Zelfvertrouwen als het allemaal niet zo lekker loopt

06-09-2019 21:55 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
Stel je zit in een fase in je leven waarin het gewoon allemaal even niet lukt. Als je op al die punten nou even in de put zit, hoe kom je daar dan uit?
anoniem_390278 wijzigde dit bericht op 14-06-2020 10:41
75.89% gewijzigd
Dat is idd niet altijd even makkelijk, als het bij jou niet op rolletjes loopt en ieder ander zijn of haar geluk niet op lijkt te kunnen... Ik heb die tijden ook gekend.
Het enige dat je kunt doen is kijken naar wat er op dit moment wél voor je is. Je hebt wel mooi een beste vriendin bijvoorbeeld. Wellicht heb je fijn contact met je ouders. Probeer die dingen te koesteren in deze tijd, ook al lijken ze erg 'klein'.
Probeer er ook in te geloven dat voor jou ook weer betere tijden zullen komen...
Alle reacties Link kopieren
Ik heb het idee dat je erg hoge eisen aan jezelf stelt. En dat je telkens bezig bent wat nog moet gebeuren.

Kijk maar wat je wel hebt. Ga dingen doen waar je voldoening uithaalt. Focus je wat meer op jezelf ipv op de ander.
Het leven is geen wedstrijd. Leef wat meer in het hier en nu en kijk verwachtingsvol naar de toekomst. Blijf door gaan op jou tempo en dan komt het echt wel
Zeg tegen jezelf dat die gevoelens er mogen zijn, dat scheelt al enorm. Dan zie je er misschien wat serieuzer uit dan anders, maar niet per definitie onzeker. En kan je heus glimlachen waar nodig.
Alle reacties Link kopieren
Online daten is in mijn ervaring niet goed voor je zelfvertrouwen.

En misschien eens ophouden je eigenwaarde afhankelijk te stellen van hoe de dingen soms lopen m
Alle reacties Link kopieren
Wees lief voor jezelf, en accepteer dat het nu minder gaat. :hug:
Joe.
Alle reacties Link kopieren
Marigold: dank je voor je post. Het is ook heel dubbel allemaal. Ik heb inderdaad hele fijne ouders en ik ben godzijdank gezond. Dan zie ik gisteren een stukje op TV over een jonge vrouw met ALS die een stamcelbehandeling gaat doen in Rusland en dan denk ik : wat zijn de problemen? Maar een paar uur later rijd ik langs het oude huis van mijn opa en oma dat is gekocht door een vriendin die daar nu haar gezinnetje sticht en besef ik dat ik zelf in deze tijden (zelfs met partner) zo'n huis niet zou kunnen betalen gezien de gekke prijsstijgingen, kom ik op mijn werk waar een paar directe collega's promotie hebben gemaakt terwijl ik recent ben afgewezen na een interne sollicitatie, en dan zakt de moed me enorm in de schoenen, voel ik mij een nul en denk ik : heeft deze wereld nog iets te bieden voor mij en ben ik niet zwaar veel minder geschikt dan alle anderen?
Alle reacties Link kopieren
mabelle schreef:
06-09-2019 23:51
Ik heb het idee dat je erg hoge eisen aan jezelf stelt. En dat je telkens bezig bent wat nog moet gebeuren.

Kijk maar wat je wel hebt. Ga dingen doen waar je voldoening uithaalt. Focus je wat meer op jezelf ipv op de ander.
Het leven is geen wedstrijd. Leef wat meer in het hier en nu en kijk verwachtingsvol naar de toekomst. Blijf door gaan op jou tempo en dan komt het echt wel
Zelf zie ik het anders... Bepaalde eisen, tsja. Ik vind van mezélf dat ik bepaalde dingen goed zou kunnen. Ik zou in mijn eigen ogen goed passen bij die afdeling op het hoofdkantoor, in plaats van de back office functie waar ik nu werk op het regiokantoor. Ik ben in mijn eigen ogen een heel leuk/aantrekkelijk mens die een leuke partner zou kunnen zijn en een goede vriendin. Maarja, van de buitenwereld komen niet echt signalen, dat dit klopt. Ik word afgewezen voor die baan op het hoofdkantoor, vriendinnen behandelen mij niet altijd even respectvol en leuk vind ik, en ook het andere geslacht lijkt (behalve dat ze sex willen) niet echt warm te lopen om serieus energie in mij te steken.

En dat is juist een beetje waar ik mee zit. De positieve gedachten over mijzelf, mijn capaciteiten, zijn er wel. Ik leef erg volgens mijn principes dat je mensen, dieren, natuur goed moet behandelen en een integer mens moet zijn. Ik heb een bepaald doel voor ogen wat ik graag wil bereiken en in de maatschappij hoor je altijd inspiratie volle verhalen van ''ga je dromen achterna en blijf daariin geloven''. Maarja, als de praktijk geen sjoege geeft, dan ga ik op een gegeven moment (nu dus) wel heel erg denken : zit ik er niet compleet naast? Misschien ben ik inderdaad wel niet geschikt voor die mooiere baan. Ik zie om mij heen mensen écht mooie, inhoudsvolle banen uitvoeren. Misschien ''i dont have what it takes?'', in tegenstelling tot wat ik zelf wél denk?
Alle reacties Link kopieren
@ bloemenmeisje en aalbes : Dat doe ik ook, dankjulliewel. Ik kan het al beter dan bijvoorbeeld 10 jaar geleden, gewoon zeggen : het is zoals het is. Maar soms word ik wel tot het uiterste getard de laatste tijd voor mijn gevoel ; )

@ miedo : nee dat is het zeker niet! Jammer ook dat ik weinig meer op feestjes kom, want dan word ik wel vriendelijk aangesproken door leuke mannen, maar online is het allemaal maar kil en koud vaak.
Alle reacties Link kopieren
Van de dingen die je noemt kan je veel niet direct beïnvloeden maar wat je wel in de hand hebt is afslanken, voedingskeuze, sport en binnen bepaalde grenzen: je opleiding. Ook kan je bewust correct met je omgeving omgaan en bewust aandacht geven aan dat wat je een beter mens maakt.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Weet je waarom je bent afgewezen voor die baan, heb je daar feedback op gevraagd of gekregen?

En bespreek je met je vriendinnen wat je dwars zit?

Ik denk dat praten jouw goed zou kunnen helpen. Natuurlijk is het pijnlijk wanneer je vriendinnen alles hebben wat jij graag wilt, maar op gegeven moment kom je in zo een fase in je leven. Je voelt je nu het slachtoffer van de omstandigheden, maar besef je dat je zelf de teugels in handen hebt om er wat van te maken. Als je de andere kant van het verhaal kent (van je werk en vriendinnen) helpt het je misschien om verder.

Been there done that, ik weet hoe klote het is. Niet opgeven. ;)
Alle reacties Link kopieren
@ retro en @ NBH: thanks!

Ik ben ook helemaal afgetraind hoor, ben fitter/slanker dan ooit. Dat is het fijne aan sporten en gezond leven : je wordt simpelweg terugbetaald naar de effort die je erin steekt.

Maar dan kom je op het tweede punt, NBH : eigenlijk is het helemaal niet zo, dat je de teugels zelf in handen hebt. Dat wordt maatschappelijk vaak zo gebracht en ligt ook gedeeltelijk ten grondslag aan de opzet van onze maatschappij : Work and you earn. Dit is met sommige dingen zo (zoals sporten en conditie opbouwen), maar niet met alle dingen. Bijvoorbeeld een nieuwe baan. Je hebt simpelweg niet zelf de teugels in handen of je een nieuwe baan kunt krijgen (die ook nog eens een vooruitgang is t.o.v. je huidige baan, anders heeft het weinig zin). Immers : jij hebt niet de bevoegdheid om je eigen CV te selecteren en jezelf aan te nemen. Daarvoor heb je een ander nodig. Zo werkt het ook in de liefde, etc.

Ik bedoel : ik gun mijn vriendinnen het succes van harte, maar waar ik me soms wel eens over verwonder, is hoe levens kunnen lopen. De manier waarop ze hun huis hebben gekocht, hun partner hebben ontmoet, hun sociale kring en nog veel meer dingen : héél veel dingen zijn toch min of meer ''toevallig'' zo gelopen. Right place, right time.

Natuurlijk kun je altijd je best doen en hard werken. Als je 10 sollicitiatiebrieven stuurt heb je meer kans dan als je er 2 stuurt. Maar dan nog heb je niet zelf de teugels in handen. Dat is soms zo frustrerend.

bijvoorbeeld een collega van mij heeft net een héle mooie stap gemaakt naar een pracht-functie. Wij hadden het beiden niet zo naar het zin op werk, en zaten al maanden in de pauze over onze sollicitaties te praten. Zij was op een gegeven moment bijna zo wanhopig na een aanvaring met haar (vervelende) manager, dat ze via een soort banenbemiddelaar via een hele louche detacheerder bijna een stap had gemaakt naar een vrij ''gare'' baan, puur om maar te ontsnappen. Eigenlijk eerder een stap omlaag dan omhoog. Maar wat is nu (achteraf) haar enorme geluk geweest : ze werd afgewezen, het bleek een bedrijf die vooral op zoek was naar info/data en eigenlijk hadden ze helemaal niets in de aanbieding.

Achteraf haar gigantische geluk, want 1 dag na haar afwijzing stuurde ze deze brief voor een interne sollicitatie en werd ze aangenomen voor deze functie. Wat nou als ze wél was aangenomen? Dan had ze nooit op die pracht functie gereageerd, was ze nooit aangenomen, en was ze van de regen in de drup geraakt.

Niet dat ik dat haar gun, zeer zeker niet. Maar ik bedoel maar net dat je niet altijd de teugels in handen hebt! Je hebt geen glazen bol en weet op het moment dat je een keuze maakt zelden tot nooit hoe die keuze gaat uitpakken. Slimme keuzes kunnen minder leuk uitpakken en vice versa. En ik zit op dit moment wel in een fase dat ik elke keer net de plank een beetje mis sla..

Oh en trouwens, ja ik had feedback gekregen. Te onzeker/niet overtuigend genoeg in mijn bewoordingen.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap je wel hoor - het lijkt er dan op dat een ander het komt aanwaaien en bij jou lukt het allemaal (net) niet. Ik had dit heel lang met zwanger worden (en blijven). Het enige advies dat ik je kan meegeven is om te stoppen om je leven te vergelijken met dat van anderen. Het is oh zo verleidelijk, maar werkt uiteindelijk alleen maar tegen. En als je dan toch wil vergelijken, besef dan ook dat het ogenschijnlijke geluk van een ander een moment opname is...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
Thanks voor je post!

Ik bedoel niet per se dat het anderen komt aanwaaien, ik bedoel die moeten ook wel een bepaalde inspanning leveren voor een baan. Alleen het geluk is bij mij wat verder weg dan bij hen,.

En ergens is het ook een opluchting, want het tij kan zomaar keren. Vriendin ging jaren geleden op een singles reis, ontmoette daar haar (leuke) partner, en nu is ze voor de tweede keer zwanger. Ik ging op singlesreis en raad eens: 10 vrouwen, twee mannen :D ''ja ze hadden nog maar weinig zo'n weinig diverse groep gezien, maar we gingen er gewoon het leukste van maken''. En het was ook een héle gezellige vakantie en om nu te zeggen dat ik al mijn hoop op die ene vakantie had gegooid : zeker niet. maar wat ik wel bedoel te zeggen : dat sort dingetjes moeten maar net even meezitten. Je moet op een gegeven moment toch op een golden nugget stappen.

En ik snap dat dit met zwangerschappen ook kan spelen idd, verder heb je ook helemaal gelijk ; )
Baggal schreef:
09-09-2019 18:01
Ik snap je wel hoor - het lijkt er dan op dat een ander het komt aanwaaien en bij jou lukt het allemaal (net) niet. Ik had dit heel lang met zwanger worden (en blijven). Het enige advies dat ik je kan meegeven is om te stoppen om je leven te vergelijken met dat van anderen. Het is oh zo verleidelijk, maar werkt uiteindelijk alleen maar tegen. En als je dan toch wil vergelijken, besef dan ook dat het ogenschijnlijke geluk van een ander een moment opname is...

Dit is zo waar. En heb ik uiteindelijk pas 3 dagen geleden geleerd. Ook ik vergeleek me altijd met anderen. En ik kwam er bekaaider vanaf.
Ze waren succesvoller, knapper, zelfverzekerder, hebben wel een partner, een groter huis, meer geld.

Dit weekend was ik op een conferentie. In Europa. Maar van een Amerikaans bedrijf, dus inclusief het Amerikaanse enthousiasme. Ik heb alles wat ik hoorde opgezogen als een spons. En ik heb eens goed om me heen gekeken.

Ja. Een flink aantal was succesvoller, sommigen niet. Maakt mij dat beter dan de laatste of minder dan de eerste? Voor het eerst in mijn leven realiseerde ik me daar: nee!! Het gaf de me drive om zelf succesvoller te worden.
Sommigen waren knapper, anderen niet. Sommigen waren zelfverzekerder, anderen niet. Er waren er zeker met meer geld, misschien wel 99% van de aanwezigen.

Daar waar ik vergeleek en me altijd minder voelde, ben ik dit weekend met andere ogen gaan kijken. In een paar dagen tijd is mijn mindset veranderd.

En wat nou zo grappig is. Anderen zien dat aan me. Ik voel het vooral. En het voelt zo bevrijdend.
Alle reacties Link kopieren
En de reden dat we, althans een groot deel van de mensen, het doet, is omdat wij ons geluk relateren aan wat een ander heeft of lijkt te hebben. Iedere keer meten we ons succes af aan de status van anderen. Of dat nou gaat om het hebben van een partner, carriere/baan, wel of geen kinderen, huis waar je woont, uiterlijk, dat maakt niet zo veel uit. Onder de streep funest, ook omdat jij niet per saldo beter of slechter af bent als een ander faalt of juist succes weet te behalen bijvoorbeeld.

En, toegegeven, TO, het is soms best lastig om werkelijk en oprecht blij zijn voor iemand anders zijn of haar successen, omdat je daar onzeker van kan worden wanneer je je eigen situatie daar tegen af zet. En ik denk dat een ieder wel eens afgunst voelt wanneer een ander het ogenschijnlijk beter voor elkaar lijkt te hebben dan jij het hebt. En als je dan wil vergelijken, vergeet dan ook niet dat het tij zomaar kan keren. Maar dan nog - er is geen link tussen jouw leven en dat van anderen en het is een valkuil om die link steeds te leggen en de vergelijking te maken. Je kan echt alleen maar uitgaan van je eigen situatie en vanuit die situatie handelen. Dit omdenken is best lastig hoor; ik ervaar het eigenlijk nog steeds wel eens dat ik die vergelijking maak, zelfs bij familie of vrienden. Soms gebeurt het niet eens bewust...
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
Alle reacties Link kopieren
Bedankt voor jullie mooie reacties! Het is natuurlijk wel zo : vergelijk je leven niet met dat van anderen. Je leest het vaak terug, alleen ik vraag me af hoe realistisch het is. Ik denk dat het ingebakken zit in onze aard.

Maar wat natuurlijk wel mogelijk is, is besluiten tot hoever je je erin laat meeslepen. Daarin ben ik nu al stukken beter, dan jaren geleden. Ik kan nu relatief goed accepteren '''dat het is zoals het is''. Waar ik voor een paar jaar terug hele nachten kon piekeren, dagenlang in een mineur kon zijn, baal ik nu even, en ga ik door. Alleen heel soms, als écht heel veel dingen even slecht lopen, heb ik er iets langer voor nodig (zoals vorige week vrijdag toen ik dit topic opende).

EHR en : Mooi dat je zo bezig bent met eens om je heen kijken, om uiteindelijk tot die conclusie te komen. En ik denk op mijn beurt weer : zozo, die EHR gaat gewoon even door Europa heen naar conferenties, dat is nog eens wat anders dan mijn kantoorbaan en nauwelijks verder komen dan mijn bureau. Ik geloof niet dat mijn werkgever ooit ook maar zal peinzen over een vliegticket, ik ben gewoon één van de velen.

Maar wat dat betreft is het grappig wat jullie beiden direct en indirect zeggen over perspectief: iemand die in jouw ogen succesvoller is, hoeft het FEITELIJK gezien helemaal niet beter voor elkaar te hebben.

Ik baal soms van mijn baan. Dat collega's stappen maken in hun carriere en ik nog niet is een voorbeeld, zo voelde dat vorige week vrijdag ook. Zaterdag heb ik drie sollicitatiebrieven geschreven en uitgezet. Maar toen hing opeens dinsdag al één van die bedrijven aan de telefoon, en ook nog zo'n beetje de hoogste waarop ik had gemikt : of ik op gesprek wilde komen. Ja natuurlijk!

Maar nu dus wel gespannen, ook met allerlei vragen in mijn hoofd. Het zou fantastisch zijn als het lukt ja, enerzijds. Anderzijds : die nieuwe baan gaat wel meer van mij vragen. In mijn huidige functie heb ik gigantisch veel vrijheid. Ik kom aan, doe mijn ding, ga weer weg. Werk 1-2 dagen per week thuis, ben nog een dag vrij. Heerlijk. Ja het is misschien niet de meest fancy baan, misschien ook een beetje een lulletje rozenwater functie, maar hee : in mijn vrije tijd heb ik geen stress, ik zie niet op tegen de werkweek door allerlei lastige debatten, presentaties, cursussen, netwerk bijeeenkomsten. Ik klap gewoon mijn computer open, plug mijn oortjes in, zet een chillout/lounge sessie op van 2 uur, doe mijn ding en voor ik het weet is het lunchtijd. Diep in mijn hart vind ik het heerlijk zo, maar aan de andere kant : ik ontwikkel mijzelf niet..

Wat ik bedoel te zeggen hiermee: Dit perspectief over mijn huidige baan zie ik pas duidelijk sinds ik ben uitgenodigd voor dat gesprek begin deze week. Daarvoor zag ik alleen nog maar de negatieve kanten. En misschien, mocht ik worden aangenomen, denk ik volgend jaar vanuit die ''hogere'' functie waar ik nu tegenop kijk wel : ik mis mijn vorige baan, misschien niet in de ogen van de maatschappij, maar wel in mijn eigen ogn, was ik toen veel gelukkiger.

@ baggal : Juist! prceies wat ik hierboven al bedoel. Het hangt maar net af van het ingenomen perspectief. Dat leer ik steeds meer...

jij bent niet beter af als een ander faalt of succes heeft, maar misschien gaat het ook nog wel een stapje verder: ben je wel beter af als je ZELF succes hebt?

Om het voorbeeld van die baan te gebruiken : een promotie wordt over het algemeen gezien als succes. Je moet je als mens blijven ontwikkelen, een soort ongeschreven wet en het is bijna een doodzonde als je dat niet doet/ambieert.

Maar een promotie, brengt ook extra verantwoordelijkheden met zich mee. En dus extra druk, stress. Dus uiteindelijk kun je jezelf, ondanks dat je in de ogen van de maatschappij ''succes'' hebt behaald, altijd afvragen of dit ook een daadwerkelijk succes is.

Wat dat betreft probeer ik altijd als bottom line te gebruiken : we worden geboren, leven (hopelijk) 80/90 jaar, en gaan dood. Een speldenprik in de aardse geschiedenis. Je kinderen zullen je herinneren, je kleinkindern ook maar zodra die zelf kinderen krijgen ben jij als opa/oma nog dat kleine foto'tje in de boekenkast. En als de kinderen van je kleinkinderen naar de middelbare gaan, verdwijnt die foto ergens in een verhuisdoos en wordt er alleen aan het kerstdiner nog een keer een van de weinig overgebleven en jaarlijks terugkerende anekdotes gedeeld.

Als je het vanuit dat (weliswaar heel verweg klinkende, maar wel realistische) perspectief bekijkt, is het eigenlijk bizar dat mensn zich zo druk maken om maatschappelijk succes en zichzelf zoveel gedoe op de hals halen. Maar ik snap ook dat dit (ook voor mij) geen realistisch dagelijks leefperspectief is. Soms lijkt het heel logisch, op andere momenten bekijk je het leven wel vanuit mirco-perspectief.
Alle reacties Link kopieren
Volgens mij TO idealiseer jij je droom baan een beetje en heb je de indruk dat als je deze baan krijgt jouw geluk daar volledig van afhangt en...dat is helemaal niet zo in mijn optiek. Ik begrijp het wel, maar ik denk dat je moet proberen om wat meer om te denken. Je leven hangt niet af van het wel of niet krijgen van deze baan en misschien voel je wel druk , omdat je vrienden inmiddels wel promotie hebben gemaakt. En het is logisch dat je die druk voelt, maar het helpt je niet. Daarom ook mijn commentaar dat je moet proberen te stoppen met het vergelijken van jouw leven met dat van anderen (al weet ik dat veel mensen -waaronder ikzelf- dit ook soms doen).

En dan nog iets n.a.v. jouw reactie op EHR: Op papier heb ik wellicht een "gave job" en inhoudelijk zijn er momenten dat ik het absoluut f-a-n-t-a-s-t-i-s-c-h vind. Maar er zijn ook momenten dat er weinig werk is (zoals de afgelopen 3 weken hier) , maar ik word wel geacht aanwezig te zijn. Mijn opdrachtgever wil mij niet kwijt (ik ben zzp-er) en ik wil niet weg, maar ik doe inhoudelijk niets spannends. Voor de buitenwereld zit ik op een prestigieus kantoor in London, maar op dit moment ben ik met jou aan het forummen (en dat kan ook omdat er werkelijk weinig andere dingen te doen zijn ;-) ). Kortom, zelfs de titel van een baan zegt niet alles. En in mijn huidige baan zal ik niet snel promotie maken, want ik ben extern. En ik maak soms weer wel lange dagen en de vergoeding is daar ook naar. Maar als ze willen, kunnen ze mij met een week op straat zetten en dan moet ik weer op zoek naar een nieuwe klus. Ik bedoel maar... ;-)

En als maatschappij zijn we zo gefocussed op de ideale baan, de ideale partner, etc. Uiteindelijk kun je alleen uitgaan van JOUW situatie en JOUW geluk. Ik ben er verder wel van overtuigd dat wanneer jij je beter voelt over jouw situatie, jouw leven, etc. je beter in je vel zit en dit ook gevolgen heeft voor bijvoorbeeld het maken van contacten met anderen of het maken van carriere.

Succes met je sollicitatie gesprek! :)
A lie doesn't become truth, wrong doesn't become right, and evil doesn't become good, just because it's accepted by a majority.
You_gotta_be_tough schreef:
12-09-2019 09:46
EHR en : Mooi dat je zo bezig bent met eens om je heen kijken, om uiteindelijk tot die conclusie te komen. En ik denk op mijn beurt weer : zozo, die EHR gaat gewoon even door Europa heen naar conferenties, dat is nog eens wat anders dan mijn kantoorbaan en nauwelijks verder komen dan mijn bureau. Ik geloof niet dat mijn werkgever ooit ook maar zal peinzen over een vliegticket, ik ben gewoon één van de velen.

En dit is nou zo grappig. Jij vergelijkt op basis van de buitenkant.

Ik ga een keer per jaar naar een conferentie. Doe dat met de trein. Zo goedkoop mogelijk want ik leef van een minimum. Ik doe dat als zzp-er omdat ik wil groeien in kennis.
Dit Amerikaanse bedrijf doet stelt mij wel in staat om te groeien, maar dat moet ik wel zelf doen. En dat lukt niet als ik me continu vergelijk met anderen om mij heen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven