Psyche
alle pijlers
Geen Innerlijke monoloog
zaterdag 17 oktober 2020 11:31
Dag iedereen,
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
Een paar jaar geleden ontdekte ik dat mijn denken misschien anders is dan dat van de meeste mensen, ik heb namelijk geen innerlijke monoloog,ik heb geen stem in mijn hoofd die constant wat zegt, mijn hoofd is bijna altijd leeg. Bovendien kan ik ook niet visualiseren. Het is niet dat ik helemaal niet kan visualiseren. Als ik bijvoorbeeld aan een appel denk, dan moet ik echt mijn best doen om het beeld vast te houden na ongeveer 1 a 2 seconden is het beeld meestal weg en bovendien is het beeld ook vrij wazig dit heb ik met alles.
Zelfs als ik een innerlijke monoloog wil moet ik mijn best doen als ik stop met concentreren, dan verdwijnt de stem in mijn hoofd het blijft niet automatisch hangen het gaat gewoon niet van zelf. Ik heb ook moeite met onthouden vaak schrijf ik dingen op of praat ik hardop tegen mezelf om enigszins wat te onthouden.
Ik hoop met dit topic mensen te vinden met een soortgelijk probleem, en wil ik ook weten hoe sommige van jullie denken in het algemeen denken jullie allemaal met beelden en een monoloog?
zaterdag 17 oktober 2020 15:46
Ik denk dat je het niet te letterlijk moet nemen. Volgens mij denken de meeste mensen vooral in associaties en is het een soort gevoel. Maar letterlijk in woorden en beelden denken doen mensen niet constant automatisch (denk ik????) al is deze manier van denken wel te “activeren” als je je daarop concentreert. Het klopt wel dat sommige mensen beter zijn in beelddenken dan anderen, maar dat betekent niet dat ze constant een film in hun hoofd hebben. Er is letterlijk een verschil in hersenstructuur waardoor de één beter is in beelddenken en de ander weer beter in het denken via woorden. Vaak zie je ook dat dit invloed heeft in hoe ze presteren bij bepaalde taken.
Ik denk dat je normaal bent.
Ik denk dat je normaal bent.
ik herken het wel dat ik hardop moet denken of moet opschrijven om iets te onthouden, maar na 30 jaar lukt dat wel. Ik ben wel een beelddenker.
zaterdag 17 oktober 2020 19:33
Ik denk dat je je vergist. Ik denk nooit in associaties. Ik heb de hele dag door een monoloog en soms zelfs een dialoog met iemand die er op dat moment niet isDoggo schreef: ↑17-10-2020 15:46Ik denk dat je het niet te letterlijk moet nemen. Volgens mij denken de meeste mensen vooral in associaties en is het een soort gevoel. Maar letterlijk in woorden en beelden denken doen mensen niet constant automatisch (denk ik????) al is deze manier van denken wel te “activeren” als je je daarop concentreert. Het klopt wel dat sommige mensen beter zijn in beelddenken dan anderen, maar dat betekent niet dat ze constant een film in hun hoofd hebben. Er is letterlijk een verschil in hersenstructuur waardoor de één beter is in beelddenken en de ander weer beter in het denken via woorden. Vaak zie je ook dat dit invloed heeft in hoe ze presteren bij bepaalde taken.
Ik denk dat je normaal bent.
. Er praat altijd iemand in mijn hoofd zeg maar. En dan dus echt de hele dag door. Als ik studeer lees ik mijzelf voor in mijn hoofd. Als ik tv kijk, dan praat ik over wat ik op tv zie in mijn hoofd. Wandelen, de hele tijd een narrator in mijn hoofd. Ontzettend vermoeiend trouwens. Ik heb wel ADD dus wellicht dat dat een oorzaak is. Mijn man daarentegen heeft dus altijd beelden in zijn hoofd als hij ergens over denkt. Hij heeft overigens ook vaak helemaal niets zoals hij zegt.
TO. Zoveel mensen zoveel dingen. Net als met smaak, lievelings, of andere dingen. Niemand is hetzelfde. Doggo is denk ik hetzelfde als jij, ik ben het andere uiterste.
zaterdag 17 oktober 2020 20:18
Ik heb wel altijd een innerlijke monoloog of eigenlijk hetzelfde als Hecamel, enorm vermoeiend.
Maar beelden kan ik ook niet zien helaas. Inderdaad even heel snel en dan is het beeld weer weg.
Ik kan mensen ook niet meer voor me zien, hooguit een fractie van een seconde.
Ik ben van origine grafisch vormgever maar kan dus ook eigenlijk geen logo's, illustraties of icoontjes maken.
Kan ook niet uit mijn hoofd tekenen, want zie het niet voor me.
Laatst was hier een topic over en het heeft blijkbaar een naam: aphantasia ofzoiets
Maar beelden kan ik ook niet zien helaas. Inderdaad even heel snel en dan is het beeld weer weg.
Ik kan mensen ook niet meer voor me zien, hooguit een fractie van een seconde.
Ik ben van origine grafisch vormgever maar kan dus ook eigenlijk geen logo's, illustraties of icoontjes maken.
Kan ook niet uit mijn hoofd tekenen, want zie het niet voor me.
Laatst was hier een topic over en het heeft blijkbaar een naam: aphantasia ofzoiets
zaterdag 17 oktober 2020 22:54
Maar als je je moet focussen op iets anders dan jezelf, kan toch niet tegelijk met jezelf in je hoofd praten? Bijvoorbeeld als je met iemand aan het praten bent heb je toch niet de tijd om eerst in volzinnen met jezelf te gaan babbelen. Daarom ging ik er vanuit dat alle mensen in associaties denken. In een fractie van een seconde weet je al wat je weet. Als je snapt wat ik bedoel. Nog een voorbeeld, wanneer je auto rijdt: dan zeg je niet in je hoofd “hey daar komt iemand van rechts dus nu trap ik de rem en de koppeling in en schakel ik naar de 1e versnelling terug en hee dat is een blauwe twingo en die man heeft rood haar.” Dat doet niemand toch, toch????? Kun je me uitleggen hoe dit dan bij jou gaat?Hecamel schreef: ↑17-10-2020 19:33Ik denk dat je je vergist. Ik denk nooit in associaties. Ik heb de hele dag door een monoloog en soms zelfs een dialoog met iemand die er op dat moment niet is. Er praat altijd iemand in mijn hoofd zeg maar. En dan dus echt de hele dag door. Als ik studeer lees ik mijzelf voor in mijn hoofd. Als ik tv kijk, dan praat ik over wat ik op tv zie in mijn hoofd. Wandelen, de hele tijd een narrator in mijn hoofd. Ontzettend vermoeiend trouwens. Ik heb wel ADD dus wellicht dat dat een oorzaak is.
Mijn man daarentegen heeft dus altijd beelden in zijn hoofd als hij ergens over denkt. Hij heeft overigens ook vaak helemaal niets zoals hij zegt.
TO. Zoveel mensen zoveel dingen. Net als met smaak, lievelings, of andere dingen. Niemand is hetzelfde. Doggo is denk ik hetzelfde als jij, ik ben het andere uiterste.
Dus eigenlijk stel ik niet ter discussie dat mensen hele monologen hebben of beelddenken. Want dat doe ik ook wel eens, dan ga ik in mijn fantasie op. Maar ik vind het moeilijk voor te stellen dat iemand dit standaard doet. Want dat maakt het leven vrijwel onmogelijk mijn inziens. Nadenken duurt dan heel lang omdat je eerst jezelf moet horen uitpraten. Terwijl bij associatief denken je in een fractie van een seconde weet wat je weet.
Het is best moeilijk om over zoiets abstracts te praten maar ik vind dit heel interessant.
zaterdag 17 oktober 2020 23:25
Sommige van die dingen zijn natuurlijk gewoon routine. Daarbij wordt een stukje denken overgeslagen. Je kunt bijvoorbeeld een tekst overtypen en ondertussen met iemand praten. Of koffie zetten en ondertussen telefoneren.Doggo schreef: ↑17-10-2020 22:54Maar als je je moet focussen op iets anders dan jezelf, kan toch niet tegelijk met jezelf in je hoofd praten? Bijvoorbeeld als je met iemand aan het praten bent heb je toch niet de tijd om eerst in volzinnen met jezelf te gaan babbelen. Daarom ging ik er vanuit dat alle mensen in associaties denken. In een fractie van een seconde weet je al wat je weet. Als je snapt wat ik bedoel. Nog een voorbeeld, wanneer je auto rijdt: dan zeg je niet in je hoofd “hey daar komt iemand van rechts dus nu trap ik de rem en de koppeling in en schakel ik naar de 1e versnelling terug en hee dat is een blauwe twingo en die man heeft rood haar.” Dat doet niemand toch, toch????? Kun je me uitleggen hoe dit dan bij jou gaat?
Dus eigenlijk stel ik niet ter discussie dat mensen hele monologen hebben of beelddenken. Want dat doe ik ook wel eens, dan ga ik in mijn fantasie op. Maar ik vind het moeilijk voor te stellen dat iemand dit standaard doet. Want dat maakt het leven vrijwel onmogelijk mijn inziens. Nadenken duurt dan heel lang omdat je eerst jezelf moet horen uitpraten. Terwijl bij associatief denken je in een fractie van een seconde weet wat je weet.
Het is best moeilijk om over zoiets abstracts te praten maar ik vind dit heel interessant.
zaterdag 17 oktober 2020 23:38
Ja, maar dat heb ik dus vrijwel altijd, dat ik dingen gewoon “weet”. Daar heb ik geen gesprek in mijn hoofd bij nodig, dat is nogal omslachtig. En ik vind het mij moeilijk voor te stellen dat iemand vrijwel altijd interne monologen heeft. Hoe werkt dat praktisch gezien? Want blijkbaar zijn er mensen die dit doen. En ik vraag me af of ze écht zo denken of dat ze alleen maar denken dat ze zo denken
sorry dit wordt vaag haha Hoe denken deze mensen in een spannende situatie? Stel ze moeten 112 bellen, dat is geen routine of automatisme te noemen, er moet wel actief nagedacht worden. Denken zij letterlijk: - die man heeft een hartaanval dus nu pak ik de telefoon en toets ik het nummer 112 in.
“Hallo met de alarmcentrale wat is er aan de hand?”
Interne monoloog: hmm man heeft een hartaanval dus ik moet nu vertellen dat man een hartaanval heeft
“Man heeft een hartaanval” —
Ik zou zelf eigenlijk helemaal niks actief denken op zo’n moment. Ik weet wat ik moet doen en zeggen zonder dat ik dat in volzinnen in mijn hoofd heb moeten uitspreken. Dit beschrijf ik maar als associatief denken of een soort “gevoel” in mijn hoofd.
zondag 18 oktober 2020 01:13
Het klinkt voor sommigen misschien heel gek, maar dit is dus inderdaad zo'n beetje hoe het bij mij werkt. Maar het "in mijn hoofd uitspreken" van volzinnen gaat wel veel sneller dan in het echt.Doggo schreef: ↑17-10-2020 23:38...
Hoe denken deze mensen in een spannende situatie? Stel ze moeten 112 bellen, dat is geen routine of automatisme te noemen, er moet wel actief nagedacht worden. Denken zij letterlijk: - die man heeft een hartaanval dus nu pak ik de telefoon en toets ik het nummer 112 in.
“Hallo met de alarmcentrale wat is er aan de hand?”
Interne monoloog: hmm man heeft een hartaanval dus ik moet nu vertellen dat man een hartaanval heeft
“Man heeft een hartaanval” —
Ik zou zelf eigenlijk helemaal niks actief denken op zo’n moment. Ik weet wat ik moet doen en zeggen zonder dat ik dat in volzinnen in mijn hoofd heb moeten uitspreken. Dit beschrijf ik maar als associatief denken of een soort “gevoel” in mijn hoofd.
zondag 18 oktober 2020 01:24
Je noemt het niet hebben van een innerlijke dialoog een probleem. Ik ben benieuwd, wat maakt het een probleem?
Ik heb een innerlijke monoloog waarmee ik mijn keuzes en daden naga, een probleem oplos of een plan maak. Als ik bijvoorbeeld boos ben lukt het me niet altijd de dialoog innerlijk te houden. Of tenminste neem ik niet altijd de moeite, waar het anders vanzelf gaat. Ik kan dingen die ik zag goed in beeld zien en dingen die ik fantaseer/plan voor de toekomst enigszins goed voor me zien. Soms ontgaat me wat om me heen gebeurt omdat ik te druk in gedachten ben.
Ik heb een innerlijke monoloog waarmee ik mijn keuzes en daden naga, een probleem oplos of een plan maak. Als ik bijvoorbeeld boos ben lukt het me niet altijd de dialoog innerlijk te houden. Of tenminste neem ik niet altijd de moeite, waar het anders vanzelf gaat. Ik kan dingen die ik zag goed in beeld zien en dingen die ik fantaseer/plan voor de toekomst enigszins goed voor me zien. Soms ontgaat me wat om me heen gebeurt omdat ik te druk in gedachten ben.
zondag 18 oktober 2020 01:33
zondag 18 oktober 2020 02:10
Ik denk in beelden. In een noodsituatie zie ik de posters of stappenplannen letterlijk voor mij, als een foto. De ‘innerlijke stem’ klinkt als mijn eigen stem en spreekt alleen in termen van ‘kut kut kut dit is helemaal fout’ of ‘shit dit is niet goed oh God dit is niet goed’. Ikzelf denk dat die ‘innerlijke stem’ een soort van ‘searching’ mededeling is totdat het meest bruikbare beeld van de harde schijf is gehaald. Terwijl ik een beeld ‘lees’ handel ik ernaar.
Meest recente voorbeeld van een dik jaar geleden: midden in de nacht ging het brandalarm in het hotel af. Ik grijp kind en telefoon, schop man wakker en sta op. Ik dacht ‘kut kut kut, dit is de 12e verdieping!’. Terwijl ik naar man roep ‘alarm’ verschijnt een beeld van de plattegrond in mijn hoofd en loop naar de dichtstbijzijnde brandtrap met zoon op de arm. Man roept dat iedereen de andere kant op rent maar ik loop door. Na één deur open te duwen, stonden we op een plat dak, vanwaar je over tig gebouwen kon lopen of via de brandtrap naar beneden kon gaan aan de achterkant.
Dat beeld neemt het over van alle andere ‘input’ zoals de andere gasten, of wat mijn man zegt. Soms handig, soms heel onhandig.
Meest recente voorbeeld van een dik jaar geleden: midden in de nacht ging het brandalarm in het hotel af. Ik grijp kind en telefoon, schop man wakker en sta op. Ik dacht ‘kut kut kut, dit is de 12e verdieping!’. Terwijl ik naar man roep ‘alarm’ verschijnt een beeld van de plattegrond in mijn hoofd en loop naar de dichtstbijzijnde brandtrap met zoon op de arm. Man roept dat iedereen de andere kant op rent maar ik loop door. Na één deur open te duwen, stonden we op een plat dak, vanwaar je over tig gebouwen kon lopen of via de brandtrap naar beneden kon gaan aan de achterkant.
Dat beeld neemt het over van alle andere ‘input’ zoals de andere gasten, of wat mijn man zegt. Soms handig, soms heel onhandig.
Nee heb je, ja kun je krijgen
zondag 18 oktober 2020 04:09
madamzonderm schreef: ↑18-10-2020 01:24Je noemt het niet hebben van een innerlijke dialoog een probleem. Ik ben benieuwd, wat maakt het een probleem?
Ik heb een innerlijke monoloog waarmee ik mijn keuzes en daden naga, een probleem oplos of een plan maak. Als ik bijvoorbeeld boos ben lukt het me niet altijd de dialoog innerlijk te houden. Of tenminste neem ik niet altijd de moeite, waar het anders vanzelf gaat. Ik kan dingen die ik zag goed in beeld zien en dingen die ik fantaseer/plan voor de toekomst enigszins goed voor me zien. Soms ontgaat me wat om me heen gebeurt omdat ik te druk in gedachten ben.
Het probleem is dat ik me leeg voel, ik voel me gewoon een zombie niets komt in mij op geen geen gedachten geen herinneringen alsof mijn brein uitstaat. Elke dag is hetzelfde in mijn hoofd het is leeg ik voel niks geen emoties niets totale leegte alsof ik niet besta
ik ben er zeker van dat ik niet depressief ben ik heb geen gedachten, laat staan negatieve gedachten.
zondag 18 oktober 2020 04:32
Geen emoties, gedachten en herinneringen hebben is natuurlijk iets heel anders dan wat je in de OP zegt (want dat laatste hebben heel veel mensen). Zo leeg zijn van binnen lijkt me heel vervelend. Er moet toch íets van een gedachte zijn terwijl je dingen doet? Je hoeft niet letterlijk in zinnen te denken, maar is er helemaal niets? Misschien eens naar de huisarts gaan als je er last van hebt.
zondag 18 oktober 2020 04:35
Ik heb beelden en stemmen als ik het nodig vind, maar mijn reguliere hoofd bestaat uit abstracte concepten. Als ik lees zie ik de letters niet en hoor ik ook geen stem, dan zie ik alleen de inhoud in concepten. En dat is inderdaad veel sneller dan mezelf in mijn hoofd voorlezen. De rest van mijn denken werkt ook zo: als ik gewoon denk is dat in concepten; beelden en stemmen zijn veel langzamer. Soms is dat handig, als ik me op een detail wil concentreren is vertraging prettig, maar meestal houdt dat me op. Mijn automatisme is denken in concepten.
Mijn hoofd is nooit leeg. Wel leeg van beelden en stemmen, maar nooit leeg van concepten. Ik heb dat wel eens geprobeerd met mindfullness (want dat wordt daar nagestreefd, dat geeft rust), maar daar ben ik niet zo goed in. Echt nergens aan denken kost best veel energie.
TO, weet je zeker dat je ècht nergens aan denkt?
Mijn hoofd is nooit leeg. Wel leeg van beelden en stemmen, maar nooit leeg van concepten. Ik heb dat wel eens geprobeerd met mindfullness (want dat wordt daar nagestreefd, dat geeft rust), maar daar ben ik niet zo goed in. Echt nergens aan denken kost best veel energie.
TO, weet je zeker dat je ècht nergens aan denkt?
zondag 18 oktober 2020 08:18
deize96 schreef: ↑18-10-2020 04:09Het probleem is dat ik me leeg voel, ik voel me gewoon een zombie niets komt in mij op geen geen gedachten geen herinneringen alsof mijn brein uitstaat. Elke dag is hetzelfde in mijn hoofd het is leeg ik voel niks geen emoties niets totale leegte alsof ik niet besta
ik ben er zeker van dat ik niet depressief ben ik heb geen gedachten, laat staan negatieve gedachten.
Dat lijkt me heel naar, alhoewel... als je geen emoties voelt, kun je het dan wel als 'naar' benoemen vraag ik me ineens af? Maar geen emoties voelen staat toch helemaal los van al dan niet een innerlijke monoloog hebben? Ervaar je nooit emoties? Wat zijn tot nog toe je drijfveren in het leven?
Heb je trouwens weleens therapie gehad en wat is hier dan over besproken?
zondag 18 oktober 2020 09:01
Dingen op de automatische piloot zoals autorijden daarover praat ik niet in mijn hoofd zeg maar. Maar inderdaad als ik iemand zie rijden in bijvoorbeeld dezelfde auto als ik, dan denk ik dat letterlijk.Doggo schreef: ↑17-10-2020 22:54Maar als je je moet focussen op iets anders dan jezelf, kan toch niet tegelijk met jezelf in je hoofd praten? Bijvoorbeeld als je met iemand aan het praten bent heb je toch niet de tijd om eerst in volzinnen met jezelf te gaan babbelen. Daarom ging ik er vanuit dat alle mensen in associaties denken. In een fractie van een seconde weet je al wat je weet. Als je snapt wat ik bedoel. Nog een voorbeeld, wanneer je auto rijdt: dan zeg je niet in je hoofd “hey daar komt iemand van rechts dus nu trap ik de rem en de koppeling in en schakel ik naar de 1e versnelling terug en hee dat is een blauwe twingo en die man heeft rood haar.” Dat doet niemand toch, toch????? Kun je me uitleggen hoe dit dan bij jou gaat?
Dus eigenlijk stel ik niet ter discussie dat mensen hele monologen hebben of beelddenken. Want dat doe ik ook wel eens, dan ga ik in mijn fantasie op. Maar ik vind het moeilijk voor te stellen dat iemand dit standaard doet. Want dat maakt het leven vrijwel onmogelijk mijn inziens. Nadenken duurt dan heel lang omdat je eerst jezelf moet horen uitpraten. Terwijl bij associatief denken je in een fractie van een seconde weet wat je weet.
Het is best moeilijk om over zoiets abstracts te praten maar ik vind dit heel interessant.
Nu ik dit schrijf, denk ik dus dat ik dit schrijf.
Als ik mijn medicatie moet nemen dan denk ik letterijk, oh ik moet ff mijn medicatie nemen. Of halverwege de dag, “heb ik mijn medicijnen wel ingenomen?” En dan bedenk ik letterijk wat ik gedaan heb en dan “zeg” ik dus dat ik ze wel genomen heb.
Of als ik even wil gaan roken dan denk ik oeh heb zin in een sigaret. Ga even naar buiten om te roken.
Eigenlijk doe ik alle mededelingen die ik naar een ander zou doen naar mijzelf in mijn hoofd.
Ik kan soms een heel gesprek hebben met man zonder dat hij dat weet.
. Ik heb regelmatig dat ik er van overtuigd ben dat ik iets gevraagd heb, maar dat was dan alleen jn mijn hoofd. Kijk ik doe natuurlijk ook een heleboel associatief. Anders zou ik ook nooit supersnel ergens op reageren. Maar een gesprek voeren doe ik dubbel zeg maar. Hetgeen dat ik zeg dat denk ik niet, maar wel bijvoorbeeld de emoties die ik bij de ander zie. Of ik denk in een discussie “waarom reageert de ander zo?”
Vanmorgen werd ik wakker en zag dat het mistig was. Dan denk ik dus hmmm het is mistig.
Vanmorgen onder na het douchen dacht ik aan dit topic, ik pakte een wattenstaafje en dat had ik niet bedacht zeg maar. Net als dat ik niet dacht, ik stop hem in mijn oor, maar ik dacht dus wel “grappig dat ik niet hier over praat maar het gewoon doe”.
Het is mijn hoofd dus nooit stil. Vanaf dat ik wakker word tot ik ga slapen.
zondag 18 oktober 2020 09:04
Ik denk dan dus oh ik moet 112 bellen. Moet ik verder nog wat doen? Reanimeren, ooh weet ik nog hoe dat moet? En dan denk ik de stappen dus door.Doggo schreef: ↑17-10-2020 23:38
Hoe denken deze mensen in een spannende situatie? Stel ze moeten 112 bellen, dat is geen routine of automatisme te noemen, er moet wel actief nagedacht worden. Denken zij letterlijk: - die man heeft een hartaanval dus nu pak ik de telefoon en toets ik het nummer 112 in.
“Hallo met de alarmcentrale wat is er aan de hand?”
Interne monoloog: hmm man heeft een hartaanval dus ik moet nu vertellen dat man een hartaanval heeft
“Man heeft een hartaanval” —
Ik zou zelf eigenlijk helemaal niks actief denken op zo’n moment. Ik weet wat ik moet doen en zeggen zonder dat ik dat in volzinnen in mijn hoofd heb moeten uitspreken. Dit beschrijf ik maar als associatief denken of een soort “gevoel” in mijn hoofd.
Het gesprek zelf gaat automatisch.
zondag 18 oktober 2020 09:09
Dat je je leeg voelt en je geen emoties voelt lijkt me wel duiden op een depressie hoor. Ik herken dat van een donkere periode in mijn leven. Bij mij was het alsof mijn hoofd verpakt was in een dekbed. Alles was dof en stil.deize96 schreef: ↑18-10-2020 04:09Het probleem is dat ik me leeg voel, ik voel me gewoon een zombie niets komt in mij op geen geen gedachten geen herinneringen alsof mijn brein uitstaat. Elke dag is hetzelfde in mijn hoofd het is leeg ik voel niks geen emoties niets totale leegte alsof ik niet besta
ik ben er zeker van dat ik niet depressief ben ik heb geen gedachten, laat staan negatieve gedachten.
Je hoeft geen negatieve gedachtes te hebben om depressief te zijn.
Ik zou eens een bezoekje brengen aan de huisarts als ik jou was. Vertel je verhaal. Misschien kan de poh wat voor je doen.
zondag 18 oktober 2020 09:11
Dat lijkt me best vermoeiend eigenlijk. Ik heb dat alleen als ik te kort geslapen heb. Is het niet lastig zo?
zondag 18 oktober 2020 09:12
Dit heb ik dus ook. Dodelijk vermoeiend soms. Dat het nooit eens rustig en stil is in je hoofd. De hele dag : oh en ik moet dit nog doen, en dat niet vergeten. Had zus of zo anders moeten aanpakken enz.Hecamel schreef: ↑18-10-2020 09:01Dingen op de automatische piloot zoals autorijden daarover praat ik niet in mijn hoofd zeg maar. Maar inderdaad als ik iemand zie rijden in bijvoorbeeld dezelfde auto als ik, dan denk ik dat letterlijk.
Nu ik dit schrijf, denk ik dus dat ik dit schrijf.
Als ik mijn medicatie moet nemen dan denk ik letterijk, oh ik moet ff mijn medicatie nemen. Of halverwege de dag, “heb ik mijn medicijnen wel ingenomen?” En dan bedenk ik letterijk wat ik gedaan heb en dan “zeg” ik dus dat ik ze wel genomen heb.
Of als ik even wil gaan roken dan denk ik oeh heb zin in een sigaret. Ga even naar buiten om te roken.
Eigenlijk doe ik alle mededelingen die ik naar een ander zou doen naar mijzelf in mijn hoofd.
Ik kan soms een heel gesprek hebben met man zonder dat hij dat weet.. Ik heb regelmatig dat ik er van overtuigd ben dat ik iets gevraagd heb, maar dat was dan alleen jn mijn hoofd.
Kijk ik doe natuurlijk ook een heleboel associatief. Anders zou ik ook nooit supersnel ergens op reageren. Maar een gesprek voeren doe ik dubbel zeg maar. Hetgeen dat ik zeg dat denk ik niet, maar wel bijvoorbeeld de emoties die ik bij de ander zie. Of ik denk in een discussie “waarom reageert de ander zo?”
Vanmorgen werd ik wakker en zag dat het mistig was. Dan denk ik dus hmmm het is mistig.
Vanmorgen onder na het douchen dacht ik aan dit topic, ik pakte een wattenstaafje en dat had ik niet bedacht zeg maar. Net als dat ik niet dacht, ik stop hem in mijn oor, maar ik dacht dus wel “grappig dat ik niet hier over praat maar het gewoon doe”.
Het is mijn hoofd dus nooit stil. Vanaf dat ik wakker word tot ik ga slapen.
Bij bijvoorbeeld een sollicitatiegesprek heb ik die al 10 keer gevoerd in mijn hoofd. Met alle mogelijke vragen.
Discussies met man, in mijn hoofd én later pas in het echt. Ik praat ook vaak hardop in mezelf. Leren doe ik ook door het óf hardop te lezen of door het in mijn hoofd te zeggen.
Het is echt nóóit stil in mijn hoofd.
Zou niet weten hoe dat is
Man zegt ook wel eens: ik denk niks. Dan denk ik :HOE dan??
Bij mij is het altijd druk.
Geen ADD of andere stoornissen overigens.
Als ik niet kan wat ik wil, dan wil ik wat ik kan!
zondag 18 oktober 2020 09:18
