Werk & Studie
alle pijlers
Werk niet kunnen loslaten...
zaterdag 27 maart 2010 10:16
Hallo,
Ik werk sinds een jaar in een grote zorginstelling in de Randstad.
Tijdens mijn functioneringsgesprek heb ik te horen gekregen dat het overdragen van werkzaamheden voor mij een moeilijk punt is. Ik ben een perfectionist. Of eerlijk gezegd; een controle freak in de ergste vorm.
Ik wil zo min mogelijk uit handen geven, alles goed afronden en geen fouten maken.
Zodoende ben ik altijd ene half uur te vroeg op mijn werk en werk ik standaard een uur over.
Als ik dan eindelijk naar huis ga, zijn mijn gedachte vaak nog op het werk.
Zeer regelmatig bel ik na een dienst nog even op om toch nog iets door te geven/vragen/ checken. Loslaten is geloof ik niet mijn sterkste kant…
Mijn collega’s ervaren dit –heel begrijpelijk- als hinderlijk.
Ik vind het zelf ook heel vervelend, maar kan het niet laten.
Heb sinds een aantal weken begeleiding van een psychologe. Toch gaat het allemaal nog niet echt beter.
Nu is het zaterdagmorgen en kom net uit een nachtdienst. Heb weer ruim een uur overgewerkt. Mijn collega stuurde me uiteindelijk, echt naar huis.
Wie herkent iets in mijn verhaal?
En wie heeft tips om het allemaal wat makkelijker over te dragen en los te laten?
Bedankt voor het lezen
Merel de Mus
Ik werk sinds een jaar in een grote zorginstelling in de Randstad.
Tijdens mijn functioneringsgesprek heb ik te horen gekregen dat het overdragen van werkzaamheden voor mij een moeilijk punt is. Ik ben een perfectionist. Of eerlijk gezegd; een controle freak in de ergste vorm.
Ik wil zo min mogelijk uit handen geven, alles goed afronden en geen fouten maken.
Zodoende ben ik altijd ene half uur te vroeg op mijn werk en werk ik standaard een uur over.
Als ik dan eindelijk naar huis ga, zijn mijn gedachte vaak nog op het werk.
Zeer regelmatig bel ik na een dienst nog even op om toch nog iets door te geven/vragen/ checken. Loslaten is geloof ik niet mijn sterkste kant…
Mijn collega’s ervaren dit –heel begrijpelijk- als hinderlijk.
Ik vind het zelf ook heel vervelend, maar kan het niet laten.
Heb sinds een aantal weken begeleiding van een psychologe. Toch gaat het allemaal nog niet echt beter.
Nu is het zaterdagmorgen en kom net uit een nachtdienst. Heb weer ruim een uur overgewerkt. Mijn collega stuurde me uiteindelijk, echt naar huis.
Wie herkent iets in mijn verhaal?
En wie heeft tips om het allemaal wat makkelijker over te dragen en los te laten?
Bedankt voor het lezen
Merel de Mus
Op zaterdag help ik tamme dieren weer het beest in zichzelf te vinden.
zaterdag 27 maart 2010 10:28
Ik herken het van vroeger. Ik nam ook mijn werk mee naar huis en kon er zelfs niet van slapen. Toen gebeurde er iets in mijn leven, waardoor ik dingen in een ander perspectief ging zien. Werk is maar werk en privé is veel belangrijker. Ik werk alleen over als het écht nodig is. Anders niet. Ik maak vaak een lijst met belangrijke dingen die ik over moet dragen en dat werkt. Om 17u trek ik de deur, letterlijk en figuurlijk achter me dicht.
Probeer ook aan de andere kant te staan. Stel dat je een collega hebt, zoals jij zelf. En je altijd het gevoel geeft dat je niet goed genoeg bent. Ze je na een uur belt om te vragen of je niet vergeet om.... Enz... zou je zelf kunnen werken met een persoon zoals jij zelf bent?
Probeer ook aan de andere kant te staan. Stel dat je een collega hebt, zoals jij zelf. En je altijd het gevoel geeft dat je niet goed genoeg bent. Ze je na een uur belt om te vragen of je niet vergeet om.... Enz... zou je zelf kunnen werken met een persoon zoals jij zelf bent?
zaterdag 27 maart 2010 10:37
ik zit in ook in de zorg en ik heb ook geleerd het los te laten. Dat is moeilijk maar je kunt nu eenmaal niet in je eentje een groep draaiende houden. Ik weet dat ik verstandige en goede collega's heb en dat ik mijn bewoners dus ook in goede handen achterlaat.
Ik weet dat ik dingen kan overdragen en dat het dan ook gebeurd. Als het niet gebeurd dan zijn wij als team niet te beroerd elkaar hierop aan te spreken. Dat geeft geen ruzie of wrijving. Ik draag ook over met een briefje. Waarop ik tijdens de hele dienst schrijf wat ik niet moet vergeten,
Je werkt met mensen ja en dat is misschien wel anders als met computers maar hoeveel ik me ook aan mijn bewoners gehecht heb, het blijft mijn werk en dat laat ik achter als ik thuis ben.
Ik weet niet welke functie je hebt maar daarin verschillende verantwoordelijkheden ook heel erg. Zo ben ik als zorgcoördinator verantwoordelijk voor het eindplaatje maar dat wil niet zeggen dat ik alles onder controle moet houden.
Ik weet dat ik dingen kan overdragen en dat het dan ook gebeurd. Als het niet gebeurd dan zijn wij als team niet te beroerd elkaar hierop aan te spreken. Dat geeft geen ruzie of wrijving. Ik draag ook over met een briefje. Waarop ik tijdens de hele dienst schrijf wat ik niet moet vergeten,
Je werkt met mensen ja en dat is misschien wel anders als met computers maar hoeveel ik me ook aan mijn bewoners gehecht heb, het blijft mijn werk en dat laat ik achter als ik thuis ben.
Ik weet niet welke functie je hebt maar daarin verschillende verantwoordelijkheden ook heel erg. Zo ben ik als zorgcoördinator verantwoordelijk voor het eindplaatje maar dat wil niet zeggen dat ik alles onder controle moet houden.
Je moet soms vallen om weer leren op te staan
zaterdag 27 maart 2010 10:38
Ik had dat bij vlagen ook wel (niet zo extreem als jij beschrijft hoor), maar ik probeer me te bedenken dat ik tegen betaling mijn diensten aan het bedrijf lever. Ik doe dat op een zo goed en professioneel mogelijke manier, meer kan ik niet doen.
Verantwoordelijkheid over het hele reilen en zeilen van het bedrijf mogen anderen zich druk om maken, die krijgen daar ook voor betaald. De tent draait ook wel door als jij er niet bent, zoals gezegd. En wat is het ergste wat er kan gebeuren als je een foutje maakt?
Verantwoordelijkheid over het hele reilen en zeilen van het bedrijf mogen anderen zich druk om maken, die krijgen daar ook voor betaald. De tent draait ook wel door als jij er niet bent, zoals gezegd. En wat is het ergste wat er kan gebeuren als je een foutje maakt?
zaterdag 27 maart 2010 10:43
Heb je thuis niets dat je aandacht opslokt?
Ik bedoel:ik ben gek op mijn werk,maar als ik thuiskom,vragen kids en vee mijn volledige aandacht,evenals mijn huishoudelijke verplichtingen...dan is bij mij de knop zo om hoor!
Wel had ik toen ik nog in de zorg werkte vaak moeite met het niet kunnen omgaan met het gehospitaliseerd gedrag van collega's en de gevolgen daarvan voor de bewoners van de instelling waar ik werkte.Gelukkig kon ik dit met mijn zus bespreken,die ook in de zorg zit...
Ik bedoel:ik ben gek op mijn werk,maar als ik thuiskom,vragen kids en vee mijn volledige aandacht,evenals mijn huishoudelijke verplichtingen...dan is bij mij de knop zo om hoor!
Wel had ik toen ik nog in de zorg werkte vaak moeite met het niet kunnen omgaan met het gehospitaliseerd gedrag van collega's en de gevolgen daarvan voor de bewoners van de instelling waar ik werkte.Gelukkig kon ik dit met mijn zus bespreken,die ook in de zorg zit...
zaterdag 27 maart 2010 10:45
Lastig hoor. Ik heb wel eens gebeld omdat ik ineens echt niet meer zeker wist of ik een client een medicijn had gegeven. Maar dat is zo belangrijk dat iedereen wel begreep dat ik er voor nabelde.
Mijn tip, bepaal voor jezelf hoe belangrijk iets nou werkelijk is voordat je nabelt of besluit langer te blijven.
Je hebt bv geen tijd gehad om het bureau op te ruimen? Jammer, schrijf een briefje voor je collega waarin je je excuseert en láát het.
Mijn tip, bepaal voor jezelf hoe belangrijk iets nou werkelijk is voordat je nabelt of besluit langer te blijven.
Je hebt bv geen tijd gehad om het bureau op te ruimen? Jammer, schrijf een briefje voor je collega waarin je je excuseert en láát het.
zaterdag 27 maart 2010 10:46
Ik herken het in die zin dat ik ook vrij perfectionisch ben en ook in het verleden regelmatig overwerkte (wat ik gelukkig wel op een ander moment weer kon opnemen en dat ook zeker deed) en alles altijd zo goed en foutloos mogelijk wil doen. Je moet echter ook aan jezelf denken en daar een balans in zien te vinden.
Mischien helpt het om te bedenken dat jij op deze manier niet de meest prettige collega bent. Je komt standaard een half uur te vroeg en werkt standaard een uur over. Hoe denk je dat dat voor de collega is die de dienst voor jou en na jou heeft? Als ik die collega's zou zijn zou ik me eerlijk gezegd behoorlijk aan je gaan ergeren.
Daarbij, je zorgt heel goed voor je werk, maar waarom zorg je niet voor jezelf? Je werkt dus per dag 1,5 uur langer dan in je contract staat. Als jij fulltime werkt, werk je dus 7,5 per week (zelfs bijna een hele dag!) extra, waarvoor je niet eens betaalt krijgt.
Mischien helpt het om te bedenken dat jij op deze manier niet de meest prettige collega bent. Je komt standaard een half uur te vroeg en werkt standaard een uur over. Hoe denk je dat dat voor de collega is die de dienst voor jou en na jou heeft? Als ik die collega's zou zijn zou ik me eerlijk gezegd behoorlijk aan je gaan ergeren.
Daarbij, je zorgt heel goed voor je werk, maar waarom zorg je niet voor jezelf? Je werkt dus per dag 1,5 uur langer dan in je contract staat. Als jij fulltime werkt, werk je dus 7,5 per week (zelfs bijna een hele dag!) extra, waarvoor je niet eens betaalt krijgt.
zaterdag 27 maart 2010 10:47
Ik werk ook in de zorg, maar ik herken je verhaal/probleem niet. Als ik in de bus naar huis zit neem ik in mijn hoofd de dag nog even door en heel soms bel ik nog even iets door aan een collega als ik iets vergeten ben, maar daarna laat ik het ook echt los.
Behalve als er iets vervelend is gebeurd natuurlijk, zoals een reanimatie bijvoorbeeld.
Behalve als er iets vervelend is gebeurd natuurlijk, zoals een reanimatie bijvoorbeeld.
zaterdag 27 maart 2010 12:00
Je schrijft dat je begeleiding krijgt van een psychologe maar dat dat nog niet echt helpt. Ten eerste denk ik, dat je ook niet zo snel resultaat moet willen verwachten van iets wat zó in je systreem zit, dus geef je zelf wel wat tijd. Ten tweede schrijf je niet wát je nu al gedaan hebt om hier verandering in te gaan brengen. Het zit deels natuurlijk in je hoofd, dat je moet leren het niet meer zo te voelen, maar mij lijkt het dat je heel praktisch moet kunnen beginnen.
Probeer bijvoorbeeld de komende week eens minimaal twee dagen níet een half uur te vroeg naar je werk te gaan. Of dwing jezelf een week lang níet te bellen met vragen/cheks of wat dan ook en kijk eens wat er dan gebeurt. Waarschijnlijk ga je dan zien dat het zonder jou écht wel los loopt en kom je vanzelf een proces in waarin het steeds makkelijker wordt om los te laten.
Tot slot denk ik dat je deze verandering echt zelf moet willen. Ik kan niet helemaal uit je post opmaken of je het inderdaad een goed idee vind om hier radicaal verandering in te brengen of dat je 'stiekem' vindt dat jouw manier gewoon de beste manier is.
Probeer bijvoorbeeld de komende week eens minimaal twee dagen níet een half uur te vroeg naar je werk te gaan. Of dwing jezelf een week lang níet te bellen met vragen/cheks of wat dan ook en kijk eens wat er dan gebeurt. Waarschijnlijk ga je dan zien dat het zonder jou écht wel los loopt en kom je vanzelf een proces in waarin het steeds makkelijker wordt om los te laten.
Tot slot denk ik dat je deze verandering echt zelf moet willen. Ik kan niet helemaal uit je post opmaken of je het inderdaad een goed idee vind om hier radicaal verandering in te brengen of dat je 'stiekem' vindt dat jouw manier gewoon de beste manier is.
zaterdag 27 maart 2010 12:04
Misschien voelen je collega's zich wel een beetje beledigd door jou. Ik zou er eerlijk gezegd wel een beetje de kriebels van krijgen als een collega alles zelf wil doen en niets aan mij uit wil besteden, alsof ik mijn werk niet goed genoeg doe.
Je collega's hebben ook gewoon een opleiding afgerond en zijn vast niet achterlijk Heb een beetje vertrouwen in de mensen om je heen... ook jij bent gewoon misbaar hoor!
Je collega's hebben ook gewoon een opleiding afgerond en zijn vast niet achterlijk Heb een beetje vertrouwen in de mensen om je heen... ook jij bent gewoon misbaar hoor!
anoniem_40836 wijzigde dit bericht op 27-03-2010 12:41
Reden: -on
Reden: -on
% gewijzigd
zaterdag 27 maart 2010 13:30
zaterdag 27 maart 2010 13:46
Perfectionisten zijn vaak onzeker, maar op de een of andere manier ook arrogant. Want jij denkt dat alleen jij het beste bepaalde dingen kan oplossen, en dat is arrogant.
Ik snap het heel goed, heb in hetzelfde schuitje gezeten, en wat mij hielp is dat ik gestopt ben met de vaste baan en invalkracht ben geworden. Dat was heerlijk. Geen verantwoordelijkheden. Als ik de deur achter me dicht trok, was hij ook dicht.
Pas na 2,5 jaar weer een vaste baan gekregen. En toen zat het relax zijn al zo in mijn systeem dat het er nooit meer is uitgegaan...
Ik snap het heel goed, heb in hetzelfde schuitje gezeten, en wat mij hielp is dat ik gestopt ben met de vaste baan en invalkracht ben geworden. Dat was heerlijk. Geen verantwoordelijkheden. Als ik de deur achter me dicht trok, was hij ook dicht.
Pas na 2,5 jaar weer een vaste baan gekregen. En toen zat het relax zijn al zo in mijn systeem dat het er nooit meer is uitgegaan...
zaterdag 27 maart 2010 17:38
Goed dat je hulp zoekt idd, en zoals ook al gezegd verwacht niet dat het binnen een paar weken helemaal veranderd.
Zeker als je alleen woont kan het soms moeilijk om uit de gedachten waar je de hele dag mee bezig bent geweest te komen, dat kan met van alles te maken hebben, maar dat moet je maar met je psych uitzoeken! Als praktische tip is het goed om iets te doen wat je blik weer even verbreedt, de focus even van het werk haalt. Bel een vriendin, spui over je dag, maar luister ook naar die van haar, er is meer in de wereld dan jouw baan! Kijk een DVD met een film die je afleidt en je gedachten op iets anders zet. Ga sporten (hardlopen, zwemmen, yoga oid) waardoor je je even op iets heel anders moet focussen.
Zeker als je alleen woont kan het soms moeilijk om uit de gedachten waar je de hele dag mee bezig bent geweest te komen, dat kan met van alles te maken hebben, maar dat moet je maar met je psych uitzoeken! Als praktische tip is het goed om iets te doen wat je blik weer even verbreedt, de focus even van het werk haalt. Bel een vriendin, spui over je dag, maar luister ook naar die van haar, er is meer in de wereld dan jouw baan! Kijk een DVD met een film die je afleidt en je gedachten op iets anders zet. Ga sporten (hardlopen, zwemmen, yoga oid) waardoor je je even op iets heel anders moet focussen.
