Depressies en weer werken/omscholen/leren

Eerst maar even zo kort mogelijk m'n situatie proberen uit te leggen.
Ik ben 37, heb een opleiding economie afgerond, aantal jaar gewerkt in de IT en daarna bij een economisch adviesbureau. In 2011 stortte ik in. Depressies, jeugdtrauma en allerlei andere shit is waar ik sindsdien aan werk. In de tussentijd wat vrijwilligerswerk blijven doen.
Twee jaar geleden vond ik toen weer een baan voor drie dagen als projectsecretaris. Dat was tot en met juli vorig jaar. Ik had toen weer een andere baan, maar werd toen ook nog lichamelijk ziek dus dat feest ging niet door. En dat doet ook wat met je: eindelijk soort van een weg omhoog en bam.
Dus wederom weer aan de slag met allerlei troep uit m'n verleden wat hardnekkig is en langzaam gaat. En het gaat ook nog wel even duren.

Ruimte voor werk had ik gewoonweg niet in m'n hoofd. Wel ben ik sinds eerder dit jaar weer wat vrijwilligerswerk aan het doen. Maar het kriebelt ook wel weer. Of misschien is het meer die drang om gewoon eens te kunnen werken en m'n eigen geld te kunnen verdienen. En ook nog wat meer dan wat ik nu ontvang. Ik wil gewoon eens een beetje normaal mee doen, me ondanks alle troep, me ook nog te kunnen blijven ontwikkelen op werkgebied.

Maar tja, een van de gevolgen van m'n verleden is dat ik niet zo goed weet wat ik wil. En nu denk ik ook nog dat ik eigenlijk helemaal niks kan. Ik weet ook wel dat dat niet waar is: ik heb een WO-diploma, ben handig met software, ben creatief en sociaal. Maar ook onzeker, angstig en snel moe. Dus drie dagen is voor mij echt de max.

Tegelijkertijd denk ik dat ik juist ook weer best veel kan, maar je hebt nou eenmaal voor veel toch een papiertje nodig. En ik twijfel me nu suf. Moet ik toch nog een opleiding gaan doen (of BBL) (bv maatschappelijk werk, maar dat is MBO, ben ik daar niet veel te oud voor of iets P&O achtigs of meer richting NL als tweede taal of juist iets in de GGZ) of is dat gezien mijn beperkingen (wat een ontzettend kutwoord is dit toch) vragen om problemen? Eerlijk gezegd dat ik dat het alleen zou kunnen als ik max 20-24 uur per week er mee bezig kan zijn en of dat realistisch is.

Dus wat is nu m'n vraag?
Eigenlijk of het heel vreemd is om als WO-geschoolde 37 jarige je om te laten scholen in een MBO-traject en zeker met een urenbeperking?
Of het realistisch is om echt een heel andere kant op te gaan.

En misschien zijn er wel ervaringsdeskundigen hier of anderen die briljante tips hebben.

En als m'n verhaal wat warrig is, ik verduidelijk het graag.

Yggdrasil- schreef: ↑

17-10-2017 14:40

Bijna zelfde verhaal hier. Ik werk nu op MBO niveau en ik vind het heerlijk. Ik vind veel MBO banen gewoon veel leuker!
Dus geef mijn portie maar aan fikkie.
Als ik niet meer in elkaar wil klappen moet ik het gewoon klein houden. Punt. ( Oh ja, ik ben ouder dan jij)
Succes met je keuze.

Zo denk ik dus ook nu een beetje.

Heb jij je ook laten omscholen of was je al wel in dezelfde branche werkzaam?

viva-amber schreef: ↑

17-10-2017 15:25

Waarom zou je geen halve dagen in de (financiele) administratie kunnen werken op MBO niveau?

Dat heb ik soort van gedaan op HBO niveau, maar daar werd ik ook niet echt gelukkig van. En dan weer eerder kans op omvallen.

Ik heb wel weer de neiging om daar op te zoeken. Maar zelfs m’n UWV-coach vindt dat eigenlijk niet zo’n goed idee.

brennwert schreef: ↑

17-10-2017 14:46

Hier geen psychische 'beperkingen', maar me wel laten omscholen van WO naar MBO-4. BBL. Tijdens de BBL wel fulltime plus bezig, maar werk nu parttime. Geen droog brood te verdienen met mijn studie, maar geen spijt van gehad. Met mijn opleiding ligt het werk voor het oprapen (alleen de flexibele kinderopvang hier in de ongeving helaas niet).

Hoe vond je het omscholen? Welke leeftijd had je toen en hoe lang duurde je traject.

Wat wat ben je eigenlijk gaan doen?

Yggdrasil- schreef: ↑

17-10-2017 19:28

Om laten scholen.

En hoe heb je dat toen aangepakt? BBL of deeltijd iets?