Werk & Studie
alle pijlers
Klassiek dilemma; gevoel bij baanaanbod vs angst
dinsdag 24 juli 2018 23:18
Hoi allemaal,
Ik ben (uiteraard) heel benieuwd naar jullie inzichten over mijn dilemma, alvast bedankt voor het meedenken!
Ik raak binnenkort mijn baan kwijt helaas, dus ik heb veel gesolliciteerd de afgelopen tijd. Nu heb ik vorige week na een tweede gesprek een uur daarna de betreffende baan aangeboden gekregen. Heel vereerd natuurlijk, maar ik merkte na dat tweede gesprek dat mijn aanvankelijke enthousiasme vanuit het eerste gesprek overschaduwd raakte met zorgen na het tweede gesprek.
In het eerste gesprek voelde ik een enorme klik met de toekomstige collega's, wat mij betreft één van de meest belangrijke dingen in een baan. Wat wel een nadeel was is de reisafstand (en kosten), enkele reis is in het gunstigste geval anderhalf uur (wat ik natuurlijk al van tevoren wist). In het tweede gesprek hebben ze me gewaarschuwd voor bepaalde aspecten aan de werkzaamheden wat bij mij een alarmbel was aangezien het me deed denken aan eerdere werkzaamheden die ik deed en die echt niet bij me pasten. Daarnaast bleek dat ik in een kantoortuin zou komen te werken. Ik heb die ruimte later ook gezien, weinig gevoel van privacy en ik kan me helaas moeilijk afsluiten, dus daar voel ik me niet zo fijn bij.
Na het tweede gesprek probeerde ik al deze punten (reistijd, kantoortuin, waarschuwing) weg te rationaliseren, ik sliep er slecht van en het lukte niet. Ik voelde ook meteen toen ik het telefoontje kreeg dat ik het was geworden dat ik hun blijdschap niet kon delen, hoe ondankbaar ook. Ook toen probeerde ik mijn zorgen te verzetten en positief het arbeidsvoorwaardengesprek in te gaan. Dit was gisteren en ik hoopte dat ik me daarna beter zou voelen, maar het tegendeel was helaas waar, Ik heb met een enorme knoop in mijn maag in de trein terug gezeten en nog steeds is die knoop niet weg. Ik heb vandaag per mail een herziend aanbod gekregen en dat is prachtig; stuk beter salaris en jaarcontract met uitzicht op daarna vast. Ik schaam me een beetje dit te zeggen, maar ik begon huilen na die mail, zo had ik blijkbaar alles weggedrukt...
Maar de consequentie van nee zeggen is dat ik 1 september mijn baan verlies en dus me moet gaan aanmelden voor ww. Ik voel meteen de druk van geldzorgen/vrijheid, het gaat behoorlijk krap worden, ik ga volgende week op vakantie...kortom, ik maak mezelf gek. Ik moet het morgen laten weten en ik hoop op jullie wijsheid
Kort op een rij:
Voordelen:
-Goede klik met toekomstige collega's
-Zekerheid na mijn ontslag: goed salaris, uitzicht op vast contract (zorgeloos
Nadelen:
-Reistijd
-Kantoortuin
-Waarschuwing voor werkzaamheden die niet bij me passen
-Algeheel gevoel (ervan wakker liggen, knoop in mijn maag)
Extra info: Ik heb nu niet echt iets concreets meer lopen. Eerder dit jaar zat ik eraan te denken om misschien een tijdje naar het buitenland te gaan, ik ben ongebonden zonder kinderen, nu kan het
Sorry trouwens als het verhaal onsamenhangend is, het is echt een chaos in mijn hoofd. Veel dank vast!
Ik ben (uiteraard) heel benieuwd naar jullie inzichten over mijn dilemma, alvast bedankt voor het meedenken!
Ik raak binnenkort mijn baan kwijt helaas, dus ik heb veel gesolliciteerd de afgelopen tijd. Nu heb ik vorige week na een tweede gesprek een uur daarna de betreffende baan aangeboden gekregen. Heel vereerd natuurlijk, maar ik merkte na dat tweede gesprek dat mijn aanvankelijke enthousiasme vanuit het eerste gesprek overschaduwd raakte met zorgen na het tweede gesprek.
In het eerste gesprek voelde ik een enorme klik met de toekomstige collega's, wat mij betreft één van de meest belangrijke dingen in een baan. Wat wel een nadeel was is de reisafstand (en kosten), enkele reis is in het gunstigste geval anderhalf uur (wat ik natuurlijk al van tevoren wist). In het tweede gesprek hebben ze me gewaarschuwd voor bepaalde aspecten aan de werkzaamheden wat bij mij een alarmbel was aangezien het me deed denken aan eerdere werkzaamheden die ik deed en die echt niet bij me pasten. Daarnaast bleek dat ik in een kantoortuin zou komen te werken. Ik heb die ruimte later ook gezien, weinig gevoel van privacy en ik kan me helaas moeilijk afsluiten, dus daar voel ik me niet zo fijn bij.
Na het tweede gesprek probeerde ik al deze punten (reistijd, kantoortuin, waarschuwing) weg te rationaliseren, ik sliep er slecht van en het lukte niet. Ik voelde ook meteen toen ik het telefoontje kreeg dat ik het was geworden dat ik hun blijdschap niet kon delen, hoe ondankbaar ook. Ook toen probeerde ik mijn zorgen te verzetten en positief het arbeidsvoorwaardengesprek in te gaan. Dit was gisteren en ik hoopte dat ik me daarna beter zou voelen, maar het tegendeel was helaas waar, Ik heb met een enorme knoop in mijn maag in de trein terug gezeten en nog steeds is die knoop niet weg. Ik heb vandaag per mail een herziend aanbod gekregen en dat is prachtig; stuk beter salaris en jaarcontract met uitzicht op daarna vast. Ik schaam me een beetje dit te zeggen, maar ik begon huilen na die mail, zo had ik blijkbaar alles weggedrukt...
Maar de consequentie van nee zeggen is dat ik 1 september mijn baan verlies en dus me moet gaan aanmelden voor ww. Ik voel meteen de druk van geldzorgen/vrijheid, het gaat behoorlijk krap worden, ik ga volgende week op vakantie...kortom, ik maak mezelf gek. Ik moet het morgen laten weten en ik hoop op jullie wijsheid
Kort op een rij:
Voordelen:
-Goede klik met toekomstige collega's
-Zekerheid na mijn ontslag: goed salaris, uitzicht op vast contract (zorgeloos
Nadelen:
-Reistijd
-Kantoortuin
-Waarschuwing voor werkzaamheden die niet bij me passen
-Algeheel gevoel (ervan wakker liggen, knoop in mijn maag)
Extra info: Ik heb nu niet echt iets concreets meer lopen. Eerder dit jaar zat ik eraan te denken om misschien een tijdje naar het buitenland te gaan, ik ben ongebonden zonder kinderen, nu kan het
Sorry trouwens als het verhaal onsamenhangend is, het is echt een chaos in mijn hoofd. Veel dank vast!
dinsdag 24 juli 2018 23:41
Als het een voltijdbaan is: is het -financieel- mogelijk om minder uren te gaan werken/voor te stellen? Zou dat voor jou uitmaken en het dragelijker maken?
Of anders langere dagen (hoewel, met de reistijd waarschijnlijk geen doen) zodat je 1 dag 'extra' vrij bent?
Of anders langere dagen (hoewel, met de reistijd waarschijnlijk geen doen) zodat je 1 dag 'extra' vrij bent?
anoniem_65f406179499f wijzigde dit bericht op 24-07-2018 23:41
0.38% gewijzigd
dinsdag 24 juli 2018 23:47
Bij elke baan is wel wat. Nu weet je het toevallig van tevoren, maar soms kom je pas achter dingen als je er eenmaal zit.
Ik werk nu bij een kantoor waar de ontvangst en vergaderruimtes voor gasten er fantastisch uitzien, maar de werkplekken zelf zijn minder glamoureus. Ook weet je vooraf nooit goed met wie je allemaal zult werken, want dat is altijd breder dan wie je in de gesprekken spreekt.
Start er gewoon en kijk hoe het loopt. Vanuit een baan zoek je altijd makkelijker dan vanuit de ww. En je hogere salaris biedt een betere onderhandelingspositie voor de toekomst.
Wat betreft de kantoortuin; solliciteren gaat ook makkelijker als je in een anonieme grote kantoortuin zit. Dan valt het minder op als je even een paar uur weg bent
Ik werk nu bij een kantoor waar de ontvangst en vergaderruimtes voor gasten er fantastisch uitzien, maar de werkplekken zelf zijn minder glamoureus. Ook weet je vooraf nooit goed met wie je allemaal zult werken, want dat is altijd breder dan wie je in de gesprekken spreekt.
Start er gewoon en kijk hoe het loopt. Vanuit een baan zoek je altijd makkelijker dan vanuit de ww. En je hogere salaris biedt een betere onderhandelingspositie voor de toekomst.
Wat betreft de kantoortuin; solliciteren gaat ook makkelijker als je in een anonieme grote kantoortuin zit. Dan valt het minder op als je even een paar uur weg bent
woensdag 25 juli 2018 00:22
Ik zou er voor gaan, het is toch niet voor altijd? Mocht het je niet bevallen dan ga je vanuit een baan weer op zoek naar een andere baan, dat is veel comfortabeler dan vanuit de WW.
Ik heb afgelopen maand 1 maand een WW uitkering ontvangen. Ik vond dit zo verschrikkelijk. Ondanks dat je er recht op hebt schaamde ik me er ontzettend voor. Alle vragen die je moet beantwoorden, de plichten waaraan je moet voldoen (terwijl ontzettend simpel hoor), echt een hel. Het was voor mij overmacht, want ik ging ziek uit dienst na 5 maanden revalidatie, mijn half jaar contract liep tijdens mijn revalidatie af en uiteraard werd het toen niet verlengd. Op de dag dat mijn contract afliep was ik weer beter dus de WW in. Gelukkig had ik dezelfde maand weer een nieuwe baan. Heb toen heel blij mijn WW weer stopgezet. Wat een ongein is dat.
Ik heb afgelopen maand 1 maand een WW uitkering ontvangen. Ik vond dit zo verschrikkelijk. Ondanks dat je er recht op hebt schaamde ik me er ontzettend voor. Alle vragen die je moet beantwoorden, de plichten waaraan je moet voldoen (terwijl ontzettend simpel hoor), echt een hel. Het was voor mij overmacht, want ik ging ziek uit dienst na 5 maanden revalidatie, mijn half jaar contract liep tijdens mijn revalidatie af en uiteraard werd het toen niet verlengd. Op de dag dat mijn contract afliep was ik weer beter dus de WW in. Gelukkig had ik dezelfde maand weer een nieuwe baan. Heb toen heel blij mijn WW weer stopgezet. Wat een ongein is dat.
'It's better to be absolutely ridiculous, than absolutely boring'
woensdag 25 juli 2018 07:15
Dit, ik had ook een jaarcontract met daarin wel een mogelijkheid opgenomen om tussentijds op te zeggen. Ik kwam onverwachts wat beters tegen en heb dus gewoon mijn baan opgezegd.
Ik zou liever 4 dagen ergens werken en die ene dag gebruiken om verder te zoeken dan de WW in, ik vond het vreselijk en voelde me ontzettend nutteloos.
Valhalla! Where the brave may live Forever!
woensdag 25 juli 2018 07:51
Ik zou het niet doen.
Ik had bijna precies hetzelfde, was goed aanbod, maar reistijd lang, iets van 1 uur en kwartier enkele reis. Mijn gevoel op sollicitatiegesprek zei niet doen.
Uiteindelijk heb ik de baan wel geaccepteerd, maar ik zat er totaal niet op Mn plek. Ergens anders solliciteren had ik de energie niet voor als ik thuiskwam. Door bepaalde dingen daar kreeg ik erg veel last van stress, en heb daar nu in inmiddels andere baan ook last van dat bepaalde zaken me achtervolgen.Had ik maar naar Mn gevoel geluisterd toen..
Ik zou de ww gebruiken om iets te vinden wat wel bij je past.
Ik had bijna precies hetzelfde, was goed aanbod, maar reistijd lang, iets van 1 uur en kwartier enkele reis. Mijn gevoel op sollicitatiegesprek zei niet doen.
Uiteindelijk heb ik de baan wel geaccepteerd, maar ik zat er totaal niet op Mn plek. Ergens anders solliciteren had ik de energie niet voor als ik thuiskwam. Door bepaalde dingen daar kreeg ik erg veel last van stress, en heb daar nu in inmiddels andere baan ook last van dat bepaalde zaken me achtervolgen.Had ik maar naar Mn gevoel geluisterd toen..
Ik zou de ww gebruiken om iets te vinden wat wel bij je past.
woensdag 25 juli 2018 09:09
Ik heb zoiets ook gehad, en uiteindelijk is dat misgelopen. Toch had ik het niet willen missen, want ik heb daar erg veel geleerd. Vakinhoudelijk, maar ook over mezelf en de dingen die ik niet wil. Uiteindelijk is de balans wat mij betreft neutraal, maar toen ik er midden in zat was het niet altijd feest.
Bij jou vraag ik me af of er niet wat verdriet bij komt kijken om het verlies van je huidige werk. Een nieuw contract maakt dat pas echt definitief ...
Bij jou vraag ik me af of er niet wat verdriet bij komt kijken om het verlies van je huidige werk. Een nieuw contract maakt dat pas echt definitief ...
woensdag 25 juli 2018 10:10
Dank jullie wel voor alle reacties, wat fijn! Het zit mij zelf dwars merk ik dat mijn intuïtie zo aan het roepen is, misschien zit er gevoelsmatig meer dan alleen die nadelen waar ik mijn vinger niet op kan leggen.
Ik heb zeker een jaar recht op ww, maar Bladora, ik snap helemaal wat je zegt. Ik heb het een paar jaar geleden ook gehad. Uiteindelijk heel kort in de ww gezeten en heel fijn dat het bestaat, maar man, wát een nare molen waar je in terecht komt.
Als het goed is (ik werk nu onder dezelfde CAO) heb je in het eerste jaar(contract) een opzegtermijn van een maand. In elk geval kun je eerder weg.
Ik denk inderdaad ook zeker dat er verdriet onder sluimert. Ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn werk, hele fijne collega's, voel me helemaal op mijn plek maar ik moet nu in vaste dienst na twee jaarcontracten en dat doen ze niet (moet flexibele schil blijven...) Vandaar dat ik nu ook een uitzicht op vast heb bedongen
Maar Robinson, jij verwoordt heel goed wat ik voel. Ik heb inmiddels allerlei soorten werkzaamheden ervaren (inclusief een overspannenheid ergens als gevolg), daarom ben ik alert. Maar (daar komt de ratio) ik weet natuurlijk nog niet precies wat/hoe het gaat zijn, het is puur een gevoel dat afgaat op wat verteld wordt.
Ik heb zeker een jaar recht op ww, maar Bladora, ik snap helemaal wat je zegt. Ik heb het een paar jaar geleden ook gehad. Uiteindelijk heel kort in de ww gezeten en heel fijn dat het bestaat, maar man, wát een nare molen waar je in terecht komt.
Als het goed is (ik werk nu onder dezelfde CAO) heb je in het eerste jaar(contract) een opzegtermijn van een maand. In elk geval kun je eerder weg.
Ik denk inderdaad ook zeker dat er verdriet onder sluimert. Ik heb het heel erg naar mijn zin op mijn werk, hele fijne collega's, voel me helemaal op mijn plek maar ik moet nu in vaste dienst na twee jaarcontracten en dat doen ze niet (moet flexibele schil blijven...) Vandaar dat ik nu ook een uitzicht op vast heb bedongen
Maar Robinson, jij verwoordt heel goed wat ik voel. Ik heb inmiddels allerlei soorten werkzaamheden ervaren (inclusief een overspannenheid ergens als gevolg), daarom ben ik alert. Maar (daar komt de ratio) ik weet natuurlijk nog niet precies wat/hoe het gaat zijn, het is puur een gevoel dat afgaat op wat verteld wordt.
woensdag 25 juli 2018 18:09
Van elke baan leer je natuurlijk.Tamago schreef: ↑25-07-2018 09:09Ik heb zoiets ook gehad, en uiteindelijk is dat misgelopen. Toch had ik het niet willen missen, want ik heb daar erg veel geleerd. Vakinhoudelijk, maar ook over mezelf en de dingen die ik niet wil. Uiteindelijk is de balans wat mij betreft neutraal, maar toen ik er midden in zat was het niet altijd feest.
Bij jou vraag ik me af of er niet wat verdriet bij komt kijken om het verlies van je huidige werk. Een nieuw contract maakt dat pas echt definitief ...
Ik zou voor mezelf eerst op een rij zetten hoe lang je financieel vooruit kan als je in de ww terecht zou komen.
Zijn er veel banen in jouw werkveld?
3 uur reistijd per dag is echt veel, dat ga je onderschatten denk ik. Ga je dan met de trein of auto?
Zeker icm die kantoortuin, als dat je gaat leegzuigen ben je icm die reistijd gewoon gesloopt denk ik.
Ik zou evt wat meer bedenktijd vragen, zodat je het nog eens goed kan laten inwerken op jezelf voor je een keuze maakt.
Destijds had ik geen recht op ww, ik had namelijk een lange reis gemaakt en al super blij dat ik zo snel wat had gevonden. Maar als ik de keuze opnieuw had gehad en dan icm wel recht op ww, dan had ik die tijd genomen om iets te vinden wat beter past, en ook wat tijd te nemen om die reis een plek te geven. (in jouw geval dan verlies van je baan een beetje te verwerken.)
Succes!
woensdag 25 juli 2018 18:26
Ik moest vanwege bezuinigingen weg bij mijn vorige (droom)baan en heb toen uit angst om op straat te komen staan de eerste beste baan aangenomen die ik tegenkwam. Ook als dikke vinger naar mijn vorige baan: kijk eens wat jullie laten schieten. Aangenomen al na 1 sollicitatiegesprek, omdat ze zo enthousiast waren. Dus dat klinkt goed.
Maar ik heb daar echt spijt van. Ook ik had voorgevoelens, maar wimpelde die weg, ik zat nog met onverwerkt leed uit vorige banen, de bedrijfscultuur bleek erg hierarchisch (daar heb ik tijdens de procedure zelfs nog een keer extra over gebeld, had ik maar naar mijn intuitie geluisterd!) en de werkzaamheden pasten totaal niet bij mijn vaardigheden en ambities. Nu na 1,5 jaar eindelijk weg en alleen maar meer deuken opgelopen. Ik merk dat ik echt behoefte heb aan een adempauze en ga ook de WW in om een baan te zoeken die echt bij me past.
Jij kent je voorwaarden al, dus ik zou een baan zoeken die daarbij aansluit. Het is niet gezegd dat dat maanden gaat duren. Ik ben het er ook niet mee eens dat het lekkerder solliciteert vanuit een baan: ik ben het afgelopen jaar bekaf geweest, ik had nergens energie meer voor, zelfs niet voor mijn vrienden. De opzegtermijn van 2 maanden heb ik op mijn tandvlees uitgezongen. Ik wilde eerder weg, maar ze bleven maar zoete koekjes bakken, dat ik het zo goed deed, dat er nog zoveel leuks op stapel stond en dat het binnenkort beter zou gaan. Het heeft me een half jaar gekost om me los te maken en te besluiten dat ik er echt aan onderdoor zou gaan als ik zou blijven.
Waarom zou je al je energie steken in een nieuwe baan als je die ook kan steken in een baan vinden die goed bij je past? Wat maken 2 of 3 maanden WW nou uit op een mensenleven?
Maar ik heb daar echt spijt van. Ook ik had voorgevoelens, maar wimpelde die weg, ik zat nog met onverwerkt leed uit vorige banen, de bedrijfscultuur bleek erg hierarchisch (daar heb ik tijdens de procedure zelfs nog een keer extra over gebeld, had ik maar naar mijn intuitie geluisterd!) en de werkzaamheden pasten totaal niet bij mijn vaardigheden en ambities. Nu na 1,5 jaar eindelijk weg en alleen maar meer deuken opgelopen. Ik merk dat ik echt behoefte heb aan een adempauze en ga ook de WW in om een baan te zoeken die echt bij me past.
Jij kent je voorwaarden al, dus ik zou een baan zoeken die daarbij aansluit. Het is niet gezegd dat dat maanden gaat duren. Ik ben het er ook niet mee eens dat het lekkerder solliciteert vanuit een baan: ik ben het afgelopen jaar bekaf geweest, ik had nergens energie meer voor, zelfs niet voor mijn vrienden. De opzegtermijn van 2 maanden heb ik op mijn tandvlees uitgezongen. Ik wilde eerder weg, maar ze bleven maar zoete koekjes bakken, dat ik het zo goed deed, dat er nog zoveel leuks op stapel stond en dat het binnenkort beter zou gaan. Het heeft me een half jaar gekost om me los te maken en te besluiten dat ik er echt aan onderdoor zou gaan als ik zou blijven.
Waarom zou je al je energie steken in een nieuwe baan als je die ook kan steken in een baan vinden die goed bij je past? Wat maken 2 of 3 maanden WW nou uit op een mensenleven?
woensdag 25 juli 2018 20:13
donderdag 26 juli 2018 05:24
Sorry, maar dan moet ik van mijn belasting jouw buitenlandse reis betalen? Omdat jij liever de WW ingaat dan een goede baan aan te nemen? De WW is er voor als je geen passend werk vind. Ik heb maanden 1.5 uur heen gereisd naar een baan. Het is niet alsof je de prostitutie in gaat. Vind je echt zeiken. Wees blij dat je zo snel wat hebt.
Neem het aan en zoek wat beters tussendoor.
Neem het aan en zoek wat beters tussendoor.
donderdag 26 juli 2018 08:24
Wat een harde oordelende reactie.Koffiekopjes schreef: ↑26-07-2018 05:24Sorry, maar dan moet ik van mijn belasting jouw buitenlandse reis betalen? Omdat jij liever de WW ingaat dan een goede baan aan te nemen? De WW is er voor als je geen passend werk vind. Ik heb maanden 1.5 uur heen gereisd naar een baan. Het is niet alsof je de prostitutie in gaat. Vind je echt zeiken. Wees blij dat je zo snel wat hebt.
Neem het aan en zoek wat beters tussendoor.
Uiteindelijk betalen we allemaal aan elkaar. Ik betaal ook mee aan hypotheekrente aftrek. Waarom zou ik daar aan mee moeten betalen voor iemand anders zn huis? Ik betaal ook mee omdat iemand anders kinderen wil etc etc.
