Psyche
alle pijlers
Ervaringen met PMT
woensdag 6 oktober 2010 20:04
Sinds een paar weken ben ik begonnen met PMT naast de "reguliere" bezoekjes aan de psycholoog. Ik snap de gedachte erachter en waarom mijn psycholoog dit heeft voorgesteld. Alleen.... het voelt niet lekker Ik ben zelf al niet zo van de rollenspellen of "net doen alsof", ik voel me voor lul staan en blokkeer. En ik kom er nu achter dat ik ook niet van aanraken door/bij vreemden hou. Ergste is dat de peut vorige week bij een ontspanningsoefening aangaf dat sommigen er baat bij hebben als ze hun schoenen uitdoen en bovenste knoop van de broek opendoen, dat het letterlijk meer lucht geeft. Ik wil heel graag overtuigd zijn van de goeie bedoelingen van deze man maar alle alarmbellen gingen af in m`n hoofd. Ik heb de zitting tot een goed einde gebracht en me ook wel goed kunnen ontspannen maar het is de hele week blijven knagen... Als voorbereiding op de volgende sessie moet ik altijd een verslagje schrijven en dit naar hem mailen. In het verslagje van vorige week heb ik aangegeven dat ik me niet prettig voel bij zijn opmerkingen.
Vanavond is de volgende sessie en alles in m`n lijf zegt dat ik niet wil/moet gaan. Ik ga toch, alleen al om te zien hoe het gaat en om zijn reactie op het verslagje te horen. Maar wat ik me dus afvraag (lang verhaal!); wat zijn jullie ervaringen met PMT? Herkent iemand bovenstaande? En zo ja, ben je doorgegaan of juist gestopt?
Vanavond is de volgende sessie en alles in m`n lijf zegt dat ik niet wil/moet gaan. Ik ga toch, alleen al om te zien hoe het gaat en om zijn reactie op het verslagje te horen. Maar wat ik me dus afvraag (lang verhaal!); wat zijn jullie ervaringen met PMT? Herkent iemand bovenstaande? En zo ja, ben je doorgegaan of juist gestopt?
woensdag 6 oktober 2010 20:17
Ik heb 1,5 jaar pmt gehad (deeltijdtherapie) maar er is me nooit voorgesteld en er is nooit geopperd door iemand anders (groepsgenoten of therapeut) om mijn kleding los te maken.
Wel deden wij altijd onze schoenen uit. Maar goed wij hadden pmt in een gymzaal.
Maar ook al doet iemand anders dit, het wil niet zeggen dat jij dit prettig vind.
Je hebt je grenzen en deze moet je aangeven.
Wel deden wij altijd onze schoenen uit. Maar goed wij hadden pmt in een gymzaal.
Maar ook al doet iemand anders dit, het wil niet zeggen dat jij dit prettig vind.
Je hebt je grenzen en deze moet je aangeven.
Ah know`t, tha shunt
woensdag 6 oktober 2010 20:17
Hallo dengdeng, ik herken me niet in je therapie verhaal, maar ik herken maar al te goed de aversie tegen doen alsof.
Ik ben sterk van mening dat dat dan niet de juiste insteek is voor jou.
Doen alsof wordt ingezet als middel, maar op deze manier wordt het een doel.
Dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik zou zeggen: zoek een andere weg die je kan bewandelen.
Misschien is creatieve therapie iets voor je?
Of/en haptonomie, waarbij men gericht is op aanraken, zonder bijbedoelingen.
Is de moeite van het googelen waard... denk ik...
Succes!
Ik ben sterk van mening dat dat dan niet de juiste insteek is voor jou.
Doen alsof wordt ingezet als middel, maar op deze manier wordt het een doel.
Dat lijkt me niet de bedoeling.
Ik zou zeggen: zoek een andere weg die je kan bewandelen.
Misschien is creatieve therapie iets voor je?
Of/en haptonomie, waarbij men gericht is op aanraken, zonder bijbedoelingen.
Is de moeite van het googelen waard... denk ik...
Succes!
woensdag 6 oktober 2010 20:22
Ik heb geen PMT gedaan,wel oefeningen waar ik een ander aanraakte en ik ook werd aangeraakt.
Na twee keer ben ik er mee gestopt,voor mij was het niks.
Later heb ik wel haptonomie gehad,alleen al om mijn lichaam te leren voelen en bewegen,zelfs heeft het een jaar geduurd voordat zij mij aanraakte en ik ontspannen kon blijven.
Het gaat om jou,als jij het niet leuk vind dan is er maar èèn woord.
NEE.
dan stop je toch,luister naar je eigen lichaam en alarmbellen.
Na twee keer ben ik er mee gestopt,voor mij was het niks.
Later heb ik wel haptonomie gehad,alleen al om mijn lichaam te leren voelen en bewegen,zelfs heeft het een jaar geduurd voordat zij mij aanraakte en ik ontspannen kon blijven.
Het gaat om jou,als jij het niet leuk vind dan is er maar èèn woord.
NEE.
dan stop je toch,luister naar je eigen lichaam en alarmbellen.
woensdag 6 oktober 2010 20:23
Voel je aversie richting de therapeut? Of richting de therapie? Of misschin beide? blijkbaar vind je het echt erg en ik denk dat het belangrijk is daar naar te luisteren. Wanneer je niet openstaat voor een therapie, bereik je niet wat je anders zou bereiken. Ik denk dat je je aversie kunt bespreken en misschien adhv het gesprek op zoek kunt gaan naar een (alternatief)vervolg.
Zelf heb ik positieve ervaringen met pmt, zowel individueel als in groepsverband, maar ik kwam ook niet verder dan schoenen uit of soms sportkleding aan (zaten n een gymzaal)
Zelf heb ik positieve ervaringen met pmt, zowel individueel als in groepsverband, maar ik kwam ook niet verder dan schoenen uit of soms sportkleding aan (zaten n een gymzaal)
woensdag 6 oktober 2010 20:29
quote:dengdeng schreef op 06 oktober 2010 @ 20:04:
Sinds een paar weken ben ik begonnen met PMT naast de "reguliere" bezoekjes aan de psycholoog. Ik snap de gedachte erachter en waarom mijn psycholoog dit heeft voorgesteld. Alleen.... het voelt niet lekker Ik ben zelf al niet zo van de rollenspellen of "net doen alsof", ik voel me voor lul staan en blokkeer. En ik kom er nu achter dat ik ook niet van aanraken door/bij vreemden hou. Ergste is dat de peut vorige week bij een ontspanningsoefening aangaf dat sommigen er baat bij hebben als ze hun schoenen uitdoen en bovenste knoop van de broek opendoen, dat het letterlijk meer lucht geeft.
schoenen uit doen zou ik niet erg vinden maar bovenste knoop open....nee ha ik ook niet gedaan.
( mischien sport legging aan doen )
Maar eigenlijk zou ik als ik jou verhaal lees....ook te veel weerstand hebben om er weer heen te gaan....
Ik wil heel graag overtuigd zijn van de goeie bedoelingen van deze man maar alle alarmbellen gingen af in m`n hoofd. Ik heb de zitting tot een goed einde gebracht en me ook wel goed kunnen ontspannen maar het is de hele week blijven knagen... Als voorbereiding op de volgende sessie moet ik altijd een verslagje schrijven en dit naar hem mailen. In het verslagje van vorige week heb ik aangegeven dat ik me niet prettig voel bij zijn opmerkingen.
Vanavond is de volgende sessie en alles in m`n lijf zegt dat ik niet wil/moet gaan. Ik ga toch, alleen al om te zien hoe het gaat en om zijn reactie op het verslagje te horen. Maar wat ik me dus afvraag (lang verhaal!); wat zijn jullie ervaringen met PMT? Herkent iemand bovenstaande? En zo ja, ben je doorgegaan of juist gestopt?
Sinds een paar weken ben ik begonnen met PMT naast de "reguliere" bezoekjes aan de psycholoog. Ik snap de gedachte erachter en waarom mijn psycholoog dit heeft voorgesteld. Alleen.... het voelt niet lekker Ik ben zelf al niet zo van de rollenspellen of "net doen alsof", ik voel me voor lul staan en blokkeer. En ik kom er nu achter dat ik ook niet van aanraken door/bij vreemden hou. Ergste is dat de peut vorige week bij een ontspanningsoefening aangaf dat sommigen er baat bij hebben als ze hun schoenen uitdoen en bovenste knoop van de broek opendoen, dat het letterlijk meer lucht geeft.
schoenen uit doen zou ik niet erg vinden maar bovenste knoop open....nee ha ik ook niet gedaan.
( mischien sport legging aan doen )
Maar eigenlijk zou ik als ik jou verhaal lees....ook te veel weerstand hebben om er weer heen te gaan....
Ik wil heel graag overtuigd zijn van de goeie bedoelingen van deze man maar alle alarmbellen gingen af in m`n hoofd. Ik heb de zitting tot een goed einde gebracht en me ook wel goed kunnen ontspannen maar het is de hele week blijven knagen... Als voorbereiding op de volgende sessie moet ik altijd een verslagje schrijven en dit naar hem mailen. In het verslagje van vorige week heb ik aangegeven dat ik me niet prettig voel bij zijn opmerkingen.
Vanavond is de volgende sessie en alles in m`n lijf zegt dat ik niet wil/moet gaan. Ik ga toch, alleen al om te zien hoe het gaat en om zijn reactie op het verslagje te horen. Maar wat ik me dus afvraag (lang verhaal!); wat zijn jullie ervaringen met PMT? Herkent iemand bovenstaande? En zo ja, ben je doorgegaan of juist gestopt?
woensdag 6 oktober 2010 21:23
Ik doe ook individueel pmt, en ik heb er hele goede ervaringen mee. Mijn therapeut is een vrouw, scheelt denk ik ook wel. Schoenen uit of knopen open hebben we het nog nooit over gehad. Ik ga naast de pmt ook naar een gewone psych. Bij haar heb ik altijd dat ik de theorie heel goed kan volgen en het vertstandelijk ook kan beredeneren dat het klopt, maar vaak absoluut niet het gevoel erbij. Bij de pmt weet ze vaak met een enkel opdracht wel het gevoel bij mij te krijgen. Een voorbeeld, ze vraagt wat voelt op dit moment het sterkste in je lichaam? Waarop ik na lang aarzelen antwoord: mijn armen. De volgende vraag is: Wat zou je nu daarmee willen doen? Ik zeg: iemand een enorme dreun geven. Nou zegt ze: Maak het gebaar maar. Nou dat lukte dus absoluut niet, en reken maar dat er dan een partij emotie los komt. Maar zoals de andere al aangeven, als het je tegenstaat, kan je beter verder zoeken want dan wordt het echt niks. Succes ermee
anoniem_104375 wijzigde dit bericht op 06-10-2010 21:24
Reden: foutje
Reden: foutje
% gewijzigd
donderdag 7 oktober 2010 13:53
Bedankt voor jullie reacties
Ik ben gisteren gegaan en we hebben het bespreken aan de hand van mijn verslagje. Wat mij positief opviel was dat hij zich niet ging zitten verontschuldigen (wat ik wel had verwacht) maar het juist goed vond dat ik alert ben (maar mag wat minder haha). Na wat doorpraten konden we concluderen dat het komt door een gemis aan veiligheid in mijn jeugd waardoor ik altijd op mijn hoede ben. Dat wist ik al wel maar nu ervaarde ik heel letterlijk in welke situatie het zich dan op welke manier manifesteerd. Echt PMT dus
Conclusie: ik ga nog niet stoppen maar werken aan het durven vertrouwen van mensen. Dat wil trouwens niet zeggen dat ie moet denken dat ik ooit m`n knoop open ga doen (of met `m ga stoeien of een knuffel ga accepteren brrrr )
Ik ben gisteren gegaan en we hebben het bespreken aan de hand van mijn verslagje. Wat mij positief opviel was dat hij zich niet ging zitten verontschuldigen (wat ik wel had verwacht) maar het juist goed vond dat ik alert ben (maar mag wat minder haha). Na wat doorpraten konden we concluderen dat het komt door een gemis aan veiligheid in mijn jeugd waardoor ik altijd op mijn hoede ben. Dat wist ik al wel maar nu ervaarde ik heel letterlijk in welke situatie het zich dan op welke manier manifesteerd. Echt PMT dus
Conclusie: ik ga nog niet stoppen maar werken aan het durven vertrouwen van mensen. Dat wil trouwens niet zeggen dat ie moet denken dat ik ooit m`n knoop open ga doen (of met `m ga stoeien of een knuffel ga accepteren brrrr )
donderdag 13 december 2018 07:47
Ik heb ervaring met drie verschillende groepstherapieen, en één individuele therapje.
Mijn ervaring is over het algemeen ontzettend goed! Het ligt wel aan de therapeut, zoals bij zoveel therapieen.
Wat voor mij heel fijn was, was dat elke grens, hoe stom hij ook leek, volledig werd geaccepteerd.
Wat voor oefeningen... ik had een pmt 'relax' variant waar het voornamelijk ademhaling, lichaamsactivatie (door op je eigen voeten te tikken en masseren bv), en lichte yoga was.
Verder werd er regelmatig een bodyscan gedaan, waarbij je een veilig plekje voor jezelf kon maken met kussens en dekens en desnoods bouw je een hut in een hoek mocht dat helpen.
Verder kon het ook heel simpel zijn: sport. Badminton bijvoorbeeld, om te ervaren dat spelen leuk is en mag. En dan oefeningen door bv met je verkeerde hand te spelen, ervaren dat dat eng is en ongemakkelijk maar dat je lichaam het zo oppakt.
Het meest 'therapeutische' voor mij waren andere oefeningen. Bijvoorbeeld een bal overgooien, maar echt in die bal knijpen, of juist voelen dat je voorzichtig wil zijn en de bal overrollen.
In groepsverband was het heel interessant (en confronterend) om elkaar te spiegelen. Als iemand zich gefrustreerd voelde moesten we zijn/haar houding spiegelen en omschrijven. Vervolgens kreeg diegene een oefening om die frustratie eruit te krijgen; proberen een zachte bal helemaal plat te duwen bijvoorbeeld. Aan diegene de keus of mensen meehielpen, een eigen bal hadden, toekijken etc.
Vervolgens werd er besproken wat wij zagen aan die persoon tijdens en na de oefening.
Ook werd er besproken wat bepaalde lichamelijke pijntjes konden betekenen, hoe je daar oefeningen voor kunt doen etc.
Bij individuele therapie heb ik persoonlijk aan ballet gedaan, omdat ik jaren terug op de dansacademie heb gezeten, en dat de beste manier was om weer terug in mijn lichaam te komen en kon ervaren dat ik in controle was, en het van mij was.
Nu moet ik zeggen dat ik pmt als zeer positief heb ervaren, en dan voornamelijk na de laatste therapeut. Zij was zó ontzettend goed, wist wat iedereen nodig had. Accepteerde ieders grenzen, vaak hoefden ze het niet eens zelf aan te geven.
Zij is en was één van de weinige mensen die dwars door me heen kijkt, ziet dat ik me niet goed voel en me kan helpen te huilen.
Daarom vond ik het vaak doodeng om te gaan als ik me slecht voelde, maar ik ging er altijd met een goed gevoel weg.
Mijn grote tip: geef absoluut aan dat je het zo eng vind. Waarschijnlijk wordt er naar gevraagd op het begin vd therapie. Als je het moeilijk vind om grenzen aan te geven, als je iets niet wil of je daar niet fijn bij voelt, geef dat ook op het begin aan en dat je je daar zorgen om maakt. Dan hoeft het niet op het moment zelf, wat vaak toch moeilijker is, en dan is de therapeut zich daarvan bewust.
Al met al heb ik er fantastische ervaringen mee, als manier van spanning kwijt kunnen maar ook om de taal van mijn lichaam te leren kennen.
Mijn ervaring is over het algemeen ontzettend goed! Het ligt wel aan de therapeut, zoals bij zoveel therapieen.
Wat voor mij heel fijn was, was dat elke grens, hoe stom hij ook leek, volledig werd geaccepteerd.
Wat voor oefeningen... ik had een pmt 'relax' variant waar het voornamelijk ademhaling, lichaamsactivatie (door op je eigen voeten te tikken en masseren bv), en lichte yoga was.
Verder werd er regelmatig een bodyscan gedaan, waarbij je een veilig plekje voor jezelf kon maken met kussens en dekens en desnoods bouw je een hut in een hoek mocht dat helpen.
Verder kon het ook heel simpel zijn: sport. Badminton bijvoorbeeld, om te ervaren dat spelen leuk is en mag. En dan oefeningen door bv met je verkeerde hand te spelen, ervaren dat dat eng is en ongemakkelijk maar dat je lichaam het zo oppakt.
Het meest 'therapeutische' voor mij waren andere oefeningen. Bijvoorbeeld een bal overgooien, maar echt in die bal knijpen, of juist voelen dat je voorzichtig wil zijn en de bal overrollen.
In groepsverband was het heel interessant (en confronterend) om elkaar te spiegelen. Als iemand zich gefrustreerd voelde moesten we zijn/haar houding spiegelen en omschrijven. Vervolgens kreeg diegene een oefening om die frustratie eruit te krijgen; proberen een zachte bal helemaal plat te duwen bijvoorbeeld. Aan diegene de keus of mensen meehielpen, een eigen bal hadden, toekijken etc.
Vervolgens werd er besproken wat wij zagen aan die persoon tijdens en na de oefening.
Ook werd er besproken wat bepaalde lichamelijke pijntjes konden betekenen, hoe je daar oefeningen voor kunt doen etc.
Bij individuele therapie heb ik persoonlijk aan ballet gedaan, omdat ik jaren terug op de dansacademie heb gezeten, en dat de beste manier was om weer terug in mijn lichaam te komen en kon ervaren dat ik in controle was, en het van mij was.
Nu moet ik zeggen dat ik pmt als zeer positief heb ervaren, en dan voornamelijk na de laatste therapeut. Zij was zó ontzettend goed, wist wat iedereen nodig had. Accepteerde ieders grenzen, vaak hoefden ze het niet eens zelf aan te geven.
Zij is en was één van de weinige mensen die dwars door me heen kijkt, ziet dat ik me niet goed voel en me kan helpen te huilen.
Daarom vond ik het vaak doodeng om te gaan als ik me slecht voelde, maar ik ging er altijd met een goed gevoel weg.
Mijn grote tip: geef absoluut aan dat je het zo eng vind. Waarschijnlijk wordt er naar gevraagd op het begin vd therapie. Als je het moeilijk vind om grenzen aan te geven, als je iets niet wil of je daar niet fijn bij voelt, geef dat ook op het begin aan en dat je je daar zorgen om maakt. Dan hoeft het niet op het moment zelf, wat vaak toch moeilijker is, en dan is de therapeut zich daarvan bewust.
Al met al heb ik er fantastische ervaringen mee, als manier van spanning kwijt kunnen maar ook om de taal van mijn lichaam te leren kennen.
donderdag 13 december 2018 08:10
Hier ook goede ervaringen met PMT.
Een keer in groepsverband gedaan wat fijn, eng en leerzaam was. Daarna individueel een tijd en toen weer in groepsverband. De laatste groepservaring vond ik minder veilig aanvoelen en ik ben daarmee daarom eerder gestopt, maar ik blijf positief over PMT. Ik begreep de reacties van mijn lichaam beter en kon uiteindelijk oa voorkomen dat ik bevroor. Ik herken door PMT nu nog steeds bijtijds dat ik teveel spanning opbouwt in mijn lijf.
Dit even in het kort maar ik lees het graag als je nog vragen hebt,
Een keer in groepsverband gedaan wat fijn, eng en leerzaam was. Daarna individueel een tijd en toen weer in groepsverband. De laatste groepservaring vond ik minder veilig aanvoelen en ik ben daarmee daarom eerder gestopt, maar ik blijf positief over PMT. Ik begreep de reacties van mijn lichaam beter en kon uiteindelijk oa voorkomen dat ik bevroor. Ik herken door PMT nu nog steeds bijtijds dat ik teveel spanning opbouwt in mijn lijf.
Dit even in het kort maar ik lees het graag als je nog vragen hebt,
donderdag 13 december 2018 17:13
Spannend! Geef ook aan dat je het eng vind omdat mannen een 'dingetje' zijn.
Voor de rest klinkt het inderdaad als een uitstekende keuze. Al denk ik dat de insteek misschien na verloop van tijd zelfs wordt : gezien worden is niet erg
Alles op zijn tijd natuurlijk.
Ik heb ook eens een fikse dissociatie gehad maar de pmt therapeut kon mij juist heel goed terughalen, door het me zelf te laten doen. Ook erg fijn.
Die verkrampte spieren zijn ook heel erg herkenbaar. Ik had 2/3 keer per week pmt tot een paar weken terug, en mijn spieren komen weer helemaal vast te zitten. Ik weet dat het goed voor me is om bijvoorbeeld yoga te doen, maar dat gaan doen is 5 stappen te ver en het thuis doen 'lukt niet'. Niet omdat ik het niet kan, maar omdat het gewoon niet lukt. Ook een stap teveel denk ik?
Heel veel succes iig! Hopelijk kan je het nu even laten rusten tot het nieuwe jaar.
(ik begin zelf met EMDR in januari en ik schijt zeven kleuren stront, maar ik ben altijd goed in advies geven, niet echt in mijn eigen adviezen opvolgen
)
Voor de rest klinkt het inderdaad als een uitstekende keuze. Al denk ik dat de insteek misschien na verloop van tijd zelfs wordt : gezien worden is niet erg
Alles op zijn tijd natuurlijk.
Ik heb ook eens een fikse dissociatie gehad maar de pmt therapeut kon mij juist heel goed terughalen, door het me zelf te laten doen. Ook erg fijn.
Die verkrampte spieren zijn ook heel erg herkenbaar. Ik had 2/3 keer per week pmt tot een paar weken terug, en mijn spieren komen weer helemaal vast te zitten. Ik weet dat het goed voor me is om bijvoorbeeld yoga te doen, maar dat gaan doen is 5 stappen te ver en het thuis doen 'lukt niet'. Niet omdat ik het niet kan, maar omdat het gewoon niet lukt. Ook een stap teveel denk ik?
Heel veel succes iig! Hopelijk kan je het nu even laten rusten tot het nieuwe jaar.
(ik begin zelf met EMDR in januari en ik schijt zeven kleuren stront, maar ik ben altijd goed in advies geven, niet echt in mijn eigen adviezen opvolgen
)
donderdag 13 december 2018 17:52
Zo fijn, herkenning en bemoediging. 
Jij ook alvast heel veel succes met de EMDR. En doe inderdaad maar je eigen advies opvolgen, voor nu loslaten, wat komt dat komt.
Yoga heb ik ook thuis geprobeerd, maar dat vind ik inderdaad ook moeilijk. Ik gebruik dan de filmpjes van ‘Yoga with Adriene’ op YouTube. Ze heeft een hele fijne stem/ uitstraling vind ik - ook gewoon rustgevend om te luisteren als echt mee doen niet wil. Misschien kan je dat eens proberen? (De tip van haar kanaal trouwens ook ooit hier op het forum gelezen, nog steeds blij mee!).
Stiekem hoop ik dat de fysieke spanning zo af neemt of iig. controleerbaar wordt, dat ik weer kan gaan hardlopen want dat is mentaal echt heel erg helpend voor mij (maar gaat al jaren niet meer door steeds terugkerende blessure door -ik denk en vooral hoop- te veel spanning/ verkramping).
Jij ook alvast heel veel succes met de EMDR. En doe inderdaad maar je eigen advies opvolgen, voor nu loslaten, wat komt dat komt.Yoga heb ik ook thuis geprobeerd, maar dat vind ik inderdaad ook moeilijk. Ik gebruik dan de filmpjes van ‘Yoga with Adriene’ op YouTube. Ze heeft een hele fijne stem/ uitstraling vind ik - ook gewoon rustgevend om te luisteren als echt mee doen niet wil. Misschien kan je dat eens proberen? (De tip van haar kanaal trouwens ook ooit hier op het forum gelezen, nog steeds blij mee!).
Stiekem hoop ik dat de fysieke spanning zo af neemt of iig. controleerbaar wordt, dat ik weer kan gaan hardlopen want dat is mentaal echt heel erg helpend voor mij (maar gaat al jaren niet meer door steeds terugkerende blessure door -ik denk en vooral hoop- te veel spanning/ verkramping).
.
maandag 24 december 2018 16:58
Als ik dit lees herken ik er weinig in vanuit mijn eigen PMT. Wij doen hele andere dingen. Volleybal, tennis, badminton, hockey, voetvolley, een soort bowlen, een spel waarbij je veel moet rennen. Veel sport/fysiek dus. Ik vind het fijn om te bewegen en mijn therapeuten (twee vrouwen, thankgod) weten heel goed wanneer ik tegen grenzen aanloop enzo.
