Psyche
alle pijlers
Burn Out en naar buiten gaan.
donderdag 20 juni 2019 16:34
Helaas zit ik sinds begin mei thuis met een Burnout. Mijn spanningslevel is nog erg hoog met alle klachten van dien. Nu is een klein autoritje naar bijv de huisarts al veel. Niet kwa vermoeidheid maar spanning. Of misschien is het ook wel vermoeidheid dat ik die prikkels niet kan verwerken. Herkend iemand dit dat dit al zoveel spanning oproept?
donderdag 20 juni 2019 16:37
Ja dat herken ik. Ik kon helemaal niet auto rijden in die periode. Mijn filters waren echt even kapot en alles kwam binnen. Ik zag en hoorde alles. Ik raakte daar ook weer van in paniek. Heel vervelend.
Kan je huisarts misschien een huisbezoek doen? Of kan iemand anders rijden? Wellicht is er een aparte ruimte waar je kan wachten (niet in de volle wachtkamer).
Kan je huisarts misschien een huisbezoek doen? Of kan iemand anders rijden? Wellicht is er een aparte ruimte waar je kan wachten (niet in de volle wachtkamer).
donderdag 20 juni 2019 16:42
Ja, heeft bij mij 2 jaar geduurd. Eerst lukte weinig, steeds iets meer. Ik heb veel per mail (via beveiligd systeem op de website van de huisarts) en telefonisch overlegd net mijn huisarts.
Verder heb ik veel hulp gevraagd. De spanning was minder als iemand bijvoorbeeld met mij mee ging.
Ik kon namelijk soms ineens zo moe worden als ik ergens was dat ik bijna flauw viel. Dit is best angstig. Het is dan fijn als er iemand als back-up is.
Mijn hersenen waren compleet gecrasht.
Je kunt eventueel ambulante hulp wia de wmo (gemeente) aanvragen.
Verder heb ik veel hulp gevraagd. De spanning was minder als iemand bijvoorbeeld met mij mee ging.
Ik kon namelijk soms ineens zo moe worden als ik ergens was dat ik bijna flauw viel. Dit is best angstig. Het is dan fijn als er iemand als back-up is.
Mijn hersenen waren compleet gecrasht.
Je kunt eventueel ambulante hulp wia de wmo (gemeente) aanvragen.
donderdag 20 juni 2019 16:44
Boodschappen en medicatie kun je thuis laten bezorgen. Ik kon dit niet aan om het op te halen. Ik ging dan liever iets doen wat mij energie gaf. Bellen met vriendin, ergens wat drinken, klein blokje om.
Doordat ik veel uit handen heb gegeven, was moeilijk, zijn mijn hersenen langzaam aan tot rust gekomen en kon ik weer steeds meer zelf.
Doordat ik veel uit handen heb gegeven, was moeilijk, zijn mijn hersenen langzaam aan tot rust gekomen en kon ik weer steeds meer zelf.
donderdag 20 juni 2019 16:46
Ja. Had ik ook. Zoals ik schreef. Viel ik bijna flauw continu van de spanning en prikkels. Ik bleef dus veel thuis. Ging niet naar de dokter maar belde. Etc.iet boodschappen bezorgen.Take-a-Break schreef: ↑20-06-2019 16:44Ik bedoel eigenlijk ook dat ik er last van heb als iemand anders rijd. Zelf rij ik sinds 2 weken niet meer. Het ging echt niet meer.
donderdag 20 juni 2019 16:46
Ja, heel herkenbaar. Ik ging dan ook liever op de fiets of lopend. Ook veel minder gevaarlijk voor mezelf en voor anderen voor mijn gevoel, want je bent er toch niet helemaal bij. En gek genoeg kreeg ik tijdens mijn burn-out ook hele rare gedachten in de auto, maar dan ook echt alleen in de auto. Namelijk: als ik achter in deze vrachtwagen rijd, ben ik overal vanaf. Gelukkig waren zowel de bedrijfsarts als de huisarts makkelijk met de fiets te doen.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 20 juni 2019 16:49
Wel bijzonder en mooi, hoe iedereen het dan toch anders beleeft en er anders mee omgaat. Mijn hersenen hadden wel absoluut rust nodig, maar vooral van werk en werkomgeving. Ik had baat bij wandelen, weer of geen weer. Ook veel baat bij gesprekken met maatschappelijk werk en huisarts. Maar dan wel 'live'.Gele_Suikerspin schreef: ↑20-06-2019 16:47Ik heb het eerste jaar als kluizenaar geleefd omdat mijn hersenen rust nodig hadden.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 20 juni 2019 16:59
Precies, iedereen is anders en heeft andere klachten.
Sommige mensen geloven ook niet in een burnout. Het zou best kunnen dat de ene met een burnout, eigenlijk een angststoornis heeft en de andere eigenlijk een depressie. En de ander beide.
Maar goed, het label maakt ook niet uit. Het blijft allemaal erg vervelend.
Ik kon inderdaad amper prikkels aan. Ik wou dit wel, maar alles kwam zo hard binnen, de geluiden enzo.
Ik geloof ook dat er geen 1 oplossing is, bij iedereen werkt weer wat anders. Blijf vooral bij jezelf. Wat voor jou goed voelt.
Sommige mensen geloven ook niet in een burnout. Het zou best kunnen dat de ene met een burnout, eigenlijk een angststoornis heeft en de andere eigenlijk een depressie. En de ander beide.
Maar goed, het label maakt ook niet uit. Het blijft allemaal erg vervelend.
Ik kon inderdaad amper prikkels aan. Ik wou dit wel, maar alles kwam zo hard binnen, de geluiden enzo.
Ik geloof ook dat er geen 1 oplossing is, bij iedereen werkt weer wat anders. Blijf vooral bij jezelf. Wat voor jou goed voelt.
donderdag 20 juni 2019 17:01
Het eerste jaar zweefde ik. Alles draaide vaak. Pffff, blij dat dat nu bijgetrokken is.
TO, het kan dus zijn dat je meer rust nodig hebt. Dat het langer de tijd kost.
Zijn er dingen die je fijn vind om te doen, zo ging ik bijvoorbeeld binnen puzzelen. Heb ik een een tijdje aan post crossing gedaagd (zie Google). Heb ik groente gezaaid en plantjes verzorgd. Dingen die ik rustig in mijn eigen thempo binnen kon doen en waar ik blij van werd.
TO, het kan dus zijn dat je meer rust nodig hebt. Dat het langer de tijd kost.
Zijn er dingen die je fijn vind om te doen, zo ging ik bijvoorbeeld binnen puzzelen. Heb ik een een tijdje aan post crossing gedaagd (zie Google). Heb ik groente gezaaid en plantjes verzorgd. Dingen die ik rustig in mijn eigen thempo binnen kon doen en waar ik blij van werd.
donderdag 20 juni 2019 17:19
Wat mooi al die reacties! Mijn probleem is vooral dat ik angstig wordt van de dingen die niet gaan. Slaap slecht naar dat hoort erbij dat weet ik maar toch maak ik me er dan druk over. Nu vind ik het heel vervelend dat een autoritje al veel spanning bezorgd een klein blokje om ook alhoewel dat ook nog per dag verschilt. Ik zit ook nog wat in de acceptatiefase de eerste weken nadat de huisarts gezegd had dat ik thuis moest blijven en het gas eraf moest denderde ik nog gewoon door. Nu kan ik dat niet meer, vermoeid tot en met. Zat ook ontzettend veel info op internet te zoeken maar antwoord vind je niet, dat kan ook niet want ben er ook achter dat iedereen het anders ervaart. En de horrorverhalen maken me onrustig en verhalen van redelijk tot goed herstel lees je bijna niet, denk dat dat ook komt omdat eenmaal herstelt je je niet meer op dat soort forums begeeft.
Iemand noemde legpuzzels maken dat doe ik ook regelmatig.
Vind het moeilijk om op iedereen persoonlijk te reageren maar ben heel blij met alle reacties!
Iemand noemde legpuzzels maken dat doe ik ook regelmatig.
Vind het moeilijk om op iedereen persoonlijk te reageren maar ben heel blij met alle reacties!
donderdag 20 juni 2019 17:26
Soms TO, is Google / internet niet je grootste vriend, maar je ergste vijand. Luister dus vooral naar jezelf: wat niet wil, wil niet. En forceer dat ook zeker niet. Zoals je in mijn eerdere bericht kon lezen, had ik behoefte aan frisse lucht en beweging, terwijl Gele_Suikerspin zichzelf opsloot. Zoveel mensen, zoveel wensen. Doe dus vooral wat voor jezelf goed voelt. Is dat de ene dag een lekker lange wandeling? Doen! Is de volgende dag de hele dag in je pyjama onder de dekens liggen, want je hebt een k*tdag? Ook doen. Pas dan zul je genezen en hopelijk leren waar je grenzen liggen.
I'm not crazy. My reality is just different than yours.
donderdag 20 juni 2019 17:38
Ja, zelfs een gedachte als "morgen moet ik nog even een berichtje aan xx sturen" maakte me al enorm gespannen. Ik weet niet of ik toen overspannen was. Ik noemde het een depressie. In die tijd kreeg je daarvoor geen aandacht van artsen. Die zagen overal aanstelleritis in.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 20 juni 2019 17:44
Ook het piekeren over wat er allemaal niet gaat zoals je het graag zou willen hoort er volgens mij gewoon bij
En (leren) accepteren, aanvaarden, zien -net welke term jou het beste past- dat je niet alles kunt sturen en controleren is een groot deel van je proces althans zo ervaar ik het.
En dat je geduld moet hebben , het kost tijd
Zorg goed voor jezelf, hou je leven en je wereld klein en voel je niet verplicht je te verantwoorden.
En (leren) accepteren, aanvaarden, zien -net welke term jou het beste past- dat je niet alles kunt sturen en controleren is een groot deel van je proces althans zo ervaar ik het.
En dat je geduld moet hebben , het kost tijd
Zorg goed voor jezelf, hou je leven en je wereld klein en voel je niet verplicht je te verantwoorden.
donderdag 20 juni 2019 18:54
De oude ik moet ik ook niet meer worden, dat is niet goed. Als ik weer wat stabieler ben dan ben ik al blij!
Eind dit jaar, begin volgend jaar moeten/gaan we verhuizen ik hoop dan zo stabiel te zijn dat ik wel lekker een vloer, raambekleding etc kan uitzoeken. Het verhuizen op zich, ach daar hebben we wel mensen voor. Maar het is wel een spannende tijd. Ik laat het maar over me heen komen. Het is nog niet zover.Ik raak ontroerd van jullie lieve en ook opbeurende berichten. Het is fijn dat te horen van mensen die het ook meegemaakt hebben. Want man man je leven staat op zijn grondvesten te schudden.
Eind dit jaar, begin volgend jaar moeten/gaan we verhuizen ik hoop dan zo stabiel te zijn dat ik wel lekker een vloer, raambekleding etc kan uitzoeken. Het verhuizen op zich, ach daar hebben we wel mensen voor. Maar het is wel een spannende tijd. Ik laat het maar over me heen komen. Het is nog niet zover.Ik raak ontroerd van jullie lieve en ook opbeurende berichten. Het is fijn dat te horen van mensen die het ook meegemaakt hebben. Want man man je leven staat op zijn grondvesten te schudden.
donderdag 20 juni 2019 20:04
Stel jezelf geen termijn.
Herstel duurt zolang het duurt.
En dingen voor het huis uitzoeken kan ook via internet. Je omgeving kan dan stalen van verschillende vloeren ophalen en van de gordijnen.
Zodat jij thuis kunt kiezen.
Zo ook met kussen hoedjes etc, mocht het in het echt niet mooi zijn, kunnen ze daarna door familie weer terug gebracht worden.
Natuurlijk wil je het liefst shoppen en alles kunnen. Maar mocht het niet lukken dan zijn er alternatieven.
En het is even een ding, hulp vragen, maar anderen vinden het vaak fijn en het levert iets moois op.
Zorg goed voor jezelf. Leg de lat nog maar wat lager. Op de grond is hoog genoeg.
Herstel duurt zolang het duurt.
En dingen voor het huis uitzoeken kan ook via internet. Je omgeving kan dan stalen van verschillende vloeren ophalen en van de gordijnen.
Zodat jij thuis kunt kiezen.
Zo ook met kussen hoedjes etc, mocht het in het echt niet mooi zijn, kunnen ze daarna door familie weer terug gebracht worden.
Natuurlijk wil je het liefst shoppen en alles kunnen. Maar mocht het niet lukken dan zijn er alternatieven.
En het is even een ding, hulp vragen, maar anderen vinden het vaak fijn en het levert iets moois op.
Zorg goed voor jezelf. Leg de lat nog maar wat lager. Op de grond is hoog genoeg.
donderdag 20 juni 2019 20:36
Suikerspin je hebt gelijk, loslaten,loslaten. Zo lig ik nu nog het liefst boven op onze slaapkamer. Daar is het stil en rustig. Daar voel ik me het fijnst. Ik kom wel beneden maar het is maar eventjes. Dan word ik draaierig en ik kan alle prikkels niet meer verdragen. Mijn hoofd kan het niet verwerken. Ik laat het maar zo want ben niet depressief wil juist heel graag beneden zijn bij man en kinderen. Maar nu is het nog vaak teveel. Als het even wel gaat dan ga ik wel bij ze zitten.
