Vrij wonen (platteland)

16-01-2018 13:48 97 berichten
Hallo mijn vraag is of hier meiden/dames zijn die buiten een bebouwde kom wonen? En dan voornamelijk met kinderen. Wij wonen nu in een dorp midden in een woonwijk, overal huizen om ons heen, ik voel me verstikt, ben hier niet echt gelukkig. Altijd gepraat in de straat, kijken of je thuis bent of niet, in mijn tuin hoor ik altijd buren (logisch natuurlijk, het is een buurt, maar ik word er gek van). We verlangen echt naar rust en vrij uitzicht. Wij (man, ik en ons zoontje van 4) willen daarom dolgraag in een vrijstaand huis wonen met uitzicht op landerijen. We hebben een huis op het oog, hier 60 km verderop (hier in de buurt niet te betalen voor ons). Scholen zijn 4 km van dat huis. Ik heb een auto en elektrische fiets dus vervoer geen probleem.
Onze zoon past zich altijd heel erg makkelijk aan en maakt snel contact. Maar ik wil ook dat hij gelukkig is. Dus wat is jullie ervaring met wonen net buiten een dorp? Mbt halen/brengen school, vriendjes spelen, vervelen of juist niet, etc.
Alle reacties Link kopieren
Wat betreft evt. eenzaamheid van je zoontje:
Een paar vriendinnetjes van mij woonden zo toen ik opgroeide en ik vond het altijd een feest om daar langs te mogen komen. Zoveel ruimte om lekker te spelen! :) Dus mocht je de stap nemen om in zo'n omgeving te gaan wonen dan zou ik het niet zielig of eenzaam voor je zoontje vinden als je maar vaak genoeg vriendjes uitnodigt en hen helpt met vervoer etc als dat lastig is. Het hoeft dus geen probleem te zijn, zeker niet als de kinderen gelijk na school mee kunnen.
Alle reacties Link kopieren
Als kind was buitenaf het meest verschrikkelijke maar ook het leukste. Je moet altijd overal naartoe fietsen of gebracht worden, speeltuin in het dorp was leuker, als puber ook in het donker het laatste stuk alleen fietsen. Aan de andere kant kon je er mooi hutten bouwen, weinig last van buren en je kon lekker thuis buitenspelen en vooral errug vies worden.
Ik woon aan de rand van ons dorp, maar in een vrijstaande woning en achter ons houdt het dorp op dus vrij uitzicht. Hoe heerlijk ik het ook vind om hier rustig te wonen zou ik het dorp niet willen missen. Vrij levendig dorp met veel horeca en leuke winkels/boetiekjes. Zeker met een kleintje (mijn zoon is bijna 9 maanden) vind ik het fijn dat ik relatief makkelijk even de deur uit kan, verandering van omgeving. Vriendin van me woont wat verder van het dorp af en die pakt eigenlijk voor alles de auto met haar dochter. Maargoed, de rust is heerlijk! Enige jammere vind ik dat vrienden ook vrijwel altijd met de auto moeten komen, even aan komen waaien gebeurt nog maar zelden. Maar dat heeft meer met onze verhuizing de stad uit te maken (grote stad op 15 minuten rijden). Ons dorpje heeft wel een station maar dat is nog vrij ver van ons huis. Hou met dit soort zaken dus ook rekening. Vrienden, boodschappen, beetje aanspraak, vriendjes in de buurt voor je zoontje.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben opgegroeid in the middle of nowhere. Kindertijd was fanatisch maar mede doordat ik kinderen in de buurt had die dezelfde leeftijd hadden en we veel samen speelden. Wij bouwden hutten, dwaalden op hei en zomers waren we druk bij een beekje wat achter onze huizen liep. Mijn jongste broertje had, dat niet en moest zich veel alleen vermaken. Verder moet je overal heen fietsen of de auto pakken.
Ik ben nu blij dat ik in een dorp woon, wel nog aan de rand dus bos op loopafstand maar ik moet er niet aan denken om te wonen waar ik opgegroeid ben.
Nadelen:
- ff een boodschap doen zit er niet meer in
- kinderen overal naartoe brengen en ophalen
- in de winter erg stil

Voordelen:
- veel ruimte
- mooie omgeving
- geen last van buren (maar dat hebben we nu ook niet)

Wat betreft je zoontje, die zal het vast leuk vinden, vriendjes en vriendinnetjes uit het dorp vonden het ook altijd super leuk bij ons.
Alle reacties Link kopieren
Leuk als de kinderen klein zijn, hoewel het soms gedoe kan geven met speeldates.
Een horror voor de kinderen als ze tiener zijn....

Zo heb ik het iig ervaren. Wij woonden in een bos, 10km van de middelbare school en sportverenigingen.

En ik moet er niet aan denken om mijn kleine kinderen altijd overal heen te brengen en op te halen.
Ik ben buiten het dorp opgegroeid en vond het als klein kind niet zo heel leuk omdat speelafspraakjes altijd gebracht en gehaald moesten worden en ik niet zo maar naar buiten kon om met iemand te gaan spelen. Gelukkig heeft mijn moeder daar wel veel in geinvesteerd en ben ik niets te kort gekomen.

Vanaf een jaar of 10 mocht ik alleen op de fiets overdag (ongeveer 15 min fietsen) en als tiener hadden we een hele constructie zodat mijn ouders wisten wanneer ik op de fiets stapte en als ik dan na 20 minuten nog niet thuis was gingen ze de route af om te kijken waar ik bleef. Vooral voor mijn ouders is het een les loslaten geweest.

Uiteindelijk ook zelf gekozen om vrij te wonen omdat we daar toch het meest van genieten en we de nadelen niet echt als nadelen zien (ik vind fietsen nog steeds heerlijk)
Alle reacties Link kopieren
Hou er rekening mee dat de (ouders van) vriendjes de afstand van het dorp naar jou, verder vinden dan van jou naar het dorp.
(Kom maar bij ons spelen, jullie wonen zo ver)
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zo opgegroeid. Kan er nog met heimwee op terug kijken, wat een feest. Basisschool 6km verderop, middelbare school 20km. Prima te fietsen.
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
Ik woonde als tiener in een ´dorp´zonder middelbare school (nou ja een kleine MAVO was er wel), dus moest 18 km heen en 18 km terug fietsen elke dag.
Stappen... moest je met de bus (die nooit ging)
Ik zou het mijn kinderen niet aan doen, maar goed ik heb zelf die drang ook niet zo. Woon prima tussen de mensen.
Alle reacties Link kopieren
JollyRider schreef:
16-01-2018 14:23
Ik ben zo opgegroeid. Kan er nog met heimwee op terug kijken, wat een feest. Basisschool 6km verderop, middelbare school 20km. Prima te fietsen.
Dan heb jij dat heel anders ervaren als mij :') pas sinds dat ik een scooter had kon ik dat van me af zetten. Nu maak ik er een sport van om fietsen te ontwijken...
Alle reacties Link kopieren
Koffielepel schreef:
16-01-2018 14:29
Dan heb jij dat heel anders ervaren als mij :') pas sinds dat ik een scooter had kon ik dat van me af zetten. Nu maak ik er een sport van om fietsen te ontwijken...
:) zal ongetwijfeld heel persoonlijk zijn, dus ik weet het voor kind van TO ook niet natuurlijk. Maar ik vond het zeker tussen 8 en 12 zeg aar fantastisch, tussen ons huis en het eerste huis over de grens lagen kilometers vrije natuur, bos, dras/moeras, noem het maar. Kon ik uren in dwalen. En dat fietsen vond ik niks bijzonders, beter dan met de bus bijvoorbeeld. Meeste kinderen uit de buurt gingen met de bus, zeker bij slecht weer, ik fietste liever. Maar goed, ik was toen al niet extreem sociaal, zullen we maar zeggen :rofl:
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
JollyRider schreef:
16-01-2018 14:33
ik fietste liever. Maar goed, ik was toen al niet extreem sociaal, zullen we maar zeggen :rofl:
ik ook, zat liever in de regen op de fiets, dan dat ik een plekje moest veroveren in een druk bushokje
Alle reacties Link kopieren
Leuk om te lezen dat de meesten zo positief zijn! Helaas heb ik dat iets minder ervaren.

Ik was 9 en heb echt afscheid genomen van vrienden daar, omdat het 30km verderop lag. Heb me bij vlagen best eenzaam gevoeld, omdat van de 60 kinderen in de omgeving, niemand "aan mij gewaagd" was. Toegegeven, ik ben wat dat betreft lastig omdat ik intelligent en best dominant was als kind en er niemand was die zich aan mij kon meten wat dat betreft (klinkt onbescheiden, maar ik miste hierdoor wel enige aansluiting). Bovendien was de dorpsschool zodanig slecht van kwaliteit, dat ik toen ik elf was, mijn juf heb moeten verbeteren dat 1000 x 1000 niet 100.000 maar een miljoen was. De middelbare was horror, want uit de cito bleek dat ik op gymnasium-niveau zat en ik dus in mijn oude woonplaats naar de middelbare ging (aka bushalte ruim een km verderop, busreis duurde een uur).

De vrijheid ben ik wel gaan waarderen. Ik woon in een mooi gebied en vond het later wel leuk om te wandelen of te fietsen in de omgeving. Maar als ik heel eerlijk ben, hoefde het van mij allemaal niet. :proud:
Maar ik vind op je 9e verhuizen wel een verschil met op je 4e verhuizen. En het maakt ook uit of je 10 moet fietsen naar de middelbare school of een uur in de bus moet vind ik.

Dat van die basisschool klinkt wel slecht trouwens.
E
anoniem_333809 wijzigde dit bericht op 11-04-2018 14:54
0.00% gewijzigd
Ik ben er opgegroeid en voor mij en mijn broer was het verschrikkelijk.

Het heeft mijn jeugd wel deels gevormd en is ook de reden dat we beide meteen na de middelbare school op onszelf zijn gaan wonen.

Maar anderen zullen weer positieve ervaringen hebben. :)
lilalinda schreef:
16-01-2018 14:27
Ik woonde als tiener in een ´dorp´zonder middelbare school (nou ja een kleine MAVO was er wel), dus moest 18 km heen en 18 km terug fietsen elke dag.
Stappen... moest je met de bus (die nooit ging)
Ik zou het mijn kinderen niet aan doen, maar goed ik heb zelf die drang ook niet zo. Woon prima tussen de mensen.
Nouja dit. De bus ging tot half 11 en niet in het weekend. Dat beperkt je sociale leven enorm, als je vriendinnen dus niet in dat kleine dorp wonen waar jij woont.

Ook als kind vond ik het trouwens niet leuk: zeer weinig keuze qua sport of hobby en de klas was zo klein dat er geen keuze was in vriendjes/vriendinnetjes. Maar dat heeft meer te maken met de grootte van de school en woonplaats ipv het achteraf wonen.
Alle reacties Link kopieren
mssfiddler schreef:
16-01-2018 14:58
Maar ik vind op je 9e verhuizen wel een verschil met op je 4e verhuizen. En het maakt ook uit of je 10 moet fietsen naar de middelbare school of een uur in de bus moet vind ik.

Dat van die basisschool klinkt wel slecht trouwens.
Ja, maar ik geef alleen mijn ervaring van leven op het platteland aan. TO vroeg volgens mij niet om ervaring met 4-jarigen specifiek. En kinderen worden ook ouder, sommige van mijn "issues" zouden ook op kunnen komen als het kind ouder wordt, lijkt mij. Daarom postte ik mijn ervaring. ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik ben zelf een boerendochter, opgegroeid 3km buiten de bebouwde kom. Wat mij betreft de mooiste jeugd die ik mij maar wensen kon. Kinderen wilden altijd bij mij spelen omdat er zoveel te beleven viel op en rond de boerderij, in de natuur. Er waren nog meer gezinnen buiten de bebouwde kom en leeftijdsgenoten. Ik heb mij nooit eenzaam gevoeld.

Het was wel een andere tijd. Ik fietste als 6 jarige al alleen naar school.
Here I am - now what are your other two wishes...
ShamRock schreef:
16-01-2018 17:04
Ik ben zelf een boerendochter, opgegroeid 3km buiten de bebouwde kom. Wat mij betreft de mooiste jeugd die ik mij maar wensen kon. Kinderen wilden altijd bij mij spelen omdat er zoveel te beleven viel op en rond de boerderij, in de natuur. Er waren nog meer gezinnen buiten de bebouwde kom en leeftijdsgenoten. Ik heb mij nooit eenzaam gevoeld.

Het was wel een andere tijd. Ik fietste als 6 jarige al alleen naar school.
Dat is ook wel een verschil: ik mocht pas vanaf mijn 12e alleen zo’n stuk fietsen. En in het donker sowieso niet. Terwijl mijn moeder in net zo’n omgeving is opgegroeid. ‘Andere tijd’, zegt ze dan.
Alle reacties Link kopieren
Ik woonde als kind in een buurtschap. Winkels op 5 km maar gelukkig lagere school op 1 km. Voortgezet op 10. En ik vond het fantastisch.
Koffiekop schreef:
16-01-2018 15:52
Zit je vrijstaand binnen een uur van een redelijke stad en zitten er wat 'ontwikkelde' dorpen met import om je heen?
Of is het vrijstaand in Groningen of Zeeland met alleen wat boerendorpjes om je heen?

Dat vind ik een wereld van verschil, zeker ook voor je zoon zou ik nooit voor dat laatste kiezen.

TO, het klinkt alsof je in een k*tdorp woont. Mensen die praten, in je tuin kijken. Bah. Waarom gaan jullie niet eens kijken naar een ander dorp of een andere wijk? Je kunt ook binnen de bebouwde kom meer (psychische) ruimte krijgen dan jij nu beschrijft. Als je je al zo lang ergert en opgesloten voelt dan is het verleidelijk om gelijk te 'vluchten' naar totale leegte maar meestal lossen kleine aanpassingen het ook al op.
Denk eens aan een ruime straat met bomen en een beschutte tuin, nette buren die allemaal hele dagen werken en niet erg geïnteresseerd zijn in roddels of elkaar, je kind die lekker op straat kan spelen met buurtkinderen en binnen 3 straten het dorp uit kunnen zijn en in de natuur staan. Dat kan ook.
Ja heb ik ook naar gezocht.. maar best lastig te vinden nog..
Dit huis is niet in the middle of nowhere; het is in Noord Brabant, grote steden in de buurt zijn Breda, Roosendaal en Dordrecht (zo'n 20 a 30 minuten met auto). Basisscholen op 4 km. en middelbare scholen op 7 km.
Alle reacties Link kopieren
Of ga ineen goed geïsoleerd appartement wonen waar de balkons niet tegen elkaar aan zijn gebouwd.

Klinkt als een hele gekke optie als je rust zoekt maar is het niet.

Ik heb voorheen in een appartement gewoond.

Nu woon ik in een eengezinshuis in een dorp.

Als ik nu buiten zit dan zitten de buren aan de ene kant pal naast mij. Er zit alleen een dunne schutting tussen dus kan je ze woordelijk verstaan en zij ons.

Aan de andere kant gelukkig een oprit.

Op mijn balkon had ik veel meer privacy.

Ook is er altijd wel iemand aan het grasmaaien of klussen als het mooi weer is. In een appartement heb je dat niet.

Ook veel minder bemoeizuchtige buren.
Alle reacties Link kopieren
Ik woon op het platteland. Heb ik altijd gewild. Maar ik ben geboren en getogen in de vieze stad. Aan de boschdijk in Eindhoven nog wel, de verbindingsweg tussen Eindhoven en Den Bosch die veel gebruikt werd in de jaren 70. Ik heb altijd als kind al geweten dat ik later op een boerderij wilde wonen.

Ik was het me niet bewust als kind dat ik uit de stad weg wilde, maar ik zocht altijd het groen op. Tussen de stenen kon je immers niets. En als ik een zeldzame keer op het platteland was, was ik helemaal in mijn element.

Op het platteland hebben mensen gewoon kinderen. Boeren beginnen gewoonlijk een gezin. De klassen op school zijn kleiner en gemengd in leerjaren. Ik vind opgroeien op het platteland prachtig. Kinderen kunnen er fatsoenlijk buiten spelen. Bossen in trekken, hutten bouwen, dat soort dingen. Hier op het platteland hebben ze overal kinderen. Er wordt veel bij elkaar gespeeld.

Maar of je ergens kunt aarden, dat zit van binnen. Ik ben altijd een buitenmens geweest ondanks de plek waar ik geboren ben. Ik heb nooit hoeven te wennen op het platteland want ik was eindelijk daar waar ik altijd al had willen zijn.

Of je kinderen kunnen aarden, dat ligt gewoon aan hun aard.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven