Eenzaamheid, verveling en angst

11-08-2019 13:08 26 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo iedereen!

Ik ben een jonge meid van 25 jaar die samenwoont met haar vriend. Ik ben sinds een maand werkloos maar wel actief op zoek. Mijn dagen zijn dus redelijk saai en leeg maar ik kan wel altijd uitkijken naar de avonden omdat mijn vriend dan thuis is. Het ‘probleem’ is dat hij binnenkort drie weken in het buitenland zit voor zijn werk. Ik zie heel erg op tegen deze periode alleen. Ik verveel me nu al ben best eenzaam, en dan is hij nog niet vertrokken. Ik woon nog maar enkele maanden in deze stad en heb hier nog niet zoveel vrienden. Ik kan wel twee keer een avond vullen met afspreken met een vriendin, maar al die andere avonden ben ik dus alleen. En overdag ook. Ik hou me nu vooral bezig met solliciteren, het huishouden doen, lezen, series kijken en wat muziek maken. Ik kan geloven dat dat voor sommigen echt als luxe klinkt: niets moeten doen, maar dat is het voor mij helemaal niet.
Wat het extra moeilijk maakt is dat ik in behandeling ben voor een angststoornis/lichte depressie. Ik zie dus alles somber in en pieker belachelijk veel. Ik wíl heel veel dingen buitenshuis doen, maar die boezemen me veel angst in. Ik kan me dagen op voorhand zorgen maken over iets dat ik buitenshuis moet doen. Waardoor ik dus ook veel dingen vermijd. Soms zijn het pure paniekaanvallen, soms gewoon uren aan een stuk dat ik me enorm onrustig voel, soms is het wenen. Op zich zijn er genoeg dingen die ik alleen, buiten kan doen. Maar ik ben sowieso liever in gezelschap, mij ga je nooit alleen op een festival ofzo tegenkomen, ik vind dat gewoon niet leuk. Maar met die angst is dat nog een stuk erger, het is nu niet gewoon van niet leuk vinden, maar ook van niet durven. Ik zie ook alles somber in. Dingen waar ik vroeger heel hard naar zou uitkijken, lijken me nu allemaal minder tof.
Ik voel me door m’n stoornis momenteel erg afhankelijk van m’n vriend. Ik wil dat niet, maar toch is het zo. Hij is degene die ik bel om mij te kalmeren als ik door paniek het gevoel heb dat ik doodga. De komende weken zal hij ook minder bereikbaar zijn omdat hij in het buitenland zit. Ik heb hem dat nog niet vertelt, maar dat boezemt me ook heel veel angst in.
Ik hooop dat jullie er iets van begrijpen en dat het verhaal niet te onsamenhangend is. Ik weet niet precies wat ik met dit topic wil. Het gewoon even van me afschrijven? Of misschien denken jullie nog aan dingen waarmee ik mijn dagen kan vullen? Of misschien verwacht ik gewoon wat virtuele vriendschap om deze (voor mij moeilijke) periode te overbruggen. Bedankt voor het lezen wel!!!
Alle reacties Link kopieren
Normaal gesproken zou ik afleiding aanraden. Maar eigenlijk vind ik dat iedereen moet leren om goed alleen te kunnen zijn, en hoe met verveling om te gaan. Dus niet in paniek te raken als je op zondag middag even niets te doen hebt.

Dat je rooster 24/7 wilt opvullen met activiteiten om vooral niet alleen achter te blijven is niet gezond. Het probleem ligt dieper. In jouw geval zou ik me dus focussen op de behandeling zelf, en stapje na stapje leren om beter met jezelf om te kunnen gaan. Afleiding kan altijd (bios, film, sport, yoga, wandelen... noem maar op).

Knuffel!
Zou het lukken om met je vriend elke dag 1 vast Skype-moment in te plannen?
Elke ochtend of avond ongeveer een half uur of zoiets?

Dan weet jij waar je aan toe bent, misschien dat dat helpt.

Misschien kun je ook nog elke dag een kwartiertje telefoneren met je familie of vrienden?

Vrijwilligerswerk gaan doen met dieren?
Misschien een oude buurvrouw helpen met boodschappen?

Ik herken wel wat dingen, ik ben ook angstiger dan ik dacht en vind het lastig om te functioneren als ik geen enkele structuur heb.

Spreek met je zelf een vast dagritme af: zo laat opstaan, douchen, ontbijten, een wandeling, een serie kijken, puzzelen, muziek maken, vriendin bellen, boodschappen doen etc.

Zie het als een proeftijd, een oefentijd, je gaat er veel van leren, bekijk het positief.

Als je in paniek raakt bel dan ook eens een vriendin of iemand anders, of ga douchen of doe flapjacks, dat laatste schijnt echt enorm goed te helpen, adrenaline eruit springen.

Houd een dagboek bij, schrijf elke dag op hoe het met je gaat en wat je geleerd hebt en probeer dat ook positief te doen.

Als je zelf muziek maakt...maak veel muziek, uit je emoties, muziek maken helpt bij het in balans brengen van de hersenactiviteit, dus buit dat effect uit.

Heel veel sterkte, maak er het beste van.
Haal er de tips uit waarvan jij denkt dat je er misschien wat aan hebt en probeer eerst de andere even uit voordat je ze wegwuift.

Wat mij helpt is soms gewoon volhouden, when the going gets tough...gewoon doorgaan, negeer soms je angsten, jíj bent uiteindelijk de baas.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou beginnen om dit met je vriend te bespreken. Als hij niet op de hoogte is van waar jij tegenop ziet, kan hij hier geen rekening mee houden. Als in, toch proberen een keer extra bellen of een berichtje sturen o.i.d.

Heb je een vriendin die misschien een paar nachtjes kan komen logeren? Zodat je niet zo lang alleen thuis zit.

Bespreek dit ook met je hulpverlener. Wellicht is het mogelijk een extra afspraak te maken.

Verder zorg voor een ritme in je dag. Op tijd in/uit bed, goed eten, elke dag even naar buiten.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de reacties al! Een extra afspraak met de hulpverlener is helaas niet mogelijk omdat hij op vakantie gaat. Vriendinnen hebben allemaal hun eigen leven momenteel, en niet de tijd om te komen logeren jammergenoeg. Met mijn vriend bespreken vind ik moeilijk omdat ik niet wil dat hij zich zorgen maakt.. Maar ik weet dat het wel moet. Sowieso gaan we elkaar wel horen hoor die periode.
Ik heb me sowieso voorgenomen om iedere dag eens naar buiten te gaan. Al is het maar om een rondje te wandelen. Ik heb dat de afgelopen weken ook gedaan maar heb niet het gevoel dat het iets 'verandert/verbetert'. Maar het niet doet maakt het alleen maar erger vrees ik.
Tantejans: bedankt voor de concrete tips. Wat zijn flapjacks? Als ik google vind ik enkel sportrepen terug maar dat bedoel je waarschijnlijk niet?
Alle reacties Link kopieren
Spreek met jezelf af dat je iedere week een beloning mag omdat je het toch maar mooi in je uppie gered hebt. Laat eten bezorgen, bestel leuke kleren of geef jezelf een dag vrij van alle uitdagingen.

Kijk ook of je een (paar) keer bij je ouders kunt eten. Dat geeft je een reden om naar buiten te gaan en je hebt gezelschap.

Je houdt van lezen, zeg je. Wordt lid van de bibliotheek in de stad van je vriend en zoek een stapel boeken uit. Op die manier ben je buiten geweest en heb je meteen een beloning voor je actie.

Verder: ga het gevoel aan. Je bent niet gewend om zelf door je paniek heen te komen, en dat kun je in deze periode leren.
Nog een tip, een inzicht wat ik zelf graag eerder had gehad: soms is het even saai en uitzichtloos en eenzaam, tenminste...zo kun je dat soms ervaren...accepteer dat dat zo is.

Accepteer het als een aanname en besef dan dat dat moment ook weer voorbij zal gaan.
Wees geduldig met mezelf en met anderen.
Sommige dingen duren niet weken maar jaren.
Alles gaat voorbij, het klinkt misschien als een cliché, maar het is een waarheid als een koe.
En besef dat zodra je je eenzaam voelt en niet weet wat je moet doen.

Alles gaat voorbij, zelfs zo'n paniekaanval en het is heel erg handig om je zelf dat in te prenten, zodat je het je ook herinnert tijdens een paniekaanval.
Die zal dan door dat besef steeds sneller voorbij zijn en uiteindelijk zelfs uitblijven.
Dat besef heb je nodig, niemand of niets anders.
En een beetje rust in je gedachten, dus probeer te kalmeren.

Ik had daar zelf ook altijd erg veel moeite mee.
Nu is dat minder.

Je beseft dat het leven soms niet leuk is.
Accepteer dat.
Denk niet dat je dan ook meteen instort en dat dat dan nooit meer voorbij gaat.
Soms stort je even in misschiem, dat is niet leuk, maar tijdelijk en ook niet zo erg, ga gewoon verder en werk eraan.
Alle reacties Link kopieren
Zonlicht10 schreef:
11-08-2019 13:59
Bedankt voor de reacties al! Een extra afspraak met de hulpverlener is helaas niet mogelijk omdat hij op vakantie gaat. Vriendinnen hebben allemaal hun eigen leven momenteel, en niet de tijd om te komen logeren jammergenoeg. Met mijn vriend bespreken vind ik moeilijk omdat ik niet wil dat hij zich zorgen maakt.. Maar ik weet dat het wel moet. Sowieso gaan we elkaar wel horen hoor die periode.
Ik heb me sowieso voorgenomen om iedere dag eens naar buiten te gaan. Al is het maar om een rondje te wandelen. Ik heb dat de afgelopen weken ook gedaan maar heb niet het gevoel dat het iets 'verandert/verbetert'. Maar het niet doet maakt het alleen maar erger vrees ik.
Tantejans: bedankt voor de concrete tips. Wat zijn flapjacks? Als ik google vind ik enkel sportrepen terug maar dat bedoel je waarschijnlijk niet?
Ga naar buiten met een concreet doel: boodschappen voor het avondeten, een brief of kaart op de post doen (er is vast wel een oma/opa/tante die heel blij wordt van een kaartje), ga pokemonnen of speel wizards unite. Op die manier focus je minder op ‘ditmoethelpenditmoethelpenditMOEThelpenwantikvindhetsuperstom’ en meer op dat concrete doel. Ook naar de bieb gaan om een boek in te leveren en iets nieuws uit te zoeken kan een goed doel zijn.
Zonlicht10 schreef:
11-08-2019 13:59
Bedankt voor de reacties al! Een extra afspraak met de hulpverlener is helaas niet mogelijk omdat hij op vakantie gaat. Vriendinnen hebben allemaal hun eigen leven momenteel, en niet de tijd om te komen logeren jammergenoeg. Met mijn vriend bespreken vind ik moeilijk omdat ik niet wil dat hij zich zorgen maakt.. Maar ik weet dat het wel moet. Sowieso gaan we elkaar wel horen hoor die periode.
Ik heb me sowieso voorgenomen om iedere dag eens naar buiten te gaan. Al is het maar om een rondje te wandelen. Ik heb dat de afgelopen weken ook gedaan maar heb niet het gevoel dat het iets 'verandert/verbetert'. Maar het niet doet maakt het alleen maar erger vrees ik.
Tantejans: bedankt voor de concrete tips. Wat zijn flapjacks? Als ik google vind ik enkel sportrepen terug maar dat bedoel je waarschijnlijk niet?
Sorry, ik bedoelde natuurlijk jumping jacks! 🤣
Dan spring je op en neer met je armen in de lucht en dat lucht enorm op als je het gevoel hebt dat je even op springen staat.
Het is wetenschappelijk onderzocht en het verandert dus iets in je fysiologie waardoor je beter door een angstaanval heen komt.

Daarna zou je bijvoorbeeld nog even lekker kunnen gaan douchen of zoiets.

Het gaat erom dat je leert om jezelf te kalmeren in lastige situaties en om aan self-soothing te doen; jezelf leren troosten.
Daarvoor moet je ook kunnen relativeren.

Bijvoorbeeld door te denken; oké, dit vind ik moeilijk,m; ik ga mijn vriend missen en ik ben bang dat ik het niet redt...maar ik ga mij er doorheen slaan, want ik weet dat ik het red, omdat ik sterk genoeg ben en zelfs als ik daaraan twijfel, dan nog geef ik mijzelf de gelegenheid om die twijfel in twijfel te trekken... en misschien heb ik het even zwaar, maar dit is weer zo voorbij.
En soms voelt het aan alsof je eventjes je tijd moet uitzitten, maar...
Op die manier bouw je ook vertrouwen op.

Probeer het echt positief te bekijken, dat helpt enorm.
Alle reacties Link kopieren
Weten je vriendinnen hoe het echt met je gaat? Iedereen heeft het druk en een eigen leven, maar als mijn vriendin zou aangeven hoe moeilijk zij het heeft, zou ik daar met liefde extra aandacht aan geven.

Jammer dat je niet extra terecht kan bij de hulpverlening. Maar als je er bent, benoem dit ook.

Je vriend weet al hoe het met je gaat. Ik denk dat hij het alleen maar fijn zal
vinden, als je hem eerlijk verteld dat je er zo tegen op ziet.
Alle reacties Link kopieren
Zoek vrijwilligerswerk. Ga koffie schenken in een bejaardentehuis, of in een asiel helpen.
Alle reacties Link kopieren
tantejans schreef:
11-08-2019 13:59
Nog een tip, een inzicht wat ik zelf graag eerder had gehad: soms is het even saai en uitzichtloos en eenzaam, tenminste...zo kun je dat soms ervaren...accepteer dat dat zo is.

Accepteer het als een aanname en besef dan dat dat moment ook weer voorbij zal gaan.
Wees geduldig met mezelf en met anderen.
Sommige dingen duren niet weken maar jaren.
Alles gaat voorbij, het klinkt misschien als een cliché, maar het is een waarheid als een koe.
En besef dat zodra je je eenzaam voelt en niet weet wat je moet doen.

Alles gaat voorbij, zelfs zo'n paniekaanval en het is heel erg handig om je zelf dat in te prenten, zodat je het je ook herinnert tijdens een paniekaanval.
Die zal dan door dat besef steeds sneller voorbij zijn en uiteindelijk zelfs uitblijven.
Dat besef heb je nodig, niemand of niets anders.
En een beetje rust in je gedachten, dus probeer te kalmeren.

Ik had daar zelf ook altijd erg veel moeite mee.
Nu is dat minder.

Je beseft dat het leven soms niet leuk is.
Accepteer dat.
Denk niet dat je dan ook meteen instort en dat dat dan nooit meer voorbij gaat.
Soms stort je even in misschiem, dat is niet leuk, maar tijdelijk en ook niet zo erg, ga gewoon verder en werk eraan.
Dankje voor dit bericht. Rationeel weet ik dat ook, maar in deze periode in m'n leven is het moeilijk om dat idee me echt eigen te maken (als je snapt wat ik bedoel?). Ik weet dat na regen zonneschijn komt, maar het dringt niet altijd door.
Alle reacties Link kopieren
viva-life22 schreef:
11-08-2019 14:15
Weten je vriendinnen hoe het echt met je gaat? Iedereen heeft het druk en een eigen leven, maar als mijn vriendin zou aangeven hoe moeilijk zij het heeft, zou ik daar met liefde extra aandacht aan geven.

Jammer dat je niet extra terecht kan bij de hulpverlening. Maar als je er bent, benoem dit ook.

Je vriend weet al hoe het met je gaat. Ik denk dat hij het alleen maar fijn zal
vinden, als je hem eerlijk verteld dat je er zo tegen op ziet.
Nee eigenlijk niet.. ik ben geen open boek en vindt zo'n dingen echt lastig om te delen. Ik ben ook bang dat het dan de leuke momenten die we hebben, gaat verpesten. Doordat ze er bijvoorbeeld over beginnen ofzo.
Ik zal het zeker delen met m'n hulpverlener als ik hem binnenkort zie. Misschien heeft hij concrete tips voor mij.
Hoi

Ik begrijp je heel goed. Je klachten zijn zeer herkenbaar. Ik zou het niet als luxe omschrijven, want de klachten die je hebt zijn gewoon heel zwaar en hard werken.

Je zou naar een psycholoog kunnen gaan met je klachten. Wat mij ook erg heeft geholpen is een cursus van geert verschaeve volgen (online).

Wat betreft angstaanvallen, probeer niet als je gespannen bent ontspanningsoefeningen te doen. Je moet dan juist energie kwijt. Dus op de plaats rennen, jumping jacks etc etc. Adrenaline verbruiken. Drink geen koffie, thee en eet geen chocolade (zit allemaal caffeine in). Probeer gezond te eten, weinig snelle suikers. Ontspanningsoefeningen kan je doen als je rustig bent.

Je zou kunnen proberen om kleine exposure oefeningen te doen. Bv naar een plek gaan waar 't rustig is, zoals de bieb of een boekenwinkel. Denk erover na wat voor jou te doen is.

En verder het lijkt me toch handig om uiteindelijk hulp te zoeken. Als je gaat werken kom je ook in een spannende situatie terecht.

Je zou ook eens op de IG/YouTube van vetgezellig kunnen kijken. Die jongen had vergelijkbare klachten.

Succes.
Janesnow schreef:
11-08-2019 17:17
Hoi

Ik begrijp je heel goed. Je klachten zijn zeer herkenbaar. Ik zou het niet als luxe omschrijven, want de klachten die je hebt zijn gewoon heel zwaar en hard werken.

Je zou naar een psycholoog kunnen gaan met je klachten. Wat mij ook erg heeft geholpen is een cursus van geert verschaeve volgen (online).

Wat betreft angstaanvallen, probeer niet als je gespannen bent ontspanningsoefeningen te doen. Je moet dan juist energie kwijt. Dus op de plaats rennen, jumping jacks etc etc. Adrenaline verbruiken. Drink geen koffie, thee en eet geen chocolade (zit allemaal caffeine in). Probeer gezond te eten, weinig snelle suikers. Ontspanningsoefeningen kan je doen als je rustig bent.

Je zou kunnen proberen om kleine exposure oefeningen te doen. Bv naar een plek gaan waar 't rustig is, zoals de bieb of een boekenwinkel. Denk erover na wat voor jou te doen is.

En verder het lijkt me toch handig om uiteindelijk hulp te zoeken. Als je gaat werken kom je ook in een spannende situatie terecht.

Je zou ook eens op de IG/YouTube van vetgezellig kunnen kijken. Die jongen had vergelijkbare klachten.

Succes.
Sorry zie dat je al naar een psycholoog gaat.
Alle reacties Link kopieren
Als je het durft meld je aan bij www.nieuwemensenlerenkennen.nl. In bijna iedere regio worden er wel activiteiten georganiseerd. Als je dit doet dan zou ik je aanraden om naar een activiteit te gaan waar maar een paar mensen zich voor hebben aangemeld en niet de grote feesten want dan kan je je alsnog verloren voelen. Het lijkt spannender dan het is.

Verder kan je eventueel kijken of er buddy-netwerken bij jou in de buurt zijn. In regio Den Haag heb je verschillende organisaties die het e.e.a. hierin doen. Ook kan je dit met je huisarts en hulpverlener bespreken, die misschien ook wel wat weet. https://www.haagssteunsysteem.nl/activi ... en/maatjes

Ook zijn er soms zorgboerderijen of stadstuinen waar je zo maar heen kan en kan kijken of er werkzaamheden zijn die je kan doen. Misschien dat op afspraak juist voor jou wel fijn is.

Misschien kan je vriend of een vriendin met je mee naar een activiteit van nieuwemensenlerenkennen of zo een stadstuin/zorgboerderij zodat het eerste contact niet zo een enorme drempel is.

Daarnaast zijn er al veel goede suggesties gedaan.
jouw hulpverlener hoort vervanging te regelen
er is ook vaak een achterwacht.
Alle reacties Link kopieren
Janesnow schreef:
11-08-2019 17:17
Hoi

Ik begrijp je heel goed. Je klachten zijn zeer herkenbaar. Ik zou het niet als luxe omschrijven, want de klachten die je hebt zijn gewoon heel zwaar en hard werken.

Je zou naar een psycholoog kunnen gaan met je klachten. Wat mij ook erg heeft geholpen is een cursus van geert verschaeve volgen (online).

Wat betreft angstaanvallen, probeer niet als je gespannen bent ontspanningsoefeningen te doen. Je moet dan juist energie kwijt. Dus op de plaats rennen, jumping jacks etc etc. Adrenaline verbruiken. Drink geen koffie, thee en eet geen chocolade (zit allemaal caffeine in). Probeer gezond te eten, weinig snelle suikers. Ontspanningsoefeningen kan je doen als je rustig bent.

Je zou kunnen proberen om kleine exposure oefeningen te doen. Bv naar een plek gaan waar 't rustig is, zoals de bieb of een boekenwinkel. Denk erover na wat voor jou te doen is.

En verder het lijkt me toch handig om uiteindelijk hulp te zoeken. Als je gaat werken kom je ook in een spannende situatie terecht.

Je zou ook eens op de IG/YouTube van vetgezellig kunnen kijken. Die jongen had vergelijkbare klachten.

Succes.
Bedankt! 'Blij' dat er wat herkenning is. Ik weet dat er nog veel mensen zijn die hetzelfde voelen als mij, maar doordat ik die niet zie in m'n omgeving en het gevoel heb dat iedereen een perfect leventje leidt, voel ik me er alleen in. De tip over de energie-oefeningen zal ik zeker meenemen, daar had ik nog nooit over nagedacht. Van relaxatieoefeningen krijg ik sowieso alleen maar stress, dus die probeer ik te vermijden ;) Ik zal de namen die je hebt genoemd ook zeker eens opzoeken.
Alle reacties Link kopieren
Oké hij is dus vandaag vertrokken en ik heb behoorlijk wat afgeweend. Mijn gedachten maken me echt gek. Ik wil zo graag terug de normale ik zijn..
Alle reacties Link kopieren
Hey Zonlicht,

Ik kan alleen maar zeggen, ik heb het ontzettend met je te doen. Ik weet hoe het voelt, maak periodes hetzelfde mee en momenteel maak ik ook weer een periode mee vol angst en stress. Weliswaar om andere dingen als jij, maar je gevoel van afhankelijkheid en eenzaamheid begrijp ik goed.

Bedenk voor jezelf wat je normaal leuk vindt om te doen. En doe het dan ook. Ook al denk je er niet van te kunnen genieten en ook al geniet je er aan het begin misschien niet van. In mijn “periodes” probeer ik altijd zoveel mogelijk te blijven doen wat ik leuk vindt. En na een tijdje geeft me dat toch weer enigzins een fijn gevoel. Als je je zo rot voelt als nu moet je ook niet te streng zijn voor jezelf. Wees lief voor jezelf, vergeef jezelf als dingen niet gaan zoals je eigenlijk wil. En ik denk dat je vriend -zo te lezen- je ook op afstand nog wel eens kan kalmeren als het echt nodig is.

Blijf ook vooral schrijven hier. Dat helpt je misschien ook wat minder alleen te voelen. Helpt mij in ieder geval altijd wel.

Dikke knuffel!
Alle reacties Link kopieren
roanna schreef:
14-08-2019 18:58
Hey Zonlicht,

Ik kan alleen maar zeggen, ik heb het ontzettend met je te doen. Ik weet hoe het voelt, maak periodes hetzelfde mee en momenteel maak ik ook weer een periode mee vol angst en stress. Weliswaar om andere dingen als jij, maar je gevoel van afhankelijkheid en eenzaamheid begrijp ik goed.

Bedenk voor jezelf wat je normaal leuk vindt om te doen. En doe het dan ook. Ook al denk je er niet van te kunnen genieten en ook al geniet je er aan het begin misschien niet van. In mijn “periodes” probeer ik altijd zoveel mogelijk te blijven doen wat ik leuk vindt. En na een tijdje geeft me dat toch weer enigzins een fijn gevoel. Als je je zo rot voelt als nu moet je ook niet te streng zijn voor jezelf. Wees lief voor jezelf, vergeef jezelf als dingen niet gaan zoals je eigenlijk wil. En ik denk dat je vriend -zo te lezen- je ook op afstand nog wel eens kan kalmeren als het echt nodig is.

Blijf ook vooral schrijven hier. Dat helpt je misschien ook wat minder alleen te voelen. Helpt mij in ieder geval altijd wel.

Dikke knuffel!
Dikke knuffel voor jou ook! Hopelijk komt er snel weer een mooie periode aan :) Herkenning zorgt er deels ook voor dat ik me minder eenzaam voel, dus bedankt daarvoor! Bedankt ook voor de tip. 'Leuke' dingen zijn ook voor mij nu een stuk minder leuk, maar ik moet idd niet te streng zijn voor mezelf. Ik ga dit topich inderdaad een beetje als dagboek proberen te gebruiken.
Alle reacties Link kopieren
Ik had mezelf voorgenomen om gisteren een uitstapje te maken naar de leukste supermarkt in de stad. Maar ik kreeg buikpijn bij de gedachte (relatief ver, de drukte in de winkel, ooit daar een aanval gekregen..) en voelde me angstig dus ik heb het gehouden bij de supermarkt op wandelafstand. Dit voelt toch wel weer als een persoonlijk falen :(
Alle reacties Link kopieren
Hey zonlicht!

Nee dat is niet falen. Je bent toch naar de supermarkt geweest. Misschien niet de supermarkt die je wilde. Maar toch... Volgende keer beter. Niet te streng zijn voor jezelf. Kop op. Niemand is perfect.
Kleine stapjes zijn ook stapjes. Stapjes terug horen er bij. Je bent goed bezig. De eerste dagen alleen heb je ‘overleefd’.

Ik neem mezelf heel veel voor op een dag, en vaak komt er maar van de helft wat van. Oke, dat is even balen. Maar morgen weer een dag. Dat je eens iets niet hebt gedaan omdat het toch niet goed voelde betekend niet dat je het slecht doet.

Misschien kun je ook eens doordenken, volgende keer als je je angstig voelt als je iets gaat doen. Een angstaanval is vervelend ja, maar wat is het ergste dat er kan gebeuren? Dat het zweet je uitbreekt? Dat je hart tekeer gaat? Dat mensen je aankijken misschien? Dat je wegrent? Angst voor de angst onderogen komen. Er gebeurt lichamelijk iets, er gebeurt iets in je hoofd. Maar het is niet gevaarlijk. Er zit een begin, midden en een einde aan zo’n aanval. Het is vervelend... maar dat is wat het is. Mensen in de supermarkt om je heen... waarschijnlijk heeft de helft ooit wel eens een aanval gehad. Niemand die jou stom vindt dat je een aanval hebt. Het is een disbalans in je hoofd, iets als gevaarlijk zien wat niet gevaarlijk is. Meer niet. Laat de angst er maar zijn...

Misschien dat je er nu op dit moment niet zoveel aan hebt. Maar misschien dat je er ooit nog eens aan terug kunt denken als je je angstig voelt.

Dikke knuffel!
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor de steun Roanna! Je hebt gelijk, eigenlijk moet ik trots op mezelf zijn, al bijna een week alleen en ja, ik heb me al slecht gevoeld, maar niet héél slecht. Ik weet dat het in m'n hoofd zit, dat heeft de psycholoog ook al uitgelegd, maar dat lichamelijk gevoel is zoooooo onaangenaam. Echt verschrikkelijk. Ik ben er echt gewoon bang voor. Maar ik moet het dag per dag bekijken. Op een dag zal ik wél naar die supermarkt durven. Er komt terug een goede periode aan. Knuffel terug!
Alle reacties Link kopieren
Dat sowieso! Je komt er weer uit. (Ik moet dat ook vaker tegen mezelf zeggen)

Gebruik je trouwens ook medicatie?

Ik kan je wel vertellen dat ik ook last gehad heb van paniekaanvallen. En zoals eerder al genoemd, nog steeds last van periodes met angst en spanning. Ik heb ook nog wel eens een moment dat me dat dan aanvliegt en zich uit in een (bijna)paniekaanval. Wat mij dan helpt is tegen mezelf zeggen (in mijn hoofd) dat het maar een paniekaanval is, dat het mag komen, dat het er mag zijn, en dan ik weet dat het weer overgaat. Ik ben niet bang voor een paniekaanval (zo lekker dubbel eigenlijk he). Het is alleen maar een hele nare uiting van je lichaam. Het is niet gevaarlijk. Je gaat niet dood, je wordt niet gek. “Laat maar komen...”

Daarbij; jij bent ook waardevol met paniek en paniekaanvallen. (Ook dat moet ik op dit moment elke dag even tegen mezelf zeggen haha)


Succes 💪🏼

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven