Werk & Studie
alle pijlers
Collega heeft stress... wat moet ik hiermee
woensdag 16 januari 2019 10:27
Ik kan wat objectieve input gebruiken, want ik zit op mijn werk in een vreemde situatie. Ik werk in een team van drie mensen aan projecten voor een groot bedrijf. We zijn gedetacheerd, we zitten bij onze opdrachtgever op kantoor. Een van m'n collega's heeft nogal een bijzonder gedrag. Ik ben een beetje kwijt hoe ik daar het beste mee om kan gaan.
Collega ervaart veel stress.
We moeten opdrachten doen en dat werk plannen we in. Ze is bang dat we de planning niet halen en ze wil daarom de planning altijd bijstellen. Als we de planning bijstellen, zegt ze dat de werkzaamheden toch gedaan moesten worden (die van de oorspronkelijke planning) en dan heeft ze daar weer stress van. Ze kan dan niet slapen, werkt veel over, zegt tegen de opdrachtgever dat we het werk nooit af zullen krijgen en geeft negatieve berichten af aan de opdrachtgever over de voortgang van het werk.
Collega moet soms huilen op het werk. Onze opdrachtgever ziet en merkt dat ook.
Collega werkt veel over, ze begint heel vroeg, werkt tot laat door, werkt op haar vrije dagen en in het weekend. Gisteren vertelde ze dat ze ook met de kerstdagen heeft gewerkt.
Collega controleert het werk van mij en collega en het lijkt erop dat zij graag wil bepalen wat we doen en wanneer we dat doen.
Collega zegt dat ze het leven moeilijk vindt en soms zegt ze dat ze een einde aan haar leven wil maken.
Ik schrik ervan als ze dat zegt en ik weet niet hoe ik erop moet reageren. Het maakt me ongerust. Komt nog bij: mijn zusje heeft twee pogingen gedaan om haar leven te beëindigen, ik denk dat daardoor haar mededelingen me extra raken. (Ik heb dat trouwens niet aan collega's of op mijn werk verteld, ik vind dat te privé en bovendien wil ik collega daar niet mee belasten.)
Bij onze werkgever is bekend dat ze psychisch niet stabiel is. Ik geloof dat onze direct leidinggevende probeert om haar in de gaten te houden en haar af en toe aan te spreken op gedrag wat niet toelaatbaar is, maar deze leidinggevende werkt niet op dezelfde locatie als wij en weet dus niet precies hoe alles loopt bij ons.
Ik merk aan alles dat ze ongelukkig is en dat het niet goed met haar gaat. Ik weet niet of ik dat aan onze leidinggevende moet vertellen. Ik heb dat natuurlijk wel aan haar laten weten, dat ik me zorgen over haar maak en dat ik graag wil weten wat ik kan doen om het voor haar zo makkelijk te maken. Ze zegt dat ik er niks aan kan doen, het ligt aan haar.
Ik word ondertussen zelf een beetje koekoek van alle drama en toestanden, ik wil gewoon lekker werken en niet de hele tijd collega hijgend in mijn nek over zogenaamd onhaalbare planningen en onmenselijke werkdruk, ik wil niet werken met iemand die mijn werk controleert en me de hele tijd vraagt wat ik aan het doen ben en hoe ik dat dan doe en of ik het wel heb overlegd en en en.
Bovendien maak ik me er zorgen over dat we niet professioneel overkomen op onze opdrachtgever, met een huilend teamlid dat de hele tijd zegt dat we het werk nooit afkrijgen, diepe zuchten als er een aanvullende vraag over iets wordt gesteld of als een planning wordt aangepast (dat komt nogal vaak voor).
Maar tegelijkertijd wil ik niet bot of onaardig zijn tegen mijn collega. Ze heeft het moeilijk en daar heeft ze zelf ook niet voor gekozen. Bovendien zal dat haar stress alleen maar vergroten en daarmee de problemen sowieso niet oplossen.
Kortom: hoe kan ik voorkomen dat ik zelf binnenkort door de mannen met de witte jassen wordt afgevoerd? Hoe kan ik omgaan met mijn collega? Moet ik iets zeggen tegen leidinggevende? Moet ik me anders opstellen tegenover collega? En zo ja: hoe? Of moet ik gaan solliciteren naar een andere baan en dit lekker z'n beloop laten hebben?
Collega ervaart veel stress.
We moeten opdrachten doen en dat werk plannen we in. Ze is bang dat we de planning niet halen en ze wil daarom de planning altijd bijstellen. Als we de planning bijstellen, zegt ze dat de werkzaamheden toch gedaan moesten worden (die van de oorspronkelijke planning) en dan heeft ze daar weer stress van. Ze kan dan niet slapen, werkt veel over, zegt tegen de opdrachtgever dat we het werk nooit af zullen krijgen en geeft negatieve berichten af aan de opdrachtgever over de voortgang van het werk.
Collega moet soms huilen op het werk. Onze opdrachtgever ziet en merkt dat ook.
Collega werkt veel over, ze begint heel vroeg, werkt tot laat door, werkt op haar vrije dagen en in het weekend. Gisteren vertelde ze dat ze ook met de kerstdagen heeft gewerkt.
Collega controleert het werk van mij en collega en het lijkt erop dat zij graag wil bepalen wat we doen en wanneer we dat doen.
Collega zegt dat ze het leven moeilijk vindt en soms zegt ze dat ze een einde aan haar leven wil maken.
Ik schrik ervan als ze dat zegt en ik weet niet hoe ik erop moet reageren. Het maakt me ongerust. Komt nog bij: mijn zusje heeft twee pogingen gedaan om haar leven te beëindigen, ik denk dat daardoor haar mededelingen me extra raken. (Ik heb dat trouwens niet aan collega's of op mijn werk verteld, ik vind dat te privé en bovendien wil ik collega daar niet mee belasten.)
Bij onze werkgever is bekend dat ze psychisch niet stabiel is. Ik geloof dat onze direct leidinggevende probeert om haar in de gaten te houden en haar af en toe aan te spreken op gedrag wat niet toelaatbaar is, maar deze leidinggevende werkt niet op dezelfde locatie als wij en weet dus niet precies hoe alles loopt bij ons.
Ik merk aan alles dat ze ongelukkig is en dat het niet goed met haar gaat. Ik weet niet of ik dat aan onze leidinggevende moet vertellen. Ik heb dat natuurlijk wel aan haar laten weten, dat ik me zorgen over haar maak en dat ik graag wil weten wat ik kan doen om het voor haar zo makkelijk te maken. Ze zegt dat ik er niks aan kan doen, het ligt aan haar.
Ik word ondertussen zelf een beetje koekoek van alle drama en toestanden, ik wil gewoon lekker werken en niet de hele tijd collega hijgend in mijn nek over zogenaamd onhaalbare planningen en onmenselijke werkdruk, ik wil niet werken met iemand die mijn werk controleert en me de hele tijd vraagt wat ik aan het doen ben en hoe ik dat dan doe en of ik het wel heb overlegd en en en.
Bovendien maak ik me er zorgen over dat we niet professioneel overkomen op onze opdrachtgever, met een huilend teamlid dat de hele tijd zegt dat we het werk nooit afkrijgen, diepe zuchten als er een aanvullende vraag over iets wordt gesteld of als een planning wordt aangepast (dat komt nogal vaak voor).
Maar tegelijkertijd wil ik niet bot of onaardig zijn tegen mijn collega. Ze heeft het moeilijk en daar heeft ze zelf ook niet voor gekozen. Bovendien zal dat haar stress alleen maar vergroten en daarmee de problemen sowieso niet oplossen.
Kortom: hoe kan ik voorkomen dat ik zelf binnenkort door de mannen met de witte jassen wordt afgevoerd? Hoe kan ik omgaan met mijn collega? Moet ik iets zeggen tegen leidinggevende? Moet ik me anders opstellen tegenover collega? En zo ja: hoe? Of moet ik gaan solliciteren naar een andere baan en dit lekker z'n beloop laten hebben?
Wat eten we vanavond?
woensdag 16 januari 2019 10:36
Tijd voor een goed gesprek. Zeggen dat jij je zorgen maakt om haar gedrag, dat een bezoek aan de huisarts misschien geen overbodige luxe is. Want als ze zo door gaat, dan gaat dit echt ten kosten van haar gezondheid. Niet om haar aan te vallen, maar als bezorgde collega.
Heb je een leidinggevende of baas, met wie je dit kan bespreken?
Heb je een leidinggevende of baas, met wie je dit kan bespreken?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
woensdag 16 januari 2019 10:38
Ja, ik heb een leidinggevende en daar heb ik dit ook al eerder aangegeven. Reactie: het bedrijf weet het, leidinggevende zegt dat ze het in de gaten houdt en ze begrijpt hoe lastig de samenwerking soms verloopt.
Collega is al in behandeling, zegt ze. Ze heeft een therapeut en ze gebruikt medicijnen om haar stemming te verbeteren. Al een jaar of tien, trouwens.
Collega is al in behandeling, zegt ze. Ze heeft een therapeut en ze gebruikt medicijnen om haar stemming te verbeteren. Al een jaar of tien, trouwens.
Wat eten we vanavond?
woensdag 16 januari 2019 10:40
Noou. Ik zou dit echt wel aankaarten.
Collega moet haar problemen bij zichzelf laten, en niet projecteren op werk.
Overigens vind ik het helemaal niet klinken als een harde, productieve werker. Klinkt eerder als iemand die er een totale chaos van aan het maken is.
En daar ook nog eens mensen in mee aan het sleuren is.
Collega moet haar problemen bij zichzelf laten, en niet projecteren op werk.
Overigens vind ik het helemaal niet klinken als een harde, productieve werker. Klinkt eerder als iemand die er een totale chaos van aan het maken is.
En daar ook nog eens mensen in mee aan het sleuren is.
woensdag 16 januari 2019 10:40
Als je het op kunt brengen: heel duidelijk jouw grenzen trekken en aangeven. Ik heb er ervaring mee (overspannen controlefreak als collega). Wat hielp was dat ik rustig maar consequent weigerde om bepaalde vragen te beantwoorden i.p.v. wedervragen te stellen (bv. bij iedere scheet controleren en nog eens controleren: “Nee, dit is gecontroleerd, was prima en nu dus klaar”). Het hielp ook om betreffende collega een beetje op sleeptouw te nemen (“We gaan nu even een kop thee/koffie drinken” of “Nu is het wel het moment om even een broodje te eten”). Het hielp mijn collega om een beetje een gezond werkritme aan te houden i.p.v. halfdood, ondervoed en met bonkende hoofdpijn half werk te doen wat dan nog eens over moest. Mijn collega heeft uiteindelijk zelf haar uren tijdelijk geminderd en is een cursus timemanagement gaan volgen. Ze is nu een stuk zelfverzekerder en uitgerust.
Over professionaliteit naar opdrachtgever: ik heb hier nooit mee te maken gehad maar ik zou denk ik eerst met de halfoverspannen collega en andere collega om de tafel gaan zitten en afspreken wie het woord voert naar opdrachtgever. Als dat geen zoden aan de dijk zet zou ik wel de leidinggevende vragen om hierin te ‘bemiddelen’ (lees: knoop doorhakt),
Over professionaliteit naar opdrachtgever: ik heb hier nooit mee te maken gehad maar ik zou denk ik eerst met de halfoverspannen collega en andere collega om de tafel gaan zitten en afspreken wie het woord voert naar opdrachtgever. Als dat geen zoden aan de dijk zet zou ik wel de leidinggevende vragen om hierin te ‘bemiddelen’ (lees: knoop doorhakt),
Nee heb je, ja kun je krijgen
woensdag 16 januari 2019 10:48
En ik zou ook je lg nogmaals op de hoogte stellen, dat als het niet verandert het een onwerkbare situatie kan worden.
Just because you have the emotional range of a teaspoon doesn’t mean we all have.
woensdag 16 januari 2019 10:49
Ik ben een ‘psychisch minder stabiele medewerker’. Als ik naar mezelf kijk, zou ik het volgende fijn vinden:
- kom naar mij en zeg eerlijk dat je je zorgen maakt. Adviseer me (dringend) om naar de huisarts te gaan.
- heeft dat geen effect, zeg dan tegen mij dat je je echt zorgen maakt, en dat als ik niet naar de huisarts ga, jij naar onze leidinggevende gaat. Niet om te klikken, maar uit zorg, want dit gaat niet goed en is voor niemand prettig.
- ga ook naar de leidinggevende. Zeg dat je niet wil klikken, maar dat je je zorgen maakt over de psychische gezondheid van collega. Hou het gedrag naar de werkgever er nog even buiten, focus puur op haar gezondheid (langer doorwerken, doorwerken met kerst, het benoemen van de stressklachten)
- vraag of de leidinggevende dit probleem van jou/jullie over wil nemen. Geef aan dat het jou boven het hoofd groeit. Veel leidinggevenden zullen dit doen en met collega in gesprek gaan om uit te zoeken wat er aan de hand is.
- vertel collega dat je dit gesprek hebt gehad.
- kom naar mij en zeg eerlijk dat je je zorgen maakt. Adviseer me (dringend) om naar de huisarts te gaan.
- heeft dat geen effect, zeg dan tegen mij dat je je echt zorgen maakt, en dat als ik niet naar de huisarts ga, jij naar onze leidinggevende gaat. Niet om te klikken, maar uit zorg, want dit gaat niet goed en is voor niemand prettig.
- ga ook naar de leidinggevende. Zeg dat je niet wil klikken, maar dat je je zorgen maakt over de psychische gezondheid van collega. Hou het gedrag naar de werkgever er nog even buiten, focus puur op haar gezondheid (langer doorwerken, doorwerken met kerst, het benoemen van de stressklachten)
- vraag of de leidinggevende dit probleem van jou/jullie over wil nemen. Geef aan dat het jou boven het hoofd groeit. Veel leidinggevenden zullen dit doen en met collega in gesprek gaan om uit te zoeken wat er aan de hand is.
- vertel collega dat je dit gesprek hebt gehad.
woensdag 16 januari 2019 11:00
Hoe staat collega drie hierin, heeft zij/hij er ook last van?
Het valt me op dat de collega erg veel ruimte krijgt voor haar gedrag en niet alleen de sfeer beïnvloedt, maar ook het werkproces. Haar gepanikeer over tijd- en werkdruk is niet terecht toch? Jij en collega kunnen het project wel met de oorspronkelijke planning afronden en het werk gaat goed?
Duidelijk zijn is niet onaardig. Je kunt je collega niet tegen zichzelf beschermen, maar je kunt wel jouw grenzen aangeven. Dat kan op een vriendelijke manier. Ik zou dus met haar om de tafel gaan zitten en uitleggen dat bepaalde dingen jou het werk lastig maken, en dat je om verder te kunnen samenwerken van haar verwacht dat ze met jou ook rekening houdt. Dus: jou je werk laten doen zonder steeds te controleren; niet de planning omgooien uit paniek (onderbouw met bewijs dat jullie die eerste planning prima aankunnen). Een collega is niet de persoon om je zelfmoordgedachten mee te bespreken. Jij kan daar niets mee maar natuurlijk grijpt het je aan. Dat is niet overgevoelig, zij gaat ver over professionele grenzen heen. Zij is zo in beslag genomen door haar paniek dat ze compleet over je heenwalst, als jij dat geen halt toeroept gaat dat door.
Ik zou ook aangeven dat als het samenwerken hierdoor niet lukt, dat je dan de hulp van je leidinggevende inroept. Dat is de volgende stap als een persoonlijk gesprek niet werkt.
Je kan een empathische en hulpvaardige collega zijn en tegelijk duidelijk aangeven dat sommige dingen echt niet kunnen op de werkvloer.
Het valt me op dat de collega erg veel ruimte krijgt voor haar gedrag en niet alleen de sfeer beïnvloedt, maar ook het werkproces. Haar gepanikeer over tijd- en werkdruk is niet terecht toch? Jij en collega kunnen het project wel met de oorspronkelijke planning afronden en het werk gaat goed?
Duidelijk zijn is niet onaardig. Je kunt je collega niet tegen zichzelf beschermen, maar je kunt wel jouw grenzen aangeven. Dat kan op een vriendelijke manier. Ik zou dus met haar om de tafel gaan zitten en uitleggen dat bepaalde dingen jou het werk lastig maken, en dat je om verder te kunnen samenwerken van haar verwacht dat ze met jou ook rekening houdt. Dus: jou je werk laten doen zonder steeds te controleren; niet de planning omgooien uit paniek (onderbouw met bewijs dat jullie die eerste planning prima aankunnen). Een collega is niet de persoon om je zelfmoordgedachten mee te bespreken. Jij kan daar niets mee maar natuurlijk grijpt het je aan. Dat is niet overgevoelig, zij gaat ver over professionele grenzen heen. Zij is zo in beslag genomen door haar paniek dat ze compleet over je heenwalst, als jij dat geen halt toeroept gaat dat door.
Ik zou ook aangeven dat als het samenwerken hierdoor niet lukt, dat je dan de hulp van je leidinggevende inroept. Dat is de volgende stap als een persoonlijk gesprek niet werkt.
Je kan een empathische en hulpvaardige collega zijn en tegelijk duidelijk aangeven dat sommige dingen echt niet kunnen op de werkvloer.
What a nuanced anxiety
woensdag 16 januari 2019 11:11
Gezien de uitspraken dat zij een einde wil maken aan haar leven is dit de grens van het normale al heel lang geleden gepasseerd. Die dame moet naar de huisarts en de bedrijfsarts voor haar eigen veiligheid en gezondheid.
Ik zou dat duidelijk tegen haar aangeven en ook bij leidinggevende en daarnaast melden dat dreigen met zelfmoord op de werkvloer niet gepast is en dat hulp dus hard nodig is voor deze collega. Wat zij doet is erg voor haar zelf maar ook een vorm van agressie/intimidatie richting haar omgeving. Het kan zo echt niet. Zij heeft professionele hulp nodig.
De werkgever heeft vanuit de arbo wet en de wet verbetering Poortwachter de plicht om zijn werknemers te beschermen zowel deze dame zelf als haar omgeving. Wanneer je werkgever geen actie onderneemt dan zou je ook een kunnen bellen of mailen met 113 voor advies.
Ik kan niet in detail treden maar ik ben bekend met werknemers die op de werkvloer verder zijn gegaan dan alleen dreigen en die een poging hebben gedaan. Dit kun jij als collega niet alleen oplossen.
Ik zou dat duidelijk tegen haar aangeven en ook bij leidinggevende en daarnaast melden dat dreigen met zelfmoord op de werkvloer niet gepast is en dat hulp dus hard nodig is voor deze collega. Wat zij doet is erg voor haar zelf maar ook een vorm van agressie/intimidatie richting haar omgeving. Het kan zo echt niet. Zij heeft professionele hulp nodig.
De werkgever heeft vanuit de arbo wet en de wet verbetering Poortwachter de plicht om zijn werknemers te beschermen zowel deze dame zelf als haar omgeving. Wanneer je werkgever geen actie onderneemt dan zou je ook een kunnen bellen of mailen met 113 voor advies.
Ik kan niet in detail treden maar ik ben bekend met werknemers die op de werkvloer verder zijn gegaan dan alleen dreigen en die een poging hebben gedaan. Dit kun jij als collega niet alleen oplossen.
This user may use sarcasm and cynicism in a way you are not accustomed to. You might suffer severe mental damage.
woensdag 16 januari 2019 11:17
Je bent geen hulpverlener. Deze vrouw heeft professionele hulp nodig.
Blijf duidelijk over je grenzen, adviseer haar dringend (maar vriendelijk) om professionele hulp te zoeken en geef het bij je leidinggevende aan dat die dat ook moet doen.
Da's niet klikken oid. En kan allemaal gewoon in een hele goede sfeer verlopen.
Blijf duidelijk over je grenzen, adviseer haar dringend (maar vriendelijk) om professionele hulp te zoeken en geef het bij je leidinggevende aan dat die dat ook moet doen.
Da's niet klikken oid. En kan allemaal gewoon in een hele goede sfeer verlopen.
woensdag 16 januari 2019 11:18
Dit!tyche schreef: ↑16-01-2019 11:00Hoe staat collega drie hierin, heeft zij/hij er ook last van?
Het valt me op dat de collega erg veel ruimte krijgt voor haar gedrag en niet alleen de sfeer beïnvloedt, maar ook het werkproces. Haar gepanikeer over tijd- en werkdruk is niet terecht toch? Jij en collega kunnen het project wel met de oorspronkelijke planning afronden en het werk gaat goed?
Duidelijk zijn is niet onaardig. Je kunt je collega niet tegen zichzelf beschermen, maar je kunt wel jouw grenzen aangeven. Dat kan op een vriendelijke manier. Ik zou dus met haar om de tafel gaan zitten en uitleggen dat bepaalde dingen jou het werk lastig maken, en dat je om verder te kunnen samenwerken van haar verwacht dat ze met jou ook rekening houdt. Dus: jou je werk laten doen zonder steeds te controleren; niet de planning omgooien uit paniek (onderbouw met bewijs dat jullie die eerste planning prima aankunnen). Een collega is niet de persoon om je zelfmoordgedachten mee te bespreken. Jij kan daar niets mee maar natuurlijk grijpt het je aan. Dat is niet overgevoelig, zij gaat ver over professionele grenzen heen. Zij is zo in beslag genomen door haar paniek dat ze compleet over je heenwalst, als jij dat geen halt toeroept gaat dat door.
Ik zou ook aangeven dat als het samenwerken hierdoor niet lukt, dat je dan de hulp van je leidinggevende inroept. Dat is de volgende stap als een persoonlijk gesprek niet werkt.
Je kan een empathische en hulpvaardige collega zijn en tegelijk duidelijk aangeven dat sommige dingen echt niet kunnen op de werkvloer.
Het gaat niet alleen om je collega, maar ook om jou. Laat je niet meesleuren in haar problemen.
Dus ik zou er 1 poging aan wagen om op deze manier zowel haar als jezelf te helpen. En als dat niet helpt zou ik naar leidinggevende stappen en aangeven dat het voor jou geen werkbare situatie is op deze manier, maar het jou ook niet gelukt is om dat te veranderen.
woensdag 16 januari 2019 11:27
Ze krijgt al heel lang hulp en iedereen weet er van. Dan is het tijd om je grenzen af te bakenen.
Meld bij je leidinggevende dat dit het niet gaat worden voor je. Je wil het gehijg en de drama niet meer en hoe ze dat gaan oplossen is hun probleem. Want dat is ook wat het is: niet jouw probleem. Maar dat wordt er wel van gemaakt.
Meld bij je leidinggevende dat dit het niet gaat worden voor je. Je wil het gehijg en de drama niet meer en hoe ze dat gaan oplossen is hun probleem. Want dat is ook wat het is: niet jouw probleem. Maar dat wordt er wel van gemaakt.
woensdag 16 januari 2019 11:41
Een persoonlijk gesprek met je collega lijkt me een goed idee. Je zegt dat ze al in therapie is. Als het goed is, heeft ze daar geleerd hoe ze met paniek moet omgaan. Vraag haar hoe je haar hierbij kunt helpen. Wat kun je tegen haar zeggen of voor haar doen? Geef ook goed je eigen grenzen aan. Leg uit wat haar gedrag met jou doet. Dat betekent niet dat ze nooit bij je terecht kan als ze in paniek raakt, maar dat ze moet ophouden met dat uiten op de manier die ze nu doet.
Ook zou ik het nogmaals bij je leidinggevende aankaarten. Hij/zij zegt de situatie in de gaten te houden, maar dat lijkt me lastig als jullie gedetacheerd ergens anders zitten. Ook denk ik dat je collega meer hulp nodig heeft dan alleen iemand die de situatie in de gaten houdt. En jij ook, deze verantwoordelijkheid is te groot voor jou.
Ook zou ik het nogmaals bij je leidinggevende aankaarten. Hij/zij zegt de situatie in de gaten te houden, maar dat lijkt me lastig als jullie gedetacheerd ergens anders zitten. Ook denk ik dat je collega meer hulp nodig heeft dan alleen iemand die de situatie in de gaten houdt. En jij ook, deze verantwoordelijkheid is te groot voor jou.
woensdag 16 januari 2019 11:43
preciesfunnymiss schreef: ↑16-01-2019 11:18Dit!
Het gaat niet alleen om je collega, maar ook om jou. Laat je niet meesleuren in haar problemen.
Dus ik zou er 1 poging aan wagen om op deze manier zowel haar als jezelf te helpen. En als dat niet helpt zou ik naar leidinggevende stappen en aangeven dat het voor jou geen werkbare situatie is op deze manier, maar het jou ook niet gelukt is om dat te veranderen.
collega valt jou lastig en maakt het werken zo onmogelijk, ik zou daar snel klaar mee zijn eigenlijk
woensdag 16 januari 2019 11:44
Wat een fijne reacties, dank allemaal. Hier kan ik zeker wat mee! Ik spreek toevallig vanmiddag mijn leidinggevende even, misschien dat ik alvast wat kan aankaarten.
Ik denk dat een gesprek met collega onvermijdelijk is. Ik zie daar als een huis tegenop, want ik ben geen therapeut en helemaal niet goed in dit soort gesprekken. Zij is zo kwetsbaar, dat ik bang ben dat ik iets verkeerd zeg en het voor haar nog erger maak.
Om wat vragen te beantwoorden: collega drie vindt het ook heel lastig, maar kan het makkelijker van zich afzetten. Hij heeft op werkinhoudelijk vlak ook meer een klik met haar, het lijkt alsof ze meer vertrouwen heeft in zijn werk dan in mijn werk. Daardoor richt veel van haar onzekerheid zich op mij.
Dreigen met zelfmoord - zoals jullie het beschrijven, als intimidatie of agressie, zo voelt het ook. En dat vind ik dan meteen heel erg van mezelf. Dat ik me druk maak om hoe akelig ik het vind om dat te horen - terwijl het natuurlijk voor haar nog erger is, dat ze zich zo slecht voelt dat ze zelfs denkt dat ze er maar beter niet meer kan zijn.
Ik ben gewoon bang dat dit op een confrontatie of escalatie uitloopt, op een of andere manier. Dat zij kwaad en verdrietig het gesprek beëindigt of naar mij uithaalt (verbaal). En juist omdat het zo slecht met haar gaat, wil ik het niet nog erger maken.
Ik denk dat een gesprek met collega onvermijdelijk is. Ik zie daar als een huis tegenop, want ik ben geen therapeut en helemaal niet goed in dit soort gesprekken. Zij is zo kwetsbaar, dat ik bang ben dat ik iets verkeerd zeg en het voor haar nog erger maak.
Om wat vragen te beantwoorden: collega drie vindt het ook heel lastig, maar kan het makkelijker van zich afzetten. Hij heeft op werkinhoudelijk vlak ook meer een klik met haar, het lijkt alsof ze meer vertrouwen heeft in zijn werk dan in mijn werk. Daardoor richt veel van haar onzekerheid zich op mij.
Dreigen met zelfmoord - zoals jullie het beschrijven, als intimidatie of agressie, zo voelt het ook. En dat vind ik dan meteen heel erg van mezelf. Dat ik me druk maak om hoe akelig ik het vind om dat te horen - terwijl het natuurlijk voor haar nog erger is, dat ze zich zo slecht voelt dat ze zelfs denkt dat ze er maar beter niet meer kan zijn.
Ik ben gewoon bang dat dit op een confrontatie of escalatie uitloopt, op een of andere manier. Dat zij kwaad en verdrietig het gesprek beëindigt of naar mij uithaalt (verbaal). En juist omdat het zo slecht met haar gaat, wil ik het niet nog erger maken.
Wat eten we vanavond?
woensdag 16 januari 2019 11:45
woensdag 16 januari 2019 11:48
Ik zou heel graag zo'n collega willen zijn, maar helaas, dat ben ik niet. Ik ben maar een gewone collega. Ik kan goed omgaan met mensen maar ik zie het niet zitten om steunpilaar te zijn voor deze collega. Sorry, dat trek ik niet en dat hoort (volgens mij) ook niet bij mijn werk. Als iemand een rotdag heeft of hoofdpijn of er is iets verdrietigs aan de hand, dan ben ik daar natuurlijk bij betrokken met thee, zakdoekjes en pijnstillers en een luisterend oor, maar dit red ik niet.Bells_ schreef: ↑16-01-2019 11:41Een persoonlijk gesprek met je collega lijkt me een goed idee. Je zegt dat ze al in therapie is. Als het goed is, heeft ze daar geleerd hoe ze met paniek moet omgaan. Vraag haar hoe je haar hierbij kunt helpen. Wat kun je tegen haar zeggen of voor haar doen? Geef ook goed je eigen grenzen aan. Leg uit wat haar gedrag met jou doet. Dat betekent niet dat ze nooit bij je terecht kan als ze in paniek raakt, maar dat ze moet ophouden met dat uiten op de manier die ze nu doet.
Ook zou ik het nogmaals bij je leidinggevende aankaarten. Hij/zij zegt de situatie in de gaten te houden, maar dat lijkt me lastig als jullie gedetacheerd ergens anders zitten. Ook denk ik dat je collega meer hulp nodig heeft dan alleen iemand die de situatie in de gaten houdt. En jij ook, deze verantwoordelijkheid is te groot voor jou.
Wat eten we vanavond?
woensdag 16 januari 2019 11:49
Ja, daar zou ik echt de grens trekken.viva-amber schreef: ↑16-01-2019 11:45Blijkbaar helpt de hulp die zij nu heeft niet.
Op je werk dreigen met zelfmoord is echt een no-go. Dan ben mentaal te ziek om het werk aan te kunnen.
Ik had dan meteen aan het bureau van mijn leidinggevende gestaan. No way dat ik dat in een werkomgeving op mijn bord laat gooien.
woensdag 16 januari 2019 11:50
Daar moet je geen sorry voor zeggen.makreel schreef: ↑16-01-2019 11:48Ik zou heel graag zo'n collega willen zijn, maar helaas, dat ben ik niet. Ik ben maar een gewone collega. Ik kan goed omgaan met mensen maar ik zie het niet zitten om steunpilaar te zijn voor deze collega. Sorry, dat trek ik niet en dat hoort (volgens mij) ook niet bij mijn werk. Als iemand een rotdag heeft of hoofdpijn of er is iets verdrietigs aan de hand, dan ben ik daar natuurlijk bij betrokken met thee, zakdoekjes en pijnstillers en een luisterend oor, maar dit red ik niet.
Het is je collega die zeer grensoverschrijdend bezig is.
woensdag 16 januari 2019 11:52
Jeetje Makreel. Wat een nare situatie. Ik begrijp jouw gevoel en vind je geen miep.
Bedenk......iets zeggen tegen LG helpt misschien niet, niets doen helpt haar zeer zeker niet.
Ze is ziek. Al dan niet bekend bij hulpverleningsinstanties en met medicatie. Ze neemt jou mee in haar onrust en ongemak. Realiseer je je dat jij hierdoor ook ziek zou kunnen worden?
Ik vind de tips van anderen heel goed. Zorg goed voor jezelf, hou dat injectie achterhoofd. En jij bent niet verantwoordelijk voor haar geluk en/of gezondheid. Dat ligt niet in jouw machtsbereik.
Bedenk......iets zeggen tegen LG helpt misschien niet, niets doen helpt haar zeer zeker niet.
Ze is ziek. Al dan niet bekend bij hulpverleningsinstanties en met medicatie. Ze neemt jou mee in haar onrust en ongemak. Realiseer je je dat jij hierdoor ook ziek zou kunnen worden?
Ik vind de tips van anderen heel goed. Zorg goed voor jezelf, hou dat injectie achterhoofd. En jij bent niet verantwoordelijk voor haar geluk en/of gezondheid. Dat ligt niet in jouw machtsbereik.
woensdag 16 januari 2019 11:54
makreel schreef: ↑16-01-2019 11:48Ik zou heel graag zo'n collega willen zijn, maar helaas, dat ben ik niet. Ik ben maar een gewone collega. Ik kan goed omgaan met mensen maar ik zie het niet zitten om steunpilaar te zijn voor deze collega. Sorry, dat trek ik niet en dat hoort (volgens mij) ook niet bij mijn werk. Als iemand een rotdag heeft of hoofdpijn of er is iets verdrietigs aan de hand, dan ben ik daar natuurlijk bij betrokken met thee, zakdoekjes en pijnstillers en een luisterend oor, maar dit red ik niet.
Helemaal mee eens, je moet niet verder persoonlijk betrokken worden. Je maakt je zorgen om haar persoonlijk, en om het werk, en de focus voor jou als collega moet volgens mij op het werk gericht zijn. Richting klant doet collega verkeerde uitspraken, en controle op controle kost veel tijd en voegt niets toe. Ik denk dat het heel goed is dat je collega vertelt dat jij je zorgen maakt om haar gezondheid en dat je daarom met jullie leidinggevende gaat praten. Leidinggevende moet dit echt oppakken, collega moet naar een bedrijfsarts.
woensdag 16 januari 2019 11:59
Makreel, je klinkt als een lieverd.
Dit zou voor iedereen een moeilijk gesprek zijn. Maar het is wel nodig. En er is een kans dat ze zich gekwetst voelt, of gaat huilen. Laat die reactie bij haar, het betekent niet dat jij iets fout doet.
Waarschuw wel je lg dat je dit wilt bespreken en dat je verwacht dat collega daar slecht op reageert.
Dreigen met zelfmoord ís heftig, daar hoef je je niet raar over te voelen. Dat mag op dit forum zelfs niet, daar raken mensen van van de kaart, en dat is dan een tekst van een wildvreemde. Laat staan als het een collega is die je dagelijks ziet.
Dit zou voor iedereen een moeilijk gesprek zijn. Maar het is wel nodig. En er is een kans dat ze zich gekwetst voelt, of gaat huilen. Laat die reactie bij haar, het betekent niet dat jij iets fout doet.
Waarschuw wel je lg dat je dit wilt bespreken en dat je verwacht dat collega daar slecht op reageert.
Dreigen met zelfmoord ís heftig, daar hoef je je niet raar over te voelen. Dat mag op dit forum zelfs niet, daar raken mensen van van de kaart, en dat is dan een tekst van een wildvreemde. Laat staan als het een collega is die je dagelijks ziet.
What a nuanced anxiety
