Buurman schreeuwt vaak tegen z’n kinderen...

11-02-2019 07:29 350 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi Allemaal,

Hier een topic voor advies wat te doen.
Wij hebben sinds een klein jaartje een nieuwe buurman, met twee jongens onder de tien jaar. Moeder is niet in beeld, dus deze man woont hier nieuw in het dorp met Zn kinderen.
De opa’s en oma’s van de jongens komen geregeld langs om op te passen, te helpen in het huishouden en hem te ondersteunen. Verder is het een leuke gast en gezellige kinderen om zo een babbeltje mee te maken.

Maar.... het is zo dat ik zo 3/4 keer per week ‘s ochtends als ik wakker word hem hoor schreeuwen tegen zijn kinderen. Van ‘eruit!!’, tot ‘doe normaal’, ‘stop met dat gejankt’, en andere dingen (soms hoor ik ook niet helemaal goed wat hij zegt). Vind dat zo zielig voor die jongens.

Nu twijfel ik of ik dit moet melden op een veilig thuis, of een keer langs moet gaan bij hun school om mijn zorgen te bespreken. De sociale controle is er wel in dat huis omdat ik regelmatig opa en oma zie, maar heb het idee dat deze man het allemaal niet aankan en uit frustratie begint te schreeuwen. Soms hoor ik een van de jongens ook heel hard huilen na zo’n schreeuwbui.

Wat zouden jullie doen in deze? Ik weet dat ik iets moet doen, maar weet niet zo goed welke stappen.

Bedankt.
Ik denk dat het zoveel scheelt waar je woont. Ik was toen mijn kinderen klein waren op bezoek bij een vriendin in Almere. Er schreeuwden 2 volwassenen op straat. Mijn kinderen (en ik) waren verbijsterd. Vriendin had het niet eens in de gaten.
Mijn kinderen vroegen ook of er misschien een tv programma opgenomen werd.
Alle reacties Link kopieren
TO, Wat goed dat je je afvraagt of wat je waarneemt van de buurman valt binnen het acceptabele spectrum ipv maar gewoon de radio wat harder te zetten zodat je het niet meer hoort. Aangezien je aangeeft dat het contact met de buurman verder goed is, zou ik, hoe spannend dat misschien ook is, toch juist het gesprek met hem aan gaan. Zo heb je meteen een veel beter beeld van de situatie (waarom wordt er geschreeuwd, valt dit voor buurman onder normale communicatie of loopt zijn emmer momenteel over etc), zie je ook hoe hij reageert op je zorgen (rustig, verdrietig, boos, etc) en kun je kijken hoe je hem evt een handje kan helpen als hij dat nodig heeft en jij bereid bent dat voor hem te doen. Misschien heeft hij het inderdaad zwaar en is alleen even daarover kunnen praten al genoeg, misschien is er iets anders relatief kleins waarmee je hem kan ondersteunen. Verdere stappen nemen kan daarna altijd nog, als je dat nodig acht.

Wbt bellen naar VT voor advies; Ik heb ze beroepsmatig wel eens voor advies gebeld wegens signalen die zowel mijn collega als ikzelf opgevangen hadden, maar waar we niet helemaal de vinger op konden leggen. Ik geloof dat ik als professional wel een ander persoon aan de telefoon krijg dan wanneer je belt als leek, maar ik vond het echt een nuttig gesprek waarbij we samen de situatie geëvalueerd hebben en ik concrete handvatten kreeg tav hoe het gesprek in te steken met de betreffende mensen. Hoewel ik zeker geen leek ben op het gebied van 'moeilijke gesprekken' was het prettig om hier echt specifieke do's en dont's bij te krijgen, ook gezien de specifieke aard van onze zorgen. Na afloop heb ik nogmaals contact gehad om te evalueren, wat ook fijn was. Mijn ervaring was dus zeker positief.

Ik denk dat bijvoorbeeld het CJG je ook wel op weg zou kunnen helpen met wat adviezen tav het gesprek, dus ik zou voor jezelf bepalen bij welke instantie je je het prettigst voelt, maar dus wel even overleggen over de juiste insteek. Dat geeft je houvast en een kader als je buurman aanspreekt.
Alle reacties Link kopieren
Klopt aan instanties als veilig thuis heb je vrij weinig. Ze verwoesten meer gezinnen en levens dan dat ze helpen.

Dat neemt niet weg dat ouders soms fouten maken. Maar wat heeft het voor zin om te melden als je de situatie daarmee alleen maar erger maakt.
Sjulia schreef:
11-02-2019 07:39
Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten en wel hulp ingeschakeld. Schreeuwen is ongezond. Daar krijgen kinderen psychische problemen van. Ze lopen nu bij jeugdzorg oid, het lijkt wel geholpen te hebben want ik hoor nooit meer geschreeuw. In de weekenden zijn de kinderen er niet.
Mee eens.
sugarmiss schreef:
11-02-2019 14:30
Klopt aan instanties als veilig thuis heb je vrij weinig. Ze verwoesten meer gezinnen en levens dan dat ze helpen.

Dat neemt niet weg dat ouders soms fouten maken. Maar wat heeft het voor zin om te melden als je de situatie daarmee alleen maar erger maakt.
Ook mee eens.
pipootje schreef:
11-02-2019 14:15
Waar baseer je dat op? Ik ken echt helemaal geen schreeuwende en roepende mensen.
Ik baseer dat op de verschillende buurten waar ik heb gewoond in Den Haag en Amsterdam. Wat ik daar hoorde bij buren en in tuinen was niet mals. Men deed ook geen moeite om zich in te houden en ook als ze het gezellig hadden vloog de schuttingtaal in de rondte. Kinderen zelf hadden overigens ook een hele grote mond. Ik moet wel zeggen dat het vaak hele hechte families waren. Kom je aan hun kind, dan kom je aan hun en ze zijn dan ook niet te beroerd om iemand die hun kind kwaad doet de huid vol te schelden. Heb veel incidenten mogen aanschouwen.

Ik kom zelf trouwens helemaal niet uit een schreeuwachtergrond.
Nitflex, ik heb zelf ook geen schreeuw-achtergrond en heb twaalf jaar geleden in een volksbuurt in Den Haag gewoond. De mensen daar blèrden de longen uit hun lijf en elke zin ging gepaard met tenminste een scheldwoord. Ik schrok me een hoedje aanvankelijk, maar al snel leerde ik om al het geschreeuw en gevloek heen te kijken.

Naast dat ze schreeuwden en grof in de mond waren, waren de mensen daar wel heel aardig voor elkaar. De gezinnen waren hecht, ze kwamen voor elkaar op en een ieder die een buurtgenoot onheus bejegende kon op z'n minst rekenen op een stevige scheldpartij.

Luid? Ja. Grof? Ja. Maar ook warm, hartelijk en sociaal. Was er een probleem, dan stond de halve buurt op de stoep om je te helpen (uiteraard met geschreeuw en gevloek) en waren ze voor de duvel niet bang.

't Was een gek, maar ook fijn buurtje. Ook al sprak de buurman zijn zoon aan met teringlijer, het was wel zijn eigen kleine teringlijertje waar iedereen met z'n fikken vanaf moest blijven.
Alle reacties Link kopieren
pipootje schreef:
11-02-2019 14:27
Waarom ? Omdat jij ergens woont waar dat normaal is? mijn god wat ben ik blij dat ik woon waar ik woon.
Ik begrijp ook dat sommige mensen hier "roepen' in de supermarkt van volwassen normaal vinden, ai, dat gebeurt hier ook niet.
Het heeft niks met mijn woonplaats te maken. Ik heb op meerdere plekken gewoond. Ik observeer dat mensen kunnen schreeuwen. Ja zelfs in de supermarkt komt het voor. Je kan wel willen dat het abnormaal gedrag is maar omdat jij het nooit ziet betekend het niet dat mensen dit nooit doen of amper voorkomt . Ook houdt dit niet automatisch in dat kinderen mishandeld worden.
*Toos* ^Ik praat het niet goed, maar ik wil alleen maar aangeven dat het er in sommige omgevingen echt wel harder aan toegaat.

Ik heb er geen verstand van of dit schade oplevert voor de kinderen. Ik weet alleen dat de kinderen die ik zag in die buurten bepaald niet op hun mond gevallen waren.
Nitflex, ik praat het ook niet goed hoor. De buurtkinderen waren inderdaad vrij assertief te noemen, maar ze leken niet ongelukkig met al het gekrijs.

Andere mores, zeg maar.
rome12 schreef:
11-02-2019 14:59
Het heeft niks met mijn woonplaats te maken. Ik heb op meerdere plekken gewoond. Ik observeer dat mensen kunnen schreeuwen. Ja zelfs in de supermarkt komt het voor. Je kan wel willen dat het abnormaal gedrag is maar omdat jij het nooit ziet betekend het niet dat mensen dit nooit doen of amper voorkomt . Ook houdt dit niet automatisch in dat kinderen mishandeld worden.
Tja, schreeuwen en roepen normaal vinden, dat is pas triest.
pipootje schreef:
11-02-2019 15:14
Tja, schreeuwen en roepen normaal vinden, dat is pas triest.
Voor schreeuwen en roepen meteen VT bellen vind ik dan weer triest. Dat iemand niet aan jouw opvoedstandaard voldoet, betekent natuurlijk allerminst dat hij een slechte ouder is.
pipootje schreef:
11-02-2019 15:14
Tja, schreeuwen en roepen normaal vinden, dat is pas triest.
Als iets in een bepaalde omgeving veel gebeurt, dan is het daar normaal. Dan kun je er nog wel kritiek op hebben, maar het doet niets af aan het feit dat het gebeurt.

Mensen fietsen ook veel door rood. Zou niet moeten, maar dat maakt het nog niet abnormaal.
anoniem_363018 wijzigde dit bericht op 11-02-2019 15:27
0.25% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
pipootje schreef:
11-02-2019 15:14
Tja, schreeuwen en roepen normaal vinden, dat is pas triest.
Tja wat is normaal. Je kan wel willen dat iedereen aan het perfecte plaatje voldoet maar dat vind ik dan weer naïef. En als ze niet aan jouw standaard van normaal voldoen dan zijn ze niet automatisch hun kinderen aan het mishandelen. En kunnen ze prima ouders zijn ook al doen zij iets wat jij niet normaal vindt.
Alle reacties Link kopieren
Nitflex schreef:
11-02-2019 15:01
*Toos* ^Ik praat het niet goed, maar ik wil alleen maar aangeven dat het er in sommige omgevingen echt wel harder aan toegaat.

Ik heb er geen verstand van of dit schade oplevert voor de kinderen. Ik weet alleen dat de kinderen die ik zag in die buurten bepaald niet op hun mond gevallen waren.
Die kinderen zien dat als normaal, het is hun ‘normaal’. Die zullen dan ook niet steeds gaan huilen denk ik. Zelfs het meest gevoelige kind heeft dan al snel door wat ‘normaal’ schreeuwen is en ‘ik ben heul boos op jou’ schreeuwen is.
Nee heb je, ja kun je krijgen
lemoos2 schreef:
11-02-2019 15:28
Die kinderen zien dat als normaal, het is hun ‘normaal’. Die zullen dan ook niet steeds gaan huilen denk ik. Zelfs het meest gevoelige kind heeft dan al snel door wat ‘normaal’ schreeuwen is en ‘ik ben heul boos op jou’ schreeuwen is.
Ik kan me een voorval herinneren van een kind van een jaar of 9 dat een voetbal tegen het raam van een buur had getrapt. Dus die buurman kwam boos naar buiten om te zeggen dat hij dat niet meer wilde hebben. Nou, als mij dat als kind zo gezegd zou zijn, dan was ik huilend naar huis gegaan. Dit kind niet hoor, diende buurman echt flink van repliek, want het was toch per ongeluk gebeurd. Kind in de basisschool leeftijd! Ik wist niet wat ik zag.
Alle reacties Link kopieren
HaPu schreef:
11-02-2019 07:59
Nou zeg, als ik als moeder zou zeggen dat ik met regelmaat tegen mijn kinderen schreeuw zijn hier zo 10 forummers die jeugdzorg al ingeschakeld hebben. Laatst was er nog een heel topic waarin een moeder bekende dat ze in een moment van wanhoop tegen haar kind had geschreeuwd en zij werd helemaal afgeserveerd.
Maar als alleenstaande vader kan het wel, want het is zo zwaar?

Ik denk dat je best eens met veilig thuis kan bellen om te vragen wat de opties zijn. Dat betekent niet dat de kinderen meteen uit huis gehaald worden, maar zij kunnen ook psychologische en/of pedagogische hulpverlening bieden zodat vader wat meer grip kan krijgen op de situatie.
Eh het ging er vooral om om wát ze schreeuwde hè. Dat was wel heel wat anders dan ERUIT Ik schreeuw ook wel eens tegen zoon, puber. Ondanks dat het een kind met diverse etiketjes is kan hij ook wel eens uit zijn slof schieten. En nee ik ben niet zo'n moeder die 'ach japie dat mág toch niet foei" met zachte stem en verwijtende ogen bezigt terwijl japie de tent afbreekt.
Je stem verheffen hoort echt ook gewoon wel eens bij de opvoeding. Ruzie maken (en daarna weer goedmaken) is echt niet ongezond hoor, integendeel.
Alle reacties Link kopieren
Nitflex schreef:
11-02-2019 15:34
Ik kan me een voorval herinneren van een kind van een jaar of 9 dat een voetbal tegen het raam van een buur had getrapt. Dus die buurman kwam boos naar buiten om te zeggen dat hij dat niet meer wilde hebben. Nou, als mij dat als kind zo gezegd zou zijn, dan was ik huilend naar huis gegaan. Dit kind niet hoor, diende buurman echt flink van repliek, want het was toch per ongeluk gebeurd. Kind in de basisschool leeftijd! Ik wist niet wat ik zag.
Kan mij nog herinneren dat ik de eerste twee weken in mijn Amsterdamse stulpje steeds dacht dat ieder moment de pleuris kon uitbreken als ik mensen hoorde praten in het gebouw. Maar goed, ik kom dan uit het zangerige Limboland. Ik kreeg de eerste maanden in Amsterdam steeds te horen dat ik veel te zacht praatte. En dat ik moeilijk te ‘lezen’ was. Moest ik echt zeggen “Ik ben boos want...” terwijl iedere Limburger/Brabander/Vlaming allang dekking had gezocht vijf zinnen daarvoor. Kwam je op bezoek in Limburg zat weer iedereen te mekkeren dat ik niet zo moest schreeuwen (en veel gehoord: “Dat kun je toch ook normaal zeggen”).
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
rome12 schreef:
11-02-2019 15:27
Tja wat is normaal. Je kan wel willen dat iedereen aan het perfecte plaatje voldoet maar dat vind ik dan weer naïef.
Dat slaat in deze context natuurlijk helemaal nergens op. Er is laatst een meisje van 12 bevallen van het kind van haar vader. Zij vond de verkrachtingen normaal. Dacht dat alle vaders dat deden.

Kinderen kunnen helemaal niet beoordelen of hun normale situatie schadelijk voor ze is.

Ik was ook een grof kind. Door mijn thuissituatie schold en schreeuwde ik een dokwerker onder tafel, maar van binnen was ik ongelukkig en alleen.

Nu jaren later. Nu ik de mogelijkheid heb om te reflecteren op wat er toen gebeurde. Nu gruw ik van schreeuwen. Ik heb een leven voor mezelf gecreëerd waarbij ik nooit meer uitgescholden word. Zelfs in ruzies schreeuwen partner en ik niet tegen elkaar.

To bij ons in het dorp heeft iedereen dezelfde huisarts. Wellicht weet jij ook wie de huisarts van buurman is? Anders zou een gesprek met de huisarts, wellicht een minder heftige optie zijn.
Alle reacties Link kopieren
Schreeuwen en schelden uit boosheud en onmacht (dus niet omdat je een harde stem hebt of omdat je ‘pik’ en ‘teringlijer’ als koosnaam gebruikt) is schadelijk voor kinderen. Bewezen. Net als fysieke mishandeling.

Dat afdoen als een ‘verschil in opvoedingstijl’ is wel erg makkelijk.
Alle reacties Link kopieren
Dropdrop schreef:
11-02-2019 15:54
Dat slaat in deze context natuurlijk helemaal nergens op. Er is laatst een meisje van 12 bevallen van het kind van haar vader. Zij vond de verkrachtingen normaal. Dacht dat alle vaders dat deden.

Kinderen kunnen helemaal niet beoordelen of hun normale situatie schadelijk voor ze is.

Ik was ook een grof kind. Door mijn thuissituatie schold en schreeuwde ik een dokwerker onder tafel, maar van binnen was ik ongelukkig en alleen.

Nu jaren later. Nu ik de mogelijkheid heb om te reflecteren op wat er toen gebeurde. Nu gruw ik van schreeuwen. Ik heb een leven voor mezelf gecreëerd waarbij ik nooit meer uitgescholden word. Zelfs in ruzies schreeuwen partner en ik niet tegen elkaar.

To bij ons in het dorp heeft iedereen dezelfde huisarts. Wellicht weet jij ook wie de huisarts van buurman is? Anders zou een gesprek met de huisarts, wellicht een minder heftige optie zijn.
Wat slaat nergens op? En ja kinderverkrachting is een ernstige vorm van geweld /misbruik. Maar het slaat nergens op dat jij hiermee komt aanzetten. Is dit aan de orde bij To?
Bedje, ik ben het op zich met je eens hoor, maar ik vind een paar ochtenden in de week 'Eruit' bleren stukken minder schadelijk voor een kind dan wanneer de moeder/vader met een uitgestreken smoelwerk de taal bezigt 'Maar Anne-Floor, wij gaan niet naar de mavo. Wij gaan naar het gymnasium en mama gaat nu eventjes de juf duidelijk maken dat al die dure bijlessen toch echt hun geld moeten opleveren'.

Anne-Floor kan niet voldoen aan de verwachtingen die pa en moe hebben en draagt met zich mee dat ze faalt.

Kijk, je kind elke dag verrot schelden en op laten groeien in een situatie waarin paps en mams elkaar elke dag stijf vloeken is schadelijk. Net zo schadelijk als wanneer een kind een hengst krijgt of wanneer Anne-Floor duidelijk wordt gemaakt dat ze toch echt geen mavo-klantje is.
Incest gaat even een paar stappen verder dan schreeuwen. Er is weinig zo schadelijk als incest en staat totaal niet in verhouding tot de acties van de buurman van TO.
Alle reacties Link kopieren
Toos, wat heeft de hypothetische Anne Floor hiermee te maken?
Beiden is het niet goed, schreeuwen niet en je kind onder druk zetten niet. En het een sluit het ander niet uit of vervangt het ander niet. Het “ja maar dit is óók erg” is een drogredenatie.

Het gaat hier over 3-4 x per week boos schreeuwen, waarbij soms fikse scheldwoorden richting de kinderen gaan en de kinderen huilen. Volgens mij niet om alleen “eruit” roepen. Je mag TO ook wel serieus nemen als ze het als zorgelijk interpreteert, zij heeft het gehoord, zij kent de intonatie, het geeft haar de indruk dat de man het niet aankan.

Wat is er mis mee dat ze haar indruk even laat toetsen door een expert?
Alle reacties Link kopieren
En omdat het nu over Anne-Floor gaat etc, is het slim, dat TO gewoon even VT belt, en daar advies vraagt. Ipv op een forum

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven