Tips gezocht van Utrechters

Een gotspe dat de universiteit al die jongeren laat komen

ColumnColumniste en journaliste Marieke Dubbelman schrijft op maandag en zaterdag over zaken in Utrecht of de regio die haar zijn opgevallen. Dit keer over het vinden van een kamer in Utrecht.
Marieke Dubbelman 01-10-18, 06:45


Twee weken voordat ik met mijn studie geschiedenis en journalistiek begon, had ik nog geen kamer in Groningen. De enige kamer, die ik samen met mijn moeder had bekeken, was bij een man die net uit de daklozenopvang was. In zijn kale woonkamer hing een ansichtkaart van Jezus aan de muur. Over de huur kon worden 'onderhandeld'. We besloten dat ik voorlopig maar bij een nicht van mijn moeder in Assen zou gaan wonen.

Een week voor mijn eerste hoorcollege was er ineens een verlossend telefoontje van de Stichting Studentenhuisvesting. Voor ruim 400 gulden kon ik terecht in een studentenflat, waar toen al bovengemiddeld veel verwarde en werkende mensen woonden. Elke donderdagavond nam ik de trein naar huis. Het duurde wel eventjes voordat mijn studie op gang kwam.

Het lijkt erop dat de hedendaag­se student vooral tot een makkelijk te plukken rendements­kip is verworden

Je zou verwachten dat alles een kwart eeuw later in een veel welvarender Nederland stukken beter zou zijn geregeld. Maar het tegendeel is waar. Heb je geen rijke ouders, dan moet je jezelf maar diep in de in de schulden steken voor een opleiding. De basisbeurs bestaat al een paar jaar niet meer. Ook voor leren studeren is amper nog ruimte. Wie niet genoeg punten haalt, vliegt eruit. Geen diploma, wel een schuld.

Kamers zijn schaars en peperduur. 530 euro (bijna 1200 gulden) huur voor een kamertje in Utrecht van zes vierkante meter en een gedeelde woonkamer, zo lazen we in de zaterdagkrant. Voor dat geld wonen wij scheefkopers in een heel huis.

In Utrecht staan vandaag zelfs tientallen buitenlandse studenten op straat, omdat hun noodopvang stopt. Een enkeling vond afgelopen week nog een kamer bij een lief echtpaar in Den Dolder. Maar voor al die anderen geldt dat de dichtstbijzijnde tante in Bolzano en niet in Driebergen woont.

Eigenlijk is het een gotspe dat de Universiteit Utrecht al die jongeren überhaupt nog laat komen. Het lijkt erop dat de hedendaagse student vooral tot een makkelijk te plukken rendementskip is verworden in plaats van een jong mens, dat je met een goede opleiding vooruit wilt helpen in het leven.