Werk & Studie alle pijlers

Rare re-integratie

26-12-2018 22:21 91 berichten
Hallo allemaal,

Ik ben benieuwd naar ervaringen van anderen. Ik ben inmiddels een aantal maanden uit de running op mijn werk. Dit is natuurlijk erg vervelend. Wat ik merk is dat ik maar weinig van mijn werk en collega’s hoor. Er is weinig begrip en medeleven terwijl ik goede verstandhoudingen had op het werk. Met de feestdagen is mij zelfs geen fijne feestdagen gewenst en ik heb ook geen kerstpakket gehad. Is dit normaal? Ik vind het maar een rare gang van zaken?
De bedoeling is dat ik binnen enkele weken weer een paar uren ga werken. Ik merk dat ik daar door deze sfeer wel tegenop zie...
Wat heb je er zelf aan gedaan om het contact warm te houden?
Alle reacties Link kopieren
Niets vervelender dan een leidinggevende en collega's die aan je lopen te trekken wanneer je weer komt werken.

Wees blij dat ze je met rust laten.
Alle reacties Link kopieren
Niet heel lullig bedoel, maar hoe lang ben je er uit??? Hoe vaak laat jij iets van je horen?
Wat verwacht je met het kerstpakket, dat ze het komen brengen?

Want heel eerlijk, ik zal de eerste paar weken misschien informeren, maar daarna vergeet ik dat soort dingen. En dan heeft de ander daar natuurlijk ook een aandeel in
If you can dream it, you can do it.
Alle reacties Link kopieren
Misschien willen ze je idd juist rust en ruimte geven.
Of horen ze niets van jou en denken ze daardoor dat jij momenteel geen interesse hebt?

Kerstpakke staat misschien op het werk wel voor je klaar?
Alle reacties Link kopieren
Ik ken meerdere mensen die ziek zijn, tijdelijk niet kunnen werken bij hun werk, en die krijgen allemaal geen Kerstpakket. Ik vind het niet netjes. Maar blijkbaar is het niet zo vreemd.

Uit het oog, uit het hard.

En niemand is onmisbaar.
sugarmiss schreef:
26-12-2018 22:36
Niets vervelender dan een leidinggevende en collega's die aan je lopen te trekken wanneer je weer komt werken.

Wees blij dat ze je met rust laten.
Dat is zo. Maar bijna niks horen terwijl je toch erg ziek bent voelt voor mij niet fijn. Zou jou dat niet uit maken? Mijn gevoel komt denk ik ook doordat ik in het begin van mijn ziek zijn ook weinig hoorde
Als een collega maanden uit de running is dan is bij mij de belangstelling ook wel een beetje over. Het werk gaat gewoon door, ik hoor wel wanneer iemand weer eens op de koffie komt en weer gaat starten. Je stuurt eens een bloemetje en een kaart, maar ik zal iemand niet op zijn privé nummer of mail benaderen en ik ga er vanuit dat de werkmail en telefoon niet gelezen worden.
Maanden is een lange periode om belangstelling te blijven verwachten. Daarbij zullen ze het mogelijk drukker hebben omdat jij ziek thuis zit, daar krijgen ze óók geen belangstelling voor. Het werkt 2 kanten op als je contact wilt houden als je zelf ziek thuis zit. Op het werk loopt het namelijk gewoon door.
Bij mij was de afspraak dat alleen mijn leidinggevende contact met mij mocht hebben toen ik er wegens stressklachten uit was om niet meer stress te veroorzaken. Pas toen ik echt terug zou komen voor re-integratie ben ik eerst eens langs geweest om een kopje koffie te drinken. Kreeg overigens wel een kerstpakket.
mel.nl schreef:
26-12-2018 22:36
Niet heel lullig bedoel, maar hoe lang ben je er uit??? Hoe vaak laat jij iets van je horen?
Wat verwacht je met het kerstpakket, dat ze het komen brengen?

Want heel eerlijk, ik zal de eerste paar weken misschien informeren, maar daarna vergeet ik dat soort dingen. En dan heeft de ander daar natuurlijk ook een aandeel in
Ik ben er een paar maanden uit. Het gaat meer om het gevoel dan om het kerstpakket. Leidinggevende had bijv toch wel iets kunnen laten horen. In de trant van fijne feestdagen en hoop je volgend jaar weer te zien. Het komt nu alllemaal zo kil over. Maar het is al kil vanaf het begin van mijn ziek zijn. Dat zit me denk ik nog het meeste dwars. Een leidinggevende heeft toch ook een rol richting een zieke medewerker?
En dat kerstpakket is er vast, je bent immers in dienst. Maar verwachten dat in de drukke weken voor kerst ( op veel plekken is dat een tijd met allerlei deadlines) mensen er ook nog aan denken dat jij je kerstpakket moet hebben is wel een beetje opmerkelijk.
Iemand die ziek thuis zit is ziek en die laat ik dus met rust.
Ik hoor hem of haar vanzelf wel weer als ie terugkeert.

Eventueel stuurt baas 1 keer per maand een mailtje, maar sommigen vinden zo vaak contact zelfs al te veel.
Of lezen hun mails (al dan niet bewust) niet.


Wel of geen Sint-cadeau - hier stelt het kerstpakket niets voor - hangt af van hoe lang je uit bent.

Als je bijvoorbeeld sinds september thuis bent en de verwachting is dat je niet voor januari terugkeert ... volgend jaar of met Pasen een nieuwe kans.

Als je half november uitligt en eind december terugkeert ... blijft het netjes op je bureau wachten.



Ik heb van de meeste collega's niet eens een telefoonnummer.
Privé is privé en thuis is thuis.
Al helemaal als iemand ziek en herstellende is.
Ottertje74 schreef:
26-12-2018 22:46
Ik ben er een paar maanden uit. Het gaat meer om het gevoel dan om het kerstpakket. Leidinggevende had bijv toch wel iets kunnen laten horen. In de trant van fijne feestdagen en hoop je volgend jaar weer te zien. Het komt nu alllemaal zo kil over. Maar het is al kil vanaf het begin van mijn ziek zijn. Dat zit me denk ik nog het meeste dwars. Een leidinggevende heeft toch ook een rol richting een zieke medewerker?
Dat ligt eraan. Een rol kan er zijn afhankelijk van hoe het rondom je verzuim is geregeld. Elke 6 weken contact is verplicht geloof ik, of 4-6 weken.
Alle reacties Link kopieren
Bij ons willen leidinggevenden vooral weten wanneer je weer kan werken.
Je gaat uit van je eigen verwachtingen en hoe JIJ zou handelen bij een langdurig zieke. Hun overwegingen zijn net zo logisch als de jouwe (we horen wel weer van haar als ze weer beter is/we laten haar met rust tijdens herstel vs. jullie laten me dus zitten).
Alle reacties Link kopieren
Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over de reacties. Een jaar of 2 terug kreeg een collega uit ons team kanker (hij is gelukkig weer genezen en aan het werk) maar gedurende die periode hielden we toch regelmatig contact. Ca. 1 keer in de maand ging er wel iemand uit het team even langs (niet tijdens de zwaarste behandelingen natuurlijk) om een beetje bij te praten. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal om contact te houden met je collega's, ook in moeilijke periodes.
Alle reacties Link kopieren
Maar contact moet toch van 2 kanten komen?
En de reden waarom je thuis zit is ook nog een verschil.
Bij een burn out (of vergelijkbaar iets) heb je misschien minder behoefte aan de laatste nieuwtjes e.d.
Sara9876 schreef:
26-12-2018 23:00
Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over de reacties. Een jaar of 2 terug kreeg een collega uit ons team kanker (hij is gelukkig weer genezen en aan het werk) maar gedurende die periode hielden we toch regelmatig contact. Ca. 1 keer in de maand ging er wel iemand uit het team even langs (niet tijdens de zwaarste behandelingen natuurlijk) om een beetje bij te praten. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal om contact te houden met je collega's, ook in moeilijke periodes.
Ik denk dat het aan de ziekte ligt, de duur en aan de werkdruk, het soort werk en het soort team.
Bij burn out of vergelijkbaar zou ik persoonlijk iemand met rust laten. Bij andere ziektes ga je sneller even langs.
Sara9876 schreef:
26-12-2018 23:00
Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over de reacties. Een jaar of 2 terug kreeg een collega uit ons team kanker (hij is gelukkig weer genezen en aan het werk) maar gedurende die periode hielden we toch regelmatig contact. Ca. 1 keer in de maand ging er wel iemand uit het team even langs (niet tijdens de zwaarste behandelingen natuurlijk) om een beetje bij te praten. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal om contact te houden met je collega's, ook in moeilijke periodes.
Wij zijn hier al lang blij als we de boel draaiende kunnen houden met een man of vrouw minder.
Al het extra werk van zieke collega of collega's komt terecht op de nek van de gezonde exemplaren, dus iedereen holt zich de pleuris.

Tijd om dan ook nog es op de koffie te gaan - en dan nog elke maand - is er toch écht niet.

In 't beste geval gaat er na 1 of 2 weken een kaartje buiten met "veel beterschap" als er es iemand aan denkt.
Nadien zien we collega hopelijk wel ooit weer es verschijnen.


We zitten nu bijvoorbeeld binnen 1 van onze teams van 4 personen met 2 zieken die al een jaar uitliggen.
Telkens verlengd met 1 of 2 maanden.
Die 2 anderen draaien al een jaar overuren dat het niet mooi is en proberen de boel op één of andere manier een beetje recht te houden zodat de boel niet failliet draait en de zieken straks nog een job hebben als ze terugkeren.
Die zijn al lang blij dat ze zelf niet onderuit gaan.
Ik vind het gek dat je kennelijk een ziekte hebt waarbij je maandenlang niet langs kunt komen op je werk, niet eens voor een kopje koffie.

Bij mij is het zo dat ik als leidinggevende regelmatig contact probeer te onderhouden, en dat ik van mijn zieke werknemers verwacht dat zij, als ze enigszins mobiel zijn, af en toe eens langs komen voor op z'n minst een kopje koffie. Ik laat niemand maandenlang thuis zitten zonder iets voor het werk te doen. Het streven is om zo snel mogelijk minstens 2 uur per dag naar het werk te laten komen, meerdere dagen per week.

Als jij 6 weken niet op je werk verschijnt 'vergeten' de meeste collega's je, houden ze zich niet meer met jou bezig en zoeken ze geen contact meer. De eerste 1-2 maanden is er altijd begrip en medeleven, daarna valt dat weg, wordt het werk gewoon zonder jou of ergeren ze zich aan de hogere werkdruk.
Wat ook meespeelt is dat bij maandenlang ziek thuis zijn het werken niet meer in jouw systeem zit. Weer aan de slag gaan wordt dan een steeds grotere drempel.
Om deze 2 redenen moeten mijn medewerkers zich dus echt binnen 2 maanden weer eens laten zien. Ook als de bedrijfsarts inschat dat terugkeer in de eigen functie moeilijk zal zijn, en er mogelijk een WIA-aanvraag gaat komen.
Ik denk dat je je verwachtingen bij moet stellen over je collega’s. Alhoewel ik t wel vreemd vind dat je geen kerstpakket hebt gekregen. Bij ons bracht in collega die in de buurt woonde het dan langs.

Je collega’s zijn je vrienden niet. Iedereen is druk druk druk. Zeker deze periode hebben mensen tijd te kort. Helaas voor jou zijn ze niet bezig met een collega die al maanden thuis zit. Ik denk sowieso dat er geen sprake is van kwade opzet dat ze niet aan je hebben gedacht.
Sara9876 schreef:
26-12-2018 23:00
Ik ben eerlijk gezegd een beetje verbaasd over de reacties. Een jaar of 2 terug kreeg een collega uit ons team kanker (hij is gelukkig weer genezen en aan het werk) maar gedurende die periode hielden we toch regelmatig contact. Ca. 1 keer in de maand ging er wel iemand uit het team even langs (niet tijdens de zwaarste behandelingen natuurlijk) om een beetje bij te praten. Ik vind dat eigenlijk niet meer dan normaal om contact te houden met je collega's, ook in moeilijke periodes.


Toen 1 van mijn medewerkers kanker had, kwam ze 1-4 dagen per week een paar uur werken. Aangepaste werkzaamheden, maar ze was er wel. Hoefde ik overigens geen druk op te zetten.
Ik vind het dus normaal dat de zieke werknemer contact houdt met de collega's.
Marana-- schreef:
26-12-2018 23:14
Toen 1 van mijn medewerkers kanker had, kwam ze 1-4 dagen per week een paar uur werken. Aangepaste werkzaamheden, maar ze was er wel. Hoefde ik overigens geen druk op te zetten.
Ik vind het dus normaal dat de zieke werknemer contact houdt met de collega's.
Dat is het ook. Af en toe een bak koffie, of aanschuiven bij een teamuitje of kerstlunch, als dat mogelijk is uiteraard. Zo gaat dat bij ons iig. Zelf ook laten weten hoe het met je gaat, je collega’s eens vragen of die het nog trekken. Alleen thuis gaan zitten wachten op belangstelling werkt niet

Het moet wel van twee kanten komen,
Welke acties heb je zelf ondernomen, TO?

Vorig jaar had ik kanker. Naast dat ik geregeld berichtjes e.d. van mijn collega's kreeg, heb ik ook altijd zelf contact gehouden met mijn werkgever, ging ik een bakkie doen op mijn werk, mocht ik na mijn laatste bestraling een paar dagen op vakantie van de baas terwijl ik nog niet arbeidsgeschikt was.

Als je geen verstoorde arbeidsverhouding hebt, lijkt het mij van belang dat je een actieve houding hebt richting je werkgever. Dat kweekt echt ook meer begrip en belangstelling!
Mijn werkgever was voorloorlogs, om het maar zo te noemen. Ik kreeg tijdens ziek zijn ook maar 70% salaris toch heb ook ik het contact warm gehouden!!

Dus wat doe jij/heb je zelf gedaan?
Ik heb door mijn werk veel te maken met mensen die langdurig ziek zijn. En ik hoor inderdaad heel vaak dat er weinig contact is met het werk of de collega's.
Het is gebruikelijk (of verplicht?) dat er minimaal eens per 6 weken contact is met het werk. En vaak wordt er iets afgesproken zoals Marana noemt: regelmatig even langskomen, al was het maar om koffie te drinken. Ik kan me voorstellen dat je dat niet zelf bedenkt of doet, als je geen contact hebt met je leidinggevende. Maar het zorgt er wel voor dat je in beeld blijft en dat de drempel om terug te keren niet te groot wordt.
Nu heb je alweer een extra drempel en dat is jammer.
Dus ik zou er gewoon initiatief nemen en een mailtje uitdoen naar je leidinggevende.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven