Thuis
alle pijlers
Bange kat.
donderdag 3 januari 2019 22:24
Geen levensgroot probleem, ik vroeg het mij zojuist af en wie weet heeft iemand hier ervaring.
Anderhalf jaar geleden heb ik twee (kittens) katers uit het asiel gehaald. Ze kwamen uit een nest van drie katertjes. Twee super nieuwsgierige en één doodsbange die in het asiel al wegkroop. Ik heb gekozen voor een nieuwsgierige en die bange. Omdat ik er twee wilde en de bange zo nog een steun heeft en omdat die ander echt wel een huisje zal vinden en bangerd wellicht wat moeilijker.
We zijn anderhalf jaar verder en kater is groot, prachtig mooi, gecastreerd, gewend, maar nog steeds bang. Als er vreemden zijn zie je hem sowieso niet (ik heb voor hem schuilplaatsen in huis). Waar broer alles goed vindt, kun je bangerd niet aaien in het voorbijgaan. Onverwachte bewegingen en hij is weg.
Behalve in de avond zoals nu bijvoorbeeld, dan komt hij naast me op de bank en dan mag ik hem heel voorzichtig aaien. (Dit heeft zeker wel een half jaar geduurd eer hij dat deed) Hij knort en gaat steeds verzitten. Soms draait hij zich dan zelfs op zijn rug. Het lijkt of hij zich geen raad weet met mensenknuffels maar ze wel wil.
Daarnaast eet hij goed, is goed zindelijk, speelt en knuffelt elke dag met broer. Er zit totaal geen agressie in hem. Dus ik maak me geen zorgen.
Wel vraag ik mij af of er forummers zijn die hier bekend mee zijn. En of dit in de loop van de jaren kan veranderen? Is dit gewoon karakter of kan er toch iets spelen van mishandeling in de eerste weken?
Anderhalf jaar geleden heb ik twee (kittens) katers uit het asiel gehaald. Ze kwamen uit een nest van drie katertjes. Twee super nieuwsgierige en één doodsbange die in het asiel al wegkroop. Ik heb gekozen voor een nieuwsgierige en die bange. Omdat ik er twee wilde en de bange zo nog een steun heeft en omdat die ander echt wel een huisje zal vinden en bangerd wellicht wat moeilijker.
We zijn anderhalf jaar verder en kater is groot, prachtig mooi, gecastreerd, gewend, maar nog steeds bang. Als er vreemden zijn zie je hem sowieso niet (ik heb voor hem schuilplaatsen in huis). Waar broer alles goed vindt, kun je bangerd niet aaien in het voorbijgaan. Onverwachte bewegingen en hij is weg.
Behalve in de avond zoals nu bijvoorbeeld, dan komt hij naast me op de bank en dan mag ik hem heel voorzichtig aaien. (Dit heeft zeker wel een half jaar geduurd eer hij dat deed) Hij knort en gaat steeds verzitten. Soms draait hij zich dan zelfs op zijn rug. Het lijkt of hij zich geen raad weet met mensenknuffels maar ze wel wil.
Daarnaast eet hij goed, is goed zindelijk, speelt en knuffelt elke dag met broer. Er zit totaal geen agressie in hem. Dus ik maak me geen zorgen.
Wel vraag ik mij af of er forummers zijn die hier bekend mee zijn. En of dit in de loop van de jaren kan veranderen? Is dit gewoon karakter of kan er toch iets spelen van mishandeling in de eerste weken?
donderdag 3 januari 2019 22:30
Geen ervaring maar dit verhaal helpt misschien.
https://www.yvonsweere.nl/schuwe-kat/
https://www.yvonsweere.nl/schuwe-kat/
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
donderdag 3 januari 2019 22:45
Ik had jaren terug een nest kittens. 2 er van zelf gehouden. En ik had er 3 volwassen katten lopen. Dus die kittens zijn opgegroeid met kinderen en andere katten. Die ene bleef angstig en is nog steeds angstig. Zo gauw als de bel van de intercom gaat sprint hij onder de bank of een andere verstop plek. Ze zijn nu 9 en hij is wel iets aanhaliger geworden maar de angst voor vreemden is gebleven
donderdag 3 januari 2019 23:09
Hier ook jaren gleden een bange kat, kitten, uit t asiel gehaald.
We hadden toen al een kat, paar jaar ouder.
De kitten heeft jaren achter de oudere kat aangelopen.
Samen naar de voetbal, samen door t huis, samen, samen.
Toen konden we de bange ook wel wat aaien...
Nu de oudere kat is overleden is t drama.
De bange kat last zich niet aaien, voer zetten we neer, hij vliegt heen en terug, durft niet rustig te eten. Is nu al half jaar zo.
We hebben zoveel mogelijk aangepast, om onze bangerd het leven makkelijk t maken, maar het blijft moeilijk voor hem.
We hadden toen al een kat, paar jaar ouder.
De kitten heeft jaren achter de oudere kat aangelopen.
Samen naar de voetbal, samen door t huis, samen, samen.
Toen konden we de bange ook wel wat aaien...
Nu de oudere kat is overleden is t drama.
De bange kat last zich niet aaien, voer zetten we neer, hij vliegt heen en terug, durft niet rustig te eten. Is nu al half jaar zo.
We hebben zoveel mogelijk aangepast, om onze bangerd het leven makkelijk t maken, maar het blijft moeilijk voor hem.
donderdag 3 januari 2019 23:19
Omdat ik daar ook bang voor was heb ik voortijds een lief en rustig katertje erbij genomen. Mijn schuwe poes was altijd bij een kater van mij, haar steun en toeverlaat. Alleen was de oude kater inmiddels 20. Inmiddels is hij er niet meer en schuwe poes kan het erg goed vinden met de nieuwe kater van inmiddels een jaar.Bananendoos schreef: ↑03-01-2019 23:09Hier ook jaren gleden een bange kat, kitten, uit t asiel gehaald.
We hadden toen al een kat, paar jaar ouder.
De kitten heeft jaren achter de oudere kat aangelopen.
Samen naar de voetbal, samen door t huis, samen, samen.
Toen konden we de bange ook wel wat aaien...
Nu de oudere kat is overleden is t drama.
De bange kat last zich niet aaien, voer zetten we neer, hij vliegt heen en terug, durft niet rustig te eten. Is nu al half jaar zo.
We hebben zoveel mogelijk aangepast, om onze bangerd het leven makkelijk t maken, maar het blijft moeilijk voor hem.
Er is ook nog een andere poes en een katertje van 7 maanden maar daar heeft ze niks mee.
donderdag 3 januari 2019 23:51
Wij hebben twee katten (toen een half jaar oud) uit hetzelfde nestje uit het asiel gehaald: 1 stoere en 1 bange. Inmiddels is de stoere overleden (geen angst kennen, bijvoorbeeld voor auto's, heeft ook nadelen) en hebben we alleen de bange kat. Hij (nu 5) wordt iets minder bang, in de zin van dat hij soms op de bank durft te zitten terwijl er ook mensen op zitten. 
Hij heeft duidelijk een favoriet binnen ons gezien met wie hij graag kroelt (ik ben het niet helaas), laat zich soms aaien, geeft kopjes. Maar met visite verstopt hij zich en ook kan ik me niet voorstellen dat het ooit een schootkat wordt. Maar goed, hij komt dan weer niet buiten de eigen tuin. ^_^
Hij heeft duidelijk een favoriet binnen ons gezien met wie hij graag kroelt (ik ben het niet helaas), laat zich soms aaien, geeft kopjes. Maar met visite verstopt hij zich en ook kan ik me niet voorstellen dat het ooit een schootkat wordt. Maar goed, hij komt dan weer niet buiten de eigen tuin. ^_^
vrijdag 4 januari 2019 00:06
'Bange kat' is schuw en vertoont volstrekt normaal en natuurlijk kattengedrag. Dat hele aanhankelijke gedrag van vaak geaaid willen worden - ook door vreemden - , gelijk op schoot springen als je op de bank zit etc. is eigenlijk geen normaal kattengedrag. Katten horen schuw en op hun hoede te zijn. Zo is het in de natuur ook.
vrijdag 4 januari 2019 00:48
vrijdag 4 januari 2019 01:31
Zij is dus echt een topper bij kattengedragsproblemen.... als ik dat zo even mag zeggen uit eigen ervaringEnn schreef: ↑03-01-2019 22:30Geen ervaring maar dit verhaal helpt misschien.
https://www.yvonsweere.nl/schuwe-kat/
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...
vrijdag 4 januari 2019 09:25
Ik heb ook een bange kat die wel zo nu en dan boze streken heeft. Zij heeft mij wel vanaf het eerste moment geaccepteerd dus ik kwam er pas achter toen er mensen over de vloer kwamen. Ik laat haar vooral gaan. Wil ze zich verstoppen dan is dat prima. Zij zit ook vaak in de avond bij mij. Ik ga ook weleens naast haar zitten en praat dan een tijdje zachtjes tot ze kopjes geeft of ik houd mijn hand of vinger voor haar kop zodat zij zelf een kopje kan geven. Ik laat het contact vaak van haar afhangen.
Mensen over de vloer die toch contact zoeken leidt in de regel tot blazen en uithalen. Wanneer iedereen zijn eigen ding doet dan komt ze soms even een kijkje nemen maar een onverwachte aanhaal leidt tot blazen.
Het verandert niet echt behalve dat mijn band met haar wel goed/beter is. Ik snap wanneer zij naar buiten wil of iets lekkers. Ze heeft tijdens oud en nieuw de hele nacht naast mij gelegen dus ik ben blijkbaar wel de persoon die zij vertrouwt.
Er zijn nu eenmaal extraverte durfals en bange schijters. Buiten is zij wel de koningin van de tuin. Zij vangt muizen, rent achter andere katten aan. In de natuur is zij niet schuw zolang er geen mensen bij zijn. Ik heb mijn kat uit het asiel en zij is gevonden met een gebroken bekken op straat in Adam. Het is niet duidelijk wat er is gebeurd.
Ik heb een kattenoppas gehad die ook gedragsdeskundige was. Wanneer ik op vakantie was dan ging het de eerste dagen best goed en mocht de oppas haar aaien maar hoe langer ik weg was hoe meer poes zich terug trok. Na een dag of 5/6 kwam zij niet meer onder het bed vandaan wanneer de oppas in huis was. Van de huidige oppas moet zij helemaal niets weten maar die trekt zich er niets van aan
Mensen over de vloer die toch contact zoeken leidt in de regel tot blazen en uithalen. Wanneer iedereen zijn eigen ding doet dan komt ze soms even een kijkje nemen maar een onverwachte aanhaal leidt tot blazen.
Het verandert niet echt behalve dat mijn band met haar wel goed/beter is. Ik snap wanneer zij naar buiten wil of iets lekkers. Ze heeft tijdens oud en nieuw de hele nacht naast mij gelegen dus ik ben blijkbaar wel de persoon die zij vertrouwt.
Er zijn nu eenmaal extraverte durfals en bange schijters. Buiten is zij wel de koningin van de tuin. Zij vangt muizen, rent achter andere katten aan. In de natuur is zij niet schuw zolang er geen mensen bij zijn. Ik heb mijn kat uit het asiel en zij is gevonden met een gebroken bekken op straat in Adam. Het is niet duidelijk wat er is gebeurd.
Ik heb een kattenoppas gehad die ook gedragsdeskundige was. Wanneer ik op vakantie was dan ging het de eerste dagen best goed en mocht de oppas haar aaien maar hoe langer ik weg was hoe meer poes zich terug trok. Na een dag of 5/6 kwam zij niet meer onder het bed vandaan wanneer de oppas in huis was. Van de huidige oppas moet zij helemaal niets weten maar die trekt zich er niets van aan
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 4 januari 2019 10:35
Ik heb niet zoveel kattenervaring. Ooit een lapjespoes gehad die heel lief en zachtaardig was. Nu een kater die bang is aangelegd. Hij is nooit ontspannen en continu alert en op z'n hoede. Ik denk dat zo'n type kat nooit een gezellige schootkat kan worden. Mijn eigen therorie is dat deze kat dichter bij de natuur staat (cypers getekend)... hij is ook meer een jager, daar waar de lapjespoes een beetje sullig een opvliegend vogeltje nakeek. Beiden heb ik pas op volwassen leeftijd gekregen.
Ik weet niet of je die mooie documentaire (en de making of) van Abatutu hebt gezien? Geweldig beest. Die kat kwam van een boerderij en is van kitten-af zo opgevoed dat hij zelfs in een drukke stedelijke gebieden tussen mensenmassa's liep. Geheel relaxed. Het is dus wel mógelijk om een kat zo 'sociaal' te krijgen... maar dat was z'n eigenaars dagelijks werk... en hij is er ook op uitgezocht. De eigenaar gaf aan vooral te kijken of de moederpoes relaxed was. En de kat te selecteren op nieuwsgierige aard.
Ik weet niet of je die mooie documentaire (en de making of) van Abatutu hebt gezien? Geweldig beest. Die kat kwam van een boerderij en is van kitten-af zo opgevoed dat hij zelfs in een drukke stedelijke gebieden tussen mensenmassa's liep. Geheel relaxed. Het is dus wel mógelijk om een kat zo 'sociaal' te krijgen... maar dat was z'n eigenaars dagelijks werk... en hij is er ook op uitgezocht. De eigenaar gaf aan vooral te kijken of de moederpoes relaxed was. En de kat te selecteren op nieuwsgierige aard.
vrijdag 4 januari 2019 12:09
Schuwheid is niet hetzelfde als angst. Het natuurlijke instinct van katten is om schuw en alert te zijn en dat zit nu eenmaal in een kat. Bij de ene kat meer dan bij de andere.miekemv schreef: ↑04-01-2019 00:48Alleen leven ze niet in de natuur maar bij ons in huis. En het is niet leuk om angstig te zijn, want schuwheid is angst. Daarom werk je altijd aan verbetering van de situatie. Dat betekent niet dat ze ook vreemden leuk moeten vinden of schootkat moeten zijn. Elke kat heeft zo zijn eigen voorkeuren.
vrijdag 4 januari 2019 12:40
Mijn asielkat is ook altijd alert. Ik ging er vanuit dat er vroeger iets gebeurd is, of dat hij opgegroeid is op een camping of boerderij ofzo: wel gevoerd en geaaid door mensen, maar niet in huis gewoond en op schoot gelegen. Maar als ik hier de verhalen lees over kittens die al zo zijn, is het misschien ook zijn karakter.
Hij schrikt heel snel van geluiden, heeft een hekel aan de oven en de afzuigkap. Maar is buiten de baas van de buurt en jaagt alle vreemde katten weg. Hij speelt graag met ons en geeft veel kopjes. Hij loopt buiten met ons mee, durft nu wel op de bank te komen als wij er zitten en ligt dan te slapen met soms zijn rug of een pootje tegen je been aan. Hij is vaak wel in de buurt, maar soms trekt ie ook helemaal zijn eigen plan. Vreemde mensen geeft ie niks om, dan vertrekt ie naar buiten, maar mensen (buren) die hij vaak ziet en wel eens oppassen, kunnen hem wel aaien en krijgen wel eens een kopje.
Ik moet zeggen dat ik het schootzitten een beetje heb opgegeven. Eerst probeerde ik hem te lokken met snoepjes en dan bleef hij inderdaad wel eens hard ronkend op de bank zitten, maar heel onrustig. (Ik heb wel eens gehoord dat spinnen ook een soort van witte vlag is. Zo van: ik doe niks, dus doe mij ook niks...) Ondertussen zit hij wel op de bank, maar nog steeds niet op schoot. Ach ja. Wie weet ooit.
Hij schrikt heel snel van geluiden, heeft een hekel aan de oven en de afzuigkap. Maar is buiten de baas van de buurt en jaagt alle vreemde katten weg. Hij speelt graag met ons en geeft veel kopjes. Hij loopt buiten met ons mee, durft nu wel op de bank te komen als wij er zitten en ligt dan te slapen met soms zijn rug of een pootje tegen je been aan. Hij is vaak wel in de buurt, maar soms trekt ie ook helemaal zijn eigen plan. Vreemde mensen geeft ie niks om, dan vertrekt ie naar buiten, maar mensen (buren) die hij vaak ziet en wel eens oppassen, kunnen hem wel aaien en krijgen wel eens een kopje.
Ik moet zeggen dat ik het schootzitten een beetje heb opgegeven. Eerst probeerde ik hem te lokken met snoepjes en dan bleef hij inderdaad wel eens hard ronkend op de bank zitten, maar heel onrustig. (Ik heb wel eens gehoord dat spinnen ook een soort van witte vlag is. Zo van: ik doe niks, dus doe mij ook niks...) Ondertussen zit hij wel op de bank, maar nog steeds niet op schoot. Ach ja. Wie weet ooit.
vrijdag 4 januari 2019 15:47
Ja nou ik heb het toppunt van schuw in huis, gevangen met vangkooi op de leeftijd van 4 maanden en buiten geboren bij verwilderde moeder. Tam gemaakt voor zover mogelijk met de benchmethode. En ik kan je verzekeren dat de onderliggende emotie angst is.Boogschutter10 schreef: ↑04-01-2019 12:09Schuwheid is niet hetzelfde als angst. Het natuurlijke instinct van katten is om schuw en alert te zijn en dat zit nu eenmaal in een kat. Bij de ene kat meer dan bij de andere.
vrijdag 4 januari 2019 15:57
vrijdag 4 januari 2019 16:13
Mooi artikel Mieke. Dankjewel.
En dank allemaal voor het delen van jullie ervaringen.
Ik maak me geen zorgen om mijn bangerd. Er zit absoluut geen agressie in hem. Hij blaast niet en haalt niet uit. Ook is kat-op-schoot voor mij geen doel, integendeel. Liever heb ik een kat naast me.
De keren dat bangerd opgepakt moest worden, werd hij een blok beton, geen gewriemel om los te komen.
Maar gisteren heeft hij de hele avond bij me in de buurt gelegen en vanmorgen kwam er zowaar een piep (miauw) uit hem. Ik ga er maar vanuit dat het zijn karakter is, en elke toenaderingspoging is dubbel genieten op deze manier.
En dank allemaal voor het delen van jullie ervaringen.
Ik maak me geen zorgen om mijn bangerd. Er zit absoluut geen agressie in hem. Hij blaast niet en haalt niet uit. Ook is kat-op-schoot voor mij geen doel, integendeel. Liever heb ik een kat naast me.
De keren dat bangerd opgepakt moest worden, werd hij een blok beton, geen gewriemel om los te komen.
Maar gisteren heeft hij de hele avond bij me in de buurt gelegen en vanmorgen kwam er zowaar een piep (miauw) uit hem. Ik ga er maar vanuit dat het zijn karakter is, en elke toenaderingspoging is dubbel genieten op deze manier.
vrijdag 4 januari 2019 17:04
Ha leuk, ik denk dat het inderdaad wel een beetje kan groeien. Ik herken veel van wat je zegt. Mijn kat miauwt ook niet, maar hij mekkert tegenwoordig wel eens naar ons als hij vindt dat hij brokjes moet krijgen, net zoals ze mekkeren naar vogeltjes vanachter het glas. Schijnbaar een frustratie-miauwtje. En inderdaad, optillen en bv. in oren kijken is ook nooit een probleem. Hij laat zich met tegenzin in het reismandje proppen en springt bij de dierenarts meteen van tafel, op zoek naar de uitgang.apestaartje30 schreef: ↑04-01-2019 16:13Mooi artikel Mieke. Dankjewel.
En dank allemaal voor het delen van jullie ervaringen.
Ik maak me geen zorgen om mijn bangerd. Er zit absoluut geen agressie in hem. Hij blaast niet en haalt niet uit. Ook is kat-op-schoot voor mij geen doel, integendeel. Liever heb ik een kat naast me.
De keren dat bangerd opgepakt moest worden, werd hij een blok beton, geen gewriemel om los te komen.
Maar gisteren heeft hij de hele avond bij me in de buurt gelegen en vanmorgen kwam er zowaar een piep (miauw) uit hem. Ik ga er maar vanuit dat het zijn karakter is, en elke toenaderingspoging is dubbel genieten op deze manier.
Bang zou ik hem niet willen noemen. Alleen dat schrikken de hele tijd, dat is soms wel vermoeiend. Als je ritselt met een tas of per ongeluk iets laat vallen. Hij kan ook echt flink hard wegrennen als we iets tillen en zijn kant oplopen: een doos of een tas. Ik heb het idee dat daar een trauma zit. Dat iemand ooit iets op hem heeft gegooid. (Een emmer water misschien
, hij is als zwerver opgepikt.) Al heb ik ook het idee dat dat een beetje slijt. Hij begint ons steeds meer te vertrouwen.We hebben hem nu ruim twee jaar en ik merk dat hij echt steeds meer ontdooit en meer op ons gericht wordt. Toen we hem net hadden, keek ie ons ook nooit aan, hij keek naar onze voeten. En begreep ie niet wanneer we hem riepen of tegen hem praatten, hij reageerde nergens op en was heel stil. Een heel verschil nu. Hij komt ons ook echt halen als er iets is. (Zo ging laatst het automatische kattenluikje niet open en lokte ie me door te spelen en weg te rennen, zodat ik hem achterna kwam en het kon fiksen..)
