Woedeaanvallen want weer single

23-09-2019 01:23 108 berichten
Alle reacties Link kopieren
Update juli 2020: dankzij therapie, antidepressiva en weer tot mezelf komen, gaat het nu weer heel goed met mij. Voornaamste oorzaak van de woedeaanvallen volgens de psycholoog: dat ik veel te lang en veel te ver over mijn grenzen heb laten gaan door mijn ex. Ik denk nu te weten dat hij een agressieprobleem heeft, voortkomend uit of een lichte ASS of NPS (kan niet omgaan met frustraties en/of is vroeger emotioneel verwaarloosd door zijn ouders en heeft daarvan een klap van de molen gekregen). Ja, labeltjes plakken is leuk en lekker, ik weet het, maar goed, daar moet hij zelf maar wat aan doen in het belang van zijn kinderen. Zijn exen zitten niet fout zoals hij altijd zegt, hij zit fout met het agressief uiten van al zijn frustraties als dingen niet gaan zoals hij het in zijn hoofd heeft. En ik ben veel te lang veel te lief geweest, en ik heb maar zitten redden wat er te redden viel omdat ik zo graag wilde en het ook voor de kinderen telkens nog wilde proberen te fiksen. Het gaat heel goed met mij nu, godzijdank. Als iemand telkens maar gefrustreerd en boos blijkt, wordt hij op zeker moment telkens boos op jou. Bah, wat heeft die man al niet verpest bij meerdere mensen, zielig gewoon. Maar goed, mijn zaak niet meer. Ik hoop dat de kinderen gezond terechtkomen.

Bedankt voor de behulpzame reacties destijds.
---

Ik kom er niet meer uit. Ik ben zo boos, zo boos, zo vreselijk teleurgesteld. Ik maak dingen kapot in huis omdat het weer eens uit is. Ik snak uit mijn tenen naar een warm gezin en ik krijg het maar telkens niet. Wat moet ik nu doen?

[levensverhaal, niet meer relevant]

Toen korte tijd later sloeg de vlam in de pan met een man wie het bizar goed klikte op veel vlakken. Ik heb nooit zo veel van iemand gehouden als van hem. Ik heb zijn kinderen in mijn hart gesloten. We hadden zo’n klik, pasten zo bij elkaar, en zijn discipline was ook wel goed voor mij. Zo’n diep gevoel van bestemming bij hem en haar, ik heb gejankt van geluk. Eindelijk, eindelijk, ging ik samenwonen, ik was zelfs bereid om mijn kinderwens opzij te schuiven want stiefmoeder zijn was ook wel leuk en veel vrijheid natuurlijk. Maar na 2 jaar kwamen zijn nare trekken naar boven. Hij kan niet tegen mijn losheid in het leven en lichte chaos. Hij heeft me daarin vreselijk behandeld. Schreeuwen in de auto, niets was meer goed aan mij, proefsamenwonen is erg mislukt, nog even geprobeerd en samen op vakantie maar toen hij 0 aandacht aan mij kon geven heb ik het uitgemaakt.

En nu 2 maanden later mis ik hen zo. Ik mis stiefdochter zo. We hadden het ook zo vaak gezellig buiten zijn stom gedrag om. Ik wil beslist nooit meer terug. Maar ik mis hen wel en wil weten hoe het met hen is. Ik had een stiefdochter voor wie ik alles gedaan heb wat een stiefmoeder maar kan doen, leuke dingen doen, samen sporten, lekker gek doen, samen koken, instoppen en knuffelen, we hadden een goede band en ik mis haar vreselijk. Ook met hem had ik een goede vriendschap, aan de andere kant, wat voor vriend is hij eigenlijk als hij me zo respectloos behandeld heeft? Maar ik ben wel benieuwd hoe het met hem gaat en zijn andere kinderen. Hij zwijgt me nu dood en op zich is geen contact beter als ik ooit nog een kop koffie wil drinken met zijn drieën.

Maar ik voel nu zoooooo veel onrecht, godverdedomme, ik heb veel vrienden, iedereen vindt me leuk van mijn vrienden, maar ik word helemaal gek van de wetenschap dat ik wellicht al op de helft van mijn leven zit en nog steeds geen gezin heb. Ik ben radeloos, en woedend, WOEDEND, soms. Stucwerk muur is beetje beschadigd doordat ik met dingen gesmeten heb, ik krijs (gesmoord in mijn dekbed omdat de buurman het anders hoort), de afstandsbediening is stuk gesmeten, ik sla kussens heel erg hard tegen de muur, er komen gefrustreerde krachten in mij naar boven waarvan ik schrik, ik heb moordgedachten over mijn ex. Ik word zo onrechtvaardig behandeld door het leven en ik ben BOOS en het moet er uit, ik schrik van mezelf. Ik boks ook al sinds kort maar het helpt maar even, BOOS BOOS BOOS en ja natuurlijk verdrietig. Ik ben ook heel bang dat er nooit meer een man komt de komende 5-20 jaar misschien wel. Kinderen doe ik wel in mijn eentje met een donor, plek op de wachtlijst heb ik aangehouden en mijn familie steunt me. Ik heb veel behoefte aan seks maar ja hoe doe je dat met een thuiswonend kind? Kan niet, moet ik niet op rekenen. Mijn leven is stuk en ik ben vreselijk boos en wil dingen kapotmaken.


Wat moet ik nu? Ik ben bang dat het van kwaad tot erger gaat. Ik ben in staat om mijn ex te stalken. Ik heb zo veel geinvesteerd in onze relatie, zo veel veranderd al aan mijn doen en laten, en als hij niet zo belachelijk had gedaan telkens over mijn rijstijl, snoozen van de wekker, welke soort ketjap we meenemen (stond hij me uit te kafferen in de supermarkt), echt je kunt het zo gek niet verzinnen of hij had commentaar op mij op een heel nare manier, hadden we het leuk kunnen hebben. Wat staat dit stom als het op papier staat. Natuurlijk was dit tot mislukken gedoemd, maar een jaar geleden leken we elkaars droompartner nog. Ik kan er niet mee omgaan dat het leven me opnieuw een dikke fuck you geeft. Waarom zou ik nog doorgaan? Mijn leven is zinloos terwijl ik het zo hard probeer. Single zijn ben ik spuugzat. Ik ben het beu, ik wil landen in een gezin en het komt nooit meer goed en ik vind dat KUT en ik ben onbedaarlijk boos. Ik wil niet bij mijn ex voor de deur staan met rotte eieren maar ik heb wel vaak die gedachte.
macarinata wijzigde dit bericht op 13-07-2020 17:06
Reden: wat spelfouten weggehaald en wat privacygevoelige details verwijderd, al is de edit nog zo snel, Google achterhaalt hem wel, maar toch
26.28% gewijzigd
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren
Misschien dat je morgen even je huisarts kunt bellen?
Alle reacties Link kopieren
Wat gaat die zeggen behalve dat ik naar een psycholoog kan? Is sowieso wel het plan.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren
Ik snap wel dat het kut is je pest verleden en teleurstellende relaties die je allemaal gehad hebt maar je komt welheel negatief over ....
Je doet alsof je zelf nergens een aandeel in heb gehad maar dat zal denk ik
ook wel meevallen als ik je tekst zo lees..

Al die woede is verspillende energie hoor ... Je schrijft ook erg passief-agressief ..
Je koestert veel wrok en dat maakt het voor de toekomst alleen nog maar moeilijker probeer rust te vinden in hoe het verleden gelopen is ...

Er zijn zoals jou nog 17828282 andere vrouwen die er zo voor staan en single zijn op een late leeftijd.. moeten al die vrouwen dan ook maar zo WOEST gaan doen je bent echt niet de enige die porties ellende voorgeschoteld krijgt in het leven... Iedereen is vroeg of laat aan de beurt...
Alle reacties Link kopieren
Ja ik reageerde boos als hij boos was en dan zei hij ‘waarom ben je nou verdorie boos?’ Gekmakend toch? Ja die negativiteit beschermt me voor de angst van toekomstig verdriet, ofzo. Als ik negatief ben, weet ik zeker wat ik krijg. Lekker mezelf bevestigen. Goed dat je dat signaleert.
Gecompartimenteerde troep is ook een vorm van opruimen.
Alle reacties Link kopieren
je bent boos, en daar heb je alle reden toe. Alles zit tegen, en draait in de stront.
Queen heeft een tekst: "I've done my sentence, but commited no crime". Dat vind ik wel passend bij je verhaal.
De wereld is soms maar een kloterige kille plek.
:hug:
Screw it, let's do it!
Alle reacties Link kopieren
Afbeelding
Alle reacties Link kopieren
Macarinata schreef:
23-09-2019 01:41
Ja ik reageerde boos als hij boos was en dan zei hij ‘waarom ben je nou verdorie boos?’ Gekmakend toch? Ja die negativiteit beschermt me voor de angst van toekomstig verdriet, ofzo. Als ik negatief ben, weet ik zeker wat ik krijg. Lekker mezelf bevestigen. Goed dat je dat signaleert.
Ja ik snap het wel hoor.. herken je verhaal ook wel op een aantal punten ... alleen jij lijkt zo enorm verbitterd dat jezelf de toekomst heel negatief en somber inziet en dat jezelf allemaal negatief dingen aanpraat dat laat laat je toch gebeuren door een paar stomme exen :o ...

Ik vind de bovenstaande afbeelding daarom wel toepasselijk..
Alle reacties Link kopieren
Ik lees alleen maar dat je jaar in jaar uit met mannen bezig bent. Misschien eens tijd dat je tijd aan jezelf gaat besteden?
Als een volwassene accepteren dat je (net als vele anderen) in de liefde verloren hebt.

Je verhaal doet me denken aan die kinderen op straat die je drie blokken verder nog kan horen schreeuwen omdat ze iets (terug)willen maar niet krijgen.

Je roept t allemaal over jezelf af door te kiezen voor drama en manipulatie ipv volwassen gedrag.

En nee, je bent totaal nog niet klaar voor een kind als je op deze manier op teleurstellingen reageert. Maar dat weet je zelf ook diep van binnen. Ga daar eens aan werken ipv elke keer aan een vent hangen.

Je legt je levensgeluk bij andere mannen en wordt dan boos -met hoofdletters- als ze er niets mee doen/kunnen. Waarom geef je het dan uit handen?! Hou het dus bij jezelf.
Geen man of kind gaat dit voor je oplossen. Je zult zelf je levensgeluk moeten creeren door het maken van goede keuzes en daarbijhorende mensen die goed voor je zijn. Dat is wat anders dan mensen die je kunnen geven wat je wilt. Soms krijg je dat gewoon niet. En daarom is het juist zo belangrijk om je geluk niet afhankelijk van anderen te maken. Iets wat jij wel doet. En zolang je dat blijft doen zal je elke keer in dezelfde situatie blijven hangen.

Dit is je antwoord en hier moet je het mee doen.
Alle reacties Link kopieren
Waarom denk je dat je pas gelukkig zult zijn als je man en kinderen hebt? Leer eerst eens gelukkig te zijn met jezelf, en kijk naar wat je wel hebt i.p.v. wat je niet hebt. Zoek hulp! Misschien dit x geen psycholoog maar een coach.
Ik begrijp dat het pijnlijk en verdrietig is dat het niet lukt in de liefde. Met jou vele anderen, waaronder ik persoonlijk (inmiddels 36, geen kids of partner). Lijkt me niet gezond dat dit mijn leven over gaat nemen, natuurlijk mag verdriet er zijn, alleen tot op zekere hoogte. Je bent toch niet je toekomst beeld? Je bent jouw eigen persoon! Iemand waar je veel liever voor mag gaan zijn.

Je lijkt het allemaal buiten jezelf te leggen of in je jeugd. Alsof je slachtoffer bent van het leven. Zo werkt dat natuurlijk niet. Pak je verantwoordelijkheid voor jezelf.
Als je psychisch het zo zwaar hebt, wat maakt dat je dan een kind op de wereld wilt zetten? Deze maakt jou ook niet gelukkig, het lijkt nu bijna dat dat droombeeld voor jou het utopie is en dat dan alles goed komt.
Maar met een kind, loop je nog meer tegen jezelf aan. De persoon waar je nu al jaren voor weg lijkt te rennen en het zoekt buiten jezelf. Een partner brengt jou ook niet die rust, je trekt die partners aan die bij jouw gemoedstoestand passen.

Werk aan jezelf, jouw emoties, jouw leven. Ga jezelf eerst wat liever vinden en begrijpen dat het verdriet, de boosheid, de onmacht die je nu voelt niks met je ex te maken heeft. Maar dat dit allemaal verdriet is wat in jou zit. Waar wat mee gedaan mag worden, door jouzelf.
Word emotioneel volwassen. Ik lees gelukkig dat je hulp gaat krijgen van een psycholoog. Hopelijk gaat dat je helpen.
Dus kom uit je slachtoffer rol en pak je verantwoordelijkheid! Ga je je beter van voelen.
Alle reacties Link kopieren
Het lijkt alsof je megateleurgesteld in jezelf bent omdat je bepaalde doelstelling niet haalt?

Ik denk dat er in den beginne acceptatie moet zijn.

En echt hulp zou inderdaad voor nu geen overbodige zijn (moet toch sowieso als je voor de BAM gaat?). Want zoveel woede moet echt besproken worden.
Zo hey doe normaal. Ik lees een hele bende zelfmedelijden en een hele hoop idioot gedrag. Dingen tegen de muur stukgooien en met kussens slaan, echt, ben je een verontwaardigde puber of een volwassen vrouw?

Het leven is helemaal niet te plannen nee. Dat is niet vreselijk oneerlijk, dat is gewoon hoe het is. Dat zou je als 30er zo onderhand toch wel moeten weten.
Alle reacties Link kopieren
ClumsyNinja schreef:
23-09-2019 06:24
Zo hey doe normaal. Ik lees een hele bende zelfmedelijden en een hele hoop idioot gedrag. Dingen tegen de muur stukgooien en met kussens slaan, echt, ben je een verontwaardigde puber of een volwassen vrouw?
Dit. En zolang je zo buitenproportioneel reageert ben je nog lang niet toe aan een kind. Zelfs niet aan een relatie. Ga eerst eens aan jezelf werken, in plaats van te verwachten dat anderen je gelukkig kunnen maken.
Ik herken delen uit je bericht dus kan me je frustratie goed voorstellen. Om je heen zie je allemaal (ogenschijnlijke) gelukkige stelletjes/gezinnetjes en waarom lukt mij dat nu niet?
Ik heb ook veel mislukte relaties gehad en ondanks dat ik daar zelf natuurlijk ook een aandeel in heb gehad geloof ik dat ik ook gewoon echt pech heb gehad op dat gebied.

Het is makkelijk om daar op een gegeven moment verbitterd over te raken maar dat helpt je natuurlijk ook niet verder. Je wordt er echt geen leuker mens van. Mij heeft het geholpen om mijn focus te verleggen. Ik was altijd bezig met relaties. Maar daar draait het leven uiteindelijk niet om. JIJ kan het leven zo mooi maken als jij wil, met of zonder partner. Zorg dat je zelf je leukste gezelschap wordt, dat is de nood naar een partner niet meer zo hoog.

Sterkte :hug:
Alle reacties Link kopieren
Je reactie is buiten proportie. Schreeuwen en dingen kapot maken? Doe even normaal!

Daarnaaste lees ik nergens wat jouw aandeel is geweest in de mislukte relaties. Tuurlijk gebeurt er wel eens iets waarop je nauwelijks invloed heb, maar als zoveel relaties stranden kan het niet anders dan dat jij ook een aandeel heb.

En nogmaals: doe ff normaal! Leer relativeren en zoek wat jou gelukkig maakt in het leven (en wat geen relatie of kinderen zijn)
Those who don’t believe in magic will never find it
Dus alle mannen blijken na een tijdje klootzakken en dat is onrechtvaardig want met jou is niets mis?
Alle reacties Link kopieren
En ik heb gewoon seks hoor met thuiswonende kinderen... dus dat is ook onzin.
Zou wat zijn, dan had niemand meer dan 1 kind
Alle reacties Link kopieren
ClumsyNinja schreef:
23-09-2019 06:24
Zo hey doe normaal. Ik lees een hele bende zelfmedelijden en een hele hoop idioot gedrag. Dingen tegen de muur stukgooien en met kussens slaan, echt, ben je een verontwaardigde puber of een volwassen vrouw?

Het leven is helemaal niet te plannen nee. Dat is niet vreselijk oneerlijk, dat is gewoon hoe het is. Dat zou je als 30er zo onderhand toch wel moeten weten.
Dit. Als je de zin 'het leven is oneerlijk voor mij' uit kan spreken heb je nog veel te leren. Het leven is ongelooflijk 'oneerlijk' en pijnlijk voor iedereen, dus zet je oogkleppen af en kom uit de Calimero-stand. Je hebt ongetwijfeld een hoop moois in je leven waar veel anderen dan weer enkel van kunnen dromen. Zoals iedereen.

Het leven zelf kent geen rechtssysteem en is simpelweg wat het is. Dat zul je moeten accepteren. Je hebt nergens recht op en niets 'verdiend', je zult het gewoon uit moeten zitten zoals het komt en er het beste van moeten maken.

Maar met dingen smijten en schreeuwen... Doe normaal.
Alle reacties Link kopieren
Ik ga even heel hard zijn "begin alsjeblieft voorlopig niet aan kinderen".
Ik snap dat je wens sterk is, maar jij hebt eerst heel veel hulp nodig voordat jij daar aan toe bent.

Niet alleen vanwege je bizarre ongezonde woede aanvallen, maar ook omdat je nooit normaal een relatie in bent gegaan. Je hebt je hele leven, al je relaties opgehangen aan anderen. Die mannen moesten jou je gezin geven, moesten jou je geluk geven, moesten jou je levensvervulling geven. Dat heb jij je hele leven geloofd. Maar zo werkt dat niet die dingen moet je zelf doen. Die dingen moet je zelf leren. Ik ga anders heel veel medelijden hebben met dat kindje dat jou gelukkig moet gaan maken. Zoveel verantwoordelijkheid bij een kindje, een verantwoordelijkheid dat het kindje nooit zal kunnen vervullen.
Echt alsjeblieft, begin nog niet aan een kind, ook niet alleen. Doe dat het kind niet aan, anders loopt je kindje over 20 jaar ook bij een psych, omdat die het gevoel heeft nooit te hebben kunnen zijn wat jij wilde.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Zet maar niet allemaal in je tinderprofiel o_o
ClumsyNinja schreef:
23-09-2019 06:24
Zo hey doe normaal. Ik lees een hele bende zelfmedelijden en een hele hoop idioot gedrag. Dingen tegen de muur stukgooien en met kussens slaan, echt, ben je een verontwaardigde puber of een volwassen vrouw?

Het leven is helemaal niet te plannen nee. Dat is niet vreselijk oneerlijk, dat is gewoon hoe het is. Dat zou je als 30er zo onderhand toch wel moeten weten.
Dit.
Ik heb de afgelopen 5 jaar ook weinig geluk gehad in de liefde. En ik kwam vorig jaar een hele lieve man tegen met wie het enorm klikte, maar het toch weer stuk gelopen is ivm zijn ingewikkelde verleden.
Ik houd nog steeds van die man en ik mis hem en ik vind het echt niet leuk hoe het gelopen is. Ik ben 37 en ook ik verlang weer naar een fijne langdurige relatie.
Ik maak er echter geen drama (meer) van en ik vind mezelf zeker niet zielig want ik heb na hard aan mezelf werken geleerd om gelukkig met mezelf te zijn.
TO mijn advies: houd op met het zo op te blazen en jezelf zielig te vinden..
Ik snap je echt wel maar je helpt jezelf niet met drama maken.
En verkijk je bovendien niet op relaties, die zijn namelijk best wel ingewikkeld. (Zie relatiepijler)
Je maakt de situatie overigens een stuk minder zwaar door het leven te gaan accepteren hoe het is.

Nogmaals ik vind het af en toe ook lastig dat ik alleen ben, maar bijvoorbeeld als ik een drukke dag heb gehad kan ik er enorm van genieten dat ik geen gezeur heb van jengelende kinderen of een partner die van alles van me wil.
TO: leer om te genieten van het leven want het gaat zoals het gaat.
Schakel desnoods hulp in als je dat in je eentje lastig vindt. (Ik denk ook dat je wel wat hebt aan het boek 'Verslaafd aan liefde' van Jan Geurts. Titel niet de letterlijk nemen)
Sterkte!!! :hug:
anoniem_386798 wijzigde dit bericht op 23-09-2019 07:30
1.77% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Neem geen kind (alleen.) Laat je ex en zijn kinderen met rust. Zoek gerichte hulp. Een kind of man of gezin is niet de oplossing van jouw problemen. De woede en bitterheid in jou zijn niet in verhouding tot wat er speelt. Je klinkt obsessief.
Denk aan de egels en eekhoorns in de herfst en winter.
SweetFirefly schreef:
23-09-2019 07:30
Neem geen kind.
Hoe zou ze dat moeten doen in haar eentje? Iets met bloemetjes en bijtjes...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven