Werk & Studie
alle pijlers
Had ik dit anders aan moeten pakken?
vrijdag 16 februari 2018 16:30
Afgelopen woensdag is er een situatie geweest, waar ik nu twee collega’s over hoorde praten. Ik zat op de wc en mijn collega’s stonden in de pantry over mij te praten. Ze weten niet dat ik hen gehoord heb. Laat ik maar even beginnen met een voorgeschiedenis en daarna wat er woensdag was.
Ik ben aan het reintegreren. Ik ben een half jaar ziek geweest en ben nu aan het opbouwen. 3 dagen drie uur per dag. Ik tel dus eigenlijk niet mee in het rooster. Maar nu was het geval dat we woensdag het rooster net rond was gekregen. Maar een collega kreeg bericht dat haar schoonvader in het ziekenhuis was opgenomen (met een gebroken heup) en ze wilde zo snel mogelijk haar man bijstaan en kinderen opvangen. Nu werd er dus vragend naar mij gekeken of ik langer wilde blijven. Dus i.p.v. om 11.00 naar huis, om 16.30 naar huis.
Maar ik heb dus gezegd dat, hoe vervelend ik het ook vind, dit niet ging lukken.
Ten eerste omdat voor mij die 3 uur per dag echt de max. is.. eventueel een extra uur of twee uur had ik nog kunnen overzien maar tot 16.30 niet.
Ten tweede wacht er een hondje op mij die nog nooit langer dan 5 uur alleen is geweest. Normaal had ik mijn ouders (met sleutel) kunnen vragen, maar die zitten in Italië.
Ik ben dus naar huis gegaan. Maar nu vandaag hoorde ik mijn collega’s praten over hoe erg ik hen tegen ben gevallen. Samenvattend: Dat zij een half jaar een tandje hebben bij moeten zetten door mijn ziekzijn en dat ik nu op mijn beurt een collega laat barsten.
Ze weten niet dat ik hen gehoord heb. Ik heb er ook niets over gezegd maar ik ben wel met een rotgevoel naar huis gegaan en ik zit mij af te vragen hoe en of ik dit anders had aan moeten pakken?
Ik ben aan het reintegreren. Ik ben een half jaar ziek geweest en ben nu aan het opbouwen. 3 dagen drie uur per dag. Ik tel dus eigenlijk niet mee in het rooster. Maar nu was het geval dat we woensdag het rooster net rond was gekregen. Maar een collega kreeg bericht dat haar schoonvader in het ziekenhuis was opgenomen (met een gebroken heup) en ze wilde zo snel mogelijk haar man bijstaan en kinderen opvangen. Nu werd er dus vragend naar mij gekeken of ik langer wilde blijven. Dus i.p.v. om 11.00 naar huis, om 16.30 naar huis.
Maar ik heb dus gezegd dat, hoe vervelend ik het ook vind, dit niet ging lukken.
Ten eerste omdat voor mij die 3 uur per dag echt de max. is.. eventueel een extra uur of twee uur had ik nog kunnen overzien maar tot 16.30 niet.
Ten tweede wacht er een hondje op mij die nog nooit langer dan 5 uur alleen is geweest. Normaal had ik mijn ouders (met sleutel) kunnen vragen, maar die zitten in Italië.
Ik ben dus naar huis gegaan. Maar nu vandaag hoorde ik mijn collega’s praten over hoe erg ik hen tegen ben gevallen. Samenvattend: Dat zij een half jaar een tandje hebben bij moeten zetten door mijn ziekzijn en dat ik nu op mijn beurt een collega laat barsten.
Ze weten niet dat ik hen gehoord heb. Ik heb er ook niets over gezegd maar ik ben wel met een rotgevoel naar huis gegaan en ik zit mij af te vragen hoe en of ik dit anders had aan moeten pakken?
vrijdag 16 februari 2018 16:39
Je bent nog niet beter. Ik heb het ook meegemaakt. Ben nu weer fulltime aan de slag, maar ik heb langzaam opgebouwd. En dat was ook nodig. Ben tijdens het opbouwen strak gehouden door onze HR dame. Zij stuurde mij weg als ik te lang aanwezig was. Als ik jou was zou ik een keer tijdens het koffiemoment het woord nemen en vertellen hoe dit werkt. Ook al lijk je niet meer ziek, je bent er nog niet. En als zij te hard hebben moeten werken toen jij afwezig was, moeten ze klagen over jullie leidinggevende die dit niet heeft opgelost. Ze moeten niet klagen over jou.
Dus nee, je had het niet anders moeten doen. Sterkte..
Dus nee, je had het niet anders moeten doen. Sterkte..
vrijdag 16 februari 2018 16:43
Dan heb ik opvang voor de hond. Ik werk 32 uur verdeeld over 2 halve dagen en 3 hele dagen. Op de drie hele dagen heb ik opvang. Maar die opvang kan ik niet terplekke even regelen. Wel met mijn ouders trouwens normaal gesproken, maar die zijn er nu niet.vivajaline schreef: ↑16-02-2018 16:39Lastig
Ik vind dat je goed je grenzen hebt bewaakt.
Je werkt niet voor niks nu maar drie uur.
Ik zou het wel aankaarten idd desnoods met lg erbij
Maar hoe doe je dat met je hondje als je beter bent?
vrijdag 16 februari 2018 16:47
Het is een beetje geven en nemen in dit soort situaties. Blijkbaar hebben je collega's het idee dat je heel veel hebt genomen en dat dit het moment was waarop je iets had kunnen geven.
Dat het anders ligt omdat jij aan het herstellen bent van een zwaar ziekbed weten je collega's niet. Die zien enkel dat je er een half jaar niet was en nu je er was en ze je nodig hadden gaf je niet thuis.
Ik zeg niet dat dat redelijk is, of dat ik dat vind, ik wil je enkel meegeven dat dit is wat zij waarschijnlijk denken.
Dat het anders ligt omdat jij aan het herstellen bent van een zwaar ziekbed weten je collega's niet. Die zien enkel dat je er een half jaar niet was en nu je er was en ze je nodig hadden gaf je niet thuis.
Ik zeg niet dat dat redelijk is, of dat ik dat vind, ik wil je enkel meegeven dat dit is wat zij waarschijnlijk denken.
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
vrijdag 16 februari 2018 16:50
als je het vervelend vindt te vertellen dat je ze gehoord hebt kun je het ook anders insteken.
je zou ze even bij elkaar moeten roepen na aanleiding van het voorval met het niet langer blijven voor je collega. dat je je kunt voorstellen dat mensen dat lastig vinden om te begrijpen dat jij die 3 uur lekker lijkt te trekken, maar dat het erg belangrijk is dat je je aan die tijden houdt om écht beter te kunnen worden en weer op volle sterkte terug te kunnen komen.
jij werkt namelijk wat je aankunt. dus die 3 uur dat je er bent werk je lekker mee. voor veel mensen is het moeilijk te begrijpen wat dat extra halve dagje voor impact kan hebben. dat is geen onwil, ze snappen dat gewoon niet. jij kunt dat uitleggen en begrip kweken op die manier.
een beetje betrokken HR medewerker regelt dit met/voor je. ik heb ook weleens mensen naar huis gestuurd die in opbouw waren ondanks chaos of collega's verboden aan X te vragen of hij langer kon blijven. maar altijd wél met de uitleg erbij waarom. we willen X allemaal graag terug, maar dan ook helemaal terug. en dat kost nu eenmaal tijd.
goed dat je vasthoudt aan je opbouwschema en veel succes met je herstel!
je zou ze even bij elkaar moeten roepen na aanleiding van het voorval met het niet langer blijven voor je collega. dat je je kunt voorstellen dat mensen dat lastig vinden om te begrijpen dat jij die 3 uur lekker lijkt te trekken, maar dat het erg belangrijk is dat je je aan die tijden houdt om écht beter te kunnen worden en weer op volle sterkte terug te kunnen komen.
jij werkt namelijk wat je aankunt. dus die 3 uur dat je er bent werk je lekker mee. voor veel mensen is het moeilijk te begrijpen wat dat extra halve dagje voor impact kan hebben. dat is geen onwil, ze snappen dat gewoon niet. jij kunt dat uitleggen en begrip kweken op die manier.
een beetje betrokken HR medewerker regelt dit met/voor je. ik heb ook weleens mensen naar huis gestuurd die in opbouw waren ondanks chaos of collega's verboden aan X te vragen of hij langer kon blijven. maar altijd wél met de uitleg erbij waarom. we willen X allemaal graag terug, maar dan ook helemaal terug. en dat kost nu eenmaal tijd.
goed dat je vasthoudt aan je opbouwschema en veel succes met je herstel!
broadway wijzigde dit bericht op 16-02-2018 16:54
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
42.75% gewijzigd
En doooooor!
vrijdag 16 februari 2018 16:53
Dat zou zo maar kunnen zijn inderdaad. Het is echter niet zo dat ik nooit heb ingesprongen. Voor mijn onverwacht ziekte, deed ik regelmatig inspringen, ik ben redelijk flexibel zonder gezin. Ook nam ik vaak de feestdagen voor mijn rekening. Maar daar denkt nu niemand meer aan, wat nu vooral opvalt is lange afwezigheid en nu niet flexibel zijn.ninanoname schreef: ↑16-02-2018 16:47Het is een beetje geven en nemen in dit soort situaties. Blijkbaar hebben je collega's het idee dat je heel veel hebt genomen en dat dit het moment was waarop je iets had kunnen geven.
Dat het anders ligt omdat jij aan het herstellen bent van een zwaar ziekbed weten je collega's niet. Die zien enkel dat je er een half jaar niet was en nu je er was en ze je nodig hadden gaf je niet thuis.
Ik zeg niet dat dat redelijk is, of dat ik dat vind, ik wil je enkel meegeven dat dit is wat zij waarschijnlijk denken.
vrijdag 16 februari 2018 16:57
Ten eerste super goed dat je je grenzen bewaakt. En inderdaad je bent nog herstellende anders zou je wel alweer op volle modus aan het werk zijn. Dat jouw collega er blijkbaar geen begrip voor heeft en dit blijkbaar anders ziet, is natuurlijk vervelend voor je om het op deze manier te weten. De korte weg; Ze heeft rechtstreeks aan jouw gevraagd, antwoord is nee. Als ze echt zou begrijpen dat je herstellende bent, zou ze haar probleem en de vraag bij jullie leidinggevende neerleggen ipv bij jou.
Los daarvan zou ik zou sowieso indien je daar een mogelijkheid voor ziet een gesprek aangaan met deze collega. Misschien weet deze collega te weinig over hoe het ziek zijn voor jou is geweest en wat dit betekent, dit zou evt. een hoop verheldering kunnen bieden (voor haar) en in de toekomst dit soort ongemakkelijke en onnodige situaties op de werkvloer kunnen voorkomen.
Los daarvan zou ik zou sowieso indien je daar een mogelijkheid voor ziet een gesprek aangaan met deze collega. Misschien weet deze collega te weinig over hoe het ziek zijn voor jou is geweest en wat dit betekent, dit zou evt. een hoop verheldering kunnen bieden (voor haar) en in de toekomst dit soort ongemakkelijke en onnodige situaties op de werkvloer kunnen voorkomen.
vrijdag 16 februari 2018 17:04
vrijdag 16 februari 2018 17:17
Je hebt het goed gedaan zo en als je het zelf prettig vind zou ik er samen met een leidinggevende nog op terug komen bij je collega's.
Daarbij zitten er bij het integreren ook regels wat betreft het opbouwen.
Zie dat nu bij een collega van mij. Wij zaten laatst ook krap, zij wilde bijspringen maar mocht dat vanuit het management absoluut niet.
Daarbij moet ik ook eerlijk zeggen dat een schoonvader met een gebroken heup voor mij nou niet echt een calamiteit zou zijn waar ik alles voor zou laten vallen.....
Dan zou mijn partner makkelijker van zijn werk kunnen gaan of ik zou de hoognodige werkzaamheden doen en kijken of ik in overleg eerder kan gaan.
Daarbij zitten er bij het integreren ook regels wat betreft het opbouwen.
Zie dat nu bij een collega van mij. Wij zaten laatst ook krap, zij wilde bijspringen maar mocht dat vanuit het management absoluut niet.
Daarbij moet ik ook eerlijk zeggen dat een schoonvader met een gebroken heup voor mij nou niet echt een calamiteit zou zijn waar ik alles voor zou laten vallen.....
Dan zou mijn partner makkelijker van zijn werk kunnen gaan of ik zou de hoognodige werkzaamheden doen en kijken of ik in overleg eerder kan gaan.
Tralalalala
vrijdag 16 februari 2018 17:24
vrijdag 16 februari 2018 17:26
Ik vind het heel knap van je dat je je grenzen hebt bewaakt! Goed gedaan. Dat is ook nodig wanneer je in een re-integratietraject zit.
Zelf zou ik bij een teamoverleg (hebben jullie dat?) nog even op deze situatie terugkomen. Uitleggen dat je erover hebt nagedacht en vertellen dat je het lastig vindt om hen 'nee' te geven wanneer ze je vragen om flexibel te zijn, maar dat dit nu simpelweg niet mogelijk is. Dat je wel begrijpt dat dit voor hen heel vervelend kan zijn en dat je dit jammer vindt.
En er dan niet meer woorden aan vuil maken.
Je hebt dan én begrip getoond voor hun kant, hen de gelegenheid gegeven om er iets over te vragen of zeggen én je hebt bevestigd waar je grenzen liggen.
Zelf zou ik bij een teamoverleg (hebben jullie dat?) nog even op deze situatie terugkomen. Uitleggen dat je erover hebt nagedacht en vertellen dat je het lastig vindt om hen 'nee' te geven wanneer ze je vragen om flexibel te zijn, maar dat dit nu simpelweg niet mogelijk is. Dat je wel begrijpt dat dit voor hen heel vervelend kan zijn en dat je dit jammer vindt.
En er dan niet meer woorden aan vuil maken.
Je hebt dan én begrip getoond voor hun kant, hen de gelegenheid gegeven om er iets over te vragen of zeggen én je hebt bevestigd waar je grenzen liggen.
vrijdag 16 februari 2018 17:27
En ook dit!JollyRider schreef: ↑16-02-2018 17:26Mensen roddelen. Niet druk om maken. Jij moet jezelf in acht nemen, en de “calamiteit” was niets meer dan een “ik zou graag...”
vrijdag 16 februari 2018 18:05
Ik ben zelf ziek geweest en de bedrijfsarts heeft mij altijd gezegd dat ik op tijd naar huis moet gaan volgens schema omdat er anders een groter risico is op terugval. Eigenlijk heeft een manager hierin ook een rol om duidelijk te maken dat voor jou dit geldt omdat je niet kan, niet omdat je niet wil.
Je ziekte/beperking vind ik een argument. Je hond niet. Ik zou dit ook achterwege laten vooral wanneer je ooit nog eens voltijd wil reintegreren betreft het geen goed argument.
Je ziekte/beperking vind ik een argument. Je hond niet. Ik zou dit ook achterwege laten vooral wanneer je ooit nog eens voltijd wil reintegreren betreft het geen goed argument.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
vrijdag 16 februari 2018 18:23
Dit.JollyRider schreef: ↑16-02-2018 17:26Mensen roddelen. Niet druk om maken. Jij moet jezelf in acht nemen, en de “calamiteit” was niets meer dan een “ik zou graag...”
En gelijkertijd is het ook niet gek dat mensen soms geen begrip hebben. Dat kan en mag gewoon ook al snap ik dat je dit lastig vindt om te horen gezien jouw ziektetraject. Ik zou het laten want zij hebben dit niet direct tegen jou gezegd en je hebt het alleen maar stomtoevallig gehoord.
“I've learned that people will forget what you said, people will forget what you did, but people will never forget how you made them feel.” Maya Angelou.
vrijdag 16 februari 2018 18:27
+1JollyRider schreef: ↑16-02-2018 17:26Mensen roddelen. Niet druk om maken. Jij moet jezelf in acht nemen, en de “calamiteit” was niets meer dan een “ik zou graag...”
vrijdag 16 februari 2018 18:44
+1Enn schreef: ↑16-02-2018 18:23Dit.
En gelijkertijd is het ook niet gek dat mensen soms geen begrip hebben. Dat kan en mag gewoon ook al snap ik dat je dit lastig vindt om te horen gezien jouw ziektetraject. Ik zou het laten want zij hebben dit niet direct tegen jou gezegd en je hebt het alleen maar stomtoevallig gehoord.
Het ís ook gewoon teleurstellend als je zelf een tandje bij hebt moeten steken en er dan voor jouw noodgeval geen oplossing is.
Het is een illusie dat je een paar maand ziek kan zijn, plus een paar maand beperkt inzetbaar ZONDER dat er eens ergernis of gemopper komt.
Ze begrijpen het waarschijnlijk eigenlijk wel, maar soms moet de ergernis er even uit. Die collega's hebben hun hart even gelucht bij elkaar, meer moet je er niet van maken.
vrijdag 16 februari 2018 18:46
Ja, dat is ook weer waar. Goed mogelijk dat ze het niet op de persoon van TO bedoelen, maar dat ze even willen klagen over de situatie op zich.aliva schreef: ↑16-02-2018 18:44+1
Het ís ook gewoon teleurstellend als je zelf een tandje bij hebt moeten steken en er dan voor jouw noodgeval geen oplossing is.
Het is een illusie dat je een paar maand ziek kan zijn, plus een paar maand beperkt inzetbaar ZONDER dat er eens ergernis of gemopper komt.
Ze begrijpen het waarschijnlijk eigenlijk wel, maar soms moet de ergernis er even uit. Die collega's hebben hun hart even gelucht bij elkaar, meer moet je er niet van maken.
