Psyche
alle pijlers
Nog steeds psychische problemen
woensdag 16 oktober 2019 15:01
Misschien weer een topic uit velende, maar soms weet ik het echt even niet meer.
ik ben nu een vrouw van 31 jaar. En zolang ik me kan herinneren loop ik met psychische klachten. in 2011 heb ik straatangst gehad en durfde ik niet meer naar buiten. vele therapieën gehad. En ik moet zeggen het is ook wel een tijd goed geweest.
In 2011 stopte ik dus mer HBO opleiding en toen begonnen de klachten. Bij een mannelijke therapeut geweest, die achteraf misbruik heeft gemaakt van mijn situatie.
Ik probeer het nu kort te houden. Maar waar het op neer komt, is dat ik sinds een tijd weer met klachten loop, Maar soms ook echt het gevoel dat er niet naar mij wordt geluisterd. Ik heb veel last van stemmingswisselingen. De ene moment denk ik wat is het leven kut, wil ik alsmaar door en heb ik het gevoel dat niemand mij mag en ja als iemand een opmerkingen maakt, dan kan ik echt elk moment in huilen uit barsten. Ik schreeuw vaak in mijn hoofd ik wil dood. En doe soms aan automutilatie.
En opeens heb ik ook wel een tijd dat ik het gevoel dat ik alles aan kan, dat alles zo fijn is en dat ik echt kan genieten.
In januari dit jaar ook een eetstoornis gekregen. Geen anorexia, maar voornamelijk calorieën tellen, willen afvallen, weinig eten, of vooral gezond en veel dingen niet meer eten, Er is bij mij de diagnose borderline geconstateerd, maar daar herken ik mezelf totaal niet in. Daarvoor wel in behandeling geweest bij een groepstherapie, maar weinig geholpen en uiteindelijk eerlijk verteld dat ik kamp met een eetstoornis. Doorverwezen aan een kliniek en eindelijk kreeg ik daar hulp voor.
vorige week daar voor het laatst geweest omdat het toen enigzins beter ging. ik at wel meer en meer tussendoortjes en ook dingen die niet altijd gezond waren. Maar ik heb toen ook aangegeven dat ik zoveel kamp met onzekerheid en dat ik wil dat ik daar ook hulp voor krijg. Die behandelaar zou in overleg met de hoofdbehandelaar gaan. daarvan moet ik nog bericht krijgen.
Ik ben nu weer 2 weken aan het werk, na 3 weken vakantie te hebben gehad. Maar dacht echt dat de vakantie mij goed zal doen. Gisteren een telefoontje gehad van een ambulant iemand omdat ik schoonmaak bij clienten thuis schoonmaak. in mijn vakantie heeft iemand mij een gedeelte overgenomen en een paar mensen viel het op, dat het daar nu netter en schoner was dan toen ik daar schoon ging maken. ze vroeg of ik wel genoeg tijd had voor die dingen en hoe dat kon. Maar iedereen heeft zijn eigen manier van schoonmaken en ik snap ook niet dat ze daar nu mee komen terwijl ik daar al 1,5 jaar werk en nog nooit wat heb gehoord. Maar gelijk barste ik thuis in huilen uit omdat ik mij slecht voel en het gevoel heb dat het functioneren niet echt meer wil op het werk. Soms staat mijn hoofd er niet na. Of weinig energie om nog dingen te doen.
Ik voel me de hele week alweer slecht, zo erg dat ik afgelopen zondag weer in een diep dal zat. alleen maar kon huilen en gewoon dood wou. die dag erna ging het wel weer, maar gisteren weer een hel. Vandaag op het werk ook, maakte iemand een opmerking van daar ligt nog wat viezigheid terwijl ik daar al was geweest. En echt, voel mij dan emotioneel gevoelig, omdat ik gewoon niet lekker in mijn vel zit.
Ik voel me soms echt ongelukkig, vooral als ik kijk naar stellen om mij heen. Daar droom ik ook van en hun zien er dan zo gelukkig uit. Waardoor ik soms echt het gevoel heb dat mij niks is gegund. terwijl ik nog maar een jaar weer vrijgezel ben. of dat alsof her lijkt alsof iedereen om mij heeb maar gelukkig is. Op dit moment gaat het gewoon niet echt lekker.
Alleen mijn leidinggevende weet dat ik een eetstoornis heb. En dat ik daarvoor in behandeling was.
Maar soms verlang ik echt naar rust..... Ik ben het echt vechten gewoon zat. Ik ben al vaak naar de huisarts geweest en dan word ik wel doorverwezen. Maar heb soms het gevoel dat mijn psychologen weinig naar mij luisteren omdat ik zo vaak vertel waar ik mee zit.
Vroeger ben ik wel verkracht en geestelijk en lichamelijk mishandeld. En soms merk ik wel dat dat nog invloed heeft op mij. omdat ik mij zo onzeker en ongelukkig voel Maar ook dat echt nog te maken heeft met het verleden, weet ik niet.
Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Want op dit moment komt de eetstoornis ook weer een beetje terug. En mijn behandelaar zou in overleg met de hoofdbehandelaar, voor eventuele andere therapie. Misschien eventueel op wachten.
En ondertussen ga ik maar door met vechten, en wil ik eigenlijks helemaal niet opgeven. ..
ik ben nu een vrouw van 31 jaar. En zolang ik me kan herinneren loop ik met psychische klachten. in 2011 heb ik straatangst gehad en durfde ik niet meer naar buiten. vele therapieën gehad. En ik moet zeggen het is ook wel een tijd goed geweest.
In 2011 stopte ik dus mer HBO opleiding en toen begonnen de klachten. Bij een mannelijke therapeut geweest, die achteraf misbruik heeft gemaakt van mijn situatie.
Ik probeer het nu kort te houden. Maar waar het op neer komt, is dat ik sinds een tijd weer met klachten loop, Maar soms ook echt het gevoel dat er niet naar mij wordt geluisterd. Ik heb veel last van stemmingswisselingen. De ene moment denk ik wat is het leven kut, wil ik alsmaar door en heb ik het gevoel dat niemand mij mag en ja als iemand een opmerkingen maakt, dan kan ik echt elk moment in huilen uit barsten. Ik schreeuw vaak in mijn hoofd ik wil dood. En doe soms aan automutilatie.
En opeens heb ik ook wel een tijd dat ik het gevoel dat ik alles aan kan, dat alles zo fijn is en dat ik echt kan genieten.
In januari dit jaar ook een eetstoornis gekregen. Geen anorexia, maar voornamelijk calorieën tellen, willen afvallen, weinig eten, of vooral gezond en veel dingen niet meer eten, Er is bij mij de diagnose borderline geconstateerd, maar daar herken ik mezelf totaal niet in. Daarvoor wel in behandeling geweest bij een groepstherapie, maar weinig geholpen en uiteindelijk eerlijk verteld dat ik kamp met een eetstoornis. Doorverwezen aan een kliniek en eindelijk kreeg ik daar hulp voor.
vorige week daar voor het laatst geweest omdat het toen enigzins beter ging. ik at wel meer en meer tussendoortjes en ook dingen die niet altijd gezond waren. Maar ik heb toen ook aangegeven dat ik zoveel kamp met onzekerheid en dat ik wil dat ik daar ook hulp voor krijg. Die behandelaar zou in overleg met de hoofdbehandelaar gaan. daarvan moet ik nog bericht krijgen.
Ik ben nu weer 2 weken aan het werk, na 3 weken vakantie te hebben gehad. Maar dacht echt dat de vakantie mij goed zal doen. Gisteren een telefoontje gehad van een ambulant iemand omdat ik schoonmaak bij clienten thuis schoonmaak. in mijn vakantie heeft iemand mij een gedeelte overgenomen en een paar mensen viel het op, dat het daar nu netter en schoner was dan toen ik daar schoon ging maken. ze vroeg of ik wel genoeg tijd had voor die dingen en hoe dat kon. Maar iedereen heeft zijn eigen manier van schoonmaken en ik snap ook niet dat ze daar nu mee komen terwijl ik daar al 1,5 jaar werk en nog nooit wat heb gehoord. Maar gelijk barste ik thuis in huilen uit omdat ik mij slecht voel en het gevoel heb dat het functioneren niet echt meer wil op het werk. Soms staat mijn hoofd er niet na. Of weinig energie om nog dingen te doen.
Ik voel me de hele week alweer slecht, zo erg dat ik afgelopen zondag weer in een diep dal zat. alleen maar kon huilen en gewoon dood wou. die dag erna ging het wel weer, maar gisteren weer een hel. Vandaag op het werk ook, maakte iemand een opmerking van daar ligt nog wat viezigheid terwijl ik daar al was geweest. En echt, voel mij dan emotioneel gevoelig, omdat ik gewoon niet lekker in mijn vel zit.
Ik voel me soms echt ongelukkig, vooral als ik kijk naar stellen om mij heen. Daar droom ik ook van en hun zien er dan zo gelukkig uit. Waardoor ik soms echt het gevoel heb dat mij niks is gegund. terwijl ik nog maar een jaar weer vrijgezel ben. of dat alsof her lijkt alsof iedereen om mij heeb maar gelukkig is. Op dit moment gaat het gewoon niet echt lekker.
Alleen mijn leidinggevende weet dat ik een eetstoornis heb. En dat ik daarvoor in behandeling was.
Maar soms verlang ik echt naar rust..... Ik ben het echt vechten gewoon zat. Ik ben al vaak naar de huisarts geweest en dan word ik wel doorverwezen. Maar heb soms het gevoel dat mijn psychologen weinig naar mij luisteren omdat ik zo vaak vertel waar ik mee zit.
Vroeger ben ik wel verkracht en geestelijk en lichamelijk mishandeld. En soms merk ik wel dat dat nog invloed heeft op mij. omdat ik mij zo onzeker en ongelukkig voel Maar ook dat echt nog te maken heeft met het verleden, weet ik niet.
Ik weet even niet meer wat ik moet doen. Want op dit moment komt de eetstoornis ook weer een beetje terug. En mijn behandelaar zou in overleg met de hoofdbehandelaar, voor eventuele andere therapie. Misschien eventueel op wachten.
En ondertussen ga ik maar door met vechten, en wil ik eigenlijks helemaal niet opgeven. ..
woensdag 16 oktober 2019 15:11
Wat heb jij ontzettend veel meegemaakt. Logisch dat je je nu zo rot voelt. Vechten kost zoveel energie. Energie die je op dit moment jammer genoeg niet meer hebt en daardoor voel je je nog slechter. Mensen die jou zouden moeten helpen hebben je nog verder in de put geholpen.
Vertrouw jij je eigen huisarts? Durf je daar naar toe te gaan en alles te vertellen? Misschien kan hij ervoor zorgen dat jouw behandelaren sneller een beslissing maken welke kant jij op moet en anders jou in ieder geval gesprekken aanbieden.
Veel sterkte![🌹]()
Vertrouw jij je eigen huisarts? Durf je daar naar toe te gaan en alles te vertellen? Misschien kan hij ervoor zorgen dat jouw behandelaren sneller een beslissing maken welke kant jij op moet en anders jou in ieder geval gesprekken aanbieden.
Veel sterkte
woensdag 16 oktober 2019 15:21
woensdag 16 oktober 2019 16:04
Nou dat dacht ik dus ook.bethweeter schreef: ↑16-10-2019 15:24Ik heb je even geloept en lees dat je in augustus naar de eetstoorniskliniek bent gegaan. Het is nu half oktober. Dan kan het traject toch niet afgerond zijn? Dan ben je nauwelijks begonnen. En dit soort verhalen lees ik al jaren van je.
Ik heb precies verteld waar ik tegen aan liep. Moest eerst een eetschema invullen. Eerste 3 weken ging ik er elke week heen. Daarna 1 keer in de 2 week. Toen had ik vakantie. Na mijn vakantie nog een paar keer geweest het ging toen iets beter met eten. Maar kreeg wel elke keer te horen van je weet het dondersgoed dat het in je hoofd zit en wat maakt het uit als je wat zou aankomen? Kreeg elke keer hetzelfde te horen. Maar heb ook tig keer aan gegeven dat het aan mijn zelfbeeld lag, mij onzeker voel en dat het misschien ook te maken kon hebben met mijn verleden. Ze zei overleggen met haar hoofdbehandelaar l. Ze vond dat ik op de goede weg was maar heb wel aan gegeven hoe ik mij wel en daar werd niet naar geluisterd.
Uiteindelijk voelde ik mij ook niet echt op mijn gemak daar
woensdag 16 oktober 2019 16:06
famke87 schreef: ↑16-10-2019 16:04Nou dat dacht ik dus ook.
Ik heb precies verteld waar ik tegen aan liep. Moest eerst een eetschema invullen. Eerste 3 weken ging ik er elke week heen. Daarna 1 keer in de 2 week. Toen had ik vakantie. Na mijn vakantie nog een paar keer geweest het ging toen iets beter met eten. Maar kreeg wel elke keer te horen van je weet het dondersgoed dat het in je hoofd zit en wat maakt het uit als je wat zou aankomen? Kreeg elke keer hetzelfde te horen. Maar heb ook tig keer aan gegeven dat het aan mijn zelfbeeld lag, mij onzeker voel en dat het misschien ook te maken kon hebben met mijn verleden. Ze zei overleggen met haar hoofdbehandelaar l. Ze vond dat ik op de goede weg was maar heb wel aan gegeven hoe ik mij wel en daar werd niet naar geluisterd.
Uiteindelijk voelde ik mij ook niet echt op mijn gemak daar
Maar ik heb zelf niet besloten om te stoppen. Vorig jaar ook aak bij huisarts geweest. En die had toen gezegd ik ga een duidelijke aantekening maken en dat je goede hulp nodig heb. Maar alle die psychologen maken er een potje van ook omdat ze denken dat ik mij verleden heb verwerkt... En keer op keer geef ik het aan bij de psychologen.
woensdag 16 oktober 2019 16:42
Bij therapie voel je je vaak niet op je gemak omdat je met je problemen aan de slag gaat. Wat ga je nu doen? En heb je het met je huisarts wel eens over begeleiding of maatschappelijk werk gehad? Misschien heb je daar wel meer aan dan iedere keer een paar sessies bij een kliniek of therapeut.
woensdag 16 oktober 2019 17:05
Ik heb psychologen gehad waar ik mij wel op mijn gemak voelde. Maar ik had het gevoel dat er niet naar mij werd geluisterd, ook omdat ik steeds aan gaf hoe ik mij voelde. Vooral bij de laatste behandelaar. Dat ging alleen maar over eten. Wat ik at gegeten etc. Over mijn gevoelens werd weinig gesproken ook als ik dat aangaf.bethweeter schreef: ↑16-10-2019 16:42Bij therapie voel je je vaak niet op je gemak omdat je met je problemen aan de slag gaat. Wat ga je nu doen? En heb je het met je huisarts wel eens over begeleiding of maatschappelijk werk gehad? Misschien heb je daar wel meer aan dan iedere keer een paar sessies bij een kliniek of therapeut.
Daarom weet ik nu niet wat ik nu moet doen. Behandelaar van mijn eetstoornis even ook al een bericht gedaan naar de hoofdbehandelaar voor evt therapie voor mijn onzekerheid. Misschien t toch daar op wachten.....
Heb met mijn huisarts niet echt gehad over begeleiding, wel vaak over psychologen etc
woensdag 16 oktober 2019 17:23
Behandeling van even eetstoornis is nooit voldoende. Zeker niet als je andere klachten ook nog zo duidelijk zijn. Een kort traject voor persoonlijkheidsproblematiek is ook nooit voldoende. En zal periodes (vooral aan de start) hebben waarin je je niet op je gemak voelt en weerstand ervaart. Het is belangrijk om die weerstand te bespreken. Je kan rekenen op een traject van minimaal 2 jaar waarna je stabieler bent en beter met het leven en jezelf om kan gaan. Maar daarna gaat het leven ook gewoon met ups en downs. Er zullen periodes zijn waarin je kwetsbaarder bent, om welke reden dan ook, en je weer alle zeilen bij moet zetten. Zo is het leven. Voor iedereen. Alleen krijgen sommigen dat vanzelf aangeleerd en anderen moeten daar bewuster meer voor doen of leren. Je leert met therapie beter dealen met dingen die je moeilijk vondt in plaats van te denken “ik wil dood”. Maar dat is niet met een paar handvatjes en wat cgt zo gebeurd als je basis zo zwak is. Daar moet je echt in investeren en het is hard werken, want alle rotgevoelens zijn met met wat psych bezoeken opgelost. Daar moet je doorheen leren werken.
Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat het bij alle anderen beter gaat
hoe verleidelijk ook, probeer niet te vergelijken, want dat leidt áltijd tot een negatief spiraal.
Goed dat je behandelaar gaat overleggen over verdere hulp, want je probleem is natuurlijk niet je eetproblematiek, maar dat wat eronder zit.
Hou vol, blijf gezond bezig. Dat is een verantwoordelijkheid die je kan nemen. Voelen, terwijl je blijft eten en niet automutileert. Dat doet pijn, dat is moeilijk, maar dat is het werk. En wachten op bericht van je behandelaar. Heb je wellicht ook wat moeite met het afronden en afscheid?
Het is moeilijk als je het gevoel hebt dat het bij alle anderen beter gaat
hoe verleidelijk ook, probeer niet te vergelijken, want dat leidt áltijd tot een negatief spiraal. Goed dat je behandelaar gaat overleggen over verdere hulp, want je probleem is natuurlijk niet je eetproblematiek, maar dat wat eronder zit.
Hou vol, blijf gezond bezig. Dat is een verantwoordelijkheid die je kan nemen. Voelen, terwijl je blijft eten en niet automutileert. Dat doet pijn, dat is moeilijk, maar dat is het werk. En wachten op bericht van je behandelaar. Heb je wellicht ook wat moeite met het afronden en afscheid?
woensdag 16 oktober 2019 20:33
Ik vertrouw mijn eigen huisarts. Heeft altijd wel een luisterend oor. Maar heb al 1 keer alles verteld en dat is zo 5 jaar geleden. Daarna wel regelmatig geweest bij de huisarts. Maar soms heb ik nog het gevoel dat het verleden mij soms nog achtervolgd. Terwijl ik soms denk vsn: ik zal nu toch wel eens stabiel moeten blijven en niet alles op mezelf betrekken...VivaYfke schreef: ↑16-10-2019 15:11Wat heb jij ontzettend veel meegemaakt. Logisch dat je je nu zo rot voelt. Vechten kost zoveel energie. Energie die je op dit moment jammer genoeg niet meer hebt en daardoor voel je je nog slechter. Mensen die jou zouden moeten helpen hebben je nog verder in de put geholpen.
Vertrouw jij je eigen huisarts? Durf je daar naar toe te gaan en alles te vertellen? Misschien kan hij ervoor zorgen dat jouw behandelaren sneller een beslissing maken welke kant jij op moet en anders jou in ieder geval gesprekken aanbieden.
Veel sterkte![🌹]()
Ik heb geen fijne jeugd gehad en soms merk ik nog dat het mij maar blijft achtervolgen. Ik kan moeilijk over mijn gevoel praten dat heb ik van uit huis geleerd. Heb weinig liefde gekent, en soms geef ik mij de schuld van als dat nooit in mijn jeugd was gebeurd, was ik misschien een ander mens geweest
En het rare is, dat al die nare dingen, ook rond deze periode in herfst/winter is gebeurd. Dat het gewoon elk jaar rond deze tijd gewoon slecht voel en het gevoel heb dat ik het nooit achter mij kan laten.
Maar ook weet ik dat het ooit goed komt... Maar wanneer..
vrijdag 18 oktober 2019 21:15
Gisteren nog even contact opgenomen met de behandelaar voor mijn eetstoornis. Ze is bezig om een gesprek in te plannen met de hoofdbehandelaar. Bij dat gesprek is zei ook aanwezig. Maar wil graag open kaart spelen.
En dan gewoon vertellen waar ik eigenlijks mee zit, wat ik voel en vooral ook over mijn gedachten. Dat soms wel aan de dood denk, stemmingswisselingen heb, maar ook dat ik door middel van mijn eetstoornis ergens controle over probeer te houden. Maar vertel ik ook dat ik soms het gevoel heb dat mijn verleden misschien nog een gedeelte mee speelt?
Vind het best lastig en eng, ook omdat mijn behandelaar van de eetstoornis er bij zit. En om dan mijn verhaal te vertellen wat ik denk etc vind ik best eng ook omdat zij, waarschijnlijk niet door heeft dat het zo met mij is gesteld. Omdat toen ik in behandeling was voor mijn eetstoornis, weinig kans kreeg om mijn gevoel te uiten, het ging alleen maar om eten. En toch schaam ik voor mijn problemen....
Mijn behandelaar zei gisteren ook dat als ze iets voor mij kon betekenen, ik het wel moest aangeven.
Hopelijk lijdt mij werk er niet onder en kan ik gewoon blijven functioneren
En dan gewoon vertellen waar ik eigenlijks mee zit, wat ik voel en vooral ook over mijn gedachten. Dat soms wel aan de dood denk, stemmingswisselingen heb, maar ook dat ik door middel van mijn eetstoornis ergens controle over probeer te houden. Maar vertel ik ook dat ik soms het gevoel heb dat mijn verleden misschien nog een gedeelte mee speelt?
Vind het best lastig en eng, ook omdat mijn behandelaar van de eetstoornis er bij zit. En om dan mijn verhaal te vertellen wat ik denk etc vind ik best eng ook omdat zij, waarschijnlijk niet door heeft dat het zo met mij is gesteld. Omdat toen ik in behandeling was voor mijn eetstoornis, weinig kans kreeg om mijn gevoel te uiten, het ging alleen maar om eten. En toch schaam ik voor mijn problemen....
Mijn behandelaar zei gisteren ook dat als ze iets voor mij kon betekenen, ik het wel moest aangeven.
Hopelijk lijdt mij werk er niet onder en kan ik gewoon blijven functioneren
zaterdag 19 oktober 2019 06:02
Nee dat weet ik. Ik heb dat toen ook aangegeven van dat ik gewoon naar een andere instelling wil. Volgens mij is die hoofdbehandelaar ook de psychiater, maar dat weet k niet zeker. Ik wacht het sws daar ff af
zaterdag 19 oktober 2019 07:41
Het probleem met eetstoornis is dat men wanneer er een andere aandoening naast loopt de kliniek alleen de eetstoornis aanpakt en de bijkomende problemen.
Ben je op gewicht en kun je op gewicht blijven?
Zo ja, misschien nog eens praten met de huisarts om het onderliggende probleem aan te pakken via psycholoog of psychiater zodat je niet alleen op gewicht bent maar je verder kijkt of je je mentaal nog beter kan voelen.
Ik denk alleen wel dat op gewicht blijven echt key is omdat je je leven in gevaar brengt wanneer je te mager wordt.
Ben je op gewicht en kun je op gewicht blijven?
Zo ja, misschien nog eens praten met de huisarts om het onderliggende probleem aan te pakken via psycholoog of psychiater zodat je niet alleen op gewicht bent maar je verder kijkt of je je mentaal nog beter kan voelen.
Ik denk alleen wel dat op gewicht blijven echt key is omdat je je leven in gevaar brengt wanneer je te mager wordt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 19 oktober 2019 12:56
@Janesnow. Ja en toch zie je daar vaak het probleem. Omdat er alleen aan de eetstoornis gewerkt wordt blijft het onderliggende probleem. Vaak is dat moeilijk om bij te komen en zodra dat wordt aangeraakt kan het zo maar weer zijn dat iemand weer in de eetstoornis zit. Een vervelende moeilijke cirkel. Want de eetstoornis geeft nog iets van controle en veiligheid. Dus eens met Viva Amber. Hoe erg is het met je gewicht?? In ieder geval heel veel sterkte en liefde en ik hoop dat het allemaal wat mooier voor je wordt
zaterdag 19 oktober 2019 13:00
Dat is de vraag want het ene houdt het andere in stand dus het zou veel logischer zijn om multidisciplinair te behandelen maar dat bijna niemand.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 19 oktober 2019 14:38
Eens in de behandeling voor persoonlijkheidsproblematiek was er geen ruimte voor stukje eetstoornis. En bij mijn intake bij een instelling voor eetstoornis werd er gemeld dat ze de depressie meer op de voorgrond zagen en moest ik daar eerst voor op de wachtlijst.viva-amber schreef: ↑19-10-2019 13:00Dat is de vraag want het ene houdt het andere in stand dus het zou veel logischer zijn om multidisciplinair te behandelen maar dat bijna niemand.
Zou fijn zijn als er meer gecombineerd kon worden.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
zaterdag 19 oktober 2019 15:30
Een combi zou ideaal zijn, maar in de parktijk werkt het niet zo. Dus eerst de eetstoornis, dan persoonlijkheidsproblematiek. Bij eventuele terugval in eetstoornis door behandeling pers. Probl. weer teruggrijpen op eerder geleerde vaardigheden mbt eetstoornis. Niks is perfect helaas, maar ergens moet je de vicieuze cirkel doorbreken.
zaterdag 19 oktober 2019 15:33
Zo zijn de behandelprotocollen: eerst dwang/verslaving/eetstoornis dan pas persoonlijkheidsproblematiek. Anders heb je onvoldoende veerkracht.viva-amber schreef: ↑19-10-2019 13:00Dat is de vraag want het ene houdt het andere in stand dus het zou veel logischer zijn om multidisciplinair te behandelen maar dat bijna niemand.
zaterdag 19 oktober 2019 15:54
Ok nou dit is wat ik tijdens mijn therapieen steeds meekrijg en ook als in mijn werk heb geleerd. Bij de reguliere GGZ gaat het zo. Wellicht heb jij andere ervaring/kennis, dat zou fijn zijn.
