Psyche
alle pijlers
Kind met OCD.....ervaringen?
maandag 18 mei 2020 09:44
Mijn zoontje (12) heeft veel last van OCD en ik ga al ruim een jaar elke week met hem naar therapie bij de GGZ. Sommige handelingen gingen even beter, maar er komen er ook steeds nieuwe bij. Het schiet niet erg op.
Nu helemaal met al het corona gedoe. Hij wast zijn handen stuk, heeft continue tiks en kan zich daardoor erg slecht concentreren op school.
Nou ben ik benieuwd wie ook ervaring heeft met een kind met OCD, hoe je hiermee om gaat, of therapie wel geholpen heeft en of er bv op gegeven moment medicatie bij is komen kijken en zo ja wat dan en hielp het?
Nu helemaal met al het corona gedoe. Hij wast zijn handen stuk, heeft continue tiks en kan zich daardoor erg slecht concentreren op school.
Nou ben ik benieuwd wie ook ervaring heeft met een kind met OCD, hoe je hiermee om gaat, of therapie wel geholpen heeft en of er bv op gegeven moment medicatie bij is komen kijken en zo ja wat dan en hielp het?
maandag 18 mei 2020 09:50
Ik had vroeger ook verschillende tiks. Op school kon ik mij moeilijk concentreren. Toen heb ik met de juf afgesproken dat als ik even geen concentratie had, dat ik vijf minuten mocht gaan lezen (lezen vond ik heel leuk) Dus dan deed ik dat en ik weet zelfs nu nog (in de twintig nu) dat ik dat heel fijn vond. Maar ik had er thuis ook last van, mijn knuffels moesten in een bepaalde volgorde op bed. Daarom verwisselde mijn moeder ze steeds na het verschonen. Dit vond ik echt hel maar ben er zo wel vanaf gekomen. Je kan ook afspreken met je zoontje dat als hij iets niet doet dat hij dan een sticker of stempel krijgt op een kalender (belonen) En bij zoveel stickers dat hij dan wat mag uitzoeken. Zo ben ik van het nagelbijten afgekomen.
maandag 18 mei 2020 10:14
maandag 18 mei 2020 11:08
Wat rot dat hij er zo een last van heeft. Lukt het hem om het even in te houden, of het even te verminderen? Of is er echt geen houden aan? Hier wil het wel helpen om hem op bepaalde tijden even volop op zijn tics te laten storten. Dan is het er even helemaal uit en dan lukt het hem om het daarna wat beter onder controle te houden.
Al lukt dat vaak ook niet....oorzaak van de stress zien te verminderen. Veel structuur en houvast bieden. En hopen dat het op een gegeven moment wat beter te behappen wordt.
Hier heeft de therapie ook weinig gedaan.... Sterkte
Wel een lichtpuntje; nu hij ouder is gaat het echt wel beter.
Al lukt dat vaak ook niet....oorzaak van de stress zien te verminderen. Veel structuur en houvast bieden. En hopen dat het op een gegeven moment wat beter te behappen wordt.
Hier heeft de therapie ook weinig gedaan.... Sterkte
Wel een lichtpuntje; nu hij ouder is gaat het echt wel beter.
maandag 18 mei 2020 11:10
dit en is er ook een psychiater bij betrokken en wat vindt hij/zij
medicatie wordt wel gegeven ter ondersteuning
maandag 18 mei 2020 11:44
@Noerie therapie bij jullie dus ook niet veel geholpen maar geen medicatie nodig gehad? Ik heb echt het idee dat er even iets nodig is om iets te veranderen.
De tiks en gedachten gaan de hele dag door.
Psychiater wil medicatie tegen dwang geven, maar die helpen sowieso pas na een week of 4 en vind ik wel erg heftig. Inhoudelijk zegt ze niet veel. Heb t idee dat zij er alleen is om medicatie te geven en bij een intake bv tegen de behandelaar te zeggen die therapie ofzo
Ik geef hem wel sinds gister magnesium relax maar dat soort middelen helpen maar zo minimaal.
@gizzmo blijkbaar op verkeerde pijler maar kon m daar niet meer weghalen
De tiks en gedachten gaan de hele dag door.
Psychiater wil medicatie tegen dwang geven, maar die helpen sowieso pas na een week of 4 en vind ik wel erg heftig. Inhoudelijk zegt ze niet veel. Heb t idee dat zij er alleen is om medicatie te geven en bij een intake bv tegen de behandelaar te zeggen die therapie ofzo
Ik geef hem wel sinds gister magnesium relax maar dat soort middelen helpen maar zo minimaal.
@gizzmo blijkbaar op verkeerde pijler maar kon m daar niet meer weghalen
maandag 18 mei 2020 11:51
maandag 18 mei 2020 12:06
Ik ben nog steeds benieuwd hiernaar. Er ligt bij de psycholoog toch een behandelplan dat om de zoveel tijd besproken, geëvalueerd en bijgesteld wordt? Is GGZ het er ook mee eens dat er geen vooruitgang in zit?
maandag 18 mei 2020 12:08
Wat is voor hem de reden dat hij van de tics af wil? Wordt hij gepest? Neemt de OCD teveel tijd in beslag? Wat vindt hij er zelf van?
Man heeft Tourettes en hij heeft leren leven met de tics. Hij kan ze ondertussen zelfs beinvloeden. Wanneer hij een tic heeft die hij onaanvaardbaar vindt (wenkbrauwen optrekken, schouders optrekken, smakkend geluid met zijn lippen, dat soort dingen) dan 'werkt' hij de tic naar een andere plek. Duurt soms een paar dagen, maar uiteindelijk krijgt hij dat voor elkaar. Is het een idee voor je zoon om daarmee te oefenen?
maandag 18 mei 2020 14:02
maandag 18 mei 2020 14:37
We beginnen wel met medicatie hoor. Omdat het nu zo heftig is en er iets voor getrokken moet worden. Ik ben alleen benieuwd naar ouders die er ervaring mee hebben en dus oa media t ie al geprobeerd hebben.
Maar we beginnen met iets (wat moet ik nog horen) wat sneller werkt dan normale medicatie bij dwang die op zn minst 4 weken duurt voor het iets doet. Bovendien kan je met die medicatie ook niet zomaar weer stoppen. Moet je dan weer opbouwen etc.
Er was dus wat vooruitgang, maar dat is allemaal weer weg inmiddels ondanks dat behandeling online door ging
@jonothan Hij wordt er zelf knetter van en kan er niet meer tegen
Maar we beginnen met iets (wat moet ik nog horen) wat sneller werkt dan normale medicatie bij dwang die op zn minst 4 weken duurt voor het iets doet. Bovendien kan je met die medicatie ook niet zomaar weer stoppen. Moet je dan weer opbouwen etc.
Er was dus wat vooruitgang, maar dat is allemaal weer weg inmiddels ondanks dat behandeling online door ging
@jonothan Hij wordt er zelf knetter van en kan er niet meer tegen
maandag 18 mei 2020 22:53
Bij ons was op het hoogtepunt van alles aan de hand. Toen kwamen de diagnoses en zijn we ons hierop aan gaan passen met het hele gezin. Dit heeft wel effect gehad. Ik kan dus niet zeggen dat hij het niet nodig heeft gehad. Ik heb er zelfs wel eens om gesmeekt bij de psychiater. Ik vond het zo zielig. Maar die wilde het toen niet geven. Eerst andere dingen proberen. Bij ons zat het heel erg in een superstructuur en de heftigste dwangmatigheid hebben we kunnen aanpakken. Zo was 1 van de dingen dat hij de hele dag bezig was met wat we s'avonds gingen eten. Wist hij dat, dan de dag erna en de dag daarna etc. Hij kon er niet meer van slapen. We hebben toen een jaar lang elke dag van de week hetzelfde gegeten.
Maar tegenhouden gaat gewoon niet. Hier is het vanzelf beter gegaan. Ik was wel streng. Probeerde hem andere afleiding te geven. Ging hij los, dan zei ik dat ook. Hem er wel bewust van maken.
Maw. ik heb geen oplossing. Toen hij 10,11,12 haar was was het soms ook heel heftig. Hij heeft het absoluut nog steeds maar veel beter onder controle. Hij is nu 16.
maandag 18 mei 2020 23:36
Ik weet niet of je hier iets aan hebt maar onze dochter heeft ook last gehad van OCD. Het is nu al 6 jaar geleden ongeveer, ze was vrij jong 7 jaar.
Eerlijk gezegd had ik het niet eens door tot ze het zelf vertelde.
Ik had eigenlijk het idee dat ze niet zo goed luisterde naar ons maar ze moest dus allerlei dingen doen van zichzelf voordat ze op ons kon reageren of bv naar beneden kwam.
Wij zijn toen doorverwezen naar een geweldige orthopedagoog. Ze had een hele goede klik met onze dochter dus dat was erg fijn.
Vanuit school was er al de gedachte dat onze dochter adhd had en de orthopedagoog dacht ook dat de OCD ergens anders vandaan kwam. Dus ze heeft eerst getest op Adhd, en toen ze adhd bleek te hebben eerst gezorgd dat ze snapte wat dit inhield zodat ze niet meer het idee had dat ze 'dom' was want dat idee had ze namelijk.
We hebben met de orthopedagoog gesprekken gehad en ook met de leraren en intern begeleider zodat ze wisten hoe ze dochter konden begeleiden.
Hierna zakte de OCD al af en toen heeft ze een aantal sessies gehad alleen voor de OCD en was het helemaal weg.
Na ongeveer een half jaar tot een jaar kwam de OCD terug toen hebben wij weer gesprekken aangevraagd en toen hebben we weer oudergesprekken en. Sessies voor onze dochter gehad en toen was het eigenlijk vrij snel verdwenen. Ik heb ook geleerd om er niet meer in mee te gaan en uit te leggen dat het geen zin heeft omdat het toch niks verandert. Onze dochter had ook niet het idee dat er iets ging gebeuren als ze het niet deed. Ze moest het gewoon doen 'in haar hoofd' zoals ze het zelf uitlegde.
Gelukkig is het niet meer teruggekomen en ze is nu al 13. Maar je blijft toch altijd opletten vooral in periodes dat ze het iets zwaarder heeft bv op school.
Jullie hebben alles al geprobeerd maar is er ook gekeken of het dus niet ergens anders door komt? Of zou je een andere orthopedagoog kunnen proberen misschien? Als ouder wordt je hier zo verdrietig van.
Ik wens jullie het allerbeste!
Eerlijk gezegd had ik het niet eens door tot ze het zelf vertelde.
Ik had eigenlijk het idee dat ze niet zo goed luisterde naar ons maar ze moest dus allerlei dingen doen van zichzelf voordat ze op ons kon reageren of bv naar beneden kwam.
Wij zijn toen doorverwezen naar een geweldige orthopedagoog. Ze had een hele goede klik met onze dochter dus dat was erg fijn.
Vanuit school was er al de gedachte dat onze dochter adhd had en de orthopedagoog dacht ook dat de OCD ergens anders vandaan kwam. Dus ze heeft eerst getest op Adhd, en toen ze adhd bleek te hebben eerst gezorgd dat ze snapte wat dit inhield zodat ze niet meer het idee had dat ze 'dom' was want dat idee had ze namelijk.
We hebben met de orthopedagoog gesprekken gehad en ook met de leraren en intern begeleider zodat ze wisten hoe ze dochter konden begeleiden.
Hierna zakte de OCD al af en toen heeft ze een aantal sessies gehad alleen voor de OCD en was het helemaal weg.
Na ongeveer een half jaar tot een jaar kwam de OCD terug toen hebben wij weer gesprekken aangevraagd en toen hebben we weer oudergesprekken en. Sessies voor onze dochter gehad en toen was het eigenlijk vrij snel verdwenen. Ik heb ook geleerd om er niet meer in mee te gaan en uit te leggen dat het geen zin heeft omdat het toch niks verandert. Onze dochter had ook niet het idee dat er iets ging gebeuren als ze het niet deed. Ze moest het gewoon doen 'in haar hoofd' zoals ze het zelf uitlegde.
Gelukkig is het niet meer teruggekomen en ze is nu al 13. Maar je blijft toch altijd opletten vooral in periodes dat ze het iets zwaarder heeft bv op school.
Jullie hebben alles al geprobeerd maar is er ook gekeken of het dus niet ergens anders door komt? Of zou je een andere orthopedagoog kunnen proberen misschien? Als ouder wordt je hier zo verdrietig van.
Ik wens jullie het allerbeste!