Werk & Studie alle pijlers

'Mislukkeling' van de samenleving

10-01-2019 15:46 131 berichten
Alle reacties Link kopieren
-
moderatorviva wijzigde dit bericht op 15-01-2019 14:57
Reden: OP verwijderd, maatregelen zijn genomen.
99.93% gewijzigd
Wat ik wel verbazingwekkend vind: dat een generatie die met social media is opgegroeid het verschil niet weet tussen feit en fictie. Telkens weer dat gezeik hier over Facebook en Instagram. Met al die workshops storytelling nog steeds geen idee: het is een verhaal, het is niet het echte leven.

Alsof men “pics or it didn’t happen” heeft geïnternaliseerd.

Maar dat is misschien een nieuw topic.
Alle reacties Link kopieren
Ik word soms zo moe van alle social media gedoe. Ik ben zelf helemaal gestopt met Facebook. Zo ontzettend veel fake of in ieder geval opgeklopt "nieuws".
Men is bezig zich constant beter en interessanter voor te doen dan de werkelijkheid.
En er zijn dan mensen zoals TO die daar niet doorheen prikken en zich dan minderwaardig voelen.
Mijn tip voor TO, stop met alle social media en beslis voor jezelf wat je wil en kan bereiken. Maar vooral, probeer tevreden te zijn. Als dat betekent dat je geen verre reizen maakt, geen belangrijke prijzen wint, so be it!
Alle reacties Link kopieren
stroman schreef:
11-01-2019 08:59
“Je leven moet nog beginnen”: mis. Dat wat je nu hebt, dat IS je leven.
https://youtu.be/Lle9QD93kA0 ;)
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Ik herken het niet écht.
Al snap ik wel dat een mens zichzelf meet aan de omgeving waarin de persoon zich bevind, wat jij denkt te zien op social media etc en dus als de norm beschouwd.
Nu heb ik een redelijk goede baan, maar ook toen ik dat nog niet had was ik content met mijn leven en heb ik mij nooit minder gevoeld dan een ander..
Ben ookal enige tijd vrijgezel.
Omdat ik daar op dit moment gelukkig van word. Ook daar heb ik mij geen moment rot over gevoeld.
Ben sowieso een apart persoon.
Zo wil ik bijvoorbeeld ook geen kinderen wat door de meeste mensen als niet normaal wordt gezien maar moet ik daarvan wakker liggen dan? Het gaat om wat mij gelukkig maakt in het leven en het leven draait voor mij niet om het voldoen aan criteria die jijzelf of de maatschappij stelt alszijnde zaken waar je als mens aan moet voldoen alvorens je als succesvol kan en mag worden bestempeld.
Maar ik ben altijd al iemand geweest die haar eigen plan trekt.
Vervelend dat jij dat niet kunt en zo bezig bent met anderen in plaats van te werken aan je eigen geluk.
Toch wel apart. De doelgroep voor wie social media en Instagram zo belangrijk lijkt te zijn, lijkt er tegelijkertijd ook ontzettend veel moeite mee te hebben.
Alle reacties Link kopieren
NYC schreef:
11-01-2019 11:02
Toch wel apart. De doelgroep voor wie social media en Instagram zo belangrijk lijkt te zijn, lijkt er tegelijkertijd ook ontzettend veel moeite mee te hebben.
Niet echt. De doelgroep voor wie alcohol erg belangrijk is, is ook de groep die er erg veel moeite mee lijkt te hebben.

En daar kan je verder iedere “verslaving” voor invullen
Like a great eternal Klansman
With his two flashing red eyes
Turn around he's always watching
(Dead Kennedys)
Alle reacties Link kopieren
lemoos2 schreef:
10-01-2019 16:44
Beter bekend als ‘het leven’. Dan loer je niet meer afgunstig om je heen. Geen tijd voor. Dan scan je jouw gelijken in de hoop dat iemand een beter plan van aanpak heeft ontdekt :-D en tel je intussen jouw zegeningen.
:idee: :P
Hatsjikideee...
Alle reacties Link kopieren
clemance schreef:
10-01-2019 15:49
Typische millenial. Wat minder met je neus in Instagram zal je goed doen.
Als je het topic zou een helemaal zou doorlezen, weet je dat ze geen sociaal media meer gebruikt.
Alle reacties Link kopieren
Zolang je een beetje jaloers bent op mensen die meer hebben bereikt dan jij, kan het misschien ook een gezonde prikkel zijn. Je kunt het dan zien als inspiratie.
Zodra het je juist beperkt of belemmert, moet je er wel iets mee vind ik.

Ik ken ze ook wel, die mooie foto's op Facebook. En dan denk ik ook wel eens. . Oh ik wilde dat ik nu daar op vakantie was! Niks mis mee. Dat dacht ik vroeger ook wel eens als ik een kaartje kreeg uit een fijn vakantieland.

Wat je omschrijft over twintigers die àlles goed voor elkaar hebben, herken ik dan weer niet.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb niet alles gelezen. Maar het eerste wat erin mij opkomt "het gras is altijd groener aan de overkant" en je legt de lat te hoog voor jezelf.

Ook niet alle twintigers zijn hetzelfde merk ik in mijn familie en schoonfamilie.
In mijn schoonfamilie draait het rond goed je kost verdienen, eigen huis bouwen, mooie auto enz. Diploma's vinden ze niet belangrijk, ze studeren niet graag en gaan liever werken.
In mijn eigen familie zijn de twintigers helemaal anders. Konden goed studeren, mooie diploma's maar ze doen er niets mee. De ene trekt liever de wereld rond en doet hier en daar wat klusjes om rond te komen, de ander is dan weer heel betrokken bij dierenleed en zit zich daar bijna kosteloos voor in.
poker wijzigde dit bericht op 11-01-2019 14:24
0.28% gewijzigd
Leoniedeleeuwin schreef:
10-01-2019 15:57
Ik ben bijna 25 en toch is het wel zo. Mijn vrienden hebben banen bij prestigieuze kantoren, verdienen geld zat en hebben het best wel voor elkaar. Natuurlijk is het niet alleen maar glitter & glamour maar het komt er wel van in de buurt. En dat is het nou juist. In de tijd van mijn ouders ging het er niet zo aan toe. In mijn tijd draait alles om presteren, presteren en presteren. Het lijkt nooit genoeg. Ik weet niet hoe oud jij bent maar mijn hele facebook tijdlijn staat vol met verhalen en foto's van exotische landen en ervaringen. Spanje, Turkije en Griekenland hebben ze ingeruild voor Mexico, Cuba, Bali, Dubai, Azie en veel meer. Het is wel degelijk een andere tijd.
Ik ben een paar jaar ouder dan jij, maar sta echt heel anders in het leven en gelukkig mijn vrienden ook. De meesten zijn hoogopgeleid, maar zoeken gewoon een leuke baan bij een leuke organisatie met leuke arbeidsvoorwaarden. Werkt jouw hele omgeving toevallig bij de Big 4? Want alleen daar herken ik dat beeld wat je schetst, maar dat is maar zo'n klein deel van de hele (arbeids)wereld.

Zoek andere vrienden als je huidige vrienden je het gevoel geven dat je minderwaardig bent en dat je moet 'presteren'. Wees gewoon wie jij bent, doe wat jij wil en doe het op jouw tempo.
En ik word een beetje moe van dat gegeneraliseer over 'mijn' generatie. Ja, ik ben een milennial, maar herken me totaal niet in dat beeld dat wordt geschept over die vervelende millenials. Mijn beste vrienden hebben geen social media, gaan niet jaarlijks backpacken en willen ook niet dat alles hen zomaar aan komt waaien. Ja, die jongeren zijn er ook, maar alsof een hele generatie geboren tussen 1980 en 2000 zo in het leven staat? Babyboomers zijn toch ook niet allemaal hetzelfde.
JollyRider schreef:
11-01-2019 11:04
Niet echt. De doelgroep voor wie alcohol erg belangrijk is, is ook de groep die er erg veel moeite mee lijkt te hebben.

En daar kan je verder iedere “verslaving” voor invullen
Ja, maar ik zou wel iets meer mediawijsheid verwachten bij deze groep.

Volgens mij weet een alcoholist meer over drank dan deze gebruikers over media.
heyhallojijdaaar123 schreef:
11-01-2019 11:47
Als je het topic zou een helemaal zou doorlezen, weet je dat ze geen sociaal media meer gebruikt.
Geen Instagram. Wel Facebook. En over de rest hebben we het nog niet gehad.
Alle reacties Link kopieren
Ik begrijp jullie reacties wel en jullie hebben ook groot gelijk, maar het gaat niet enkel om Facebook/social media.

Ik heb vriendinnen bij wie het altijd goed is gegaan. Ze hebben een mooi diploma, goedbetaalde baan, leuke relatie en wonen samen in een mooi huis. Ze hebben allemaal een auto kunnen kopen en maken meerdere reizen per jaar. Ik gun het ze van harte en ik ben blij dat ze doen wat hen gelukkig maakt en dat ze eigenlijk niet heel veel te klagen hebben, maar het geeft mij wel het gevoel dat ik iets fout heb gedaan in mijn leven. Ja, als ik mijn tijdlijn open kom ik ook van al die ‘perfect picture’ verhalen tegen maar dat zijn dan oud-klasgenoten of kennissen. Dat vergeet ik dan al vrij snel. Maar, ik herken een nieuw soort gevoel bij mezelf dat ik nooit eerder heb gehad. Als mijn vriendinnen over hun persoonlijke leven vertellen, ben ik enerzijds heel blij voor ze maar hun ‘perfecte’ levens geven mij het gevoel dat ik faal. Dus ja, ik weet ook wel dat hun levens echt niet zo perfect zijn (immers zijn het me vrienden en weet ik wat er speelt in hun levens) maar zij hebben wel dromen waargemaakt en lijken ‘alles’ te hebben waar ik alleen maar van kon dromen. En ja, veel heb ik ook zelf in de hand en zodra ik weer ga studeren, komt die goede baan hopelijk ook maar het gaat om meer dan dat. Ze hebben leuke partners en leuke families. Daar kan ik niet voor ‘zorgen’ en alleen maar ‘hopen’ dat het mij ooit ook overkomt.
Alle reacties Link kopieren
Ik heb mij ook lang de mislukkeling van de samenleving gevoeld. En ik denk dat jij mij ook zo zal zien. Ik ben ouder dan jij, mijn hoogst behaalde opleiding is een VMBO-diploma en betaald werk heb ik niet langer volgehouden dan 3 maanden in mijn gehele loopbaan. Ook bij mij is dit te wijten aan een achtergrond in de geestelijke gezondheidszorg. Jaren geleden heeft ooit een vriendin tegen me gezegd dat ik veel bereikt heb voor iemand met mijn problemen en dat heeft mij wel doen beseffen dat ik mij met andere vergeleek zonder stil te staan bij de extra bagage die ik droeg. Nu sta ik zo in het leven dat ik nog steeds de wil heb om verder te komen en ook geloof dat het mij zal lukken. Ik weet wat mijn sterke en zwakke punten zijn en waar deze punten goed in kunnen uitpakken. Terwijl ik vroeger vrij gebukt ging onder het idee wat andere van mij vinden, kan ik nu denken "Ik weet wat mijn verhaal is" en wat andere daar over denken of van vinden is aan hun. Niet iedereen kan je begrijpen en dat hoeft ook niet.
Alle reacties Link kopieren
Mijn leven fb lijkt ook perfect. Die mooie foto op het strand zet ik er wel op maar dat ik nu met voorhoofdsholteontsteking op de bank lig uiteraard niet.

Het leven loopt zoals het loopt, je hebt je lessen geleerd, leer leven in het nu en gelukkig worden met wat je hebt. En ja dat is cliché, maar zo werkt het wel. Ook de slechte dagen dragen bij, wanneer je dat beseft en ook dan in het moment kan leven, kan je gelukkig worden.

Uiteindelijk moet je jezelf die schop onder je kont geven, doorgaan en besluiten dat je wil leven.
Alle reacties Link kopieren
Je noemt jezelf een mislukkeling. Maar wat is er mislukt? Je hebt issues uit het verleden opgelost, tijd besteed aan jezelf toen je dat nodig had en je bent nu klaar om te beginnen met een opleiding of met je loopbaan.

Ik noem dat niet mislukt.
Ik noem dat het leven.
Wat eten we vanavond?
Alle reacties Link kopieren
plek schreef:
11-01-2019 13:35
En ik word een beetje moe van dat gegeneraliseer over 'mijn' generatie. Ja, ik ben een milennial, maar herken me totaal niet in dat beeld dat wordt geschept over die vervelende millenials. Mijn beste vrienden hebben geen social media, gaan niet jaarlijks backpacken en willen ook niet dat alles hen zomaar aan komt waaien. Ja, die jongeren zijn er ook, maar alsof een hele generatie geboren tussen 1980 en 2000 zo in het leven staat? Babyboomers zijn toch ook niet allemaal hetzelfde.
o_o shit zeg, ben ik op de valreep er ook nog eentje.
Nee heb je, ja kun je krijgen
Alle reacties Link kopieren
Weet je wat jij moet doen? Verhuizen naar een klein dorp en een eenvoudige baan zoeken. Dan wordt je lid van de Oranjevereniging of iets anders kneuterigs en je wordt met al je nieuwe buren, kennissen en vrienden, vriend op facebook. Binnen no-time staat je timeline vol met nieuwe caravans, vakanties naar de Dordogne, kinderen die hun A-diploma halen, mannen die een schuurtje schilderen en vrouwen die een taart uit de oven trekken.
Want dat zijn namelijk ook heel echte levens. Misschien dat je je fijner gaat voelen als je je een hen spiegelt.
Beter zou natuurlijk zijn wanneer je stopt met spiegelen, maar ik begrijp uit jou postings dat spiegelen wel echt iets is wat bij je hoort. Wat wil jij? Je hebt alleen maar geschreven over wat je verwachtte van het leven, maar niets over wat jij nu wil. Waar wordt jij gelukkig van? Wat is de eerste stap om dat te bereiken?
Je moet erop te vertrouwen dat als hij bij je weg wil, hij heus wel weggaat. En tot die tijd is hij vrijwillig bij je. (Murrmurr)
Wanneer heb je t precies voor elkaar? Sorry hoor maar als ik hier verhalen lees van oudere vrouwen denk ik pfff zit je dan met je vaste baan, je huis, vreemd gaande man, buren ruzies, action interieur, kort kapsel, overgewicht, en kinderen met allerlei issues, om maar niet te vergeten de families ruzies, geen sex leven etc.. maar zij hebben wel een auto, huis, baan, vakanties, uitjes etc... heb je t dan voorelkaar? Iedereen maar dan ook echt iedereen heeft zn eigen pad... sommige worden moeder op hun 40ste andere 21... een trouwt op 31 andere op 25 stop met vergelijken en stop je energie in jouw leven
Leoniedeleeuwin schreef:
11-01-2019 14:39
Ik begrijp jullie reacties wel en jullie hebben ook groot gelijk, maar het gaat niet enkel om Facebook/social media.

Ik heb vriendinnen bij wie het altijd goed is gegaan. Ze hebben een mooi diploma, goedbetaalde baan, leuke relatie en wonen samen in een mooi huis. Ze hebben allemaal een auto kunnen kopen en maken meerdere reizen per jaar. Ik gun het ze van harte en ik ben blij dat ze doen wat hen gelukkig maakt en dat ze eigenlijk niet heel veel te klagen hebben, maar het geeft mij wel het gevoel dat ik iets fout heb gedaan in mijn leven. Ja, als ik mijn tijdlijn open kom ik ook van al die ‘perfect picture’ verhalen tegen maar dat zijn dan oud-klasgenoten of kennissen. Dat vergeet ik dan al vrij snel. Maar, ik herken een nieuw soort gevoel bij mezelf dat ik nooit eerder heb gehad. Als mijn vriendinnen over hun persoonlijke leven vertellen, ben ik enerzijds heel blij voor ze maar hun ‘perfecte’ levens geven mij het gevoel dat ik faal. Dus ja, ik weet ook wel dat hun levens echt niet zo perfect zijn (immers zijn het me vrienden en weet ik wat er speelt in hun levens) maar zij hebben wel dromen waargemaakt en lijken ‘alles’ te hebben waar ik alleen maar van kon dromen. En ja, veel heb ik ook zelf in de hand en zodra ik weer ga studeren, komt die goede baan hopelijk ook maar het gaat om meer dan dat. Ze hebben leuke partners en leuke families. Daar kan ik niet voor ‘zorgen’ en alleen maar ‘hopen’ dat het mij ooit ook overkomt.
.
Dit is toch niet gek? Want jij zou dat toch ook wel willen, wat zij hebben? Dat alles wat gemakkelijker was verlopen in jouw leven?
Het probleem is dat zo lang jij jezelf blijft vergelijken en het idee hebben dat je faalt hierdoor je jezelf ontzettend gaat tegenhouden. Want dat is een onwijs kutgevoel.

Kijk ook naar de andere kant. De verhalen hier. De verhalen van mensen die pas veel later in hun leven dingen op de rit kregen. En geloof echt dat je met 24 echt nog superjong bent en dat het belangrijkst is dat je leert van jezelf te houden. Dat gaat je het vertrouwen geven om de dingen te doen die je leuk vindt, of uit te zoeken wat die zijn en stappen te zetten in jouw leven, om waardevol contact te maken met anderen. Anders blijf je alleen achterom kijken naar dat wat er niet was. Sommige dingen blijven pijnlijk, maar laat die dingen niet je verleden én ook nog je toekomst overnemen. Hoe meer je met liefde en compassie (sorry hoor voor de zoetsappigheid) voor jezelf kan zorgen des te meer je tevredenheid en geluk kan creëren, ook in moeilijke tijden. Want het leven heeft hoe dan ook moeilijke tijden. Natuurlijk had je het anders gewild, daar heb je geen invloed op, alleen wat er vanaf nu gebeurt. En daar iets leuks van maken gaat een stuk moeilijker als je heel de tijd bezig bent met hoe je gefaald hebt en dat het jou niet gaat lukken en dat anderen het beter hebben. Misschien maak je onderweg nog wat nieuwe vrienden die ook een ander soort leven hebben dan je huidige vrienden.
Alle reacties Link kopieren
Deels wel herkenbaar... Toen ik bijna klaar was met m'n master, verbraken m'n jeugdliefde en ik een relatie van bijna 12 jaar. Ik studeerde af, er was geen werk te vinden. Mijn vrienden en kennissen kregen hun droombanen, huizen huren en/of kopen met hun geliefde, gingen op reis enz.
En ik woonde weer bij m'n ouders... Ik voelde me mislukt.
Activatie is wat me heeft geholpen, solliciteren op alles . Ik wilde/moest weer iets gaan doen.
Staar je niet blind op wat mensen lijken te hebben, want uiteindelijk weet je niet waar andere mensen doorheen gaan. Jouw vrienden die van alles bereiken kunnen wel doodongelukkig zijn in hun relatie, 1 of andere stoornis hebben waar je niets van weet of hun partner, fysiek ziek worden enzovoorts.
Tip: ga iets doen, activatie haalt je uit jouw somberheid en je ontmoet weer mensen, andere mensen die het ook niet zo perfect hebben (ja onaardig maar het helpt wel).
Succes, je kan het!
.
okkiepetite wijzigde dit bericht op 11-01-2019 16:16
Reden: korter gemaakt
14.11% gewijzigd
OkkiePetite schreef:
11-01-2019 16:09
Deels wel herkenbaar... Toen ik bijna klaar was met m'n master, verbraken m'n jeugdliefde en ik een relatie van bijna 12 jaar. Ik studeerde af, er was geen werk te vinden. Mijn vrienden en kennissen kregen hun droombanen, huizen huren en/of kopen met hun geliefde, gingen op reis enz.
En ik woonde weer bij m'n ouders... Ik voelde me mislukt.
Activatie is wat me heeft geholpen, solliciteren op alles . Ik wilde/moest weer iets gaan doen.
Staar je niet blind op wat mensen lijken te hebben, want uiteindelijk weet je niet waar andere mensen doorheen gaan. Jouw vrienden die van alles bereiken kunnen wel doodongelukkig zijn in hun relatie, 1 of andere stoornis hebben waar je niets van weet of hun partner, fysiek ziek worden enzovoorts.
Tip: ga iets doen, activatie haalt je uit jouw somberheid en je ontmoet weer mensen, andere mensen die het ook niet zo perfect hebben (ja onaardig maar het helpt wel).
Succes, je kan het!
.
Goed gezegd! Begin eens met een simpelere kortere opleiding die wel baanperspectief biedt en die je goed kan/leuk vindt. En maak die dan af, ook als je halverwege geen zin meer hebt.
Alle reacties Link kopieren
Sommige mensen snappen niet hoe verwend ze zijn totdat je zelf ook iets overkomt. Ik was ook zo tot mijn 18e. Het plan was om zo hoog mogelijk op de maatschappelijke ladder te komen en zoveel mogelijk geld te verdienen dat ik wel gelukkig zou worden. Maar ik werd op een vakantie gebeten door een teek waardoor ik nooit meer dezelfde ben geworden. Werken kan ik vanaf mijn 19e niet meer en ik voel me mislukt omdat ik een uitkering krijg en niet stabiel genoeg ben om te gaan werken. Ik overleef elke dag zeg maar, maar geniet wel van de kleine dingen. Ook met mijn sociale huurwoning is niks mis. Ik ben niet gelukkig want het vreet aan mij dat ik geen normaal leven heb, maar ik heb therapie en doe wat mogelijk om de situatie beter te krijgen.

Soms is het leven keihard en dan gaat je zicht op het zogenaamd perfecte leventje wel weg. Iedereen krijgt uiteindelijk iets in zijn of haar leven wat je leven op zijn kop gaat zetten, op jongere of oudere leeftijd.

Ik ben allang blij dat ik een dak boven mijn hoofd heb en eten. En 1 jaar per jaar kan ik op vakantie, met solmar naar Spanje en dat is echt goed te doen. De verre reizen die iedereen maakt doet me wel eens pijn omdat ik het met mijn gezondheid niet kan...

Gezondheid is echt rijkdom! Kijk verder naar wat echt bij jou past. Wordt daar gelukkig van i.p.v. streven naar het perfecte leventje want dat bestaat niet. En veel geld verdienen is ook lang niet zo interessant! Die nieuwe auto wen je snel aan en dat huis ook. Veel belangrijker is verbinding te maken met de mensen om je heen en te genieten van de kleine dingen (ja ik krijg ook jeuk van die uitspraak maar het zit hem echt in de kleine dingen! Dat merk je wel als je alles kwijt raakt!)

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven