Psyche
alle pijlers
Wie heeft ervaring met een kind met bipolaire stoornis
zaterdag 22 juni 2019 21:53
Mijn zoon van 16 is sinds een maand manisch, of hypomaan zoals de maatschappelijk werker zei. Hij is onder behandeling bij een psychiater. Heeft medicijnen. Gaat voorlopig niet naar school.
Hij vindt zichzelf een TOPVENT (vind ik ook)! Gaat volgend jaar het songfestival organiseren. Maakt de ene na de andere playlist, met de meest mysterieuze titels. Heeft zijn kamer schitterend verbouwd. Gaat een bedrijf starten (ik mag aandelen). Wil een superkado geven aan zijn vader die jarig is; Geld! Speelt! Geen! Rol!!
Anderhalf jaar geleden is hij een periode depressief geweest. Een woord dat we toen niet gebruikten; we hadden het eufemistisch over 'in de war'. Nu deze episode daarop gevolgd is, viel bij het eerste gesprek bij de crisisdienst al snel de term bipolair.
De eerste schrik is inmiddels een beetje gezakt. Nu zou ik wat meer willen weten over deze stoornis. En andere mensen willen spreken die hier ervaring mee hebben. Vooral als moeder.
Dank alvast.
Hij vindt zichzelf een TOPVENT (vind ik ook)! Gaat volgend jaar het songfestival organiseren. Maakt de ene na de andere playlist, met de meest mysterieuze titels. Heeft zijn kamer schitterend verbouwd. Gaat een bedrijf starten (ik mag aandelen). Wil een superkado geven aan zijn vader die jarig is; Geld! Speelt! Geen! Rol!!
Anderhalf jaar geleden is hij een periode depressief geweest. Een woord dat we toen niet gebruikten; we hadden het eufemistisch over 'in de war'. Nu deze episode daarop gevolgd is, viel bij het eerste gesprek bij de crisisdienst al snel de term bipolair.
De eerste schrik is inmiddels een beetje gezakt. Nu zou ik wat meer willen weten over deze stoornis. En andere mensen willen spreken die hier ervaring mee hebben. Vooral als moeder.
Dank alvast.
zaterdag 22 juni 2019 22:02
Hij krijgt Olanzapine en Lorazapam.
Psycho-educatie nog niet. Hij zit midden in deze fase en heeft geen ziekte-besef. De gesprekken met de behandelaars (we hebben 3 x per week contact) vindt hij prima maar doet het voornamelijk om ons een plezier te doen. Met hem is er niks mis.
Of het echt manisch is of hypomaan kan ik zelf niet beoordelen. Wel is het een feit dat hij flink van de realiteit is afgedreven. Dus we hebben een soort intelligente kleuter in huis ineens.
Psycho-educatie nog niet. Hij zit midden in deze fase en heeft geen ziekte-besef. De gesprekken met de behandelaars (we hebben 3 x per week contact) vindt hij prima maar doet het voornamelijk om ons een plezier te doen. Met hem is er niks mis.
Of het echt manisch is of hypomaan kan ik zelf niet beoordelen. Wel is het een feit dat hij flink van de realiteit is afgedreven. Dus we hebben een soort intelligente kleuter in huis ineens.
zaterdag 22 juni 2019 22:19
De begeleiding die we krijgen is van een team dat speciaal gericht is op jongeren. Ze hebben ook veel ervaring met deze stoornis.
Wij krijgen als ouders nog geen specifieke begeleiding. Wel toets ik af en toe ik we op de goede weg zijn met hoe we ermee om gaan. Dat doen we natuurlijk ook maar vanuit onze eigen intuitie. Dat we het goed doen wordt steeds bevestigd gelukkig.
Maar ik heb ook gevraagd om meer op ons gerichte informatie en adviezen. Vooral voor als hij weer 'normaal' is. Hoe gaan we dit in de toekomst zo goed mogelijk herkennen, of liever, voorkomen??
Wij krijgen als ouders nog geen specifieke begeleiding. Wel toets ik af en toe ik we op de goede weg zijn met hoe we ermee om gaan. Dat doen we natuurlijk ook maar vanuit onze eigen intuitie. Dat we het goed doen wordt steeds bevestigd gelukkig.
Maar ik heb ook gevraagd om meer op ons gerichte informatie en adviezen. Vooral voor als hij weer 'normaal' is. Hoe gaan we dit in de toekomst zo goed mogelijk herkennen, of liever, voorkomen??
zaterdag 22 juni 2019 22:24
Psycho-educatie. En dan iet een cursus van een paar keer, maar echt intensief, op hem gericht. Waarschijnlijk gaan ze dan ook met hem een signaleringsplan opstellen en hier ‘to do’s’ aan koppelen. Als het goed is leren ze hem ook zichzelf te monitoren en te registreren. Vooral dat laatste is een belangrijk onderdeel van het ziekte-inzicht krijgen.
Leer zelf veel. Er worden echt veel fouten gemaakt door artsen en hulpverleners die denken het te weten, met echt rotte gevolgen.
Als hij de werkelijkheid zo kwijt is snap ik niet waarom ze het hypomaan noemen. Dat is gewoon echt een manie en heeft een andere aanpak nodig dan een hypomanie.
zaterdag 22 juni 2019 22:26
Hier sluit ik me bij aan.Orișa schreef: ↑22-06-2019 22:24Psycho-educatie. En dan iet een cursus van een paar keer, maar echt intensief, op hem gericht. Waarschijnlijk gaan ze dan ook met hem een signaleringsplan opstellen en hier ‘to do’s’ aan koppelen. Als het goed is leren ze hem ook zichzelf te monitoren en te registreren. Vooral dat laatste is een belangrijk onderdeel van het ziekte-inzicht krijgen.
Leer zelf veel. Er worden echt veel fouten gemaakt door artsen en hulpverleners die denken het te weten, met echt rotte gevolgen.
Als ouders zul je echt een pro-actieve houding aan moeten nemen.
zaterdag 22 juni 2019 22:33
zaterdag 22 juni 2019 22:45
Hij slikt die AP sinds 22 mei jl.
Ik heb vertrouwen in het team dat ons ondersteunt. Maar ik ga wel vragen of het normaal is dat het zo lang duurt. Op 14 mei was hij voor het eerst gek aan het doen. Wij dachten nog dat het kwam door slaapgebrek; hij was net op schoolkamp geweest.
Het is toen even een aantal dagen genormaliseerd. We dachten dat het over was. Maar na een paar dagen verviel hij toch weer in manisch gedrag.
Dat is dus in totaal inmiddels een maand.
Klote voor jou en lastig voor je zoon ook. Hoe lang heb jij het al als ik vragen mag?
Ik heb vertrouwen in het team dat ons ondersteunt. Maar ik ga wel vragen of het normaal is dat het zo lang duurt. Op 14 mei was hij voor het eerst gek aan het doen. Wij dachten nog dat het kwam door slaapgebrek; hij was net op schoolkamp geweest.
Het is toen even een aantal dagen genormaliseerd. We dachten dat het over was. Maar na een paar dagen verviel hij toch weer in manisch gedrag.
Dat is dus in totaal inmiddels een maand.
Klote voor jou en lastig voor je zoon ook. Hoe lang heb jij het al als ik vragen mag?
zaterdag 22 juni 2019 22:51
Een maand manisch met medicatie is niet gangbaar. Bij mijn behandelteam moet het binnen een week op zijn terugweg zijn.
De diagnose heb ik nu 10 jaar, de stoornis al veel langer. In mijn zwangerschap ging het echt mis, daarvoor wel wisselende stemmingen, maar altijd nog net binnen het kader of verklaarbaar.
De weg naar diagnose is lang geweest en het vinden van een goede behandelaar echt moeilijk.
Zoon heeft net niet genoeg kenmerken voor een diagnose, maar het is wel zorgelijk.
De diagnose heb ik nu 10 jaar, de stoornis al veel langer. In mijn zwangerschap ging het echt mis, daarvoor wel wisselende stemmingen, maar altijd nog net binnen het kader of verklaarbaar.
De weg naar diagnose is lang geweest en het vinden van een goede behandelaar echt moeilijk.
Zoon heeft net niet genoeg kenmerken voor een diagnose, maar het is wel zorgelijk.
zaterdag 22 juni 2019 22:53
Ik heb geen ervaring als moeder maar ik werk in de kinder en jeugdpsychiatrie en heb zeven jaar op de crisisgroep gewerkt. Veel bipolaire problematiek gezien helaas. Het kan lang duren, medicatie wordt vaak opgebouwd en dat kost tijd. Ook is het heel lastig de goede hoeveelheid te vinden en de juiste medicatie voor die persoon. Meestal duurt opbouwen naar de werkzame dosis van ap zes weken.
En dat blijft een tijd zoeken ook als er nieuwe episodes komen of mogelijk toch weer een depressie.
Sterkte!!
En dat blijft een tijd zoeken ook als er nieuwe episodes komen of mogelijk toch weer een depressie.
Sterkte!!
where ever you go, go with your heart
zaterdag 22 juni 2019 22:58
zaterdag 22 juni 2019 23:12
Dank dames voor jullie berichten. Ik ga hier zeker vragen over stellen maandag.
Tribal en Orisa, hoe is het voor jullie tijdens een manische periode? Herken je dan zelf dat je een probleem hebt? Neem je je medicijnen netjes in? Of heb je, net als mijn zoon, het gevoel dat alles juist prima gaat in die periode?
Dat vind ik juist het lastige eraan, dat hij het zelf niet onderkent.
Tribal en Orisa, hoe is het voor jullie tijdens een manische periode? Herken je dan zelf dat je een probleem hebt? Neem je je medicijnen netjes in? Of heb je, net als mijn zoon, het gevoel dat alles juist prima gaat in die periode?
Dat vind ik juist het lastige eraan, dat hij het zelf niet onderkent.
zaterdag 22 juni 2019 23:14
Bij mijn zoon is de dosis ook al een keer aangepast. En we zijn van Oxazepam naar Lorazapam gegaan. Dus dat is kennelijk ook een zoektocht.
zaterdag 22 juni 2019 23:19
Een manie is niet te omschrijven. Het is het meest fantastische gevoel wat je kan hebben en het is niet uit te leggen aan iemand die dat niet kent. Je staat echt on top of the World, je begrijpt alles, je weet alles, je hebt overal controle over en je bent onschendbaar. Pillen zijn niet nodig, Jezus, het gaat beter dan ooit! Alleen is iedereen te dom om dat te begrijpen.
Inmiddels weet ik dat ik echt hele gevaarlijke dingen heb gedaan, verstandelijk. Gevoelsmatig voelt het echt nog steeds oke en had ik echt nog steeds alle controle.
Al een hele tijd stabiel, maar dat gevoel mis ik echt nog. Laatst met iemand die ook bipolair is bedacht dat wij wel een bipo-Purge mogen hebben als bipolairen. Een week manisch zonder gevolgen, met weinig anders zou je me blijer kunnen maken.
Maar ik ben inmiddels medicatietrouw en stabiel en ik weet wat de gevolgen zijn, dus hou ik me netjes aan mijn regels en medicatie.
Je zoon (en jullie( gaat een pittige tijd tegemoet, maar veel mensen kunnen er echt prima mee leven (met medicatie en wat aanpassingen). Ik heb een pittige baan, studeer, ben alleenstaande moeder, heb een partner en vriendinnen.
Inmiddels weet ik dat ik echt hele gevaarlijke dingen heb gedaan, verstandelijk. Gevoelsmatig voelt het echt nog steeds oke en had ik echt nog steeds alle controle.
Al een hele tijd stabiel, maar dat gevoel mis ik echt nog. Laatst met iemand die ook bipolair is bedacht dat wij wel een bipo-Purge mogen hebben als bipolairen. Een week manisch zonder gevolgen, met weinig anders zou je me blijer kunnen maken.
Maar ik ben inmiddels medicatietrouw en stabiel en ik weet wat de gevolgen zijn, dus hou ik me netjes aan mijn regels en medicatie.
Je zoon (en jullie( gaat een pittige tijd tegemoet, maar veel mensen kunnen er echt prima mee leven (met medicatie en wat aanpassingen). Ik heb een pittige baan, studeer, ben alleenstaande moeder, heb een partner en vriendinnen.
zaterdag 22 juni 2019 23:21
Het heeft bij mij jaren geduurd. Een psychiater met lef en buiten de protocollen durven denken was voor mij de uitkomst.
Wanneer ze medicatie willen proberen: Google, lees je in, kijk wat het doet met zijn andere medicatie of juist met het gebrek aan andere medicatie er naast en maak dan een afweging. En kom ook gerust met tegenvoorstellen. Een psychiater die dat niet accepteert is niet de juiste.
zaterdag 22 juni 2019 23:23
Tijdens een manische periode was alles, incluis mijzelf, fantastisch en niemand kon dat wegnemen. Zoals je het in je post beschrijft over je zoon is erg herkenbaar. Het is net alsof je een bepaalde high hebt. Je ziet zelf dan ook niet dat je een probleem hebt of dat hetgeen je doet problematisch is: niemand doet je wat en dat hoeft ook niet, want alles wat je doet is een topidee.Nijntje schreef: ↑22-06-2019 23:12Dank dames voor jullie berichten. Ik ga hier zeker vragen over stellen maandag.
Tribal en Orisa, hoe is het voor jullie tijdens een manische periode? Herken je dan zelf dat je een probleem hebt? Neem je je medicijnen netjes in? Of heb je, net als mijn zoon, het gevoel dat alles juist prima gaat in die periode?
Dat vind ik juist het lastige eraan, dat hij het zelf niet onderkent.
Achteraf als je uit de manie bent, of net als ik de episodes onder controle hebt met medicatie, besef je hoe idioot het eigenlijk was dat je bepaalde dingen dacht en deed.
Wbt je vraag omtrent medicatie: ja, dit doe ik. In het begin vergat ik ze wel eens tijdens een episode, maar dat gaat mu prima.
Wish you were beer
zaterdag 22 juni 2019 23:24
Wat fijn om te horen dat je ook normaal kan functioneren met deze stoornis. Wij staan echt aan het begin van dit hele verhaal en weten er nog heel weinig van.
Af en toe wil ik wel tegen hem gillen zo onredelijk groot is zijn zelfvertrouwen. Hij is 16 maar eigenlijk al volwassen en wil wel op kamers en dan aan zijn eigen bedrijf werken (een plan dat werkelijk kant noch wal raakt).
En wij maar geduldig blijven... pffffftt.
Ik ga slapen, maar alvast heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen!
Af en toe wil ik wel tegen hem gillen zo onredelijk groot is zijn zelfvertrouwen. Hij is 16 maar eigenlijk al volwassen en wil wel op kamers en dan aan zijn eigen bedrijf werken (een plan dat werkelijk kant noch wal raakt).
En wij maar geduldig blijven... pffffftt.
Ik ga slapen, maar alvast heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen!
zaterdag 22 juni 2019 23:28
Jullie gevoel is hierin ontzettend begrijpelijk, maar probeer echt dat geduld te behouden. Je zoon heeft daar het meest aan. Vergeet jezelf echter niet! Er is daar vast en zeker ook wel hulp voor.Nijntje schreef: ↑22-06-2019 23:24Wat fijn om te horen dat je ook normaal kan functioneren met deze stoornis. Wij staan echt aan het begin van dit hele verhaal en weten er nog heel weinig van.
Af en toe wil ik wel tegen hem gillen zo onredelijk groot is zijn zelfvertrouwen. Hij is 16 maar eigenlijk al volwassen en wil wel op kamers en dan aan zijn eigen bedrijf werken (een plan dat werkelijk kant noch wal raakt).
En wij maar geduldig blijven... pffffftt.
Ik ga slapen, maar alvast heel erg bedankt voor het delen van jullie ervaringen!
Wish you were beer
zaterdag 22 juni 2019 23:29
Och Orisa wat vind ik dát naar voor jullie zeg.Orișa schreef: ↑22-06-2019 22:51Een maand manisch met medicatie is niet gangbaar. Bij mijn behandelteam moet het binnen een week op zijn terugweg zijn.
De diagnose heb ik nu 10 jaar, de stoornis al veel langer. In mijn zwangerschap ging het echt mis, daarvoor wel wisselende stemmingen, maar altijd nog net binnen het kader of verklaarbaar.
De weg naar diagnose is lang geweest en het vinden van een goede behandelaar echt moeilijk.
Zoon heeft net niet genoeg kenmerken voor een diagnose, maar het is wel zorgelijk.
•
