Misbruik vertellen aan ouders

27-07-2019 12:38 40 berichten
Alle reacties Link kopieren
Goedemiddag,

Ik zit met een enorm dilemma waarvan ik hoop dat sommige mensen tips en adviezen kunnen geven.

Ik ben vroeger 7 jaar misbruikt door mijn broer. Ik heb inmiddels al een paar jaar geen contact met hem. Mijn ouders vermoeden dingen, maar weten niet precies wat er vroeger is gebeurd. Nu had mijn moeder een brief aan mij geschreven dat ze me ziet worstelen en mij zo graag wil helpen. Ik weet zeker dat ze me zullen helpen, maar toch vind ik het heel erg moeilijk. Wat zouden jullie in deze situatie doen...
Alle reacties Link kopieren
Vertellen!
Alle reacties Link kopieren
Ja vertellen!
Alle reacties Link kopieren
Wat een vreselijke ervaring en last om mee rond te lopen.
Je zegt dat je ouders een vermoeden hebben, dat je moeder je een brief heeft geschreven én dat ze je wil helpen.
Het eerste wat er bij mij opkomt, is om je ouders een brief terug te schrijven en je verhaal te vertellen. Wellicht heb je dan een opening om met je ouders in gesprek te gaan want kan me voorstellen dat het je zwaar valt, om hen zoiets te moeten vertellen over hun zoon.
Heel veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Jeetje wat heftig.. Allereerst sterkte :rose:

Het feit dat je moeder hulp aanbiedt geeft al wel aan dat ze open staat voor een openbaring van jouw kant. Echter, dit is wel iets erg heftigs en ik snap dat het erg moeilijk is om het te vertellen. Het gaat toch ook om haar eigen kinderen. Als je het vertelt kan het bevrijdend voelen, je kunt erover praten en je hoeft het niet alleen te dragen. Misschien kun jij een brief terug schrijven? In een brief kun je goed nadenken over wat je zegt en kun je ook echt alles zeggen. Of een derde persoon (psych oid?) erbij halen, die het gesprek tussen jou en je moeder kan sturen, mocht je onzeker zijn over haar reactie.

Ik wens je het allerbeste!
Wat moeilijk maar als ze het toch al vermoeden waarom je ouders dan geen duidelijkheid geven? Dit lijkt me niet alleen voor jou vreselijk maar ook voor je ouders. Die hebben het vermoeden dat zoon iets met dochter heeft gedaan maar hoe vraag je zoiets aan je dochter? Want wat als die vermoedens niet kloppen? Nu kloppen ze in jou geval wel maar je ouders zullen het nooit weten tenzij jij of je broer er iets over los laten. Je broer zal het niet doen natuurlijk...
Alle reacties Link kopieren
Vertellen! Ik ben tot mijn 14e misbruikt door mijn vader en durfde dat pas op mijn 19e aan eerst mijn stiefvader en daarna mijn moeder te vertellen. Achteraf heeft mijn moeder het altijd wel geweten.

Maar het was heel 'fijn' om het kwijt te zijn. Sinds het vertellen ook professionele hulp gezocht voor dit trauma.

Echt, doen. Het is moeilijk. Maar het is het wel waard, jij bent dat waard. Ik weet er alles van. Je mag me pb'en als je de behoefte hebt.
Het is beter om een kaars aan te steken, dan de duisternis te vervloeken.
~ In loving memory of AnnA.
Genoeg ouders die hun kop liever in het zand steken waardoor het slachtoffer nooit de kans krijgt om haar verhaal te doen.
Jouw ouders geven in dit geval zelf het voorzetje, zou er optimaal gebruik van maken. Het is altijd een opluchting als je niet meer alleen met je verdriet hoeft rond te lopen en het kan enorm helpen bij het verwerkingsproces om mensen achter je te hebben staan die jou hierin steunen.
Alle reacties Link kopieren
Caaf-Dracula schreef:
27-07-2019 12:55
Vertellen! Ik ben tot mijn 14e misbruikt door mijn vader en durfde dat pas op mijn 19e aan eerst mijn stiefvader en daarna mijn moeder te vertellen. Achteraf heeft mijn moeder het altijd wel geweten.

Wat erg voor je , dat je moeder niet meteen nadat ze het wist bij je vader is opgestapt.
Alle reacties Link kopieren
vertellen!
Alle reacties Link kopieren
Heb je een psycholoog, huisarts of bekende die dicht bij je staat en er al van weet? Het kan voor jezelf veiliger voelen om het in aanwezigheid van nog iemand te vertellen aan je moeder. Maar ik zou het in ieder geval gaan vertellen. Het klinkt alsof je moeder ervoor open staat. En het lijkt me voor jou fijn deze last minder alleen te moeten dragen. Veel sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Wat Spuit111 typt!
Wat is je doel? Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard? En als ze geen contact hebben, ga je ze vertellen dat hun kind 7 jaar lang seksueel misbruik heeft gepleegd en een misdadiger is. Hoe gaan ze daarmee om? Gaan ze daardoor anders over jou denken?

En hoe zal het voor jou zijn als je het vertelt. Denk je dat je steun van hun krijgt of krijg jij er alleen maar zorgen bij (omdat zij hier ook mee om moeten gaan)?

Ik wil je ervaringen absoluut niet bagatelliseren. Ik hoop wel dat je er over nadenkt wat je hiermee wil bereiken en of je dat ook krijgt. Denk goed na of vertellen goed voor jóu is. Zo niet, dan niet vertellen, ook al wil je moeder graag weten wat er precies is gebeurd.
Tintelfris schreef:
27-07-2019 12:56
Genoeg ouders die hun kop liever in het zand steken waardoor het slachtoffer nooit de kans krijgt om haar verhaal te doen.
Jouw ouders geven in dit geval zelf het voorzetje, zou er optimaal gebruik van maken. Het is altijd een opluchting als je niet meer alleen met je verdriet hoeft rond te lopen en het kan enorm helpen bij het verwerkingsproces om mensen achter je te hebben staan die jou hierin steunen.
Kleine kanttekening. Ze weten op dit moment nog niet WAT er speelt. Als blijkt dat hun andere kind een rol in het spel speelt weet je niet wat de reactie gaat zijn.

En dat zeg ik niet om het TO expres moeilijk te maken maar omdat ik zelf de ervaring heb...

Los daarvan zou ik het sowieso vertellen. Het heeft invloed gehad op wie je vandaag bent. Ik zou niet eeuwig toneel willen spelen tegen mijn ouders.
YellowLemon schreef:
27-07-2019 13:22
Kleine kanttekening. Ze weten op dit moment nog niet WAT er speelt. Als blijkt dat hun andere kind een rol in het spel speelt weet je niet wat de reactie gaat zijn.

En dat zeg ik niet om het TO expres moeilijk te maken maar omdat ik zelf de ervaring heb...

Los daarvan zou ik het sowieso vertellen. Het heeft invloed gehad op wie je vandaag bent. Ik zou niet eeuwig toneel willen spelen tegen mijn ouders.
Dat is waar!
Alle reacties Link kopieren
Als jij een goede band hebt met je ouders, zou ik het wel vertellen.

Je moeder schrijft dat ze je ziet worstelen, dat klinkt niet alsof je nu heel lekker in je vel zit. Hoe gaat het met je?
Alle reacties Link kopieren
@nerdopviva, hoewel ik je reactie snap, vind ik hem eigenlijk niet passend hier.

Jij zegt: "Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard?" Dat is iets wat die broer van te voren zelf had moeten bedenken. Als het contact verbroken zou worden door openbaarheid, is dat 0,0 schuld van het slachtoffer. Het valt compleet onder de verantwoording van de dader.
chocolol schreef:
27-07-2019 13:38
@nerdopviva, hoewel ik je reactie snap, vind ik hem eigenlijk niet passend hier.

Jij zegt: "Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard?" Dat is iets wat die broer van te voren zelf had moeten bedenken. Als het contact verbroken zou worden door openbaarheid, is dat 0,0 schuld van het slachtoffer. Het valt compleet onder de verantwoording van de dader.

Klopt helemaal. Maar niet iedereen ziet dat zo. TO zal niet de eerste zijn bij wie de familie uit elkaar valt na vertellen en daarvan de schuld krijgt. En natuurlijk is dat onterecht, maar degene die het vertelt moet daar wel mee leven. Dan heb je al zoiets verschrikkelijks meegemaakt en dan laat je familie je ook nog vallen. Dubbel slachtoffer dus. Dat gun ik TO niet. TO is de enige die kan inschatten of vertellen voor haar goed is. Misschien wel, maar misschien ook niet.
nerdopviva schreef:
27-07-2019 13:17
Wat is je doel? Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard? En als ze geen contact hebben, ga je ze vertellen dat hun kind 7 jaar lang seksueel misbruik heeft gepleegd en een misdadiger is. Hoe gaan ze daarmee om? Gaan ze daardoor anders over jou denken?

En hoe zal het voor jou zijn als je het vertelt. Denk je dat je steun van hun krijgt of krijg jij er alleen maar zorgen bij (omdat zij hier ook mee om moeten gaan)?

Ik wil je ervaringen absoluut niet bagatelliseren. Ik hoop wel dat je er over nadenkt wat je hiermee wil bereiken en of je dat ook krijgt. Denk goed na of vertellen goed voor jóu is. Zo niet, dan niet vertellen, ook al wil je moeder graag weten wat er precies is gebeurd.
Leg deze grote verantwoordelijkheid alsjeblieft niet bij dit arme meisje.

TO jouw broer heeft keuzes gemaakt die grote gevolgen kunnen hebben. Dat was zijn keuze. Als jij mijn dochter was geweest had ik het heel graag willen weten. En natuurlijk zou ik er verdriet van hebben. En natuurlijk zou ik het verbroken contact met mijn zoon moeilijk vinden. Maar wat mij betreft is het leed al geschied. En jouw broer heeft dat veroorzaakt, niet jij. Deel het alsjeblieft met je ouders. Je hoort niet alleen in dit verdriet te staan. Heel veel sterkte toegewenst.
Alle reacties Link kopieren
chocolol schreef:
27-07-2019 13:38
@nerdopviva, hoewel ik je reactie snap, vind ik hem eigenlijk niet passend hier.

Jij zegt: "Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard?" Dat is iets wat die broer van te voren zelf had moeten bedenken. Als het contact verbroken zou worden door openbaarheid, is dat 0,0 schuld van het slachtoffer. Het valt compleet onder de verantwoording van de dader.
Inderdaad
Dat is precies het soort pressiemiddel dat in dit soort situaties soms gebruikt wordt om het slachtoffer te laten zwijgen. Alsof zij dan de oorzaak zijn van de pijn van anderen. To, jij bent het slachtoffer en je ouders willen je helpen. Jij hoeft helemaal niemand in bescherming te nemen, JIJ was en bent degene die bescherming nodig had :hug:
Illinois schreef:
27-07-2019 13:46
Leg deze grote verantwoordelijkheid alsjeblieft niet bij dit arme meisje.

TO jouw broer heeft keuzes gemaakt die grote gevolgen kunnen hebben. Dat was zijn keuze. Als jij mijn dochter was geweest had ik het heel graag willen weten. En natuurlijk zou ik er verdriet van hebben. En natuurlijk zou ik het verbroken contact met mijn zoon moeilijk vinden. Maar wat mij betreft is het leed al geschied. En jouw broer heeft dat veroorzaakt, niet jij. Deel het alsjeblieft met je ouders. Je hoort niet alleen in dit verdriet te staan. Heel veel sterkte toegewenst.

Dat doe ik niet. Er is maar één dader. Dat vinden wij en dat vindt TO. En hopelijk voor haar vinden haar ouders dat ook.
chocolol schreef:
27-07-2019 13:38
@nerdopviva, hoewel ik je reactie snap, vind ik hem eigenlijk niet passend hier.

Jij zegt: "Hebben ze nog contact met je broer? Zo ja, dan zal de relatie tussen hun waarschijnlijk (negatief) veranderen. Misschien wel met het verbreken van contact als gevolg. Is het je dat waard?" Dat is iets wat die broer van te voren zelf had moeten bedenken. Als het contact verbroken zou worden door openbaarheid, is dat 0,0 schuld van het slachtoffer. Het valt compleet onder de verantwoording van de dader.
Niet passend is nog zachtjes uitgedrukt, vind het zeer kwalijk zo een denkwijze.
Het slachtoffer een schuldgevoel aanpraten, opdat ze het verdriet stilletjes mee haar graf in neemt en de dader zijn leven probleemloos kan vervolgen.
Hoe kunnen we het slachtoffer nog even fijntjes natrappen.
Ziek gewoon.
Tintelfris schreef:
27-07-2019 13:51
Niet passend is nog zachtjes uitgedrukt, vind het zeer kwalijk zo een denkwijze.
Het slachtoffer een schuldgevoel aanpraten, opdat ze het verdriet stilletjes mee haar graf in neemt en de dader zijn leven probleemloos kan vervolgen.
Hoe kunnen we het slachtoffer nog even fijntjes natrappen.
Ziek gewoon.

Dit is totaal niet wat ik schrijf.
Alle reacties Link kopieren
nerdopviva schreef:
27-07-2019 13:54
Dit is totaal niet wat ik schrijf.
Ik lees je ook helemaal niet zo hoor!

Het lijkt me juist heel realistisch om hier over na te denken, en ook om te beseffen dat de hele wereld én z’n moeder een mening heeft over hoe je zou moeten en hoe je ouders zouden moeten enz. enz.
Het is namelijk helemaal niet vanzelfsprekend dat jij wilt dat ook je ouders met je broer breken, en ook niet dat je ouders dat zouden willen doen.
Je hebt zo’n 26.000 dagen tussen níets en eeuwigheid, je kunt lachen, je kunt klagen, maar elke dag ben je voor eeuwig kwijt.
Tintelfris schreef:
27-07-2019 13:51
Niet passend is nog zachtjes uitgedrukt, vind het zeer kwalijk zo een denkwijze.
Het slachtoffer een schuldgevoel aanpraten, opdat ze het verdriet stilletjes mee haar graf in neemt en de dader zijn leven probleemloos kan vervolgen.
Hoe kunnen we het slachtoffer nog even fijntjes natrappen.
Ziek gewoon.
Dat is niet wat ze schrijft. Ze waarschuwt TO voor de realiteit en geeft haar de afweging mee of ze het die ellende waard vind. Niet omdat het TO haar schuld is maar omdat veel mensen achterlijk zijn helaas. Bot gezegd.

Voor mij persoonlijk is dat het niet waard. Mijn ouders weten hoe het zit, die kunnen er al niet fatsoenlijk mee omgaan. Ik hoef geen familie oorlog. Mijn broer mag ze hebben. Ik fix mijn eigen familie wel.

Uiteindelijk ben ik ook tegen mijn opa geknapt omdat hij me stond uit te foeteren vlak nadat mijn oma was overleden. Zijn reactie was geen medelijden. Hij heeft alle sieraden van mijn oma meegegrist en ik heb nooit meer wat van hem gehoord. Mijn broer komt daar nog gewoon over de vloer.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven