Thuis
alle pijlers
Vader ziek, moeder draagt geen zorg voor het huishouden
zaterdag 17 augustus 2019 08:18
Het is al een tijdje een rommeltje bij mijn ouders. In mijn ogen leven sommige mensen nu eenmaal zo. Stofwolken achter de gordijnen, overal spullen, vieze kattenbak, draden vet hangen aan de afzuigkap. Zolang het leefbaar is....
Mijn ouders zijn nog helemaal niet zo oud, begin 70 en eind 60. Mijn vader is recent geopereerd en kan nu even niets voor een paar weken. Mijn moeder gaat 5-6 dagen per week de hort op: naar musea, film, lezingen, vrienden,...etc. Het huishouden versloft nu nog verder richting een niveau dat het echt vies wordt. Beestjes kruipen over de groente in de groente lade, schimmels, vliegen lopen over de grond. Ik gooi zuivel weg wat al 2 maanden in de koelkast staat en wat mijn moeder rustig inschenkt.
Ik heb al gevraagd of thuishulp misschien handig is maar dat wil men niet, ook geen werkster. Ze wonen in een grote eensgezinswoning met 3 verdiepingen. Verhuizen naar kleiner wil men ook niet. Ik mag ook niet helpen.
Ik heb al een balletje naar mijn moeder opgegooid om eens een weekend thuis te blijven om schoon te maken. Ik heb ook aangeboden om te komen helpen. Maar dat wil ze ook niet. Ze zegt dat zij knettergek wordt van mijn vader en dat zij recht heeft om elke dag de deur uit te gaan om leuke dingen te doen.
Mijn ouders hebben een complexe relatie en als kind hebben zij vaak op het punt van scheiden gestaan.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik er mee moet omdat er objectief gezien niet zo veel met mijn moeder aan de hand is behalve dat zij niet voor mijn vader wil zorgen en het huis maar zij wil ook geen hulp of er afstand doen van spullen of de woning.
Het is niet erg genoeg om de ggd of ggz in te schakelen maar wel erg genoeg om voedselvergiftiging op te lopen wanneer je er eet.
Wanneer de nood aan de man is dan is het daar straks echt een bende daar men al 45 jaar lang spullen verzameld van oude platen, speelgoed, boeken tot krantenknipsel en alles staat stof te vangen of is the vies om aan te pakken. Het staat wel verstopt in kastjes en achter schotten, op de vliering ed. Men verzameld ook eten in de koelkast en de pantry en mijn moeder serveert met kerst rustig pastei uit een kerstpakket van 15 jaar geleden want weggooien is zonde.
Ik werk 4 dagen en momenteel ook overwerk maar ook mijn hulp accepteert men niet en 2 huishoudens in mijn eentje draaien is te veel.
Weet iemand raad of een aanpak die mijn ouders zou kunnen helpen? Ik ben bang dat zij maatschappelijkwerkers gewoon wegsturen onder het mom van wij hebben geen probleem. Ik heb te maken gehad met psychisch en fysiek geweld in mijn jeugd en ook in die fases is alle hulp altijd wegggewuivd tot het dreigde om het contact met de kinderen kwijt te raken zijn zij in mijn puberteit alsnog gaan meewerken aan hulpverlening. Maar dat was dus onder dwang en zo ver zijn we nog niet.
Op één of andere manier moet het compleet uit de hand lopen voordat men inziet wat wel en niet kan.
Mijn ouders zijn nog helemaal niet zo oud, begin 70 en eind 60. Mijn vader is recent geopereerd en kan nu even niets voor een paar weken. Mijn moeder gaat 5-6 dagen per week de hort op: naar musea, film, lezingen, vrienden,...etc. Het huishouden versloft nu nog verder richting een niveau dat het echt vies wordt. Beestjes kruipen over de groente in de groente lade, schimmels, vliegen lopen over de grond. Ik gooi zuivel weg wat al 2 maanden in de koelkast staat en wat mijn moeder rustig inschenkt.
Ik heb al gevraagd of thuishulp misschien handig is maar dat wil men niet, ook geen werkster. Ze wonen in een grote eensgezinswoning met 3 verdiepingen. Verhuizen naar kleiner wil men ook niet. Ik mag ook niet helpen.
Ik heb al een balletje naar mijn moeder opgegooid om eens een weekend thuis te blijven om schoon te maken. Ik heb ook aangeboden om te komen helpen. Maar dat wil ze ook niet. Ze zegt dat zij knettergek wordt van mijn vader en dat zij recht heeft om elke dag de deur uit te gaan om leuke dingen te doen.
Mijn ouders hebben een complexe relatie en als kind hebben zij vaak op het punt van scheiden gestaan.
Ik weet eerlijk gezegd niet wat ik er mee moet omdat er objectief gezien niet zo veel met mijn moeder aan de hand is behalve dat zij niet voor mijn vader wil zorgen en het huis maar zij wil ook geen hulp of er afstand doen van spullen of de woning.
Het is niet erg genoeg om de ggd of ggz in te schakelen maar wel erg genoeg om voedselvergiftiging op te lopen wanneer je er eet.
Wanneer de nood aan de man is dan is het daar straks echt een bende daar men al 45 jaar lang spullen verzameld van oude platen, speelgoed, boeken tot krantenknipsel en alles staat stof te vangen of is the vies om aan te pakken. Het staat wel verstopt in kastjes en achter schotten, op de vliering ed. Men verzameld ook eten in de koelkast en de pantry en mijn moeder serveert met kerst rustig pastei uit een kerstpakket van 15 jaar geleden want weggooien is zonde.
Ik werk 4 dagen en momenteel ook overwerk maar ook mijn hulp accepteert men niet en 2 huishoudens in mijn eentje draaien is te veel.
Weet iemand raad of een aanpak die mijn ouders zou kunnen helpen? Ik ben bang dat zij maatschappelijkwerkers gewoon wegsturen onder het mom van wij hebben geen probleem. Ik heb te maken gehad met psychisch en fysiek geweld in mijn jeugd en ook in die fases is alle hulp altijd wegggewuivd tot het dreigde om het contact met de kinderen kwijt te raken zijn zij in mijn puberteit alsnog gaan meewerken aan hulpverlening. Maar dat was dus onder dwang en zo ver zijn we nog niet.
Op één of andere manier moet het compleet uit de hand lopen voordat men inziet wat wel en niet kan.
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-08-2019 08:27
4.70% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 08:27
Nou precies. Als jouw moeder zo vaak weg is, regel dan in die tijd een schoonmaakploeg en pak het aan.redbulletje schreef: ↑17-08-2019 08:25Heeft jouw vader daar niets over te zeggen of er hulp in huis komt? Hij kan wellicht iemand laten komen in de tijd dat je moeder de hort op is.
Alles komt goed, alleen de rest niet
zaterdag 17 augustus 2019 08:27
Wat een vervelende situatie. Ik zou eens met de huisarts van je ouders gaan praten om informatie in te winnen. Hij/zij heeft vast vaker met dit bijltje gehakt en kan inschatten of het al nodig is om de GGZ te betrekken. De GGZ heeft ook FACT-teams die bij mensen thuis komen (al dan niet bemoeizorg). Voor hulpbehoevende die de drempel te hoog vinden of die niet inzien dat ze hulp nodig hebben kan dit team goed werken.
zaterdag 17 augustus 2019 08:29
Hij wil het ook niet. Ik denk dat mijn moeder nog eerder hulp toe laat dan mijn vader. Hulp is zwak en voor niet normale mensen en naar buiten toe moet het allemaal kloppen en doe je je eigen huishouden. Hij vindt dat alleen mijn moeder het mag doen. Deze mensen hebben elkaar al jaren in een wurggreep.redbulletje schreef: ↑17-08-2019 08:25Heeft jouw vader daar niets over te zeggen of er hulp in huis komt? Hij kan wellicht iemand laten komen in de tijd dat je moeder de hort op is.
Men komt ook uit gezinnen waar dit gedrag normaal was. Ik heb mijn Oma weleens naar de revalidatie gebracht en die werd boos wanneer ik voor de rolstoeltaxi betaalde of wanneer ik haar was ging regelen. Familie moet de was doen en de rolstoel duwen en voor hulp betaal je niet. Vraag mij niet waar dit allemaal vandaan komt maar mijn ouders komen uit gezinnen waar hulp ook niet geaccepteerd werd.
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-08-2019 08:31
27.54% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 08:29
redbulletje schreef: ↑17-08-2019 08:25Heeft jouw vader daar niets over te zeggen of er hulp in huis komt? Hij kan wellicht iemand laten komen in de tijd dat je moeder de hort op is.
Schoon (laten) maken, al die niet achter moeders rug om, is een goed idee maar zolang het niet structureel zal gebeuren blijft het dweilen met de kraan open. Maar het is het proberen waard, misschien bevalt het ze stiekem toch wel goed en staan ze daarna wel open voor hulp. Overigens lees ik tussen de regels door (vooral over het overmatig bewaren) ook andere problematiek vandaar mijn tip van de huisarts.
zaterdag 17 augustus 2019 08:33
Ik vind de huisarts wel een heel goed idee of het nu mijn eigen huisarts is of die van hun daar ga ik naar informeren. Zij zijn ook niet tevreden met de husiarts omdat hij niet NL is en een accent heeft kunnen ze hem vaak niet volgen en geen klik. Zij willen graag een andere huisarts en ik weet niet of dat al is geregeld maar ik kan in principe met iedereen praten. Het maakt mij echt niet uit wie de HA is.
Ik zal ook mijn zus vragen hoe zij er in staat en of we het samen kunnen doen.
Ik zal ook mijn zus vragen hoe zij er in staat en of we het samen kunnen doen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 08:43
Medisch/fysiek werken ze wel mee maar alles wat psychisch, sociaal maatschappelijk of zorg is vinden ze onzin en een teken van zwakte. Tenminste voor hun zelf dan...voor andere mensen kan hulp wel heel goed werken...
Toen mijn vader een hartaanvaal kreeg tijdens het sneeuw ruimen gingen hij lopend naar het ziekenhuis omdat een ambulance onzin is en een taxi te duur. Het is 2 km lopen. Op deze helft heeft hij toch moeten opgeven en heeft zijn broer hem opgehaald en is hij meteen geopereerd bij aankomst in het ziekenhuis. Mijn vader was een extreme sporter denk in de richting van tri athleet. Toen mijn moeder een maagbloeding kreeg haalde hij zijn schouders op en schakelde geen hulp in. Zij hebben mij de volgende dag gebeld en zij had wel dood kunnen bloeden. Mijn moeder ging tijdens de bevalling op fiets naar het ziekenhuis.
Het zijn Spartaanse mensen in de oud Griekse zin van het woord. Ik werd tijdens vakantie als 5 jarige om 05.00 in de ochtend buiten gezet om in de sneeuw te gaan hardlopen want dat was gezond. Ik denk dat je zelf wel kunt bedenken wat er gebeurde wanneer ik niet mee werkte. Ze hebben ooit langer dan 24 uur geen hulp ingeschakeld toen ik een botbreuk had als kind.
Naar buiten zijn het heel normale mensen....maar eerlijk gezegd is de gekte van deze mensen nauwlijks te omschrijven.
viva-amber wijzigde dit bericht op 17-08-2019 09:03
65.32% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 08:46
Wij hebben helaas ook zo’n situatie in de familie en onze ervaring is dat er helemaal niets is wat je er tegen kunt doen. Mensen hebben het recht om zo te wonen als zij zelf willen. Zolang het ongedierte de buren niet bereikt en die daar vervolgens over gaan klagen, kunnen ze nergens toe gedwongen worden.
Wat wij doen, is wegblijven. Dat is niet aardig, maar wij willen onze eigen gezondheid niet op het spel zetten. De persoon in kwestie heeft inmiddels een flinke weerstand opgebouwd, maar wij worden gegarandeerd ziek na een bezoekje.
Wat wij doen, is wegblijven. Dat is niet aardig, maar wij willen onze eigen gezondheid niet op het spel zetten. De persoon in kwestie heeft inmiddels een flinke weerstand opgebouwd, maar wij worden gegarandeerd ziek na een bezoekje.
zaterdag 17 augustus 2019 08:47
zaterdag 17 augustus 2019 08:49
Ik heb iets soortgelijks met mijn ouders meegemaakt. Het was dweilen met de kraan open om daar te mantelzorgen. Maatschappelijk werk kon ook niks bereiken. Uiteindelijk ben ik bij de huisarts geweest. Heel lang verhaal kort: het lukte allemaal simpelweg niet. Huisarts zei mij toen dat we op het punt waren dat ik het los moest laten en voor mijn eigen gezin moest kiezen omdat ik er anders aan onderdoor zou gaan. Met moeite heb ik dat gedaan. We zijn nu dik een jaar verder en mijn ouders hebben ineens uit zichzelf nu een schoonmaakster (en meer hulp) geregeld. Langzaamaan krabbelen alle relaties hierdoor ook weer naar een acceptabel niveau.
Natuurlijk is dit het verhaal in het kort. Wat ik denk ik wil zeggen is, blijf proberen ook af en toe objectief te kijken. Heeft helpen echt zin of moet je het (even) loslaten en ook aan jezelf blijven denken. Sterkte.
Natuurlijk is dit het verhaal in het kort. Wat ik denk ik wil zeggen is, blijf proberen ook af en toe objectief te kijken. Heeft helpen echt zin of moet je het (even) loslaten en ook aan jezelf blijven denken. Sterkte.
zaterdag 17 augustus 2019 08:53
Dit.Nummer*Zoveel schreef: ↑17-08-2019 08:46Wij hebben helaas ook zo’n situatie in de familie en onze ervaring is dat er helemaal niets is wat je er tegen kunt doen. Mensen hebben het recht om zo te wonen als zij zelf willen. Zolang het ongedierte de buren niet bereikt en die daar vervolgens over gaan klagen, kunnen ze nergens toe gedwongen worden.
Wat wij doen, is wegblijven. Dat is niet aardig, maar wij willen onze eigen gezondheid niet op het spel zetten. De persoon in kwestie heeft inmiddels een flinke weerstand opgebouwd, maar wij worden gegarandeerd ziek na een bezoekje.
Zolang ze het zelf wel prima vinden en niemand tot last zijn, kun je niks afdwingen.
zaterdag 17 augustus 2019 08:55
Heeft je vader niet toevallig fysio nodig voor zijn herstel?
Misschien kun je met de huisarts afspreken dat de fysiotherapeut bij hen thuis komt om hem te helpen met oefenen. En dat hij het dan bespreekbaar maakt.
Geen idee of dat kan. En of het werkt. Maar sommige mensen zijn gevoeliger voor druk van buitenaf. Al klinken je ouders eerlijk gezegd niet zo...
Wat een rotsituatie.
Tegelijkertijd denk ik ook: dit is een al jarenlang bestaande situatie. Zij veranderen niet meer waarschijnlijk. Voel jij je niet té verantwoordelijk voor hun welzijn? Het zijn je ouders, dus dat snap ik wel natuurlijk. Maar als ze niks willen, dan wordt het wel erg moeilijk....
Misschien kun je met de huisarts afspreken dat de fysiotherapeut bij hen thuis komt om hem te helpen met oefenen. En dat hij het dan bespreekbaar maakt.
Geen idee of dat kan. En of het werkt. Maar sommige mensen zijn gevoeliger voor druk van buitenaf. Al klinken je ouders eerlijk gezegd niet zo...
Wat een rotsituatie.
Tegelijkertijd denk ik ook: dit is een al jarenlang bestaande situatie. Zij veranderen niet meer waarschijnlijk. Voel jij je niet té verantwoordelijk voor hun welzijn? Het zijn je ouders, dus dat snap ik wel natuurlijk. Maar als ze niks willen, dan wordt het wel erg moeilijk....
zaterdag 17 augustus 2019 08:56
Dat is wel verdrietig NZ, emmer en schaap. Ik ben daar ook wel bang voor. Ik weet ergens ook wel dat mensen hun eigen keuzes mogen maken. Het is alleen moeilijk en op een dag zijn ze er niet meer.... 
Dat is de kans gemist.
Ik denk ook dat ik een poging kan doen maar wel voor mezelf een moment moet bedenken om los te laten omdat iets doen al zoveel weerstand en ruzie gaat opleveren is niets doen een stuk makkelijker.
Ha ga ik wel proberen samen met mijn zus een kijken of er tips zijn.
Dat is de kans gemist.
Ik denk ook dat ik een poging kan doen maar wel voor mezelf een moment moet bedenken om los te laten omdat iets doen al zoveel weerstand en ruzie gaat opleveren is niets doen een stuk makkelijker.
Ha ga ik wel proberen samen met mijn zus een kijken of er tips zijn.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 08:58
Wat een moeilijke mensen zeg. En wat een vervelende jeugd moet jij gehad hebben. 
Ik denk ook dat je het los moet laten. Je kunt iemand niet helpen die niet geholpen wil worden. Je moet ook om jezelf denken, want je hebt hier zelf ook stress van.
Een keer met hun huisarts gaan praten lijkt me een goed idee. Dan weet die in ieder geval dat het speelt.
Ik denk ook dat je het los moet laten. Je kunt iemand niet helpen die niet geholpen wil worden. Je moet ook om jezelf denken, want je hebt hier zelf ook stress van.
Een keer met hun huisarts gaan praten lijkt me een goed idee. Dan weet die in ieder geval dat het speelt.
zaterdag 17 augustus 2019 08:58
Hij heeft nog geen fysio. Het is de vraag of hij fysio accepteert wanneer er een eigen bijdrage is of eigen risico. Mijn moeder en ik hebben wel geadviseerd om aan een natraject mee te werken. Maar het is niet duidelijk of hij dat ook gaat doen.
Misschien moet ik eens mee naar een doktersafspraak.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 09:04
Dit, helaas.Nummer*Zoveel schreef: ↑17-08-2019 08:46Wij hebben helaas ook zo’n situatie in de familie en onze ervaring is dat er helemaal niets is wat je er tegen kunt doen. Mensen hebben het recht om zo te wonen als zij zelf willen. Zolang het ongedierte de buren niet bereikt en die daar vervolgens over gaan klagen, kunnen ze nergens toe gedwongen worden.
Wat wij doen, is wegblijven. Dat is niet aardig, maar wij willen onze eigen gezondheid niet op het spel zetten. De persoon in kwestie heeft inmiddels een flinke weerstand opgebouwd, maar wij worden gegarandeerd ziek na een bezoekje.
zaterdag 17 augustus 2019 09:04
Een gekke vraag: waarom zou je je ouders moeten helpen?
Je zegt dat je een slechte jeugd hebt gehad. Deze mensen bezorgen je dus nog steeds een beroerd leven.
Ik heb het idee dat ze lichtelijk zwakzinnig zijn en dat jij de sterke bent. Dat lijkt mij afschuwelijk.
Waarom zou jij je energie verspillen aan mensen die zelf in staat zouden moeten zijn om de boel te regelen?
Zij kiezen voor dit armoedige leven. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun leven, jij hebt je eigen leven.
Als ik het zo hoor over je slechte jeugd dan verdienen je ouders niet eens jouw hulp.
Ik zou het loslaten en accepteren dat je ouders zijn zoals ze zijn en dat ze niet meer te helpen zijn. Laat ze het zelf opknappen en zorg jij ervoor dat je eigen leven lekker gaat.
Je zegt dat je een slechte jeugd hebt gehad. Deze mensen bezorgen je dus nog steeds een beroerd leven.
Ik heb het idee dat ze lichtelijk zwakzinnig zijn en dat jij de sterke bent. Dat lijkt mij afschuwelijk.
Waarom zou jij je energie verspillen aan mensen die zelf in staat zouden moeten zijn om de boel te regelen?
Zij kiezen voor dit armoedige leven. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun leven, jij hebt je eigen leven.
Als ik het zo hoor over je slechte jeugd dan verdienen je ouders niet eens jouw hulp.
Ik zou het loslaten en accepteren dat je ouders zijn zoals ze zijn en dat ze niet meer te helpen zijn. Laat ze het zelf opknappen en zorg jij ervoor dat je eigen leven lekker gaat.
zaterdag 17 augustus 2019 09:05
Is het voor jezelf dat wellicht niet beter om te proberen het los te laten?viva-amber schreef: ↑17-08-2019 08:43Naar buiten zijn het heel normale mensen....maar eerlijk gezegd is de gekte van deze mensen nauwlijks te omschrijven.
De kans dat ze gaan veranderen na al die jaren lijkt me klein. Pas op dat dit niet jouw gevecht gaat worden, in plaats van hun probleem.
zaterdag 17 augustus 2019 09:09
Ja daar heb je wel gelijk in. Ik heb ook therapie gehad en weet eigenlijk wel dat ik niet van alles naar mij toe moet trekken waar ik net zo veel mee kan.
Ik word nog wel heen en weer geslingerd tussen twee gedachtes. Het probleem is vooral het drama wat hulp inschakelen gaat opleveren terwijl loslaten er mogelijk toe leidt dat zij op lange termijn zelf keuzes gaan maken (of niet).
Ik word nog wel heen en weer geslingerd tussen twee gedachtes. Het probleem is vooral het drama wat hulp inschakelen gaat opleveren terwijl loslaten er mogelijk toe leidt dat zij op lange termijn zelf keuzes gaan maken (of niet).
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
zaterdag 17 augustus 2019 09:13
Ik sluit me hier eigenlijk wel bij aan.Hatchi schreef: ↑17-08-2019 09:04Een gekke vraag: waarom zou je je ouders moeten helpen?
Je zegt dat je een slechte jeugd hebt gehad. Deze mensen bezorgen je dus nog steeds een beroerd leven.
Ik heb het idee dat ze lichtelijk zwakzinnig zijn en dat jij de sterke bent. Dat lijkt mij afschuwelijk.
Waarom zou jij je energie verspillen aan mensen die zelf in staat zouden moeten zijn om de boel te regelen?
Zij kiezen voor dit armoedige leven. Jij bent niet verantwoordelijk voor hun leven, jij hebt je eigen leven.
Als ik het zo hoor over je slechte jeugd dan verdienen je ouders niet eens jouw hulp.
Ik zou het loslaten en accepteren dat je ouders zijn zoals ze zijn en dat ze niet meer te helpen zijn. Laat ze het zelf opknappen en zorg jij ervoor dat je eigen leven lekker gaat.
1 van mijn ouders leeft ook niet in een gezond huis, met zijn partner. Als ik er binnenkom, is het zo smerig. Ze hebben allebei gezondsheidsklachten, maar 'vinden dat het huis wel schoon genoeg is'.
Ik heb vaak op het punt gestaan om zelf schoon te maken daar. Maar ik weet niet eens waar ik moet beginnen.
En nu denk ik steeds vaker: Laat maar zitten. Ik heb zelf mijn eigen leven, en omdat ik niet echt een fijne jeugd heb gehad wil ik nu echt op mezelf focussen.
Ze roepen trouwens wel de laatste tijd, dat ze huishoudelijke hulp aan willen gaan vragen. Maar zo roepen ze nog meer dingen die ze nog steeds niet hebben gedaan. Dus ik vraag me af of het er ooit van gaat komen. Het is hun probleem, niet de mijne gelukkig.
zaterdag 17 augustus 2019 09:15
Na het lezen van je andere posten lees ik vooral dat je je erg verantwoordelijk voelt voor jouw ouders, ondanks wat ze jou hebben aangedaan? Ik denk dat die verantwoordelijkheid ook juist voortkomt uit je opvoeding. Ik denk dat het verstandig is om dit los te laten. en vooral goed voor jezelf te zorgen.
Tuurlijk gaat het je aan het hart, maar het zijn hun eigen keuzes.
Tuurlijk gaat het je aan het hart, maar het zijn hun eigen keuzes.
