Werk & Studie alle pijlers

Radeloos na het behalen van mijn MBO verpleegkundige diploma

11-09-2019 14:50 19 berichten
Alle reacties Link kopieren
Hallo,

Mijn naam is kierah. ik ben een 22-jarig meisje en ik ben dit jaar afgestudeerd als verpleegkundige niveau 4. Hiervoor heb ik 4 jaar lang gestudeerd. In het laatste jaar, mijn examen jaar, heb ik een jaar stage gelopen in de thuiszorg. Na het behalen van mijn diploma heb ik een baan aangeboden gekregen op mijn stage plaats in de thuiszorg. Ik heb dit aanbod aangenomen, omdat ik ook nog niet van plan was om verder te studeren en ik al een jaar stage heb gelopen en in principe al volledig was ingewerkt. ik werk nu ongeveer 4 maanden als gediplomeerd verpleegkundige in de thuiszorg, en ik merk dat ik steeds ongelukkiger wordt en steeds meer ga piekeren over alles wat werkgerelateerd is. ik merk dat mijn onzekerheid steeds erger wordt en mijn faalangst weer begint op te treden. ik werk met zo een erge spanning dat na mijn diensten niet meer kan slapen en op vrije dagen alleen maar bezig ben met het werk in mijn hoofd. ik weet dat dit niet goed is en ik hier niet te lang mee door moet gaan. ik heb dus ook voor mijzelf gekozen en ontslag genomen, momenteel ben ik aan het uitwerken. ik ben op het moment alleen radeloos in wat ik wil doen. Ik vind het eng om te denken dat ik straks even geen baan heb. alhoewel dit nog niet heel erg is, omdat ik nog thuis woon en mijn kosten dus ook nog niet zo hoog zijn. ik kan het mij financieel wel permitteren. ik ben alleen opzoek naar iets anders. een andere baan in de zorg is een optie. Een andere studie is een optie zelfs een tussenjaar en een bijbaantje in de winkel is voor mij een optie.

Ik ben radeloos en heb geen idee welke richting ik op wil. Ik vroeg mij af of ik de enige ben en of iemand tips heeft die ook in deze fase zit of heeft gezeten. wat hebben jullie gedaan. of wat was jullie ervaring?
Alle reacties Link kopieren
Ligt het aan je werkplek of aan je functie dat je je zo ongelukkig voelt? Of aan iets anders?
Alle reacties Link kopieren
Ik zou de bron aanpakken en werken aan je spanning en faalangst. Je hebt je opleiding gehaald en op je stageplek een baan aangeboden gekregen, dus je beheerst het vak voldoende en je werkgever wil je graag hebben. Je spanning en faalangst komen die door werkdruk of zit het in jezelf en ga je dit bij een andere baan weer tegenkomen? In het laatste geval zou ik hier nu hard aan gaan werken, zodat je er bij een volgende baan geen of in ieder geval veel minder last van hebt.
Alle reacties Link kopieren
minnimouse schreef:
11-09-2019 15:14
Ligt het aan je werkplek of aan je functie dat je je zo ongelukkig voelt? Of aan iets anders?
Ik vind het lastig. Ik denk zelf de werkplek, omdat je in de thuiszorg ook veel zelfstandig aan het werk ben. Op veel andere stages werkte ik intern met collegas om mij heen waar ik gelijk op kon terug vallen. Ik heb van mijzelf ook een onzeker persoon. Ik ben op elke stage onzeker geweest. Maar heb altijd mijn stages met een goed behaald. Sinds deze stage heb ik andere angsten. Dus het ligt denk ik wel echt aan de werkplek.
Alle reacties Link kopieren
aikidoka schreef:
11-09-2019 15:20
Ik zou de bron aanpakken en werken aan je spanning en faalangst. Je hebt je opleiding gehaald en op je stageplek een baan aangeboden gekregen, dus je beheerst het vak voldoende en je werkgever wil je graag hebben. Je spanning en faalangst komen die door werkdruk of zit het in jezelf en ga je dit bij een andere baan weer tegenkomen? In het laatste geval zou ik hier nu hard aan gaan werken, zodat je er bij een volgende baan geen of in ieder geval veel minder last van hebt.
Ik denk dat het inderdaad voor nu een goed idee is om de bron aan te Pakken. Ik weet van mijzelf dat ik dat vak ook beheers. Ik heb de opleiding goed behaald en al mijn andere stages waren ook heel goed gegaan. Zeker omdat ik een baan heb aangeboden gekregen. Dat heeft ook wel goed gedaan voor mijn zelfvetrouwen. Ik heb pas sinds ik werk mijzelf misschien een te hoge druk opgelegd dat is gaan stapelen.
Alle reacties Link kopieren
Heb je op werk een coach of iemand waar je je zorgen mee kunt delen? Of ga eens langs de huisarts en vraag of die je kan doorsturen naar de praktijkondersteuner.
Freedom is just another word for nothing left to lose - Janis Joplin
Alle reacties Link kopieren
Misschien is het voor jou fijner om in een ziekenhuis of verpleeghuis te werken met altijd collega's om je heen?
Alle reacties Link kopieren
Probeer het eens intramuraal. Ik herken wel veel in wat je zegt en ik ga letterlijk nu de overstap van student naar afgestudeerd verpleegkundige en vind dit ook erg spannend. Voor mij wel bewust intramuraal gekozen, in een bijzondere setting. Ik moet erg zelfstandig zijn, maar ik kan altijd terecht bij collega's. Zo train je je zelfstandigheid ook, maar als het echt niet gaat kan je team je opvangen. Het is ook gewoon logisch dat je nog niet alles weet, je komt net uit de schoolbanken!

Als je een team hebt die dit begrijpt en die jou als junior verpleegkundige kan coachen en helpen (waar dus wederzijds vertrouwen en een veilige leeromgeving is), kom je over je faalangst heen.

Tijdens mijn stages heb ik mij zo radeloos gevoeld dat ik in staat was mijn studieschuld van 20.000 te accepteren, omdat ik echt vond dat ik het niet kon. Daarna in een geweldig team en een super leuke werkplek terecht gekomen waar mijn zelfvertrouwen is gegroeid en waar ik met plezier heb gewerkt. En nu ineens ga ik daar werken als gediplomeerd verpleegkundige. Zo bang ben ik inmiddels niet meer.

Wat ik eigenlijk wil zeggen is het volgende: probeer een aantal plekken of ga desnoods wat flexen om ervaring op te doen. Je leert het vanzelf en je komt vanzelf op een goede plek terecht die je past als verpleegkundige.

Je kan het!
nooit weglopen voor angst
je had het op je werk aan kunnen pakken
Alle reacties Link kopieren
chrys schreef:
11-09-2019 16:54
nooit weglopen voor angst
je had het op je werk aan kunnen pakken
Dat hangt natuurlijk ook af van de cultuur van je team etc. Zo makkelijk is het niet altijd.
Alle reacties Link kopieren
Maída schreef:
11-09-2019 16:58
Dat hangt natuurlijk ook af van de cultuur van je team etc. Zo makkelijk is het niet altijd.
Het klinkt niet alsof TO heeft geprobeerd om het aan te pakken of te verbeteren, maar alsof ze ervoor weg loopt. Maar dat is mijn interpretatie na een relatief korte beschrijving van het probleem, dus wellicht heb ik het helemaal mis. Wellicht is dit niet de omgeving om het aan te kunnen pakken. Maar met weglopen los je het niet op, want je neemt jezelf en dus het probleem gewoon mee naar een andere baan. Het kan wel zijn dat het in een andere baan minder erg is of zelfs verbetert. Maar ik zou altijd proberen om te verbeteren binnen je baan. Als dat onvoldoende werkt kun je een andere baan gaan zoeken.
Alle reacties Link kopieren
Aikadoka, ik snap wel wat je bedoelt.

Echter vind ik het zwaar ongezond klinken om niet meer te slapen van de spanning en continu met werkgerelateerde zaken bezig te zijn. Ik had dit zelf ook in de thuiszorg. Ik ging erover praten met leidinggevende, die mij vertelde dat ik het nooit ging halen met deze gevoelens + faalangst. Ze droeg me op 20 weken te verlengen op 20 weken stage. Dat was voor mij de druppel, toen naar een andere setting waar hier totaal geen sprake van was en waar wel geleerd mocht worden.

Ik denk dat de setting to gewoon niet ligt.
Alle reacties Link kopieren
Niet gezond inderdaad, als je je zo voelt door je werk.
Is het een idee om uitzendwerk te gaan doen? Kun je zelf je diensten bepalen en op veel verschillende plekken kijken wat jou wel past. Is misschien wel spannend in het begin maar werkt tegelijk heel goed om je zelfvertrouwen op te krikken.
Ook heb je dan niet de verantwoordelijkheid die je wel hebt als je ergens vast in dienst bent.
Is het ook mogelijk dat er een stukje persoonlijkheid verweven zit in je problematiek? Ik bedoel, 22 en dan 'niet meer kunnen slapen' en 'radeloos'.... ik denk dan misschien te snel dat je ook op andere gebieden wat heftig omgaat met het soort problemen waar je in een normaal leven tegenaan loopt.

En ik stel deze vraag omdat... áls het ook een stukje persoonlijkheid is, dan is een andere oplossing misschien passender dan werkloosheid, een andere baan en een nieuw studie.
Kierah schreef:
11-09-2019 15:29
Ik denk dat het inderdaad voor nu een goed idee is om de bron aan te Pakken. Ik weet van mijzelf dat ik dat vak ook beheers. Ik heb de opleiding goed behaald en al mijn andere stages waren ook heel goed gegaan. Zeker omdat ik een baan heb aangeboden gekregen. Dat heeft ook wel goed gedaan voor mijn zelfvetrouwen. Ik heb pas sinds ik werk mijzelf misschien een te hoge druk opgelegd dat is gaan stapelen.
dit is je eerste baan, geef jezelf ook even de tijd om erin te komen. Je bent pas vier maanden bezig
Het is helemaal niet zo gek na je studie. Nu ben je ineens zelf verantwoordelijk. Toch best eng. Vraag aan je huidige werkgever begeleiding of zoek een plek waar je dat kan krijgen. Onzekerheid is niet perse erg. Al het begin is moeilijk.
Maída schreef:
11-09-2019 17:21
Aikadoka, ik snap wel wat je bedoelt.

Echter vind ik het zwaar ongezond klinken om niet meer te slapen van de spanning en continu met werkgerelateerde zaken bezig te zijn. Ik had dit zelf ook in de thuiszorg. Ik ging erover praten met leidinggevende, die mij vertelde dat ik het nooit ging halen met deze gevoelens + faalangst. Ze droeg me op 20 weken te verlengen op 20 weken stage. Dat was voor mij de druppel, toen naar een andere setting waar hier totaal geen sprake van was en waar wel geleerd mocht worden.

Ik denk dat de setting to gewoon niet ligt.
Lekker behulpzaam ook. Die leidinggevende weet wel waar ze gratis de mosterd haalt. Gewoon tegen een stagiar zeggen dat je nog eens 20 weken gratis moet komen werken en je dan misschien wél je stage haalt. Je zou op die manier gewoon bijna een jaar lang een gratis kracht zijn geweest. Heel goed dat je hier niet in mee bent gegaan.
Wees voorzichtig met jezelf in deze, want je hebt er weinig aan als je angst niet meer beheersbaar gaat zijn en met je op een loopje gaat. Dat is net zoiets als een sneeuwlawine die je niet meer kunt stoppen.
Goed dat je signaleert wat er nu met je gebeurt en dat je weet waar het waarschijnlijk door komt. Zou het je kunnen helpen om of ergens anders een baan te zoeken waar je wel gedurende de dag meermaals omringd wordt door collega's? Of dat je een nivootje lager gaat werken voor een tijdje. Een nivo lager betekend vaak dat je de vaardigheden makkelijk in de vingers hebt en je minder druk van jezelf vraagt. Je zou dan na een half jaar steeds wat meer taken erbij kunnen gaan nemen. Dan bouw je de verantwoordelijkheden langzamer op en gun je jezelf de tijd om er met meer rust in te rollen.

Ik zou wél het gesprek met je leidinggevende hierover aangaan en aangeven waar je tegenaan loopt. Probeer hierin sterk in je schoenen te staan, want jij weet als geen ander wat je voelt en mogelijk dus ook wat je nodig hebt om van dat gevoel af te raken. Laat een ander dat niet voor je bepalen hoor. :heart:
Alle reacties Link kopieren
Ik zou wél intramuraal gaan. Én je probleem aanpakken. Geen tussenjaar elders want dan loop je weg van je angst en die kom je altijd vroeg of laat weer tegen.

Dat je niet meer kan slapen gaat echt ver dat ik niet aanraad om te blijven. Dat is gewoon niet gezond en om dan je angst aan te pakken waar je ongelukkig in bent... zal je meer beschadigen.

Dit is een oud topic. Het topic is daarom gesloten.
Maak een nieuw topic aan om verder praten over dit onderwerp.

Terug naar boven