Moeder wil steeds schoonmaken

21-07-2018 16:02 95 berichten
Alle reacties Link kopieren
Dag forummers,

Ik wil met dit topic toetsen of ik inderdaad overdrijf, of dat mijn moeder inderdaad niet juist bezig is.

De situatie is als volgt: vriend en ik zijn aan het verbouwen. Daardoor leven wij in een rommelige ruimte van zo’n 30 m2 waar we in wonen, koken en slapen. De rest van het huis staat in de steigers. Schoonmaken en opruimen doen we natuurlijk wel, maar met een verbouwing is er vaak geen beginnen aan om het smetteloos te houden want je loopt het bouwstof overal naartoe. Daarnaast is er chronisch tekort aan opbergruimte, want we hebben geen ruimte voor extra kasten om spullen in op te bergen. Dat vinden vriend en ik prima, wij houden de situatie voor ons leefbaar en overzichtelijk en hebben daar een goede manier in gevonden waar we allebei tevreden mee zijn. Het is geen tafereel zoals in dat televisieprogramma ‘Hoe schoon is jouw huis?’ maar er staan wat meer prulletjes dan in een normaal huishouden.

Mijn moeder lijkt zich er mateloos aan te storen. Iedere keer als zij langskomt zie ik aan haar gezicht dat ze het smerig vind in ons huis. Ze pakt dan ook direct de poetsdoek en maakt alles van top tot teen schoon. Ze verwacht dan ook van mij dat ik haar help, terwijl me dat niet altijd goed uit komt omdat ik op dat moment bezig ben met bijvoorbeeld plamuren of behangen. Als ik vervolgens niet help, raakt ze geïrriteerd, geeft ze aan dat ik er een zooitje van maak en dat zij hier voor op moet draaien. Ik vind het op mijn beurt vervelend dat zij nooit eens langs kan komen voor alleen de gezelligheid. Ik verwacht ook helemaal niet van haar dat zij gaat schoonmaken. Daarnaast voelt het als een inbreuk op mijn privacy, dat zij al onze spullen verplaatst en kastjes anders indeelt. Het is nadien vaak voorgekomen dat vriend en ik spullen kwijt waren omdat mijn moeder het elders had opgeborgen. Dat wekt irritatie bij ons beiden op, vooral omdat we dit al vaker hebben aangegeven en zij dit blijft doen.

Ik hou van mijn moeder en ik besef me dat het uit een goed hart komt, maar het lijkt alsof zij mijn grenzen niet kan respecteren. Ik heb al heel vaak aangegeven dat ik het niet prettig vind dat zij hier schoonmaakt, dat ik het leuker zou vinden als we samen een kop koffie drinken en kunnen kletsen over wat ons bezig houd. Dat ik liever zelf schoonmaak en opruim wanneer het mij uit komt. Zij geeft dan aan dat dit een verkeerde instelling is en dat ik er op die manier niet kom. Het lukt me inmiddels ook niet meer om subtiel mijn grenzen aan te geven, waardoor ze vanmiddag boos is vertrokken. Ik voel me schuldig dat ik haar verdriet doe, maar tegelijkertijd wil ik gewoon echt dat ze met dit gedrag stopt.

Hoe kijken jullie hier tegen aan? En hebben jullie tips voor mij?
Don't waste your time or time will waste you.
Je moeder niet meer over de vloer laten komen. Compleet respectloos wat ze doet.
Alle reacties Link kopieren
Niet subtiel proberen te doen, gewoon duidelijk zijn. Dan maar een keer ruzie. Dat zij verdrietig wordt is haar eigen probleem. Laat haat opmerkingen van je schouder afglijden Hoe is jullie relatie verder?
Spreek voortaan met haar af in een koffietent of zo.
Gewoon aangeven dat je niet wil dat ze gaat schoonmaken?
Ik zou dit dus ook niet accepteren. Als ze langs wil komen, van tevoren gewoon zeggen, Mam, ik vind het hartstikke gezellig als je langs komt, maar ik vind het vervelend als je gaat poetsen. Dus als je de poetsdoek oppakt, mag je vertrekken. Anders ben je altijd welkom.

Ofzoiets.

Subtiel je grenzen aangeven heeft niet geholpen, duidelijk zijn is soms pijnlijk maar blijkbaar nodig.

Of spreek anders bij haar af of buitenshuis.
Jeetje wat weinig begrip heeft je moeder. Ik zou een duidelijk gesprek met haar hebben. Dit is een tijdelijke situatie, je zit echt niet de rest van je leven in de troep. Bovendien heb je ook nog wel wat anders te doen dan poetsen. Als ze je wil helpen prima, maar dan zonder gemopper en verwijten.
Alle reacties Link kopieren
Dahlia74 schreef:
21-07-2018 16:06
Niet subtiel proberen te doen, gewoon duidelijk zijn. Dan maar een keer ruzie. Dat zij verdrietig wordt is haar eigen probleem. Laat haat opmerkingen van je schouder afglijden Hoe is jullie relatie verder?
Ik ben denk ik zo'n twee maanden terug voor het eerst echt heel duidelijk geweest. Ik heb gezegd dat ik het heel vervelend vind dat ze elke keer maar wil schoonmaken, dat ik dat niet leuk vind en dat ik liever had dat ze ging als ze dat bleef doen. Toen is ze gegaan en heb ik haar drie weken niet gesproken. Na die drie weken ben ik zelf weer langsgegaan om het uit te praten. Zij is niet van haar standpunten af te brengen en omdat mijn vader de dupe was van de situatie heb ik het weer bijgelegd met haar, onder voorwaarde dat ze mijn huishouden respecteert.

Dat ging vandaag dus weer mis, waarop ik haar aangaf dat ik het echt heel erg vervelend vind, dat ik liever heb dat ze voor de gezelligheid komt. Toen zei ze: "Wat moet ik hier anders doen dan? Ik kan toch niet op mijn kont gaan zitten terwijl er zoveel moet gebeuren?". Nou, wel dus, liever ik heb dat ze dat wel doet. Toen is ze dus weer boos vertrokken.

Onze relatie verder is niet altijd even fijn. Ze is heel dominant en probeert anderen haar mening op te dringen, zo ook mij. Het is iets van de laatste zes tot acht jaar dat ik dit ook echt inzie. Daarvoor zag ik haar mening als de waarheid en ging ik hier altijd in mee. Ik was toen ook nog een stukje jonger. Nu zie ik dat ze met haar gedrag soms mensen tegen elkaar uit probeert te spelen, bijvoorbeeld mij en mijn vader. Doordat ik die patronen nu inzie, ga ik er niet meer in mee. Het lijkt wel alsof dit haar stoort en dat ze daarom nog harder aan mij probeert te trekken, onder andere door situaties als deze...

Nogmaals, ik hou erg veel van mijn moeder want ze is er altijd voor me als ik haar nodig heb, maar dit aspect vind ik heel, heel moeilijk om mee om te gaan.
Don't waste your time or time will waste you.
Poetsdoeken verstoppen. Kasten op slot draaien.

En zoveel als mogelijk bij haar thuis of buitenshuis afspreken.
Wat ze niet ziet, kan ze zich niet over ergeren.


Hier ook zo'n moeder.
Alle reacties Link kopieren
FiddlyDiddlyDoo schreef:
21-07-2018 16:13
Ik ben denk ik zo'n twee maanden terug voor het eerst echt heel duidelijk geweest. Ik heb gezegd dat ik het heel vervelend vind dat ze elke keer maar wil schoonmaken, dat ik dat niet leuk vind en dat ik liever had dat ze ging als ze dat bleef doen. Toen is ze gegaan en heb ik haar drie weken niet gesproken. Na die drie weken ben ik zelf weer langsgegaan om het uit te praten. Zij is niet van haar standpunten af te brengen en omdat mijn vader de dupe was van de situatie heb ik het weer bijgelegd met haar, onder voorwaarde dat ze mijn huishouden respecteert.

Dat ging vandaag dus weer mis, waarop ik haar aangaf dat ik het echt heel erg vervelend vind, dat ik liever heb dat ze voor de gezelligheid komt. Toen zei ze: "Wat moet ik hier anders doen dan? Ik kan toch niet op mijn kont gaan zitten terwijl er zoveel moet gebeuren?". Nou, wel dus, liever ik heb dat ze dat wel doet. Toen is ze dus weer boos vertrokken.

Onze relatie verder is niet altijd even fijn. Ze is heel dominant en probeert anderen haar mening op te dringen, zo ook mij. Het is iets van de laatste zes tot acht jaar dat ik dit ook echt inzie. Daarvoor zag ik haar mening als de waarheid en ging ik hier altijd in mee. Ik was toen ook nog een stukje jonger. Nu zie ik dat ze met haar gedrag soms mensen tegen elkaar uit probeert te spelen, bijvoorbeeld mij en mijn vader. Doordat ik die patronen nu inzie, ga ik er niet meer in mee. Het lijkt wel alsof dit haar stoort en dat ze daarom nog harder aan mij probeert te trekken, onder andere door situaties als deze...

Nogmaals, ik hou erg veel van mijn moeder want ze is er altijd voor me als ik haar nodig heb, maar dit aspect vind ik heel, heel moeilijk om mee om te gaan.
Gewoon doorgaan met nee zeggen en zoals eerder al gepost is, met haar in een koffietentje afspreken.
Alle reacties Link kopieren
Geen idee hoe oud jullie zijn maar het zou handig kunnen zijn. En verder gewoon zeggen mam je mag komen voor een kop koffie, de kopjes zijn schoon verder niet zeuren.
Mijn dochter heeft met partner een klushuis (enorm) en zijn volgens mij af en toe met verkeerde dingen bezig. Ik kom langs geef het aan en wacht op mijn kopje thee.
Als er iets moet gebeuren hoor ik het wel.
Zeggen dus het is maar je moeder die kan er best tegen als je tegen haar zegt dat ze stomme dingen doet.
Alle reacties Link kopieren
Wat veel reacties al in korte tijd, fijn hoor.

Ik lees unaniem dat het niet normaal is wat ze doet, dat ik daarin mijn grenzen aan mag geven. Dat accepteert ze dus niet en dan is het inderdaad verstandiger om haar niet meer bij ons thuis te ontvangen. Dat probeer ik ook zo veel mogelijk te voorkomen, maar dat lukt me niet altijd. Soms komt ze onverwachts of komt ze met mijn vader mee, die dan helpt met de verbouwing. Ik kan moeilijk mijn vader binnen laten en mijn moeder weer wegsturen... Maar ik denk dat er niets anders op zit als zij maar over mijn grenzen heen blijft gaan.

Stiekem ben ik best wel bang dat het aan mij ligt, dat ik dus inderdaad zo'n ondankbare dochter ben die haar moeder niet waardeert. Dat is echt niet zo, mijn ouders zijn er altijd voor mij en daar ben ik ze erg dankbaar voor. Dus jullie reacties doen mij wel goed.. het neemt een stukje onzekerheid weg.
Don't waste your time or time will waste you.
Alle reacties Link kopieren
Herkenbaar. Mijn moeder wordt dan niet boos maar ze kan het oprecht niet laten om niet iets schoon te maken, maar k vind dat gewoon gênant als ze dat doet. Dan zeg k tegen dr dat ze moet kappen maar krijg dan een “kom pak jij is ook ff een doekje” en aan t werk gezet. Ik woon op kamers met 3 huisgenoten dus bij ons is er altijd wat te doen / schoon te maken.

Wat ik zelf doe is of 1) het huis schoonmaken voordat ze komt zodat ze niet gaat zeiken of 2) altijd buiten de deur afspreken. En als ze alsnog ineens wilt langskomen terwijl k er niet op heb voorbereid zeg k gewoon “nee kan niet kom me niet uit” doeihoei!
Alle reacties Link kopieren
FiddlyDiddlyDoo schreef:
21-07-2018 16:13
Toen zei ze: "Wat moet ik hier anders doen dan? Ik kan toch niet op mijn kont gaan zitten terwijl er zoveel moet gebeuren?". Nou, wel dus, liever ik heb dat ze dat wel doet. Toen is ze dus weer boos vertrokken.

Nu zie ik dat ze met haar gedrag soms mensen tegen elkaar uit probeert te spelen, bijvoorbeeld mij en mijn vader. Doordat ik die patronen nu inzie, ga ik er niet meer in mee. Het lijkt wel alsof dit haar stoort en dat ze daarom nog harder aan mij probeert te trekken, onder andere door situaties als deze...
klopt. Vrij logisch ook, zeker als je in ogenschouw neemt dat jij hier niet meer aan meedoet. Zij zoekt naar manieren om alsnog haar gedragspatroon met bijbehorende bevestigingen te krijgen. Dus is het al dan niet bewuste trekken van jouw moeder ook een logisch gevolg. Goed ook dat je vanmiddag heel duidelijk direct de grens hebt gesteld. Aan haar om daarna boos weg te gaan en aan haar om daarmee te dealen. Het is wat jou betreft klaar en dan zul je dus zo duidelijk moeten gaan worden, zeker bij mensen die gewend zijn om rücksichtlos te mogen en kunnen handelen. Jammer voor haar en good for you! Jouw volgende stap zal denk ik toch kunnen zijn dat je niet zo behoeftig bent van haar goedkeuring. Je voelt je rot nu omdat je niet de goedkeuring van moeder en wellicht anderen voor jouw keuzes zal gaan ontvangen. Nee, klopt want op een grens heeft iedereen nu eenmaal andere reacties en die kan jij echt niet beïnvloeden. Dus als jij kiest voor het stellen van grenzen zal ook jij de gevolgen hiervan dus maar moeten leren plaatsen. Logisch dat je daar nu nog een flink bezwaard gevoel bij hebt maar blijf hierin niet te lang hangen want ook dit zijn gevolgen van het stellen van grenzen.

Succes met daadwerkelijk losbreken en volwassen worden. Want daar heeft iedereen recht op en dús jij ook. :redrose:
enn wijzigde dit bericht op 21-07-2018 16:32
4.14% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Alle reacties Link kopieren
FiddlyDiddlyDoo schreef:
21-07-2018 16:21
Wat veel reacties al in korte tijd, fijn hoor.

Ik lees unaniem dat het niet normaal is wat ze doet, dat ik daarin mijn grenzen aan mag geven. Dat accepteert ze dus niet en dan is het inderdaad verstandiger om haar niet meer bij ons thuis te ontvangen. Dat probeer ik ook zo veel mogelijk te voorkomen, maar dat lukt me niet altijd. Soms komt ze onverwachts of komt ze met mijn vader mee, die dan helpt met de verbouwing. Ik kan moeilijk mijn vader binnen laten en mijn moeder weer wegsturen... Maar ik denk dat er niets anders op zit als zij maar over mijn grenzen heen blijft gaan.

Stiekem ben ik best wel bang dat het aan mij ligt, dat ik dus inderdaad zo'n ondankbare dochter ben die haar moeder niet waardeert. Dat is echt niet zo, mijn ouders zijn er altijd voor mij en daar ben ik ze erg dankbaar voor. Dus jullie reacties doen mij wel goed.. het neemt een stukje onzekerheid weg.
Het is andersom: je moeder accepteert niet dat jij het huishouden anders organiseert dan zij zou doen.
Absoluut respectloos! Het verdriet doet ze zichzelf aan door jou haar normen en waarden door je keel te duwen. Helpen is een, kapitein op jullie schip willen zijn is twee. Dit is geen helpen, dit is dwingen en over jou/jullie grenzen walsen met alle ellende van dien. Wees duidelijk, trek je fluwelen handschoenen uit en zet het desnoods in een mail als je het ftf moeilijk vind.

Ik poets ook graag bij mijn kinderen die het druk hebben maar wel met respect. Ik verzet niks en gooi niks weg. En ik vraag ze regelmatig om vooral aan te geven als ze dingen niet (meer) fijn vinden of graag anders zouden zien. En benoem daarbij juist voorbeelden als de jouwe omdat ik zo absoluut niet wil zijn. De onderlinge band is belangrijker dan een schoon huis opgedrongen naar moeders waarden en normen.


Als je haar dat niet duidelijk kan maken of ze jouw/jullie waarden en normen blijvend niet respecteert blijft ze voorlopig maar weg, of zoals LV zei afspreken in een tentje. Ik kan dit echt niet zien als puur goede bedoelingen. Het is een egoistische vorm van hulp, bedillireg, bemoeizuchtig, respectloos en overheersend. :hug:
FiddlyDiddlyDoo schreef:
21-07-2018 16:21
Wat veel reacties al in korte tijd, fijn hoor.

Ik lees unaniem dat het niet normaal is wat ze doet, dat ik daarin mijn grenzen aan mag geven. Dat accepteert ze dus niet en dan is het inderdaad verstandiger om haar niet meer bij ons thuis te ontvangen. Dat probeer ik ook zo veel mogelijk te voorkomen, maar dat lukt me niet altijd. Soms komt ze onverwachts of komt ze met mijn vader mee, die dan helpt met de verbouwing. Ik kan moeilijk mijn vader binnen laten en mijn moeder weer wegsturen... Maar ik denk dat er niets anders op zit als zij maar over mijn grenzen heen blijft gaan.

Stiekem ben ik best wel bang dat het aan mij ligt, dat ik dus inderdaad zo'n ondankbare dochter ben die haar moeder niet waardeert. Dat is echt niet zo, mijn ouders zijn er altijd voor mij en daar ben ik ze erg dankbaar voor. Dus jullie reacties doen mij wel goed.. het neemt een stukje onzekerheid weg.
Hier sta ik dus altijd 3 dagen te poetsen als ik weet dat ze komt en langer dan 5 minuten blijft.
(Ook als mijn vader komt, hoor. Die is minstens even kritisch, zo mogelijk kritischer.)

Onverwacht staan ze gelukkig nooit voor mijn neus.
Het helpt dat we 3 kwartier van elkaar wonen.
Maar dan zou ik haar héél snel buitenshuis slepen naar de plaatselijke koffietent.
Alle reacties Link kopieren
Dus jouw moeder komt bij jou langs als jij aan het behangen of stuccen bent, je vriend is ook ergens mee bezig en als je vader meekomt dan is die ook bezig. En je moeder voelt zich overbodig en wil ook wat doen, dus ze gaat doen wat ze ziet wat er volgens haar moet gebeuren, en dat is opruimen en poetsen.
Kun je haar niet bezig houden met iets anders, zoals Ma, ik moet nog even dit afmaken, wil jij intussen de aardappels schillen, koffie zetten, boodschapje doen.
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
Alle reacties Link kopieren
Enn schreef:
21-07-2018 16:25
klopt. Vrij logisch ook, zeker als in ogenschouw neemt dat jij hier niet meer aan meedoet. Zij zoekt naar manieren om alsnog haar gedragspatroon met bijbehorende bevestigingen te krijgen. Dus het al dan niet bewuste trekken is een logisch gevolg. Goed ook dat je vanmiddag heel duidelijk direct de grens hebt gesteld. Aan haar om daarna boos weg te gaan en aan haar om daarmee te dealen. Het is wat jou betreft klaar en dan zul je dus zo duidelijk moeten gaan worden, zeker bij mensen die gewend zijn om rücksichtlos te mogen en kunnen handelen. Jammer voor haar en good for you! Jouw volgende stap zal denk ik toch kunnen zijn dat je niet zo behoeftig bent van haar goedkeuring. Je voelt je rot nu omdat je niet de goedkeuring van moeder en wellicht anderen voor jouw keuzes zal gaan ontvangen. Nee, klopt want op een grens heeft iedereen nu eenmaal andere reacties en die kan jij echt niet beïnvloeden. Dus als jij kiest voor het stellen van grenzen zal ook jij de gevolgen hiervan dus maar moeten leren plaatsen. Logisch dat je daar nu nog een flink bezwaard gevoel bij hebt maar blijf hierin niet te lang hangen want ook dit zijn gevolgen van het stellen van grenzen.
Dankjewel voor je post, deze geeft me stof tot nadenken. Ik vind het inderdaad altijd belangrijk om haar goedkeuring te hebben. Ik schaam me bijna om dit te schrijven, maar ik vind het bijvoorbeeld nog steeds lastig om kleding te kopen zonder dat ik haar mening hierover weet. Ik heb haar dus heel lang haar gang laten gaan, voor haar zal het ook wel even wennen zijn dat ik nu duidelijker ben in wat ik wel en niet wil hebben. Dat geeft me inderdaad een bezwaard gevoel wat ik lastig los kan laten.

Het probleem is vaak dat ik heel goed op een rijtje heb waarom ik bepaalde aspecten van haar gedrag niet accepteer, maar wanneer we het dan gaan uitpraten lukt het haar áltijd om mij compleet onder de tafel te lullen. Ook al zijn mijn argumenten nog zo goed en klaar als een klontje, toch 'wint' zij op een of andere manier altijd de discussie en draait het er altijd op uit dat ik verkeerd heb gehandeld of de situatie onjuist heb ingeschat. Ik kan gesprekken met haar nog zo goed voorbereiden, de uitkomst is altijd hetzelfde. Terwijl ik tegenover iedereen echt heel sterk in mijn schoenen sta, behalve dus ten opzichte van mijn moeder...
Don't waste your time or time will waste you.
Als ze zo nodig écht mee wil helpen en van nut wil zijn en je vader en partner zijn aan 't klussen ... kan ze daar dan niet ingezet worden?

"Mam, vraag maar aan pa en Rob wat je kan doen."
Alle reacties Link kopieren
nlies schreef:
21-07-2018 16:30
Dus jouw moeder komt bij jou langs als jij aan het behangen of stuccen bent, je vriend is ook ergens mee bezig en als je vader meekomt dan is die ook bezig. En je moeder voelt zich overbodig en wil ook wat doen, dus ze gaat doen wat ze ziet wat er volgens haar moet gebeuren, en dat is opruimen en poetsen.
Kun je haar niet bezig houden met iets anders, zoals Ma, ik moet nog even dit afmaken, wil jij intussen de aardappels schillen, koffie zetten, boodschapje doen.
Zo'n situatie is wel eens voorgekomen ja, maar dat is incidenteel dat dus iedereen bezig is met verbouwdingen en zij niets te doen heeft. Dan zou ik het nog begrijpen als zij zichzelf graag nuttig wil maken, maar dan liever ook met verbouwdingen en geen schoonmaakdingen. Vandaag kwam ze gewoon even op visite, ik was ook niets verbouwingsgerelateerds aan het doen, ik zat gewoon buiten te luieren op een tuinstoel. Dan had ik het leuk gevonden als we samen buiten hadden kunnen luieren, onder genot van een kopje koffie, en even hadden kunnen kletsen over wat we hebben meegemaakt de afgelopen week. In plaats van dat ze direct die poetslap oppakt...
Don't waste your time or time will waste you.
Je moeder heeft je hele leven lang haar mening aan je opgedrongen en ze verwacht die gehoorzaamheid nu nog steeds van jou, zelfs nu je volwassen bent.

Dit gaat niet om schoonmaken, maar om macht, controle en dominantie.

Logisch dat ze gaat stijgeren als je niet gehoorzaamt want dan raakt ze dat kwijt en dus bespeelt ze je met het onthouden van haar goedkeuring, het inspelen op jouw schuldgevoel en een silent treatment waarna jij na 3 weken weer toegeeft.

Je kunt dit patroon alleen zelf doorbreken en dat hoeft ze niet fijn te vinden. Dat is niet meer aan haar.

Ik snap overigens dat je het bij ons checkt, maar onze goedkeuring heb je ook niet nodig.

Jij bepaalt zelf de grens waarbij jij je goed voelt.
Alle reacties Link kopieren
FiddlyDiddlyDoo schreef:
21-07-2018 16:31
Dankjewel voor je post, deze geeft me stof tot nadenken. Ik vind het inderdaad altijd belangrijk om haar goedkeuring te hebben. Ik schaam me bijna om dit te schrijven, maar ik vind het bijvoorbeeld nog steeds lastig om kleding te kopen zonder dat ik haar mening hierover weet. Ik heb haar dus heel lang haar gang laten gaan, voor haar zal het ook wel even wennen zijn dat ik nu duidelijker ben in wat ik wel en niet wil hebben. Dat geeft me inderdaad een bezwaard gevoel wat ik lastig los kan laten.

Het probleem is vaak dat ik heel goed op een rijtje heb waarom ik bepaalde aspecten van haar gedrag niet accepteer, maar wanneer we het dan gaan uitpraten lukt het haar áltijd om mij compleet onder de tafel te lullen. Ook al zijn mijn argumenten nog zo goed en klaar als een klontje, toch 'wint' zij op een of andere manier altijd de discussie en draait het er altijd op uit dat ik verkeerd heb gehandeld of de situatie onjuist heb ingeschat. Ik kan gesprekken met haar nog zo goed voorbereiden, de uitkomst is altijd hetzelfde. Terwijl ik tegenover iedereen echt heel sterk in mijn schoenen sta, behalve dus ten opzichte van mijn moeder...
Het is ook geen kwestie van winnen maar alleen zeker weten dat jij jóuw standpunt hebt verteld. Zodra dit zo is en iemand anders blijft praten heb je gewoon het recht om te melden dat jij jouw standpunt hebt gemaakt en dat het gesprek over dit stuk wat jouw betreft ten einde is. De reden waarom je jij je onder de tafel geklets voelt is omdat jij haar wil overtuigen en dat zij erkent en jou ‘gelijk’ geeft. Dit doe jij denk ik juist omdát jij zoekt naar haar goedkeuring.

Die heb jij niet nodig toch? Volwassenen zijn het namelijk soms oneens en dan blijft een ‘lets agree to disagree’ over. Die kan en mag eenzijdig gesteld worden, geen probleem lijkt me? Dit kan ook prima met moeders, ook al doen de moeders er zelf niet aan mee.
enn wijzigde dit bericht op 21-07-2018 16:41
3.26% gewijzigd
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
Je bent in verbouwing, dat kost een hoop energie. Ga voor nu voor de weg met de minste weerstand en spreek buiten de deur af. Gezellig koffiedrinken bij de Hema ;)
Alle reacties Link kopieren
iris1969 schreef:
21-07-2018 16:36
Je moeder heeft je hele leven lang haar mening aan je opgedrongen en ze verwacht die gehoorzaamheid nu nog steeds van jou, zelfs nu je volwassen bent.

Dit gaat niet om schoonmaken, maar om macht, controle en dominantie.

Logisch dat ze gaat stijgeren als je niet gehoorzaamt want dan raakt ze dat kwijt en dus bespeelt ze je met het onthouden van haar goedkeuring, het inspelen op jouw schuldgevoel en een silent treatment waarna jij na 3 weken weer toegeeft.

Je kunt dit patroon alleen zelf doorbreken en dat hoeft ze niet fijn te vinden. Dat is niet meer aan haar.

Ik snap overigens dat je het bij ons checkt, maar onze goedkeuring heb je ook niet nodig.

Jij bepaalt zelf de grens waarbij jij je goed voelt.
Scherp.. Nu ben ik dus toch weer op zoek naar goedkeuring van iemand. Dat had ik nog niet eens zo in de gaten. Dankjewel voor je reactie, voor alle reacties hier overigens, het komt wel binnen...
Don't waste your time or time will waste you.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven