Samen slapeloosheid accepteren

22-10-2019 19:46 47 berichten
Hi,

Ik ben opzoek naar steun bij het accepteren en loslaten van slapeloosheid. Omdat ik gemerkt heb dat dat de enige oplossing is voor mijn slaapprobleem. Ik heb moeite met inslapen door de angst niet te kunnen slapen. Hoe harder ik er tegen vecht, hoe slechter het gaat. Ik heb geleerd dat wakker liggen met die onrustige gedachten helemaal niet zo erg is en dat ik uiteindelijk toch wel in slaap val. En dat ik met weinig slaap ook de dag door kom en er weinig engs gebeurd, ondanks de angstige gedachten.

Ik ben opzoek naar mensen die hetzelfde probleem ervaren en ook proberen slapeloosheid te accepteren omdat dat de enige oplossing is om uit de vicieuze cirkel te stappen. Of opzoek naar mensen die hetzelfde hebben ervaren en door acceptatie weer goed slapen.

Dit is een positief topic waarin we elkaar motiveren.
Alle reacties Link kopieren
Hoi Monika,
Ik schrijf graag mee, hoewel mijn slaapprobleem alweer enigszins op de achtergrond is. Dit is inderdaad gekomen door het te accepteren. Ik herken heel veel in je angst.
Bij mij ontwikkelde het zich na een verhuizing en kort daarna het verbreken van een 40 jaar lange vriendschap, waardoor ik in een soort angst en rouw kwam.
Die angst ontwikkelde zich iedere avond als het donker werd: oh jee, daar gaan we weer. Het wordt weer avond, ik moet zo weer gaan slapen, het zal wel weer niet lukken.
Dan helpt een slapende partner met zn geluidjes ook niet mee...
Ik herken het dat je de volgende dag echt wel weer functioneert, maar niet zoals je dat graag wilt. Je wilt fitter zijn, je voelt die zware deken de hele dag over je heen.

Bij mij was het zelfs zo erg dat kleine slaapjes overdag ook niet lukte door de angst.

Door het te accepteren en door iedere avond 1 glas rode wijn (die ik mezelf gewoon gun) gaat het nu steeds beter. Ik heb zelfs de afgelopen twee weken onafgebroken goed geslapen!

Weet je wat bij jou nog een oorzaak kan zijn?

En nog tips: zoek het niet in dure boeken, geurtjes, aardstraaldekentjes etc. Dat heeft bij mij niets geholpen.
Hi Because,

Zo herkenbaar en fijn dat je mee wilt schrijven. Bij mij had het ook te maken met verhuizing, ongelukkig in mijn baan en te veel hoge verwachtingen van mezelf. Inmiddels zijn die externe en interne factoren aangepakt. Wat overbleef was de angst voor het niet slapen.

In het begin deed ik er echt alles tegen. Ik noem het vechten en dat staat haaks op accepteren. Van alles inderdaad geprobeerd van thee tot ontspanningsoefeningen en pillen.

Inmiddels gaat het bij mij ook een stuk beter, juist door niet bang te zijn om wakker te liggen. Dat vind ik inmiddels oprecht niet erg. De focus en moeheid overdag vind ik vervelender, maar ook dat probeer ik te accepteren.

Wat heeft jou geholpen bij accepteren? Welk gedrag en gedachten helpt jou daar bij?
Hier ook diagnose (officieel gesteld) insomnia in klassieke zin. (Max 3 uur per nacht, flink onderbroken en weinig diepe slaap)

Ik doe het mijn hele leven er al op en eigenlijk heeft het ook wel voordelen. Je krijgt een hoop werk verzet als je maar zo weinig slaap nodig hebt.

Soms breekt de vermoeidheid wel eens op, maar dit trekt ook altijd wel weer bij.
En wat fijn dat het afgelopen twee weken zo goed is gegaan! Dat geeft moed en vertrouwen :)
@Candy16 heeft het bij jou met iets lichamelijks te maken? Of ervaar je ook angst om slecht te slapen?

Hoe is het jou gelukt om het weinig slapen te accepteren?
Ik heb jaren geleden op advies van de arts een slaaponderzoek gehad om uit te sluiten dat er iets fysieks zoals slaapapneu of ernstig snurken ofzo aan de hand was. Het bleek precies te zijn zoals ik zelf als kind al beschreef, ik slaap gewoon nauwelijks. Van die kleine periodes per nacht dat ik even slaap zit ik heel lang in soort sluimerstand, de lichte slaap.

Ik heb nergens angst voor wat me wakker houdt, wel zie ik soms op tegen weer een nacht zinloos in bed liggen en op den duur alles in je lijf pijnlijk te voelen.

Ik merk wel dat door de continue oververmoeidheid klachten opspelen als slechte concentratie maar ook stofwisseling die niet optimaal is en weinig weerstand dus vaak ziek.
Het accepteren is me gelukt omdat het niet anders is. Ermee zitten maakt het niet anders, eerder zwaarder en dat wil ik mezelf niet aandoen. Ik merk wel dat op dagen dat ik toegeef aan moe zijn en weinig uitvoer, meer ruimte laat voor piekeren. Dus ik ga het liefste maar de dag door vol activiteiten. Van schoonmaken thuis tot veel afspreken met vrienden en leuke dingen ondernemen met kinderen.
Alle reacties Link kopieren
Wat heeft jou geholpen bij accepteren? Welk gedrag en gedachten helpt jou daar bij?


Mij heeft sport ook wel geholpen. Ik doe aan 2 uurtjes sport per week en bij 1 sportuur zit ook een ontspanningsoefening. Het heeft lang geduurd voordat mijn lichaam begreep hoe het werkte, maar inmiddels werkt het. Ik beeld mezelf in dat ik in een hele groene omgeving ben (gek genoeg werkt bij mij het beeld dat ik in bijv de Amazone met zicht op het water) loop. Die blik op de donkergroene natte bladeren geeft me rust. Gek he?

En ik probeer ook mij onrustige gedachtes weg te wuiven.

Moeilijk om uit te leggen, maar in het kort komt er erop neer dat ik de ruis heb proberen weg te werken en daarvoor mooie gedachtes terug probeer te krijgen.

Wat mij ook helpt is dat ik na een nacht goed slaap, blaak van zelfvertrouwen. Ik lach, ik ontspan, ik voel me goed. Ik denk dat dit voor mij een soort stofje aanmaakt, waardoor ik 's avonds ook makkelijk in slaap val.

Eenmaal in slaap gevallen, slaap ik eigenlijk altijd door. Hoe zit dat bij jou?
@Because, wat fijn dat je dan soms wel doorslaapt en je dan ook echt zo veel beter te voelen. Denk je dat dit ooit jouw gewone slaapritme zou kunnen worden??
Alle reacties Link kopieren
Ja, ik heb inmiddels vertrouwen in mijn mindset. Er zullen vast moeilijke periodes nog komen, maar het feit dat het nu 2 weken goed gaat, doet me ook echt goed.
Ik zou ook graag af en toe meeschrijven. Ik lig intusssen alweer een uur wakker. Ik heb het eigenlijk al men hele leven, inslapen gaat nog redelijk maar doorslapen is een probleem. In november moet ik een slaaponderzoek ondergaan maar ik ben bang dat daar niets uit zal komen, of toch niets bruikbaars. Ik krijg wel oxazepam voor maximaal 3 nachten per week, maar zelfs daar slaap ik niet altijd mee door. De vermoeidheid overdag slaat vooral toe tijdens, vroeger op het werk, vergaderingen en nu tijdens de lessen (ben opnieuw beginnen studeren). Dan kan ik mijn ogen soms zelfs niet open houden! Hopelijk leer ik wat van jullie om hier mee om te gaan.
MissOnigiri schreef:
23-10-2019 04:37
Ik zou ook graag af en toe meeschrijven. Ik lig intusssen alweer een uur wakker. Ik heb het eigenlijk al men hele leven, inslapen gaat nog redelijk maar doorslapen is een probleem. In november moet ik een slaaponderzoek ondergaan maar ik ben bang dat daar niets uit zal komen, of toch niets bruikbaars. Ik krijg wel oxazepam voor maximaal 3 nachten per week, maar zelfs daar slaap ik niet altijd mee door. De vermoeidheid overdag slaat vooral toe tijdens, vroeger op het werk, vergaderingen en nu tijdens de lessen (ben opnieuw beginnen studeren). Dan kan ik mijn ogen soms zelfs niet open houden! Hopelijk leer ik wat van jullie om hier mee om te gaan.
Of tijdens autorijden, vooral op de snelweg.

Ik zit ook vaak met mijn ogen te knijpen en te vechten tegen de slaap. Maar ik ga nooit overdag slapen, dan is de nacht namelijk nog erger.
Welkom Missonigiri, fijn dat je meeschrijft.
Erg vervelend dat vroege wakker worden lijkt me. Wat doe je en denk je als dat gebeurt?

Ik heb gelezen dat je dan geen boek of telefoon moet pakken. Maar gewoon moet blijven liggen als een goede slaper. Anders gaan je hersenen het wakker worden in de nacht als een gewoonte zien; het hoort bij de nacht. Om dat te doorbreken kan je het beste gewoon in bed blijven liggen en genieten van je warme bed. Probeer mindful te ervaren hoe je ligt. De frustratie of andere nare gedachten die je dan misschien ervaart kan je het beste er gewoon laten zijn, het zijn maar gedachten. Dat creëert afstand.

Gisteravond was ik ook weer erg gespannen omdat ik weer een dip ervaar in slapen. Maar vannacht door mindfulness en de gedachte ‘oh maar ik ga gewoon wat rusten en genieten van de schone lakens en het warme bed, slapen hoeft niet’. In het begin nog steeds spanning in mijn lijf maar ik laat het er gewoon zijn. En heb uit ervaring geleerd dat je ondanks vervelende gedachten en spanning alsnog in slaap kan vallen. En inderdaad gewoon 7 uur gepakt vannacht :)
@Candy,
Ik heb veel bewondering voor je. Ik kan veel leren van het feit dat je ondanks de structurele weinige slaap, jij gewoon je leven leidt. Want inderdaad, je kan er zo weinig aan doen en dan kan je het jezelf maar zo makkelijk mogelijk maken en jezelf bezig houden.

In het begin van mijn slecht slapen was ik zo bang en stond mijn leven geheel in het teken van slecht slapen. Ik kwam in de vermijding want was overal te moe voor. Inmiddels heb ik geleerd dat dat averechts werkt. Want dat vergroot de focus op slaap. Het advies is gewoon je leven leiden en proberen dat zo waardevol als mogelijk in te delen. Dan ga je s’avonds met een voldaan gevoel naar bed en lukt het slapen uiteindelijk beter.
@because, vertrouwen in je eigen mindset is inderdaad altijd belangrijk om jezelf uit een ‘slaapdip’ te halen. Ik vind het knap dat je het al twee weken zo goed doet. Mocht je nog tips hebben dan deel ze, als je wil :)
Alle reacties Link kopieren
Hoi allemaal,

ik schrijf en lees graag mee. En wat een positieve insteek op deze manier. Ook ik kamp hier mijn hele leven al mee in periodes. Wat serieuzere vormen aannam zo’n 13 jaar geleden (ben nu 33) Ik ben eigenlijk een hele goede slaper. Maar in periodes van veel stress dan slaap ik niet. En dan wordt het soms een obsessie. Wat het inderdaad in stand houdt.
Ik ben om die reden twee maanden geleden weer begonnen met mirtazapine. Mede omdat ik ook burn-out/depressieve klachten heb. En dat helpt tegen slapeloosheid (meestal) de angst en depressieve gevoelens. Maar ik ben er nog niet helemaal. Uiteindelijk wil ik weer zonder kunnen. Maar op dit moment heb ik geaccepteerd dat ik het weer even nodig heb.

Ik ben er dus eerder uitgekomen en maakte me totaal niet meer druk om slapen. Dat helpt mij te accepteren. ’Het hoort nou eenmaal bij me’. Maar op het moment zelf als ik wakker lig vind ik het nog lastig en schiet ik snel in een angstmodus. Mindfulness kan dan nog wel eens helpen. Overdag probeer ik maar zoveel mogelijk te ‘leven’.

Ik wens iedereen veel sterkte met dit probleem. Gelukkig zijn we niet de enige (ook al wens ik dit niemand toe). :there:

Wat ik wel als tip kan meegeven is dat sporten, wandelen in de natuur en rustmomenten overdag me altijd wel helpen op langere termijn om weer rustiger te worden en dus beter te slapen uiteindelijk. Maar verwacht niet meteen resultaat. Het heeft even tijd nodig als je eenmaal in het cirkeltje zit ben ik bang.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb zelf ook een tijd slapeloosheid gehad. Wat niet helpt is dit soort topics te openen. Je blijft er zo mee bezig. Ik denk dat je zelf goed weet wat werkt en wat niet.
Mijn allereerste gedacht is "ik hoef nog niet op" :-D maar dan word ik een beetje boos omdat ik voel dat ik moe ben en begrijp niet waarom ik dan wakker word. Eerst probeer ik alle meditatieoefeningen die ik ken, verhaaltjes verzinnen (tip van een psycholoog) maar meestal helpt dit niet. Vaal voel ik me dan in slaap vallen, maar dan maakt mijn brein me weer wakker door aan idiote dingen te denken zoals "leuke kerstversiering, de boodschappenlijst" en dan word ik pas echt boos. Uiteindelijk grijp ik uit pure frustratie naar men telefoon... slecht slecht ik weet het.
Alle reacties Link kopieren
silverlining21 schreef:
23-10-2019 13:07
Ik heb zelf ook een tijd slapeloosheid gehad. Wat niet helpt is dit soort topics te openen. Je blijft er zo mee bezig. Ik denk dat je zelf goed weet wat werkt en wat niet.
Dat lees je inderdaad vaker, maar ik denk dat dat voor iedereen anders is. Ik zelf ervaar het juist als heel prettig om te merken dat meer mensen daar last van hebben. Ik kon door die angst voorheen mezelf zo eenzaam voelen en zoals TO het al omschrijft dat je zelfs aan niets anders meer kan denken dat alleen jij er last van hebt en dat je zelfs vermijdingsangst gaat krijgen. Juist door erover te praten, en dus af en toe mag toegeven dat ik er erg mee zit, helpt me. Gewoon weg dat nare gevoel van eenzaamheid.

Ik heb weer een goede nacht gehad. Wel wat vroeger wakker, maar gek genoeg kan ik het beter hebben om 5 uur wakker te zijn dan dat ik om 23.30 uur niet in slaap kan vallen. Dat frustreert me veel meer. Hoe ervaren jullie dat?

En nog een vraag: hoe laat gaan jullie naar bed?

Ik wilde nog als tip meegeven (wat ik als tip van de huisarts meekreeg): ga pas slapen als je echt moe bent. Dus niet om 22.30 uur naar bed, omdat "dat zo hoort". Wij gaan pas om 0.00 uur slapen.

Ik kan 5 ochtenden van de 7 in de week tot 7.30 uur slapen, dus dan heb ik 7,5 uur slaap en dat is voldoende.

Nog een vraag, hoe denken jullie over medicijnen? Ik heb nl. een keer 10 mg Temazepam voor een week geslikt, omdat ik er helemaal doorheen zat, maar ik merkte na een week dat ik al afhankelijk was. Ik wil die troep echt niet meer. Ik vind afhankelijkheid een eng ding.
Alle reacties Link kopieren
Because schreef:
23-10-2019 15:12
Dat lees je inderdaad vaker, maar ik denk dat dat voor iedereen anders is. Ik zelf ervaar het juist als heel prettig om te merken dat meer mensen daar last van hebben. Ik kon door die angst voorheen mezelf zo eenzaam voelen en zoals TO het al omschrijft dat je zelfs aan niets anders meer kan denken dat alleen jij er last van hebt en dat je zelfs vermijdingsangst gaat krijgen. Juist door erover te praten, en dus af en toe mag toegeven dat ik er erg mee zit, helpt me. Gewoon weg dat nare gevoel van eenzaamheid.
Ik begrijp het wel, dat eenzame gevoel en de honger om met lotgenoten te spreken. Maar slapeloosheid, wordt op een gegeven moment een controle ding. De controle om je slaap en daarmee de angst in controle te houden. Als je er maar genoeg over praat en allerlei nieuwe tips uitprobeert, hou je het onder controle? Maar waar het echt om gaat is juist die controle te laten gaan. De angst moet eruit. En dat gebeurd niet als je er elke dag mee bezig bent. Wellicht dat het nu goed gaat. Maar als het wat minder gaat, je controle verliest dan schiet je gwelijk weer in controle drang met alle gevolgen van dien. Terwijl een keer een nacht niet slapen helemaal niet erg is voor iemand die die angst en controle behoefte niet hebben.
@because: ik neem zelf ook geen slaapmedicatie in principe. Het helpt bij mij namelijk zo goed als niets. En ik wil er niet van afhankelijk zijn.

En net als jij ga ik ook pas naar bed als ik moe ben. Dat is wel heel wisselend qua tijd. Ik sta wel elke dag rond half 6 op. Geen wekker ofzo, maar dan mag ik van mezelf naar beneden, begin ik rustig aan een nieuwe dag. Dat vind ik het fijnste moment van de dag, dat ik weer uit mijn bed mag :-)
Hi Silverlining,

Terecht dat je dit zegt. Maar dit topic is niet gericht op beter slapen en alle onnodige tips.

Ik wil mijn slaap juist helemaal niet controleren. Ik wil juist het niet slapen leren te accepteren. En hoop hier mensen te treffen die met het zelfde strugglen, zodat we elkaar kunnen helpen te accepteren. Vooral als het niet goed gaat, dat niet te willen veranderen maar de situatie te accepteren.

Het helpt mij om te weten dat er meer mensen last van hebben. Dat het niet eng is. Dat ik niet bang hoef te worden van slecht slapen.

Maar misschien is het een verkapt controle ding.
Alle reacties Link kopieren
Dan raad ik jullie het boek: Uit je hoofd, in het leven aan. Gebaseerd op mindfulness en Acceptance and commitment therapy. Een werkboek. Helder geschreven. Heeft mij veel geholpen.
Because schreef:
23-10-2019 15:12
Nog een vraag, hoe denken jullie over medicijnen? Ik heb nl. een keer 10 mg Temazepam voor een week geslikt, omdat ik er helemaal doorheen zat, maar ik merkte na een week dat ik al afhankelijk was. Ik wil die troep echt niet meer. Ik vind afhankelijkheid een eng ding.
Ik heb Oxazepam 10mg gekregen en mag van de huisarts dit maximaal 3 tot 4nachten per week nemen en maximaal 2 nachten achter elkaar. Het helpt mij vooral om, als ik echt slaaptekort opbouw, weer een goede nacht te hebben. Dit tot aan het slaaponderzoek, inderdaad omdat het zo verslavend werkt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven