Overprikkeling door ptss/burn out/hydrocefalie

23-02-2021 12:29 66 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo forummers,

Heb een vraagje over prikkelverwerking als je ptss/burn out hebt.

Het is heerlijk weer en ik merk dat dat ook goed is voor mn humeur, alsof ook in mn hoofd weer wat licht binnenkomt.

Ik geniet van de zon in mn gezicht en de warmte.

Maar t geluid.... geluid van buitenspelende kinderen, mensen die in de tuin werken, maar zelf het geluid van de wind is me eigenlijk te veel...
Herkent iemand dit?
Het zo snel overprikkeld raken? Van geluid alleen al?
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 11:17
49.58% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ja hoor, herkenning alom. Ik heb ptss en kan ook, zodra er ergens druk op komt of verwachtingen zijn, volledig van de kaart raken en dichtslaan. Heel vervelend is dat.

Snel overprikkeld ben ik ook, soms kan ik me ook echt storen aan spelende kinderen of een blaffende hond. Dat had ik eerst nooit. Van de wind gelukkig niet!

Oh ja, die veeleisende ouder heb ik ook. Als het minder gaat is die duidelijker aanwezig, niet fijn, want dat maakt het alleen maar erger.
Alle reacties Link kopieren
Ja, overprikkeling door geluid herken ik wel (ik heb cPTSS). Vreemd genoeg helpt geluid bij mij heel goed tegen geluid. Als het mild opspeelt dan zet ik vaak de televisie aan (BBC first heeft heel veel herhalingen, dus dat zijn allemaal stemmen die ik 'ken'). Wanneer het heel erg is dan zet ik een liedje op repeat zodat het constant dezelfde prikkel geeft. In de nacht zet ik vaak een youtube kanaal aan waar een man met een monotone stem dingen vertelt die ik niet bijster interessant vind.

Lijkt een hele lijst, maar ik ben er zo mee vergroeid dat ik het automatisch zo doe.

Soms kunnen geuren ook helpen. Een zachte sjaal waar ik in weg kan kruipen met mijn hoofd met een beetje van mijn lievelingsparfum is ook erg fijn om een eigen coconnetje te maken en me daarin af te sluiten van externe prikkels.
Alle reacties Link kopieren
De grootste taak van je hersenen is dempen. Wanneer je hersenen niet goed functioneren, dan dempen ze minder. Denk aan spierspasme na een zuurstofgebrek of hersenbloeding of slecht tegen licht of geluid kunnen bij een migraine aanval.

Belangrijk is dus om je hersenen weer gezond te krijgen. Bewegen is heel belangrijk voor activatie van je hersenen. Dus gewoon rustig gaan wandelen of fietsen. Kijk ook naar gezonde (hersen)voeding.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
Herken het door ADHD en burn-out. Ik gedij goed op mijn eigen muziek, dus heb op Spotify lijstjes met muziek die ik plezierig vind op te luisteren.
Na een drukke dag met teveel prikkels ontprikkel ik met een mok thee en - beetje suf maar het helpt! - vogelgeluiden. Ook op Spotify te beluisteren.
Het is even zoeken maar het helpt veel om op zoek te gaan naar manieren die jou helpen te ontspannen en ontprikkelen.
Alle reacties Link kopieren
Helaas herkenbaar. Bij mij helpt een warme douche of op bed liggen onder een zacht dekentje maar dat kan niet altijd. Industriele oordoppen werken voor mij goed tegen geluid (Howard Leight en Honeywell zijn goede merken, online te koop, en niet duur).

Breien, borduren en diamondpainten helpen bij mij ook maar dat zal niet voor iedereen zo zijn. En ik kijk graag wandelvideos op Youtube, daar word ik rustig van.

En dan nog, als ik moe ben of het te druk is om me heen werkt dat allemaal niet. Ik probeer dan maar aardig voor mezelf te zijn: ik heb nu eenmaal een aandoening die soms opspeelt dus ik ben geen aansteller, en jij ook niet.
Alle reacties Link kopieren
Diamond painten werkt hier ook goed, maar soms ben ik ook daar te moe voor en kom ik tot weinig. Dan ga ik ‘dom’ tv kijken, want een film kan ik dan ook niet volgen. Dus gewoon iets makkelijks kijken waarbij je niet hoeft na te denken.
Alle reacties Link kopieren
Tvp. (Sorry, een meer inhoudelijke post volgt nog)
Herkenbaar, vooral geluid en drukte kan ik niet meer goed verwerken. Tips heb ik niet, behalve vermijden.
Alle reacties Link kopieren
...
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 11:01
97.98% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Lovebird1983 schreef:
23-02-2021 16:54
Ik vraag me af of het te trainen is.. dat je er op den duur beter tegen kan.
Of dat je echt een nieuwe balans moet zoeken en accepteren dat je gewoon minder kan hebben...

De scenario's die je schetst lopen nogal uiteen (burn out, waterhoofd, PTSS) dus ik heb geen idee hoe dat in jouw situatie is. Over cPTSS kan ik je vertellen dat ik persoonlijk erg veel baat heb gehad bij (intensieve) therapie. Daarmee is het afgevlakt en beweegt het nu mee met hoeveel spanning er is in mijn leven. Maar minder dingen leveren nu spanning op en de spanning die er is blijft vaker binnen de perken. Maar ik moet altijd gedisciplineerd leven want als ik te moe word/ben, slecht eet of te weinig buiten kom om te bewegen dan word ik kwetsbaarder.
De overprikkeling is wel minder heftig dan toen ik midden in de burn out zat. Ik kan nu ook gewoon weer werken, dat hield ik 1,5 jaar geleden nog geen uur vol.
Maar ik ben wel echt kapot moe en volledig overprikkeld na een werkdag en kan dan nog maar weinig incasseren. Ik weet alleen niet of dat restschade van de burn out is of een bijkomend verschijnsel van de (blijvende) ptss.

Ik doseer, bouw rustmomenten in (ik werk een dag minder en hou de vrijdagavond vrij) en een dagje festival of concert gaat gepaard met rustige dagen vooraf en naderhand.
sprankelend schreef:
23-02-2021 17:01
Maar ik moet altijd gedisciplineerd leven want als ik te moe word/ben, slecht eet of te weinig buiten kom om te bewegen dan word ik kwetsbaarder.
Dit dus.
Alle reacties Link kopieren
Dat gedisciplineerd leven en niet meer goed tegen drukte kunnen geldt hier ook. Over PTSS zei ooit iemand tegen een collega van mij
“Wij zijn chronisch ziek. Het virus sluimert en bij minder weerstand laait het op. Dan moeten we weer uitzieken en herstellen.”

Vond ik een treffende omschrijving.
Alle reacties Link kopieren
Oh, dacht dat ik hier vanmiddag gepost had 🤪.
Ik heb iih, idiopatische intercraniële hypertensie. Lijkt op hydrocefalie qua klachten.

Ik kan sinds ik het heb dus ook slecht tegen prikkels. Werkte als docent, dat gaat niet meer. Als ik gericht ergens naar luister gaat het goed, maar als er dan geluid bijkomt kan ik dat niet hebben. Vanmiddag stond er muziek op en mijn vriend ging op zijn telefoon een filmpje kijken met geluid. Dan is het dus net of mijn trommelvlies overdreven gaat trillen en er in mijn hoofd een pingpongballetje heen en weer stuitert.

Ik kan de kinderen ook niet meer met Lego in de kamer laten spelen, tenzij ik zelf meedoe. Eigenlijk zijn alle geluiden die ik niet zelf maak op sommige dagen teveel.
Ik heb een Noise Cancelling koptelefoon. Dat helpt soms.
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
LīlyRose schreef:
23-02-2021 17:01
De overprikkeling is wel minder heftig dan toen ik midden in de burn out zat. Ik kan nu ook gewoon weer werken, dat hield ik 1,5 jaar geleden nog geen uur vol.
Maar ik ben wel echt kapot moe en volledig overprikkeld na een werkdag en kan dan nog maar weinig incasseren. Ik weet alleen niet of dat restschade van de burn out is of een bijkomend verschijnsel van de (blijvende) ptss.

Ik doseer, bouw rustmomenten in (ik werk een dag minder en hou de vrijdagavond vrij) en een dagje festival of concert gaat gepaard met rustige dagen vooraf en naderhand.
Dat doseren herken ik heel erg. Ik wist alleen niet dat de klachten ook door PTSS konden komen. Ik gooide de overprikkeling volledig op ASS en depressie. Fijn om zoveel herkenning te lezen in dit topic. Ik heb ook PTSS.
Alle reacties Link kopieren
...
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 11:02
99.66% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
uggs schreef:
23-02-2021 17:08
Over PTSS zei ooit iemand tegen een collega van mij
“Wij zijn chronisch ziek. Het virus sluimert en bij minder weerstand laait het op. Dan moeten we weer uitzieken en herstellen.”

Vond ik een treffende omschrijving.
Dat is idd een mooie confronterende omschrijving
Alle reacties Link kopieren
Lovebird, ik herken zoveel in wat je schrijft. Ik heb onlangs mijn keuring voor de wia gehad en volledig arbeidsongeschikt verklaard. Dat was een klap in mijn gezicht, want ik voelde me toen helemaal niet meer mee tellen. Inmiddels weet ik dat dit de ‘beste’ optie was, omdat ik nu rustig verder kan werken aan mijn herstel en het opbouwen van mijn werkuren. Acceptatie is zo belangrijk, maar dat wil mij nog niet altijd zo lukken, want waarom kan ik niet alles wat ik voor de ptss kon? Ik zal mijn werk wat ik deed nooit meer kunnen uitvoeren, kan niets onthouden, kom niet op woorden (wat allemaal nog erger aanwezig is als ik teveel gedaan heb), teveel verschillende geluiden door elkaar kan ik niet hanteren, veranderingen vind ik moeilijk, drukke plaatsen vind ik moeilijk, twee gesprekken langs elkaar kan ik niet meer volgen, maar uiteindelijk moet ik niet gaan kijken naar wat er allemaal was en wat ik niet meer kan, maar juist naar wat ik inmiddels wel weer kan. Dat is ontzettend moeilijk en ik ren mezelf makkelijk voorbij, maar vervolgens kom ik mezelf keihard tegen. Inmiddels heb ik mijn omgeving ingeschakeld die me helpen terugfluiten, want alleen lukt het me gewoon niet zo goed.

Oh en naar mezelf luisteren om te bepalen wat ik aan kan op een dag lukt mij na 2 jaar nog niet altijd. Ik weet dat ik tussendoor rust moet nemen en, bijvoorbeeld, niet mijn huis kan stofzuigen en gelijk daar achteraan dweilen. Dan ben ik gesloopt en moet ik een uur bijkomen, maar af en toe stap ik in mijn eigen valkuil. Mede ook omdat ik denk: ik zit heel de dag thuis, dan kan ik ook iets nuttigs doen. Het helpt me dan soms om te denken dat, als ik alles kon doen wat ik wilde, ik ook wel zou kunnen werken en dat lukt me dus niet.
Alle reacties Link kopieren
TO, heb je een drain? En weet je zeker dat ie nog goed werkt?
De term: "help" in caps-lock als topic-titel is over het algemeen omgekeerd evenredig aan de ernst van het betreffende probleem.
uggs schreef:
24-02-2021 08:50
Lovebird, ik herken zoveel in wat je schrijft. Ik heb onlangs mijn keuring voor de wia gehad en volledig arbeidsongeschikt verklaard. Dat was een klap in mijn gezicht, want ik voelde me toen helemaal niet meer mee tellen. Inmiddels weet ik dat dit de ‘beste’ optie was, omdat ik nu rustig verder kan werken aan mijn herstel en het opbouwen van mijn werkuren. Acceptatie is zo belangrijk, maar dat wil mij nog niet altijd zo lukken, want waarom kan ik niet alles wat ik voor de ptss kon? Ik zal mijn werk wat ik deed nooit meer kunnen uitvoeren, kan niets onthouden, kom niet op woorden (wat allemaal nog erger aanwezig is als ik teveel gedaan heb), teveel verschillende geluiden door elkaar kan ik niet hanteren, veranderingen vind ik moeilijk, drukke plaatsen vind ik moeilijk, twee gesprekken langs elkaar kan ik niet meer volgen, maar uiteindelijk moet ik niet gaan kijken naar wat er allemaal was en wat ik niet meer kan, maar juist naar wat ik inmiddels wel weer kan. Dat is ontzettend moeilijk en ik ren mezelf makkelijk voorbij, maar vervolgens kom ik mezelf keihard tegen. Inmiddels heb ik mijn omgeving ingeschakeld die me helpen terugfluiten, want alleen lukt het me gewoon niet zo goed.

Oh en naar mezelf luisteren om te bepalen wat ik aan kan op een dag lukt mij na 2 jaar nog niet altijd. Ik weet dat ik tussendoor rust moet nemen en, bijvoorbeeld, niet mijn huis kan stofzuigen en gelijk daar achteraan dweilen. Dan ben ik gesloopt en moet ik een uur bijkomen, maar af en toe stap ik in mijn eigen valkuil. Mede ook omdat ik denk: ik zit heel de dag thuis, dan kan ik ook iets nuttigs doen. Het helpt me dan soms om te denken dat, als ik alles kon doen wat ik wilde, ik ook wel zou kunnen werken en dat lukt me dus niet.
Dit zou zo mijn tekst kunnen zijn.
Alle reacties Link kopieren
uggs schreef:
24-02-2021 08:50
Lovebird, ik herken zoveel in wat je schrijft. Ik heb onlangs mijn keuring voor de wia gehad en volledig arbeidsongeschikt verklaard. Dat was een klap in mijn gezicht, want ik voelde me toen helemaal niet meer mee tellen. Inmiddels weet ik dat dit de ‘beste’ optie was, omdat ik nu rustig verder kan werken aan mijn herstel en het opbouwen van mijn werkuren. Acceptatie is zo belangrijk, maar dat wil mij nog niet altijd zo lukken, want waarom kan ik niet alles wat ik voor de ptss kon? Ik zal mijn werk wat ik deed nooit meer kunnen uitvoeren, kan niets onthouden, kom niet op woorden (wat allemaal nog erger aanwezig is als ik teveel gedaan heb), teveel verschillende geluiden door elkaar kan ik niet hanteren, veranderingen vind ik moeilijk, drukke plaatsen vind ik moeilijk, twee gesprekken langs elkaar kan ik niet meer volgen, maar uiteindelijk moet ik niet gaan kijken naar wat er allemaal was en wat ik niet meer kan, maar juist naar wat ik inmiddels wel weer kan. Dat is ontzettend moeilijk en ik ren mezelf makkelijk voorbij, maar vervolgens kom ik mezelf keihard tegen. Inmiddels heb ik mijn omgeving ingeschakeld die me helpen terugfluiten, want alleen lukt het me gewoon niet zo goed.

Oh en naar mezelf luisteren om te bepalen wat ik aan kan op een dag lukt mij na 2 jaar nog niet altijd. Ik weet dat ik tussendoor rust moet nemen en, bijvoorbeeld, niet mijn huis kan stofzuigen en gelijk daar achteraan dweilen. Dan ben ik gesloopt en moet ik een uur bijkomen, maar af en toe stap ik in mijn eigen valkuil. Mede ook omdat ik denk: ik zit heel de dag thuis, dan kan ik ook iets nuttigs doen. Het helpt me dan soms om te denken dat, als ik alles kon doen wat ik wilde, ik ook wel zou kunnen werken en dat lukt me dus niet.
Zo herkenbaar allemaal... bedankt voor het delen. En die laatste zin ga ik ook maar eens tegen mezelf zeggen.
Ik ben met therapie bezig om de balans tussen actief en ontspanning te vinden. Heb ik een goede dag dan doe ik teveel en voel ik me slecht, dan doe ik mss weer te weinig. Maar zo lastig om de juiste balans te vinden.
Alle reacties Link kopieren
...
lovebird1983 wijzigde dit bericht op 30-06-2021 11:02
99.05% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Elfje* schreef:
24-02-2021 09:18
Ik ben met therapie bezig om de balans tussen actief en ontspanning te vinden. Heb ik een goede dag dan doe ik teveel en voel ik me slecht, dan doe ik mss weer te weinig. Maar zo lastig om de juiste balans te vinden.
Dit idd... wat is een basisdagindeling... en hoeveel meer kan ik aan op een goede dag zonder daar de volgende dag of midden op de dag ineens voor te betalen

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven