Psyche
alle pijlers
Ik weet het niet meer..
zondag 19 januari 2020 01:13
Hoi allemaal,
Ik weet het even niet meer..
Ik heb een account aangemaakt om alles van me af te schrijven, een knuffel of een goed advies.
Ik ben een vrouw van 26 en inmiddels 2 jaar getrouwd.
Tijdens mijn jongere jaren ben ik sexueel misbruikt door mijn zwager. Ik heb dit nooit aan iemand durven te vertellen. Na een paar jaar is dit vanzelf gestopt. Alsof het nooit gebeurd is.
Daarna heb ik een relatie gehad waarin ik te maken heb gehad met agressie en verwaarlozing. Ook dit heb ik nooit met iemand durven te bespreken.
Na jaren van alle ellende ben ik mijn huidige mand tegengekomen en ben ik daarmee getrouwd. Het is een schat van een met heel veel begrip en geduld voor mij.
Alleen heb ik nog steeds geen sex gehad met hem na 2 jaar en ben nog steeds maagd. Ik vind het gewoon super eng en klap helemaal dicht. Nu is hierdoor ook ruzie ontstaan met mijn partner.
Sinds twee jaar heb ik ook lichamelijke klachten zoals verschrikkelijke hoofdpijn, spierpijn. Ik barst in huilen uit op het werk.
Een paar dagen geleden was de maat vol. Ik heb een woedeaanval gehad en ben erg geschrokken van mezelf. Besproken met mijn baas dat ik echt niet lekker in mijn vel zit en alles niet meer trek. Heb de komende anderhalve week met spoed vrij gekregen.
Ook heeft zij gezegd te kijken hoe zij mij kan helpen of eventueel een luisterend oor vanuit het werk.
Al die keren dat ik naar de huisarts ben geweest. Heb ik altijd gezegd. Ik heb gewoon hoofdpijn en het gaat, terwijl ik zo veel stress en ellende heb.
Ik heb aankomende week een afspraak gemaakt, maar weet gewoon niet hoe ik alles moet aan
Ik weet het even niet meer..
Ik heb een account aangemaakt om alles van me af te schrijven, een knuffel of een goed advies.
Ik ben een vrouw van 26 en inmiddels 2 jaar getrouwd.
Tijdens mijn jongere jaren ben ik sexueel misbruikt door mijn zwager. Ik heb dit nooit aan iemand durven te vertellen. Na een paar jaar is dit vanzelf gestopt. Alsof het nooit gebeurd is.
Daarna heb ik een relatie gehad waarin ik te maken heb gehad met agressie en verwaarlozing. Ook dit heb ik nooit met iemand durven te bespreken.
Na jaren van alle ellende ben ik mijn huidige mand tegengekomen en ben ik daarmee getrouwd. Het is een schat van een met heel veel begrip en geduld voor mij.
Alleen heb ik nog steeds geen sex gehad met hem na 2 jaar en ben nog steeds maagd. Ik vind het gewoon super eng en klap helemaal dicht. Nu is hierdoor ook ruzie ontstaan met mijn partner.
Sinds twee jaar heb ik ook lichamelijke klachten zoals verschrikkelijke hoofdpijn, spierpijn. Ik barst in huilen uit op het werk.
Een paar dagen geleden was de maat vol. Ik heb een woedeaanval gehad en ben erg geschrokken van mezelf. Besproken met mijn baas dat ik echt niet lekker in mijn vel zit en alles niet meer trek. Heb de komende anderhalve week met spoed vrij gekregen.
Ook heeft zij gezegd te kijken hoe zij mij kan helpen of eventueel een luisterend oor vanuit het werk.
Al die keren dat ik naar de huisarts ben geweest. Heb ik altijd gezegd. Ik heb gewoon hoofdpijn en het gaat, terwijl ik zo veel stress en ellende heb.
Ik heb aankomende week een afspraak gemaakt, maar weet gewoon niet hoe ik alles moet aan
zondag 19 januari 2020 02:57
Wat een nare dingen heb je meegemaakt. De enige tip die ik heb is dat je het wel moet bespreken. Print anders je berichtje hier uit en laat het de huisarts lezen.
Het ligt niet aan jou dat je dit meegemaakt hebt.
Ik kan me, vanuit je man gedacht, wel voorstellen dat hij meer wil. Dat hij seks wil. Hij heeft natuurlijk al veel geduld gehad en weet niet wat er speelt. Ik denk dat je er goed aan doet om ook naar hem toe open te zijn. Dan kan hij je ook steunen met het zoeken naar hulp want dat heb je nodig volgens mij. Hij zal dan ook beter begrijpen waar je afkeer of angst voor seks vandaan komt. Met hulp kun je hier wel vanaf komen. Dat vraagt ook iets van je partner.
Jij hoeft je niet te schamen voor wat er gebeurd is. Je zwager en je ex-man zouden zich moeten schamen...
Het ligt niet aan jou dat je dit meegemaakt hebt.
Ik kan me, vanuit je man gedacht, wel voorstellen dat hij meer wil. Dat hij seks wil. Hij heeft natuurlijk al veel geduld gehad en weet niet wat er speelt. Ik denk dat je er goed aan doet om ook naar hem toe open te zijn. Dan kan hij je ook steunen met het zoeken naar hulp want dat heb je nodig volgens mij. Hij zal dan ook beter begrijpen waar je afkeer of angst voor seks vandaan komt. Met hulp kun je hier wel vanaf komen. Dat vraagt ook iets van je partner.
Jij hoeft je niet te schamen voor wat er gebeurd is. Je zwager en je ex-man zouden zich moeten schamen...
zondag 19 januari 2020 04:18
Heel goed dat je hier je verhaal vertelt.
Je hebt veel nare dingen meegemaakt en het is belangrijk dat je hulp zoekt voor jezelf. En uiteindelijk ook voor je partner.
Heel goed dat je een afspraak hebt staan met de huisarts.
En zoals Duidel al benoemde, als je niet weet hoe het aan te pakken dan print je het stukje wat je op het forum hebt geschreven uit en neem het mee naar je afspraak.
Heel veel sterkte
Je hebt veel nare dingen meegemaakt en het is belangrijk dat je hulp zoekt voor jezelf. En uiteindelijk ook voor je partner.
Heel goed dat je een afspraak hebt staan met de huisarts.
En zoals Duidel al benoemde, als je niet weet hoe het aan te pakken dan print je het stukje wat je op het forum hebt geschreven uit en neem het mee naar je afspraak.
Heel veel sterkte
zondag 19 januari 2020 05:08
Hoi Parel ,
Jarenlang ben jij dus geleefd en misbruikt. Nu het gestopt is komt het naar boven en blijft het invloed hebben op jouw leven. Ik wil je alleen meegeven dat het echt mogelijk is om de controle weer over te nemen en weer baas te worden over jouw eigen brein, lichaam en leven. Het betekent wel dat je het beest weer in de ogen moet kijken; je zal dan met je trauma's aan de slag moeten gaan. Het wordt niet makkelijk, maar het is wel de kortste weg naar weer een fijn leven waarin jij weer de baas bent.
Het begint bij de huisarts. Bereid je goed voor, en vertel alles. Bedenk ook van tevoren wat je nodig hebt. Denk ook na over de therapeut; wil je een man/vrouw, wat ouder/jong? Bedenk ook hoe je je man hierover gaat informeren en wat je van hem verwacht. En het allerbelangrijkste: zoek een therapeut waarmee je een klik voelt en waar je je veilig voelt.
Zet m op!
Jarenlang ben jij dus geleefd en misbruikt. Nu het gestopt is komt het naar boven en blijft het invloed hebben op jouw leven. Ik wil je alleen meegeven dat het echt mogelijk is om de controle weer over te nemen en weer baas te worden over jouw eigen brein, lichaam en leven. Het betekent wel dat je het beest weer in de ogen moet kijken; je zal dan met je trauma's aan de slag moeten gaan. Het wordt niet makkelijk, maar het is wel de kortste weg naar weer een fijn leven waarin jij weer de baas bent.
Het begint bij de huisarts. Bereid je goed voor, en vertel alles. Bedenk ook van tevoren wat je nodig hebt. Denk ook na over de therapeut; wil je een man/vrouw, wat ouder/jong? Bedenk ook hoe je je man hierover gaat informeren en wat je van hem verwacht. En het allerbelangrijkste: zoek een therapeut waarmee je een klik voelt en waar je je veilig voelt.
Zet m op!
zondag 19 januari 2020 08:53
Wat een vervelende situatie voor zowel jou als je man. Jullie houden veel van elkaar.
Maar ga alsjeblieft hulp zoeken. Je kan dit niet blijven opkroppen, je lichaam geeft dit ook duidelijk aan.
Ga naar je huisarts, en laat deze je OP lezen.
Helaas ben je echt de enige niet met een vergelijkbaar verhaal, en er zijn echt mensen die je daarbij kunt helpen. Je verhaal blijft binnen de kamers van je behandelaar. Niemand hoeft te weten waarom je in gesprek gaat en of je ooit wel of geen aangifte wil gaan doen, dat komt veel later pas. Je bent niet verplicht. Dit moet je alleen doen wanneer dit voor jou goed voelt en jou iets oplevert.
Maar ga alsjeblieft hulp zoeken. Je kan dit niet blijven opkroppen, je lichaam geeft dit ook duidelijk aan.
Ga naar je huisarts, en laat deze je OP lezen.
Helaas ben je echt de enige niet met een vergelijkbaar verhaal, en er zijn echt mensen die je daarbij kunt helpen. Je verhaal blijft binnen de kamers van je behandelaar. Niemand hoeft te weten waarom je in gesprek gaat en of je ooit wel of geen aangifte wil gaan doen, dat komt veel later pas. Je bent niet verplicht. Dit moet je alleen doen wanneer dit voor jou goed voelt en jou iets oplevert.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
zondag 19 januari 2020 09:30
ParelParel, na alles wat jij hebt meegemaakt, is het toch geen wonder dat het er een keer uitbarst? Dat is enorm klote en angstig en moeilijk, maar je weet nu ook dat je er mee aan de slag kunt. En dat hoef je niet alleen te doen. Je hebt de eerste stap al gezet, daar mag je trots op zijn. Je hoeft niet te weten hoe het nu verder gaat, daar mag je hulp bij vragen. Vraag een doorverwijzing naar een psycholoog. Dan ga je samen de weg uitstippelen. Stapje voor stapje. Zal niet makkelijk zijn maar kan je zoveel goeds brengen.
En als je denkt dat je het bij de huisarts niet goed kunt verwoorden, zou ik de tip van hierboven volgen: print je openingspost uit en laat hem/haar het lezen. Het is belangrijk dat je nu de juiste hulp krijgt.
Liefs en sterkte, en als het helpt, blijf hier dan schrijven.
En als je denkt dat je het bij de huisarts niet goed kunt verwoorden, zou ik de tip van hierboven volgen: print je openingspost uit en laat hem/haar het lezen. Het is belangrijk dat je nu de juiste hulp krijgt.
Liefs en sterkte, en als het helpt, blijf hier dan schrijven.
zondag 19 januari 2020 10:15
zondag 19 januari 2020 10:43
Wat ontzettend heftig zeg! Je zegt dat je 2jr getrouwd bent en jullie 2jr geen seks hebben gehad. Wilden jullie wachten tot het huwelijk?
Het is begrijpelijk dat dit heel moeilijk is, ik zou je ook willen adviseren om hulp te gaan zoeken. Ik denk dat dat zowel mentaal belangrijk is als ook fysiek, je huisarts weet hier vast wel de goede wegen voor te vinden en een psycholoog kan je misschien ook helpen om dit met je partner te bespreken.
Het is begrijpelijk dat dit heel moeilijk is, ik zou je ook willen adviseren om hulp te gaan zoeken. Ik denk dat dat zowel mentaal belangrijk is als ook fysiek, je huisarts weet hier vast wel de goede wegen voor te vinden en een psycholoog kan je misschien ook helpen om dit met je partner te bespreken.
zondag 19 januari 2020 12:44
Dank jullie wel voor alle reactie’s. Nee, ik ben niet verkracht maar dat staat ook nergens. Ik ben misbruikt. Aangerand.
Klopt dat ik maagd ben. Sex voor het huwelijk is dan iets wat ik niet wou. Mijn partner durf ik niet alles te vertellen, omdat ik bang ben dat hij heel verdrietig gaat reageren en mischien zelfs boos is.
Ik weet dat ik het beste alles er uit moet gooien, maar ik vind het gewoon super eng.
Ik heb al die maanden volgehouden dat ik geen stress heb en nu ga ik alles eindelijk er uitgooien.
Ook voel ik me ontzettend zwak op mijn werk. Dat ik met spoed verlof moet opnemen omdat ik het niet aankan. Dat ik in huilen uitbarst zomaar. Het voelt gewoon alsof ik faal. Ik werk hier al 5 jaar en nooit heb ik me zo zwak gevoeld. Mijn leidinggevende heeft er alle begrip voor en steunt mij ook in alles. Zodanig dat ze me gaat opbellen of er hulp vanuit het werk kan komen. Op zn minst een luisterend oor.
Ik voel me gewoon heel zwak. Waarom moet ik nu alles er uit gooien en kan ik gewoon niet doen alsof er niks is.
Soms wil ik er echt een einde aanmaken.![😭]()
Klopt dat ik maagd ben. Sex voor het huwelijk is dan iets wat ik niet wou. Mijn partner durf ik niet alles te vertellen, omdat ik bang ben dat hij heel verdrietig gaat reageren en mischien zelfs boos is.
Ik weet dat ik het beste alles er uit moet gooien, maar ik vind het gewoon super eng.
Ik heb al die maanden volgehouden dat ik geen stress heb en nu ga ik alles eindelijk er uitgooien.
Ook voel ik me ontzettend zwak op mijn werk. Dat ik met spoed verlof moet opnemen omdat ik het niet aankan. Dat ik in huilen uitbarst zomaar. Het voelt gewoon alsof ik faal. Ik werk hier al 5 jaar en nooit heb ik me zo zwak gevoeld. Mijn leidinggevende heeft er alle begrip voor en steunt mij ook in alles. Zodanig dat ze me gaat opbellen of er hulp vanuit het werk kan komen. Op zn minst een luisterend oor.
Ik voel me gewoon heel zwak. Waarom moet ik nu alles er uit gooien en kan ik gewoon niet doen alsof er niks is.
Soms wil ik er echt een einde aanmaken.
zondag 19 januari 2020 13:12
Sterkte!
Heb je nu nog geen seks gehad omdat het niet lukt, niet lijkt te passen als het ware en pijn doet? Dan zou er sprake kunnen zijn van vaginisme (wellicht door je vervelende ervaringen). Daar kun je op googlen. Ik verwacht hier geen antwoord op hoor. Meer een vraag die je voor jezelf kunt beantwoorden. Er zijn behandelingen voor vaginisme, dat vraagt wel wat van jou en je partner.
Kan natuurlijk ook zo zijn dat jullie geen seks hebben omdat je hem niet zo dichtbij durft te laten door je eerdere ervaringen.
Ik denk dat het goed is om te kijken wat jij denkt dat het is.
Mijn tip is om de huisarts alles te vertellen. Over je ervaringen met die twee mannen, over de stress die je ervaart, het uitvallen op je werk en hoe je je daarover voelt, over je seksuele problemen en wat dat met jou en je partner doet. Je huisarts kan dan met jou bekijken wat passende hulp is op dit moment.
Nogmaals het is prima om je bericht hier daarvoor mee te nemen. Dan kan de huisarts het vast lezen en komt er daarna wel een gesprek.
Succes en sterkte
Heb je nu nog geen seks gehad omdat het niet lukt, niet lijkt te passen als het ware en pijn doet? Dan zou er sprake kunnen zijn van vaginisme (wellicht door je vervelende ervaringen). Daar kun je op googlen. Ik verwacht hier geen antwoord op hoor. Meer een vraag die je voor jezelf kunt beantwoorden. Er zijn behandelingen voor vaginisme, dat vraagt wel wat van jou en je partner.
Kan natuurlijk ook zo zijn dat jullie geen seks hebben omdat je hem niet zo dichtbij durft te laten door je eerdere ervaringen.
Ik denk dat het goed is om te kijken wat jij denkt dat het is.
Mijn tip is om de huisarts alles te vertellen. Over je ervaringen met die twee mannen, over de stress die je ervaart, het uitvallen op je werk en hoe je je daarover voelt, over je seksuele problemen en wat dat met jou en je partner doet. Je huisarts kan dan met jou bekijken wat passende hulp is op dit moment.
Nogmaals het is prima om je bericht hier daarvoor mee te nemen. Dan kan de huisarts het vast lezen en komt er daarna wel een gesprek.
Succes en sterkte
zondag 19 januari 2020 14:11
zondag 19 januari 2020 18:52
Jij faalt niet. Jij bent niet zwak. Anderen hebben jou gefaald. Gun jezelf hulp om dit te verwerken. Dat ben je waard.
Je hebt het heel lang binnen gehouden en nu moet het eruit. Dat is eng maar kan ook het begin van het genezingsproces zijn. Als je het niet aan je vriend durft te vertellen, vertel het dan aan een professional. Niemand kan dit alleen en dat hoeft ook niet.
Je hebt het heel lang binnen gehouden en nu moet het eruit. Dat is eng maar kan ook het begin van het genezingsproces zijn. Als je het niet aan je vriend durft te vertellen, vertel het dan aan een professional. Niemand kan dit alleen en dat hoeft ook niet.
maandag 20 januari 2020 10:48
ParelParel schreef: ↑19-01-2020 12:44Ik voel me gewoon heel zwak. Waarom moet ik nu alles er uit gooien en kan ik gewoon niet doen alsof er niks is.
Soms wil ik er echt een einde aanmaken.![😭]()
Als je er echt even bij stilstaat, vind je het dan echt een betere keuze om er een einde aan te maken dan om hulp te zoeken en 'alles eruit te gooien' en te gaan verwerken? Als je hier het antwoord op hebt weet je wat je moet doen
.
dinsdag 28 januari 2020 12:38
Lieve mensen,
Ik wil jullie bedanken voor alle reacties. Misschien lijkt het niks, maar voor mij is dit steun en ik voel me er beter door. Ik heb volgende week een intake gesprek om een behandelplan op stellen.
Ik denk dat ik deze week even alles op papier ga zetten, wat ik kwijt wil.
Ook wil ik advies vragen mbt werken. Ik voel me op dit moment thuis beter, omdat ik rustig alles op een rijtje kan zetten en rustig aan kan doen.
Een stukje lopen of sporten doet mij goed.
Heeft iemand soortgelijks gehad en wat heeft geholpen? Werken of thuis blijven? Ik weet ook niet hoe ik met werk moet aanpakken. Straks word ik gek, omdat ik thuis zit. Ik voel mij dan ook schuldig, omdat ik me eigenlijk nooit heb ziek gemeld afgelopen 6 jaar dat ik hier werk.
Ook voelde ik me op het werk depressief na een paar uur.
Dus ik heb nog een paar vraagtekens mbt werken en ook hoe de intake zal gaan.
Ik wil jullie bedanken voor alle reacties. Misschien lijkt het niks, maar voor mij is dit steun en ik voel me er beter door. Ik heb volgende week een intake gesprek om een behandelplan op stellen.
Ik denk dat ik deze week even alles op papier ga zetten, wat ik kwijt wil.
Ook wil ik advies vragen mbt werken. Ik voel me op dit moment thuis beter, omdat ik rustig alles op een rijtje kan zetten en rustig aan kan doen.
Een stukje lopen of sporten doet mij goed.
Heeft iemand soortgelijks gehad en wat heeft geholpen? Werken of thuis blijven? Ik weet ook niet hoe ik met werk moet aanpakken. Straks word ik gek, omdat ik thuis zit. Ik voel mij dan ook schuldig, omdat ik me eigenlijk nooit heb ziek gemeld afgelopen 6 jaar dat ik hier werk.
Ook voelde ik me op het werk depressief na een paar uur.
Dus ik heb nog een paar vraagtekens mbt werken en ook hoe de intake zal gaan.
woensdag 29 januari 2020 07:39
ParelParel, wat fijn dat je volgende week een intake hebt. Al je vragen kun je daar bespreken, en het zal soms ook een beetje uitproberen zijn. Voor mij (maar ik had een heel ander probleem) was werken net een houvast en ondanks de stress, een rustpunt. Maar als je depressief wordt op je werk, is het misschien beter om even rust te nemen. Dat hoeft niet voor altijd te zijn he, je kunt ook even uitproberen of dat werkt.
Voel je alsjeblieft niet schuldig. Zou je het iemand anders in jouw situatie kwalijk nemen? Zo nee, gun jezelf dat dan ook. Je bent nu voor jezelf aan het zorgen en je gaat beter worden. Dat is je prioriteit nu, niet je werk.
Voel je alsjeblieft niet schuldig. Zou je het iemand anders in jouw situatie kwalijk nemen? Zo nee, gun jezelf dat dan ook. Je bent nu voor jezelf aan het zorgen en je gaat beter worden. Dat is je prioriteit nu, niet je werk.
