Gemis van kat, advies/ inzicht nodig

19-01-2019 08:24 67 berichten
Afgelopen dinsdag is mijn allerliefste poezebeest geheel onverwacht overleden. Ze mocht maar 8 jaar worden. Ze was al een tijd niet heel fit. Meerdere keren met haar naar de da geweest. Eerst was het het eten waar ze niet tegen zou kunnen en haar dus aangepast voer gegeven. Maar ze knapte juist op van het voer wat ze zo lekker vond. Het ging heel goed met haar. Tot ze zondag echt lamlendig voelde, ze kroop steeds weg en op het spinnen na wanneer ik haar aaide kreeg ik verder geen contact met haar, ze was in zichzelf gekeerd en ze at niet. Normaal is ze een echte knuffelaar. ik heb dus de spoedlijn gebeld en kon daar terecht. Da heeft haar nagekeken ze leek eigenlijk heel gezond. Da dacht dat ze een virus/ infectie had en haar temperatuur was iets aan de hoge kant, maar niet alarmerend. Ze kreeg haar prikjes en medicatie voor thuis en ze zou moeten opknappen. Maandag knapte ze niet op, ze bleef hetzelfde lamlendige katje. Dus weer naar da. Weer onderzocht, nu ook bloedonderzoek daar kwam niks alarmerend uit. Wel hoge koorts en haar lichaam was volgens da aan het vechten tegen infectie. Weer medicatie en ze zou moeten opknappen. Dinsdag, geen verbetering, weer naar da. Weer onderzocht en deze da heeft haar opgenomen, om haar te helpen om op te knappen, met een dag of anderhalve dag kon ik haar weer ophalen, maar ik was niet lang thuis toen da belde dat ze tijdens infuus een hartstilstand had gehad, ze konden haar niet meer redden.

In een klap is mijn mooie meisje weg, en het gemis doet zo vreselijk pijn. Ik was altijd alleen met haar en nu is het huis zo stil en leeg. Ik deelde alles met haar en we waren altijd samen, waar ik was was zij ook en waar zij was was ik. En ze laat zoveel mooie herinneringen achter, liefde, warmte en gezelligheid dat ik eerlijk gezegd niet weet hoe nu verder. Mijn huis is geen thuis meer zonder haar.
Nu is er een kennis die heeft aangegeven nog wel een kitten voor mij te hebben die mee kan met een paar weken. Aan de ene kant denk ik, misschien is dat wel wat ik nu nodig heb en helpt dat de leegte in huis, aan de andere kan een groot schuldgevoel van dat ik mijn meisje inruil en haar tekort doe. Ik vind het zo ontzettend moeilijk zonder haar.

Ik weet dat ik zelf beslissingen moet nemen en dat jullie niet kunnen vertellen wat te doen, maar is er iemand die in soortgelijke situatie heeft gezeten en ervaring kan delen. Mijn eigen gevoel gaat momenteel alle kanten op.
Alle reacties Link kopieren
Wat verdrietig zeg. Ik kan me voorstellen dat je er helemaal kapot van bent. W.b. je schuldgevoel, dat zou ik maar laten varen. Een nieuwe kat is gewoon dat... een nieuwe kat. Geen vervanging van.

Ik snap het wel hoor... wij hadden dat met de hond. Nadat we die in hadden moeten slapen kwam er een pup van hetzelfde merk op ons pad. Het voelde echt wel een beetje raar om meteen een nieuwe in huis te halen maar we hebben het wel gedaan want door het niet te doen kregen we die oude niet terug. Geen seconde spijt van gehad. Huisdieren maken het leven zoveel leuker.

Sterkte.
Alle reacties Link kopieren
Hier is er altijd binnen een paar weken een nieuwe kat. Dat is het enige wat helpt tegen het verdriet, waarom zo lang wachten. Zo’n nieuw beestje geeft zo veel
Plezier en je oude kat vergeet je echt niet hoor, het is geen vervanging. Sterkte!
Oh nee! Vreselijk! :( Dikke :hug:
Alle reacties Link kopieren
Sterkte met het verlies. Een nieuw katje klinkt hard, maar je wordt dan zó afgeleid dat het kan helpen tegen het verdriet, hoewel ik ook enige keren heb meegemaakt dat in de haast om maar van het verdriet af te komen, een totaal verkeerde keus werd gedaan.

Dus neem niet zomaar een dier maar bedenk van voren af aan wat jouw droomhuisdier is en ga je dan eerst oriënteren.
En als het vuur gedoofd is komen er wolven
Alle reacties Link kopieren
Sterkte! Ik heb mijn kat deze week moeten laten inslapen en ik geloof dat ik nog nooit zoveel gejankt heb.
Ik kan je geen advies geven wat te doen. Ik wil nog even geen nieuwe kat, maar dat heeft ook te maken met een aanstaande verhuizing.

Ga eens bij de kitten kijken, misschien heeft het ook gewoon zo moeten zijn dat je kennis precies nu een nestje heeft (het klinkt misschien niet zo, maar ik ben normaal een vrij nuchter persoon :D )
Life's a bitch and you can't win.
M. Python
Toen mijn kat overleed heb ik heel lang getwijfeld over het in huis nemen van een andere kat. Ik keek wel op de site van de dierenbescherming, maar er zat er nooit 1 tussen die ik echt heel graag wilde ontmoeten.
Tegelijkertijd was ik van mening dat als er een kat aan zou komen lopen (en deze bewijsbaar geen huis had), ik deze kat zou houden.
2,5 jaar nadat mijn oude kat is overleden kwam mijn huidige kat aanlopen.

Zelf denk ik dat het goed is om het ook een beetje aan het toeval over te laten. Je kunt wel alvast naar het kitten gaan kijken. Misschien hebben ze er meer zodat de kans op een klik groter is.
Alle reacties Link kopieren
Ik zat ooit in precies dezelfde situatie. Zo ontzettend verdrietig.
Ik was ook alleen en mijn kat bood me veel troost en liefde.

Hij kwam ook van de een op de andere dag aan zijn einde door een hartprobleem. En ik was er stuk van.

Laat anderen dan maar zeggen dat het “maar een dier” is. Het gevoel van verlies en de rouw was voor mij op dat moment net zo heftig als was ik een dierbare vriend verloren.

Daarmee is het dus ook gewoon een rouwproces waar je doorheen moet.

Ik heb niet direct een nieuwe kat genomen omdat mijn situatie kort daarna weer ging veranderen (verhuizing). Maar ik zou in jouw geval het zeker wel overwegen.

En dat je daar een schuldgevoel bij hebt is begrijpelijk, maar totaal niet nodig. Bekijk het eens van de andere kant. Jij bent, door dit gebeuren, nu in staat een ander beestje weer een prachtig liefdevol thuis te geven!

En laten we eerlijk zijn, het vult de leegte op en biedt afleiding. En daarmee doe je je eerste kat echt niet te kort. Dat zit in je hoofd.

Sterkte, dit gevoel is gewoon heel naar.
I have neither the time nor the crayons to explain this to you.
Ik ben een groot poezenmens en kapot als je lieve beestje overlijd.

De laatste keer hebben we een maand gewacht en dat was goed maar viel me zwaar. Ik miste zo erg iets om voor te zorgen en knuffelen. Volg je hart, als je het nu wil, doen. Zegt niets over je verlies en verdriet van de ander, maar helpt zeker wel in de verwerking.

:hug: :hug:
Alle reacties Link kopieren
Ach, wat verdrietig dat ze het toch niet heeft gered. Sterkte :hug:

Toen mijn hond overleed had ik hetzelfde. Ik vond het zo ontzettend leeg en stil in huis. Ik vond het niet fair tegenover een andere hond om meteen een andere te nemen, omdat honden verdriet oppikken. Maar ik vond het ook niet fair om honden in het asiel te laten zitten terwijl ik een goed thuis kon bieden. Een heel dubbel gevoel was dat. Het heeft een klein jaar geduurd, en toen zag ik een oproep staan voor de hond die ik nu heb. Ik zag zijn foto en ik wist meteen dat hij bij mij hoorde. Ik zag de foto op zondag, maandagochtend vroeg direct contact opgenomen met het asiel, erheen gereden en de hond opgehaald. Ik heb er geen moment spijt van gehad, maar ik denk wel dat het verstandig is geweest het niet eerder te doen, om eerst wat ruimte te geven aan het verdriet. Ik mis mijn vorige hond nu nog elke dag, maar ik geniet ook enorm van deze.
Alle reacties Link kopieren
Kan me voorstellen dat je nu erg verdrietig bent :hug:

Over de nieuwe kitten, ik zou daar eens op bezoek gaan en de kitten ontmoeten. Wat ik lees is dat het vooral je schuldgevoel naar je overleden kat is wat je tegenhoudt. Dit is echter een totaal andere kitten met een eigen karakter. Zo te lezen had je oude kat het goed bij jou. Nu kun je wellicht, als het klikt, een andere kat een goed thuis bieden. Dat betekent niet dat je je oude kat vergeet.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
Dank je wel voor de lieve reacties. Fijn om reacties te lezen die zo herkenbaar zijn!
Ik ga wel bij het katje kijken inderdaad, gewoon om te zien hoe het voelt, of er een klik is.
Ik ben zo ook aan mijn poezebeest gekomen. Ik kwam bij mensen thuis met een nest katjes, ze was 4 weken oud mijn meisje. Ik mocht er toen ook een, eerst gezegd van nee, maar onderweg naar huis zo’n sterk gevoel dat ze bij mij hoorde, dat ik thuis heb gebeld dat ze welkom was en 7 weken later kwam ze bij mij en wat hebben we het mooi gehad met zijn twee. De klik was er meteen, we hoorden echt bij elkaar.
Ik wil dit katje een kans geven door in ieder geval te gaan kijken, de andere katjes zijn al vergeven, maar ze hadden nog 1 over. Met 3 weken kan het katje mee. Dat zou mij eventueel wat tijd geven aan het idee te wennen.
Wishlist schreef:
19-01-2019 09:13
Dank je wel voor de lieve reacties. Fijn om reacties te lezen die zo herkenbaar zijn!
Ik ga wel bij het katje kijken inderdaad, gewoon om te zien hoe het voelt, of er een klik is.
Ik ben zo ook aan mijn poezebeest gekomen. Ik kwam bij mensen thuis met een nest katjes, ze was 4 weken oud mijn meisje. Ik mocht er toen ook een, eerst gezegd van nee, maar onderweg naar huis zo’n sterk gevoel dat ze bij mij hoorde, dat ik thuis heb gebeld dat ze welkom was en 7 weken later kwam ze bij mij en wat hebben we het mooi gehad met zijn twee. De klik was er meteen, we hoorden echt bij elkaar.
Ik wil dit katje een kans geven door in ieder geval te gaan kijken, de andere katjes zijn al vergeven, maar ze hadden nog 1 over. Met 3 weken kan het katje mee. Dat zou mij eventueel wat tijd geven aan het idee te wennen.

Doen inderdaad, en fijn dat er dan nog even een paar weken tussen zitten. Bah, ik krijg gewoon pijn in mijn hart als ik weer terugdenk aan onze overleden beestjes. Heel veel sterkte.
Neem de kitten.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp je, ik ben binnen twee jaar tijd alle drie mijn katten kwijt geraakt. Een van 23 (Ik nam haar als kitten mee toen ik het huis uit ging en heb dus ALTIJD met haar samen gewoond), een van 19 en een van 14.
Ik was zo gehecht aan die beestjes, ik wil nu geen huisdieren meer, ik trek dat afscheid iedere keer slecht.
Maar in jouw geval denk ik ook dat ik er wel voor zou gaan, niet als vervanging maar gewoon omdat het fijn is om een huisdier te hebben. Wat iemand boven mij al zei: je krijgt haar óók niet terug als je het niet doet.
Sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Het schuldgevoel dat je je meisje inruilt zijn je eigen menselijke niet kloppende gedachtes. Je hebt haar niet weggedaan, dat is inruilen. Je bent haar verloren, hebt er alles gedaan om haar hier te houden.
En ook je kat zal het je niet kwalijk nemen. Als je kat al zulke gedachtes zou kunnen hebben dan zou het nooit denken dat je b.v. minimaal een half jaar om haar moet rouwen. Alleen mensen bedenken belachelijke termijnen😉.
Heel veel sterkte met het verwerken en wees niet te streng voor jezelf.
Herkenbaar. Ik zou ook gaan kijken of het klikt. Ik weet niet meer hoe lang ik gewacht heb, maar ben volgens mij al wel vrij snel de sites van asiels ed gaan volgen. Ik heb altijd volwassen dieren gehad en na het overlijden van mijn eerste kat besloten dat ik een duo wilde. Voor die beesten zelf gezellig, maar ook omdat ik op dat moment me liever niet aan maar één dier wilde hechten. Die situatie zou sich natuurlijk later weer voor kunnen doen als ern van de twee zou komen te overlijden, maar goed. In de tien jaar daarna is er ook nog een hond bij gekomen. Ik heb helaas, ook wel vrij onverwacht, vorige week een van de katten moeten laten inslapen. Het helpt me wel dat het nu niet stil is in huis (de andere dieren lijken er gelukkig ook weinig last van te hebben).

En verder is dinsdag nog heel kort geleden, laat het verdriet ook even bezinken. Bij mij sloeg die eerste keer ook echt even de bodem onder mijn voeten weg. En ondanks dat het me nu iets beter gaat, merk ik aan mijn stemming en vermoeidheid ook nog wel dat ik nog niet helemaal 'de oude ben', ook omdat het net als bij jou zo ontzettend snel is gegaan. Ik ben gisteren nog een bedankje gaan brengen naar de dierenarts oa omdat ze extra inspanningen in het weekend hadden gedaan om te veel logistiek gedoe voor de kat te voorkomen. Ik heb toen ook een souvenir opgehaald (pootafdruk in klei). Wel een wat naar toeval dat er net ervoor een dame betraand en met hondenriem de behandelkamer uitkwam ☹ dat hoort natuurlijk bij het werk van een dierenarts, maar ik kom er toch vrij regelmatig om voer en medicijnen te halen en dan zie je dat niet elke keer natuurlijk (gelukkig). Ik had ook niet het idee dat het echt verwacht was, want ik had een afspraak gemaakt omhet bedankje af te geven, en denk dat als ze dit hadden geweten mij een ander moment hadden voorgesteld. Toch weer slikken, ook omdat ik me realiseer dat het met een hond nog directer ingrijpt op je dagelijks leven vanwege het uitlaten enzo. Maar voor de rest is alles qua regelen wel zo'n beetje voorbij dus hopelijk helpt ook dat wat. Ook (straks?) voor jou.
Ps met dat van laten bezinken bedoel ik niet dat ke nog niet met een andere kat bezig zou mogen zijn, maar wil ik alleen aangeven dat het heel logisch en normaal is dat je nu die heftige emoties ervaart.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet precies wat je voelt. Woensdag hebben wij onze lieve poes moeten laten inslapen. En ach, wat missen we ze. Ik moet nog niet denken aan een andere. Bang dat ik ga vergelijken, bang dat ik van haar niet zoveel kan houden als van onze overleden poes.
Ik laat het verdriet maar komen, je moet het verwerken.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Misschien heb je iets aan het boek "Dan neem je toch gewoon een nieuwe" van Antoinnette Scheulderman. Het gaat wel voornamelijk over honden (en een paar katten) maar het is een boek over het verlies van een huisdier en en het verwerken daarvan.

Ik heb boek zijn er mensen met goede ervaringen met het snel nemen van een nieuw huisdier. Er zijn ook mensen met minder goede ervaringen die het nieuwe huisdier vooral zagen als een vervanging van de oude. Dat laatste valt snel tegen. Ik denk dat jouw gevoel als het katje ziet je wel kan vertellen of je dit nieuwe katje kunt zien als een nieuw dier waar je een nieuwe band mee op kunt bouwen. In dat geval zou ik het zeker doen.
Lieve TO,

Ik heb helemaal tranen in mijn ogen van je topic. Ik heb mijn hele leven al katten en heb dit vaak meegemaakt. Het went nooit en is heel erg verdrietig. Je verliest gewoon je maatje.

Ik wil je allereerst een compliment geven over hoe je gezorgd hebt voor haar en iedere dag naar de dierenarts met haar ging. Erg zorgvuldig van je!

Over het nieuwe katje, voel je niet schuldig. Natuurlijk moet je het verwerken, en een andere kat zal geen vervanging zijn, maar het kan je wel helpen.
Katten zijn gevoelig en voelen emoties aan en nemen daar als het ware ook wat van over. Klinkt misschien gek, maar het kan je echt troosten.
Ik roep overigens na ieder verloren dier dat ik er mee op houd maar dat is me tot nu toe nooit gelukt.
(Toen ik net op mezelf woonde wel, was echt te klein daar. Vond ik niet fijn, ik ben gewend om dieren om mij heen te hebben)

Bekijk de katjes gewoon en als het goed voelt, doen!
(Ik krijg overigens zojuist van mijn pluizebol op mijn kop dat ik zit te forummen ipv haar uitgebreid te knuffelen..)

Inderdaad, je hebt hier niet voor gekozen en je vervangt haar zeker niet als je een kitten neemt.
anoniem_377639 wijzigde dit bericht op 19-01-2019 10:47
6.52% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
Wat erg, veel sterkte met het verlies van je mooie meisje! :hug: Ik heb in 2011 ook afscheid moeten nemen van mijn lieve kat. Zoiets doet inderdaad erg veel pijn en de leegte is onbeschrijflijk. Ik heb toen geprobeerd om mijn verdriet op een creatieve manier te uiten: foto's, tekstjes... Dat hielp uiteindelijk wel een beetje om het verlies te plaatsen, maar het blijft triest om te bedenken dat je huisdier niet het lange leven heeft gekregen dat ze verdiende en dat je graag zoveel meer tijd met haar had gehad.

Ik begrijp dat het wat snel voor je gaat. Je verdriet is nog vers en je zal ook beseffen dat het kitten niet je vorige kat is. Doe wat goed voelt! Als je graag meer tijd hebt om van de klap te bekomen, kan dat zeker. En als je toch liever het kitten adopteert binnen enkele weken, is het ergens misschien ook een eerbetoon aan je kat: ze laat zo'n grote leegte na dat je het echt niet leuk vindt om geen kat in je leven te hebben.
Antoine de Saint-Exupéry: "Toutes les grandes personnes ont d'abord été des enfants (mais peu d'entre elles s'en souviennent)."
Alle reacties Link kopieren
Ach wat een verdriet kun je hebben om zo'n beestje he! :hug:
Dit jaar is onze poes overleden. Ik had haar al 17 jaar en was ontroostbaar.
Toch zat ik de volgende dag al bij een nestje kittens te kijken. Een paar dagen later hadden we een vrolijke dartel in huis. En dat was het enige wat hielp. Hij vulde de leegte en gaf ons afleiding. Het is een heel ander beest dan onze andere poes. Zowel qua uiterlijk als qua karakter. En dat is goed want hij kan haar nooit vervangen.
Voel je iig niet schuldig! Alleen jij kunt bepalen wanneer je er klaar voor bent natuurlijk. Maar wachten uit schuldgevoel is nutteloos. Waarom jezelf onnodig kwellen? En vergeten doe je haar nooit :heart: Veel sterkte!
Alle reacties Link kopieren
Wishlist schreef:
19-01-2019 09:13
Dank je wel voor de lieve reacties. Fijn om reacties te lezen die zo herkenbaar zijn!
Ik ga wel bij het katje kijken inderdaad, gewoon om te zien hoe het voelt, of er een klik is.
Ik ben zo ook aan mijn poezebeest gekomen. Ik kwam bij mensen thuis met een nest katjes, ze was 4 weken oud mijn meisje. Ik mocht er toen ook een, eerst gezegd van nee, maar onderweg naar huis zo’n sterk gevoel dat ze bij mij hoorde, dat ik thuis heb gebeld dat ze welkom was en 7 weken later kwam ze bij mij en wat hebben we het mooi gehad met zijn twee. De klik was er meteen, we hoorden echt bij elkaar.
Ik wil dit katje een kans geven door in ieder geval te gaan kijken, de andere katjes zijn al vergeven, maar ze hadden nog 1 over. Met 3 weken kan het katje mee. Dat zou mij eventueel wat tijd geven aan het idee te wennen.
Vertrouw dan ook nu op je gevoel. Het heeft de vorige keer immers ook goed uitgepakt.

Als het goed voelt na de kennismaking zou ik het doen. Dan komt het wel goed met jullie tweeën.

Als het niet goed voelt, is dit niet de juiste kat of het juiste moment. Dan komt er vanzelf weer een andere kat voorbij op het moment dat je er wel aan toe bent.
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
Alle reacties Link kopieren
Door de gekke capriolen van mijn nieuwe kitten werden de tranen over mijn vorige kat zachter. Wat overbleef waren de lieve herinneringen aan mijn vorige vriendje.
En dat was goed.
Je hebt hierin natuurlijk geen goed of fout maar dat wat jij zegt is het dus niet...

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven