Werk & Studie
alle pijlers
volwassen zoon doet niks
maandag 18 december 2017 10:44
Klinkt alsof hij inderdaad eerst psychisch weer even op de rit moet komen.
Ik snap wel dat het voor spanningen zorgt om je volwassen kind weer in huis te hebben. Aan de andere kant heb je hem zelf opgehaald en in huis genomen. Als er sindsdien niets veranderd is mbt zijn problemen kun je niet verwachten dat als je hem nu weer het huis uit zet, dat het dan ineens wel goed gaat. Eerst februari dus maar eens afwachten, en hem zelf met oplossingen laten komen.
Verder misschien in de tussentijd inzetten op een vast dagritme en successen vieren? Knap dat hij het parttime baantje vast weet te houden: dat is positief! Hij zal moeten geloven dat hij meer kan dan dat, anders gaat het hem niet lukken.
En uit ervaring weet ik dat ouders-die-het-beter-weten niet perse bijdragen aan zelfstandigheid en eigenwaarde. Concentreer je dus goed op hoe je hier zelf mee omgaat in plaats van van je kind te verwachten dat hij het allemaal in 1x weet op te lossen.
Ik snap wel dat het voor spanningen zorgt om je volwassen kind weer in huis te hebben. Aan de andere kant heb je hem zelf opgehaald en in huis genomen. Als er sindsdien niets veranderd is mbt zijn problemen kun je niet verwachten dat als je hem nu weer het huis uit zet, dat het dan ineens wel goed gaat. Eerst februari dus maar eens afwachten, en hem zelf met oplossingen laten komen.
Verder misschien in de tussentijd inzetten op een vast dagritme en successen vieren? Knap dat hij het parttime baantje vast weet te houden: dat is positief! Hij zal moeten geloven dat hij meer kan dan dat, anders gaat het hem niet lukken.
En uit ervaring weet ik dat ouders-die-het-beter-weten niet perse bijdragen aan zelfstandigheid en eigenwaarde. Concentreer je dus goed op hoe je hier zelf mee omgaat in plaats van van je kind te verwachten dat hij het allemaal in 1x weet op te lossen.
maandag 18 december 2017 10:47
Moeilijke situatie, idd heel veel sterkte. Zou je zoon wel zo lang mogelijk veilig thuis houden en er voor hem proberen te zijn. Het zal voor hem ook lastig zijn en jij bent als moeder (en vader?) wel een onmisbare steun. Waarom zorgt het thuis voor spanningen? Heeft hij een beetje een sociaal leven?
maandag 18 december 2017 11:14
Wat een moeilijke situatie TO! Kan me goed voorstellen dat je hier kopzorgen van hebt. Kan hij alvast naar de POH GGZ via de huisarts voor laagdrempelige gesprekken?
Ik zou niet teveel over de opgebouwde schulden en het niet afronden van een studie beginnen. Dit weet hij zelf ook wel. En dat verander je nu niet even gauw.
Ik zou wel afspraken maken over de hoeveelheid game tijd ondanks dat het een volwassen vent is. Hij woont weer bij jullie in huis en jullie regels. Ook een stuk zelfbescherming. Een gezond dag en nachtritme is vaak weer een goede start. Hoe staat hij hierzelf in? Iets opleggen werkt vaak averechts maar hij heeft vast zelf ook wel door dat zoveel gamen hem niet verder gaat helpen.
Wat kan hij nog meer doen naast zijn werk? Wat voor klussen liggen er in en om het huis? Een overzichtelijk schema maken kan wellicht helpen. Heb zelf lang met mannen met ASS gewerkt en zo'n schema kan echt houvast geven om weer in een gezond ritme te komen.
Even een voorbeeld:
7 uur opstaan
715 douchen
730 ontbijten
8 uur naar het werk
En dan verder samen invulken voor de rest van zijn dag
Toewerken naar een doel kan ook helpen. Jullie willen waarschijnlijk geen van allen dat hij weer jaren thuis woont. Wat is reeel voor hem om weer uit huis te gaan? Wat heeft hij hiervoor nodig om dit te bereiken? Gestructureerd en doelmatig hiernaartoe werken, biedt ook perspectief. Wat is zijn lange termijn doel? Wat zijn korte termijn doelen?
Ik zou niet teveel over de opgebouwde schulden en het niet afronden van een studie beginnen. Dit weet hij zelf ook wel. En dat verander je nu niet even gauw.
Ik zou wel afspraken maken over de hoeveelheid game tijd ondanks dat het een volwassen vent is. Hij woont weer bij jullie in huis en jullie regels. Ook een stuk zelfbescherming. Een gezond dag en nachtritme is vaak weer een goede start. Hoe staat hij hierzelf in? Iets opleggen werkt vaak averechts maar hij heeft vast zelf ook wel door dat zoveel gamen hem niet verder gaat helpen.
Wat kan hij nog meer doen naast zijn werk? Wat voor klussen liggen er in en om het huis? Een overzichtelijk schema maken kan wellicht helpen. Heb zelf lang met mannen met ASS gewerkt en zo'n schema kan echt houvast geven om weer in een gezond ritme te komen.
Even een voorbeeld:
7 uur opstaan
715 douchen
730 ontbijten
8 uur naar het werk
En dan verder samen invulken voor de rest van zijn dag
Toewerken naar een doel kan ook helpen. Jullie willen waarschijnlijk geen van allen dat hij weer jaren thuis woont. Wat is reeel voor hem om weer uit huis te gaan? Wat heeft hij hiervoor nodig om dit te bereiken? Gestructureerd en doelmatig hiernaartoe werken, biedt ook perspectief. Wat is zijn lange termijn doel? Wat zijn korte termijn doelen?
anoniem_6436e00ec66d4 wijzigde dit bericht op 18-12-2017 11:20
16.10% gewijzigd
maandag 18 december 2017 11:15
Hallo,
Ik snap het gevoel dat het lastig is. Probeer in je hoofd te houden dat hij dit niet expres doet. Psychisch niet in orde zijn is niet iets waar je om vraagt. Uit eigen ervaringen weet ik hoe het is om samen te wonen met een volwassen persoon die niets uitvoert. De stap om psychisch hulp te krijgen is al een fantastische stap. Psychisch hulp krijgen en werken aan jezelf kost veel energie. Knap dat hij dit aangaat. Wat voor nu denk ik belangrijk is, ook om de spanningen thuis in te dammen is het aanbrengen van structuur.
Dus: niet laten slapen tot begin middag/late ochtend uren. Vraag of hij het een en ander aan klusjes in huis aanpakt. Structurele klussen; schoonmaken, stofzuigen etc. Waar hij het meest baat bij gaat hebben is het krijgen van structuur, helemaal als ik lees dat hij een game verslaving ontwikkelde. Is het tevens wellicht een idee om naast zijn parttime baan vrijwilligerswerk te gaan doen? Puur voor de zelf ontplooiing en structuur?
Key: structuur. Voor behandeling zul je inderdaad moeten afwachten tot februari.
Ik snap het gevoel dat het lastig is. Probeer in je hoofd te houden dat hij dit niet expres doet. Psychisch niet in orde zijn is niet iets waar je om vraagt. Uit eigen ervaringen weet ik hoe het is om samen te wonen met een volwassen persoon die niets uitvoert. De stap om psychisch hulp te krijgen is al een fantastische stap. Psychisch hulp krijgen en werken aan jezelf kost veel energie. Knap dat hij dit aangaat. Wat voor nu denk ik belangrijk is, ook om de spanningen thuis in te dammen is het aanbrengen van structuur.
Dus: niet laten slapen tot begin middag/late ochtend uren. Vraag of hij het een en ander aan klusjes in huis aanpakt. Structurele klussen; schoonmaken, stofzuigen etc. Waar hij het meest baat bij gaat hebben is het krijgen van structuur, helemaal als ik lees dat hij een game verslaving ontwikkelde. Is het tevens wellicht een idee om naast zijn parttime baan vrijwilligerswerk te gaan doen? Puur voor de zelf ontplooiing en structuur?
Key: structuur. Voor behandeling zul je inderdaad moeten afwachten tot februari.
maandag 18 december 2017 11:16
Ik zou de gesprekken over zijn toekomst voorlopig even uitstellen en overlaten aan de professionals. En verder heel ouderwets: rust, reinheid en regelmaat. Achter dat beeldscherm vandaan en lekker de buitenlucht in; iedere dag anderhalf a twee uur fietsen, (hard)lopen, wandelen. En laat hem meehelpen in huis; koken, boodschappen doen, schoonmaken, de was, etc.
maandag 18 december 2017 11:17
Vergis je niet, een gameverslaving is een ernstig probleem. Hij zal de hulp die hij in februari gaat krijgen echt nodig hebben en het zal waarschijnlijk wel even duren voordat hij zijn zaakjes op orde heeft.
Dat hij geen serieus gesprek met je wil aangaan over zijn toekomstplannen snap ik wel. Dat is (vermoed ik) een deel schaamte, een deel zelf ook echt niet weten hoe nu verder en een deel niet om kunnen gaan met de druk die zo'n gesprek op hem legt. Wat Toverspiegel zegt over ouders die "het beter weten" is verstandig. Hoe goed bedoeld jouw gesprekken, advies en voorzetten ook zijn, de kans dat ze bij hem goed aankomen is klein. De kans dat ze zijn schaamte vergroten groot.
Heel veel succes, dit is voor jou als moeder heel moeilijk!
Dat hij geen serieus gesprek met je wil aangaan over zijn toekomstplannen snap ik wel. Dat is (vermoed ik) een deel schaamte, een deel zelf ook echt niet weten hoe nu verder en een deel niet om kunnen gaan met de druk die zo'n gesprek op hem legt. Wat Toverspiegel zegt over ouders die "het beter weten" is verstandig. Hoe goed bedoeld jouw gesprekken, advies en voorzetten ook zijn, de kans dat ze bij hem goed aankomen is klein. De kans dat ze zijn schaamte vergroten groot.
Heel veel succes, dit is voor jou als moeder heel moeilijk!
maandag 18 december 2017 11:18
Kunnen jullie in jullie huis geen plekje voor hem creëren? Hij moet zijn leven op orde krijgen, maar heeft niet eens een plekje voor zichzelf, hoe in godsnaam kun je verwachten dat er dan wel stappen worden gezet. Jullie halen hem naar huis, maar hebben hem eigenlijk niet veel meer te bieden. Omdat hij het nu misschien niet zelf kan, zou het fijn zijn als iemand een plekje voor hem regelt waar hij echt 'thuis' kan zijn. Nu is hij een soort zwerver die af en toe ergens op de bank crasht.
maandag 18 december 2017 11:19
maandag 18 december 2017 11:23
Dus jij bent in die 4 jaar naar een kleiner huis verhuist? Want iets anders kan ik iet bedenken waarom hij geen eigen kamer zou hebben.bodemdier schreef: ↑18-12-2017 10:34Mijn zoon (24 jaar, vwo-diploma natuur &gezondheid) is helemaal vastgelopen. Na het behalen van zijn diploma is hij aan een universiteit gaan studeren en op kamers gegaan
Dit is inmiddels al weer ruim een half jaar geleden. Al deze tijd slaapt hij afwisselend bij ons op de bank of bij een ander familielid.
maandag 18 december 2017 11:25
Wat naar om je zoon zo te zien worstelen 
Ik heb ervaring met een broer die een game-verslaving had. Psychische hulp kan echt helpen, dus goed dat jullie aan de bel hebben getrokken!
Wil hij wel een studie afmaken? Ik werk zelf op een hogeschool, dus weet een beetje hoe het zit met vertraging etc. Wist de universiteit van zijn problemen? Wanneer er sprake is van persoonlijke omstandigheden, is het vaak mogelijk om door te studeren ondanks negatief BSA. Maar dan moet je zoon wel zelf de stap nemen om naar de studieadviseur en de examencommissie te gaan.
Natuurlijk eerst focussen op hulp! Maar mocht hij daarna weer een studie op willen pakken, zou ik eens contact opnemen met de vorige studies voor hij aan iets nieuws begint. Anders zou het zo zonde zijn van de wel behaalde studiepunten.
Verder nog een tip: wanneer er sprake is van persoonlijke omstandigheden heb je recht op een jaar extra studiefinanciering en OV. Ik weet niet hoe dat nu zit, omdat hij al even gestopt is en studenten nu natuurlijk geen recht meer hebben op stufi. Maar ik zou dit tegen die tijd zeker navragen bij DUO!
Verder zou ik je aanraden vooral ritme en structuur te creëren voor je zoon. Zodra je zelf opstaat, zoon uit bed schoppen. Laat hem ook wat taken in huis doen. Ga een paar keer per week wandelen in de avond bijvoorbeeld. Zorg dat hij op tijd naar bed gaat. Natuurlijk kun je hem niet dwingen, maar hem zo veel mogelijk mee laten gaan in jullie ritme kan wel helpen.
Sterkte. Hopelijk gaat de psychische hulp hem verder brengen!
Ik heb ervaring met een broer die een game-verslaving had. Psychische hulp kan echt helpen, dus goed dat jullie aan de bel hebben getrokken!
Wil hij wel een studie afmaken? Ik werk zelf op een hogeschool, dus weet een beetje hoe het zit met vertraging etc. Wist de universiteit van zijn problemen? Wanneer er sprake is van persoonlijke omstandigheden, is het vaak mogelijk om door te studeren ondanks negatief BSA. Maar dan moet je zoon wel zelf de stap nemen om naar de studieadviseur en de examencommissie te gaan.
Natuurlijk eerst focussen op hulp! Maar mocht hij daarna weer een studie op willen pakken, zou ik eens contact opnemen met de vorige studies voor hij aan iets nieuws begint. Anders zou het zo zonde zijn van de wel behaalde studiepunten.
Verder nog een tip: wanneer er sprake is van persoonlijke omstandigheden heb je recht op een jaar extra studiefinanciering en OV. Ik weet niet hoe dat nu zit, omdat hij al even gestopt is en studenten nu natuurlijk geen recht meer hebben op stufi. Maar ik zou dit tegen die tijd zeker navragen bij DUO!
Verder zou ik je aanraden vooral ritme en structuur te creëren voor je zoon. Zodra je zelf opstaat, zoon uit bed schoppen. Laat hem ook wat taken in huis doen. Ga een paar keer per week wandelen in de avond bijvoorbeeld. Zorg dat hij op tijd naar bed gaat. Natuurlijk kun je hem niet dwingen, maar hem zo veel mogelijk mee laten gaan in jullie ritme kan wel helpen.
Sterkte. Hopelijk gaat de psychische hulp hem verder brengen!
anoniem_63a1715f0c4db wijzigde dit bericht op 18-12-2017 11:27
1.34% gewijzigd
maandag 18 december 2017 11:29
Plangroep, is dat voor een game-verslaving of voor Asperger?
Laat zo snel mogelijk onderzoeken of hij Asperger o.i.d. heeft.
Na de diagnose duurt het minstens nog een half jaar eer er behandeling is.
Maar je kunt intussen een PGB aanvragen als dit aan de hand is, of ondersteuning vanuit de WMO (= de gemeente. Ik weet niet hoe de regels nu zijn).
(misschien ook een Wajong-uitkering)
Laat zo snel mogelijk onderzoeken of hij Asperger o.i.d. heeft.
Na de diagnose duurt het minstens nog een half jaar eer er behandeling is.
Maar je kunt intussen een PGB aanvragen als dit aan de hand is, of ondersteuning vanuit de WMO (= de gemeente. Ik weet niet hoe de regels nu zijn).
(misschien ook een Wajong-uitkering)
Wat is de vraag die ik niet weet maar wel moet stellen?
maandag 18 december 2017 11:30
Ik zou toch altijd nog zo ruim willen wonen dat er nog een kind kan komen logeren zonder direct op de bank te moeten slapen. Maar dat is natuurlijk persoonlijk.JulienClerc schreef: ↑18-12-2017 11:26Lijkt me niet zo heel gek toch. Doen heel veel ouders volgens mij.
maandag 18 december 2017 11:33
Nou nee. Wel na een x aantal jaar maar met een zoon die nét pas het huis uit is? Lijkt me niet. Ik ken geen ouders die funda al afstruinen als hun kind 18 word om 'm het huis uit te schoppen. Kind dat op kamers gaat is in de eerste instantie toch vaak in het weekend nog wel thuis, komt met de was etc Als je kind een echt huis heeft en eigen gezin /partner ok Maar dit? Geloof er niets vanJulienClerc schreef: ↑18-12-2017 11:26Lijkt me niet zo heel gek toch. Doen heel veel ouders volgens mij.
maandag 18 december 2017 12:00
kan hij zich niet beter laten omscholen voor de computerbranche? 
Mijn onderbuurman heeft ASS, en doet ook niks.Geen werk, geen studie , geen vrijwilligerswerk.
Volgens mij moet je zelf actie ondernemen!, want uit zichzelf doen die mannen niks.
Mijn onderbuurman heeft ASS, en doet ook niks.Geen werk, geen studie , geen vrijwilligerswerk.
Volgens mij moet je zelf actie ondernemen!, want uit zichzelf doen die mannen niks.
anoniem_180388 wijzigde dit bericht op 18-12-2017 12:17
4.13% gewijzigd
maandag 18 december 2017 12:07
Dit ja. Ik kan me voorstellen dat hij zich niet echt welkom voelt. Dat helpt niet echt lijkt me.Andersom schreef: ↑18-12-2017 11:18Kunnen jullie in jullie huis geen plekje voor hem creëren? Hij moet zijn leven op orde krijgen, maar heeft niet eens een plekje voor zichzelf, hoe in godsnaam kun je verwachten dat er dan wel stappen worden gezet. Jullie halen hem naar huis, maar hebben hem eigenlijk niet veel meer te bieden. Omdat hij het nu misschien niet zelf kan, zou het fijn zijn als iemand een plekje voor hem regelt waar hij echt 'thuis' kan zijn. Nu is hij een soort zwerver die af en toe ergens op de bank crasht.
