Wat is er leuk aan alleen wonen?

30-06-2020 11:47 102 berichten
Ik woon nu al een jaar alleen en ik vind het nog steeds moeilijk. Wat vind jij leuk aan alleen wonen?
Alle reacties Link kopieren
Ik vind alleen wonen HEERLIJK! Ik kan het me nauwelijks voorstellen om ooit weer samen te wonen! Een greep uit de voordelen:

- Ik kan zelf bepalen hoe ik m'n huis in wil richten;
- Ik heb nooit anderman's haren in de douche of wastafel;
- Ik bepaal zelf wat ik kijk of welke radiozender ik aanzet;
- Ik kan eten wat ik wil en wanneer ik wil (lees: een halve reep chocolade om half negen 's ochtends);
- Meezingen met de radio zonder commentaar van medebewoners;
- Geen rotzooi van anderen (ik ben super netjes en kan echt niet tegen rommel);
- Ik hoef me voor niemand netjes aan te kleden of make up op te doen (daar heb ik soms namelijk echt helemaal geen zin in).

Nou, dat dus, en nog honderd andere dingen. Het enige andere levende wezen wat ik overweeg ooit nog in huis te nemen is een hond of een kat, maar geen huisgenoot (:
Alle reacties Link kopieren
TanteOlivia schreef:
30-06-2020 15:23
Als je alleen wil zijn, dan moet dat toch kunnen? Je geeft het duidelijk aan. Het is ook zijn huis, dat klopt, maar dat betekent niet dat je nooit eens alleen kunt zijn. Het lijkt me vreselijk om met iemand samen te wonen die je grenzen daarin niet accepteert.
:HA:
TanteOlivia schreef:
30-06-2020 15:24
Waarom kan dat niet als je samenwoont?
Omdat mijn vriend gewoon gaat praten. Vragen stellen of een verhaal vertellen. Als ik zeg dat ik aan het lezen ben is het “oh sorry” en dat is hij vaak 10 minuten later dan weer vergeten en begint opnieuw iets te vertellen/vragen of hij kapt zijn zin halverwege af met “oh ja je was aan het lezen, dan komt het straks wel.”
Alle reacties Link kopieren
1111love schreef:
30-06-2020 15:42
Omdat mijn vriend gewoon gaat praten. Vragen stellen of een verhaal vertellen. Als ik zeg dat ik aan het lezen ben is het “oh sorry” en dat is hij vaak 10 minuten later dan weer vergeten en begint opnieuw iets te vertellen/vragen of hij kapt zijn zin halverwege af met “oh ja je was aan het lezen, dan komt het straks wel.”
je hoeft niet te reageren
deze poster wil je zo alleen even vertellen, dat alleen haar relatie deugt
het is vooral lachwekkend voorspelbaar
Ik heb vanaf mijn 17e tot mijn 30e alleen gewoond en het was echt fantastisch. Achteraf gezien had ik beter kunnen latten.
Ik vond met stip het prettigst dat je helemaal de baas bent over je eigen dagindeling en wat je eet.
Ik mis echt uit mijn werk mijn bed weleens induiken of een hele zondag alles in bed doen (ik had een koud tochtig huis dus in de winter deed ik dat weleens).
Ik was veel slanker omdat ik veel meer erop uitging, en veel minder de nadruk op eten.
At ik een dag niks best, at ik een dag alleen m&m's en appels, best, had ik een boterhammen met boter en zout obsessie een week ook best.
Mijn man is erg van de geregelde maattijden en vooral het diner moet echt aan een aantal eisen voldoen. Wat heel fijn is, hij kookt vaak, maar omdat ik en alle aaltijden eet en vaak ook nog snoep ben ik moddervet en heb me ook al die eetmomenten aangeleerd.
Toen ik nog alleen woonde was ik zo'n hyperactieve spriet die 's ochtends een appel en een boterham in mijn tas stopte, de hele dag rondrende en af en toe een hap brood nam als ik wat flauw was en door.
Afhaalmaaltijden at ik twee dagen van en dan gooide ik nog weg, want weinig eetlust.
Dus dat mis ik ook: mijn eigen kleine huisje vol kleine kleertjes en dat kleine lege koelkastje met precies alleen dingen erin die ik die dag wilde eten :-D
En onverwacht bezoek. Mijn man houdt daar niet van. Maar ik had altijd zoete inval. Zo gezellig.
En dan was iedereen weg, of als je dan een drukke dag had gehad en dan in je stille huisje zitten en dan... Rust..
En veel minder huishouden. Het was allemaal zo weer schoon.
En minder rommel want ik was vaak niet echt thuis.
Oh en interieurzaken kopen zonder te overleggen. Of ineens een muur verven of alles anders indelen.
Alle reacties Link kopieren
Lieve Snow, mooi topic.

Aantal dingen waar ik aan moet denken als ik je lees.

Dóór moeten na hoef je niet leuk te vinden hé :redrose: ? Je kreeg geen wijn maar sour grapes. Dat duurt even voor je daarvan bekomen bent. Je hebt heftige nare dingen meegemaakt en het vergt veel om van te bekomen.

Daarnaast zijn het geen algemeen voorkomende gebeurtenissen voor iemand van jouw leeftijd, wat jou is overkomen, waardoor het gevoel apart/anders te zijn je gevoel van alleen/eenzaam zijn kan versterken.

Hoe ga je iets leuk vinden waar je niet voor gekozen hebt en die een bepaald pad in je levensloop voor nu afsnijdt... Dat lukt niet 1, 2, 3.

Ik heb me ook een poos eenzaam gevoeld in mijn eigen huisje. Ik kwam van een studentenflat waar ik vriendschappen had opgebouwd, huisgenoten had. En toen alleen wonen, geen directe collega's dus qua werk ook veel alleen. Ik zag soms een dag of 5 geen mensen.

Tegenwoordig heb ik door lotgenoten/zelfhulpgroep veelvuldig contact met anderen op een dag. Soms zelfs zoveel dat ik mijn mobiel op, stil zet om even bij te komen.

Af en toe komt er een vriendin een aantal dagen logeren en ik merk dat ik dat erg gezellig vind, ook de fysieke (platonische) nabijheid. Dan vind ik 'samen' zijn erg fijn, al merk ik wel dat na afloop dagen weer moet opladen omdat ik door mijn cptss erg prikkel gevoelig ben.

Alleen wonen werd pas leuk toen ik me verbonden en begrepen ging voelen. Ook al waren die mensen niet in mijn directe omgeving, ik voelde toch een soort thuiskomen, een soort gelijkwaardigheid. Los van wat ik bereik, wat mijn doelen zijn. Puur omdat ik Hanke ben.

Zelfstandig single wonen werd daardoor voor mij minder een opgave. Het werd leuker met mezelf.

Qua praktische tips: mooie dekbedhoezen, een heerlijk bank of stoel om te relaxen en voldoende stoffering om geluid te dempen en niet in een holle parket ruimte te wonen, heeft mij geholpen te aarden in mijn eigen huisje.
1111love schreef:
30-06-2020 15:42
Omdat mijn vriend gewoon gaat praten. Vragen stellen of een verhaal vertellen. Als ik zeg dat ik aan het lezen ben is het “oh sorry” en dat is hij vaak 10 minuten later dan weer vergeten en begint opnieuw iets te vertellen/vragen of hij kapt zijn zin halverwege af met “oh ja je was aan het lezen, dan komt het straks wel.”
En hij is er altijd? En als hij er is luistert hij niet als je aangeeft dat je even met rust gelaten wil worden?
Heftig, snowsnow :rose: een partner verliezen door overlijden is natuurlijk heel anders dan een relatiebreuk en echt vrijheid ervaren door weer alleen te gaan wonen. Nu speelt er ook echt gemis en rouw. Veel sterkte :redrose:

Wat ik zelf heel fijn vind aan alleen wonen: iemand omschreef het al heel mooi. Mijn huis (appartement) voelt ook echt als mijn fort, mijn eigen veilige haven. Gewoon mijn plekje waar ik altijd heen kan, de deur op slot kan doen of juist de mensen opzoeken wanneer ik daar zin in heb.

Ik was altijd bang weer alleen te zijn en te wonen, dacht dat ik me heel erg eenzaam zou gaan voelen. Maar ik merk steeds meer dat ik eigenlijk helemaal niet gemaakt ben om samen te wonen. Vooral nu ik het alleen wonen echt gewend ben zou ik niet meer anders willen.

Doen en laten wat je zelf wil, niemand om rekening mee te houden/verantwoording aan af te leggen (dat laatste klinkt zwaarder dan dat het er staat). Afspreken met mensen of juist lekker rustig thuis wat rommelen/chillen. Naar bed gaan/opstaan wanneer ik wil, zonder iemand te storen (ik ben best wel een avondmens). Zolang je zelf niks vies maakt blijft het ook schoon en netjes naar je zin :$ eten wanneer het mij uitkomt en waar ik zelf zin in heb, en ook juist het alleen slapen blijk ik heel fijn te vinden! (ook omdat ik dus echt een avondmens ben denk ik). Voor het slapen gaan in bed lekker nog rustig wat lezen. Alles naar je eigen smaak ingericht. Ik geniet nog steeds iedere dag van het alleen wonen in mijn eigen fijne huis, en voel me verrassend genoeg alles behalve eenzaam. Terwijl ik daar juist zo bang voor was.
Alle reacties Link kopieren
snownow schreef:
30-06-2020 12:01
Ik vind het moeilijk om alles zelf te moeten bepalen en te regelen. Na een hoop stress vorig jaar lukt me dat sowieso al minder, maar nu moet ik dingen dus allemaal wel zelf oplossen.
Ik vind het saai en eenzaam. Voel me veel alleen. Nou ja. Het moet nog wennen hoop ik.
Het went zo dat je straks niet meer anders wilt ;)
Alle reacties Link kopieren
Ik lees nu pas dat je partner is overleden.
Ik kan me goed indenken dat het alleen wonen dan veel meer tijd nodig heeft om er ook echt blij van te worden.

Hoop dat de ervaringen die hier gedeeld worden je wat meer uitzicht geven dat het alleen wonen gaat wennen en je er wellicht ook blij mee gaat zijn en je je over een tijd gelukkig voelt alleen in je eigen huis :hug:
Ik vind het geweldig! Je eigen ding doen, geen gezeik als je een keer geen zin hebt om te koken, geen rommel van een ander, geen schoonouders ....

Maar je partner is overleden, lees ik nu. Dan heb je er niet zelf voor gekozen en kan ik me voorstellen dat het niet fijn is.
TanteOlivia schreef:
30-06-2020 18:53
En hij is er altijd? En als hij er is luistert hij niet als je aangeeft dat je even met rust gelaten wil worden?
Maar je partner is toch niet je hond. Ik lig wel eens heerlijk op de bank te dutten, dan komt partner enthousiast thuis en moet dat verhaal verteld worden, of hij is jolig en duikt ie bovenop me om me te plagen met als gevolg dat de honden hem volgen of die ene vraag is zo belangrijk dat die nu gesteld moet worden ("waar staat de pindakaas") . Daar tegenover staat dat als ik er even doorheen zit dan neemt hij alle taken van me over en hoef ik geen vinger uit te steken. Het is een relatie, soms komt het je uit en soms niet en vanwege het laatste kan het heerlijk zijn om alleen te wonen.
Sterkte met je verlies Snowsnow. Wat heftig. :hug:
Ik kan me voorstellen dat het zwaar is om te wennen aan alleen wonen na zo'n gemis. Ik hoop dat je je snel beter gaat voelen.

Persoonlijk ben ik een echte einzelganger dus vind ik het heerlijk om alleen te zijn en te wonen ( nou ja met kat ). Het feit dat je alles zelf kan bepalen vind ik het allerfijnst. Ik ben net verhuisd naar een super mooi appartement en heb het helemaal naar mijn smaak in kunnen richten, inclusief een mooie roze muur die ik met partner vast niet voor elkaar gekregen had. Ik bepaal wanneer ik eet, wat ik eet, of ik om half negen naar bed ga of om twaalf uur, dat soort dingen.
Niemand die mijn dekens steelt of snurkt in bed. Alles op TV kunnen kijken wat ik wil, geen ruzie over welke programma's we gaan kijken of gezeik omdat ik voetbal wil zien. Ik kan alleen maar voordelen bedenken eigenlijk. Alleen eten vind ik ook heerlijk.

Ik heb wel samen gewoond maar als het aan mij ligt blijf ik de rest van mijn leven lekker latten met een eventuele partner. Heerlijk om mijn eigen plekje te hebben waar ik me in alle rust terug kan trekken. Niets fijners dan dat.
Mijn moeder denkt er precies zo over, die is nu ook single maar wil ook nooit meer samenwonen. Die vindt het veel te lekker alleen.
Bedankt voor zoveel reacties. Ik kan er echt iets mee. :)
lilalinda schreef:
30-06-2020 12:52
of voor jou niet he?
dat mag ook

een vriend van mij, wordt diep ongelukkig als hij niet in een relatie is, hij is niet graag "alleen".
Dan kun je krampachtig doen of het niet zo is, of omarmen hoe je bent
Ik wil heel graag huisje boompje beestje, maar het is niet heel realistisch dat dat op heel korte termijn op een verstandige manier kan gebeuren. Beter is om eerst zoveel mogelijk te verwerken wat er is gebeurd.
De avonden alleen vind ik het moeilijkst. Wat doe je om de avond leuk te maken voor jezelf? Kaarsjes aan en een leuke film kijken doe ik wel. Maar verder? Ik voel me zo eenzaam eigenlijk.
snownow schreef:
01-07-2020 23:41
De avonden alleen vind ik het moeilijkst. Wat doe je om de avond leuk te maken voor jezelf? Kaarsjes aan en een leuke film kijken doe ik wel. Maar verder? Ik voel me zo eenzaam eigenlijk.
Als je bijvoorbeeld op één vaste avond sport en op een andere avond een andere vaste activiteit hebt en dan nog een keer een avondje met iemand afspreekt, zou je dan op de andere avonden niet blij zijn om gewoon thuis te kunnen zijn en nergens naartoe te hoeven?
Ja, goede ideeën.
Alle reacties Link kopieren
snownow schreef:
01-07-2020 23:41
De avonden alleen vind ik het moeilijkst. Wat doe je om de avond leuk te maken voor jezelf? Kaarsjes aan en een leuke film kijken doe ik wel. Maar verder? Ik voel me zo eenzaam eigenlijk.
Snow, ben je al eens bij de huisarts geweest? (Onverwerkte) rouw duw je niet weg met een leuke film en een kaarsje. Dan verwacht je een slagaderlijke bloeding te kunnen stoppen met een Jip en Janneke pleister. Dat gaat niet werken.
Ik vind alles heerlijk! Helemaal mijn eigen plekje. Niemand die aan m'n kop zeurt of zich met dingen in huis bemoeit. De vrijheid. Je hoeft niet te overleggen als je iets drastisch aan je inrichting wil veranderen.
Lady_Day schreef:
02-07-2020 08:00
Snow, ben je al eens bij de huisarts geweest? (Onverwerkte) rouw duw je niet weg met een leuke film en een kaarsje. Dan verwacht je een slagaderlijke bloeding te kunnen stoppen met een Jip en Janneke pleister. Dat gaat niet werken.
Ik heb gesprekken met een psycholoog en sta op een wachtlijst bij een gespecialiseerde psycholoog (nog een maand of 5 te gaan). Het is allemaal moeilijk en oneerlijk en ik lijk erin te blijven hangen, ik weet het. Ik vecht heel hard om overeind te blijven.
Alle reacties Link kopieren
Je blijft er niet in hangen, Snow. Jouw reactie op wat er gebeurd is is heel normaal. Het is toch vreselijk dat je zo lang moet wachten op de juiste hulp.

Ik weet niet of je er behoefte aan hebt maar er is een langlopend rouwtopic waar ik zelf heel veel aan gehad heb toen mijn vader 2,5 jaar geleden kwam te overlijden. Het heeft mij heel erg geholpen om de moeilijkste momenten door te komen. Vooral met het eenzaam en alleen voelen terwijl de hele wereld in mijn ogen gewoon lekker verder aan het 'feesten' was en ik het idee had dat ik vast zat:

psyche/wat-hielp-jou-tijdens-rouw-deel- ... #p29422218
Mijn rouw is a-typisch, ik rouw om iemand die me bedrogen heeft. Ik kan dus niet goed aansluiten bij anderen met rouw, want die missen degene werkelijk. Ik ben alleen maar heel boos op hem en ik ben verdrietig om de verspilde tijd met hem.
Alle reacties Link kopieren
snownow schreef:
02-07-2020 09:39
Mijn rouw is a-typisch, ik rouw om iemand die me bedrogen heeft. Ik kan dus niet goed aansluiten bij anderen met rouw, want die missen degene werkelijk. Ik ben alleen maar heel boos op hem en ik ben verdrietig om de verspilde tijd met hem.
hoe lang is het geleden?

misschien kan EMDR wat voor je doen?
hanke321 schreef:
30-06-2020 17:41
Daarnaast zijn het geen algemeen voorkomende gebeurtenissen voor iemand van jouw leeftijd, wat jou is overkomen, waardoor het gevoel apart/anders te zijn je gevoel van alleen/eenzaam zijn kan versterken.
Je slaat de spijker op de kop.

Maar goed. Straks kan ik het topic naar Psyche laten verplaatsen. ;-)
lilalinda schreef:
02-07-2020 09:43
hoe lang is het geleden?

misschien kan EMDR wat voor je doen?
Een jaar geleden.
EMDR heb ik wel eens geprobeerd voor iets anders, dat haalde toen niets uit. Ik zou wel iets van schrijftherapie willen, maar ik heb daar niets over kunnen vinden wat betaalbaar is. Ik zou meer willen werken, maar mijn concentratie is nog steeds slecht dus dat is niet echt realistisch. Nergens recht op als zelfstandige. Ik denk steeds dat het wel beter zal gaan mettertijd. Ik baal zo dat ik zo lang in de put zit nu. Weer dingen verwerken die me overkomen zijn. Ik wil gewoon een rustig en gezellig leven. Bah.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven