Buurman schreeuwt vaak tegen z’n kinderen...

11-02-2019 07:29 350 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hoi Allemaal,

Hier een topic voor advies wat te doen.
Wij hebben sinds een klein jaartje een nieuwe buurman, met twee jongens onder de tien jaar. Moeder is niet in beeld, dus deze man woont hier nieuw in het dorp met Zn kinderen.
De opa’s en oma’s van de jongens komen geregeld langs om op te passen, te helpen in het huishouden en hem te ondersteunen. Verder is het een leuke gast en gezellige kinderen om zo een babbeltje mee te maken.

Maar.... het is zo dat ik zo 3/4 keer per week ‘s ochtends als ik wakker word hem hoor schreeuwen tegen zijn kinderen. Van ‘eruit!!’, tot ‘doe normaal’, ‘stop met dat gejankt’, en andere dingen (soms hoor ik ook niet helemaal goed wat hij zegt). Vind dat zo zielig voor die jongens.

Nu twijfel ik of ik dit moet melden op een veilig thuis, of een keer langs moet gaan bij hun school om mijn zorgen te bespreken. De sociale controle is er wel in dat huis omdat ik regelmatig opa en oma zie, maar heb het idee dat deze man het allemaal niet aankan en uit frustratie begint te schreeuwen. Soms hoor ik een van de jongens ook heel hard huilen na zo’n schreeuwbui.

Wat zouden jullie doen in deze? Ik weet dat ik iets moet doen, maar weet niet zo goed welke stappen.

Bedankt.
Hebben de kinderen vandaag een vrije dag of zo?
Ik dacht net nog even aan dit topic toen een moeder hard te keer ging in een winkel tegen een kind van een jaar of zes. Met termen dat hij zijn bek moest houden etc..
Dat terwijl oudere zus zat te treiteren.
watdachtjehiervan schreef:
15-02-2019 12:57
Dit gedrag leer je al af als ze heel klein zijn. Al ze pindakaas willen dan eten ze die op en krijgen ze niet alsnog hagelslag. Dit leer je ze zonder geschreeuw maar door het uit te leggen.
:rofl:

Jij hebt geen kinderen dat lees ik zo al.
lilalinda schreef:
15-02-2019 12:47
Oprecht nooit meegemaakt dat ik dan ga schreeuwen, dat ze op moeten houden met gejank (laat staan iets met Kanker of Klootzak)
en ik woon niet in het kleine huis op de prairie, en ben ook maar een mens. Maar nee, dat wat jullie 'normaal' vinden, is mij nooit gebeurd. En ik ben echt een mensch van vleesch en bloed.

Opvallend, dat mensen zich tegen mede-volwassenen (collega's) kunnen blijven gedragen, maar bij kinderen vergoelijken, dat het gebeurt. je laat het dus gebeuren. Je kunt echt anders.
Je schrijft nog steeds niet wat je dan wél doet. Even de fictie daargelaten dat we allemaal perfecte opvoeders zijn die louter door consequent handelen modelkinderen a la familie Von Trapp rond hebben lopen: hoe krijg jij je kids wel op tijd op school in de door mij geschetste (en voor de meeste ouders oh zo herkenbare) situatie?
Alle reacties Link kopieren
kadanz schreef:
15-02-2019 13:10
Je schrijft nog steeds niet wat je dan wél doet. Even de fictie daargelaten dat we allemaal perfecte opvoeders zijn die louter door consequent handelen modelkinderen a la familie Von Trapp rond hebben lopen: hoe krijg jij je kids wel op tijd op school in de door mij geschetste (en voor de meeste ouders oh zo herkenbare) situatie?

Wij hadden dit dagelijks aan de hand met onze peuter en hebben nóóit geschreeuwd (gewoon geschipperd, toegeven, negeren, zelf maar later naar het werk gaan, eerder opstaan, overreden, belonen).

Maar dat werkte toch ook niet helemaal dus we zijn gewoon een opvoedcursus gaan doen. Kan iedereen doen! Nu weten we precies hoe we het aan moeten pakken. En wederom zonder ooit te schreeuwen.

Ik kan hier in detail gaan vertellen hoe we zo’n situatie nu aan zouden pakken maar dat wordt een ellenlang verhaal. Wil ik best doen maar alleen als er echt interesse in is. Als je met dit soort dingen worstelt is tip nummer 1 om een Gordon cursus te doen.
Alle reacties Link kopieren
kadanz schreef:
15-02-2019 13:10
Je schrijft nog steeds niet wat je dan wél doet. Even de fictie daargelaten dat we allemaal perfecte opvoeders zijn die louter door consequent handelen modelkinderen a la familie Von Trapp rond hebben lopen: hoe krijg jij je kids wel op tijd op school in de door mij geschetste (en voor de meeste ouders oh zo herkenbare) situatie?
Ik zal wel hele brave kinderen hebben dan.
Hoe ik het deed (het zijn nu pubers (en komen nog steeds op tijd op school)).
Ze gingen vanaf heel klein daar KDV, dus wellicht helpt dat? Niet anders gewend, dan haast in de ochtend?

En verder was het ook veel:
geen zin in brood, dan eet je maar niet. geen zin in schoenen aan, dan gooi ik ze in de fietstas.
Volgens mij (maar dat kan aan mijn kinderen, of mijn persoonlijkheid liggen) is het zo, dat hoe minder je je druk maakt, hoe eenvoudiger het gaat.

Wat ik vaak zie gebeuren, is dat ouders hun kinderen eerst veel regels&richtlijnen opleggen. Die voor beide partijen lastig zijn vol te houden. En ouders gaan dus schipperen (maandag moeten de schoenen aan, dinsdag heeft papa haast, dus dan maar op laarzen). Dus worden de lijnen van wat echt Moet en wat ouders zelf-verzonnen hebben flinter dun. Tot frustratie van beide partijen.
clemance schreef:
15-02-2019 13:02
:rofl:

Jij hebt geen kinderen dat lees ik zo al.
Zeker wel. Drie stuks.
lilalinda schreef:
15-02-2019 13:25

En verder was het ook veel:
geen zin in brood, dan eet je maar niet. geen zin in schoenen aan, dan gooi ik ze in de fietstas.
Volgens mij (maar dat kan aan mijn kinderen, of mijn persoonlijkheid liggen) is het zo, dat hoe minder je je druk maakt, hoe eenvoudiger het gaat.
Wat is het nummer van de kinderbescherming ook alweer?
Je kinderen met lege maag naar school sturen, dat doe je toch niet!
En met blote voeten over de koude tegels?
En jij maakt je druk om wat stemverheffing?


Je hebt helemaal gelijk hoor, we falen allemaal in de opvoeding. We zijn ook maar mensen. Ik ben blij dat jij het in één keer goed had. Alhoewel..
Alle reacties Link kopieren
kadanz schreef:
15-02-2019 13:32
Wat is het nummer van de kinderbescherming ook alweer?
Je kinderen met lege maag naar school sturen, dat doe je toch niet!
En met blote voeten over de koude tegels?
En jij maakt je druk om wat stemverheffing?


Je hebt helemaal gelijk hoor, we falen allemaal in de opvoeding. We zijn ook maar mensen. Ik ben blij dat jij het in één keer goed had. Alhoewel..
:rolling: :rolling: :rolling:
Bedjeindezon schreef:
15-02-2019 13:24
Wij hadden dit dagelijks aan de hand met onze peuter en hebben nóóit geschreeuwd (gewoon geschipperd, toegeven, negeren, zelf maar later naar het werk gaan, eerder opstaan, overreden, belonen).

Maar dat werkte toch ook niet helemaal dus we zijn gewoon een opvoedcursus gaan doen. Kan iedereen doen! Nu weten we precies hoe we het aan moeten pakken. En wederom zonder ooit te schreeuwen.

Ik kan hier in detail gaan vertellen hoe we zo’n situatie nu aan zouden pakken maar dat wordt een ellenlang verhaal. Wil ik best doen maar alleen als er echt interesse in is. Als je met dit soort dingen worstelt is tip nummer 1 om een Gordon cursus te doen.
Ik geloof je direct, het is veel beter om een opvoedcursus te volgen. En ik geloof ook direct dat geen enkele ouder er van geniet zijn of haar stem te verheffen. Maar met een half uur te gaan voor de schoolbel heeft 'eruit!' wel resultaat.

Is dat echt zo erg? Kinderen mogen soms best weten dat het menens is en dat er niet geschipperd gaat worden. Kinderen zijn iet elke dag voor rede vatbaar, en ik betwijfel of een cursus dat ook opvangt.
Ik ben echt ontzettend 'mens' in mijn opvoeding van dochter. Soms ben ik de rust zelve en soms verhef ik wel mijn stem of ben ik gefrustreerd. Ik schreeuw echter nooit, daar ben ik zelf zeer allergisch voor. Wél hijs ik dochter soms onder mijn arm terwijl ze krijst en worstelt, om haar op de fiets te kunnen vastbinden. Ook wil ze soms geen jas aan, maar bij kou gaat die jas hoe dan ook aan, of er nu gebruld wordt of niet. Qua ontbijt ben ik makkelijk: er staan drie opties. Wat ze ervan binnen krijgt en wat ze kiest, staat haar vrij. Zeuren om een vierde optie is géén optie. Ik ga daar niet op in.

En, toch wel een tip die voor mij het beste werkt: niet in discussie gaan. Een keer vertellen wat we gaan doen, daarna nog één keer een korte uitleg indien nodig, daarna gewoon doen. Anders duurt álles wel vier keer zo lang bij dochter, die wil dan een gesprek over de regels aangaan, en daar ga ik niet mee akkoord, zeker 's morgens vroeg niet.
kadanz schreef:
15-02-2019 11:34
Lalinda, over een half ur begint de school. Je kind ligt nóg in bed en weigert er uit te komen, wat je ook zegt. Haar jongere zusje vind het best geinig en kruipt ook terug het bed in.

Na veel drama heb je ze eindelijk aan het ontbijt. Maar je oudste zet het op het krijsen omdat ze zich net bedacht heeft dat ze toch geen pindakaas maar hagelslag wil. De jongste vindt pindakaas opeens ook te vies voor woorden en wil ook hagelslag. Over tien minuten begint de les.

Wat zeg je dan? Wat doe je dan? En met welk volume zeg je dat?
Ik ben oprechte benieuwd hoe je dit aanpakt.
Wij staan eerder op, zodat we geen haast hebben. Ik haat haasten in ochtend. Natuurlijk mopper ik weleens dat ze NU hun schoenen en jas moeten aantrekken en dat ze tanden moeten gaan poetsen, maar schreeuwen probeer ik wel te voorkomen (het werkt ook alleen maar averechts bij ons thuis).
En wat is schreeuwen eigenlijk? Dat hebben we nooit echt helder gekregen in dit topic.

De één gaat nog steeds uit van TO's latere posts waarbij opeens ook gescholden werd, de ander denkt meer aan stemverheffen.

In die zin schreeuw ik ook niet tegen mijn kinderen, met of zonder scheldwoorden. Maar in een gehorig huis zou de buurman me best een keer kunnen horen.
Kinderen die 's ochtends niet meewerken om naar school te gaan is hier ook wel eens voorgekomen. Daarvoor is mijn tot nu toe zeer effectieve geheime wapen: een verhaal over de leerplichtambtenaar, die dan ons een boete gaat opleggen. Het verhaal over de boete kun je verder aandikken, zo van dat we dat geld dan niet meer kunnen gebruiken om leuke dingen voor te kopen, zoals...
Alle reacties Link kopieren
Kwam net van de winkel en zag daar een moeder tegen haar kleine dochter schreeuwen.
Achterlijke mongool ik had nou niet zoiets van nu ff snel VT bellen voor advies. :-?

Maargoed TO,
ben wel benieuwd naar de uitkomst. :sherlock:
Minds are Like Parachutes, they Only Function when open #.
Alle reacties Link kopieren
kadanz schreef:
15-02-2019 13:38
Ik geloof je direct, het is veel beter om een opvoedcursus te volgen. En ik geloof ook direct dat geen enkele ouder er van geniet zijn of haar stem te verheffen. Maar met een half uur te gaan voor de schoolbel heeft 'eruit!' wel resultaat.

Is dat echt zo erg? Kinderen mogen soms best weten dat het menens is en dat er niet geschipperd gaat worden. Kinderen zijn iet elke dag voor rede vatbaar, en ik betwijfel of een cursus dat ook opvangt.

Je bent dus helemaal niet echt geinteresseerd maar wilt je punt maken. Prima hoor maar doe niet net alsof je wel wil weten hoe ouders dat doen zonder schreeuwen.

“Eruit” roepen en gehaast elke ochtend lijkt mij zelf niet fijn. Jou wel? Ik zou zelf ook niet zo op willen staan en als ouders geeft het me ook weinig energie om zo negatief de dag te beginnen.

En ja hoor, dat vangt een cursus prima op. Elke dag voor rede vatbaar hier. Dat hoef jij niet te geloven als je dat niet WIL geloven maar liever vasthoudt aan je eigen geloof en onmacht.

Succes met je eigen manier. Ik voed liever in harmonie en gezelligheid op. En ik schaam me absoluut niet dat ik daar hulp voor gezocht heb, ik rad dat iedereen aan. Vooral de mensen die denken dat het niet anders kan! Maar dan moet je er wel voor open staan hè.
Cazandra schreef:
15-02-2019 14:43
Kinderen die 's ochtends niet meewerken om naar school te gaan is hier ook wel eens voorgekomen. Daarvoor is mijn tot nu toe zeer effectieve geheime wapen: een verhaal over de leerplichtambtenaar, die dan ons een boete gaat opleggen. Het verhaal over de boete kun je verder aandikken, zo van dat we dat geld dan niet meer kunnen gebruiken om leuke dingen voor te kopen, zoals...
Aha, en dat vind jij geen vorm van mishandeling?
SallySpectra* schreef:
15-02-2019 15:20
Aha, en dat vind jij geen vorm van mishandeling?
Kom op zeg, stel je niet aan.
Alle reacties Link kopieren
Elk kind is anders. Elke dag is anders. Elke ouder is anders. Ik geloof niet zo in één zaligmakende aanpak. Natuurlijk heb je wat opvoedkundige basisprincipes die je kan gebruiken om een ochtenddrama te voorkomen, maar garantie dat het elke keer bij elk kind lukt, heb je nooit. Als opvoeder moet je naast consequent ook flexibel zijn.

Zo werd hier door iemand de tip gegeven dat je minder stress hebt 's ochtends als je eerder opstaat. Dat gold hier ook. Ooit.
Nu ze puberen, weten ze zelf precies hoeveel minuten ze nodig hebben om aangekleed via ontbijt en hap tandpasta, mèt boeken en lunchpakket op de fiets te springen. En elke minuut die ze over hebben, komt omdat ik ze 'te vroeg' heb wakker gemaakt. Van 'te vroeg' worden ze ongezellig. Dus ik wek ze een half uurtje voor vertrektijd. Dan vliegen ze er tien minuten later geschrokken uit, zijn gefocust op de klok en hebben geen tijd voor gezeur.

Relaxed joh :D

Alleen de jongste zit anders in elkaar. Die heeft het op school niet altijd even leuk gehad waardoor hij het soms 's ochtends echt niet ziet zitten. Dat kan wel eens een drama opleveren met huilen, schreeuwen en op de trap stampen. Dat horen de buren. Er wordt aan gewerkt. Dat weten de buren. Ze vragen namelijk wel eens hoe het gaat.
yette schreef:
15-02-2019 08:49


Misschien een simpel voorbeeld ter illustratie ... als je iemand betrapt op ongepast gedrag, alleen maar doordat diegene weet dat je het merkt, verandert dat gedrag. Zoals de automobilist die naast je voor het stoplicht wacht en ineens stopt met neuspeuteren als hij/zij ziet dat je kijkt.
Maar dan ga je er weer van uit dat het probleem is dat JIJ ziet dat de andere automobilist in zijn neus peutert.
En dat is hierbij natuurlijk niet zo.
Natuurlijk is het vervelend voor TO om naar geschreeuw te luisteren, maar het echte probleem ligt bij de kinderen en de relatie van de vader met zijn kinderen.
Het zou kunnen dat alles goed zit, en dat een beetje op het volume letten genoeg is.
Maar dat hoeft dus niet, je lost hiermee alleen je eigen overlast op, maar wat er verder gebeurt weet je dus niet.
Gordijnen kunnen dicht en de buurvrouw zit ook niet de hele dag met een glas tegen de muur, er zijn vast ook kamers die niet aan dat huis grenzen.

Mijn vader zou mij nooit geslagen hebben als er vreemde mensen bij waren, maar dat betekend niet dat het nooit gebeurde.
Mijn vader beweerde later dat het gewoon een gebrek aan zelfbeheersing was, soms werd het hem teveel en dan gebeurde het, maar hij had genoeg beheersing in de buitenwereld om zijn woede uit te stellen tot niemand het zag.
Het ging hem er dus niet om hoe ik mij voelde, hoe hij zich voelde en hoe anderen hem zagen was veel belangrijker.

En dat kun je als buurvrouw dus niet zomaar allemaal weten, wat er aan de hand is en hoe erg dat is voor die kinderen.
Dus maak je een melding.
Snap echt niet waarom mensen daar zo bang voor zijn, terwijl het soms een enorm verschil kan maken.
Maar goed, ik denk ook dat als het om de veiligheid van kinderen gaat, je beter iets te voorzichtig kan zijn, dan niet voorzichtig genoeg.
Dus bij twijfel gewoon bellen, als er niks ernstigs aan de hand is dan blijkt dat vanzelf.
En anders kan het hele gezin misschien hulp krijgen, en daar word het dan hopelijk een stuk beter van.

Het gaat er ook om dat je bedenkt wat erger is: dat je voor niks belt en er voor niks een hulpverlener komt, of dat je niet belt terwijl er wel iets aan de hand is, en er dus niemand voor die kinderen opkomt.
anoniem_381705 wijzigde dit bericht op 15-02-2019 18:13
24.03% gewijzigd
Alle reacties Link kopieren
DingesEnzo schreef:
15-02-2019 17:55
Maar dan ga je er weer van uit dat het probleem is dat JIJ ziet dat de andere automobilist in zijn neus peutert.
En dat is hierbij natuurlijk niet zo.
Natuurlijk is het vervelend voor TO om naar geschreeuw te luisteren, maar het echte probleem ligt bij de kinderen en de relatie van de vader met zijn kinderen.
Het zou kunnen dat alles goed zit, en dat een beetje op het volume letten genoeg is.
Maar dat hoeft dus niet, je lost hiermee alleen je eigen overlast op, maar wat er verder gebeurt weet je dus niet.
Gordijnen kunnen dicht en de buurvrouw zit ook niet de hele dag met een glas tegen de muur, er zijn vast ook kamers die niet aan dat huis grenzen.

Mijn vader zou mij nooit geslagen hebben als er vreemde mensen bij waren, maar dat betekend niet dat het nooit gebeurde.
Mijn vader beweerde later dat het gewoon een gebrek aan zelfbeheersing was, soms werd het hem teveel en dan gebeurde het, maar hij had genoeg beheersing in de buitenwereld om zijn woede uit te stellen tot niemand het zag.
Het ging hem er dus niet om hoe ik mij voelde, hoe hij zich voelde en hoe anderen hem zagen was veel belangrijker.
Wat afschuwelijk!

Hebben jullie buren ooit laten weten dat ze het hoorden? Als hij het belangrijk vond hoe anderen hem zagen, zou hij zich dan na zo'n opmerking van een buurvrouw niet bekeken voelen in zijn eigen huis?

Maar nogmaals, ik zeg niet dat je de instanties erbuiten moet laten, ik zeg dat ik het eerst zelf zou aankaarten. En blijkbaar is dat ook het advies van VT.
yette schreef:
15-02-2019 18:13
Wat afschuwelijk!

Hebben jullie buren ooit laten weten dat ze het hoorden? Als hij het belangrijk vond hoe anderen hem zagen, zou hij zich dan na zo'n opmerking van een buurvrouw niet bekeken voelen in zijn eigen huis?

Maar nogmaals, ik zeg niet dat je de instanties erbuiten moet laten, ik zeg dat ik het eerst zelf zou aankaarten. En blijkbaar is dat ook het advies van VT.
Ik heb later wel eens van een vriendin (overbuurmeisje) gehoord dat ze het wel eens zag door de ramen.
Dat zij nooit een melding gemaakt heeft snap ik, maar ik voelde mij wel enorm belazerd toen ik mij realiseerde dat het allemaal helemaal niet zo onzichtbaar was als ik dacht, maar niemand heeft het ooit nodig gevonden om er iets aan te doen.

Mijn moeder ook niet trouwens, en die stond er met de neus bovenop.
Het was maar "af en toe" dus geen reden om te scheiden en dingen overhoop te halen, vond ze.
En nog trouwens, ze vind nog steeds dat ik het opblaas, maar ik ben er nog steeds boos over, en hoewel ik oppervlakkig een goede band heb met mijn ouders kan ik ze nooit helemaal vertrouwen, en dat is toch zonde denk ik.

Ik denk eigenlijk dat mijn vader het allemaal wel wist, maar zijn belang lag in de eerste instantie bij hemzelf, en pas later bij mij.
En dat is ook nooit veranderd, vooral toen ik in de twintig was heb ik hem er nog wel eens op aangesproken, maar dan werd hij weer boos op mij, niet op zichzelf.

Hij heeft nooit gewild dat zijn dochter tegen anderen zou zeggen dat ze geslagen werd, maar dan maar gewoon niet slaan was blijkbaar een brug te ver.

Persoonlijk zou ik er niet op vertrouwen dat een gesprek genoeg is, advies of niet.
Het gekke is trouwens dat ik van de politie het advies gekregen heb om bij harde ruziegeluiden altijd te bellen met 112 (heb buren die vaak ruziemaken)
Het advies is bij volwassenen dus blijkbaar anders dan bij kinderen?
Ik denk dat ik in zo'n geval de politie zou bellen, en niet zou wachten op vt.
Alle reacties Link kopieren
Uit de site van VT maak ik op dat je advies kan vragen òf melding kan doen. In beide gevallen lijkt het erop dat ze de beller betrokken willen houden en dus adviseren in de verdere rol tov het gezin waar sprake is van (vermoedelijke) mishandeling.

Hier de link, ik sta tussendoor lachmacun te maken dus ik heb de tekst alleen even vlot gescand: https://www.handelingsprotocol.nl/infor ... en-bij-amk
yette schreef:
15-02-2019 18:47
Uit de site van VT maak ik op dat je advies kan vragen òf melding kan doen. In beide gevallen lijkt het erop dat ze de beller betrokken willen houden en dus adviseren in de verdere rol tov het gezin waar sprake is van (vermoedelijke) mishandeling.

Hier de link, ik sta tussendoor lachmacun te maken dus ik heb de tekst alleen even vlot gescand: https://www.handelingsprotocol.nl/infor ... en-bij-amk
Da's handig, van dezelfde site: "De adviesvrager hoeft niet zeker te weten dat het om kindermishandeling gaat. Bij Veilig Thuis werken mensen die mee kunnen denken en veel ervaring hebben met het verschijnsel kindermishandeling."

Dat is eigenlijk precies wat ik bedoel, gewoon advies vragen en zorgen dat er mensen van op de hoogte zijn.
Alle reacties Link kopieren
Ik weet niet of je, als je alleen advies vraagt, ook echt officieel mensen op de hoogte brengt? Geen idee of melding nodig is om te zorgen dat het in het systeem komt?

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven