op jezelf wonen - tips gevraagd

15-05-2018 21:37 16 berichten
Alle reacties Link kopieren
Nu ik klaar ben met mijn studie ben ik mij aan het orienteren op een eigen woning.
Tot nu toe dus nog bij mijn ouders, binnen een druk gezin met z'n 6-en waarbij nog 2 jonge kinderen.
Ik zou ivm werk en kennissenkring graag in de omgeving blijven, maar huizen zijn hier duur en huurwoningen niet
beschikbaar, dus zal toch iets verder weg moeten gaan zoeken.
Nu vraag ik mij af hoe jullie dat ervaren hebben; van een druk gezin naar alleen in huis.
Aan de ene kant zou ik een plekje voor mezelf heerlijk vinden, maar aan de andere kant wordt ik gek
van het idee dat ik 's avonds niemand heb om tegenaan te kletsen en 7 dagen in de week alleen de avondmaaltijd moet nuttigen.
Viel het jullie mee/tegen? Iemand wellicht tips?
Bedankt!
Een woongroep of huisgenoten niks?
Op kamers gaan lijkt mij een mooie tussenfase eigenlijk :) Dan heb je toch wel wat voor jezelf, maar ook nog huisgenoten. Ik kan mij voorstellen dat het best alleen is, van zijn zessen naar in je eentje.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb lang moeten wennen, en dan woonde ik nog samen. Maar na een tijdje went dat en is het echt thuis geworden.
Alle reacties Link kopieren
Ik ben gewoon gaan samenwonen
Alle reacties Link kopieren
@het-groepje & @rosiethelab, ik heb wel gekeken naar de mogelijkheid om ergens met huisgenoten te gaan wonen, maar niets passends gevonden. Kennissen wonen nagenoeg allemaal als stelletjes samen, en in de stad worden vaak studenten gevraagd voor deze kamers. Dit ben ik inmiddels niet meer.

@gatinmijnsok, daar ben ik dus een beetje bang voor, dat het gewoon erg tegen gaat vallen. En dan kom ik dus echt alleen te wonen.

@Taxi87, ik heb lang geroepen pas op mezelf te gaan als ik kan samenwonen. Helaas tot nog toe geen relatie, en vraag mij af hoe lang ik dat kan blijven roepen. Alhoewel ik hier niemand in de weg zit hoor.
Alle reacties Link kopieren
Je moet het de kans geven en jezelf de tijd geven om te wennen. Het gaat niet allemaal vanaf het eerste moment alleen maar leuk zijn en als je dat weet kan je daar rekening mee houden.
Het duurt een tijd voor het echt thuis wordt. Dat hoort er een beetje bij.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou gewoon alleen gaan wonen. Eens moet je toch, je kan niet tot je 50ste thuis blijven wonen. En het went, echt.
Niet gelijk bij iemand intrekken of wat dan ook, leer zelfstandig te zijn vóórdat je samenwoont met iemand.
En ondertussen kan je in de weekenden (of anders regelmatig tussendoor) gewoon bij paps en mams terecht, toch?
Iedereen vlamt op zijn eigen moment.
Alle reacties Link kopieren
Gewoon proberen :)! En probeer afleiding te zoeken in bijvoorbeeld sporten, eten met vrienden? Zo ben je niet elke avond alleen thuis.
En daarnaast, geniet er ook van je eigen plekje te maken en in te richten!
Waarom zou je ineens 7 avonden alleen eten? Je kunt toch elke week een avondje bij je ouders gaan eten, dag a met vriend(in) x eten en op dag b met vriend(in) y.

Ik at hooguit 2 avonden per week alleen in die tijd. En dan was dat ook wel lekker. Even snel tussendoor, omdat ik ergens heen ging bijvoorbeeld. Of juist mijn favoriete maaltijd op de bank.

Uit huis gaan is echt een hele leuke tijd. Het hoeft echt niet te betekenen dat je eenzaam wordt. En het betekent ook niet dat je nooit meer bij je ouders mag eten, slapen, koffie drinken etc. Juist wel, maar daarna ga je lekker naar je eigen huisje. En doe je daar precies wat jij wil!
Alle reacties Link kopieren
Ik ben ook begonnen op kamers en daarna verder gegaan.
Ik vind het heerlijk om alleen te wonen hoor. Privacy, heerlijk! Ik eet nog regelmatig bij mijn ouders en met vrienden dus dat zit ook wel goed.
Daarnaast heb ik 2 katten, die staan altijd blij bij de voordeur als ik thuiskom ;-)
Alle reacties Link kopieren
Ben je veel van huis voor je werk?
Het hielp mij enorm om een huisdier te hebben. 'Iemand' om bij thuis te komen, zeg maar. Waar je voor moet zorgen en wat je dag ook ritme geeft.

In mijn situatie paste een kat. Maar je zou ook een ratje of een setje cavia's kunnen kiezen. Die vermaken zich wat langer zelfstandig, maar wennen wel aan je.

En door de zure appel heen bijten. Eens moet de eerste keer zijn. Je krijgt ook een heel fijn stuk nieuwe leven erbij kado met privacy, rust, je eigen sfeer en inrichting. Ik vond het enorm de moeite waard!
Hips, hopsakee en pierlala.
Alle reacties Link kopieren
Dank voor alle tips!

Een huisdier ga ik zeker doen, hier altijd huisdieren gehad dus zou niet zonder kunnen.
Ik kan zeker ook regelmatig bij mijn ouders terecht, maar ja als ik de grootste tijd weer daar ga zitten vind ik dat zonde van een 'eigen' huis.
Alle reacties Link kopieren
Misschien is het wat voor je om op kamers te gaan. Er zijn hele gezellige huizen waar men huisavonden heeft en samen eet of een gedeelde woonkamer. Ik heb er zelf geen ervaring mee, ben vanaf mijn ouders direct gaan samenwonen met mijn man(toen vriend) in een eengezinswoning. Ik wou wel heel graag weg, om op mijn eigen benen te staan en rust te vinden.
Onze tijd is nu.
Alle reacties Link kopieren
Hier iemand die op zichzelf is gaan wonen vanuit een druk gezin.

Ik ging in een andere stad wonen zo’n 30 minuten met de auto verder. Maar vond het vaak toch wel eenzaam. Ik merkte dat omdat ik vertrok ik altijd naar vriendinnen moest, zij bijna nooit naar mij. En dat ik ‘s avonds inderdaad niet even tegen iemand kon kletsen.

Andere kant was ik wel trots op mezelf dat ik mijn eigen plekje had, heb er 4 jaar gewoond en daarna bij mijn vriend gaan samenwonen.
Hier ook, ik was de oudste uit een groot gezin en heb heel erg moeten wennen toen ik ineens alleen in een appartement zat. Mijn broertje trouwens ook, die vond het ook erg stil al zat hij in een studentenhuis. Ik was relatief veel bij mijn nu ex en later bij mijn nu man, of ik at bij mijn ouders mee, en op een gegeven moment wende het. Dan was het ineens ook weer lekker om na de drukte op mijn eigen plekje te zijn. Inmiddels ben ik daarna weer twee keer verhuisd, en al ben ik nog graag bij mijn ouders met mijn broertjes en zusje om me heen, ik moet er niet meer aan denken om daar te wonen ;-)

Wat wel goed is: als je iets gevonden hebt, zorg dan dat je het echt zelf 'inricht'. Ik heb in mijn eerste appartementje niet geschilderd, omdat degene die ervoor woonde heel netjes was en er maar relatief kort gewoond had, dus de verf was nog gewoon mooi. Achteraf merkte ik bij latere verhuizingen hoe veel sneller die woningen 'eigen' werden omdat ik er aan het schilderen was geweest en er dus meer mijn eigen plekje van had gemaakt.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven