Psyche
alle pijlers
Hoe bescherm jij je grenzen?
vrijdag 15 januari 2021 17:00
Lief Viva forum,
Al een aantal jaar lees ik mee met jullie en vandaag is dan de dag; mijn eerste eigen topic.
Ikzelf ben midden 20 en heb een lastige jeugd gehad. Een van mijn ouders is bipolair, heeft borderline en was erg agressief en dit heeft ervoor gezorgd dat ik een hele onveilige jeugd heb gehad. Daardoor is bij mij een tijd geleden een parentificatiestoornis vastgesteld. Inmiddels heb ik het contact verbroken (sinds dit jaar) met deze ouder en dit geeft me veel lucht en ruimte.
Toch merk ik voornamelijk in relaties op liefdesgebied en vriendschap dat ik het enorm lastig vind om mijn grenzen aan te geven. Ik ga mijzelf te makkelijk voorbij, de ander staat vaak meer op de voorgrond en ik kan dingen maar moeilijk loslaten. kortom, ik voel me altijd verantwoordelijk voor de ander z'n gevoel, en wil het liefst dat iedereen me leuk en aardig vind.
Dit staat me echt steeds meer tegen. Ik heb al veel verschillende soorten therapie gehad maar het lijkt allemaal geen zoden aan de dijk te zetten. Elke keer slik ik maar en accepteer ik maar en eindig ik best wel unhappy en boos op mijzelf.
Dus lieve dames (en enkele heer), hoe doen jullie dat? Je grenzen bewaken?
Al een aantal jaar lees ik mee met jullie en vandaag is dan de dag; mijn eerste eigen topic.
Ikzelf ben midden 20 en heb een lastige jeugd gehad. Een van mijn ouders is bipolair, heeft borderline en was erg agressief en dit heeft ervoor gezorgd dat ik een hele onveilige jeugd heb gehad. Daardoor is bij mij een tijd geleden een parentificatiestoornis vastgesteld. Inmiddels heb ik het contact verbroken (sinds dit jaar) met deze ouder en dit geeft me veel lucht en ruimte.
Toch merk ik voornamelijk in relaties op liefdesgebied en vriendschap dat ik het enorm lastig vind om mijn grenzen aan te geven. Ik ga mijzelf te makkelijk voorbij, de ander staat vaak meer op de voorgrond en ik kan dingen maar moeilijk loslaten. kortom, ik voel me altijd verantwoordelijk voor de ander z'n gevoel, en wil het liefst dat iedereen me leuk en aardig vind.
Dit staat me echt steeds meer tegen. Ik heb al veel verschillende soorten therapie gehad maar het lijkt allemaal geen zoden aan de dijk te zetten. Elke keer slik ik maar en accepteer ik maar en eindig ik best wel unhappy en boos op mijzelf.
Dus lieve dames (en enkele heer), hoe doen jullie dat? Je grenzen bewaken?
vrijdag 15 januari 2021 17:05
vrijdag 15 januari 2021 17:06
Weet je wel wat je grenzen zijn, dan wel waar ze liggen?
Wanneer je niet weet wat je grens is, wat je wel en niet wil, dan is het ook heel lastig om je grens aan te geven....en dan ook nog op tijd. Een truc is om tijd te winnen wanneer iemand iets van je wil.
Bijv door te zeggen: ik wil daar graag een nachtje overslapen of ik moet daar even een paar dagen over nadenken.
Dus geen ja zeggen wanneer je een ongemakkelijk gevoel krijgt. Maak ruimte om na te denken over wat voor jou belangrijk is.
Wanneer je niet weet wat je grens is, wat je wel en niet wil, dan is het ook heel lastig om je grens aan te geven....en dan ook nog op tijd. Een truc is om tijd te winnen wanneer iemand iets van je wil.
Bijv door te zeggen: ik wil daar graag een nachtje overslapen of ik moet daar even een paar dagen over nadenken.
Dus geen ja zeggen wanneer je een ongemakkelijk gevoel krijgt. Maak ruimte om na te denken over wat voor jou belangrijk is.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 januari 2021 17:09
Ik had het niet beter kunnen verwoorden. En ik denk dat je goed bezig bent met je grenzen aan te geven TO, je hebt al een hele belangrijke (en dappere) stap gezet door het contact te verbreken met je ouders. En hoe beter je jezelf leert kennen, hoe beter je weet waar je grenzen liggen. Je bent volgens mij op de goede weg door hierover na te denken.viva-amber schreef: ↑15-01-2021 17:06Weet je wel wat je grenzen zijn, dan wel waar ze liggen?
Wanneer je niet weet wat je grens is, wat je wel en niet wil, dan is het ook heel lastig om je grens aan te geven....en dan ook nog op tijd. Een truc is om tijd te winnen wanneer iemand iets van je wil.
Bijv door te zeggen: ik wil daar graag een nachtje overslapen of ik moet daar even een paar dagen over nadenken.
Dus geen ja zeggen wanneer je een ongemakkelijk gevoel krijgt. Maak ruimte om na te denken over wat voor jou belangrijk is.
vrijdag 15 januari 2021 17:11
dankje voor jullie snelle reacties! ik denk dat het een combinatie is van de dingen die jullie zeggen.
Ik denk dat ik teveel het goede in mensen wil zien en dus mensen niet zo snel ''afserveer'' maar ook te makkelijk mijn grens opschuif.
Ik heb ooit de truc geleerd om vantevoren op te schrijven wat mijn verwachtingen zijn van een relatie en omgang, maar op de een of andere manier vervaagd dat gaandeweg nogal snel (oeps)
goeie tip van er later op terugkomen!
Ik denk dat ik teveel het goede in mensen wil zien en dus mensen niet zo snel ''afserveer'' maar ook te makkelijk mijn grens opschuif.
Ik heb ooit de truc geleerd om vantevoren op te schrijven wat mijn verwachtingen zijn van een relatie en omgang, maar op de een of andere manier vervaagd dat gaandeweg nogal snel (oeps)
goeie tip van er later op terugkomen!
vrijdag 15 januari 2021 17:14
ben je bang om alleen te zijn?aartstaartje schreef: ↑15-01-2021 17:11dankje voor jullie snelle reacties! ik denk dat het een combinatie is van de dingen die jullie zeggen.
Ik denk dat ik teveel het goede in mensen wil zien en dus mensen niet zo snel ''afserveer'' maar ook te makkelijk mijn grens opschuif.
Ik heb ooit de truc geleerd om vantevoren op te schrijven wat mijn verwachtingen zijn van een relatie en omgang, maar op de een of andere manier vervaagd dat gaandeweg nogal snel (oeps)
goeie tip van er later op terugkomen!
eenzaam?
vrijdag 15 januari 2021 17:22
Herken het wel. In mijn familie speelt een familietrauma en dat heeft zich ook doorgesijpeld naar een van mijn ouders. Mijn ouder kon daardoor vaak onvoorspelbaar reageren, veel stemmingswisselingen. Heeft door wat speelde in de familie een sociale fobie ontwikkeld en heeft ons te beschermend opgevoed. Los worstelen was respectloos gedrag. Ik leerde mezelf het copingsmechanisme aan zoveel mogelijk te pleasen, zodat mijn ouder het niet op mij ging afreageren.
Ik ben in mijn jeugd dus ook het gevoel voor mijn eigen grenzen kwijtgeraakt en ben ook nog zoekende naar mijn eigen identiteit.
Ik ga binnenkort starten met schematherapie, om die patronen van mijn jeugd te doorbreken en door te gaan met mijn leven (mijn ouder leeft niet meer en toch heeft het veel invloed op mijn leven, nog steeds).
Heb je zelf al eens gesproken met iemand om over je jeugd te praten?
Ik ben in mijn jeugd dus ook het gevoel voor mijn eigen grenzen kwijtgeraakt en ben ook nog zoekende naar mijn eigen identiteit.
Ik ga binnenkort starten met schematherapie, om die patronen van mijn jeugd te doorbreken en door te gaan met mijn leven (mijn ouder leeft niet meer en toch heeft het veel invloed op mijn leven, nog steeds).
Heb je zelf al eens gesproken met iemand om over je jeugd te praten?
vrijdag 15 januari 2021 18:01
Je eigen grens verkennen en die aangeven daarmee serveer je de ander niet af.
Je geeft alleen aan dat je tijd nodig hebt en/of dat het voor jou wel of niet haalbaar is.
Dat is geen aanval op de persoon of een afrekening.
Door met onduidelijkheid de relatie te vertroebel creer je veel meer relatie problemen, dan wanneer je zegt: helaas is dat voor mij niet mogelijk.
Je geeft alleen aan dat je tijd nodig hebt en/of dat het voor jou wel of niet haalbaar is.
Dat is geen aanval op de persoon of een afrekening.
Door met onduidelijkheid de relatie te vertroebel creer je veel meer relatie problemen, dan wanneer je zegt: helaas is dat voor mij niet mogelijk.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 januari 2021 18:09
Durf je dat op te geven?aartstaartje schreef: ↑15-01-2021 17:11dankje voor jullie snelle reacties! ik denk dat het een combinatie is van de dingen die jullie zeggen.
Ik denk dat ik teveel het goede in mensen wil zien en dus mensen niet zo snel ''afserveer'' maar ook te makkelijk mijn grens opschuif.
Ik heb ooit de truc geleerd om vantevoren op te schrijven wat mijn verwachtingen zijn van een relatie en omgang, maar op de een of andere manier vervaagd dat gaandeweg nogal snel (oeps)
goeie tip van er later op terugkomen!
Kun je schuldgevoel verdragen?
Maw durf je het discomfort aan? Ben je daartoe bereid.
Kún je je grenzen waarnemen? Is nl. niet zo eenvoudig als je dat nooit geleerd hebt.
vrijdag 15 januari 2021 18:13
Ik denk niet dat alleen het goede in mensen willen zien het echte probleem is. Denk dat je vooral bang bent dat de ander jou niet aardig vindt, wanneer je niet direct overal ja op zegt. Misschien werd er vroeger wel heel raar door je ouder(s) gereageerd of kreeg je straf/drama wanneer je je mening gaf en heeft dat allemaal (on)bewust angsten veroorzaakt. Misschien denk je ergens: straks is de relatie stuk wanneer ik nee zeg of denkt de ander dat ik niet aardig of niet behulpzaam ben. Dan wel de ander wordt misschie wel boos.
Ik zou echt leren om tijd te maken zonder dat je direct nee zegt. Nadenken geeft namelijk ook de kans om over een tegen voorstel na te denken.
Piet, ik heb er over nagedacht. Ik kan helaas op zaterdag niet de hele dag helpen verhuizen. Ik kan wel in de middag, maar niet de hele dag (voorbeeld).
Ik zou echt leren om tijd te maken zonder dat je direct nee zegt. Nadenken geeft namelijk ook de kans om over een tegen voorstel na te denken.
Piet, ik heb er over nagedacht. Ik kan helaas op zaterdag niet de hele dag helpen verhuizen. Ik kan wel in de middag, maar niet de hele dag (voorbeeld).
viva-amber wijzigde dit bericht op 15-01-2021 18:14
3.69% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 januari 2021 18:14
Ik ben niet zo bezig met mn grenzen maar ik zoek vooral mensen uit die goed met me omgaan zodat ik niet de hele tijd op mn grenzen hoef te letten. Als je de hele tijd bezig moet zijn met wat je grens is ga je waarschijnlijk niet met leuke mensen om. Ik hoef zelden na te denken over mijn grens, en vaak is dat te laat hoor, maar niet bij mensen die dichtbij me staan
vrijdag 15 januari 2021 18:15
Wanneer het je de hele tijd over komt, dan ben je wel zelf de spil.Thordïs schreef: ↑15-01-2021 18:14Ik ben niet zo bezig met mn grenzen maar ik zoek vooral mensen uit die goed met me omgaan zodat ik niet de hele tijd op mn grenzen hoef te letten. Als je de hele tijd bezig moet zijn met wat je grens is ga je waarschijnlijk niet met leuke mensen om. Ik hoef zelden na te denken over mijn grens, en vaak is dat te laat hoor, maar niet bij mensen die dichtbij me staan
De kans is groot dat wanneer je je anders opstelt, je ook andere mensen tegen komt.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 januari 2021 18:28
Het is wel opvallend dat je graag het goede in mensen wilt zien als je je bedenkt hoe problematisch ('niet goede') gedrag van je ouder was en hoeveel impact dat op jou heeft gehad. Ik denk dat je het goede in de mensen wilt zien niet zozeer vanuit een bepaald mensbeeld maar als je het niet zo goede in mensen zou zien zou je je grenzen moeten aangegeven en dat vindt je nou juist zo moeilijk. Dus het lijkt mij eerder, gezien jouw heftige ervaringen met een persoon waar je als kind compleet afhankelijk van was, als een mechanisme om het grenzen stellen te ontwijken. Maar ik kan het mis hebben natuurlijk.
vrijdag 15 januari 2021 18:31
Inhakend op bovenstaande. Kan het zijn dat je nog steeds in de patronen van vroeger zit en van daaruit primair reageert? Zolang je vanuit je basis niet doorhebt en aanvoelt dat je dat op een ongezonde manier doet is veranderen heel moeilijk.
Je heb al veel verschillende soorten therapieën gehad dus wie weet heb je zoiets al gedaan maar ik heb goede verhalen gehoord over sensorimotor psychotherapie.
nimue_iparis wijzigde dit bericht op 15-01-2021 18:42
0.18% gewijzigd
vrijdag 15 januari 2021 18:39
Dankje allemaal!
Viva-Amber, ik denk dat jij het heel goed verwoord. Misschien dat ik het inderdaad lastiger vind om toe te geven dat er ook mindere kanten aan mensen zitten omdat ik mijzelf er dan logischerwijs ook mee moet confronteren en dus grenzen moet stellen.
Ik herken het voornamelijk in mijn relatie. Ik beweeg vaak veel te veel met mijn partner mee, terwijl ik achteraf pas denk, vind ik dit wel oké? En als ik Het dan vervolgens niet oké vind durf ik er niks van te zeggen omdat ik bang ben dat diegene weggaat.
Ik denk dat dat inderdaad ook een zekere vorm van eenzaamheid is. Ben de afgelopen jaren wat vrienden kwijtgeraakt, was alleen met oud en nieuw en Corona helpt ook zeker niet mee.
Ik denk dat ik inderdaad primair reageer, hier is het in therapie ook vaak over gegaan. Ik ga even mezelf inlezen over de vorm van therapie die je noemt nimeu-iparis.
Viva-Amber, ik denk dat jij het heel goed verwoord. Misschien dat ik het inderdaad lastiger vind om toe te geven dat er ook mindere kanten aan mensen zitten omdat ik mijzelf er dan logischerwijs ook mee moet confronteren en dus grenzen moet stellen.
Ik herken het voornamelijk in mijn relatie. Ik beweeg vaak veel te veel met mijn partner mee, terwijl ik achteraf pas denk, vind ik dit wel oké? En als ik Het dan vervolgens niet oké vind durf ik er niks van te zeggen omdat ik bang ben dat diegene weggaat.
Ik denk dat dat inderdaad ook een zekere vorm van eenzaamheid is. Ben de afgelopen jaren wat vrienden kwijtgeraakt, was alleen met oud en nieuw en Corona helpt ook zeker niet mee.
Ik denk dat ik inderdaad primair reageer, hier is het in therapie ook vaak over gegaan. Ik ga even mezelf inlezen over de vorm van therapie die je noemt nimeu-iparis.
vrijdag 15 januari 2021 18:41
Daar was ik er eentje vannimue_iparis schreef: ↑15-01-2021 18:31Inhakend op bovenstaande. Kan het zijn dat je nog steeds in de patronen van vroeger zit en van daaruit primair reageert? Zolang je vanuit je basis niet doorhebt en aanvoelt dat je dat op een gezonde manier doet is veranderen heel moeilijk.
Je heb al veel verschillende soorten therapieën gehad dus wie weet heb je zoiets al gedaan maar ik heb goede verhalen gehoord over sensorimotor psychotherapie.
vrijdag 15 januari 2021 18:51
Aan alle mensen zitten mindere kanten. Ik ben bijvoorbeeld heel direct en duidelijk met het risico dat ik over iemand als jij heen wals, zonder dat het zo is bedoeld. Je hebt zelf ook vast mindere kanten, iedereen wel.
Ik zou eens oefenen met tijd creeren, als is het bij iets wat je niet voelt. Stel iemand vraag je iets, vriend vraagt wil je mee naar mijn moeder zondag? Dan zeg jij, Zondag? Ik moet er even over nadenken en kom er later nog op terug.
Ik zou eens oefenen met tijd creeren, als is het bij iets wat je niet voelt. Stel iemand vraag je iets, vriend vraagt wil je mee naar mijn moeder zondag? Dan zeg jij, Zondag? Ik moet er even over nadenken en kom er later nog op terug.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 15 januari 2021 19:04
O zo. Nee, ik denk niet dat jij een van de personen bent die ik ken in RL. Fijn dat het ook voor jou goed werkt!
nimue_iparis wijzigde dit bericht op 15-01-2021 19:09
0.37% gewijzigd
vrijdag 15 januari 2021 19:08
Dit is heel makkelijk gezegd maar iemand die vanaf de jeugd in verkeerde (gezins)systemen en patronen heeft gezeten trekt vaak niet zomaar de goede mensen aan. Met goed bedoel ik mensen die passen bij je behoeftes en wensen.
Heel goed van je TO dat aanvoelt dat je het anders doet dan je zou willen. Je bent onderweg, hou vol!
nimue_iparis wijzigde dit bericht op 15-01-2021 19:28
0.91% gewijzigd
