Misbruikt en mijn schuld; wat moet ik er mee?

10-06-2019 15:29 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
Ik heb een anoniem account aangemaakt.

Ik heb een vraag die ik niet beantwoord krijg en ik zou er graag meningen over willen hebben. Ik moet hiervoor wel een levensverhaal typen; ik zal mijn best doen om het kort te houden. Oké dat is niet gelukt. Kortere vraag onderaan;

- 5 jaar. Bas van 16 in een aussie vroeg aan mij en mijn vriendin die aan het buitenspelen waren of we een hut wouden bouwen met hem. Ik hou van hutten bouwen. Mijn vriendin kon niet mee want die moest naar huis. Bas wist een goede plek, ik moest op zijn fiets springen en hij bracht me daar. Zijn fiets moest perséé in de bosjes ik snapte niet waarom; was hij bang dat zijn fiets gestolen werd hij stond toch op slot? Bas had hele andere bedoelingen. Ik weet overigens niet of Bas zijn naam is of hij 16 is uiteraard; dit is in ieder geval wat hij zij. Na het hele gebeuren mocht ik weg en rende naar huis met tranen in mijn ogen waardoor ik viel en mijn broek een scheur had op de knie. Voor dat ik thuis tegen mijn moeder kon vertellen wat er was gebeurd was zij eerder met me boos voor straf naar mijn kamer sturen zonder eten vanwege de scheur in mijn broek. Ik voelde dat ik maar beter niks kon zeggen en niet gehoord.
- 6 jaar. Scoutingleider.
- 6 jaar. Iemand die op zwemles zat met mijn vele jaren oudere broer.
- 6 jaar. Een vrouwelijke dokter.
- 7 en 8 jaar mijn neef die 7 jaar ouder was. Ik verbleef daar elke zomer en ik durfde niks te zeggen want ik was bang voor straf; dus ik heb gelogen dat ik daar 'gewoon' nooit meer spontaan wou komen.
- 8 tot 9 jaar. Ik ben krom gaan lopen en gestopt met praten. Ik wou het liefst dat ik niet opviel want dan konden mensen me ook niet zien en dit doen. Ik kreeg op school en thuis straf dat ik niet meer sprak en niet recht zat en niemand vroeg zich ooit af 'waarom?' Ik moest gewoon normaal doen.
- 14. Oudere neef heeft zelfmoord gepleegd. Ik kon niet, ik heb er tegen mijn ouders uitgegooid wat hij heeft gedaan (vanuit dat ik niet naar zijn begrafenis wil om aan te horen hoe een geweldig persoon hij is.. ) hun antwoord; Je moet toch; je kunt het niet maken om niet te gaan want dan willen zijn ouders mogelijk niet meer op onze verjaardag komen. Je moet gaan en dit NOOIT tegen iemand vertellen daar maak je andere mensen héél ongelukkig mee. (mens, had gezegd dat ik niet kon omdat ik longontsteking had of iets en niet kon komen en niemand had een probleem. Wat wél een probleem was dat ik me zo eenzaam en gefrustreerd en angstig voelde bij het aanhoren hoe gewéldig hij was dat ik per ongeluk tegen de ouders zei 'Succes' i.p.v. 'Sterkte' en die ouders me een partij hebben uitgescholden...top)
- 24. Eerste eigen woning. Mijn mannelijke vrienden willen altijd galant met me naar het begin van de straat rijden want het is gevaarlijk voor meisjes alleen. Ik vind dit aanstellerij want ik kan en mag toch gewoon overal naar toe fietsen. Leugens tegen me zelf. Ik wil dat dat zo is maar zodra ik alleen fiets heb ik mijn sleutels in de ene hand en telefoon in de andere ook al is het enkel een straatje. Er loopt een jonge man (of ouder? Hij lijkt jong maar later zie ik helaas van dichtbij dat hij volledige baardgroei heeft, die hij dagelijks scheert, en zijn blonde haar en kleding hem mogelijk jonger doet over komen). Ik wil een extra rondje om het blok fietsen zodat ik naar binnen ga wanneer hij dan dus niet voor mijn portiek is. Ik zeg tegen mezelf dat ik niet zo een watje moet zijn, niet iedereen er op uit is om je iets aan te doen, en gewoon naar binnen moet gaan. Dus dat doe ik. Alles gaat goed hij loopt voorbij. De deur is bijna dicht en hij komt opeens terug gerend en wil de deur in. Ik ben niet sterk genoeg om hem tegen te houden. Hij wint uiteindelijk. Het hele gebeuren daarna was ik bevroren, elke gil die ik wou maken kwam er gewoon niet uit =/ Elke klap die ik hem wou geven was een laf klapje door bevroren zijn. Hij heeft zéér zeker, ook al niet luid, 1000 keer NEE gehoord. Toen hij weg ging heb ik de politie gebeld. Ik kreeg herhaaldelijk; 'Weet je zeker dat het niet gewoon een ex is waar je boos op bent?' 'Je zegt wel weer nee en dat je die man nooit hebt ontmoet; maar weet je héél héél héél zeker dat het gewoon niet een ex is waar je nu wraak op wilt nemen?' =/ 'We raden aangifte af want dat heeft geen zin want het is toch zijn woord tegen die van jou'.
- 28. Ik heb een partner, we wonen samen, en na 3 jaar een relatie begint hij me anaal te verkrachten terwijl ik slaap??? Ik heb geen flauw idee wat te doen want ik voel me zo van... het is toch kennelijk dan zijn woord tegen de mijne; en aangezien wij een relatie hebben enkel makkelijker voor hem. Mijn huisarts en gynaecoloog waar ik naar toe moest vanwege schade 'daar' waren niet zo gek. Ze hebben me letterlijk herhaaldelijk gevraagd of het zou kunnen zijn dat ik seksueel misbruikt word thuis; maar ik durfde dat niet toe te geven want ik snapte zelf niet hoe iemand dat opeens kan gaan doen waarvan je denkt jarenlang een liefdevolle relatie mee te hebben. En uiteraard zei hij ook herhaaldelijk dat hij van me hield en lulkoek zoals 'ik heb een slaapwandel-aandoening waarbij ik dat doe' en ik WOU dat geloven. Het heeft zaken in gang gezet en heb contact gezocht met de huisarts, interne psycholoog en de politie; hij maakte het spontaan uit met als reden 'gewoon' en 1x 'ik heb gezien wat je op je computer hebt gedaan'.
- In de tussentijd is mijn ma bezig tegen me hoe zij als kind seksueel misbruikt is en ze dat tegen haar moeder heeft verteld en dat ze zei 'mag je tegen niemand vertellen anders mogen wij niet meer op verjaardagen komen' en ze nu wel wil proberen de band met haar moeder te herstellen; en als ik iets zeg van 'ik herken dat wel want toen ik seksueel misbruikt was..' 'Dat is niet! Jij bent niet seksueel misbruikt! IK ben seksueel misbruikt! Jij en je 7 jaar oudere neef waren gewoon doktertje aan het spelen! Onschuldig doktertje zoals kinderen doen!!' En zo is het nog; ik mag er NIET over praten. Zodra ik dat wél doe heb ik ondertussen al autisme/aan drugs/aan alcohol/schizofreen etc. Voor het überhaupt al zou kunnen aankomen bij de ouders van de neef; als ik het enkel tegen mijn ouders vertel zijn ze al bezig met bij voorbaat zichzelf indekken =/
- Na die partner heb ik veel hulp gezocht. Bij een seksueel trauma centrum. Mijn familie wist het en twee directe vrienden en mijn nieuwe partner want dat moet wel; die merkt mijn verstoorde relatie met seks wel. Ik heb hem ook wel eens per ongeluk geslagen omdat ik PTSS heb. Hij heeft me eens liefdevol verrast door vanuit achteren me vast te pakken en een hand voor mijn ogen te doen zoals je wel eens romantisch in een film ziet maar bij mij zie ik specifiek situaties voor me en denk ik dat ik 'daar' weer ben zoals een oorlogsveteraan die een knal hoort afgaan.
- Mijn ex partner heb ik in mijn vriendengroep gebracht. Naast dat hij door zijn werk en/of vrije tijd OVERAL aanwezig is en ik al moet zorgen dat ik daar niet ben; als ik ik kan daar niet naar toe gaan omdat ik dan moet huilen als ik hem zie en last heb van PTSS. Twee jaar lang ben ik eerst zaken gaan regelen zoals hulp zoeken; en directe vrienden en familie heb ik verteld wat er is gebeurd. 2 jaar later moest hij opeens op ons jaarlijks feest komen voor een kwartier want hij had ook een ander feest; ik heb degene in de vriendengroep gevraagd of hij aan mijn ex wou vragen om niet te komen omdat ik dat niet aankan. Ik kreeg als antwoord 'stel je niet zo aan mijn ex komt ook en ik doe niet moeilijk'. Ik heb geantwoord 'Ik denk niet dat dat vergelijkbaar is want ik heb het over zaken waar de politie aan te pas heeft moeten komen als je bergrijpt wat ik bedoel, het was niet op een gezonde manier uitgegaan'. Antwoord; "oh dat. Ja hij heeft al gezegd 2 jaar geleden dat je zou verzinnen voor aandacht dat hij je verkracht heeft en dat jij daar om vroeg en dat dat jouw fetish is' =/ DIE LUL; heeft zich dus al actief ingedekt. En 'vrienden' gaan daar in mee. En vragen zich geen seconde af of het niet raar is al iemand random zegt; ohja, trouwens, mijn ex kan mogelijk ooit in de toekomst gaan zeggen dat ik haar verkracht hebt maar dat is niet zo =/
- Ik ben niet meer welkom in vriendengroep en familieleden. Ik ben nu besmet o.i.d. Ik heb het vrouwelijke aandachtsvirus opgelopen, dat is niet gezellig. ZONDER het te pas en onpas te verkondigen...
- Er is letterlijk door leden uit de vriendengroep gestuurd dat ze niet meer met me willen omgaan omdat ze het gezellig willen houden en omdat ze via via hebben gehoord dat ik verkracht ben dat dan betekend dat ik ook niet meer gezellig kan zijn? Oh en ik ben ook een aandachtshoer en moet opgenomen worden. Wauw. Zonder zelf iets tegen ze te zeggen =/

Ik heb een vriend die zichzelf autistisch noemt. Hij begon gisteren me de les te lezen hoe niemand met me wil omgaan en dat mijn schuld is; enorm grof. Maar ook fijn. Hij verwoorde duidelijk wat ik vaak al voel wat mensen denken; maar niet zeggen omdat sociale grenzen hebben die deze autistische vriend niet heeft. Het was het naarste en stomste wat ik hoorde; en ook juist dergelijke reacties waardoor ik menigmaal het leven niet heb zien zitten en zelfmoordpogingen gedaan; maar hij verteld het wel duidelijk.
Inhoud van zijn urenlange rant;
- Kijk, ik zie gewoon wat jij fout doet, niemand mag jou omdat je ongezellige dingen zegt zoals verkracht zijn; niemand zit daar op te wachten. Lach gewoon meer. Mensen vinden jou niet leuk. En terecht. Waarom krijg jij het niet in je hersenen dat je gewoon gezelliger moet zijn en die verkrachtingen aan de kant moet zetten en gewoon wat meer moet lachen; waarom moet je continue tegen de hele wereld vertellen dat je zoiets ongezelligs hebt meegemaakt? Wees gewoon eens leuk, gezellig, mooi en knap en lach meer. Het irriteert me kapot dat je niet gewoon eenmaal eens gezellig en sexy kan zijn.

Ik hoor;
- Ik moet leuk en gezellig zijn en lachen voor een ander.
- Ook als ik verkracht ben. Het is belangrijker dat ik 'leuk' ben voor anderen.
- Ik hang dit verhaal niet eens op tegen de hele wereld! Sterker nog; ik heb daar zéér veel moeite mee. Jij hoort bij mijn intieme cirkel waar ik me vertrouwd bij voel.
- Kun je hoe pissig je op mij bent door niet 'gezellig' zijn ook gewoon bij die verkrachter leggen -_- Ik hoef het er niet over te hebben als een lamlul gewoon niet verkracht had en met zijn/haar handen van kinderen afbleef...
- Waarom geef je me een schop na...

Te lang wou niet lezen;

WAT willen deze mensen. Die mensen die héél graag willen dat het mijn schuld is. Wat ligt daar onder? Wat vragen ze nou echt? Waarom willen sommige mensen héél graag de schuld bij het slachtoffer leggen dan bij de dader? Zelfs wanneer het vriend/kind betreft?
Erg voor je
Alleen ik kom niet echt door je verhaal
Wat bedoelje met 6 jaar- vrouwelijke dokter?
Dat diegene je misbruikt heeft? Was je daar alleen?

Veel sterkte iig en het is niet jouw schuld
Sommige mensen willen de oncomfortabele waarheid niet geloven, omdat het ook iets zegt over de mate waarin zij gefaald hebben om jou te beschermen - en om jou te leren hoe je voor jezelf op kunt komen.

Verschrikkelijk wat als een rode draad door jouw leven gaat. Ik hoop dat je hier goede hulp bij krijgt en dat je er in slaagt om de juiste mensen om je heen te verzamelen - en om voor altijd afscheid te nemen van het soort mensen dat je niet nodig hebt.
Verschillende mensen hadden een machtspositie.
Aanranding en verkrachting zijn niet jouw schuld.
Wat erg dat je ouders je niet steunden.

Die vriend is niet de vertegenwoordiger van 'iedereen' hoor.



Wat een nare dingen heb je meegemaakt. :hug:

Heel goed dat je hulp hebt gezocht. Ik hoop dat je je daar veilig voelt en dat je kan verwerken en helen.
Alle reacties Link kopieren
Pfff, ik weet het niet, vreselijk.
Dit is toch niet normaal.
Zit me echt boos te maken hier.
Je hoeft helemaal niet leuk en gezellig te doen als je meerdere malen verkracht en aangerand bent door notabene mensen die het dichts bij je staan, leg die autist maar ff uit wat een impact dat kan hebben op een mens, met zijn dom gelul.
Echt neem afstand van deze mensen want ze hebben niet het beste met jou voor.
Vind het verschrikkelijk om te lezen dat je niet éen persoon in je omgeving hebt die jou verteld dat dit niet jouw schuld is en jou de troost en steun kan bieden die je verdiend.
Als klap op de vuurpijl hebben we de politie die je ook nog ff afwimpeld omdat ze geen zin hebben om hun handen uit de mouwen te steken.
Gadverdamme.

Maak een afspraak bij de huisarts en doe daar je verhaal.
Hij/zij kan je doorverwijzen naar een psycholoog.
Je hebt dringend hulp nodig lieverd.

Dit is trauma, op trauma, op trauma waar je flink last van zal houden als je er niet mee dealt.
Alle reacties Link kopieren
Zo veel keren ongewild, verschrikkelijk. De broek de begrafenis alles voor het perfecte uitzicht, en ondertussen emotionele verdringing alsof het zo al niet erg genoeg is.
Alle reacties Link kopieren
Wat een heftig verleden heb je TO.

Waarom mensen jou niet geloven daar kunnen we alleen maar naar gissen denk ik. Misschien omdat ze zichzelf anders schuldig voelen? Of misschien dat als ze geloven wat jij zegt, dat zou betekenen dat de wereld een hele gevaarlijke plaats is en ze niet om dat feit heen kunnen?

Ik vind het heel erg om te horen wat jou allemaal is overkomen. Ik hoop dat het goed met je gaat. Persoonlijk lijkt me al het contact verbreken met je familie en zogenaamde vrienden geen gek idee.

:hug: Sterkte en een knuffel.
Alle reacties Link kopieren
Odense schreef:
10-06-2019 21:46
Die vriend is niet de vertegenwoordiger van 'iedereen' hoor.

En dit ^ is belangrijk. Die "vriend" met autisme neemt misschien geen blad voor de mond, maar hoe hij tegen dingen aankijkt is niet de standaard. Iedereen is verschillend. Genoeg mensen op de wereld die wel empathie hebben en snappen dat een trauma impact heeft op een mensenleven en je dan niet altijd "gezellig doet".
Bel morgen de huisarts voor hulp.
En die autistische vriend van je is geen echte vriend.
chocolol schreef:
10-06-2019 23:16
Wat een heftig verleden heb je TO.

Waarom mensen jou niet geloven daar kunnen we alleen maar naar gissen denk ik. Misschien omdat ze zichzelf anders schuldig voelen? Of misschien dat als ze geloven wat jij zegt, dat zou betekenen dat de wereld een hele gevaarlijke plaats is en ze niet om dat feit heen kunnen?

Ik vind het heel erg om te horen wat jou allemaal is overkomen. Ik hoop dat het goed met je gaat. Persoonlijk lijkt me al het contact verbreken met je familie en zogenaamde vrienden geen gek idee.

:hug: Sterkte en een knuffel.
Allereerst: :hug: :hug: :hug:

Wat heb jij een ellende voor je kiezen gehad, vreselijk..

Ook ik denk dat veel mensen zich schuldig voelen omdat ze destijds geen poot uitstaken, anderen nu nog steeds niet óf ze zijn bang dat het hen ook kan overkomen.

En de viespeuken die zulke dingen doen zien gewoon je eenzaamheid, hebben een neus voor kwetsbare kinderen en jonge vrouwen die nergens om hulp kunnen vragen. En dan is er ook nog de factor pech..
Wat moet jij je eenzaam voelen met zoveel mensen die liever negeren hoe zwaar je het hebt ipv je te troosten en moed in te spreken.

Ik denk dat het ergens in de menselijke natuur zit, in een donkere hoek van de geest van mensen. Hoe kan het anders dat mensen die de kampen hadden overleefd na WOII en weer terugkwamen niet bepaald met vlag en wimpel werden verwelkomd, integendeel..

Ik kan alleen zeggen dat ik heel erg met je meeleef en bedenk ook dat mensen soms denken: 1 persoon die zoveel ellende overkomt: dat kan toch niet waar zijn? Letterlijk onvoorstelbaar voor ze :(

Maar het gebeurt, net als moeders die hun kinderen laten misbruiken door hun eigen man. Ik kan dat echt niet begrijpen, die mensen zijn niet normaal. Jij wel gelukkig, je reageert zoals een normaal mens zou reageren en weigert het toneelstuk nog langer mee te spelen wat heel dapper is weet je dat wel?

Heb je hulp? Anders zou ik ook nog eens vragen aan je huisarts of er therapie en/of een lotgenotengroep is waar je kan helen.
Zoveel ellende kan geen mens alleen verwerken al heb je dat tot nog toe wél gedaan! Vergeet niet om trots op jezelf te zijn, je bent er nog en wil antwoorden, waarom is dit je overkomen... Dat is een goed teken in mijn ogen: je ziet gelukkig nog dat je normaal reageert op een hele abnormale omgeving en gebeurtenissen :heart:

Ook ik denk dat je beter helemaal opnieuw kan beginnen, met nieuwe mensen om je heen al kan een hulpverlener je daar vast beter in adviseren hoe dat aan te pakken en wanneer. Heel veel liefs en sterkte! :rose:
Om dit alles te kunnen verwerken, kun je je familie en je zogenaamde vrienden missen als kiespijn.
To hoe gaat het met je?
Dacht vandaag weer aan je verhaal.

Hoop echt dat je de juiste hulp krijgt om dit te kunnen verwerken. Of in iedergeval een plekje te geven.

Weet zeker dat je het kunt.

Je bent een onwijs sterke vrouw!
Dat heb je allang bewezen.
Alle reacties Link kopieren
Knuffels TO, goed dat je het hier deelt.

Waarom deze mensen zo doen? Ik vermoed ‘cognitieve dissonantie’ (zie Wiki). De voorstelling dat jouw ex, hun gezellige vriend, jou keer op keer verkrachtte, is onvoorstelbaar, tè pijnlijk om te geloven. Het is voor hen makkelijker te denken dat jij er schuld aan had of een aansteller bent. (want als jouw ex een monster is, moeten ze toegeven clueless te zijn over wie wel/niet betrouwbaar is).

Jij kan hier niets aan doen, zo werkt het bij veel mensen en ja, jij krijgt de klappen nu nog een keer (trap na). Daarvoor heel veel sterkte.

Ik ken het gevoel iets vreselijks te hebben meegemaakt, maar te moeten zwijgen (heel iets anders btw). En veel mensen die je domweg niet willen geloven, ook dierbaren (bij mij: mijn zusje).

Ik heb geen contact meer met de mensen van wie ik merkte dat ze ‘met ongeloof/scepsis’ reageerden. Echt geen enkele behoefte aan, die relaties zijn verziekt. En ben nu blij met de vrienden die over zijn. Schoon schip maken: zou jou misschien ook goed doen!

Vervelend vind ik dat het bij nieuwe vrienden toch ook als een taboe voelt. Het is te groot, er moet over gezwegen worden. Ach, de tijd zal het laten slijten en minder belangrijk maken.

Weet je wie deze eenzaamheid vaak ook ervaren? Mensen die een kind hebben verloren. Hun rouw is zo diep en intens, dat de omgeving er niets ‘mee kan’, waardoor zij zich geïsoleerd voelen.

You are not alone <3 Wees lief voor jezelf!
Alle reacties Link kopieren
Ik heb hulp gezocht; het werkt als een tierelier. ERG zwaar; maar eigenlijk na het éérste gesprek alsof er een last van mijn schouders viel; en ik ben opeens totaal verandert. Een veel positievere en sterkere kijk op het leven.

Mijn partner bevalt het echter niet; en daar open ik een andere post over onder dit anonieme account. Voor de loopers vanuit die andere post; en om jullie na jullie lieve woorden even op de hoogte te stellen; dat ik mede dankzij jullie het heb aangedurfd om er direct méér actie in te ondernemen dan voorheen gedaan.

Door al dit gebeuren was mijn eigenwaarde 0,0,0,0. Als je eigenwaarde 0 is; dan geraak je vervolgens ook weer in situaties waar mensen makkelijk gebruik van je maken. Ook vult het je hoofd met 1000 twijfels en negatieve gedachten. Ik heb daar een heel groot gedeelte eigenlijk al na het eerste gesprek van me af kunnen schudden. Veel van die negatieve gedachtes waren "ben ik wel normaal?"; en kennelijk is na seksueel misbruik een lage eigenwaarde zéér normaal. Daar richten ze ook hun cursussen op. Ik kan nu zaken wat helderder en rustiger bekijken zonder deze twijfels. Ik ben op een rustig stabiel positief punt (+10) qua eigenwaarde; nu nog gaan werken om die wat hoger op te krikken (+100) :)
Alle reacties Link kopieren
Wat fijn om te horen dat het al een stuk beter gaat! Goed bezig TO en goed om te horen dat je meer inzicht hebt gekregen.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb wel alles gelezen.

Het lijkt of er een patroon in je familie zit. Je moeder heeft nare dingen meegemaakt en wil het bij jou niet zien. Jij maakt hele nare dingen mee en kunt niet bij je moeder of andere familie terecht. En iets heel groots en naars wordt klein gemaakt door te zeggen 'houd je mond maar want dan kan iedereen nog normaal bij elkaar op verjaardag komen'.
Kennelijk zit er een boel narigheid in je familie en een boel taboes. Heftig hoor.

Ik zou je een hele nieuwe start gunnen. Neem de tijd om aan jezelf te werken. Dat heb je al gedaan, maar dit is zoveel, dit heeft veel tijd nodig. Mogelijk ben je ook nog niet aan een nieuwe relatie toe na de ellende met je ex en het misbruik door hem.

En ik gun je een hele nieuwe vriendengroep ook. Sorry maar deze mensen komen dom en asociaal over. Ik hoop dat je lieve mensen tegenkomt die je waarderen en die begrip hebben voor wat je hebt meegemaakt.
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Ah ik had niet zo ver doorgelezen dat ik je laatste post had gezien. Ik had niet begrepen dat je een partner hebt nu. Dus dat stukje: Laat maar :)
Je kunt méér.
Alle reacties Link kopieren
Moon-Alisa schreef:
10-07-2019 16:29
Ah ik had niet zo ver doorgelezen dat ik je laatste post had gezien. Ik had niet begrepen dat je een partner hebt nu. Dus dat stukje: Laat maar :)
Dat maakt niet uit. Dat veranderde de aardigheid van je woorden niet :)

Die vriendengroep.

In therapie gaat het daar ook uiteraard ook over; ik vind dat zó moeilijk. Ik voel me zo vaak in een spagaat. Ik begrijp waarom mensen me niet willen geloven; de wereld is véél enger als ze me wél geloven. Dan is die aardige oom en altijd grappige behulpzame persoon opeens een smeerpijp; zo ken je die persoon helemaal niet; en wie kunnen ze dan nog meer niet vertrouwen? Als het de lieve kleuterjuf kan zijn of hun eigen broer? En het kan hun ook gebeuren als het zo iemand al mij kan gebeuren. Dat is allemaal eng; het is veiliger om te denken dat ik het maar verzin.

Maar aan de andere kant beslissen ze dan ook om mij te dumpen en met deze persoon om te gaan; en ik wil ze het liefst door elkaar rammelen en schreeuwen "doe niet! Pas op voor je vrouw en kinderen!!"; wetende dat dat pas aankomt wanneer het al te laat is...

Nuja; geen spagaat dus. Ik mag vanaf de zijlijn uitgekotste toeschouwer zijn die hetzelfde wéér ziet gebeuren. En geheid contacteren nieuwe slachtoffers me in de toekomst omdat ik het nu wél van daken schreeuw; van dezelfde daders. Maar ik zou zo graag éérder die cirkel willen doorbreken. Maar dat kan niet. Want mensen willen niet. Want dat is eng. Men wéét 1 op de 2,5 vrouwen, en 1 op de 8 mannen (waarschijnlijk hoger want het is nogal een taboe als man zijnde), vaak door bekenden; simpel rekensommetje; daders zijn dus overal. Maar men wil dit liever niet zo en dus ook niet geloven. Je kunt deze mensen niet veranderen; tenzij ze het zélf meemaken...maar dat wens je ze niet toe =/
Maar iets anders is er niet in de tussentijd om het maar aan te kijken en te laten gaan.. =/

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven