Werk & Studie
alle pijlers
Ik kan mijn nieuwe baan niet aan
woensdag 21 november 2018 17:12
Hoi Viva-forummers. Niet zeker of dit onder werk of psyche valt, maar ik zit op dit moment in een behoorlijke diepe put op werkgebied en ik blijf maar rondjes draaien in mijn hoofd. Ik ben 6 maanden geleden naar een andere stad verhuisd voor een baan in een complete andere sector (van bedrijfsleven naar non-profit). Ik had zin in avontuur en een baan waarin ik weer uitgedaagd zou worden. Nou bleek al snel dat het werk een stuk pittiger was dan verwacht en dat de oorzaak vooral in de management stijl van mijn baas ligt. Ze is een complete workaholic, met een heel chaotische manier van werken. Omdat ik een extensie van haar werk ben (ondersteuned personeel) ben ik dus volledig afhankelijk van haar voor mijn dagelijkse werkzaamheden. De complete chaos breekt me op en ik merk dat ik niet meer functioneer en me langzaam in een soort van depresssie voel afzakken. Dit uit zich in ongecontroleeerde emoties (veel huilen, boos zijn etc.), apathisch (niks komt meer uit handen, weekenden in bed liggen etc.) en algeheel gevoel van falen.
Gisteren heb ik een heel eerlijk gesprek met mijn baas gehad over mijn functioneren waarbij van beide kanten frustraties werden gedeeld, maar ook beiden aangaven hieraan te willen werken. Hoewel we allebei heel emotioneel waren, eindigde het 2-uur durende gesprek toch op een positieve noot. En nu ben ik de draad een beetje kwijt. Ik weet dat de huidige situatie niet gezond is en ik het beste eieren voor mijn geld kan kiezen, oftewel sollicteren en op zoek naar een baan die beter bij mij past. Maar het gevoel van falen is heel sterk en ik baal ervan dat ik er al na 6 maanden er door heen zit. Vind het zo zwak van mezelf. Mijn baas geeft aan dat de chaos niet zal verdwijnen en dat ik me beter kan focussen op het positieve hiervan (op een heel hoog niveau werken met een gigantisch network in een sector waar ik heel mooi werk kan doen dat zich op wereldniveau afspeelt). Ik baal ervan dat ik moeite heb op het op die manier te zien en daarmee een gigantische kans om carriere te maken in deze sector verspeel.
Hoe nu verder? Ik zal sowieso een afspraak met de huisarts maken voor een verwijzing naar een psycholoog, want ik heb mijn dieptepunt wel bereikt denk ik. Maar dan blijft toch nog de keuze: zal ik mijn schouders eronder zetten en proberen om mijn huidige baan de baas te worden, zodat ik over een jaar met voldoening kan terugkijken dat ik deze “uitdaging” heb overwonnen, of zal ik accepteren dat ik dus niet echt stress-bestendig ben en dus op zoek zal moeten gaan naar een rustige 9-5 baan. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
Gisteren heb ik een heel eerlijk gesprek met mijn baas gehad over mijn functioneren waarbij van beide kanten frustraties werden gedeeld, maar ook beiden aangaven hieraan te willen werken. Hoewel we allebei heel emotioneel waren, eindigde het 2-uur durende gesprek toch op een positieve noot. En nu ben ik de draad een beetje kwijt. Ik weet dat de huidige situatie niet gezond is en ik het beste eieren voor mijn geld kan kiezen, oftewel sollicteren en op zoek naar een baan die beter bij mij past. Maar het gevoel van falen is heel sterk en ik baal ervan dat ik er al na 6 maanden er door heen zit. Vind het zo zwak van mezelf. Mijn baas geeft aan dat de chaos niet zal verdwijnen en dat ik me beter kan focussen op het positieve hiervan (op een heel hoog niveau werken met een gigantisch network in een sector waar ik heel mooi werk kan doen dat zich op wereldniveau afspeelt). Ik baal ervan dat ik moeite heb op het op die manier te zien en daarmee een gigantische kans om carriere te maken in deze sector verspeel.
Hoe nu verder? Ik zal sowieso een afspraak met de huisarts maken voor een verwijzing naar een psycholoog, want ik heb mijn dieptepunt wel bereikt denk ik. Maar dan blijft toch nog de keuze: zal ik mijn schouders eronder zetten en proberen om mijn huidige baan de baas te worden, zodat ik over een jaar met voldoening kan terugkijken dat ik deze “uitdaging” heb overwonnen, of zal ik accepteren dat ik dus niet echt stress-bestendig ben en dus op zoek zal moeten gaan naar een rustige 9-5 baan. Hoe zouden jullie dit aanpakken?
woensdag 21 november 2018 17:23
Wat knap dat je het gesprek aan bent gegaan, en dat jullie beiden open hebben kunnen zijn!
Na zo'n gesprek zou ik niet direct mijn biezen pakken, maar pas wel goed op dat je niet te lang blijft zitten!
Dat je er op deze manier mee bezig bent kan al wel veel verbetering brengen. Of het inzicht dat het inderdaad toch niet jouw ding is.
Heb je de mogelijkheid om binnenkort vakantie op te nemen? Het vooruitzicht van even volledig ontspannen kan ook helpen en geeft je de mogelijkheid weer wat dichter bij jezelf te komen (en te bepalen wat je echt wil).
Ik zit in een soortgelijk proces en dit zijn mijn inzichten tot nu toe. Een overhaaste beslissing zou voor mij juist meer stress en twijfel met zich meebrengen (alweer een andere omgeving, heb ik niet te snel opgegeven, etc).
Verder lees ik graag mee voor andere inzichten!
Na zo'n gesprek zou ik niet direct mijn biezen pakken, maar pas wel goed op dat je niet te lang blijft zitten!
Dat je er op deze manier mee bezig bent kan al wel veel verbetering brengen. Of het inzicht dat het inderdaad toch niet jouw ding is.
Heb je de mogelijkheid om binnenkort vakantie op te nemen? Het vooruitzicht van even volledig ontspannen kan ook helpen en geeft je de mogelijkheid weer wat dichter bij jezelf te komen (en te bepalen wat je echt wil).
Ik zit in een soortgelijk proces en dit zijn mijn inzichten tot nu toe. Een overhaaste beslissing zou voor mij juist meer stress en twijfel met zich meebrengen (alweer een andere omgeving, heb ik niet te snel opgegeven, etc).
Verder lees ik graag mee voor andere inzichten!
The burning desire to live and roam free, it shines in the dark and it grows within me.
woensdag 21 november 2018 17:24
Wat goed dat je in gesprek bent gegaan.
Zou je het overzicht van je leidinggevende kunnen overnemen?
Als het je te veel kost...
Solliciteer naar een andere baan.
Je werkt om te leven, niet andersom.
Je collega is geen geliefde, maar slechts een collega. Het zou een wisseling van werk zijn, geen scheiding.
Ps. Een instelling en zin die mee hielp, toen ik het niet naar mijn zin had op het werk:
Word niet nat, voordat het regent...
Als het toch regent, met een frons op je gezicht, word je even nat, als met een glimlach.
Of te wel. Niet onnodig zorgen maken en als er echt wat is. Probeer positief te blijven.
Zou je het overzicht van je leidinggevende kunnen overnemen?
Als het je te veel kost...
Solliciteer naar een andere baan.
Je werkt om te leven, niet andersom.
Je collega is geen geliefde, maar slechts een collega. Het zou een wisseling van werk zijn, geen scheiding.
Ps. Een instelling en zin die mee hielp, toen ik het niet naar mijn zin had op het werk:
Word niet nat, voordat het regent...
Als het toch regent, met een frons op je gezicht, word je even nat, als met een glimlach.
Of te wel. Niet onnodig zorgen maken en als er echt wat is. Probeer positief te blijven.
woensdag 21 november 2018 17:25
Waarom zou je uitdagingen moeten hebben? Omdat je bang bent er anders niet bij te horen?
En garanties dat je over een jaar met voldoening terugkijkt zijn er niet Misschien heb je er meer aan als je over een jaar met voldoening terug kan kijken op een heel nieuwe functie die je intussen gestart bent. Ook zonder garantie. Dus zoek iets anders, is vroeg of wat later vast wel te vinden
En garanties dat je over een jaar met voldoening terugkijkt zijn er niet Misschien heb je er meer aan als je over een jaar met voldoening terug kan kijken op een heel nieuwe functie die je intussen gestart bent. Ook zonder garantie. Dus zoek iets anders, is vroeg of wat later vast wel te vinden
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
woensdag 21 november 2018 17:34
Je hoeft volgens mij ook niet naar een psycholoog hoor. Ik zat tot een paar weken geleden ook in een stressvolle baan en voelde me net als jij . Het gevoel dat je alle grip verliest. Ik kon het wel relativeren en zag het niet als persoonlijk falen. Het lag in mijn geval echt aan werkomstandigheden. En bij jou ook volgens mij.
Nu doe ik soortgelijk werk maar in goede werkomstandigheden, en ben in een paar dagen ineens af van alle moeheid, depressieve gevoelens, huilbuien, gevoel van niks waard zijn....... allemaal werk gerelateerd! niks mis met mij dus. Zonde om zoveel van je levensgeluk te laten bepalen door je werk dus ik zeg: gauw doorsolliciteren!!
Nu doe ik soortgelijk werk maar in goede werkomstandigheden, en ben in een paar dagen ineens af van alle moeheid, depressieve gevoelens, huilbuien, gevoel van niks waard zijn....... allemaal werk gerelateerd! niks mis met mij dus. Zonde om zoveel van je levensgeluk te laten bepalen door je werk dus ik zeg: gauw doorsolliciteren!!
woensdag 21 november 2018 17:36
Waarom denken in falen en ik ben niet stressbestendig?
Dit is gewoon niet de juiste baan voor je. Je kan je kwaliteiten wel beter gebruiken, en je baas kan een betere werknemer gebruiken.
Ga opzoek naar een baan die beter bij je past. Niet wat leuk lijkt, of waarvan je denkt dat je goed uitgedaagd wordt, maar een baan waarbij je kwaliteiten beter tot zijn recht komt.
Het is niet een kwestie van goed of fout. Ieder mens is aders.
Dit is gewoon niet de juiste baan voor je. Je kan je kwaliteiten wel beter gebruiken, en je baas kan een betere werknemer gebruiken.
Ga opzoek naar een baan die beter bij je past. Niet wat leuk lijkt, of waarvan je denkt dat je goed uitgedaagd wordt, maar een baan waarbij je kwaliteiten beter tot zijn recht komt.
Het is niet een kwestie van goed of fout. Ieder mens is aders.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 21 november 2018 17:42
Misschien zegt ie wel dat ze haar grenzen aan moet geven, geen werk mee naar huis moet nemen, als ze met A bezig is en haar werkgever zegt dat ze eerst B moet doen dan blijft A gewoon liggen ipv dat ze er dat nog even naast probeert te doen. Er gewoon een 9-17 mentaliteit op na gaan houden, niet harder lopen dan waar je voor betaald wordt. Etc.Madeliefjees schreef: ↑21-11-2018 17:28Waarom naar een psycholoog? Die zal ook alleen maar zeggen, zoek ander werk.
woensdag 21 november 2018 17:42
De baan is de stress niet waard.
In het verleden heb ik ook met een soortgelijke (chaotische) manager gewerkt. Bijna alles werd te laat, half of slecht voorbereid aangeleverd waardoor ik continu bezig was om alles op te lossen (vaak dan ook nog in de avond of in het weekend door het slechte timing). Ik dacht, dat het falen was als ik het chaos niet aankon, dat ik nooit meer zo een functie zou vinden... enz.
Uiteindelijk ben ik er bijna ziek door geworden en heb ik iets anders gezocht (veel te laat eigenlijk...). Nu heb ik een soortgelijke functie maar dan met een hecht team en minder chaos. Een manager die minder chaotisch is maakte voor mij dus het verschil.
Soms past een managementstijl gewoon niet bij jou.
Je kunt nu al beginnen om elke dag een kwartier te zoeken naar een baan (gewoon oriënteren of er iets is wat je leuk lijkt). Maar blijf niet te lang in deze situatie, je baas zal niet veranderen (voor haar werkt het perfect).
In het verleden heb ik ook met een soortgelijke (chaotische) manager gewerkt. Bijna alles werd te laat, half of slecht voorbereid aangeleverd waardoor ik continu bezig was om alles op te lossen (vaak dan ook nog in de avond of in het weekend door het slechte timing). Ik dacht, dat het falen was als ik het chaos niet aankon, dat ik nooit meer zo een functie zou vinden... enz.
Uiteindelijk ben ik er bijna ziek door geworden en heb ik iets anders gezocht (veel te laat eigenlijk...). Nu heb ik een soortgelijke functie maar dan met een hecht team en minder chaos. Een manager die minder chaotisch is maakte voor mij dus het verschil.
Soms past een managementstijl gewoon niet bij jou.
Je kunt nu al beginnen om elke dag een kwartier te zoeken naar een baan (gewoon oriënteren of er iets is wat je leuk lijkt). Maar blijf niet te lang in deze situatie, je baas zal niet veranderen (voor haar werkt het perfect).
woensdag 21 november 2018 17:57
Ik heb een baan gehad waar ik steeds moest rennen en er steeds aan mij getrokken werd. Dat ging destijds goed. Nu heb ik een project waar ik mindere contact met mensen heb en merk ik hoe erg mijn vorige baan eigenlijk was. Het heeft mij echt een half jaar gekost om mijzelf te worden. Nu pas voel ik rust, ook tijdens werken.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar een andere baan. Jij vangt te veel op voor je manager. Lekker voor haar, maar niet werkbaar voor jou.
In jouw geval zou ik echt op zoek gaan naar een andere baan. Jij vangt te veel op voor je manager. Lekker voor haar, maar niet werkbaar voor jou.
woensdag 21 november 2018 18:00
Ik zou in ieder geval proberen om het gevoel van falen te doorbreken. Wat je nu doet is juist sterk: constateren dat iets niet goed gaat en het gesprek aan gaan. Je kunt deze ervaring meenemen in je toekomstige banen. Een chaotische omgeving werkt niet voor jou. De balans tussen werk en privé moet goed zijn. Het is dus belangrijk dat je een baan hebt die je leuk vindt en bij je past.
Ik heb jaren terug ook moeten erkennen dat een functie niet bij mij past. Ik heb er te lang mee doorgelopen en heb er wel psychisch last van gehad. Geloof me...dat is het niet waard.
Ga op zoek naar een nieuwe baan.
Ik heb jaren terug ook moeten erkennen dat een functie niet bij mij past. Ik heb er te lang mee doorgelopen en heb er wel psychisch last van gehad. Geloof me...dat is het niet waard.
Ga op zoek naar een nieuwe baan.
woensdag 21 november 2018 18:02
In tegenstelling tot de rest vind ik het wel goed dat je naar de psycholoog wil. Een deel van jouw werkstress zal ongetwijfeld liggen bij de onkunde van jouw leidinggevende om orde en overzicht in de chaos te scheppen.
Maar de ervaring leert ook dat een deel bij jezelf ligt. Waarom raak je zo over de kook omdat je het niet kunt bijbenen? Is dat omdat je te perfectionistisch bent misschien? Omdat je het te goed wil doen, en fouten niet naast je neer kunt leggen? En waarom vind dit gesprek pas na 6 maanden plaats terwijl je al ver over je grenzen bent gegaan? Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken?
Ongeacht of je in deze baan wil blijven of iets anders gaat doen, denk ik dat je er veel aan kunt hebben als je inzicht krijgt in bovenstaande vragen en handvatten om daar in de toekomst anders mee om te gaan.
Maar de ervaring leert ook dat een deel bij jezelf ligt. Waarom raak je zo over de kook omdat je het niet kunt bijbenen? Is dat omdat je te perfectionistisch bent misschien? Omdat je het te goed wil doen, en fouten niet naast je neer kunt leggen? En waarom vind dit gesprek pas na 6 maanden plaats terwijl je al ver over je grenzen bent gegaan? Waarom heb je niet eerder aan de bel getrokken?
Ongeacht of je in deze baan wil blijven of iets anders gaat doen, denk ik dat je er veel aan kunt hebben als je inzicht krijgt in bovenstaande vragen en handvatten om daar in de toekomst anders mee om te gaan.
woensdag 21 november 2018 18:07
Dus jullie hebben een gesprek gehad. Zijn daar dingen in afgesproken? Gaan jullie dingen anders aanpakken? Zo niet, dan is dat gesprek eigenlijk voor niets geweest en zou ik op zoek gaan naar een nieuwe baan. Indien er wel een plan van aanpak is gemaakt, zou je het nog een maand de kans kunnen geven. Maar daarna zou ik voor jezelf goed evalueren: is er iets veranderd? Gaat het nu beter? Zo niet, wegwezen.
woensdag 21 november 2018 18:10
Wat een fijne reacties al! Vooral fijn om te horen van forummers die ook in een soortgelijke situatie hebben gezeten. Bevestigd mijn vermoeden dat solliciteren waarschijnlijk toch de beste optie is. Het gevoel van falen is echt een dingetje voor mij. Ik ben vrij perfectionistisch ingesteld en ben ook best wel bezig met wat andere mensen van me vinden en in dit geval, ironish genoeg, mijn baas. Daarbij speelt nog dat ik behoorlijk onder niveau werk en een soort van (misplaatste?) verantwoordelijkheid voel om mezelf te blijven pushen. Denk dat ik de aankomende tijd toch aan de slag moet om dat gedachtenpatroon eens te doorbreken.
Gelukkig heb ik ongelovelijk fijne collega's, die allemaal een zelfde soort druk ervaren. Dus we kunnen elkaar gelukkig goed opvangen. Maar omdat ik degene ben die het meest direct met de baas werkt, krijg ik wel de grootste portie, en helaas kan ik mijn werk niet weg delegeren.
Ik ga mijn CV maar eens oppoetsen.
Gelukkig heb ik ongelovelijk fijne collega's, die allemaal een zelfde soort druk ervaren. Dus we kunnen elkaar gelukkig goed opvangen. Maar omdat ik degene ben die het meest direct met de baas werkt, krijg ik wel de grootste portie, en helaas kan ik mijn werk niet weg delegeren.
Ik ga mijn CV maar eens oppoetsen.
woensdag 21 november 2018 18:20
Je geeft je grenzen dus niet aan als je meer werk probeert te doen dan je op normaal tempo binnen 8 uur af zou krijgen. Een psych opzoeken en/of een assertiviteitscursus doen kan nooit kwaad, ook niet als je hier weggaat. Anders kom je bij 'n volgende job weer in zo'n positie dat ze je overvragen.Twistersizzle schreef: ↑21-11-2018 18:10Maar omdat ik degene ben die het meest direct met de baas werkt, krijg ik wel de grootste portie, en helaas kan ik mijn werk niet weg delegeren.
woensdag 21 november 2018 18:30
Hey Twistersizzle,
Wat rot dat je in zo'n twijfelsituatie zit! Ik kan me de wanhoop die je voelt wel indenken. Je wil toch je best doen en zorgen dat het allemaal lukt ("anderen kunnen het ook", "wat is er mis met mij dat ik het niet trek?" Etc)
Ik herken dat van mezelf ook, ben ook stressgevoelig en snel overprikkeld. Dan vergelijk ik mezelf met leeftijdsgenoten en vind dan ook vaak dat ik het allemaal maar aan moet kunnen.
Maar ik leer mezelf ook steeds meer te accepteren en situaties die niet bij mij passen ga ik uit de weg.
Probeer hierin dus echt voor jezelf te kiezen. Vraag je af of je het werk leuk genoeg vindt om door de beginfase heen te komen. Maar je zegt al dat het nooit verandert. Is dit iets wat jij trekt?
Ik vind het overigens super dapper dat je met je leidinggevende hebt gepraat. Dat durft ook niet iedereen!
Blijf niet uit medelijden, maar denk na of je er een andere draai aan kan geven.
En schrijf voor jezelf een balans op mbt wel en niet blijven. Wat zoek ik in werk? Waarom zoh ik perse in dit bedrijf blijven en niet bij iets soortgelijks?
Als het enige verschil is dat het elders wellicht anders is qua structuur op een manier die jou wel past, is de keuze snel gemaakt.
Dit heeft mij in elk geval geholpen om een baan te zoeken die beter bij me past. Al had ik ook sterk het gevoel van "maar mijn collega's trekken het werk wel", het is gewoon iets wat bij hen past en niet bij mij.
Dus schaam je niet en kies voor jezelf!
Veelsucces in elk geval!
Wat rot dat je in zo'n twijfelsituatie zit! Ik kan me de wanhoop die je voelt wel indenken. Je wil toch je best doen en zorgen dat het allemaal lukt ("anderen kunnen het ook", "wat is er mis met mij dat ik het niet trek?" Etc)
Ik herken dat van mezelf ook, ben ook stressgevoelig en snel overprikkeld. Dan vergelijk ik mezelf met leeftijdsgenoten en vind dan ook vaak dat ik het allemaal maar aan moet kunnen.
Maar ik leer mezelf ook steeds meer te accepteren en situaties die niet bij mij passen ga ik uit de weg.
Probeer hierin dus echt voor jezelf te kiezen. Vraag je af of je het werk leuk genoeg vindt om door de beginfase heen te komen. Maar je zegt al dat het nooit verandert. Is dit iets wat jij trekt?
Ik vind het overigens super dapper dat je met je leidinggevende hebt gepraat. Dat durft ook niet iedereen!
Blijf niet uit medelijden, maar denk na of je er een andere draai aan kan geven.
En schrijf voor jezelf een balans op mbt wel en niet blijven. Wat zoek ik in werk? Waarom zoh ik perse in dit bedrijf blijven en niet bij iets soortgelijks?
Als het enige verschil is dat het elders wellicht anders is qua structuur op een manier die jou wel past, is de keuze snel gemaakt.
Dit heeft mij in elk geval geholpen om een baan te zoeken die beter bij me past. Al had ik ook sterk het gevoel van "maar mijn collega's trekken het werk wel", het is gewoon iets wat bij hen past en niet bij mij.
Dus schaam je niet en kies voor jezelf!
Veelsucces in elk geval!
woensdag 21 november 2018 18:46
Ik kan me voorstellen dat iemand aan een baan begint en dat er nadien zaken zijn, zoals de "chaos" die je noemt, die een extra complicatie betekenen.
Wat ik niet snap is dat je na een half jaar in een nieuwe job, wat so-wie-so extra energie vergt, als spreekt over overspannen en weet ik wat nog meer.
Chaos is niet anders dan de hektiek van bepaalde functies. Soms moeten afspraken op het laatste moment verschoven worden, soms is een schema eerder nodig, soms moeten dingen aangepast worden. Anticipeer daarop. Dat hoort dan gewoon tot je functievaardigheden.
Wat ik niet snap is dat je na een half jaar in een nieuwe job, wat so-wie-so extra energie vergt, als spreekt over overspannen en weet ik wat nog meer.
Chaos is niet anders dan de hektiek van bepaalde functies. Soms moeten afspraken op het laatste moment verschoven worden, soms is een schema eerder nodig, soms moeten dingen aangepast worden. Anticipeer daarop. Dat hoort dan gewoon tot je functievaardigheden.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
woensdag 21 november 2018 18:48
Hoe bedoel je onder je nivea? Omdat je een hogere opleiding hebt? Het gaat echt niet alleen over opleiding bij een baan. Ook gewoon of dat de werkzaamheden bij je passen. De ene persoon kan sneller schakelen, de ander in een meer gestructureerde omgeving, in een groep of juist alleen, etc.Twistersizzle schreef: ↑21-11-2018 18:10Wat een fijne reacties al! Vooral fijn om te horen van forummers die ook in een soortgelijke situatie hebben gezeten. Bevestigd mijn vermoeden dat solliciteren waarschijnlijk toch de beste optie is. Het gevoel van falen is echt een dingetje voor mij. Ik ben vrij perfectionistisch ingesteld en ben ook best wel bezig met wat andere mensen van me vinden en in dit geval, ironish genoeg, mijn baas. Daarbij speelt nog dat ik behoorlijk onder niveau werk en een soort van (misplaatste?) verantwoordelijkheid voel om mezelf te blijven pushen. Denk dat ik de aankomende tijd toch aan de slag moet om dat gedachtenpatroon eens te doorbreken.
Gelukkig heb ik ongelovelijk fijne collega's, die allemaal een zelfde soort druk ervaren. Dus we kunnen elkaar gelukkig goed opvangen. Maar omdat ik degene ben die het meest direct met de baas werkt, krijg ik wel de grootste portie, en helaas kan ik mijn werk niet weg delegeren.
Ik ga mijn CV maar eens oppoetsen.
Het is gewoon onmogelijk, wanneer je bijvoorbeeld een HBO opleiding hebt gevolgd, dat je alle banen op MBO niveau zo maar kan doen met 2 fingers in de neus.
Los laten dat alles maakbaar is, en dat met "een beetje je best doen" dat je alles kan doen wat je maar wilt.
Een perfect functionerend mens weet ook gewoon waar haar grenzen liggen, en waar wel energie in te steken en waar niet, en dat het ook okay is om iets niet te kunnen.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
