Psyche
alle pijlers
Papa overleden
zondag 24 november 2019 21:29
Vanmorgen nog een topic aangemaakt dat papa zo snel achteruit gaat en vanmiddag toen ik op bezoek ging in het ziekenhuis zeiden de artsen al dat ik misschien alvast afscheid moest nemen, omdat het echt heel slecht ging. Vanmiddag is papa dan ook overleden. Het is zo dubbel, ik ben blij dat hij nu eindelijk geen pijn meer heeft, maar ik kan zo niet zonder hem. En ik weet niet hoe ik hier doorheen ga komen.
Hebben jullie tips voor me hoe ik deze nacht/dagen door kan komen?
Hebben jullie tips voor me hoe ik deze nacht/dagen door kan komen?
anoniem_301157 wijzigde dit bericht op 25-11-2019 11:55
0.63% gewijzigd
zondag 24 november 2019 22:22
zondag 24 november 2019 22:23
Aaw wat een lieve reactie, bedankt! Het is altijd lastig waneer iemand overlijdt, het lijkt me wel heel fijn om mensen om je heen te hebben inderdaad die door hetzelfde gaan en waarmee je je verdriet kan delen, maar ook mooie herinneringen kan delen. Ik ben 23 en inderdaad ben vanaf morgen samen met m'n dochtertje. Vriend gaat voor zijn werk naar Amerika.Argentovivo schreef: ↑24-11-2019 22:15Ach meis,
Ik zag je eerdere topic vanmiddag en wilde al reageren, tot ik dit zag..
Gecondoleerd..
Ik weet niet hoe oud je bent, niet dat dat er toe doet, maar toch en zie ook de andere reacties in dit topic. Als ik het goed begrijp ben je alleen met vriend en kind en gaat vriend morgen naar Amerika?
Heb je vrienden/vriendinnen of overige mensen waar je nu terecht kunt?
Mijn vader overleed in 1994, toen ik 21 was. Ik had het 'geluk' dat ik nog thuis woonde en met mijn broers en zus en moeder dit samen kon dragen. We leefden dagen in een trance maar waren niet alleen.
Daarna heb ik vaak zat gejankt, en ook laatst nog, toen mijn laatste oom van vaders kant overleed. Degenen op wie hij leek, leefden gelukkig nog lang maar het blijft moeilijk.
Zorg dat er nu iig iemand is die bij je is of je kunt bellen. Lees desnoods dit topic maar, er zullen vast meer heel lieve reacties komen.
Uit je manier van posten blijkt dat je veel liefde had voor jou papa. Denk daar ook aan en houd dat vast,
de liefdevolle herinnering, al is dat nu nog wat te vroeg.
Neem de tijd om te rouwen zoals dat bij jou past. Al is het door keihard gaan brullen op de hei of thuis een kaarsje aansteken, maakt niet uit. Doe de dingen waar je iets aan hebt.
Sterkte meid, denk aan je en voel met je mee met duizend knuffels
Dankjewel voor de tips.
zondag 24 november 2019 22:27
Papa was een hele lieve en zorgzame man. Hij hield heel erg van kinderen. Hij was docent wiskunde! En wanneer ik me niet goed voelde ofzo zei hij altijd: the past is history, the future is a mystery and right now is a gift. Met andere woorden dat ik van elke dag moet genieten en moet proberen dankbaar te zijn en er wat van moet maken.
zondag 24 november 2019 22:46
Die woorden van je vader zijn een cadeautje voor de rest van je leven.Dancerx schreef: ↑24-11-2019 22:27Papa was een hele lieve en zorgzame man. Hij hield heel erg van kinderen. Hij was docent wiskunde! En wanneer ik me niet goed voelde ofzo zei hij altijd: the past is history, the future is a mystery and right now is a gift. Met andere woorden dat ik van elke dag moet genieten en moet proberen dankbaar te zijn en er wat van moet maken.
Mijn moeder is er ook niet meer, maar ik hoor haar nog iedere dag in mijn oor. Zo is ze toch nog een beetje bij me.
Neem je tijd en zorg goed voor jezelf. En voor je stiefmoeder. En laat haar ook een beetje voor jou zorgen.
Reik niet naar de hemel - maar haal hem naar je toe, Karin Bloemen.
zondag 24 november 2019 22:59
Gecondoleerd, wat een verdriet.
Allereerst een hele dikke knuffel.
De eerste dagen en nachten stikte ik ook bijna in het verdriet. En nog soms, het gevoel dat je niet verder kan.
De tip die mij overeind hield was dat ik ook niets hoefde. Alleen ademen.
Het klinkt heel simpel maar echt alleen dat. Dus als ik door mijn knieën zakte van verdriet dacht ik alleen maar: ademen,ademen, ademen. En na een tijdje lukt dat dan ook.
Ik moest ook voor kleine kinderen zorgen en dat hield me overeind.
Heel veel sterkte. Ik leef erg met je mee.
Allereerst een hele dikke knuffel.
De eerste dagen en nachten stikte ik ook bijna in het verdriet. En nog soms, het gevoel dat je niet verder kan.
De tip die mij overeind hield was dat ik ook niets hoefde. Alleen ademen.
Het klinkt heel simpel maar echt alleen dat. Dus als ik door mijn knieën zakte van verdriet dacht ik alleen maar: ademen,ademen, ademen. En na een tijdje lukt dat dan ook.
Ik moest ook voor kleine kinderen zorgen en dat hield me overeind.
Heel veel sterkte. Ik leef erg met je mee.
zondag 24 november 2019 22:59
Dat is zo bijzonder!Lelietje-van-Dalen schreef: ↑24-11-2019 22:46Die woorden van je vader zijn een cadeautje voor de rest van je leven.
Mijn moeder is er ook niet meer, maar ik hoor haar nog iedere dag in mijn oor. Zo is ze toch nog een beetje bij me.
Neem je tijd en zorg goed voor jezelf. En voor je stiefmoeder. En laat haar ook een beetje voor jou zorgen.
Jaa ik zal zeker goed voor m'n stiefmoeder zorgen!
zondag 24 november 2019 23:02
Het is nu ook de eerste keer dat ik zo ontzettend verdrietig ben en niet kan stoppen met huilen. Toen mijn moeder overleed heb ik alleen maar tijdens haar crematie 1 keer gehuild. Maar nu pff...kolfdekolf schreef: ↑24-11-2019 22:59Gecondoleerd, wat een verdriet.
Allereerst een hele dikke knuffel.
De eerste dagen en nachten stikte ik ook bijna in het verdriet. En nog soms, het gevoel dat je niet verder kan.
De tip die mij overeind hield was dat ik ook niets hoefde. Alleen ademen.
Het klinkt heel simpel maar echt alleen dat. Dus als ik door mijn knieën zakte van verdriet dacht ik alleen maar: ademen,ademen, ademen. En na een tijdje lukt dat dan ook.
Ik moest ook voor kleine kinderen zorgen en dat hield me overeind.
Heel veel sterkte. Ik leef erg met je mee.
Dankjewel voor je lieve berichtje!
zondag 24 november 2019 23:10
Goed dat je steun zoekt hier, Dancerx. Rouwen is per definitie een eenzame bezigheid, maar ik kan me voorstellen dat het voor jou nu extra eenzaam voelt. Het verdriet om je moeder zal misschien opnieuw er extra bijkomen. En niet alleen het verdriet omdat je je vader kwijt bent, maar ook omdat je dochter haar opa kwijt is.
Hou je van dansen? Dat kan een fijne manier zijn om je emoties te uiten. Ook tekenen, schrijven of iets anders creatiefs kan soms helpen om de moeilijkste momenten door te komen.
Luisteren naar muziek of lezen van boeken (over rouw) kan soms iets aan herkenning, erkenning en troost geven.
Misschien is het wat voor je om binnenkort even met de huisarts te praten, zodat je kan worden doorverwezen naar de praktijkondersteuner of maatschappelijk werk om je hart te kunnen luchten.
Ik zou je ook de tip willen geven om het aan veel mensen te laten weten. Soms komt steun uit onverwachte hoek.
Maar doe vooral wat goed voor je voelt. Je kunt niet verkeerd rouwen. Ik hoop in elk geval dat je lief voor jezelf zal zijn.
Gecondoleerd en heel veel sterkte om dit grote verlies te dragen. Dikke knuffel
Hieronder een liedje dat misschien iets van troost kan bieden.
https://www.youtube.com/watch?v=pRaI0nd-Bec
Laat het me maar weten als ik iets voor je kan betekenen.
Hou je van dansen? Dat kan een fijne manier zijn om je emoties te uiten. Ook tekenen, schrijven of iets anders creatiefs kan soms helpen om de moeilijkste momenten door te komen.
Luisteren naar muziek of lezen van boeken (over rouw) kan soms iets aan herkenning, erkenning en troost geven.
Misschien is het wat voor je om binnenkort even met de huisarts te praten, zodat je kan worden doorverwezen naar de praktijkondersteuner of maatschappelijk werk om je hart te kunnen luchten.
Ik zou je ook de tip willen geven om het aan veel mensen te laten weten. Soms komt steun uit onverwachte hoek.
Maar doe vooral wat goed voor je voelt. Je kunt niet verkeerd rouwen. Ik hoop in elk geval dat je lief voor jezelf zal zijn.
Gecondoleerd en heel veel sterkte om dit grote verlies te dragen. Dikke knuffel
Hieronder een liedje dat misschien iets van troost kan bieden.
https://www.youtube.com/watch?v=pRaI0nd-Bec
Laat het me maar weten als ik iets voor je kan betekenen.
zondag 24 november 2019 23:15
Je hebt het verdriet nu natuurlijk ook dubbelop.
Ik hoop dat je de nacht een beetje doorkomt. Nogmaals een hele dikke knuffel.
zondag 24 november 2019 23:17
Wat een lieve reactie, dankjewel!Novelista schreef: ↑24-11-2019 23:10Goed dat je steun zoekt hier, Dancerx. Rouwen is per definitie een eenzame bezigheid, maar ik kan me voorstellen dat het voor jou nu extra eenzaam voelt. Het verdriet om je moeder zal misschien opnieuw er extra bijkomen. En niet alleen het verdriet omdat je je vader kwijt bent, maar ook omdat je dochter haar opa kwijt is.
Hou je van dansen? Dat kan een fijne manier zijn om je emoties te uiten. Ook tekenen, schrijven of iets anders creatiefs kan soms helpen om de moeilijkste momenten door te komen.
Luisteren naar muziek of lezen van boeken (over rouw) kan soms iets aan herkenning, erkenning en troost geven.
Misschien is het wat voor je om binnenkort even met de huisarts te praten, zodat je kan worden doorverwezen naar de praktijkondersteuner of maatschappelijk werk om je hart te kunnen luchten.
Ik zou je ook de tip willen geven om het aan veel mensen te laten weten. Soms komt steun uit onverwachte hoek.
Maar doe vooral wat goed voor je voelt. Je kunt niet verkeerd rouwen. Ik hoop in elk geval dat je lief voor jezelf zal zijn.
Gecondoleerd en heel veel sterkte om dit grote verlies te dragen. Dikke knuffel
Hieronder een liedje dat misschien iets van troost kan bieden.
https://www.youtube.com/watch?v=pRaI0nd-Bec
Laat het me maar weten als ik iets voor je kan betekenen.
En hele fijne tips, ga ze zeker proberen. Zou nu vooral heel graag willen stoppen met huilen en slapen, maar dat valt niet mee haha.
zondag 24 november 2019 23:19
Ja ik moet het allemaal regelen, m'n stiefmoeder kan het echt niet aan, die is helemaal kapot.drominique schreef: ↑24-11-2019 23:13Laat je tranen maar stromen meisje,
Ze inhouden gaat je het alleen maar moeilijker maken.
Voor de rest stapje voor stapje, uur voor uur.
Ga jij de begrafenis regelen? Evt samen met je stiefmoeder?
Dankjewel voor je lieve reactie!
zondag 24 november 2019 23:22
Dat is misschien ook een beetje te veel gevraagd op dit moment.
Ik hoop voor je dat je straks door de vermoeidheid toch wat aan slaap zult kunnen pakken. En anders komt dat morgen wel weer. Geef jezelf maar een knuffel.
zondag 24 november 2019 23:30
Ik zag je topic vanavond, maar ik wist niet wat te reageren.
Heel erg veel sterkte, lieve TO. Al ken ik je niet, je bent verdorie een jaar ouder als ik en al zulke dichtbije mensen kwijt geraakt. Dat is niet niks .
Ik wil je heel erg veel kracht wensen, voor de verwerking, de rouw en de tranen. Alle gevoelens mogen er zijn , als je dat maar onthoud.
Heel erg veel sterkte, lieve TO. Al ken ik je niet, je bent verdorie een jaar ouder als ik en al zulke dichtbije mensen kwijt geraakt. Dat is niet niks
.Ik wil je heel erg veel kracht wensen, voor de verwerking, de rouw en de tranen. Alle gevoelens mogen er zijn , als je dat maar onthoud.
"When you come out of the storm, you won’t be the same person who walked in. That’s what this storm’s all about.”
maandag 25 november 2019 01:30
Huilen is goed nu.. zal ook niet de enige keer zijn.. zoveel jij van papa hield is wel duidelijk. Laat het maar gaan nu en zorg voor jezelf. Zijn er nogmaals mensen die je nu kunt bellen enz.? De eerstkomende dagen moet je even 'stutten' op je netwerk. In hoeverre ben je betrokken bij het regelen van de uitvaart?
Hier sta ik, ik kan niet anders (zonder legpuzzels)
maandag 25 november 2019 04:31
Dankjewel voor je lieve reactie!Argentovivo schreef: ↑25-11-2019 01:30Huilen is goed nu.. zal ook niet de enige keer zijn.. zoveel jij van papa hield is wel duidelijk. Laat het maar gaan nu en zorg voor jezelf. Zijn er nogmaals mensen die je nu kunt bellen enz.? De eerstkomende dagen moet je even 'stutten' op je netwerk. In hoeverre ben je betrokken bij het regelen van de uitvaart?
Ik regel de uitvaart inderdaad. Mijn stiefmoeder kan 't niet aan, dus ik doe het alleen.
maandag 25 november 2019 05:16
TO, gecondoleerd. Heel veel sterkte voor nu en later.
Mijn vader is acht jaar geleden overleden. Terug kijkend ben ik heel blij dat ik (in mijn geval samen met mijn zussen) de begrafenis geregeld heb.
Het voelt nu nog steeds heel goed dat we dat voor onze ouders hebben kunnen doen: het laatste wat we voor hem hebben kunnen doen en ook het ontzien van mijn moeder.
Maar ik lees dat je geen broers en zussen hebt. Is er een vriendin die wellicht kan meedenken of helpen?
Twee weken nadat mijn vader overleed, heb ik een hele goede vriendin ook kunnen helpen met de uitvaart van een zusje. Dat vond ik fijn om te doen.
En als je nog meer wilt weten, vraag het maar.
Mijn vader is acht jaar geleden overleden. Terug kijkend ben ik heel blij dat ik (in mijn geval samen met mijn zussen) de begrafenis geregeld heb.
Het voelt nu nog steeds heel goed dat we dat voor onze ouders hebben kunnen doen: het laatste wat we voor hem hebben kunnen doen en ook het ontzien van mijn moeder.
Maar ik lees dat je geen broers en zussen hebt. Is er een vriendin die wellicht kan meedenken of helpen?
Twee weken nadat mijn vader overleed, heb ik een hele goede vriendin ook kunnen helpen met de uitvaart van een zusje. Dat vond ik fijn om te doen.
En als je nog meer wilt weten, vraag het maar.
