Werk & Studie alle pijlers

Mijn vriend werkt al jaren niet meer. Hoe weer aan de slag?

01-08-2018 12:13 198 berichten
Alle reacties Link kopieren
Mijn vriend en ik zijn al ruim 11 jaar samen. Wij waren allebei student toen we elkaar leerde kennen. Allebei afgestudeerd, ik ging werken als freelancer, hij bij een bedrijf. Mijn carrière gaat helemaal super, ik verdien veel en geniet van mijn werk. Mijn vriend worstelde met psychische problemen en zware depressie waardoor hij stopte met werken bij dat bedrijf en een tijdje ging freelancen, wat ook langzaam doodbloedde omdat hij zo worstelde met depressie. Ik zei dat ik het oké vond om onze lasten te betalen onder de voorwaarde dat hij aan zichzelf ging werken - ik ervaar dat niet als een last en houd zelfs meer dan genoeg spaargeld over dus ik kan daarmee leven. Maar natuurlijk wel met de verwachting dat het ooit weer beter gaat en hij weer aan de slag gaat.

Hij is ondertussen al een paar jaar in therapie, gespecialiseerde zorg voor zijn vermijdende persoonlijkheidstoornis en angst. Het gaat nu zoooo veel beter, zijn paniek aanvallen zijn bijna weg en hij doet elke dag heel veel in huis, en kookt voor me en helpt me met van alles. Maar ik wil eigenlijk dat hij weer gaat werken. Hij heeft nu gewoon geen dagbesteding of structuur en de kans op terugval is daardoor altijd groot. En bovendien lijkt het me gewoon niet zo tof om de rest van mijn leven alles voor hem te betalen. Ik vind dat gewoon niet een normale of gezonde situatie. Hij zit ook in een isolement doordat hij veel binnen zit, en heeft een negatief zelfbeeld omdat hij niet werkt.

Dus kort gezegd, ik wil dat hij weer gaat werken maar snap dat na jaren psychische problemen en niet werken, dit niet zomaar in één dag gaat lukken. En bovendien wil mijn vriend misschien een carrière switch doen, hij heeft spijt van zijn studiekeuze en wil iets technisch gaan doen.

Hebben jullie ervaring met weer werken na een lange periode werkloosheid? Met name door psychische problemen? Gingen jullie een reïntegratie traject in? Hebben jullie tips of advies voor iemand die niet weet waar hij moet beginnen?
Vrijwilligerswerk. Als hij zelf wel wil natuurlijk. Niet te veel uren in het begin. Staat goed op een CV en hij leert meteen zijn grenzen.
wat exact belet hem om gewoon een callcenter baan of zo aan te nemen, desnoods parttime? Beter dan helemaal niets verdienen. Kan hij er naast kijken of hij iets kan gaan studeren en welke richting hij op wil.

Het is een luxe he dat jij nu alles betaalt, dat is heel lief van jou maar het geeft ook weinig incentive om zelf te gaan werken.
Alle reacties Link kopieren
Beginnen met vrijwillergswerk, langzaam onder begeleiding van gespecialiseerde zorg terug de maatschappij in. Ik snap je heel goed! Vaak is voor hen de stap ontzettend groot na zo lang in een soort van isolement geleefd te hebben. Toch zal hij die stap echt moeten zetten.
Oh en neemt hij medicatie? Dat maakt het voor mij namelijk nog dragelijk (ja vind dat ook genant maar toch het is de waarheid).
En reintegratietraject? Hij heeft een ziektewet of wia? Anders is dat sowieso alleen geen optie als je dat zelf gaat regelen en betalen.

Omscholing doen ze ook amper nog aan bij het UWV. Dus zou hij/jij moeten gaan betalen. Techniek is wel een kant waar veel werk in is. Hard en zwaar werk vaak. Zeker als starter.
Iemand uit mijn naaste omgeving had deze diagnose ook. Hij is hiervoor in gespecialiseerde therapie geweest (doordeweeks intern+werken, in het weekend thuis).

Het werken (of studeren) maakte daar echt onderdeel uit van de therapie, het was een voorwaarde om er aan deel te kunnen nemen. Als je vriend nu weinig buitenkomt en niet werkt... heeft hij niet zoveel te vermijden. Aan het werk gaan is waarschijnlijk een enorme drempel met grote kans op terugval.

Met andere woorden; dit is iets om met zijn hulpverleners op te pakken. Heeft hij WIA nu?
Alle reacties Link kopieren
Lucifer - ik zou willen dat hij een reïntegratie traject in kon, maar hij is een zelfstandige. Dat zou ik dus voor hem moeten betalen. Waar vind ik zoiets? Ik weet alleen dat mensen dat via hun werk of UVW krijgen maar dat telt dus niet voor ons (allebei ZZP).
annnonnn schreef:
01-08-2018 12:21
Lucifer - ik zou willen dat hij een reïntegratie traject in kon, maar hij is een zelfstandige. Dat zou ik dus voor hem moeten betalen. Waar vind ik zoiets? Ik weet alleen dat mensen dat via hun werk of UVW krijgen maar dat telt dus niet voor ons (allebei ZZP).
Dan zou ik dit hem laten voorleggen aan zijn behandelaar. Misschien is er via zorg hulp mogelijk.
Alle reacties Link kopieren
Merrick schreef:
01-08-2018 12:19
Iemand uit mijn naaste omgeving had deze diagnose ook. Hij is hiervoor in gespecialiseerde therapie geweest (doordeweeks intern+werken, in het weekend thuis).

Het werken (of studeren) maakte daar echt onderdeel uit van de therapie, het was een voorwaarde om er aan deel te kunnen nemen. Als je vriend nu weinig buitenkomt en niet werkt... heeft hij niet zoveel te vermijden. Aan het werk gaan is waarschijnlijk een enorme drempel met grote kans op terugval.

Met andere woorden; dit is iets om met zijn hulpverleners op te pakken. Heeft hij WIA nu?
Oké, ik ga voorstellen dat hij dit met zijn hoofdbehandelaar bespreekt. Nee, helaas geen WIA omdat hij ZZPer was toen hij stopte met werken.
Alle reacties Link kopieren
Wil hij zelf ook weer aan het werk? Want ik zie je nu alleen maar schrijven dat jij wilt dat jij weer gaat werken. Niet dat ik je gevoel niet begrijp hoor, maar de motivatie zal toch uit hem moeten komen.

Dat gezegd hebbende, is het natuurlijk een ideale arbeidsmarkt om weer te starten.
Dit zou kunnen via een re-integratietraject, maar de kosten hiervoor zullen jullie zelf moeten dragen.
Je vriend zou kunnen starten met vrijwilligerswerk om een werkritme op te bouwen en weer iets van werkervaring op te doen.

In de techniek zijn grote tekorten op dit moment. Er zijn nogal wat werkgevers die opleidingstrajecten aanbieden met een baangarantie. Of kijk eens naar een het leven lang leren-krediet.
Alle reacties Link kopieren
In de gemeente waar ik werk zijn hier trajecten voor. Ik heb nu een werkervaringsplaats “stagiaire”, die 6 maanden meeloopt om ritme, structuur en ervaring op te doen. Ik ben er heel tevreden over, en haar zelfvertrouwen stijgt met de week.
Alle reacties Link kopieren
Het belangrijkste is dat hij zelf ook wil. Als hij geen zin heeft om te gaan werken en het zo wel best vind, is het trekken aan een dood paard.
ik geef mn bek ook maar een douw
Alle reacties Link kopieren
Wat wil hij zelf eigenlijk? Je praat over hem alsof het je zoon is.
I wanna live my life with the volume full!
Alle reacties Link kopieren
Je faciliteert als het ware ook zijn vermijdende gedrag door alles voor hem te blijven betalen en te verzorgen al jarenlang. Welke plannen heeft hij zelf concreet en welke stappen wil hij ondernemen?

Het probleem is ook dat hij formeel niets heeft geregeld, nooit WW aangevraagd, geen ziektewet, geen WIA...hij is 100% voor jouw rekening gekomen door zich overal aan te onttrekken en nu kan hij financieel nergens aanspraak op maken en ook een eventueel re-integratie of loopbaantraject moet hij dan zelf betalen.

Ik ken zoveel mensen die alleen willen werken in hun perfecte droombaan en die dus nooit aan de slag komen omdat je concessie moet doen en zaken moet aanvaarden wanneer je er jaren uit bent. Irreële doelen stellen zijn de perfecte manier om zaken te vermijden.
Ipv zijn droombaan zou hij ook kunnen beginnen met 12 tot 16 uur een heel eenvoudig baantje zoals inpakwerk, productie, achter de receptie of in een winkel, wat dan ook desnoods vakken vullen dan kan hij dat bedrag op zij zetten om een loopbaancoach in te schakelen of een reintegratiebedrijf. Vanuit werk naar werk is altijd makkelijker dan op je handen blijven zitten tot de perfecte situatie zich aandient.

Ik zou het niet allemaal weer faciliteren of bedenken want dan wordt hij nooit ergens zelf verantwoordelijk voor.
viva-amber wijzigde dit bericht op 01-08-2018 12:43
18.51% gewijzigd
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Liezze schreef:
01-08-2018 12:26
Wil hij zelf ook weer aan het werk? Want ik zie je nu alleen maar schrijven dat jij wilt dat jij weer gaat werken. Niet dat ik je gevoel niet begrijp hoor, maar de motivatie zal toch uit hem moeten komen.

Dat gezegd hebbende, is het natuurlijk een ideale arbeidsmarkt om weer te starten.
Dit zou kunnen via een re-integratietraject, maar de kosten hiervoor zullen jullie zelf moeten dragen.
Je vriend zou kunnen starten met vrijwilligerswerk om een werkritme op te bouwen en weer iets van werkervaring op te doen.

In de techniek zijn grote tekorten op dit moment. Er zijn nogal wat werkgevers die opleidingstrajecten aanbieden met een baangarantie. Of kijk eens naar een het leven lang leren-krediet.
Ik zou daar echt mee wachten tot hij een tijdje gewerkt heeft. Vrijwillig of ander soort constructie.
Alle reacties Link kopieren
annnonnn schreef:
01-08-2018 12:13
[...]
:sarcastic:
moderatorviva wijzigde dit bericht op 01-08-2018 13:06
Reden: OP quoten
91.63% gewijzigd
Uiteindelijk kiest iedereen voor zichzelf
Alle reacties Link kopieren
Hij heeft geen uitkering bij de gemeente of het UWV dus waarom zou een dergelijk organisatie geld en tijd in hem steken wanneer er duizenden mensen zijn met een uitkering voor wie hulp betekent dat zij daaruit komen en dus een besparing opleveren. Jouw vriend levert de gemeente of het UWV geen besparing en zij gaan hem dus niet reintegreren.

Hij kan ook zijn oude werk parttime oppakken en onder tussen iets anders zoeken ipv het direct weg te zetten als niet leuk genoeg. We doen allemaal weleens niet leuke dingen om aan geld te komen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Eens met jou dat hij weer wat moet gaan doen, maar ook eens met de rest dat jij hem faciliteert in het niets doen.

Wat ik zou doen is met hem om de tafel gaan zitten en zeggen dat het wat jou betreft nu tijd is voor de volgende fase: gestructureerde dagbesteding. Geef aan wat voor stappen je verwacht en binnen welke termijn (bespreken met hoofdbehandelaar —> deze maand nog, zoeken naar vrijwilligerswerk —> deze en volgende maand.) Hij kan desnoods folders rond gaan brengen of in december bij de post gaan werken. Heeft hij meteen een mooi doel en wat geld.

Nog een tip: zorg dat hij gaat sporten. Ook dat vergroot zijn wereld en zorgt ervoor dat hij oefent met tegenslagen, doelen stellen, ergens naartoe werken. Daarnaast is sporten ook goed voor je zelfvertrouwen en tegen depressies.
Alle reacties Link kopieren
Ik zou je niet gedragen als zijn moeder. Hij heeft een depressie gehad...hij is niet ontoerekeningsvatbaar. Ik zou het zeggen zoals het is: ik wil niet meer jarenlang de financiële kar trekken. Ik zou het fijn vinden wanneer je gaat werken eventueel parttime. Hoe sta je daar tegenover?

Tips over dagbesteding, sporten, en weet ik veel wat zijn allemaal zaken om het hete hangijzer werk te vermijden. Zeg gewoon waar het op staat.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
Alle reacties Link kopieren
Voor zover ik weet is de gemeente ook verantwoordelijk voor de reintegratie van NUGgers (niet uitkeringsgerechtigden dus). Je zou dus daar moeten aankloppen voor ondersteuning. Maar als ik gemeente was, zou ik natuurlijk liever de mensen met een door mij betaalde uitkering die kant op sturen. Het gaat wel om geld natuurlijk.
Misschien dat ze je wel kunnen vertellen met welke bureaus zij goede ervaringen hebben, waarna jij dan zelf kan betalen?
Alle reacties Link kopieren
Is hij daar al klaar voor? Zoja zou hij eens kunnen vragen of zijn therapeuten/psychologen voor hem de goede weg te bewandelen weten.
Kan hij niet zo'n bbl opleiding doen, waarin hij vier dagen werkt en een dag naar school gaat? Volgens mij begin je dan direct met verdienen en tegelijkertijd leer je. In de techniek is zoiets denk ik heel goed mogelijk.
Alle reacties Link kopieren
yourlocalhero schreef:
01-08-2018 13:10
Is hij daar al klaar voor? Zoja zou hij eens kunnen vragen of zijn therapeuten/psychologen voor hem de goede weg te bewandelen weten.
Na 11 jaar zou ik denken dat je toch echt wel een paar uur vrijwilligerswerk kunt doen, of post kunt lopen voor 2 dagen in de week. Sterker nog, vaak raden hulpverleners het al eerder aan.

Ik vraag me dan ook af waarom de vriend van TO niet eerder dit advies heeft gekregen: dagbesteding zoeken.
Ten eerste vraag ik mij af wat hij wil?

Ten tweede lijkt het mij handig rustig te beginnen met inderdaad bv vrijwilligerswerk.

Ik lees dat hij zzp'er is, maar hij kan natuurlijk zich uitschrijven als zzp'er en weer in loondienst gaan als dit helemaal goed gaat.

Feit dat hij nu als zzp'er ingeschreven is zegt mij niets.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven