Schreeuwen bij/tegen baby en schuldgevoel

13-04-2021 05:18 43 berichten
.
anoniem_404214 wijzigde dit bericht op 06-05-2022 10:47
Reden: Privacy
99.90% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Kan gebeuren. Zorgen dat het niet meer gebeurt. Ik heb ook 1 keer geschreeuwd en voelde me er zo rot over dat het nooit meer is gebeurd. Van je fouten leer je
Alle reacties Link kopieren
Zorg goed voor jezelf. Zorg voor genoeg slaap, op tijd eten en regelmatig naar buiten.
Kijk wanneer jij zo reageert.
Kun je een volgende keer even afstand nemen, doe dat dan.
Bespreek het zodat jouw partner jou kan helpen.
Alle reacties Link kopieren
Ach meid, het is ook een megaheftige tijd een baby. Als je schreeuwt komt dat meestal omdat alles je teveel is en je niets meer kan hebben. Dat gaat nog wel vaker gebeuren. Om ervoor te zorgen dat je dan niet schreeuwt, moet je meer rust inbouwen. En je spanning eruit gooien. Expres ontladen. Door sporten, liefst waar je geluid bij maakt ;-D Dus, maak jezelf méér prioriteit en zorg dat je tijd krijgt om tot rust te komen en te ontladen.
Alle reacties Link kopieren
Wees een beetje lief voor jezelf.
Hoe kan het dat zoveel mensen ontevreden zijn over hun lijf en zo weinig mensen tevreden zijn over hun verstand? - EB
Alle reacties Link kopieren
Dit ben jij niet!
Dit is de spanning/vermoeidheid.
Uren tobben met je borstvoeding en daarna als kers op de taart je kindje dat onverminderd blijft huilen, dat trekt echt zijn wissel op je.
Pas een beetje op jezelf, misschien kan bijvoorbeeld je partner of een vriendin/,familielid eens een lekker stuk gaan wandelen met de kleine, zodat jij een paar uurtjes kunt slapen of uitgebreid in bad kunt.
Zijn kleine dingen die een enorm verschil kunnen maken.
Alle reacties Link kopieren
Je wilt een super moeder zijn, logisch! Maar je bent gewoon een mens. Het is niet erg om menselijk te zijn.
Wat een opsteker voor mij was, is een opvoedexperiment met hondjes. Zij werden verdeeld in 3 groepen. Groep 1 kreeg alleen positieve aandacht en aandacht zodra zij dat wilde. Groep 2 werd negatief benaderd. Groep 3 werd meestal positief benaderd en soms negatief, kregen niet altijd meteen aandacht als ze erom vroegen. Groep 3 leverde de meest stabiele en gelukkige volwassen honden op.

Mensen zijn geen robots, niet altijd stabiel, niet 100% redelijk. Dat is niet erg, dat is realistisch. Als je merkt dat het vaker voorkomt dan heb je echt even rust nodig, en natuurlijk nóóit slaan. Ik heb weleens tegen mijn baby geschreeuwd, ga nou toch slapen!!! Was zo gefrustreerd! Heeft ze niets van gekregen.
Alle reacties Link kopieren
Voel je niet schuldig. Het is een heftige tijd en je zoekt daarin de juiste weg. Durf ook gewoon voor de makkelijke weg te kiezen en blijf niet tobben. Dus kat is vervelend, de kamer uit en deur dicht. Borstvoeding lukt niet, vraag om hulp of stap over. Huishouden komt uiteindelijk echt wel goed. Als jij relaxed bent is je dochter het ook. En verplicht jezelf niet te genieten van elk momenten. Vaak is het zwaar, vermoeiend en weet je gewoon even niet wat ze nu wel wil.
Alle reacties Link kopieren
Geen zorgen meid. Laat achter je wat is gebeurd. Probeer het niet meer te doen (ook al lukt dat misschien niet gelijk).
En dat van die bloeddruk, als dat al waar is; volgens mij moet je dan wel echt elke dag een aantal uren tekeer gaan tegen of bij je kind. Dat is toch totaal niet op jou van toepassing?

Je komt er nog wel achter dat geen enkele moeder perfect is, en dit soort gevoelens horen nu eenmaal bij het moederschap.

Wees een beetje zacht voor jezelf :rose:
Alle reacties Link kopieren
Je gaat in het leven van je kind nog veel vaker jezelf tegenkomen met gevoelens van jezelf die je niet kende of wilt. Ik denk dat je het goed aanpakt. Je herkent dat het niet goed is, je wilt ermee aan de slag, dat is al heel wat dan sommige andere ouders.

Frustratie hoort er (helaas bij) Je mag ook gefrustreerd zijn. Maar uit dat op een andere manier. Het is een teken dat je echt meer moet slapen, het nu echt tijd is voor eventjes een uurtje of 2 iets voor jezelf doen, en later bijv teken dat je kind echt even een nachtje naar opa en oma moet.

Later als je kind ouder is zal het vast ook nog wel een keer gebeuren. Dan is sorry zeggen een hele belangrijke. Maar je kind mag heus meemaken (als het ouder is) dat mama ook grenzen heeft.

Sterkte. (Ik heb trouwens wel eens gedacht met 6 weken:’ wat als ik je nou uit het raam laat vallen’ Of ‘wat als ik nou gewoon weg ga en de deur achter me dicht trek’ en nee ik had geen post natale depressie. En ja ik heb ook weleens gehuild of boos geweest omdat het allemaal niet lukte die dag. Kind groeit prima op (nu 13)
Alle reacties Link kopieren
Voel je niet schuldig, zoals iedereen zegt.
Dat hoeft echt niet.

Maar houd het wel id gaten. Ik had een postnatale depressie en heb pas laat hulp gezocht omdat ik steeds dacht ‘als ze eenmaal iets beter slaapt/drinkt/minder huilt, dan voel ik me ook weer beter’ en zo werkte dat (destijds, bij mij) helaas niet. Ik bleef zwaarmoedig en verdrietig en vol schuldgevoel na overreageren. Dat werd pas beter nadat ik hulp kreeg (via huisarts).

Dat hoeft bij jou helemaal niet t geval te zijn maar houd het een paar weken id gaten zou ik zeggen! Succes en geniet van je baby!
Ik zou me ook schuldig voelen. Lijkt me meer dan normaal als je tegen een baby gaat schreeuwen. Je weet dat niet goed is, voor baby niet en voor jezelf ook niet.



Maar..het is alleen echt soms zo fucking zwaar en daar is helemaal niets om voor te schamen. Slaapgebrek, baby zonder handleiding, vaak sta je er eigenlijk toch best alleen voor, zeker is de kraamperiode. 24 uur per dag zorg. Met voeden, geborgenheid geven, vaak niet goed slapen.

Dat je dat niet altijd even goed trekt, is echt niet vreemd/raar. Echt niet.
Maar zorg voor een andere uitlaadklep en kijk naar wat jij en de andere ouder samen kunnen doen zodat jij meer rust krijgt.

Zor voor meer rust momentjes voor jezelf, slaap als de baby slaapt en geef de baby aan je partner tussen de voedingen in.

Weekenden en avonden en ga dan uit de buurt van baby een uurtje of wat slapen of liggen.
Alle reacties Link kopieren
Lees het boek 'Perfecte moeders bestaan niet', als je daar tijd voor hebt ;-)
Alle reacties Link kopieren
Lieverd, bedenk je dat er kinderen opgroeien in gezinnen waar het volume erg hoog ligt, dus niet uit woede maar gewoon, men is luidruchtig. Die kinderen groeien prima op.
Uiteraard is dat iets anders dan uit frustratie schreeuwen maar tegen je kat, het is niet leuk maar ook niet erg.
Tegen je babietje schreeuwen, je bent zelf geschrokken en het is duidelijk niet iets wat bij je hoort.
Hou dat zo, let goed op jezelf je weet ju dat als je je zo voelt je hulp moet vragen.
Maar kinderen zijn niet van suiker en je houdt van je kindje dus wees een beetje aardig voor jezelf.
Alle reacties Link kopieren
Ik herken het wel, stem verheffen of ineens strak staan van de spanning als je baby maar blijft huilen.

Heb wel eens 5 minuten buiten gestaan met een krijsende baby in zijn wiegje omdat ik bang was door de draaien.

Wat bij mij hielp was of kind zsm in de wagen doen en wandelen of tegen me aanhouden in bed en blijven aaien en verder niks. Ondertussen airpods op en podcast/muziek luisteren, zodat je je op wat anders kan focussen. Merkte vaak omdat ik rustiger werd baby dat voelde en zo na een tijdje in slaap viel.

Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Natuurlijk is het niet goed om te schreeuwen. Tegen niemand eigenlijk.

Maar dit soort dingen kunnen gebeuren, zeker in die heftige baby-periode. Ik herken het ook bij mezelf en ben ook tegen zo'n hummeltje een keer uit mijn slof geschoten. Totaal niet nodig, maar op dat moment had ik mezelf niet in bedwang.
Het heeft me toen wel het inzicht gegeven dat ik dat echt niet wil (heb me nog dagen daarna vervelend gevoeld over het voorval). En sindsdien is het ook niet meer gebeurd, omdat ik me er bewust van ben. In het ergste geval loop ik eventjes 2 minuutjes de kamer uit en kom daarna weer terug.

Mocht het allemaal vaker gebeuren, of als je je constant echt ellendig voelt, neem dan wel even contact op met de huisarts om dit te bespreken.
Arequipa schreef:
13-04-2021 08:24


Heb wel eens 5 minuten buiten gestaan met een krijsende baby in zijn wiegje omdat ik bang was door de draaien.
Maar dit vind ik dus eigenlijk een goede tip: gewoon zorgen dat de baby veilig ligt en even letterlijk afstand nemen. Desnoods ga je even in een andere ruimte vloeken en tieren. Als je de ergste frustratie kwijt bent, ga je weer naar de baby.
Alle reacties Link kopieren
Arequipa schreef:
13-04-2021 08:24
Ik herken het wel, stem verheffen of ineens strak staan van de spanning als je baby maar blijft huilen.

Heb wel eens 5 minuten buiten gestaan met een krijsende baby in zijn wiegje omdat ik bang was door de draaien.

Wat bij mij hielp was of kind zsm in de wagen doen en wandelen of tegen me aanhouden in bed en blijven aaien en verder niks. Ondertussen airpods op en podcast/muziek luisteren, zodat je je op wat anders kan focussen. Merkte vaak omdat ik rustiger werd baby dat voelde en zo na een tijdje in slaap viel.

Sterkte!

Oh, en oordopjes. Komt het geluid net wat minder scherp binnen
Arequipa schreef:
13-04-2021 08:24

Wat bij mij hielp was of kind zsm in de wagen doen en wandelen of tegen me aanhouden in bed en blijven aaien en verder niks. Ondertussen airpods op en podcast/muziek luisteren, zodat je je op wat anders kan focussen. Merkte vaak omdat ik rustiger werd baby dat voelde en zo na een tijdje in slaap viel.
Ik had je post niet verder gelezen, maar dit vind ik een nog betere tip.
Alle reacties Link kopieren
Onze jongste huilde veel, en er is nooit duidelijk geworden waarom.
Maar ooit stond ik met haar (ze gilde) bovenaan de trap en dacht: als ik haar nu laat vallen... is het stil.
En ik schrok van mijn eigen gedachtes. Maar vermoeidheid eist een tol, slecht slapen en overdag geen rust, zijn heel zwaar

Wat mij uiteindelijk hielp, was al mijn verwachtingen omlaag. Overdag ben ik alleen maar moeder/warmtebron/melkbron voor baby. Dan maar een paar uur op bed liggen. Hoe saai en frustrerend ik dat eigenlijk ook vond.
Alle reacties Link kopieren
Ah joh wat rot dit zeg, tuurlijk voel jij je schuldig maar het is zo menselijk. Je beseft je dat het niet goed is en voel je daar rot over.

Kan je hier met je partner over praten?
Alle reacties Link kopieren
lilalinda schreef:
13-04-2021 08:51
Onze jongste huilde veel, en er is nooit duidelijk geworden waarom.
Maar ooit stond ik met haar (ze gilde) bovenaan de trap en dacht: als ik haar nu laat vallen... is het stil.
En ik schrok van mijn eigen gedachtes. Maar vermoeidheid eist een tol, slecht slapen en overdag geen rust, zijn heel zwaar
Ik durfde t niet te zeggen maar ik heb het ook gehad dat ik dacht ‘als ik je nu in een doos onder de trap zet dan hoor ik je niet meer’. Begreep in een klap wat mensen bedoelen met doordraaien door slaap tekort.

Mijn kraamverzorgster heeft het er echt ingeramd: gaat het niet, geeft niks, leg je kind ergens veilig neer en stap uit de situatie. Het is niet schadelijk als een baby even huilt, wel als een moeder het niet meer aankan.

Vergeet niet, het geluid van een huilende baby zorgt voor een acute stressreactie bij de moeder. Laat staan dus wat er gebeurt als die baby een tijdje huilt ;) Logisch dat je een keer uit je slof schiet.
arequipa wijzigde dit bericht op 13-04-2021 09:08
2.49% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Ik kon in de eerste maanden van de geboorte opeens best begrijpen hoe het kwam dat sommige ouders echt verkeerde dingen doen. Die eerste maanden, zonder slaap, zonder tijd voor jezelf, met een baby die veel huilt kunnen slopend zijn. Zeker als je partner veel weg is naar zijn werk en je enkel op jezelf aangewezen bent is het gewoon een loodzware periode. Wees lief voor jezelf, neem zoveel mogelijk rust, zorg ervoor dat anderen je helpen. En sterkte!
Dikke knuffel TO :hug:. Het komt wel goed hoor. Je dochter zal het zich niet herinneren :). En voor een hogere bloeddruk op latere leeftijd moet er echt wel wat vaker geschreeuwd worden dan 2x. Adem innnn, adem uitttt... Er zijn hier heel goede dingen gezegd :).
Alle reacties Link kopieren
Welkom in de wereld als moeder. Ik heb een hele hoge frustratie tolerantie en kan veel hebben maar soms is t op. Dan vlieg ik ook uit de pan tegen dochter van 4 om iets stoms. Baby huilt lang gewerkt moe probeer te koken pappa is nog niet thuis en dan gooit ze haar beker drinken om bv waar ik net twee keer voor gewaarschuwd had. BAM
Maar gebeurt gelukkig niet met regelmaat denk 2 k p jaar en ik voel me er heel rot over en leg dan ook uit dat ik niet zo had mogen schreeuwen.
En als je verder een veilig geborgen thuis
biedt komt t met je kind wel goed hoor.

Blijft het vaker gebeuren ondanks pogingen goed voor jezelf te zorgen dan kun je hulp vragen bij het cb. Hulp vragen is sterk dat doen goede moeders als t niet gaat.

En idd de tip beter even je baby laten huilen en zelf even afkoelen dan gefrustreerd naar binnen en uit frustratie iets doen.

Sterkte to t komt goed
where ever you go, go with your heart

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven