Psyche
alle pijlers
Overspannen
maandag 1 juni 2020 21:16
De titel zegt het al, ik ben denk ik overspannen.
Afgelopen jaren heeft het thuis heel veel energie gekost en nog steeds. Mijn werk is wel oké, hard werken, maar dat is niet erg. Door de corona er nog een schepje bovenop en nu blijkt dat om alles terug te draaien het pas echt alle hens aan dek wordt.
Dit, met weer 2 rechtszaken in het verschiet was voor mij de druppel.
Vorige week een coach opgezocht om eens "even wat op een rijtje te zetten" en kwam thuis met de bewustwording dat ik misschien wel teveel verg van mezelf.
Heb me vrijdag dus ziek gemeld.
Voel me er heel onzeker onder... ja ik ben heel moe, slecht slapen, hoofdpijn, sla sociale aangelegenheden over, ben vorige week aangehouden wegens afwezig rijgedrag, maar goed... dat is ook niet raar na al het gedoe van afgelopen jaren. Is dit dan overspannen? Is het wel terecht? Hoelang dan?
Het is nog erg onwerkelijk en heb veel vragen.
Wat ik zoek? Ervaringen, mensen die ook door hun thuissituatie het niet meer trokken, hoe heb je het opgelost? Kan je ook overspannen zijn zonder paniek aanvallen (volgens mijn huisarts dus wel) , hoe nu verder ... pff hoofd loopt om...
Thanks voor het lezen.
Afgelopen jaren heeft het thuis heel veel energie gekost en nog steeds. Mijn werk is wel oké, hard werken, maar dat is niet erg. Door de corona er nog een schepje bovenop en nu blijkt dat om alles terug te draaien het pas echt alle hens aan dek wordt.
Dit, met weer 2 rechtszaken in het verschiet was voor mij de druppel.
Vorige week een coach opgezocht om eens "even wat op een rijtje te zetten" en kwam thuis met de bewustwording dat ik misschien wel teveel verg van mezelf.
Heb me vrijdag dus ziek gemeld.
Voel me er heel onzeker onder... ja ik ben heel moe, slecht slapen, hoofdpijn, sla sociale aangelegenheden over, ben vorige week aangehouden wegens afwezig rijgedrag, maar goed... dat is ook niet raar na al het gedoe van afgelopen jaren. Is dit dan overspannen? Is het wel terecht? Hoelang dan?
Het is nog erg onwerkelijk en heb veel vragen.
Wat ik zoek? Ervaringen, mensen die ook door hun thuissituatie het niet meer trokken, hoe heb je het opgelost? Kan je ook overspannen zijn zonder paniek aanvallen (volgens mijn huisarts dus wel) , hoe nu verder ... pff hoofd loopt om...
Thanks voor het lezen.
maandag 1 juni 2020 21:44
Of het terecht of onterecht is, is niet aan een ander, maar aan jou. Schrijf je vragen eens op en probeer op deze manier een overzicht te krijgen wat er nu allemaal speelt. Geef en gun jezelf even de ruimte om tot rust te komen. Eet gezond en blijf bewegen en schakel zondig professionele hulp in.
Sterkte.
Sterkte.
maandag 1 juni 2020 22:13
Heel herkenbaar. Ik ben ook overspannen thuis op dit moment. Overigens heb ik net als jij ook geen paniek aanvallen.
Wat mij heel erg heeft geholpen is per dag te kijken wat ik graag wilde ‘doen’. De eerste paar weken heb ik alleen maar halve dagen voor de kinderen gezorgd en dat voelde al als overleven. Langzaam kreeg ik wat meer energie en merkte ik dat ik heel enthousiast werd van het herinrichten van ons huis. Ik kreeg er gewoon energie van ipv dat het me energie kostte.
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om je ziek te melden. Geef jezelf zeker een aantal weken de tijd om eerst eens tot rust te komen en laat je niet onder druk zetten om eerder weer te starten met werken dan jij er klaar voor bent. Als je wilt kunnen we per pb wel verder kletsen om elkaar te steunen in dit traject. Heel veel sterkte en wees lief voor jezelf
Wat mij heel erg heeft geholpen is per dag te kijken wat ik graag wilde ‘doen’. De eerste paar weken heb ik alleen maar halve dagen voor de kinderen gezorgd en dat voelde al als overleven. Langzaam kreeg ik wat meer energie en merkte ik dat ik heel enthousiast werd van het herinrichten van ons huis. Ik kreeg er gewoon energie van ipv dat het me energie kostte.
Ik denk dat je er goed aan hebt gedaan om je ziek te melden. Geef jezelf zeker een aantal weken de tijd om eerst eens tot rust te komen en laat je niet onder druk zetten om eerder weer te starten met werken dan jij er klaar voor bent. Als je wilt kunnen we per pb wel verder kletsen om elkaar te steunen in dit traject. Heel veel sterkte en wees lief voor jezelf
maandag 1 juni 2020 22:25
Ik heb ook overspannen thuis gezeten, maar dit kwam grotendeels door werk.
Wat mij hielp was per dag leven. Ik plande veel te veel vooruit, en durfde geen nee te zeggen.
Uiteindelijk een paar maanden thuisgezeten. Ik volgde in die tijd ook nog een opleiding (had het toen bijna afgerond, hoefde alleen nog examens). In overleg met mijn jobcoach en begeleiding hadden we besloten dat ik alleen de examens zou maken, en niet naar stage zou gaan. Naar school ging ik wel, maar als het niet ging, mocht ik naar huis. De meeste schooldagen hield ik grotendeels wel vol, maar na zo'n dag was ik helemaal leeg.
Ik had veel moeite om lief voor mezelf te zijn. Voelde me erg schuldig naar stage en naar familie, al hadden die er wel begrip voor. Ik ben toen veel gaan wandelen, dat deed me wel goed. Soms alleen, soms samen.
Uiteindelijk heb ik mijn afleiding met mooie cijfers afgerond en ben ik weer gaan werken. Dit bleek iets te vroeg te zijn, ik voelde dat het weer minder ging en in overleg heb ik een stap terug gedaan in werkgebied. Ik werk weer bij mijn oude werkgever, heb vaste dagen. Vooral dat laatste vind ik erg fijn.
Inmiddels 2 jaar verder en het gaat een stuk beter met me. Ik weet niet of ik in mijn oude functie terug wil keren, omdat dat een hele stressvolle baan is. Ik weet wat mijn valkuilen zijn, en nu gaat het juist heel goed, dat wil ik graag zo houden. De tijd zal het uitwijzen.
Sterkte! Zoek hulp en wees lief voor jezelf.
Wat mij hielp was per dag leven. Ik plande veel te veel vooruit, en durfde geen nee te zeggen.
Uiteindelijk een paar maanden thuisgezeten. Ik volgde in die tijd ook nog een opleiding (had het toen bijna afgerond, hoefde alleen nog examens). In overleg met mijn jobcoach en begeleiding hadden we besloten dat ik alleen de examens zou maken, en niet naar stage zou gaan. Naar school ging ik wel, maar als het niet ging, mocht ik naar huis. De meeste schooldagen hield ik grotendeels wel vol, maar na zo'n dag was ik helemaal leeg.
Ik had veel moeite om lief voor mezelf te zijn. Voelde me erg schuldig naar stage en naar familie, al hadden die er wel begrip voor. Ik ben toen veel gaan wandelen, dat deed me wel goed. Soms alleen, soms samen.
Uiteindelijk heb ik mijn afleiding met mooie cijfers afgerond en ben ik weer gaan werken. Dit bleek iets te vroeg te zijn, ik voelde dat het weer minder ging en in overleg heb ik een stap terug gedaan in werkgebied. Ik werk weer bij mijn oude werkgever, heb vaste dagen. Vooral dat laatste vind ik erg fijn.
Inmiddels 2 jaar verder en het gaat een stuk beter met me. Ik weet niet of ik in mijn oude functie terug wil keren, omdat dat een hele stressvolle baan is. Ik weet wat mijn valkuilen zijn, en nu gaat het juist heel goed, dat wil ik graag zo houden. De tijd zal het uitwijzen.
Sterkte! Zoek hulp en wees lief voor jezelf.
maandag 1 juni 2020 22:50
Fijn om wat herkenning te lezen, merk dat ik ook nog naar bevestiging zoek of het wel echt is ofzo en geen aanstelleritis. Stom, want een ander zou ik zo naar huis sturen om eens goed uit te rusten.
Afgelopen winter heb ik al bij de poh gelopen, fijne man, psycholoog. Was vooral om eens te ventileren en hem mee te laten denken in lastige situaties. Toen corona kwam vond ik het niet zo belangrijk meer en ben gestopt.
Heb van een vriendin een coach doorgekregen meer spiritueel gericht, dat is op zich wel mijn richting, denk dat ik sowieso bij haar eens langs ga.
De bedrijfsarts wordt meestal ook wel snel ingeschakeld.
Kan nu hele dagen niets doen, beetje puzzelen, Netflix kijken en dan nog moe zijn. Alleenstaand ouder, de kinderen zijn grotendeels bij mij, op zeg maar 1 week per maand na. Hollen of stilstaan dus, van beide word ik niet blij en zeker met een moeilijke ex en werk erbij is het alleen maar een uitputtingsslag.
Morgen eerste ziekdag. Moet nog wat urenlijsten invullen voor mn werk en een paar mailtjes doorsturen en dan .... Kan ik nog genoeg verzinnen maar is het misschien maar even klaar .
Afgelopen winter heb ik al bij de poh gelopen, fijne man, psycholoog. Was vooral om eens te ventileren en hem mee te laten denken in lastige situaties. Toen corona kwam vond ik het niet zo belangrijk meer en ben gestopt.
Heb van een vriendin een coach doorgekregen meer spiritueel gericht, dat is op zich wel mijn richting, denk dat ik sowieso bij haar eens langs ga.
De bedrijfsarts wordt meestal ook wel snel ingeschakeld.
Kan nu hele dagen niets doen, beetje puzzelen, Netflix kijken en dan nog moe zijn. Alleenstaand ouder, de kinderen zijn grotendeels bij mij, op zeg maar 1 week per maand na. Hollen of stilstaan dus, van beide word ik niet blij en zeker met een moeilijke ex en werk erbij is het alleen maar een uitputtingsslag.
Morgen eerste ziekdag. Moet nog wat urenlijsten invullen voor mn werk en een paar mailtjes doorsturen en dan .... Kan ik nog genoeg verzinnen maar is het misschien maar even klaar .
woensdag 3 juni 2020 09:53
Appeltaartmetrozijn schreef: ↑01-06-2020 22:50Afgelopen winter heb ik al bij de poh gelopen, fijne man, psycholoog. Was vooral om eens te ventileren en hem mee te laten denken in lastige situaties. Toen corona kwam vond ik het niet zo belangrijk meer en ben gestopt.
Heb van een vriendin een coach doorgekregen meer spiritueel gericht, dat is op zich wel mijn richting, denk dat ik sowieso bij haar eens langs ga.
De bedrijfsarts wordt meestal ook wel snel ingeschakeld.
Lijkt me dat je alleen daarmee niet voldoet aan de verplichting die je wettelijk hebt om zo goed mogelijk aan je herstel te werken. Natuurlijk kun je het ernaast doen maar de eerste stap is toch naar de HA lijkt me.
