Psyche
alle pijlers
Ik ben mijn leven op deze manier een beetje zat
woensdag 6 november 2019 19:32
Lieve mensen,
Alvast bedankt voor het lezen!
Ik ben een vrouw, of eigenlijk nog een tiener van 19 jaar oud.
Ik studeer sinds kort (pedagogiek) en woon ook op kamers. Mijn studie zit namelijk aan de andere kant van het land als waar ik vandaan kom, dus vandaar.
Nadat ik in 2018 examens heb gedaan, ben ik eerst richting de economische sector gegaan. Dit vond ik niet leuk en nu ben ik dus van opleiding en sector geswitcht. Dit bevalt me goed! Ik vind mijn opleiding over het algemeen best wel interessant. Wat ik oprecht best wel als een wonder beschouw. Ik vind school namelijk gewoon niet zo leuk. Ik wil graag werken in deze richting, maar al dat leren is eigenlijk niet iets voor mij. Ik ben school gewoon een beetje zat. Maar ja, het hoort erbij. Ik weet waarvoor ik het doe! En vooralsnog gaat dit dus goed.
Naast school (ongeveer 15 contacturen en tussen de 15-20 uur zelfstudie in de week) heb ik een bijbaantje. Op dit moment werk ik alleen op zondagmiddag. Daarnaast tennis ik sinds kort elke donderdagavond (ik krijg les in een groep) en doe ik zo nu en dan nog aan yoga op de maandagavond. Af en toe neem ik vrij in het weekend van werk en help ik op een zorgboerderij. Dit doe ik altijd met veel plezier! Hier helpen nog twee vrijwilligers (al wat oudere mensen), maar die zijn wel erg aardig.
Ik heb in die zin niks te klagen. Maar toch voel ik me al vanaf het begin van de zomervakantie gewoon niet fijn (eigenlijk begon dit al in de zomer van 2018, maar nu wordt het erger). Ik voel me vaak eenzaam. Echt eenzaam ben ik niet, maar zo voel ik me wel vaak.
Mijn opleiding is dus leuk, maar met mijn klasgenoten heb ik helaas niet echt een klik. Ik sta er zeker wel voor open en heb ook echt wel geprobeerd om gesprekken aan te knopen, maar op de een of andere manier klikt het gewoon niet echt. Op zich kan ik het prima met ze vinden tijdens groepsopdrachten, maar meer dan dat lijkt het er niet op te worden. Ook met mijn huisgenoten klikt het niet echt. Ik heb twee huisgenoten, maar iedereen doet z'n ding. Ik ben al wel op zoek naar een nieuw, gezellig huis. Maar in mijn stad is er nauwelijks iets te vinden. Ik was al blij dat ik na een maandenlange zoektocht hier terecht kon. Op mijn tennisvereniging zitten leuke meiden, maar zij zijn 17-18 jaar oud. Dit scheelt niet veel, maar ik merk wel dat zij wat jonger zijn dan ik ben. Zij zitten nu in 5 havo en 5 vwo en kennen het 'studentenleven' nog niet echt. Op zich is dit ook niet erg, maar ik ken ze verder dus nog niet zo goed.
Dan heb ik natuurlijk nog wel mijn huidige contacten. Ik heb 2 oudere zussen en een broer waar ik wel een goede band mee heb, maar die ik niet veel zie (ze wonen ver weg en hebben ook hun eigen ding), daarnaast heb ik nog een nicht waar ik altijd bij terecht kan, lieve ouders en nog 3 vriendinnen. Mijn andere vriendinnengroep is helaas behoorlijk verwaterd. Ik zie en spreek ze nauwelijks. En als we elkaar spreken lijken we steeds meer vreemden van elkaar.
Ik ben al met al bijna elke dag wel bezig met iets. Of met school, of ik werk, of ik heb nog tennis in de avond en daarnaast nog het huishouden. Mijn weekenden verschillen heel erg. Toevallig heb ik de aankomende 3 weekenden wel plannen gemaakt (waar ik ook echt zin in heb!), maar de afgelopen 4 à 5 weekenden had ik naast werk echt helemaal niks.
Om mij heen gebeurt er van alles. Als ik mensen vertel dat ik een weekend niks heb gedaan, kijken ze me zowat vreemd aan. 'Niks leuks gedaan op zaterdagavond?' Nu hoef ik ook niet elke dag iets te doen, maar ik merk wel dat als ik in het weekend niks doe ik me eenzaam ga voelen. Al met al is mijn netwerk helemaal niet zo groot en mijn vriendengroep al zeker niet. Ik ben vaak bang dat ook dit komt te vervallen, ook omdat ik nu verder weg woon.
Ik vind heel veel dingen leuk, onderneem graag dingen met mensen en maak vrij makkelijk contact. Ik ben zelf een heel erg open persoon en vind het ook niet moeilijk om de diepte in te gaan. In die zin denk ik niet dat ik een heel erg vervelend persoon ben om mee om te gaan, maar dit maakt me wel gewoon heel erg onzeker. Steeds vaker heb ik het gevoel dat het wel vanuit mijn kant komt, maar wat verander ik hier aan? Hoe bouw je een groter netwerk op? En nog belangrijker: Hoe gaat dat eenzame gevoel weg?
Ik beschouw dit gevoel zelf als erg naar. Ik merk ook dat het steeds meer ten koste gaat van mijn concentratie en levenslust. Ik word negatiever en dit werkt juist averechts als het gaat om 'netwerken'....
Ik weet het momenteel gewoon even niet meer.
Alvast bedankt voor het lezen!
Ik ben een vrouw, of eigenlijk nog een tiener van 19 jaar oud.
Ik studeer sinds kort (pedagogiek) en woon ook op kamers. Mijn studie zit namelijk aan de andere kant van het land als waar ik vandaan kom, dus vandaar.
Nadat ik in 2018 examens heb gedaan, ben ik eerst richting de economische sector gegaan. Dit vond ik niet leuk en nu ben ik dus van opleiding en sector geswitcht. Dit bevalt me goed! Ik vind mijn opleiding over het algemeen best wel interessant. Wat ik oprecht best wel als een wonder beschouw. Ik vind school namelijk gewoon niet zo leuk. Ik wil graag werken in deze richting, maar al dat leren is eigenlijk niet iets voor mij. Ik ben school gewoon een beetje zat. Maar ja, het hoort erbij. Ik weet waarvoor ik het doe! En vooralsnog gaat dit dus goed.
Naast school (ongeveer 15 contacturen en tussen de 15-20 uur zelfstudie in de week) heb ik een bijbaantje. Op dit moment werk ik alleen op zondagmiddag. Daarnaast tennis ik sinds kort elke donderdagavond (ik krijg les in een groep) en doe ik zo nu en dan nog aan yoga op de maandagavond. Af en toe neem ik vrij in het weekend van werk en help ik op een zorgboerderij. Dit doe ik altijd met veel plezier! Hier helpen nog twee vrijwilligers (al wat oudere mensen), maar die zijn wel erg aardig.
Ik heb in die zin niks te klagen. Maar toch voel ik me al vanaf het begin van de zomervakantie gewoon niet fijn (eigenlijk begon dit al in de zomer van 2018, maar nu wordt het erger). Ik voel me vaak eenzaam. Echt eenzaam ben ik niet, maar zo voel ik me wel vaak.
Mijn opleiding is dus leuk, maar met mijn klasgenoten heb ik helaas niet echt een klik. Ik sta er zeker wel voor open en heb ook echt wel geprobeerd om gesprekken aan te knopen, maar op de een of andere manier klikt het gewoon niet echt. Op zich kan ik het prima met ze vinden tijdens groepsopdrachten, maar meer dan dat lijkt het er niet op te worden. Ook met mijn huisgenoten klikt het niet echt. Ik heb twee huisgenoten, maar iedereen doet z'n ding. Ik ben al wel op zoek naar een nieuw, gezellig huis. Maar in mijn stad is er nauwelijks iets te vinden. Ik was al blij dat ik na een maandenlange zoektocht hier terecht kon. Op mijn tennisvereniging zitten leuke meiden, maar zij zijn 17-18 jaar oud. Dit scheelt niet veel, maar ik merk wel dat zij wat jonger zijn dan ik ben. Zij zitten nu in 5 havo en 5 vwo en kennen het 'studentenleven' nog niet echt. Op zich is dit ook niet erg, maar ik ken ze verder dus nog niet zo goed.
Dan heb ik natuurlijk nog wel mijn huidige contacten. Ik heb 2 oudere zussen en een broer waar ik wel een goede band mee heb, maar die ik niet veel zie (ze wonen ver weg en hebben ook hun eigen ding), daarnaast heb ik nog een nicht waar ik altijd bij terecht kan, lieve ouders en nog 3 vriendinnen. Mijn andere vriendinnengroep is helaas behoorlijk verwaterd. Ik zie en spreek ze nauwelijks. En als we elkaar spreken lijken we steeds meer vreemden van elkaar.
Ik ben al met al bijna elke dag wel bezig met iets. Of met school, of ik werk, of ik heb nog tennis in de avond en daarnaast nog het huishouden. Mijn weekenden verschillen heel erg. Toevallig heb ik de aankomende 3 weekenden wel plannen gemaakt (waar ik ook echt zin in heb!), maar de afgelopen 4 à 5 weekenden had ik naast werk echt helemaal niks.
Om mij heen gebeurt er van alles. Als ik mensen vertel dat ik een weekend niks heb gedaan, kijken ze me zowat vreemd aan. 'Niks leuks gedaan op zaterdagavond?' Nu hoef ik ook niet elke dag iets te doen, maar ik merk wel dat als ik in het weekend niks doe ik me eenzaam ga voelen. Al met al is mijn netwerk helemaal niet zo groot en mijn vriendengroep al zeker niet. Ik ben vaak bang dat ook dit komt te vervallen, ook omdat ik nu verder weg woon.
Ik vind heel veel dingen leuk, onderneem graag dingen met mensen en maak vrij makkelijk contact. Ik ben zelf een heel erg open persoon en vind het ook niet moeilijk om de diepte in te gaan. In die zin denk ik niet dat ik een heel erg vervelend persoon ben om mee om te gaan, maar dit maakt me wel gewoon heel erg onzeker. Steeds vaker heb ik het gevoel dat het wel vanuit mijn kant komt, maar wat verander ik hier aan? Hoe bouw je een groter netwerk op? En nog belangrijker: Hoe gaat dat eenzame gevoel weg?
Ik beschouw dit gevoel zelf als erg naar. Ik merk ook dat het steeds meer ten koste gaat van mijn concentratie en levenslust. Ik word negatiever en dit werkt juist averechts als het gaat om 'netwerken'....
Ik weet het momenteel gewoon even niet meer.
woensdag 6 november 2019 20:41
woensdag 6 november 2019 21:21
Dat is waar. Heb je gelijk in. Maar dat gevoel is gewoon naar. Ik ben er gewoon slecht in om hele dagen 'alleen' te zijn. Ik voel me echt een loner momenteel.
woensdag 6 november 2019 21:25
Je lijkt wel op de vlucht voor jezelf, met al die activiteiten om maar niet alleen te zijn.
Leer met jezelf leven, je bent vast aangenaam gezelschap.
Met een boek ben je nooit alleen. Met Netflix ook niet.
En in de loop der jaren verzamel je vanzelf een groep mensen om je heen die bij jou passen. Soms tijdelijk, soms langdurig.
Leer met jezelf leven, je bent vast aangenaam gezelschap.
Met een boek ben je nooit alleen. Met Netflix ook niet.
En in de loop der jaren verzamel je vanzelf een groep mensen om je heen die bij jou passen. Soms tijdelijk, soms langdurig.
woensdag 6 november 2019 21:30
Ik vind alleen zijn inderdaad niet prettig. Ik pieker dan veel en zit dan enorm in mijn hoofd. Dit kan ik dan moeilijk stopzetten en daarom ben ik het liefst altijd bezig.-jolijn- schreef: ↑06-11-2019 21:25Je lijkt wel op de vlucht voor jezelf, met al die activiteiten om maar niet alleen te zijn.
Leer met jezelf leven, je bent vast aangenaam gezelschap.
Met een boek ben je nooit alleen. Met Netflix ook niet.
En in de loop der jaren verzamel je vanzelf een groep mensen om je heen die bij jou passen. Soms tijdelijk, soms langdurig.
woensdag 6 november 2019 21:33
Overal hoor en zie je ook in reclames en van vrienden of via Facebook dat je moet leven tot the max, elke dag leuke spannende en sociale dingen moet doen terwijl dat in werkelijkheid heel anders gaat, misschien valt dat tegen, tis ook niet niks een nieuw leven creëren ver van huis.
Zo te horen doe je al heel veel maar het leven is niet perfect maakbaar, accepteer gewoon een beetje hoe het nu is..
Zo te horen doe je al heel veel maar het leven is niet perfect maakbaar, accepteer gewoon een beetje hoe het nu is..
woensdag 6 november 2019 21:41
Allemaal leuk en aardig, maar je reageert hier niet op... Weet dat je via dit forum misschien ook gewoon nieuwe mensen kunt leren kennen in de plek waar je woont.FitsSprits schreef: ↑06-11-2019 20:28Laten we eerst de belangrijkste vraag stellen: waar woon je?
En daarna: wat vind je leuk om te doen?
woensdag 6 november 2019 22:37
Heel verstandig, dat ze daar niet op reageert.FitsSprits schreef: ↑06-11-2019 21:41Allemaal leuk en aardig, maar je reageert hier niet op... Weet dat je via dit forum misschien ook gewoon nieuwe mensen kunt leren kennen in de plek waar je woont.
Pretpbekkie, misschien kun je eens met een studentenpsycholoog gaan praten, als ze die hebben bij jouw opleiding. Die ziet vast vaker studenten met dit soort gevoelens en heeft waarschijnlijk praktische tips om andere mensen te ontmoeten en/of met zulke gevoelens om te gaan.
Sometimes, I hear my voice, and it's been here, silent all these years (Tori Amos)
woensdag 6 november 2019 23:00
Ik denk dat een periode in je leven is, waar je gewoon doorheen moet. Je blijft doorademen en vervolgt zo goed en zo kwaad als het kan je leven. Dan zal je zien dat op een gegeven moment het tij keert en dat je doordat je niet uit het veld hebt laten slaan, heel veel kracht en geloof in jezelf hebt opgedaan. Als het tij gekeerd is ontmoet je ineens de juiste mensen en dan zal je blij zijn met je nieuwe vrienden en nieuwe kansen.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
donderdag 7 november 2019 00:28
Alsjeblieft zeg, zou ik ook niet doen. En het topic is 14 berichten oud... allemaal leuk en aardig maar je reageert hier niet op?FitsSprits schreef: ↑06-11-2019 21:41Allemaal leuk en aardig, maar je reageert hier niet op... Weet dat je via dit forum misschien ook gewoon nieuwe mensen kunt leren kennen in de plek waar je woont.
To, een studenten of studievereniging is een goed idee. Geef jezelf ook even tijd om te wennen en plak geen negatieve labels als loner op jezelf.
donderdag 7 november 2019 15:51
Bedankt allemaal!
Is ook zo, ik moet nog even wennen vrees ik.
Ik heb er bewust niet bijgezet waar ik studeer, omdat ik dat niet relevant vind om in mijn topic te zetten en daarnaast wil ik niet zo online, via bijv. Viva, mensen ontmoeten.
Studievereniging is dan inderdaad nog een optie. Die bestaat wel voor mijn opleiding en ze ondernemen ook regelmatig leuke dingen.. Maar ik vind het nogal eng om daar in mijn eentje naar toe te gaan.
Is ook zo, ik moet nog even wennen vrees ik.
Ik heb er bewust niet bijgezet waar ik studeer, omdat ik dat niet relevant vind om in mijn topic te zetten en daarnaast wil ik niet zo online, via bijv. Viva, mensen ontmoeten.
Studievereniging is dan inderdaad nog een optie. Die bestaat wel voor mijn opleiding en ze ondernemen ook regelmatig leuke dingen.. Maar ik vind het nogal eng om daar in mijn eentje naar toe te gaan.
