Werk & PTSS

28-12-2020 21:59 22 berichten
Alle reacties Link kopieren
Voor diegene die bekend zijn met PTSS, hoe gaan jullie daarmee om tijdens je werk?

Ik heb altijd mijn masker op, slik medicatie als ik moet werken om normaal te functioneren. Ik ben regelmatig in paniek, of sta onder spanning van de adrenaline, wat ik overigens voor de buitenwereld best goed kan verbergen, en als ik echt een piek voel aankomen, dan trek ik me even terug. Doordat ik altijd alert ben, en door de angst, werkt mijn geheugen niet altijd even goed. en maak ik regelmatig kleine foutjes tijdens mijn werk. Ik probeer al vaker notities te maken, maar soms vergeet ik het, of stel ik een stomme vraag.
Die foutjes wekken ook weer een paniekreactie op, omdat ik graag de controle wil houden.
Het mondkapje dat ik nu tijdens mijn werk moet dragen zorgt er ook voor dat ik sneller in paniek raak, omdat ik chronische hyperventilatie heb.

Eigenlijk ben ik al heel lang zo moe, en ik ben bang dat ik het binnenkort niet meer trek.
De behoefte om pijn te willen voelen wordt ook steeds groter. Mijn gezond verstand houd me wel tegen. Maar het is allemaal zo vermoeiend.

Ik ben op zoek naar tips om het dragelijker te maken, zodat ik niet meer zoveel foutjes maak op mijn werk. En omdat ik bang ben echt onderuit te gaan door de vermoeidheid. Ik heb graag controle, en voor mijn gevoel verlies ik die nu.

Ik ben bij een psycholoog, maar sinds ik met het traject gestart ben, zijn mijn klachten alleen maar verergerd, omdat er zoveel opgerakeld wordt. Op andere punten merk ik wel verbetering. Ik heb mijn zorgen over mijn werk nog niet met haar besproken, door omstandigheden heb ik bijna een maand geen therapie. Bij de volgende afspraak wil ik dit wel met haar bespreken. Maar ik hoop ondertussen hier op wat tips.
Alle reacties Link kopieren
Ben je aan het reintegreren of tijdens je werkzaamheden en vastgestelde ptss onder behandeling bij een psych? Heb je de diagnose al lang?

Ben er zelf een half jaar uitgeweest na een mental breakdown (ptss en angststoornis) en nu heel langzaam stap voor stap weer opbouwen op werkgebied. Vind het méga pittig dus kan me voorstellen dat wanneer je nog je normale uren werkt, het helemaal een uitdaging is...
knuffel voor jou!
Waarom moet jij in deze staat nog werken?
Meld je ziek en ga eerst werken aan je ptss voordat je weer gaat werken.
Weet je werk ervan af?
Maak een afspraak met de bedrijfsarts en bespreek het daar.

En een knuffel, want dit lijkt me heel rot :there:
Alle reacties Link kopieren
In oktober ben ik heel erg geconfronteerd met herbelevingen vanuit mn PTSS. Via een therapeute van mn werk terecht gekomen bij een psycholoog die ook brainspotting geeft.
Dit is echt aan te raden!!!!
Ik had al eens emdr gehad, dit werkte voor een deel. En nu ja een aantal behandelingen brainspotting merk ik dat de traumas echt opgeruimd zijn.
Geen herbelevingen meer... niet meer terug in de paniekaanvallen of depressiviteit.
Ik snap niet goed hoe het werkt maar het is echt geweldig!
Alle reacties Link kopieren
Ik werk gewoon mijn normale uren 4/5 dagen in de week. Daarnaast ook alleenstaande moeder, dus thuis gaat ook alles door. Mijn PTSS is ontstaan door meerdere trauma’s. Sinds mei ben ik gestart bij de specialistische ggz, daar is de diagnose PTSS vastgesteld. Sinds juni ben ik bezig met emdr. Exposure therapie, schematherapie en cognitieve gedragstherapie volgen nog. Maar eerst moet de lading er af.
Maar ik vraag me af en toe af hoe ik het vol moet houden, en hoe ik voorkom onnodige fouten te maken.
Alle reacties Link kopieren
Mrs_williams schreef:
28-12-2020 22:16
Ik werk gewoon mijn normale uren 4/5 dagen in de week. Daarnaast ook alleenstaande moeder, dus thuis gaat ook alles door. Mijn PTSS is ontstaan door meerdere trauma’s. Sinds mei ben ik gestart bij de specialistische ggz, daar is de diagnose PTSS vastgesteld. Sinds juni ben ik bezig met emdr. Exposure therapie, schematherapie en cognitieve gedragstherapie volgen nog. Maar eerst moet de lading er af.
Maar ik vraag me af en toe af hoe ik het vol moet houden, en hoe ik voorkom onnodige fouten te maken.
Poeh. Tip. Stop per direct met werken. Meld je bij je bedrijfsarts en leg je situatie voor. Snap ook dat het een aanslag lijkt, maar je salaris loopt het eerste jaar na ziekmelden door. Tijd om dit aan te pakken is echt nodig!
Diep respect, want ik zit in eenzelfde situatie en kan me niet voorstellen hoe ik hier fulltime bij zou moeten werken...
Alle reacties Link kopieren
Maak je echt onnodige fouten, meer dan anderen?
Of wil je zo erg voorkomen dat je fouten maakt, dat je elke fout als onvergeeflijk en dom bestempelt?
Want elke werknemer maakt fouten. Ook soms fouten die voorkomen hadden kunnen worden.
En elke werknemer stelt weleens vragen waarvan hij achteraf denkt dat het een domme vraag was.

Dus ook al maak je fouten (wel of niet voorkomend uit je PTSS), ben je niet ook gewoon veel te streng voor jezelf?
Mrs_williams schreef:
28-12-2020 22:16
Ik werk gewoon mijn normale uren 4/5 dagen in de week. Daarnaast ook alleenstaande moeder, dus thuis gaat ook alles door. Mijn PTSS is ontstaan door meerdere trauma’s. Sinds mei ben ik gestart bij de specialistische ggz, daar is de diagnose PTSS vastgesteld. Sinds juni ben ik bezig met emdr. Exposure therapie, schematherapie en cognitieve gedragstherapie volgen nog. Maar eerst moet de lading er af.
Maar ik vraag me af en toe af hoe ik het vol moet houden, en hoe ik voorkom onnodige fouten te maken.
Ja maar weet je werk ervan af? Je kunt toch niet met een masker op blijven werken dat hebben mensen sneller door dan je denkt. Misschien ben je bang je baan kwijt te raken als je naar de bedrijfsarts gaat?
Het klinkt in elk geval niet gezond de manier waarop jij elke dag moet gaan werken onder de medicatie en een masker op en constant bang zijn om fouten te maken en last van je geheugen en ook nog bang om in te storten hierdoor?
Maak een afspraak bij de bedrijfsarts en leg alles uit waarmee je zit want dit is echt niet helpend bij je therapie.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben bang om bij ziekmelding mijn functie kwijt te raken, en die vind ik nu net zo leuk. Ik vraag me af en toe ook af hoe ik het vol hou. Soms helpt werk juist ook als afleiding, de ene keer beter als de andere keer.

Ik ben erg streng voor mezelf, hoe slechter ik me voel, hoe hoger de lat, ook in het huishouden. Tevens is dat ook een manier om afleiding te creëren, en om controle te houden. Maar ik kreeg onlangs wel een opmerking over een fout die ik had gemaakt.

Ik heb momenteel vakantie, maar voor mijn vakantie betrapte ik mezelf er steeds vaker op, dat ik, als ik op de fiets zat, hoopte om aangereden te worden. Niet ernstig, maar genoeg om even uit te running te zijn. Een gebroken been of zo, zodat ik even rust heb, en veilig in mijn eigen huis kan blijven.
Hoelang duurt dat trajekt nog?
Als het niet heel lang is zou ik gewoon volhouden en hopen dat je erna echt 'beter' bent. Werk je er dan nog niet zolang of heb je je al te vaak ziekgemeld waardoor je bang bent dat je je baan verliest wanneer je naar de arboarts gaat?
Je kunt bij de bedrijfsarts anoniem een preventief spreekuur aanvragen. Dit raad ik je nu aan. Dan kun je het daar voorleggen en bespreken wat in jouw situatie handig is om te doen.
Alle reacties Link kopieren
TO, ik zou met de bedrijfsarts gaan overleggen.

Gya2020 schreef:
29-12-2020 11:28
Hoelang duurt dat trajekt nog?
Als het niet heel lang is zou ik gewoon volhouden en hopen dat je erna echt 'beter' bent. Werk je er dan nog niet zolang of heb je je al te vaak ziekgemeld waardoor je bang bent dat je je baan verliest wanneer je naar de arboarts gaat?

Dat duurt nog wel een paar jaar:
''Sinds juni ben ik bezig met emdr. Exposure therapie, schematherapie en cognitieve gedragstherapie volgen nog.''
Nou dan moet ze dus nog een paar jaar ziek thuis zitten en heb de andere posts van TO bekeken maar volgens mij is ze al in de afgelopen 2 jaar vaker ziek thuis geweest..denk inderdaad niet dat het dan gek is om bang te zijn om haar baan te verliezen.
Ik zou gewoon volhouden op het werk en buiten de therapie om ook veel leuke ontspannende dingen gaan doen met vriendinnen of samen met je kinderen of alleen?
Het lijkt mij dat je teveel nadenkt over je eigen traumas en angsten. Zo erg dat je eigen gedachten maken dat je je zo slecht voelt. Je schuift nu bijvoorbeeld alles op je traumas terwijl dit alleen maar jouw eigen gedachtes kunnen zijn waardoor je je slecht of angstif voelt. Door traumatherapie blijf je er juist in hangen en wordt je juist depressiever over jezelf. Denk dat cognitieve therapie beter zal helpen en daarbij ontspanning en leuke dingen doen samen met anderen of alleen.
Alle reacties Link kopieren
Dit traject gaat nog zeker 1,5 jaar duren.
Ziekmelden is iets wat ik niet wil, ik wil graag blijven werken, het is ook afleiding. Ik ben op zoek naar tips om die foutjes niet te maken, en de dag wat makkelijker door te komen.
3 jaar geleden ben ik een tijdje uit de running geweest vanwege een burn out, toen speelde ptss al een rol, al wist ik toen nog niet dat ik ptss had. Ik ben toen 5 weken thuis geweest, maar opbouwen heeft wel een paar maanden geduurd.

Ik denk niet teveel na over mijn trauma’s en angsten. Ik probeer ze juist continue te blokkeren, maar triggers heb ik niet in de hand. Dat is ook een symptoom van ptss. Cognitieve gedragstherapie ga ik ook krijgen, maar pas als laatste.
Alle reacties Link kopieren
Heb ervaring met werken tijdens traumaverwerking. Maar heb geen kinderen en na het werk deed ik niets. Was puur overleven en via middelen als valeriaan de zenuwen en paniek proberen te managen.

Er verandert iets in je hersenen, je zelfgevoel verandert door therapie en je lichaam gaat zich daardoor schrapzetten, wat weer een trigger is, zo ontstaat een neerwaartse spiraal.

Ik probeerde thuis en op werk in de pauzes op het toilet steeds de spiraal te doorbreken, door ademhalingsoefeningen te doen, om de hyperventilatie onder controle te krijgen en met meer kalmte te werken. Dat hielp wel iets. Het bleef overleven.

Maar het is tijdelijk. Het wordt beter. Je bent lerende en je moet wat dingen uitproberen. Mild zijn naar jezelf, het moet, anders ben je zelf je ergste vijand en dan blijf je hyperventileren en je lijf triggeren. Kijk anders tegen fouten aan, want het is niet te voorkomen helaas.

Met mij gaat het nu goed, heb toen 1 slecht jaar gehad ongeveer maar er was al snel een stijgende lijn. Ben nu 6 jaar verder. Veel sterkte en ik wens je alle kracht toe in 2021!
Alle reacties Link kopieren
@avage dankjewel voor je bericht.
Ik slik alprazolam, maar soms komt het er gewoon door heen.

Die ademhalingsoefeningen ga ik proberen.
Ik trek me nu ook af en toe terug als de spanning te veel wordt.

Wat fijn om te horen dat het nu zo goed met je gaat. Dat geeft me hoop.
Alle reacties Link kopieren
Probeer jezelf te vergeven dat je menselijk bent en foutjes maakt.

Je doet wat je kan.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbare situatie. Rot voor je.
Wat mij helpt is zo eerlijk mogelijk zijn op mijn werk. Maar ik ben van werk gewisseld om met schone lei te beginnen. Vond het heel moeilijk om in mijn oude functie toe te geven dat ik het 'niet kon volhouden'. Mijn nieuwe functie is pittiger qua functie, maar beter vol te houden omdat ik meteen op andere voet ben gestart. Door aan te geven dat ik werk aan mijn toekomst op basis van een onrustig verleden. Daar is veel begrip voor, juist omdat ik het nu vertel en ik foutjes dus op een prettige manier boven tafel kan brengen.
Als dat niet meer lukt, is (deels) ziekmelden mijn volgende stap.

Om werk heen pak ik zoveel mogelijk rust. Al heb ik veel triggers, dus het is een achtbaan momenteel.
Rust pakken zal voor jou moeilijker zijn ivm de zorg voor je kind. Kun je daarin meer ruimte voor jezelf creëren?
Hips, hopsakee en pierlala.
Alle reacties Link kopieren
Ik denk dat ik op mijn werk inderdaad eerlijker moet zijn, maar dat is een stap. Omdat het voor de buitenwereld lijkt alsof ik alles perfect op orde heb. Ik probeer ook zoveel mogelijk rust te pakken, maar door mijn dwanggedachtes is dat niet altijd mogelijk. De ene dag gaat dat beter dan de andere.

Zorg voor de kinderen gaat gewoon door, daar kan ik helaas geen ruimte voor creëren.
Momenteel is het overleven.
Maar ik heb de komende weken wekelijks een afspraak bij de psycholoog, en ik moet gaan nadenken over andere medicatie.
De psycholoog gaat overleggen met de regiebehandelaar en eventueel het plan van aanpak wijzigen.
Alle reacties Link kopieren
Mrs_williams schreef:
06-01-2021 21:06
Ik denk dat ik op mijn werk inderdaad eerlijker moet zijn, maar dat is een stap. Omdat het voor de buitenwereld lijkt alsof ik alles perfect op orde heb. Ik probeer ook zoveel mogelijk rust te pakken, maar door mijn dwanggedachtes is dat niet altijd mogelijk. De ene dag gaat dat beter dan de andere.

Zorg voor de kinderen gaat gewoon door, daar kan ik helaas geen ruimte voor creëren.
Momenteel is het overleven.
Maar ik heb de komende weken wekelijks een afspraak bij de psycholoog, en ik moet gaan nadenken over andere medicatie.
De psycholoog gaat overleggen met de regiebehandelaar en eventueel het plan van aanpak wijzigen.
Ik vind het echt rot voor je dat het zo'n zware last is om te dragen.
Heb je zicht op de wijzigingen in je plan van aanpak? Heb je inspraak?

Voor mij is nu schematherapie met tussentijdse EMDR al zeer ondersteunend. Wel meteen alle stoppen door, maar ik merk dat de last al iets lichter wordt. Meer grip op herstel, al is het echte hersteld zijn nog wel ver weg.
Hips, hopsakee en pierlala.
Alle reacties Link kopieren
Hey, wat goed dat je dit verhaal post. Ik heb ook PTSS en daarnaast heb ik faalangst. Ik heb meerdere keren geprobeerd om te werken in een reguliere baan, maar helaas was het niet te doen. Nu heb ik een indicatie banenafspraak en komende vrijdag mag ik beginnen met een baan waar ze van mijn diagnoses afweten en daar ook begrip en geduld voor hebben. Momenteel volg ik al een jaar traumatherapie.

Als ik jouw verhaal zo lees, denk ik dat het niet verkeerd zou zijn om een gesprek met het UWV aan te vragen. Zij kunnen adviseren of het zinvol voor jou zou zijn om een indicatie banenafspraak aan te vragen en kunnen er meer informatie over geven. Daarnaast kunnen ze jou ook adviseren over of je op deze manier door ‘moet’ blijven werken of dat je je beter ziek kunt melden.

In tegenstelling tot wat veel mensen denken, verdien je met een indicatie banenafspraak een regulier salaris bij een normale werkgever. Je krijgt alleen extra begeleiding en dat is zo fijn als je in zo’n heftig traject zit! Tegenwoordig kun je je indicatie ook weer in laten trekken (dit was vroeger niet zo) als je genezen bent, dan sta je niet meer in het doelgroepregister. Hoop dat ik je een beetje heb kunnen helpen met deze informatie.

Dikke 🫂

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven