Werk & Studie
alle pijlers
Blijven of teruggaan?
zondag 22 oktober 2017 14:01
Dag VIVA'ers, ben er niet zeker van onder welke pijler dit topic te plaatsen, dus maar hier.
Bijna twee maanden terug ben ik naar het buitenland verhuisd. Klaar met de ene opleiding en wachten voor de volgende opleiding, dus besloten het roer maar eens om te gooien. Ben voorin de 20.
Ik heb een positie als Working Student aangenomen. Intern op het bedrijf wonen en training krijgen in iets dat ik al heel lang wil, in ruil voor werk.
Het valt echter nogal tegen. Fysiek is het werk erg zwaar en dat lijk ik niet te trekken. Veel pijn in mijn lichaam, zeer vermoeid. De dagen (6 dagen per week) zijn van 6:30 tot 16:00 en dan nog eens van 21:00 tot 22:00. Dit loopt vanwege onderbezetting bijna dagelijks langer uit.
Ook lijkt het in het bedrijf wat te rommelen, wat stress geeft. De 'manager' woont in hetzelfde appartement (als ik en nog een andere working student) en lijkt niet goed in haar vel te zitten. Erg vervelend voor haar, maar het levert ons ook stress op. Iedere dag op eieren lopen om borderline-gedrag te ontwijken, zo voelt het. Over alles passief-agressief commentaar want normale communicatie blijkt lastig.
De communicatie bij iedereen betrokken bij het bedrijf gaat soms moeizaam. Ik begrijp dat ik als Nederlandse misschien wat (te?) direct ben, maar het continu passief, extreem introverte en om-de-hete-brij-heen-draaierige gedrag ervaar ik als heel vermoeiend.
De heimwee naar huis is groot. Ik hou van mijn stad en ben ook zeer actief op lokaal niveau. Ik zit hier heel erg afgelegen, de dichtstbijzijnde supermarkt is op 40 minuten enkele reis. Er is hier geen sociaal leven en alles speelt zich af op het bedrijf, terwijl ik altijd heel veel waarde hecht aan mijn vriendschappen.
Kortom; ik was al van plan om te zeggen dat ik naar huis ga.
Gister heeft echter de derde working student die er was bekend gemaakt dat ze vandaag gewoon vertrekt, ze heeft het gehad. De onderbezetting hijgt in onze nek nu, er is niemand anders te vinden ondanks meerdere (ook betaalde) vacatures. Manager gister hysterisch aan het huilen bij mij omdat ze het vertrek zo persoonlijk opneemt. Ik voel me nu dus veel te schuldig om óók te zeggen dat ik ervandoor ga.
Bovendien is dat ook niet zo makkelijk; Ik heb mijn baan in Nederland opgezegd, ik heb mijn huis in de onderhuur gezet, ik heb nu geen opleiding... Eigenlijk dus ook niet echt een optie om terug te gaan. Ik heb een contract getekend tot mei 2018.
Wat zouden jullie in deze situatie doen? Sorry als het verhaal misschien wat warrig is, zit er nogal doorheen. Bedankt voor het lezen in ieder geval
Edit; Nog even handig om ook wel toe te voegen; de trainingen zijn fantastisch, dat is dus zeker reden om te blijven. Het bedrijf is kundig in wat ze doet en de directe collega's (minus de manager) zijn wel leuk.
Bijna twee maanden terug ben ik naar het buitenland verhuisd. Klaar met de ene opleiding en wachten voor de volgende opleiding, dus besloten het roer maar eens om te gooien. Ben voorin de 20.
Ik heb een positie als Working Student aangenomen. Intern op het bedrijf wonen en training krijgen in iets dat ik al heel lang wil, in ruil voor werk.
Het valt echter nogal tegen. Fysiek is het werk erg zwaar en dat lijk ik niet te trekken. Veel pijn in mijn lichaam, zeer vermoeid. De dagen (6 dagen per week) zijn van 6:30 tot 16:00 en dan nog eens van 21:00 tot 22:00. Dit loopt vanwege onderbezetting bijna dagelijks langer uit.
Ook lijkt het in het bedrijf wat te rommelen, wat stress geeft. De 'manager' woont in hetzelfde appartement (als ik en nog een andere working student) en lijkt niet goed in haar vel te zitten. Erg vervelend voor haar, maar het levert ons ook stress op. Iedere dag op eieren lopen om borderline-gedrag te ontwijken, zo voelt het. Over alles passief-agressief commentaar want normale communicatie blijkt lastig.
De communicatie bij iedereen betrokken bij het bedrijf gaat soms moeizaam. Ik begrijp dat ik als Nederlandse misschien wat (te?) direct ben, maar het continu passief, extreem introverte en om-de-hete-brij-heen-draaierige gedrag ervaar ik als heel vermoeiend.
De heimwee naar huis is groot. Ik hou van mijn stad en ben ook zeer actief op lokaal niveau. Ik zit hier heel erg afgelegen, de dichtstbijzijnde supermarkt is op 40 minuten enkele reis. Er is hier geen sociaal leven en alles speelt zich af op het bedrijf, terwijl ik altijd heel veel waarde hecht aan mijn vriendschappen.
Kortom; ik was al van plan om te zeggen dat ik naar huis ga.
Gister heeft echter de derde working student die er was bekend gemaakt dat ze vandaag gewoon vertrekt, ze heeft het gehad. De onderbezetting hijgt in onze nek nu, er is niemand anders te vinden ondanks meerdere (ook betaalde) vacatures. Manager gister hysterisch aan het huilen bij mij omdat ze het vertrek zo persoonlijk opneemt. Ik voel me nu dus veel te schuldig om óók te zeggen dat ik ervandoor ga.
Bovendien is dat ook niet zo makkelijk; Ik heb mijn baan in Nederland opgezegd, ik heb mijn huis in de onderhuur gezet, ik heb nu geen opleiding... Eigenlijk dus ook niet echt een optie om terug te gaan. Ik heb een contract getekend tot mei 2018.
Wat zouden jullie in deze situatie doen? Sorry als het verhaal misschien wat warrig is, zit er nogal doorheen. Bedankt voor het lezen in ieder geval
Edit; Nog even handig om ook wel toe te voegen; de trainingen zijn fantastisch, dat is dus zeker reden om te blijven. Het bedrijf is kundig in wat ze doet en de directe collega's (minus de manager) zijn wel leuk.
lafolie wijzigde dit bericht op 22-10-2017 14:08
3.99% gewijzigd
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zondag 22 oktober 2017 14:09
Het had natuurlijk heel anders uit kunnen pakken, balen voor je. Ik zou je verlies nemen en vertrekken. Ik heb meestal meer spijt van langer doorgaan dan aanvankelijk mijn gevoel volgen en ophouden. Zijn er is het land waar je nu zit geen andere mogelijkheden?
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
zondag 22 oktober 2017 14:10
Impulsactie?
Op papier leek het perfect aan te sluiten bij wat ik wilde. Het is door de onderbezetting echter veel zwaarder dan de bedoeling was/is.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zondag 22 oktober 2017 14:13
zondag 22 oktober 2017 14:13
Je overweegt dus om niet te stoppen in een situatie die je veel fysieke en mentale stress bezorgt omdat iemand anders je voor was en je zou je schuldig voelen? Ik vind dat niet zo'n goede reden.
In NL kan je bij vrienden/familie logeren, een baantje nemen, iets zelf (onder)huren tot je eigen woning weer beschikbaar is.
Je kan grenzen stellen aan het bedrijf waar je werkt zodat je niet overvraagd wordt. Je kan meer ondernemen met je collega's die je leuk vindt om ook daar vriendschappen en een sociaal leven op te bouwen.
In NL kan je bij vrienden/familie logeren, een baantje nemen, iets zelf (onder)huren tot je eigen woning weer beschikbaar is.
Je kan grenzen stellen aan het bedrijf waar je werkt zodat je niet overvraagd wordt. Je kan meer ondernemen met je collega's die je leuk vindt om ook daar vriendschappen en een sociaal leven op te bouwen.
zondag 22 oktober 2017 14:16
Als je al besluit te blijven, in ieder geval een betere positie weten te onderhandelen. Niet meer de avonduren werken bijvoorbeeld en veel betere verdiensten verlangen (betaling!). Ik vind dit echt naar uitbuiting ruiken en bedenk dat je altijd meerdere opties hebt: Blijven, bij een ander bedrijf werk zoeken, terug komen naar Nederland en gaan werken/ studeren. Of in een ander land gaan werken/ studeren. In EU landen kan je makkelijk werken. Belasting is tussen de landen geregeld, studies (Universiteit) worden erkend.
Heel veel succes met keuzes maken en voor jezelf opkomen!!
Het bedrijf, cq manager is niet zielig. Management/ directie hebben verkeerde beslissingen genomen en daar hoef jij niet voor op te draaien.
Heel veel succes met keuzes maken en voor jezelf opkomen!!
Het bedrijf, cq manager is niet zielig. Management/ directie hebben verkeerde beslissingen genomen en daar hoef jij niet voor op te draaien.
zondag 22 oktober 2017 14:22
Bedankt voor jullie reacties.
Vinden jullie het dan niet 'onbeschoft' om te vertrekken terwijl het contract tot mei loopt? En hoe zouden jullie dit brengen? Ik zou inderdaad wel een tijdje door kunnen brengen bij familie en vrienden, dat hebben ze me al flink duidelijk gemaakt
Sociaal leven is niet mogelijk hier. Er is hier niks en we zijn iedere dag eigenlijk uitgeput.
Vinden jullie het dan niet 'onbeschoft' om te vertrekken terwijl het contract tot mei loopt? En hoe zouden jullie dit brengen? Ik zou inderdaad wel een tijdje door kunnen brengen bij familie en vrienden, dat hebben ze me al flink duidelijk gemaakt
Sociaal leven is niet mogelijk hier. Er is hier niks en we zijn iedere dag eigenlijk uitgeput.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zondag 22 oktober 2017 14:28
En het is niet onbeschoft dat ze jou veel meer laten werken dan de bedoeling is? Leren ze je ook echt nog veel of doe je vooral "rotklusjes"?
Cultuurverschil niet onderschatten. "Wij-Nederlanders" zijn inderdaad zeer direct en dat is vaak in andere landen niet zo.
Kun je daar geen andere opleiding vinden, meer in de bewoonde wereld, waardoor je meer sociale contacten kunt opbouwen, sporten etc.? Het afgesneden zijn van een sociaal leven is namelijk ook echt niet makkelijk, en lijkt me zeker als je ergens totaal nieuw bent, van groot belang.
Cultuurverschil niet onderschatten. "Wij-Nederlanders" zijn inderdaad zeer direct en dat is vaak in andere landen niet zo.
Kun je daar geen andere opleiding vinden, meer in de bewoonde wereld, waardoor je meer sociale contacten kunt opbouwen, sporten etc.? Het afgesneden zijn van een sociaal leven is namelijk ook echt niet makkelijk, en lijkt me zeker als je ergens totaal nieuw bent, van groot belang.
zondag 22 oktober 2017 14:43
je kan ook blijven, en aangeven dat je niet gaat overwerken omdat je het dan niet volhoudt. En dat je dan vertrekt als omstandigheden zo blijven. Het is hun bedrijf, zij moeten invaller regelen en accepteren dat er minder werk nu even dan ideaal is, gedaan wordt.
Als je direct zou opgeven in je leven, kom je niet snel op de mooie plekken, dus ik zou zeggen, regel betere afspraken en bekijk het nog een paar maanden.
Als je direct zou opgeven in je leven, kom je niet snel op de mooie plekken, dus ik zou zeggen, regel betere afspraken en bekijk het nog een paar maanden.
zondag 22 oktober 2017 14:50
Het is werk dat niet kan blijven liggen, het is met dieren. Dus overwerk moet wel omdat ze anders geen eten/water/medicijnen hebben etc.
Ik leer er ook echt wel wat, de trainingen zijn ook echt goed en in Nederland moeilijk te vinden.
Eind 2018 begin ik weer op een universiteit in Nederland, dus dan ga ik sowieso weer verder met studeren. Dat is dus geen optie om hier te zoeken (ook geen geld voor overigens haha).
Ik leer er ook echt wel wat, de trainingen zijn ook echt goed en in Nederland moeilijk te vinden.
Eind 2018 begin ik weer op een universiteit in Nederland, dus dan ga ik sowieso weer verder met studeren. Dat is dus geen optie om hier te zoeken (ook geen geld voor overigens haha).
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zondag 22 oktober 2017 14:56
Mooie gelegenheid om te leren om je grenzen te bewaken, nee te zeggen en niet jezelf verantwoordelijk te (laten) maken voor dingen (zoals onderbezetting) waar je niet verantwoordelijk voor bent.
zondag 22 oktober 2017 14:58
Ik zou blijven. Hetgeen waarvoor je kwam, de trainingen vindt je geweldig schrijf je, alleen de randvoorwaarden niet.
Voor je het weet is het mei en heb je op zak waar je voor gekomen bent.
Het is geen uitzichtloze situatie waar je in zit dus ik zou m'n schouders eronder zetten, je bent nog jong en doodgaan van een beetje hard werken ga je niet.
Voor je het weet is het mei en heb je op zak waar je voor gekomen bent.
Het is geen uitzichtloze situatie waar je in zit dus ik zou m'n schouders eronder zetten, je bent nog jong en doodgaan van een beetje hard werken ga je niet.
zondag 22 oktober 2017 15:03
Ja sluit ik me bij aan. MAar het gaat niet alleen om overwerken, ook de houding van werkgever is niet gemakkelijk. Als dit niet veranderd, na enkele weken, dan zou ik nog herzien om te vertrekken alsnog.stellar schreef: ↑22-10-2017 14:58Ik zou blijven. Hetgeen waarvoor je kwam, de trainingen vindt je geweldig schrijf je, alleen de randvoorwaarden niet.
Voor je het weet is het mei en heb je op zak waar je voor gekomen bent.
Het is geen uitzichtloze situatie waar je in zit dus ik zou m'n schouders eronder zetten, je bent nog jong en doodgaan van een beetje hard werken ga je niet.
En snap dat je motivatie lager is op dit moment als je collega vertrekt, dat heeft ook effect op jouw moraal en die van je baas.
Ga anders voornemen, het uit te praten en werk voorwaarden goed bespreken, en over maand herzien hoe het dan is.
anoniem_636ec96671ca6 wijzigde dit bericht op 22-10-2017 15:06
32.27% gewijzigd
zondag 22 oktober 2017 15:03
zondag 22 oktober 2017 15:24
Ook in Nederland loop je de kans dat je voor iemand moet werken waar je het niet mee kan vinden om wat voor rede dan ook, toch?
In plaats van weglopen van dingen/mensen kan je beter leren hoe je daar mee om kan gaan.
Ik snap dat het moeilijk is TO maar lijkt het je niet verschrikkelijk zonde om nu al op te geven?
zondag 22 oktober 2017 15:31
Ik denk dat veel mensen het idee hebben dat je bij een groot bedrijf zit waar ook anderen zijn. Dan is 'gewoon niet overwerken' een optie. Maar ik vermoed dat het meer iets is als een ranch in de middle of nowhere in Australie oid. Dan is het heel wat anders. Je woont feitelijk op het bedrijf, er is niemand buiten het bedrijf om mee te socializen, en je werkt waarschijnlijk enorm in een groep. Als je met zijn drieën koeien aan het melken bent, zeg je niet zo makkelijk: ok doei, ik ga netflixen, veel succes nog! Omdat het simpelweg niet kán blijven liggen (of je moet erg graag dieren willen mishandelen) en je degenen die je er mee opzadelt, morgen gewoon weer de hele dag naast je hebt. In feite werk je dan in een soort commune, en moet je alles met elkaar rooien, ook je sociale interacties.
Dat maakt ook het werken met mensen waar je echt niet mee overweg kunt heel anders. Als ik een collega niet zo mag, blijf ik beleefd, ga ze verder uit de weg en ga aan het eind van de dag naar huis en drink iets met een vriendin om te klagen. In jouw geval kun je elkaar waarschijnlijk bijna niet uit de weg, en moet je dat drankje ook met diezelfde mensen drinken.
Aangezien er blijkbaar we vacatures zijn, maar die simpelweg niet opgevuld worden, lijkt het probleem niet te zitten in onwil van het bedrijf maar problematische bezetting. Dat gaat dus niet opgelost worden met een goed gesprek van jou. Ik denk dat er maar twee opties zijn: doorgaan zoals je nu doet of weggaan. Als blijven geen optie is door te zwaar werk (en dat kan hoor, gewoon schouders eronder zetten is makkelijk te roepen als je niet 10 uur per dag met hooibalen sjouwt), moet je gaan. Dat ze dan nog meer problemen hebben, is dan weer niet jouw probleem. En door te vertrekken zit je ook niet opgezadeld met de problemen van anderen. Jammer voor de manager, maar die moet zelf met de eigenaar om tafel om een oplossing te vinden. Meer betalen voor de vacatures, seizoensarbeiders, betere voorwaardens, weet ik het. Maar dat is niet jouw probleem.
Dat maakt ook het werken met mensen waar je echt niet mee overweg kunt heel anders. Als ik een collega niet zo mag, blijf ik beleefd, ga ze verder uit de weg en ga aan het eind van de dag naar huis en drink iets met een vriendin om te klagen. In jouw geval kun je elkaar waarschijnlijk bijna niet uit de weg, en moet je dat drankje ook met diezelfde mensen drinken.
Aangezien er blijkbaar we vacatures zijn, maar die simpelweg niet opgevuld worden, lijkt het probleem niet te zitten in onwil van het bedrijf maar problematische bezetting. Dat gaat dus niet opgelost worden met een goed gesprek van jou. Ik denk dat er maar twee opties zijn: doorgaan zoals je nu doet of weggaan. Als blijven geen optie is door te zwaar werk (en dat kan hoor, gewoon schouders eronder zetten is makkelijk te roepen als je niet 10 uur per dag met hooibalen sjouwt), moet je gaan. Dat ze dan nog meer problemen hebben, is dan weer niet jouw probleem. En door te vertrekken zit je ook niet opgezadeld met de problemen van anderen. Jammer voor de manager, maar die moet zelf met de eigenaar om tafel om een oplossing te vinden. Meer betalen voor de vacatures, seizoensarbeiders, betere voorwaardens, weet ik het. Maar dat is niet jouw probleem.
zondag 22 oktober 2017 15:34
Dit is een kleine eenmanszaak lijkt het, dus is toch wat anders dan bedrijf waarbij je in avond weg gaat, TO is hier dacht en nacht, beetje woon community ding. Dan is communicatie heel belangrijk, kan je niet zomaar deur achter je dicht doen, en kan conflict vermijden of struisvogelen niet.
IN ieder geval goede uitdaging om te zien of jij de situatie kan verbeteren, en begrenzen en het naast zwaar, ook leuk kan maken in komende tijd.
IN ieder geval goede uitdaging om te zien of jij de situatie kan verbeteren, en begrenzen en het naast zwaar, ook leuk kan maken in komende tijd.
zondag 22 oktober 2017 16:16
Nee dieren zet je niet even weg. Dat zorgt ook meteen voor een groot verantwoordelijkheidsgevoel, soms misplaatst. Als ze je wel veel leren dan vind ik het wel een iets andere zaak. Mei is aan de andere kant nog best ver weg, en je eenzaam voelen zoveel maanden is niet goed. Het fysieke werk is zwaar, logisch daar moet je lichaam aan wennen.
zondag 22 oktober 2017 16:23
Aangeven dat je weg wil per bijvoorbeeld 1 december of tegen Kerst.
Als je ver zit, zal je immers sowieso toch een vliegticket moeten boeken.
Dan hebben zij tenminste de tijd om iemand anders te zoeken.
En zet je ze minder voor 't blok dan je (ex-)collega.
(Als ze dan op 1 december of met Kerst niemand hebben is het niet langer jouw probleem.)
En heb jij tijd om je huurder uit je huis te kieperen of voor jezelf andere slaapplaats te regelen in Nederland.
Als je ver zit, zal je immers sowieso toch een vliegticket moeten boeken.
Dan hebben zij tenminste de tijd om iemand anders te zoeken.
En zet je ze minder voor 't blok dan je (ex-)collega.
(Als ze dan op 1 december of met Kerst niemand hebben is het niet langer jouw probleem.)
En heb jij tijd om je huurder uit je huis te kieperen of voor jezelf andere slaapplaats te regelen in Nederland.
zondag 22 oktober 2017 16:23
Stel je gaat diergeneeskunde (of Wageningen) doen in sept. en je doet nu heel veel ervaring op, dat is toch ook heel veel waard.
Met dieren werken, is vaak geïsoleerd, dan op een andere manier je sociale contacten vormgeven?
In ieder geval de situatie niet zo laten, maak het bespreekbaar met je manager en eventueel ook met directe medewerkers (als die er zijn?).
Met dieren werken, is vaak geïsoleerd, dan op een andere manier je sociale contacten vormgeven?
In ieder geval de situatie niet zo laten, maak het bespreekbaar met je manager en eventueel ook met directe medewerkers (als die er zijn?).
zondag 22 oktober 2017 16:44
nausicaa, zo is inderdaad de situatie. We werken vrijwel constant samen, collega's laten stikken is echt geen optie. En dieren laten stikken uiteraard al helemaal niet
Dank jullie wel voor de reacties, ik ga er nog eens goed over na denken. Ik zie er inderdaad ook tegenop om hier kerst door te brengen omdat het er nu naar uitziet dat ik hier dan in m'n eentje ben.
Dank jullie wel voor de reacties, ik ga er nog eens goed over na denken. Ik zie er inderdaad ook tegenop om hier kerst door te brengen omdat het er nu naar uitziet dat ik hier dan in m'n eentje ben.
"Wine in the morning, and some breakfast at night. Oh baby, I'm beginning to see the light!"
zondag 22 oktober 2017 18:30
Ik zou een gesprek met je leidinggevende aangaan. Geef aan dat je blij bent met de trainingen en de kansen. Maar dat het je ook zwaar valt. Dat je graag samen met haar wilt nadenken over een oplossing. Zijn er roostermogelijkheden? Inhuur van tijdelijke krachten? Kunnen er zaken efficiënter? Denk er samen over na. Soms lucht het al op om er over te praten.
Weggaan kan altijd nog. Maar bewaak je grenzen tot die tijd zoveel mogelijk. Als het echt niet gaat en ten koste gaat van jezelf dan moet je niet te lang wachten en gaan. Het is een stage en moet je geen burnout kosten.
Weggaan kan altijd nog. Maar bewaak je grenzen tot die tijd zoveel mogelijk. Als het echt niet gaat en ten koste gaat van jezelf dan moet je niet te lang wachten en gaan. Het is een stage en moet je geen burnout kosten.
zondag 22 oktober 2017 19:33
TO, studeer je diergeneeskunde? Zo ja, dan zou ik in Nederland z.s.m. een coach inschakelen. Dit is een probleem waar heel veel startende dierenartsen op vastlopen; de diensten, het verantwoordelijkheidsgevoel, de lange en zware werkdagen en daar bovenop de diensten.
Er zijn in Nederland genoeg werkgroepen en individuele coaches waar je terecht kunt. Maak daar gebruik van, anders gaat het werkende leven je straks verschrikkelijk tegenvallen.
Voor nu: ga gewoon naar huis. Je moet nog zolang werken en als het even kan met plezier!
Er zijn in Nederland genoeg werkgroepen en individuele coaches waar je terecht kunt. Maak daar gebruik van, anders gaat het werkende leven je straks verschrikkelijk tegenvallen.
Voor nu: ga gewoon naar huis. Je moet nog zolang werken en als het even kan met plezier!
