Onzeker vanwege autisme

10-01-2021 19:28 25 berichten
Alle reacties Link kopieren
Soms weet ik gewoon niet wat ik hiermee moet. Maar sinds de laatste 3 jaar ben ik ontzettend onzeker over mezelf vanwege mijn autisme.
Ik ben een vrouw van begin 20, al mijn hele leven weet ik dat ik deze diagnose heb. Ik ben er letterlijk mee opgegroeid. Als kind zijnde heb ik hier de nodige hulp voor gekregen.. Maar de laatste kleine 10 jaar doe ik alles zelfstandig. Ik woon op mezelf, doe een leuke studie op het HBO in de sociale en hulpverlenende sector, mijn stage gaat goed en ik heb op zich een fijn netwerk. Niet heel groot, maar ik ben blij met de mensen om mij heen. Daarnaast vind ik dat ik ook zeker geen vervelende uitstraling heb (als je dat van jezelf mag zeggen)..

Maar hoe goed het allemaal op zich ook gaat, autisme gaat niet weg. Hoe ouder ik word, hoe groter het inzicht van mijn 'beperkingen' wordt. Daarnaast merk ik ook dat ik de laatste paar jaar in bepaalde situaties meer 'beperkingen' ervaar dan vroeger.
Zo vind ik uitgaan met vriendinnen eens in de zoveel tijd hartstikke leuk! (Kan nu natuurlijk niet). Maar doordat autisme vaak nog wordt geassocieerd met 'je bent niet sociaal' en 'iemand met autisme is liever alleen dan omgeven met andere mensen' twijfel ik steeds vaker aan mezelf. Oké, het gaat in de manier van communiceren soms wel eens mis, maar het gaat ook heel vaak wel goed.
Ergens ben ik ook wel trots op hoe ik het doe en hoe ik nu in het leven sta, maar die onzekerheid blijft. En wordt naar mijn idee steeds hinderlijker voor mezelf. Want nieuwe situaties met nieuwe mensen begin ik ook steeds vaker 'eng' te vinden, terwijl ik hier vroeger niet tot nauwelijks last van had. Dat ik dat soort dingen trouwens 'eng' vind zien mensen over het algemeen niet aan me. In de meeste nieuwe situaties kan ik me al redelijk snel mengen met mensen, hoewel ik me vaak wel een ietwat buitenbeetje voel.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat deze onzekerheid verdwijnt of minder word?
Alle reacties Link kopieren
Heb je een psycholoog/behandelaar met wie je dit soort dingen kan bespreken?

In mijn ervaring is het vaak fijn om even te kunnen relativeren met iemand. Om een situatie vanuit een andere hoek te leren zien nadat je ongemerkt bent vastgelopen in een bepaald gedachtespoor.
Heb je iemand waar je mee praat? Psycholoog/therapeut? Dat hielp bij mij.

Elke nieuwe fase in je leven is weer wennen. Heb je net trucjes gevonden om de middelbare school goed te doorlopen, ga je alweer naar HBO. Op jezelf wonen, elk jaar nieuwe vakken en stage lopen. Dat is best veel gevraagd, en dan is het niet gek af en toe even stil te staan bij hoe het gaat, en daar ook hulp bij te krijgen.
Is het wellicht tijd dat je hier weer wat hulp bij krijgt?
Misschien een domme vraag, maar komt het door je autisme dat je nieuwe mensen/nieuwe situaties eng vindt? Het lijkt alsof het de laatste tijd erger is, of dat je er meer last van hebt. Zou het ook iets anders kunnen zijn?

Ik heb een aantal autisten om me heen, en die lijken heel constant te zijn in hun gedrag en de uitdagingen waar ze door hun autisme tegenaan lopen. Maar goed, niet alle mensen met autisme zijn hetzelfde natuurlijk.

Onzekerheid laten verdwijnen zelf, of je nou autisme hebt maar ook zonder, is volgens mij heel moeilijk. Dus mijn eerste stap zou de huisarts zijn. Zodat je er wat ondersteuning bij kunt krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Hier een sociale autist met een vrij groot netwerk die door haar vrienden totaal niet sociaal onhandig wordt gevonden en ook nog houdt van uit gaan op zijn tijd.

Of te wel, je bent niet de enige die niet aan het stereotype voldoet ;)
Het is toch een spectrum waarbij elke autist andere kenmerken heeft.

Nu zal ik niet zeggen dat ik nooit sociaal onhandig ben. Voel ik me niet op mijn gemak, dan merk je dat echt wel en gaat het niet meer vanzelf. Uitgaan? Er zijn periodes dat ik daar de energie niet voor heb. Nieuwe mensen ontmoeten is dan ook moeilijk en moet ik niet aan denken.

Maar het grootste deel van de tijd voldoe ik niet aan het stereotype beeld van de sociaal onhandige kluizenaar. En als iemand dan denkt/zegt "maar jij bent helemaal niet als..." dan zeg ik "dat klopt".
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Marlouse schreef:
10-01-2021 20:48
Is het wellicht tijd dat je hier weer wat hulp bij krijgt?
Misschien een domme vraag, maar komt het door je autisme dat je nieuwe mensen/nieuwe situaties eng vindt? Het lijkt alsof het de laatste tijd erger is, of dat je er meer last van hebt. Zou het ook iets anders kunnen zijn?

Ik heb een aantal autisten om me heen, en die lijken heel constant te zijn in hun gedrag en de uitdagingen waar ze door hun autisme tegenaan lopen. Maar goed, niet alle mensen met autisme zijn hetzelfde natuurlijk.

Onzekerheid laten verdwijnen zelf, of je nou autisme hebt maar ook zonder, is volgens mij heel moeilijk. Dus mijn eerste stap zou de huisarts zijn. Zodat je er wat ondersteuning bij kunt krijgen.
Ik ben TO niet, maar bij mij kan het wisselen. Heb ik weinig energie en zit ik niet lekker in mijn vel heb ik veel meer last van mijn beperkingen. Deze coronaperiode voel ik me af en toe echt een wandelend autisme-uithangbord, terwijl daarvoor de meesten het amper aan mij merkten. En ook nu kan ik het nog aardig verbloemen. Al laat ik het wel zien aan de mensen die dicht bij mij staan, want dat verbloemen kost een hoop energie.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Mevrouw_SpuitElf schreef:
10-01-2021 20:46
Heb je iemand waar je mee praat? Psycholoog/therapeut? Dat hielp bij mij.

Elke nieuwe fase in je leven is weer wennen. Heb je net trucjes gevonden om de middelbare school goed te doorlopen, ga je alweer naar HBO. Op jezelf wonen, elk jaar nieuwe vakken en stage lopen. Dat is best veel gevraagd, en dan is het niet gek af en toe even stil te staan bij hoe het gaat, en daar ook hulp bij te krijgen.
Nee op dit moment niet. Wel een tijdje gehad, maar dat klikte niet. Ook niet echt verder gezocht. Het gaat met 'ups en downs' om het zomaar even te zeggen. Nu ervaar ik dat weer meer, over een weekje is het even wat minder, dan komt het weer terug. Etc. Etc. Maar misschien is het een idee om daarin weer tijdelijk wat extra hulp bij te krijgen.
Alle reacties Link kopieren
Marlouse schreef:
10-01-2021 20:48
Is het wellicht tijd dat je hier weer wat hulp bij krijgt?
Misschien een domme vraag, maar komt het door je autisme dat je nieuwe mensen/nieuwe situaties eng vindt? Het lijkt alsof het de laatste tijd erger is, of dat je er meer last van hebt. Zou het ook iets anders kunnen zijn?

Ik heb een aantal autisten om me heen, en die lijken heel constant te zijn in hun gedrag en de uitdagingen waar ze door hun autisme tegenaan lopen. Maar goed, niet alle mensen met autisme zijn hetzelfde natuurlijk.

Onzekerheid laten verdwijnen zelf, of je nou autisme hebt maar ook zonder, is volgens mij heel moeilijk. Dus mijn eerste stap zou de huisarts zijn. Zodat je er wat ondersteuning bij kunt krijgen.
Oh ja, nieuwe situaties spelen daarin zeker mee. Ik kwam dit jaar in een nieuwe klas terecht (tweedejaar), want mijn klas was enorm gekrompen.. En dat in coronatijd. Iedereen is heel aardig. Maar zij kenden elkaar allemaal al van het vorige jaar. Dus daarin heb ik ook wel soms het idee dat ik wat 'achter' loop. Ik heb ze in real life dit schooljaar nog maar iets van 5x gezien..
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 20:49
Hier een sociale autist met een vrij groot netwerk die door haar vrienden totaal niet sociaal onhandig wordt gevonden en ook nog houdt van uit gaan op zijn tijd.

Of te wel, je bent niet de enige die niet aan het stereotype voldoet ;)
Het is toch een spectrum waarbij elke autist andere kenmerken heeft.

Nu zal ik niet zeggen dat ik nooit sociaal onhandig ben. Voel ik me niet op mijn gemak, dan merk je dat echt wel en gaat het niet meer vanzelf. Uitgaan? Er zijn periodes dat ik daar de energie niet voor heb. Nieuwe mensen ontmoeten is dan ook moeilijk en moet ik niet aan denken.

Maar het grootste deel van de tijd voldoe ik niet aan het stereotype beeld van de sociaal onhandige kluizenaar. En als iemand dan denkt/zegt "maar jij bent helemaal niet als..." dan zeg ik "dat klopt".
Haha ja, dit is wel precies waar ik me ook in herken. Ik voldoe totaal niet aan dat stereotyperende plaatje. In ieder geval niet dat dit zich zo kenbaar en duidelijk uit. Het is dat ik vrij open ben en mensen het daardoor wel weten. Maar meestal krijg je te horen: 'maar je ziet er helemaal niet autistisch uit'... Nee. Dat klopt. Hoe ziet die eruit dan?😂
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 20:53
Ik ben TO niet, maar bij mij kan het wisselen. Heb ik weinig energie en zit ik niet lekker in mijn vel heb ik veel meer last van mijn beperkingen. Deze coronaperiode voel ik me af en toe echt een wandelend autisme-uithangbord, terwijl daarvoor de meesten het amper aan mij merkten. En ook nu kan ik het nog aardig verbloemen. Al laat ik het wel zien aan de mensen die dicht bij mij staan, want dat verbloemen kost een hoop energie.
Ja ik heb precies hetzelfde. Alhoewel ik nu in deze coronaperiode over het algemeen beter uit de verf kom. Ik hou ervan om dingen te ondernemen, maar vind deze tijdelijke rust ergens ook wel prettig.
Alle reacties Link kopieren
Kwikkelkwik schreef:
10-01-2021 20:57
Haha ja, dit is wel precies waar ik me ook in herken. Ik voldoe totaal niet aan dat stereotyperende plaatje. In ieder geval niet dat dit zich zo kenbaar en duidelijk uit. Het is dat ik vrij open ben en mensen het daardoor wel weten. Maar meestal krijg je te horen: 'maar je ziet er helemaal niet autistisch uit'... Nee. Dat klopt. Hoe ziet die eruit dan?😂
Wat ik eigenlijk vooral wil zeggen is dat je daar niet onzeker van moet worden. Je bent niet de enige ;)

Maar misschien heb ik makkelijk praten, ik heb tot 2 jaar terug gedacht dat ik nog enigzins neurotypisch was. Mede vanwege dat sociale en goed zijn met emoties :P
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 21:01
Wat ik eigenlijk vooral wil zeggen is dat je daar niet onzeker van moet worden. Je bent niet de enige ;)

Maar misschien heb ik makkelijk praten, ik heb tot 2 jaar terug gedacht dat ik nog enigzins neurotypisch was. Mede vanwege dat sociale en goed zijn met emoties :P
Ja maar dat maakt ook het accepteren ervan vaak nog wel lastig vind ik. Ik heb het heel lang ontkend namelijk. Ik was ineens een vrij sociaal dier geworden. Zo kon iemand met autisme niet zijn dacht ik (en mijn omgeving ook)... Toen niet wetende dat ik over fantastische copingsmechanismen beschik🙈
Alle reacties Link kopieren
Kwikkelkwik schreef:
10-01-2021 20:58
Ja ik heb precies hetzelfde. Alhoewel ik nu in deze coronaperiode over het algemeen beter uit de verf kom. Ik hou ervan om dingen te ondernemen, maar vind deze tijdelijke rust ergens ook wel prettig.
Ik woon alleen en weinig bekenden in de buurt. Dat gecombineerd met de onzekerheid van dit alles maakt dat ik moet oppassen dus niet die kluizenaar te worden, want ik weet dat dat niet goed voor me is. Gelukkig heb ik vrienden die me motiveren toch naar buiten te gaan en spreek ik wekelijks mijn autisme coach. Heb ik uit de wmo via de gemeente.

Dat zou je ook nog kunnen proberen. Al is dat bij de ene gemeente makkelijker dan de andere.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Kwikkelkwik schreef:
10-01-2021 21:03
Ja maar dat maakt ook het accepteren ervan vaak nog wel lastig vind ik. Ik heb het heel lang ontkend namelijk. Ik was ineens een vrij sociaal dier geworden. Zo kon iemand met autisme niet zijn dacht ik (en mijn omgeving ook)... Toen niet wetende dat ik over fantastische copingsmechanismen beschik🙈
Dat viel bij mij wel mee. Diagnose was een klap en een opluchting tegelijk. Het verklaarde best veel. Maar ik ben begin 30, dus had daarvoor ook al een hele ontwikkeling er op zitten.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 20:53
Ik ben TO niet, maar bij mij kan het wisselen. Heb ik weinig energie en zit ik niet lekker in mijn vel heb ik veel meer last van mijn beperkingen. Deze coronaperiode voel ik me af en toe echt een wandelend autisme-uithangbord, terwijl daarvoor de meesten het amper aan mij merkten. En ook nu kan ik het nog aardig verbloemen. Al laat ik het wel zien aan de mensen die dicht bij mij staan, want dat verbloemen kost een hoop energie.
Hier precies zo!
Als alles rustig verloopt heb ik vrijwel nergens last van. Helaas gebeurt er altijd wel weer iets en als er maar genoeg dingen tegelijk gebeuren die mijn energie opslokken, dan voel ik mij ook steeds autistischer...

Haha, ik hoor het ook als ik zeg dat ik een ASS diagnose heb. 'Dat is helemaal niet te zien!' Mhm, nee, wacht maar tot je me beter kent...
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 21:04
Ik woon alleen en weinig bekenden in de buurt. Dat gecombineerd met de onzekerheid van dit alles maakt dat ik moet oppassen dus niet die kluizenaar te worden, want ik weet dat dat niet goed voor me is. Gelukkig heb ik vrienden die me motiveren toch naar buiten te gaan en spreek ik wekelijks mijn autisme coach. Heb ik uit de wmo via de gemeente.

Dat zou je ook nog kunnen proberen. Al is dat bij de ene gemeente makkelijker dan de andere.
Ah ja, dat herken ik inderdaad wel. Gelukkig heb jij ook mensen die je wel motiveren om naar buiten te gaan.
Wat vind jij verder van het spreken met een autisme coach? Voegt dat iets toe aan jouw leven? Wat doet zo'n persoon zoal?
Alle reacties Link kopieren
Kwikkelkwik schreef:
10-01-2021 21:23
Ah ja, dat herken ik inderdaad wel. Gelukkig heb jij ook mensen die je wel motiveren om naar buiten te gaan.
Wat vind jij verder van het spreken met een autisme coach? Voegt dat iets toe aan jouw leven? Wat doet zo'n persoon zoal?
Wat die doet, hangt heel erg vanaf van wat je nodig hebt. Ik had haar nodig om te helpen mijn huishouden op orde te krijgen. Nu lukt dat beter momenteel, omdat ik zoveel thuis ben. Ze is nu vooral mijn klankbord en iemand met wie ik kan sparren over waar ik mij worstel en die me helpt daarmee om te gaan of meedenkt hoe iets aan te pakken. Zeker in deze tijd vind ik het vaak al fijn van haar te horen dat de dingen waar ik last heb iets is dat ze veel ziet bij cliënten.
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Alle reacties Link kopieren
Kwikkelkwik schreef:
10-01-2021 19:28
Maar hoe goed het allemaal op zich ook gaat, autisme gaat niet weg. Hoe ouder ik word, hoe groter het inzicht van mijn 'beperkingen' wordt. Daarnaast merk ik ook dat ik de laatste paar jaar in bepaalde situaties meer 'beperkingen' ervaar dan vroeger.

Zo vind ik uitgaan met vriendinnen eens in de zoveel tijd hartstikke leuk! (Kan nu natuurlijk niet). Maar doordat autisme vaak nog wordt geassocieerd met 'je bent niet sociaal' en 'iemand met autisme is liever alleen dan omgeven met andere mensen' twijfel ik steeds vaker aan mezelf. Oké, het gaat in de manier van communiceren soms wel eens mis, maar het gaat ook heel vaak wel goed.

... In de meeste nieuwe situaties kan ik me al redelijk snel mengen met mensen, hoewel ik me vaak wel een ietwat buitenbeetje voel.

Hoe kan ik ervoor zorgen dat deze onzekerheid verdwijnt of minder word?
Die onzekerheid zal vooral minder worden (en misschien helemaal verdwijnen) als je accepteert dat je autisme nooit weggaat.
Het hoort bij jou.
Maar jij bent meer dan het autisme, het is een vooroordeel bijv. dat autisten niet sociaal zijn.

Bovendien heeft autisme heel veel voordelen (soms samenhangend met vooroordelen zoals geordend zijn, etc.).
Maar dat is meer de persoon dan de autisme.
Iedereen met autisme is anders, jij ook.
En overigens is iedereen ZONDER autisme ook anders.
Er is echt geen 'club van geen autisten' waar iedereen zelfverzekerd is en overal weet hoe hij / zij zich moet gedragen.

Ik ben 47 (Asperger) en inmiddels liever met dan zonder (meestal).
Ja, ik word eerder moe en ik ben prikkelgevoelig maar juist meer empathie die ik echter wel aan de kant kan leggen wanneer nodig. Daarom kan ik in sommige situaties mensen bijv. beter helpen dan iemand zonder. Juist omdat ik minder betrokken ben.

Zoek iets wat alleen jij hebt, maak daar je voordeel van en verkoop het als pluspunt aan anderen maar vooral aan jezelf.
'Soul mate' isn't a pre-existing condition. It's earned over time.
(Pamela Druckerman)
Alle reacties Link kopieren
lollypopje schreef:
10-01-2021 20:49
Hier een sociale autist met een vrij groot netwerk die door haar vrienden totaal niet sociaal onhandig wordt gevonden en ook nog houdt van uit gaan op zijn tijd.

Of te wel, je bent niet de enige die niet aan het stereotype voldoet ;)
Het is toch een spectrum waarbij elke autist andere kenmerken heeft.

Nu zal ik niet zeggen dat ik nooit sociaal onhandig ben. Voel ik me niet op mijn gemak, dan merk je dat echt wel en gaat het niet meer vanzelf. Uitgaan? Er zijn periodes dat ik daar de energie niet voor heb. Nieuwe mensen ontmoeten is dan ook moeilijk en moet ik niet aan denken.

Maar het grootste deel van de tijd voldoe ik niet aan het stereotype beeld van de sociaal onhandige kluizenaar. En als iemand dan denkt/zegt "maar jij bent helemaal niet als..." dan zeg ik "dat klopt".
Waaraan merk jij wél dat je autistisch bent dan?
Gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid en voor mijn eigen beeldvorming!
Je staat stil bij je zwakke punten terwijl je een heleboel mooie punten hebt. Niet doen.
Alle reacties Link kopieren
Zanahoria schreef:
10-01-2021 21:33
Waaraan merk jij wél dat je autistisch bent dan?
Gewoon een vraag uit nieuwsgierigheid en voor mijn eigen beeldvorming!
Als ik me niet op mijn gemak voel is het sociale aspect echt hard werken.
Als kind begreep ik veel ongescgreven regels niet en had ik ook geen idee wat ik moest doen er bij te horen. Dus heb ik nu vrienden die net als ik lekker hun eigen pad bewandelen :)
Ik ben prikkelgevoelig, vooral voor geluid.
Contacten onderhouden kost mij meer moeite dan anderen.
Ik voel heel veel qua emoties of juist heel weinig. Als ik zo sterk voel kom ik er ook moeilijk uit, wat zeker met negatieve emoties niet fijn is.
Heel gevoelig voor dips, door het blijven hangen in die negatieve emoties.
Het is ook de bron van mijn angsr en dwang, wat in slechte periodes erger wordt.
Kan niet goed tegen onzekerheid, tenzij ik er op ingesteld ben. Het nadeel van de corona is dat ik mij nergens op in kan stellen, wat dus vrij funest voor mij is.
Als ik een verhaal vertel, kan ik erg verzanden in details en pas stoppen als het voor mijn gevoel echt af is.

Om zo maar even een deel van mijn beperkingen te benoemen. Gelukkig ervaar ik er ook positieve dingen aan. Al is dat nu helaas even wat minder :(
I do cross stitch; so you know that I have the patience to stab something a thousand times
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet naar je diagnose gaat leven. Het klinkt namelijk alsof je dat nu wel doet. Hier ook autisme, ook werkzaam in de sociale sector. Soms loop ik ergens tegenaan en denk ik ja, dat kan mogelijk komen door autisme. Maar ik zie mijn collega's zonder autisme ook tegen genoeg dingen aan lopen. Vriendschappen zijn heel lang heel lastig geweest, maar heb ik nu ook genoeg. Bedenk ik me alleen maar hoe fijn ik dat vind en niet dat het eigenlijk niet bij autisme hoort dat je dat kunt onderhouden. Ik zie autisme vooral als een verklaring soms waarom ik sommige dingen moeilijker vind of anders ervaar maar zie mezelf niet als een autist. Jij bent ook gewoon Kwikkelkwik met je eigen sterke en minder sterke kanten, net zoals ieder ander mens. Bij jou zijn alleen die minder sterke kanten toevallig samen opgesomd autisme en bij anderen heeft het geen naam.
Alle reacties Link kopieren
MrsLady schreef:
10-01-2021 21:46
Ik denk dat het belangrijk is dat je niet naar je diagnose gaat leven. Het klinkt namelijk alsof je dat nu wel doet. Hier ook autisme, ook werkzaam in de sociale sector. Soms loop ik ergens tegenaan en denk ik ja, dat kan mogelijk komen door autisme. Maar ik zie mijn collega's zonder autisme ook tegen genoeg dingen aan lopen. Vriendschappen zijn heel lang heel lastig geweest, maar heb ik nu ook genoeg. Bedenk ik me alleen maar hoe fijn ik dat vind en niet dat het eigenlijk niet bij autisme hoort dat je dat kunt onderhouden. Ik zie autisme vooral als een verklaring soms waarom ik sommige dingen moeilijker vind of anders ervaar maar zie mezelf niet als een autist. Jij bent ook gewoon Kwikkelkwik met je eigen sterke en minder sterke kanten, net zoals ieder ander mens. Bij jou zijn alleen die minder sterke kanten toevallig samen opgesomd autisme en bij anderen heeft het geen naam.
Dank je wel! Je hebt ook helemaal gelijk hoor. Ik probeer ook zoveel mogelijk 'gewoon' te leven zoals iedereen om het zo maar even te zeggen. Maar soms vind ik dat nog wel lastig en lijkt het inderdaad alsof ik dan meer naar mijn diagnose ga leven. Zal ook nog wel een stukje 'acceptatieproces' zijn.
Alle reacties Link kopieren
Je autisme is handig voor jezelf om te weten. Gewoon, zodat je jezelf soms wat beter kunt snappen. En anderen jou ook.
Maar meer belangrijk voor hoe je je ontwikkelt en gedraagt, is je coping. Je noemt het zelf al.
Dus hoe ga je om met je sterke en zwakke kanten. En leer je van eerdere ervaringen? Lukt het om met spanning om te gaan? Lukt het om soms af te kijken hoe anderen iets aanpakken en dat over te nemen? Lukt het om wat je in de ene situatie leert, ook toe passen op een ander moment? Lukt het om oplossingen te bedenken als je een probleem tegenkomt? Nou ja, ga zo maar door. Als jij, ondanks je ASS toch je staande kunt houden in lastige situaties, dan is dat je kracht! Dat is geweldig!
Dus als ik je verhaal lees, snap ik eigenlijk niet zo goed wat je dan precies onzeker maakt.
Juist als er iets niet vanzelfsprekend gaat, dan is dat toch extra knap en sterk als het toch lukt?
Alle reacties Link kopieren
helena2 schreef:
10-01-2021 22:29
Je autisme is handig voor jezelf om te weten. Gewoon, zodat je jezelf soms wat beter kunt snappen. En anderen jou ook.
Maar meer belangrijk voor hoe je je ontwikkelt en gedraagt, is je coping. Je noemt het zelf al.
Dus hoe ga je om met je sterke en zwakke kanten. En leer je van eerdere ervaringen? Lukt het om met spanning om te gaan? Lukt het om soms af te kijken hoe anderen iets aanpakken en dat over te nemen? Lukt het om wat je in de ene situatie leert, ook toe passen op een ander moment? Lukt het om oplossingen te bedenken als je een probleem tegenkomt? Nou ja, ga zo maar door. Als jij, ondanks je ASS toch je staande kunt houden in lastige situaties, dan is dat je kracht! Dat is geweldig!
Dus als ik je verhaal lees, snap ik eigenlijk niet zo goed wat je dan precies onzeker maakt.
Juist als er iets niet vanzelfsprekend gaat, dan is dat toch extra knap en sterk als het toch lukt?
Bedankt! En dat laatste is ook zo. Ik ben ook onwijs trots op hoe ik me staande hou. En ik moet ook wel toegeven dat mijn zelfvertrouwen door wat leuke succeservaringen wel weer iets is toegenomen. Maar soms baal ik wel van die diagnose. Niet dat ik dan in zelfmedelijden verdrink, maar toch. Het feit dat jij dat hebt, terwijl je er niet om gevraagd hebt. Ergens zit daar ook denk ik nog een klein beetje verdriet vanuit het verleden. Er is zo ontzettend vaak gezegd dat ik niet ver zou kunnen komen. Dat studeren niet zou lukken. Dat ik nooit zelfstandig op mezelf zou kunnen wonen.. etc. En natuurlijk ben ik daardoor extra trots dat het wél 'gewoon' lukt. Maar het feit dat heel veel mensen van te voren al geen vertrouwen in je hadden is soms gewoon nog best wel pijnlijk merk ik. En waarop was het gebaseerd? Alleen maar op het feit dat ik autisme heb. Het zijn maar een paar woorden, maar dat blijft me wel achtervolgen. Want steeds als er iets niet lukt, zegt gelijk zo'n stemmetje van 'zie je wel, ze hebben gelijk!' En natuurlijk zijn die gedachten niet eens echt realistisch.. maar het is er op de een of andere manier soms nog wel.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven