Psyche
alle pijlers
Emoties zitten klem, hoe loslaten?
vrijdag 24 januari 2020 10:42
Ik heb er al heel wat therapie op zitten en ik ben al aardig ver. Zelfs zover dat ik bijna klaar ben. Maar nu loop ik nog tegen 1 ding aan, namelijk dat mijn emoties vast zitten. Ik ben van vroeger uit zo gewend om mijn emoties te onderdrukken, dat dit nog steeds vanzelf gaat.
Ik voel me momenteel dus ontzettend down, breekbaar, misselijk, het moet eruit. Dikke piep in mijn oren, ik heb nergens zin in. Omdat die emoties me helemaal ontregelen. Dit is nu al een week. Ik merk dat ik langzaam steeds meer in de vermijding ging, de hele dag met mn neus in mn telefoon, afleiding, even niet voelen.
Maar het gevoel is er nog steeds, het laat me bijna kotsen, het is veel en heftig. Als ik er probeer bij te komen begin ik helemaal te trillen en krijg ik spasmes Maar loskomen wil het nog niet. Nu ben ik niet de hele dag bezig met loslaten, maar ik probeer het soms wel want ik loop zo vast.
Ik heb al vaker handvatten gekregen hiervoor, en ik ben nu inmiddels zover dat ik het vermijden vrij snel herken. Maar de emotie loslaten lukt nog niet. Ik probeer te kijken wat de trigger kon zijn, ik ga allerlei herinneringen langs. Het zou namelijk makkelijk nog oud zeer kunnen zijn wat nu getriggerd is. Maar dat werkt dus niet altijd. Er komt binnenkort vast een moment dat het kwartje ineens valt, ik een intens heftige huilbui heb en dat het dan weer helemaal goed is, maar ik zou zo graag willen dat ik er zelf iets meer controle over heb.
Is er iemand die dit herkend en me tips kan geven? Ik vecht er niet tegen, ik sta het toe en pas me erop aan. Al is het moeilijk accepteren natuurlijk. Ik zou gewoon niet een week met deze emotie in mn lijf willen rondlopen.
Ik voel me momenteel dus ontzettend down, breekbaar, misselijk, het moet eruit. Dikke piep in mijn oren, ik heb nergens zin in. Omdat die emoties me helemaal ontregelen. Dit is nu al een week. Ik merk dat ik langzaam steeds meer in de vermijding ging, de hele dag met mn neus in mn telefoon, afleiding, even niet voelen.
Maar het gevoel is er nog steeds, het laat me bijna kotsen, het is veel en heftig. Als ik er probeer bij te komen begin ik helemaal te trillen en krijg ik spasmes Maar loskomen wil het nog niet. Nu ben ik niet de hele dag bezig met loslaten, maar ik probeer het soms wel want ik loop zo vast.
Ik heb al vaker handvatten gekregen hiervoor, en ik ben nu inmiddels zover dat ik het vermijden vrij snel herken. Maar de emotie loslaten lukt nog niet. Ik probeer te kijken wat de trigger kon zijn, ik ga allerlei herinneringen langs. Het zou namelijk makkelijk nog oud zeer kunnen zijn wat nu getriggerd is. Maar dat werkt dus niet altijd. Er komt binnenkort vast een moment dat het kwartje ineens valt, ik een intens heftige huilbui heb en dat het dan weer helemaal goed is, maar ik zou zo graag willen dat ik er zelf iets meer controle over heb.
Is er iemand die dit herkend en me tips kan geven? Ik vecht er niet tegen, ik sta het toe en pas me erop aan. Al is het moeilijk accepteren natuurlijk. Ik zou gewoon niet een week met deze emotie in mn lijf willen rondlopen.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 24 januari 2020 10:57
Dat nog niet, maar wel heel veel andere lichaamsgerichte therapieën, zoals mindfulness, pesso en creatieve therapie dans.
Heb eerlijk gezegd gewoon geen zin in nog een therapie, maar als ik er zelf niet uit kom dan houd ik dat wel in gedachte.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 24 januari 2020 11:09
HAha, ja soms helpt dat wel inderdaad. Kan het wel ff proberen. Maar t werkt niet altijd.Celaena_Aelin schreef: ↑24-01-2020 11:08Zou het helpen om een jankfilm op te zetten (of een heel seizoen Over Mijn Lijk) en op die manier de huilbui te ‘forceren’?
Ik dacht wat zal het ook, heb meteen een afspraak gemaakt bij de haptonoom
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 24 januari 2020 11:47
jankfilm, inderdaad.
Zielige muziekjes en er dan echt voor gaan zitten. Lekker laten stromen wat eruit komt.
Hardlopen of wandelen, fysiek de spanning eruit wandelen.
Trillen, door je hele lichaam te schudden, een flinke tijd. Vaak kun je dan ook dingen losschudden, ruimte creëren.
Boksen... Vind ik echt een uitkomst. Stevige muziek erbij en rammen maar!
Dansen, fysiek eruit dansen. Je voelt wat je voelt, je hoeft niet 'blij' te dansen. Gewoon flink bewegen en als er tranen komen of boosheid of wat dan ook, lekker laten gaan.
Zielige muziekjes en er dan echt voor gaan zitten. Lekker laten stromen wat eruit komt.
Hardlopen of wandelen, fysiek de spanning eruit wandelen.
Trillen, door je hele lichaam te schudden, een flinke tijd. Vaak kun je dan ook dingen losschudden, ruimte creëren.
Boksen... Vind ik echt een uitkomst. Stevige muziek erbij en rammen maar!
Dansen, fysiek eruit dansen. Je voelt wat je voelt, je hoeft niet 'blij' te dansen. Gewoon flink bewegen en als er tranen komen of boosheid of wat dan ook, lekker laten gaan.
vrijdag 24 januari 2020 11:54
ik weet ondertussen van veel emoties wel waar ze vandaan komen (en soms ontdek ik iets nieuws... vallen er kwartjes)
En het weten, vind ik juist fijn. Dat geeft me grip. Dan zie ik iets uit mijn jeugd en zeg in mijn Hoofd "ach meisje toch" tegen de kleine Lila en dan kan ik als volwassene de emotie aan
vrijdag 24 januari 2020 12:00
Tuurlijk. Maar als ze vastzitten heeft het geen zin om ze met je hoofd los te maken, maar moet je het fysiek losmaken.lilalinda schreef: ↑24-01-2020 11:54ik weet ondertussen van veel emoties wel waar ze vandaan komen (en soms ontdek ik iets nieuws... vallen er kwartjes)
En het weten, vind ik juist fijn. Dat geeft me grip. Dan zie ik iets uit mijn jeugd en zeg in mijn Hoofd "ach meisje toch" tegen de kleine Lila en dan kan ik als volwassene de emotie aan
vrijdag 24 januari 2020 12:05
Ja klopt hoor, ik ga soms als een archivaris de laden door in mijn hoofd om te kijken of ik iets tegen kom. Ik kan ook prima benoemen waar ik iets voel, hoe dat voelt en wat voor emotie het is.
Momenteel drukt het heel erg tegen de oppervlakte aan, heel frustrerend. Heb de hele tijd het gevoel dat ik wil kotsen, niet misselijk maar het moet eruit. Mn huid voelt raar, soms heb ik dus van die spannings-spasmes die dan door mijn hele lichaam trekken. Kent iemand dat? Van mn tenen tot mn hoofd, alsof de emotie even mijn hele lijf overspoeld. Maar soms is dat de enige manier om de druk eraf te halen. Ik wek dat zelf op.
Momenteel drukt het heel erg tegen de oppervlakte aan, heel frustrerend. Heb de hele tijd het gevoel dat ik wil kotsen, niet misselijk maar het moet eruit. Mn huid voelt raar, soms heb ik dus van die spannings-spasmes die dan door mijn hele lichaam trekken. Kent iemand dat? Van mn tenen tot mn hoofd, alsof de emotie even mijn hele lijf overspoeld. Maar soms is dat de enige manier om de druk eraf te halen. Ik wek dat zelf op.
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 24 januari 2020 12:05
Maar TO schrijft dat ze alle herinneringen nagaat etc en dat ze voelen gaat vermijden en in telefoon en alles afleiding zoekt. Dan is zoeken naar een herinnering en je emoties analytisch aanpakken toch eenzelfde vorm van vermijding? Je moet ze doorvoelen en het helpt als je wéét wat je doorvoelt, zeker. Maar als je het niet weet en het zit vast, is voelen ook gewoon een startpunt. De analyse komt dan wel, als het al nodig is.
vrijdag 24 januari 2020 12:11
Wat ik in therapie heb geleerd is het volgende: (ondanks dat dit misschien heel raar gaat klinken)
Als ik er niet uitkom met mijn emoties, en ook allerlei uitvluchten ga verzinnen (dan kan ik me ineens enorm focussen op allerlei onbelangrijke dingen die ik heel groot maak) helpt het me om eens goed met mezelf te gaan zitten.
Dan mezelf in te beelden dat ik een kleine versie van mezelf (of iemand anders, waarvan jij het makkelijker vind om diegene te troosten) in te beelden en dan aan mezelf te vragen: "Hoe gaat het er vandaag mee?" "Niet zo goed? Ach meisje toch" enz.
Dat klinkt heel schizofreen misschien, maar mij helpt het wel om dichter bij mijn emoties (vooral verwaarloosde emoties uit het verleden) te geraken.
Ik hoop voor je dat het lukt om het los te kunnen laten, je kan je daar zo beroerd van voelen!
Als ik er niet uitkom met mijn emoties, en ook allerlei uitvluchten ga verzinnen (dan kan ik me ineens enorm focussen op allerlei onbelangrijke dingen die ik heel groot maak) helpt het me om eens goed met mezelf te gaan zitten.
Dan mezelf in te beelden dat ik een kleine versie van mezelf (of iemand anders, waarvan jij het makkelijker vind om diegene te troosten) in te beelden en dan aan mezelf te vragen: "Hoe gaat het er vandaag mee?" "Niet zo goed? Ach meisje toch" enz.
Dat klinkt heel schizofreen misschien, maar mij helpt het wel om dichter bij mijn emoties (vooral verwaarloosde emoties uit het verleden) te geraken.
Ik hoop voor je dat het lukt om het los te kunnen laten, je kan je daar zo beroerd van voelen!
vrijdag 24 januari 2020 12:15
In tijden van heel veel stress en wanneer ik totaal geen baas ben over mijn eigen tijd en iedereen aan me loopt te trekken dan heb ik tintelingen door mijn lijft en herken ik dat mijn huid raar doet.totallyfree schreef: ↑24-01-2020 12:05Ja klopt hoor, ik ga soms als een archivaris de laden door in mijn hoofd om te kijken of ik iets tegen kom. Ik kan ook prima benoemen waar ik iets voel, hoe dat voelt en wat voor emotie het is.
Momenteel drukt het heel erg tegen de oppervlakte aan, heel frustrerend. Heb de hele tijd het gevoel dat ik wil kotsen, niet misselijk maar het moet eruit. Mn huid voelt raar, soms heb ik dus van die spannings-spasmes die dan door mijn hele lichaam trekken. Kent iemand dat? Van mn tenen tot mn hoofd, alsof de emotie even mijn hele lijf overspoeld. Maar soms is dat de enige manier om de druk eraf te halen. Ik wek dat zelf op.
Misschien helpt het om juist NIET te analyseren waar het vandaan komt, maar in het moment te gaan zitten. Heel bewust voelen wat je voelt en het te accepteren. Zonder oordeel, zonder nadenken, actie ondernemen. Gewoon toelaten van het gevoel en de emotie. Niet wegstoppen, niet wegrennen in je hoofd naar de eventuele oorzaak, maar met aandacht merken wat je lijf je wil vertellen.
Je kunt het leven ook met een vrolijk gezicht serieus nemen - Irmgard Erath
vrijdag 24 januari 2020 12:20
Haha helemaal niet raar hoor, ik herken het ook wel. Dat ik met mezelf in gesprek ga helpt me ook wel eens.rodelimo schreef: ↑24-01-2020 12:11Wat ik in therapie heb geleerd is het volgende: (ondanks dat dit misschien heel raar gaat klinken)
Als ik er niet uitkom met mijn emoties, en ook allerlei uitvluchten ga verzinnen (dan kan ik me ineens enorm focussen op allerlei onbelangrijke dingen die ik heel groot maak) helpt het me om eens goed met mezelf te gaan zitten.
Dan mezelf in te beelden dat ik een kleine versie van mezelf (of iemand anders, waarvan jij het makkelijker vind om diegene te troosten) in te beelden en dan aan mezelf te vragen: "Hoe gaat het er vandaag mee?" "Niet zo goed? Ach meisje toch" enz.
Dat klinkt heel schizofreen misschien, maar mij helpt het wel om dichter bij mijn emoties (vooral verwaarloosde emoties uit het verleden) te geraken.
Ik hoop voor je dat het lukt om het los te kunnen laten, je kan je daar zo beroerd van voelen!
Ik merk wel dat nu ik wat mer uit mn hoofd ga, het steeds meer naar de oppervlakte komt. Dan komt het er vandaag wel een keertje uit. Hartslag is ook constant hoog, die piep in mn oren wordt steeds harder. Somatisch is het altijd een feestje...
'Happiness is only real when shared'.
vrijdag 24 januari 2020 13:28
Zo, ik ben weer verlost...
Ik ging uiteindelijk maar even mijn favoriete nummer draaien waar ik altijd op los kom. Maar eigenlijk dus te weinig toepas want het ging redelijk eenvoudig. Dansen, voelen, aarden. En ineens moest ik heel erg lachen en toen ineens heel erg huilen. Ik snapte er helemaal niks van, hoe harder ik moest lachen en voelde hoe goed het ging, hoe harder ik moest huilen. Ik weet nog steeds niet wat het nu is, en ik ga er ook niet te hard naar op zoek maar interessant was het zeker. Het valt wel weer op de plek, daar ben ik van overtuigd. Maar voor nu voel ik me 10 kilo lichter en weer goed.
Ik ging uiteindelijk maar even mijn favoriete nummer draaien waar ik altijd op los kom. Maar eigenlijk dus te weinig toepas want het ging redelijk eenvoudig. Dansen, voelen, aarden. En ineens moest ik heel erg lachen en toen ineens heel erg huilen. Ik snapte er helemaal niks van, hoe harder ik moest lachen en voelde hoe goed het ging, hoe harder ik moest huilen. Ik weet nog steeds niet wat het nu is, en ik ga er ook niet te hard naar op zoek maar interessant was het zeker. Het valt wel weer op de plek, daar ben ik van overtuigd. Maar voor nu voel ik me 10 kilo lichter en weer goed.
'Happiness is only real when shared'.
zondag 26 januari 2020 18:55
Oh echt he, zoveel lcht heb ik dan ineens. En soms voelt het echt alsof er een band om mijn torso af wordt gedaan.
Ik merkte dat er toch nog wel iets zit helaas. Maar ondanks dat heb ik wel een heel leuk weekend gehad.
'Happiness is only real when shared'.
zondag 26 januari 2020 23:39
Fijn dat het geholpen heeft.
Ik vraag me echter wel af wat je bedoelt met 'bijna klaar met therapie' als je nog tegen zoiets essentieels aanloopt in je dagelijks leven.
Voelen en dat leren uiten is m.i. zo ongeveer de kern van therapie, dus dan ben ik héél benieuwd wat je dan geleerd hebt waardoor je nu 'bijna klaar' bent...
Ik vraag me echter wel af wat je bedoelt met 'bijna klaar met therapie' als je nog tegen zoiets essentieels aanloopt in je dagelijks leven.
Voelen en dat leren uiten is m.i. zo ongeveer de kern van therapie, dus dan ben ik héél benieuwd wat je dan geleerd hebt waardoor je nu 'bijna klaar' bent...
maandag 27 januari 2020 15:47
Goede vraag hoor. Ik voelde me na 2 emdr behandelingen zo verlost, zo vrij. Ik heb daarvoor al jarenlang therapie gehad, echt van alles. het voelde dus echt zo. Maar nu twijfel ik zelf ook, of wil ik te snel na de emdr, en moet ik daar nog wat me afhandelen.Gewoonmijmaaranders schreef: ↑26-01-2020 23:39Fijn dat het geholpen heeft.
Ik vraag me echter wel af wat je bedoelt met 'bijna klaar met therapie' als je nog tegen zoiets essentieels aanloopt in je dagelijks leven.
Voelen en dat leren uiten is m.i. zo ongeveer de kern van therapie, dus dan ben ik héél benieuwd wat je dan geleerd hebt waardoor je nu 'bijna klaar' bent...
Ik heb er altijd last van gehad dat emoties klem zaten. Dit zijn niet perse emoties van nu, maar oude emoties van vroeger die nu boven komen.
Soms denk ik wel eens dat het nooit goed komt, ik ben op en af al 7 jaar bezig met therapie...
'Happiness is only real when shared'.
