Werk & Studie
alle pijlers
Collega's en ikzelf zitten er volledig doorheen
maandag 21 september 2020 02:02
Even een nieuw account wegens herkenbaarheid. Ik werk voor een groot bedrijf dat sterk betrokken is bij het proberen beheersen van de coronacrisis. Op 2 maand tijd zijn 3 collega's ingestort en maanden thuis gezet met een burn-out, een vierde is net op tijd gestopt. Ikzelf verzuip ook maar word al weken begeleid door een psycholoog en huisarts om te proberen te vermijden dat het zo ver komt.
Dit weekend sprak ik een collega, we waren aan het werk wegens een crisis. Plots zei hij dat hij niet meer kan, dat hij dag en nacht werkt, is flauwgevallen onlangs en volledig doodop is. Een andere collega klinkt met de dag depressiever. Ik vraag altijd hoe het gaat, vaak is het antwoord "ik kan niet meer, ik ben op, ik ben het zo beu". Nog een andere collega kreeg een trillende stem onlangs en werd erg boos om iets banaals, ik merkte dat hij op crashen stond en hij gaf zelf aan het niet lang meer vol te houden.
Ik zie het licht aan het eind van de tunnel even niet meer. Ik maak me erg zorgen om mezelf maar ook heel erg om mijn collega's. Mag ik zoiets aankaarten bij onze sociale dienst en het management? Zijn er andere tips? Bij depressief klinkende collega's benadruk ik dat ze zo snel mogelijk een afspraak moeten maken met hun arts en leidinggevende om de situatie te bespreken. Ik luister even maar duw het gesprek ook snel weer in een andere richting, ik ben geen psycholoog... Morgen heb ik een vergadering met mijn leidinggevende om mijn eigen werklast verder te verminderen, hij is al op de hoogte van m'n situatie.
Misschien belangrijk: het is geen NL bedrijf, psychische problemen en hulp zoeken zijn hier een groot taboe.
Dit weekend sprak ik een collega, we waren aan het werk wegens een crisis. Plots zei hij dat hij niet meer kan, dat hij dag en nacht werkt, is flauwgevallen onlangs en volledig doodop is. Een andere collega klinkt met de dag depressiever. Ik vraag altijd hoe het gaat, vaak is het antwoord "ik kan niet meer, ik ben op, ik ben het zo beu". Nog een andere collega kreeg een trillende stem onlangs en werd erg boos om iets banaals, ik merkte dat hij op crashen stond en hij gaf zelf aan het niet lang meer vol te houden.
Ik zie het licht aan het eind van de tunnel even niet meer. Ik maak me erg zorgen om mezelf maar ook heel erg om mijn collega's. Mag ik zoiets aankaarten bij onze sociale dienst en het management? Zijn er andere tips? Bij depressief klinkende collega's benadruk ik dat ze zo snel mogelijk een afspraak moeten maken met hun arts en leidinggevende om de situatie te bespreken. Ik luister even maar duw het gesprek ook snel weer in een andere richting, ik ben geen psycholoog... Morgen heb ik een vergadering met mijn leidinggevende om mijn eigen werklast verder te verminderen, hij is al op de hoogte van m'n situatie.
Misschien belangrijk: het is geen NL bedrijf, psychische problemen en hulp zoeken zijn hier een groot taboe.
maandag 21 september 2020 07:53
Belachelijk dat er zo'n taboe op rust. Als je niet voor het welzijn van je medewerkers zorgt, vallen ze om, dat is niet alleen klip en klaar maar ook wetenschappelijk onderzocht . Helpt het je om het toch bespreekbaar te maken als je wat wetenschappelijke artikelen hebt die je ondersteunen? Dat je kan zeggen, kijk, het is onderzocht, dit is wat ik bij ons zie gebeuren. Als je nog personeel wil overhouden dat niet overspannen thuis zit kun je dit, dit en dat doen.
Misschien denk ik te simpel hoor, of ik heb teveel meegemaakt in mijn werkende leven om lijdzaam toe te zien hoe zoiets gebeurt bij eigen werkgever. Ik ben nogal erg van het aanpakken: ik kaart het aan, denk mee, wil ook mee helpen maar als de andere niet wil dan stap ik op, ik laat me zo niet behandelen en weiger geld te verdienen voor mensen die anderen zo behandelen.
Maar ik ben nogal rigoureus in die dingen.
Misschien denk ik te simpel hoor, of ik heb teveel meegemaakt in mijn werkende leven om lijdzaam toe te zien hoe zoiets gebeurt bij eigen werkgever. Ik ben nogal erg van het aanpakken: ik kaart het aan, denk mee, wil ook mee helpen maar als de andere niet wil dan stap ik op, ik laat me zo niet behandelen en weiger geld te verdienen voor mensen die anderen zo behandelen.
Maar ik ben nogal rigoureus in die dingen.
maandag 21 september 2020 08:06
Dat vroeg ik me ook meteen af. Indien je wel in Nederland zit is dit wellicht een goed moment om toch iets meer de Nederlandse mores te introduceren.Luci_Morgenster schreef: ↑21-09-2020 07:41Geen NL bedrijf maar wel in NL?
Of geen NL bedrijf en ook in het buitenland?
Mocht je in het buitenland zitten dan zou ik goed uitzoeken wat je rechten en plichten zijn en uiteindelijk toch voor je eigen gezondheid kiezen.
maandag 21 september 2020 08:12
maandag 21 september 2020 08:50
Het is een Belgisch bedrijf en de wet wordt hier zeker niet gevolgd. Er zijn strikte regels ivm aantal uren per dag dat je mag werken, ik zie mensen soms dag + deel nacht + weekend doen. Dit kaart ik sowieso aan. Zelf reageer ik al niet meer in het weekend tenzij het zeer ernstig is zoals afgelopen weekend.
Met mijn eigen team ben ik vorige maand al naar het management gestapt, er is toen gekeken welke taken we tijdelijk konden schrappen en waar we versterking konden krijgen. De collega's waarover ik spreek zitten overal versnipperd. Ik heb geen leidinggevende functie overigens.
Ontslag nemen doe ik liever (nog) niet. Ik doe mijn werk in normale omstandigheden erg graag maar dit kan zeker niet en dat zal ik ook duidelijk maken. Ik vond dit lang normaal omdat het nu eenmaal een gezondheidscrisis is en we dus wel extra inspanningen mogen leveren, maar niet ten koste van onze eigen gezondheid.
In BE word je nog altijd als een gek gezien als je over mentale problemen praat of er hulp voor zoekt. Zelf trek ik me dat belachelijk kantje van onze cultuur al lang niet meer aan. NL is veel gezonder wat dat betreft.
Met mijn eigen team ben ik vorige maand al naar het management gestapt, er is toen gekeken welke taken we tijdelijk konden schrappen en waar we versterking konden krijgen. De collega's waarover ik spreek zitten overal versnipperd. Ik heb geen leidinggevende functie overigens.
Ontslag nemen doe ik liever (nog) niet. Ik doe mijn werk in normale omstandigheden erg graag maar dit kan zeker niet en dat zal ik ook duidelijk maken. Ik vond dit lang normaal omdat het nu eenmaal een gezondheidscrisis is en we dus wel extra inspanningen mogen leveren, maar niet ten koste van onze eigen gezondheid.
In BE word je nog altijd als een gek gezien als je over mentale problemen praat of er hulp voor zoekt. Zelf trek ik me dat belachelijk kantje van onze cultuur al lang niet meer aan. NL is veel gezonder wat dat betreft.
maandag 21 september 2020 08:59
In België inderdaad, dus ze hebben zich aan de Belgische wetgeving te houden en dat gebeurt ook niet. We hebben hier ook vakbonden, ik kan dit met hen ook bekijken al verkies ik om eerst rechtstreeks met het management het gesprek aan te gaan.
Ik ga ook zien of een aantal mensen gezamenlijk aan de alarmbel willen trekken, zij werken voor hetzelfde departement.
Ik ga ook zien of een aantal mensen gezamenlijk aan de alarmbel willen trekken, zij werken voor hetzelfde departement.
maandag 21 september 2020 09:15
En je woont in Nederland.Hobbelster schreef: ↑21-09-2020 07:53Belachelijk dat er zo'n taboe op rust. Als je niet voor het welzijn van je medewerkers zorgt, vallen ze om, dat is niet alleen klip en klaar maar ook wetenschappelijk onderzocht . Helpt het je om het toch bespreekbaar te maken als je wat wetenschappelijke artikelen hebt die je ondersteunen? Dat je kan zeggen, kijk, het is onderzocht, dit is wat ik bij ons zie gebeuren. Als je nog personeel wil overhouden dat niet overspannen thuis zit kun je dit, dit en dat doen.
Misschien denk ik te simpel hoor, of ik heb teveel meegemaakt in mijn werkende leven om lijdzaam toe te zien hoe zoiets gebeurt bij eigen werkgever. Ik ben nogal erg van het aanpakken: ik kaart het aan, denk mee, wil ook mee helpen maar als de andere niet wil dan stap ik op, ik laat me zo niet behandelen en weiger geld te verdienen voor mensen die anderen zo behandelen.
Maar ik ben nogal rigoureus in die dingen.
Ikzelf zou het zo aankaarten. Heb het pas nog gedaan, maar dat was dus wel in een organisatie en omgeving waar er geen taboe op dit soort dingen liggen.
maandag 21 september 2020 12:02
Gelijk heb je, geen werkgever is het waard om je gezondheid er voor op het spel te zetten.Hobbelster schreef: ↑21-09-2020 07:53Ik ben nogal erg van het aanpakken: ik kaart het aan, denk mee, wil ook mee helpen maar als de andere niet wil dan stap ik op, ik laat me zo niet behandelen en weiger geld te verdienen voor mensen die anderen zo behandelen.
Maar ik ben nogal rigoureus in die dingen.
Love is the meaning of life
maandag 21 september 2020 12:41
Is er een OR / MR? Een vertrouwenspersoon? Heb je zelf een rechtsbijstandsverzekering die je kunt inschakelen voor juridische bijstand / advies?Lady_Valentine schreef: ↑21-09-2020 08:59In België inderdaad, dus ze hebben zich aan de Belgische wetgeving te houden en dat gebeurt ook niet. We hebben hier ook vakbonden, ik kan dit met hen ook bekijken al verkies ik om eerst rechtstreeks met het management het gesprek aan te gaan.
Ik ga ook zien of een aantal mensen gezamenlijk aan de alarmbel willen trekken, zij werken voor hetzelfde departement.
Wat je ook doet, indien je het werk neerlegt zul je moeten laten zien dat je eerder aan de bel hebt getrokken en hebt gewaarschuwd dat de wet overtreden wordt, alvorens je zlef je werk neerlegt. Zo dek je jezelf in dat het gezien kan worden als werkweigering (en dus reden tot ontslag)
Dus nu mailtjes sturen: dit en dit is gebeurd van die tot die periode.
Ik heb gesprek gehad met leidinggevende X op dag Y. Hieruit is concreet dit en dit verandert en dit en dit gelijkgebleven.
etc.
Maak het hard. Wees niet bang om dit zo te spelen, zij zijn niet bang om hun mensen over de kling te jagen, vrijwel letterlijk. En in goede tijden fijn werk is leuk, dus zie dit zakelijk. Mocht je er nog werken als 'alles weer normaal is' dan kunnen zij hier net zo goed overheen stappen als jij en jullie gewoon weer fijn samen werken. (hoewel ik me afvraag of het voor jou ooit nog echt goed gaat voelen nu je hebt gezien hoe er in nood met mensen wordt omgegaan binnen het bedrijf. Acute nood breekt wet, oké, maar dit is al lang niet meer acuut en dus structureel. = niet goed.)
maandag 21 september 2020 14:11
Denk alsjeblieft aan je eigen gezondheid!
Eigen ervaring: het maakt veel meer indruk als je met meer collega's tegelijkertijd op de rem trapt dan als jij dat als enige doet. Dan wordt het werk hooguit herverdeeld en valt een ander om. Als jullie gezamenlijk aangeven: "Tot hier en niet verder" en dan ook daadwerkelijk niet extra leveren(!) dan verleg je het probleem. Want tot nu toe is het jullie probleem. Jullie leveren blijkbaar nog steeds, en daarom heeft het management geen probleem. Waarom zouden ze dan extra capaciteit regelen, wat immers veel geld kost? Jullie redden het toch wel? Vorige week kon het ook...
Ik zet het expres even heel zwart-wit neer, maar zo ging het wel bij mijn werkgever. Pas toen een aantal collega's zich vanwege de drukte ziek meldden en de rest collectief weigerde al dat extra werk over te nemen, kreeg het management een probleem. Toen pas kregen zij er last van. En toen bleek die extra capaciteit ineens toch mogelijk...
Eigen ervaring: het maakt veel meer indruk als je met meer collega's tegelijkertijd op de rem trapt dan als jij dat als enige doet. Dan wordt het werk hooguit herverdeeld en valt een ander om. Als jullie gezamenlijk aangeven: "Tot hier en niet verder" en dan ook daadwerkelijk niet extra leveren(!) dan verleg je het probleem. Want tot nu toe is het jullie probleem. Jullie leveren blijkbaar nog steeds, en daarom heeft het management geen probleem. Waarom zouden ze dan extra capaciteit regelen, wat immers veel geld kost? Jullie redden het toch wel? Vorige week kon het ook...
Ik zet het expres even heel zwart-wit neer, maar zo ging het wel bij mijn werkgever. Pas toen een aantal collega's zich vanwege de drukte ziek meldden en de rest collectief weigerde al dat extra werk over te nemen, kreeg het management een probleem. Toen pas kregen zij er last van. En toen bleek die extra capaciteit ineens toch mogelijk...
I'm not lazy
I'm on energy saving mode
I'm on energy saving mode
maandag 21 september 2020 23:26
Ik heb vaker gehoord dat het in België ongebruikelijk is om over je mentale gesteldheid te spreken. Denk je dat het zou helpen om dit met een groep aan te kaarten?
Aan omvallende poppetjes heeft niemand iets. Dus het bedrijf mag kiezen:
- jullie niet zien als poppetjes
- omvallende medewerkers waardoor de crisis gegarandeerd niet beheerst kan worden.
Aan omvallende poppetjes heeft niemand iets. Dus het bedrijf mag kiezen:
- jullie niet zien als poppetjes
- omvallende medewerkers waardoor de crisis gegarandeerd niet beheerst kan worden.
dinsdag 22 september 2020 00:40
Je hebt de eerste stap al gezet richting jouw leidinggevende. Als dat gesprek een beetje constructief verloopt kun je hem/haar ook vertellen dat jij je grote zorgen maakt over de duurzame inzetbaarheid van jouw collega’s zonder specifiek Jantje, Bertje en Janine te noemen.
Maar goed, dat probleem zal hen wel bekend zijn als er zoveel mensen omvallen.
Als dat gesprek niet loopt dan zou ik contact opnemen met de vakbond. Verder eens met het al eerder gegeven advies: als puntje bij paaltje komt, kies voor jouw eigen gezondheid.
Maar goed, dat probleem zal hen wel bekend zijn als er zoveel mensen omvallen.
Als dat gesprek niet loopt dan zou ik contact opnemen met de vakbond. Verder eens met het al eerder gegeven advies: als puntje bij paaltje komt, kies voor jouw eigen gezondheid.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 22 september 2020 21:01
Goede tips dit.malibu82 schreef: ↑21-09-2020 14:11Denk alsjeblieft aan je eigen gezondheid!
Eigen ervaring: het maakt veel meer indruk als je met meer collega's tegelijkertijd op de rem trapt dan als jij dat als enige doet. Dan wordt het werk hooguit herverdeeld en valt een ander om. Als jullie gezamenlijk aangeven: "Tot hier en niet verder" en dan ook daadwerkelijk niet extra leveren(!) dan verleg je het probleem. Want tot nu toe is het jullie probleem. Jullie leveren blijkbaar nog steeds, en daarom heeft het management geen probleem. Waarom zouden ze dan extra capaciteit regelen, wat immers veel geld kost? Jullie redden het toch wel? Vorige week kon het ook...
Ik zet het expres even heel zwart-wit neer, maar zo ging het wel bij mijn werkgever. Pas toen een aantal collega's zich vanwege de drukte ziek meldden en de rest collectief weigerde al dat extra werk over te nemen, kreeg het management een probleem. Toen pas kregen zij er last van. En toen bleek die extra capaciteit ineens toch mogelijk...
Niet panikeren, organiseren! zouden de Belgen zeggen
Vorm een groepje en besef dat jullie hard nodig zijn: ze kunnen niet zonder jullie, dus als jullie omvallen is het echt over en uit.
Geef aan wat je wel doet en zult blijven doen. Benadruk dat dat belangrijk is.
Je mentale gesteldheid hoef je ook niet al te uitputtend toe te lichten zeker als je denkt dat de boodschap niet aan gaat komen.
Mijn ervaring met amerikanen is net zo.
Ik bleef dus herhalen: Het is teveel. Team en ik hebben mijn handen vol aan X en Y. Het kan gewoon niet. Het past er niet bij en doordrukken gaat niet. Nee. Het kan niet. Het gaat niet gedaan worden. Niet door ons. Nee.
dinsdag 22 september 2020 21:11
Gesprek was vandaag. Ze waren inderdaad al op de hoogte. Er lopen al een aantal trajecten voor mensen met een hoog risico op burn-out door hun functie momenteel of door bepaalde signalen die ze uitsturen. Zij krijgen burn-out coaching via een externe arbeidspsycholoog. We hebben zelf ook een sociale dienst die dit mee opvolgt. Verder hebben ze elke week gesprekken met leidinggevenden om te zien hoe het evolueert. Probleem zit voornamelijk in de aard van het werk (zeer instabiel, voortdurend bereikbaar moeten zijn, in je privé ook nog ns de hele tijd dat corona-gezeik moeten aanhoren terwijl het al je job is...).
Er was afgesproken dat ik een grote taak mocht laten vallen. Vandaag probeerde een klant dat toch in m'n nek te schuiven, ik moest het per se doen, ook na weigering en een alternatieve oplossing van mijn kant bleef ze pushen. M'n leidinggevende heeft het daar overgenomen en duidelijk gemaakt dat ik het niet ga doen. Dat deed me goed, het idee dat ik alsnog in het weekend ging moeten werken om dat rond te krijgen was echt ondragelijk.
Onafhankelijk van dat gesprek is er vandaag door iemand anders "gevraagd" (hij vond het vanzelfsprekend dat ik dat zou doen) dat ik een grotere rol ga spelen in de crisis. Dat zou inhouden: weekends van 's morgens tot 's nachts bereikbaar zijn, zo snel mogelijk (complexe) opleiding volgen en voortdurend met crisissen geconfronteerd worden waarbij alles dringend is. Normaal zou ik dit geweldig vinden, helemaal m'n ding, maar heb duidelijk gemaakt dat ze iemand anders moeten zoeken. Ik kan dat niet aan en het valt me zwaar om dit te schrijven. Het is alsof ik faal in m'n job en waardeloos ben, maar ik weet dat dat niet klopt. Ik heb deze week nog erg goed werk geleverd bij 2 ernstige problemen. Heb er van hogerop ook waardering voor gekregen. Alleen gevoelsmatig klopt het bij mij niet meer, alsof ik me schuldig voel om wat ik "maar" presteer.
Er was afgesproken dat ik een grote taak mocht laten vallen. Vandaag probeerde een klant dat toch in m'n nek te schuiven, ik moest het per se doen, ook na weigering en een alternatieve oplossing van mijn kant bleef ze pushen. M'n leidinggevende heeft het daar overgenomen en duidelijk gemaakt dat ik het niet ga doen. Dat deed me goed, het idee dat ik alsnog in het weekend ging moeten werken om dat rond te krijgen was echt ondragelijk.
Onafhankelijk van dat gesprek is er vandaag door iemand anders "gevraagd" (hij vond het vanzelfsprekend dat ik dat zou doen) dat ik een grotere rol ga spelen in de crisis. Dat zou inhouden: weekends van 's morgens tot 's nachts bereikbaar zijn, zo snel mogelijk (complexe) opleiding volgen en voortdurend met crisissen geconfronteerd worden waarbij alles dringend is. Normaal zou ik dit geweldig vinden, helemaal m'n ding, maar heb duidelijk gemaakt dat ze iemand anders moeten zoeken. Ik kan dat niet aan en het valt me zwaar om dit te schrijven. Het is alsof ik faal in m'n job en waardeloos ben, maar ik weet dat dat niet klopt. Ik heb deze week nog erg goed werk geleverd bij 2 ernstige problemen. Heb er van hogerop ook waardering voor gekregen. Alleen gevoelsmatig klopt het bij mij niet meer, alsof ik me schuldig voel om wat ik "maar" presteer.
