Werk & Studie
alle pijlers
Steven ik af op een burn-out?
donderdag 15 februari 2018 21:38
Hoi iedereen,
Ik loop er al een tijdje mee rond, maar omdat het te erg wordt, heb ik besloten mijn verhaal te doen.
Toen ik 38 weken zwanger was, heb ik op mijn huidige job een heel negatief evaluatiegesprek gehad, dat als een complete verrassing kwam, want ik kreeg ervoor geen signalen. Zonder hier het hele gesprek uit de doeken te doen; ik ben hiermee naar de personeelsdienst gegaan en zij zeiden dat mn leidinggevende dit niet zomaar kon maken. Uiteindelijk werd een nieuwe leidinggevende (de andere was er helaas ook nog en de grotere baas) aangesteld en zij diende me dan te evalueren over een periode van ongeveer 6 maanden. Uiteindelijk hebben ze hun negatieve beslissing moeten herzien en me toch een positieve beslissing gegeven (omdat de eerste beslissing ongegrond was en ze dachten hiermee te kunnen wegkomen).
Mijn vertrouwen was echter volledig weg in mijn leidinggevenden en velen op de dienst hadden te maken met een burnout of gingen weg. Dus ik zocht naar een nieuwe functie binnen dezelfde organisatie en liever dichter bij huis.
Na te solliciteren kreeg ik wat ik wou: een nieuwe functie op een nieuwe dienst en dichter bij huis.
Zoals iedere nieuwe job/functie (gelijkwaardig niveau, geen promotie), is alle begin moeilijk.
Een nieuw programma aanleren en het gaat om sociale wetgeving waar ik geen affiniteit mee heb.
Daarom zal ik een opleiding in avondonderwijs moeten volgen (naast mijn voltijdse job).
Ik had en heb hier wel zin in, maar toch merk ik dat het zwaar is.
Ik heb ook op mijn vorige dienst tot de laatste dag alles gegeven en ben dan meteen in een nieuwe job gevlogen. Ik heb mijn collega's waar ik een goede band mee heb, moeten achterlaten en moet nu wennen aan nieuwe collega's. Er is ook een compleet andere aanpak en ook hier moet ik aan wennen. Ik voel me meer op mezelf aangewezen.
Ik voel me onzeker en heb enorm veel faalangst. Er zijn ook andere nieuwe collega's en zij lijken sneller nieuwe stof op te nemen dan ik.
Daarnaast heb ik een dochtertje van bijna 9 maanden en ook daar moet voor gezorgd worden en aandacht aan gegeven worden terwijl ik me lusteloos en futloos voel.
Ik geraak in paniek want ik heb het gevoel dat ik steeds meer wegkwijn en ik kan en mag nu echt niet in een burn-out terechtkomen.
Iemand ervaringen/tips?
Groetjes,
Ik loop er al een tijdje mee rond, maar omdat het te erg wordt, heb ik besloten mijn verhaal te doen.
Toen ik 38 weken zwanger was, heb ik op mijn huidige job een heel negatief evaluatiegesprek gehad, dat als een complete verrassing kwam, want ik kreeg ervoor geen signalen. Zonder hier het hele gesprek uit de doeken te doen; ik ben hiermee naar de personeelsdienst gegaan en zij zeiden dat mn leidinggevende dit niet zomaar kon maken. Uiteindelijk werd een nieuwe leidinggevende (de andere was er helaas ook nog en de grotere baas) aangesteld en zij diende me dan te evalueren over een periode van ongeveer 6 maanden. Uiteindelijk hebben ze hun negatieve beslissing moeten herzien en me toch een positieve beslissing gegeven (omdat de eerste beslissing ongegrond was en ze dachten hiermee te kunnen wegkomen).
Mijn vertrouwen was echter volledig weg in mijn leidinggevenden en velen op de dienst hadden te maken met een burnout of gingen weg. Dus ik zocht naar een nieuwe functie binnen dezelfde organisatie en liever dichter bij huis.
Na te solliciteren kreeg ik wat ik wou: een nieuwe functie op een nieuwe dienst en dichter bij huis.
Zoals iedere nieuwe job/functie (gelijkwaardig niveau, geen promotie), is alle begin moeilijk.
Een nieuw programma aanleren en het gaat om sociale wetgeving waar ik geen affiniteit mee heb.
Daarom zal ik een opleiding in avondonderwijs moeten volgen (naast mijn voltijdse job).
Ik had en heb hier wel zin in, maar toch merk ik dat het zwaar is.
Ik heb ook op mijn vorige dienst tot de laatste dag alles gegeven en ben dan meteen in een nieuwe job gevlogen. Ik heb mijn collega's waar ik een goede band mee heb, moeten achterlaten en moet nu wennen aan nieuwe collega's. Er is ook een compleet andere aanpak en ook hier moet ik aan wennen. Ik voel me meer op mezelf aangewezen.
Ik voel me onzeker en heb enorm veel faalangst. Er zijn ook andere nieuwe collega's en zij lijken sneller nieuwe stof op te nemen dan ik.
Daarnaast heb ik een dochtertje van bijna 9 maanden en ook daar moet voor gezorgd worden en aandacht aan gegeven worden terwijl ik me lusteloos en futloos voel.
Ik geraak in paniek want ik heb het gevoel dat ik steeds meer wegkwijn en ik kan en mag nu echt niet in een burn-out terechtkomen.
Iemand ervaringen/tips?
Groetjes,
donderdag 15 februari 2018 21:55
donderdag 15 februari 2018 21:58
Pieker je veel? Slaap je nog goed s nachts? (Afgezien van evt nachtelijke onderbrekingen door de kleine). Heb je ook ‘me’ time waarin je kunt ontspannen?
Je kunt altijd een vrijblijvende afspraak maken met de bedrifsmaatschappelijk werker om er over te praten. Hij/zij kan je verder helpen.
Heb je het al aangekaart bij je leidinggevende? Dat je je niet helemaal senang voelt op dit moment bedoel ik. Kun je samen kijken naar mogelijkheden, welke dingen wel al nu moeten en wat prima even kan blijven liggen.
Loop jezelf niet voorbij en trek tijdig aan de bel. Geloof me, je wilt niet overspannen raken.
Je kunt altijd een vrijblijvende afspraak maken met de bedrifsmaatschappelijk werker om er over te praten. Hij/zij kan je verder helpen.
Heb je het al aangekaart bij je leidinggevende? Dat je je niet helemaal senang voelt op dit moment bedoel ik. Kun je samen kijken naar mogelijkheden, welke dingen wel al nu moeten en wat prima even kan blijven liggen.
Loop jezelf niet voorbij en trek tijdig aan de bel. Geloof me, je wilt niet overspannen raken.
donderdag 15 februari 2018 22:08
Een burn out zie je niet aankomen. Het overkomt je. Een burn out heb je als je compleet op bent en eigenlijk niks meer kan. Die kant kan het echter wel op gaan. Zoals hierboven ook werd gevraagd, heb je nog wel ‘me’ time?
Als ik weer op die T-splitsing kom te staan waar de ene kant naar een burn out/overspanning (en de rest wat er bij komt kijken) gaat en de andere kant naar een nieuwe job, minder werken, minder salaris, dan hoef ik je niet te vertellen waar ik voor kies.
Het enige wat je moet, is voor jezelf zorgen.
Als ik weer op die T-splitsing kom te staan waar de ene kant naar een burn out/overspanning (en de rest wat er bij komt kijken) gaat en de andere kant naar een nieuwe job, minder werken, minder salaris, dan hoef ik je niet te vertellen waar ik voor kies.
Het enige wat je moet, is voor jezelf zorgen.
zaterdag 17 februari 2018 07:59
Het is ook wel heel erg veel hè: fulltime baan, daarnaast nog studeren en een baby thuis. Je bent nu pas zo’n beetje ontzwangerd en veel vrouwen hebben last van slechte concentratie in die periode dus ik vind het ook niet zo gek dat het je wat meer moeite kost om zo veel nieuwe dingen te leren.
Ik had dat zeker weten niet volgehouden in die tijd, het eerste jaar voelde voor mij op het werk toch een beetje overleven (als in: ik ben er voor mijn werk in de uren dat ik aanwezig ben, en in wil mijn werk goed doen maar ik had weinig puf voor extra taken/nieuwe uitdagingen/mezelf ontwikkelen, dar kwam later pas weer).
De vraag is aan jou wat je hier mee doet. Ze kunnen het niet leuk vinden als je minder uren gaat werken, maar als je over een tijdje volledig thuis komt te zitten hebben ze helemaal niks meer aaa je.
Ik had dat zeker weten niet volgehouden in die tijd, het eerste jaar voelde voor mij op het werk toch een beetje overleven (als in: ik ben er voor mijn werk in de uren dat ik aanwezig ben, en in wil mijn werk goed doen maar ik had weinig puf voor extra taken/nieuwe uitdagingen/mezelf ontwikkelen, dar kwam later pas weer).
De vraag is aan jou wat je hier mee doet. Ze kunnen het niet leuk vinden als je minder uren gaat werken, maar als je over een tijdje volledig thuis komt te zitten hebben ze helemaal niks meer aaa je.
zondag 18 februari 2018 20:43
Bedankt voor de reacties iedereen 
Dit weekend heb ik wat me-time genomen: een gezichtsbehandeling, inclusief massage. Heb daar van genoten!
Vandaag ook met mn zus en metekindje naar de bowling gegaan, omdat ik thuis contant aan het werken was: strijken, wasjes draaien, groentepap maken en natuurlijk typische taakjes als een mama van een baby.
Ik heb vrijdag ook een gesprek gehad met mn leidinggevende en ik ben er met een goed gevoel naar buiten gegaan.
Ik had er terug meer zin in, maar heb toch voor mezelf uitgemaakt hier en daar wat langere weekends te nemen over enkele weken, als het grootste gedeelte van de opleidingen erop zit en als de zomer eraan komt. Dan heb je er ook meer aan
Op het werk is er helaas geen dienst waar werknemers die het moeilijk hebben bij terecht kunnen. Ik had de problemen van de vorige dienst aangekaart bij HR (net zoals zovele andere collega's ; hun reactie: ze weten van de problemen maar ze kunnen er niets aan veranderen... .
Het enige dat ik nog moet leren, en dat zal een kwestie van tijd en oefenen zijn, is relativeren.
Een job is het niet waard om er je gezondheid voor in gevaar te brengen.
Maar thuis zitten is ook niets voor mij
Dit weekend heb ik wat me-time genomen: een gezichtsbehandeling, inclusief massage. Heb daar van genoten!Vandaag ook met mn zus en metekindje naar de bowling gegaan, omdat ik thuis contant aan het werken was: strijken, wasjes draaien, groentepap maken en natuurlijk typische taakjes als een mama van een baby.
Ik heb vrijdag ook een gesprek gehad met mn leidinggevende en ik ben er met een goed gevoel naar buiten gegaan.
Ik had er terug meer zin in, maar heb toch voor mezelf uitgemaakt hier en daar wat langere weekends te nemen over enkele weken, als het grootste gedeelte van de opleidingen erop zit en als de zomer eraan komt. Dan heb je er ook meer aan
Op het werk is er helaas geen dienst waar werknemers die het moeilijk hebben bij terecht kunnen. Ik had de problemen van de vorige dienst aangekaart bij HR (net zoals zovele andere collega's ; hun reactie: ze weten van de problemen maar ze kunnen er niets aan veranderen... .
Het enige dat ik nog moet leren, en dat zal een kwestie van tijd en oefenen zijn, is relativeren.
Een job is het niet waard om er je gezondheid voor in gevaar te brengen.
Maar thuis zitten is ook niets voor mij
