zwanger geworden na IVF/ICSI- het vervolgtopic DEEL 2

Hier gaat het goed! Het gaat weer een stuk beter met slapen dus dat is fijn! Misselijkheid is ook goed te doen voor het grootste gedeelte van de tijd dus het gaat eigenlijk allemaal wel lekker. Begin langzamerhand wel weer erg uit te kijken naar bevestiging en ben blij als het volgende week donderdag is. Dan hebben we met 11 weken de termijnecho .

HD, wat een heerlijk nieuws van je goede NIPT!! Toch weer een mooi punt om voorbij te zijn. Hadden jullie met nevenbevindingen gedaan? Zit daar een beetje over te twijfelen omdat ik toch hier en daar lees dat het vaak onnodige stress veroorzaakt door onjuiste uitslagen. Ik slik trouwens ook Ascal (100mg) maar hier om het bloed iets dunner te maken omdat dit wellicht een reden was van alle biochemische zwangerschappen. Ik moet dit blijven slikken tot 24 weken. Weet niet of je dezelfde dosis moet nemen maar ik heb in ieder geval nergens last van.

Baggal, echt lastig met die vriendin. Heel fijn natuurlijk dat ze zo gelukkig is maar als een gedeelte van die bubbel gewoon niet heel realistisch is dan lijkt het me toch fijn om enigszins een heads up te krijgen van iemand die er verstand van heeft. Maarja, ik snap dat het moeilijk is wanneer ze zelf zo happy de peppy is. Hoe was je fertility network meeting?

Labgeek, ik zou ook echt heel goed aan je lichaam denken. Ik snap je gevoel en je hebt gewoon een idee bij je ideaal van aantal weken vooraf en erna maar ik zou echt goed luisteren naar wat je lichaam zegt. Uiteindelijk wil je ook voorzichtig zijn om zo min mogelijk klachten over te houden. Mocht je eerder stoppen met werken dan zou je nadien misschien ook een gedeelte van je ouderschap op kunnen nemen. Volgens mij heb je recht op 26 keer je weekuren en mag je in overleg met je werkgever die opnemen zoals je wilt. Wellicht ook een optie om een paar weken wat meer uren vrij te pakken als je nadien toch net even wat meer tijd thuis wilt? Als dat gaat hoor, heb geen idee of het in realiteit ook zo werkt..

Windmolen, geniet van je vakantie! Heerlijk zeg! Zou zo ruilen . En nog anderhalve week en dan mogen jullie je kindje weer bewonderen toch? Dat wordt denk ik zo'n gave echo. Ik kijk al helemaal uit naar de 11 weken en bij 12.3 bij jou moet het helemaal tof zijn om te zien hoeveel hij gegroeid is vergeleken met de vorige keer!

Depster, wat heerlijk om te lezen dat je ook een goede echo hecht gehad! Hoe voel je je?

Wat fijn dat er hier nu meer op het lijstje staan!

Labgeek, luister ajb naar je lichaam. Daa erna heb je anders echt langer last. Misschien vindt je man t wel fijn zelf s om nu ook te kunnen helpen.

Baggal, wat betreft die vriendin, ik was natuurlijk geen 45 maar 41 met de punctie en dat scheelt qua vruchtbaarheid enorm, maar had nog een grotere eicelvoorraad dan de meeste vrouwen van 25. Amh was ook bijna 4.
Wel weer meer kans op miskramen, en dat bleek ook met 4 miskramen in 13 maanden.

Las net die taxi-actie, stom zeg, zou leukere vriendinnen opzoeken.

Ik lees hier af en toe nog een beetje mee, dametje doet t goed, heerlijk lachebekje. Haar papa is zo trots, schattig om te zien. Ben zo dankbaar dat ik hem papa kon laten worden.
Ze is ook erg makkelijk, sliep met 5 weken al door! Mijn 1e kwam nog 1 x per nacht toen hij al een broertje had!

Hallo lieve meiden, Het is voor mij een tijdje geleden dat ik heb geschreven heb ook een best heftige tijd achter de rug waar ik even focus op mijn zwangerschap heb gegeven. Ben natuurlijk ziekenhuis in en uit geweest voor verdikte nekplooi, vlokkentest en alles er achter aan. Nu zoveel maanden verder, stressvolle weken met een hoop spanning, verdriet en ongeduld is de kans dat ons kindje gezond is opeens 90-95% en durf ik weer te genieten langzamerhand.

Windmolen. Wat vind ik dit super om jou hier te lezen. wat een lang pad. Hoop dat alles goed gaat met jou? Echt super nieuws dit!

HD&PUK: meiden ook fijn dat jullie je hier kunnen melden. Positieve maanden zeg hier was ook wel eens tijd.

Hier uitgerekend 19 maart dus mocht iemand mij er tussen willen zetten? Dan graag.

Yara - wat ontzettend fijn om dit te lezen. Wow - blij voor je ! Ik heb in het andere topic nog wel eens naar je gevraagd (want ik was je niet vergeten). Super nieuws! Hoe ver ben je inmiddels? En weet je inmiddels het geslacht al? En hoe voel je je verder? Wat een enorme opluchting moet dit voor je zijn en ik hoop dat je meer kan genieten beetje bij beetje na de onzekere start!

Labgeek: Heb je inmiddels al een besluit genomen mbt wanneer je stopt? En kun je eventueel een week of twee vakantie achter je verlof aanplakken?

Biekkie: Heel mooi dat jij je vriend in staat hebt gesteld vader te worden. Jij zit een beetje in dezelfde situatie als mijn man destijds: je had al kinderen, maar ik wilde zo graag moeder worden. Hoe is het met de andere kinderen? Hoe vinden die het kleine baby zusje?
Overigens zit er echt wel een verschil tussen 41 en (bijna) 45. Ik heb in mijn omgeving ook nog wel een paar mensen die op hun 41e/42e moeder werden. Mijn vroegere buurvrouw is zelfs met 44 bevallen. Maar doorgaans is de kans dat dit je nog is gegeven niet meer zo groot. Een goede vriendin van mij die zelf gynaecoloog in Nederland is zegt altijd: 43 is toch wel echt een cut-off leeftijd. Er staat je niets in de weg om het daarna nog te proberen, er zijn uitzonderingen, maar je mag er niet zo veel meer van verwachten. Naast de vraag of je het nog wel zou moeten willen. Maar over dat laatste heb ik geen mening, want ik weet ook hoe sterk een kinderwens kan zijn en bovendien was mijn man de 43 al reeds 10+ jaar gepasseerd toen hij vader van SA werd

Puk: Lastig dilemma mbt NIPT met of zonder nevenbevindingen. Wij hebben geen neven bevindingen gedaan, maar ook omdat die optie ons niet geboden werd. Ik denk ook dat als die optie er wel is, dat we het ook niet gedaan zouden hebben trouwens. Hoeveel wil je weten? En wat doe je met die info? En, zoals je zelf al zegt, ben je niet bang dat dit onnodig veel stress gaat opleveren? Fijn dat je je wat beter voelt trouwens en de misselijkheid goed te doen is. Succes vast voor donderdag!
Overigens ga ik het met die vriendin niet meer over vruchtbaarheid hebben. Ze moet het zelf maar ondervinden. We waren woensdag naar het theater gegaan met nog een andere vriendin en na afloop werd die andere vriendin door B. thuisgebracht, maar werd mij verteld een taxi te nemen, want dat was 'maar 5 minuten in de taxi' zei ze. Als iemand ver had moeten omrijden had ik dat nog wel begrepen, maar mij afzetten opweg naar die andere vriendin had haar volgens de route planner 3 minuten extra gekost. En de ene vriendin wel afzetten die niet op de route ligt en de andere niet vind ik gewoon best (heel) raar. Voor de duidelijkheid: er was niets voorgevallen, ik had niets gezegd over de kinderwens of de turbo verloving (alleen een felicitatie kaart gegeven en enthousiast gereageerd). Ik heb haar over het uitblijven van de lift naar huis 's avonds om 11 uur aangesproken (zie het reguliere IVF topic) en kreeg niet de erkenning of het excuus waar ik eigenlijk op rekende. Dat wil niet zeggen dat ik een complete streep onder de vriendschap zet, maar dat ik mij niet meer zo druk maak over haar roze bubbel, 'all hands to the pump'' rush verloving en het zeer waarschijnlijk uitblijven van genetisch eigen kinderen. Ze moet er zelf maar achter komen en het ondervinden...

Windmolen: Hoe is het met jou? Als ik mij niet vergis heb je deze week die lange(re) 45 minuten durende echo, toch? Heel veel succes! Ik hoop dat je je verder goed voelt. Heb je je inmiddels gepensioneerde arts nog laten weten dat je inmiddels zwanger bent? Hoe voel je je verder? Heb je het al aan je omgeving verteld?

HD: Weet je dochter inmiddels dat mama een baby in haar buik heeft?

Wat lief van jullie, alle reacties!

Ik heb mijn besluit genomen en ga met verlof met 34 weken, nu dus nog twee weekjes. Na mijn verlof wilde ik sowieso al twee weken vakantie opnemen dus die blijven gewoon staan.

Gelukkig gaat het met fysio en rust heel goed en is het nog te behappen! Ik ga maar gewoon lekker vroeg de Kerstboom zetten haha. Ik heb ook nog een extra stapje genomen om 2 uur per dag minder te gaan werken aankomende twee weken.

Ik moet het gewoon een beetje los laten dat ik niet alles kan plannen en pas na de bevalling kijk hoe en wat.

Thanks dames!

Hee dames, ik heb vandaag een lekker relaxdagje in ons vakantiehuisje, dus even tijd voor een reactie van mij.

Labgeek, hoe gaat het nu met je? Klinkt heel vervelend, die bekkenklachten! Lijkt me echt superfrustrerend als je zo weinig kan. En ik snap helemaal dat je graag tot 36 weken zou doorwerken, maar als het niet gaat, dan gaat het helaas gewoon niet . Sterkte hoor! En lekker je man voor je laten zorgen, zonder schuldgevoel hoor! Je gaat door een hoop heen in zo'n zwangerschap, dus je verdient het gewoon helemaal, wat extra aandacht. En bovendien doet hij het vast heel graag voor je!

HD, wat fijn dat de nipt goed was!! Hoe gaat het met je nu verder? Ben je de onzekerheid nu wat meer kwijt? En wanneer heb jij weer een controle/echo staan?

Puk, wat fijn dat alles goed gaat!! En nog drie nachtjes slapen tot je volgende echo! Zie je er naar uit of ben je er ook zenuwachtig voor? Ik herken helemaal je verlangen naar bevestiging (zie hieronder). Ben je dan precies 11 weken? Ben heel benieuwd wat je dan allemaal ziet op de echo. Wordt vast superleuk om te zien!

Biekkie, wat heerlijk om te lezen dat alles zo goed gaat met jullie kleine en dat je man zo geniet van het papa zijn. Zo fijn dat hij dat mee mag maken!

Yaradreamz, oh wat fijn om te lezen dat alles uiteindelijk hoogstwaarschijnlijk gewoon goed is!! Heb nog regelmatig aan je gedacht. Dus uiteindelijk was het 'alleen' een verdikte nekplooi, maar verder is helemaal niets gevonden? Wordt je nu nog verder in de gaten gehouden, of ben je nu weer een 'normale' zwangere? Hoever ben je nu eigenlijk? Fijn dat het genieten weer begint terug te komen! Heel gegund!!

Baggal, uuuhhh, wat een raar verhaal van je vriendin... 3 minuten omrijden is toch helemaal niets? Snap er niets van hoor... Wat zei ze er dan nog over verder? Zit me af te vragen of ze mss een manier zocht om even alleen te zijn met die andere vriendin, om wat voor reden dan ook. Kan me gewoon echt niet voorstellen dat ze jou niet ook even thuis brengt als het maar zo weinig om is. Kan me voorstellen dat het ff een domper op jullie vriendschap zet en dat je nu ook geen zin hebt om vruchtbaarheidsgebeuren aan te spreken. Maar even afwachten hoe de dingen zich gaan ontwikkelen dan. Haar verlies, zou ik zeggen.
Ik heb trouwens de echo pas volgende week dinsdag, nog 8 lange nachten slapen, zucht... Voel me verder nog wel goed, beetje te goed vind ik zelf (zie hieronder). Mijn huidige arts zou het m'n vorige arts vertellen, daar vroeg ze destijds zelf om. Ik heb hem toen verder dus niet ook nog zelf gecontacteerd. Stiekem wel gehoopt dat-ie nog even iets van zich zou laten horen erover, maar dat was wsl wat veel gevraagd, haha. Inmiddels weten wel een heel aantal mensen het nieuws, vooral degenen die ook wisten dat we in het traject zaten. Met m'n werk wacht ik nog tot de 12 weken echo. Verder vertellen we het vrienden en familie zo'n beetje wanneer we ze zien. We hebben veel losstaande vrienden, dus dan gaat het niet als een lopend vuurtje rond ofzo. De extended familie (ooms en tantes enzo) zullen het wsl wel via m'n ouders horen (maar ook pas na de 12 weken scan).

Hier dus nog op vakantie deze week. Op zich gaat alles prima, ik voel me fysiek ook kiplekker, maar ik ben sinds een paar dagen ineens zo onzeker . Ik zit maar de dagen af te tellen tot de echo en het gaat zo langzaam (ondanks dat we best veel doen hier) en het zet toch een klein beetje een domper op m'n vakantie. Ik had gehoopt lekker te kunnen genieten hier van de omgeving en ook het zwanger zijn, maar het lukt niet helemaal door m'n donkere gedachten. Ik voel gewoon zo weinig meer dat ik me echt niet kan voorstellen dat er nog iets in mij aan het groeien is. Ik zou zo graag een duidelijk teken willen hebben! Ja, ik ben mss iets sneller buiten adem, maar ik loop nog net zo makkelijk de bergen over. Ik heb wel een iets dikkere buik, maar het is echt alleen maar bloating en geen echte babybump. En m'n bloating lijkt ook zelfs iets af te nemen, wsl omdat ik meer sport nu en ik denk ook dat m'n eierstokken nu aan het slinken zijn (zou nu ongeveer moeten qua termijn). Ik las in m'n zwangerschapsapp dat ik nu m'n baarmoeder voorzichtig zou moeten kunnen voelen zitten onderin m'n buik, maar ik voel echt helemaal niets daar. Heeft iemand van jullie daar ervaring mee trouwens? Ook heb ik die lichte krampjes die ik in het begin had, waarvan ik dacht dat dat het groeien van de baarmoeder was, niet meer. En ik voel ook nooit meer m'n banden. Is dat normaal dat je dat in het begin hebt, en daarna niet meer? Ik heb gelukkig wel nog wat kleine dingetjes, die me een beetje houvast geven: sinds deze week een lichte zwangerschapsstreep over m'n buik, m'n borsten zijn nog steeds af en toe pijnlijk en zijn duidelijk groter dan ze waren voor ik zwanger was, minder haaruitval en laatst was ik 's avonds na het eten van het voorgerecht ineens zo misselijk dat ik het hoofdgerecht maar heb laten inpakken. Ben wel benieuwd hoe jullie dat ervaren/ervaren hebben. Hadden jullie echt duidelijke klachten op deze termijn (ben nu 11.3 weken)? Wanneer kregen jullie een echte bump? Kan het echt zo zijn dat ik zo weinig voel en merk en toch alles goed is? Ben gewoon zo bang voor een missed abortion... En baal ook van mezelf dat die angst nu zo ineens overheerst en dat m'n eerdere positieve gevoel weg is... Iemand die me gerust kan stellen / een schop onder m'n kont wil geven?

Crosspost: Labgeek, klinkt als een verstandige beslissing zo! Fijn dat je nog twee weken vakantie erachteraan kan plakken. En hopelijk gaat het dan verder nog even goed zo, met twee uurtjes minder werk en dus wat meer rust. Fijn!

Labgeek: Klinkt als een heel verstandig besluit! Zeker als je echt last en pijn krijgt is het beter om naar je lichaam te luisteren.

Windmolen: Helemaal geruststellen kan ik niet, maar ik kan wel mijn ervaring met je delen. Je angst is nl. zo ontzettend herkenbaar... Ik wilde zo graag de geruststelling dat het allemaal goed zat en was zo bang dat het mij alsnog ontnomen zou worden. Dat gevoel heeft vrijwel de gehele zwangerschap op de achtergrond een rol gespeeld. En ik kon best upset zijn als ik lichamelijk een goede dag had - want ik wilde juist signalen hebben dat ik zwanger was en het goed zat. En ik noem dit een IVF syndroom. Dat je alles zo in de gaten houdt en bijna obsessief met je lichaam bezig bent uit angst het toch weer te verliezen - mede omdat het al geen vanzelfsprekenheid is dat je zwanger bent... Zou je ergens een echo kunnen doen - gewoon voor jezelf? Ik heb op een gegeven moment elke week een echo gehad - gewoon om even te spieken en hoewel ik wist dat het maar een moment opname was, vond ik het een rustgevend idee. Zo kwam ik de weken uiteindelijk door...

Overigens over B: nee, ik was namelijk al later voor de afspraak dus als de 1:1 met N had willen praten had ze daar alle gelegenheid voor en vwb het afzetten gold dat ze mij eerst afgezet zou hebben en dan N en had ze wederom alle gelegenheid gehad met N te praten. Ik heb er echt geen verklaring voor...

Dank je voor je bemoediging, Baggal. Ja, het zal idd het IVF-syndroom zijn. Ik dacht eerst dat ik er niet zoveel last van had, maar goed, toen had ik ook zo'n beetje elke week een echo. Nu blijkt het me toch te pakken te hebben... We hadden ook al nagedacht over een echo hier, maar er zijn hier eigenlijk geen mogelijkheden. Er zijn wel artsen en ziekenhuizen waar ze echo's kunnen doen, maar niet 'voor de lol'. Ik zal het toch moeten uitzitten, vrees ik. Maar ik ben begonnen terug te lezen in het eerste deel van dit topic, en lees daar heel veel herkenbaars. Veel onzekere dames over uitblijvende buikjes en niets voelen en angst dat het mis is (maar waar het gelukkig allemaal goed is gekomen). Geeft weer wat moed!

@Duuf: Altijd goed iets van je te lezen en ben blij te horen dat jullie nu ook wat rust hebben. Kan me ook wel voorstellen, zo'n lange tijd onzeker geweest of jullie nog een biologisch kindje zouden krijgen... B. hebben jullie in ieder geval voor altijd.
Gaan jullie nog iets speciaals doen op haar geboortedag of overlijdensdag?
Fijn dat de trainingen voor het pleegouderschap bij deze organisatie goed bevallen! Hoop voor jullie op een mooie invulling ervan, hoelang gaat dat nog duren?

@HD: Gefeliciteerd met de goede uitslag van de NIPT! Wat een opluchting he. Hoe voel je je verder? En deze week weer een echo dus?
Wat betreft Ascal: ik heb er geen ervaring mee, weet eerlijk gezegd niet eens waar het voor is of waarom het soms wel eens wordt gebruikt. Zitten er veel bijwerkingen of risico's aan? Zo niet, is het misschien het waard als ik jou verhaal zo lees?

@Lagbeek: Helemaal eens met voorgaande berichten en ik lees nu ook dat je hebt besloten met 34 weken met verlof te gaan! Slim. Het heeft ook geen zin om zo door te lopen. Bekkenklachten kunnen naar ik weet (zelf weinig last van gehad) heel pijnlijk zijn.

@Puk: Fijn te horen dat het beter gaat! Toch ook wel fijn als wat kwaaltjes minder worden he. Duurt altijd wel lang dat je op zo'n echo moet wachten he. Succes!!

@Yaradreamz: Wat een goed nieuws zeg!! Jeetje, wat een rollercoaster voor jullie. Hoever ben je nu?
Ik heb je verhaal gevolgd en ik had eerder bijna op het punt te staan te reageren maar niet gedaan, omdat ik een soortgelijk verhaal heb maar bij ons is het verkeerd afgelopen. Tenminste: ook verdikte nekplooi gezien met 10 weken, vruchtwaterpunctie gehad, niks uitgekomen en toen is het kindje zelf met 12 weken in de buik overleden.
Nu het er bij jullie goed uit ziet en je veel verder bent is dit denk ik een heel goed teken. Ik heb destijds ook veel verhalen gehoord waarbij er inderdaad uiteindelijk niks aan de hand bleek met het kindje en helemaal gezond was. Ik hoop dat het lukt om een beetje te gaan genieten inderdaad. Voel je je verder goed?

@Baggal: Leuk dat je hier nog zo actief mee schrijft (ook in het andere topic) en zo steunend bent voor iedereen!!
Heb je verhaal gelezen over die vriendin met die taxi: heel vreemd inderdaad! Zou het ook zeker niet waarderen. Ik snap het ook eigenlijk niet. Kan me helemaal voorstellen dat je nu minder behoefte eraan hebt om haar te steunen mocht ze nog een kinderwens hebben.
Jullie weekend met SA zag er weer heerlijk uit!

@Windmolen: Zooo herkenbaar!! (misschien heb je mij wel teruggelezen over die onzekerheid de eerste weken haha). Bij de zwangerschap na ICSI was ik ontzettend onzeker, ook natuurlijk vanwege eerdere miskramen. Maar ik heb toen echt nauwelijks klachten gehad, enkel vermoeidheid. Maar daarvan vond ik het ook altijd zo lastig omdat je ook ergens anders moe van kan zijn. Het enige waren de goede echo's waaruit bleek dat het wel goed ging.
En jij bent nu 11 weken: bij die termijn voelde ik helemaal niks meer hoor. En deze zwangerschap heb ik juist wel veel meer klachten, maar vanaf een week of 10 waren die ook bijna verdwenen. Dus het is wel normaal dat het weg is. Ik voelde me verder ook totaal niet zwanger maar het is helemaal goed gekomen.
Wel jammer dat je daar inderdaad niet ergens heen kan voor een echo ofzo. Maar jij bent volgens mij best goed in je gedachten weer omzetten dus ik hoop dat dat je lukt!! Hoop dat jullie nog leuke dagen hebben daar en ik kijk met je mee uit tot de volgende echo!

Hier inmiddels al 16 weken en de NIPT was inderdaad helemaal goed (sorry, vergeten te vertellen). Dat was echt een opluchting. Vanaf die tijd mocht iedereen het ook weten en iedereen reageert zo leuk en lief!! Veel van mijn collega's wisten ook van mijn traject en zijn zo blij voor ons.
Heel soms krijg je wel een opmerking van: 'ja, zie, dan is de spanning eraf en lukt het wel'. Ik negeer die opmerkingen maar snap nooit dat mensen zo denken. Er was duidelijk iets mis zeg maar met de zaadcellen van mijn man (en nee, hij had ze wel natuurlijk want anders was dit niet gelukt) dus er was wel degelijk een medische oorzaak waarom het toen niet lukte, niet doordat we er teveel mee bezig waren. Maar goed, laat ze maar denken.

Sinds het weekend weten we ook dat we er een meisje bij krijgen!! (we hebben nu een zoontje). Ik was helemaal verrast want ik dacht zelf echt een jongetje weer haha. Heel bijzonder!

Verder zit ik wel helaas weer ziek thuis, voorhoofdsholte ontsteking. De tweede keer in 2 maanden. M'n weerstand is dus dramatisch, tenminste, dat denk ik. Best lastig als je eigenlijk voor je kind moet zorgen, gelukkig heb ik voor vandaag wat kunnen regelen. Heb zo'n hoofdpijn en ook koorts (dat schijnt niet te hoog mogen worden tijdens zwangerschap dus even in de gaten houden) dat het echt niet gaat.
Voor dit begon mocht ik helemaal niet klagen hoor!! Dus hoop dat die tijd er snel weer aan komt .

Oh Windmolen, nog even over die baarmoeder rand die je zou moeten voelen: ik voelde dat ook echt echt niet!! Ik snapte echt niet hoe je dat kan voelen. Heb het deze zwangerschap ook nog geprobeerd maar nee hoor. Dus dat zullen alleen verloskundigen ofzo kunnen denk ik altijd haha!
No worries daarover.

Baggal, wat een verhaal van die vriendin. Echt super stom! Ik kan me gewoon niet voorstellen dat een vriendin zoiets zou doen en ik zou dan ook best een beetje boos zijn denk ik. Ik had het al gelezen op het andere topic, waar ik nog wel meelees en natuurlijk mee duim voor de andere dames. Ik las dat je veel bijval kreeg gelukkig. We hebben de 20 weken echo al gepland op 24 december, dus dat duurt nog wel even. Morgen hebben we nog een extra echo, maar ik denk niet dat ze dan het geslacht al kunnen zien, maar 4 december hebben we ook nog een echo bij de verloskundige, dan ben ik ruim 16 weken en dan denk ik dat we wel weten of het een jongetje of een meisje wordt. Mijn dochter weet al wel dat ik zwanger ben en als je vraagt wat heeft mama in haar buik, zegt ze: een baby” en ze vraagt ook af en toe of alles goed gaat met de baby, maar volgens mij snapt ze het niet echt hoor.

Puk, fijn dat jullie deze week ook een echo hebben en nog fijner dat de misselijkheid minder is geworden. Wij hebben de NIPT wel met nevenbevindingen gedaan, maar daar had ik niet goed over nagedacht. Ik heb achteraf ook gelezen dat die nevenbevindingen minder betrouwbaar zijn en dat er soms wel onnodige spanning is als daar iets uitkomt en je moet dus voor een vruchtwaterpunctie etc gaan, daar had ik toen ik met nevenbevindingen koos niet zo goed over nagedacht. Dus ik snap dat je daarover twijfelt. Onze overweging was dat we ons graag wilden voorbereiden als er een grote kans was op een afwijking.

Biekkie wat fijn dat je dochter nu al zo goed slaapt. Wat een droombaby!

Yaradreamz, fijn om te horen dat het waarschijnlijk allemaal goed is met jullie kindje. Wat een super spannende periode hebben jullie achter de rug zeg. Hopelijk gaat het vanaf nu allemaal gewoon goed en verloopt de rest van je zwangerschap zonder stress.

Labgeek, wat een goed besluit. Die 2 weken vliegen hopelijk voorbij en heb je als je meer rust hebt ook wat minder klachten.

Windmolen, wat jammer dat je niet optimaal kan genieten van jullie vakantie, maar ik snap het wel. Hopelijk helpt dat ik (nu 14 weken) mijn baarmoederrand ook nog helemaal niet kan voelen en ik heb ook eigenlijk geen kwaaltjes, behalve nog steeds moe en super onzeker. Dus wel iets grotere borsten, maar zeker niet pijnlijk en geen enkel krampje de afgelopen weken. Op die hele erge hoge buikpijn na dan een paar weken geleden. Ik heb ook nog geen zwangerschapsstreep, dus jij hebt al meer signalen dan ik nu heb. Daarbij is de kans dat het allemaal gewoon goed is echt heeeeeeeeel groot.
Ik snap trouwens je onzekerheid wel heel goed en heb er zelf ook nog steeds last van, dus een echte schop onder je kont kan ik je niet geven.

Boulu, wat fijn een goede nipt en je weet al dat je een dochter krijgt, wat ontzettend leuk! Die opmerkingen van die mensen, die er overduidelijk geen verstand van hebben, moet je maar lekker naast je neer leggen. Je bent gewoon zwanger en dat is het enige wat nu telt. Hopelijk voel je je snel weer beter en trekt je weerstand weer een beetje bij de komende periode.

Hier:
Ik heb morgen dus weer een echo, een korte afspraak, omdat het echt een extra echo is om mij gerust te stellen. Ik ben er wel heel blij mee, want ondanks alle goede echo’s, de goede nipt uitslag en het kleine buikje dat ik inmiddels al wel heb maak ik me ook nog steeds best druk of alles goed is. Als ik morgen weer een goede echo hebt gaat een super schattige foto van mijn dochter waarop duidelijk wordt dat ze grote zus wordt op social media en dan weet echt iedereen in onze omgeving het, ook de mensen die verder weg staan. Ik heb aankomende vrijdag een gesprek met een psycholoog in het ziekenhuis om te kijken hoe ik toch iets meer kan gaan genieten van de zwangerschap en me wat minder druk kan maken. Hopelijk gaat dat helpen. Ze zeiden dat dat een paar maanden ging duren, maar ik kon dus na 2,5 week al terecht, echt super snel dus. Verder heb ik besloten wel te starten met Ascal, ik kan er niks negatiefs over vinden en ook de ervaringen die hier gedeeld zijn zijn positief, dus ik ga toch maar starten, dat weet ik iig dat ik er alles aan gedaan heb als het kindje weer klein blijkt te zijn. Gelukkig staat de gynaecoloog hier ook achter, ondanks dat het niet geheel conform protocol is.

Windmolen: Dat IVF syndroom heeft mij in meer of mindere mate tijdens de zwangerschap wel achtervolgd hoor. Achteraf had ik misschien eerder aan de bel moeten trekken of zo, want ik durfde zo niet te genieten... Tot op het einde was ik bang dat ze niet zou komen of dat ze mij ontnomen zou worden. Zo diep zat de angst... Ik had graag de c-section op 6 Oktober willen hebben (allebei mijn grootmoeders waren op die dag jarig), maar wilde het eerst beschikbare slot met 39 weken, want ik had de volle overtuiging dat ze beter af was of veilig was buiten mijn baarmoeder . Compleet belachelijk, maar de irrationele angst was gewoon enorm groot - al was er feitelijk geen enkele reden toe. Een van de NHS gynaecologen was trouwens heel begripvol en plande mij soms ook in voor een extra echo of doppler echo. Tegen het einde voelde ik haar minder en ik weet nog dat ik half hyperventilerend binnenkwam voor een CTG met een saturatie van 80. Dus - ik snap je volledig lieverd en deze dagen zijn gewoon k** ondanks de dankbaarheid vanwege de zwangershap. Ik hoop dat je volgende week gerustgesteld wordt en tot die tijd toi - toi - toi en probeer het, zo goed en kwaad als het gaat, van je af te zetten. Ik weet dat het makkelijker gezegd is dan gedaan. Geniet nog van je vakantie.

Boulu: Ik word altijd zo moe van die mensen die stellen dat het, omdat je nu wel op de natuurlijke manier zwanger bent geworden en het dus wel kon, het destijds uitbleef omdat je er te veel mee bezig was Wanneer een zwangerschap na meer dan een jaar uitblijft (en bovendien je man slecht zaad blijkt te hebben/verminderd vruchtbaar blijkt te zijn) is het niet meer dan logisch dat je je heil zoekt in ICSI. Je kon er toch niet op vertrouwen dat het spontaan zou lukken?! Dat er toevallig 1 gouden zwemmer bij zat is prachtig, maar al die jaren daarvoor hebben jullie heel hard moeten ploeteren en werkte ook ICSI niet meteen. Een een paar negatieve testen, een vroege miskraam, een miskraam van jullie meisje en pas daarna mocht je, na heel veel pijn en moeite, je zoon in je armen sluiten. Alsof jouw traject een makkelijke weg was of er niet zou zijn geweest als je er maar minder mee bezig was geweest. Yeah right...
Anyway: ik ben enorm blij voor je meis! En wat leuk een meisje na je zoon. Ik hoop dat je snel opknapt. Heel veel beterschap.

HD: Voor jou geldt hetzelfde als ik aan Windmolen schreef. Dat genieten is soms gewoon onwijs lastig. Ik hoop dat je een super echo hebt en je je dochter in zo'n 'ik word grote zus' t-shirt mag hijsen ! Ik schrijf trouwens geregeld iets op social media over de angst tijdens mijn zwangerschap en de lange weg naar het zwanger worden. Vind het nl. best iets waar over gepraat mag worden. Wat mij wel een beetje hielp was dat ik ook geen invloed had op het verloop van de zwangerschap. Ik moest de tijd gewoon uitzitten zeg maar en telde de mijlpalen af.

En ja ladies: vriendin B - ik kan het ook niet begrijpen en is ook iets waarvan ik blijf denken: dat-doe-je-gewoon-niet... En als ze nou iets gezegd had van: goh sorry, ik realiseerde me niet dat als ik de buitenroute had kunnen nemen en dat dit inderdaad maar 3 minuten meer was geweest dan had ik het -uiteraard- onthouden, maar verder gelaten vwb discussie. Maar je laat je vriendin gewoon niet op het station achter 's avonds met de mededeling dat ze maar een taxi moet nemen om vervolgens de andere vriendin thuis te brengen en daarna te doen alsof dit gewoon gerechtvaardigd/normaal is. Ze vroeg nota bene nog op Tottenham Court road toen we naar huis gingen of mijn man mij zou komen halen (nee natuurlijk niet - hij kan SA toch niet alleen laten om z'n vrouw 's avonds laat op te halen?! ). Maar goed, zoals ik ook in het andere topic schreef: ze zoekt het maar uit met haar kinderwens en het eventuele verdriet daarover mocht blijken dat een zwangerschap uitblijft: https://www.volkskrant.nl/wetenschap/40 ... ~bf05bc7e/ en het is met -bijna- 45 niet onrealistisch om dat te verwachten...

Ik moet er alleen op een nette manier en zonder te veel drama en ruzie afstand van nemen. En dat laatste vind ik wel een beetje lastig...

Ff snel: bedankt voor jullie lieve woorden dames! Het helpt dat ik niet de enige ben die zich zo voelt. En fijn om te lezen dat jullie die baarmoederrand ook niet kunnen voelen, dat stelt me gerust. Vandaag had ik dan ook weer een betere dag gelukkig. Hopelijk kan ik dat vasthouden tot het einde van de vakantie. Kom snel weer uitgebreid reageren!

Windmolen, fijn dat je gister weer een betere dag had! Ik hoop dat het je lukt om nog een paar dagen te genieten van jullie welverdiende vakantie.

Baggal, wat weet je toch altijd alles mooi te omschrijven, zoveel herkenning. Dank! Hopelijk lukt het om zonder drama een beetje afstand te nemen van je "vriendin".

Hier vanmorgen weer een goede echo gehad. Zo fijn om weer even bevestiging te krijgen. Het zag er allemaal goed uit, dus dat geeft wel weer even vertrouwen.

HD, wow wat fijn, weer een goede echo! En wat leuk dat je 4 december wsl gaat weten of het een jongetje of een meisje is! Lijkt me ook zo leuk om te weten, dan wordt het echt wat concreter, denk ik. Heb je je aankondiging via social media nog gedaan? Heb je leuke reacties gehad? Fijn dat je vrijdag een gesprek gaat hebben met een psych, hopelijk gaat dat je helpen om met de onzekerheid om te gaan en dat je dan wat meer kan genieten.

Baggal, mss gewoon zonder al te veel woorden de boot een beetje af proberen te houden bij B? Zoekt ze veel contact of ging het meer van jou uit? Lastig idd, maar ik zou proberen er niet teveel woorden aan vuil te maken en gewoon afstand zoeken. Ik kan het me trouwens wel voorstellen wat je schrijft over je irrationele angst en de planning van de keizersnee. Ik heb ook niet zoveel vertrouwen in m'n lichaam, merk ik. Vooral door de endometriose. Haal me ook voortdurend rare ideeën in m'n hoofd, zoals wat als m'n baarmoeder vast zit door verklevingen, kan-ie dan wel goed groeien? Of kan er dan wat kapot scheuren op een gegeven moment? Baal er dan haast een beetje van dat ik geen operatie meer heb gedaan en ik geen idee heb wat er in de afgelopen 3 jaar weer aan schade is gebeurd daar beneden. Terwijl de richtlijnen duidelijk zeggen dat opereren niet persé voordelig is, en dat ook nieuwe verklevingen kan veroorzaken. Ik moet er maar op vertrouwen dat er genoeg dames met endo me voor zijn gegaan en nergens last van hadden tijdens de zwangerschap. Maar ja, ik kan me het gevoel van 'de baby is veiliger buiten m'n baarmoeder' wel voorstellen.

Boulu, wat leuk dat jullie nu een meisje krijgen!! En vooral ook dat de NIPT helemaal goed was! Wat vervelend van je voorhoofdsholteontsteking, zeg. Hoe gaat het nu? Hopelijk knap je snel op! En die opmerkingen van mensen, echt . Kan me daar zo kwaad over maken, hoe onnadenkend is dat wel niet! Dan zeggen ze toch in feite dat het jouw schuld was dat het niet lukte de eerste keer? Echt, grrrrr.... Daarbij was er idd duidelijk iets aan de hand bij jullie, door artsen ook bevestigd enzo. En dat het nu toch spontaan gelukt is, tja, mss zijn jullie nu enorme geluksvogels geweest, of het zaad van je man was nu spontaan gewoon veel beter. Dat kan gebeuren, maar daar kan je niet op gaan zitten wachten natuurlijk. Gebeurt ook lang niet in alle gevallen. Het blijft absoluut heel bijzonder en ik hoop dat je de stomme opmerkingen naast je neer kan leggen.

Nogmaals dank voor jullie geruststellende woorden! Ik probeer nu ook maar niet meer te voelen naar m'n baarmoederrand, voelt niet zo goed om steeds zo in m'n buik te porren, haha. Inmiddels wel weer meer het gevoel terug gehad van groeiende baarmoeder (ofzo) en weer wat meer steken en trekkende banden als ik rare bewegingen maak. En gisteren moest ik echt om de haverklap plassen, echt heel handig als je een wandeling aan het maken bent langs een helling waar geen enkele uitwijkmogelijkheid is . Gelukkig liepen we vrijwel alleen, zullen we maar zeggen . Vannacht ook vaak eruit geweest. Dus ik denk dat m'n baarmoeder lekker op m'n blaas aan het drukken is. Morgen tik ik de twaalf weken aan!

Windmolen, nog even wat extra bemoedigende woorden hier! Wat mij hielp is accepteren, hoe jammer dan ook, dat het gewoon geen roze wolk was. En dat de ene dag een betere dag was dan de andere met de emoties. Mijn baarmoeder voelde ik pas echt rond de 20 weken pas. Toen kwam er pas een bolletje op mijn buik. De verloskundige voelde het trouwens wel eerder hoor, maar ik voelde het niet hoe zeer ik ook mijn best deed. Daarvoor eindeloos te horen gekregen van iedereen “goh je ziet nog niets he, ben je wel zwanger” (fijn jongens, bedankt, nee dat helpt als je toch al onzeker bent
Ik was er tot de termijnecho ook van overtuigd dat er niets meer leefde van binnen. Het voelde soms zo stil, zo leeg.
Ik vond de tijd tussen termijnecho en 20 weken echo helemaal vreselijk , dan voel je nog geen beweging of niet regelmatig, plan dan ook maar wat een extra echo of 2 in

En voor de rest hou vol meid, het lijkt allemaal langzaam te gaan, maar elke dag is er 1 en het wordt elke keer een stukje minder moeilijk. Zeker na de 20 weken echo wordt het beter als je echt een buikje krijgt, een echte zwangere buik en beweging gaat voelen.

HD: Ik had je berichtje gisteren al gelezen! Wat enorm fijn En ben ook benieuwd of je het inmiddels groots op FB gegooid hebt! Heb je een voorgevoel mbt geslacht? Niet dat dit altijd iets zegt... Een hele goede vriendin van mij die zwanger is van een cryo (schrijft niet mee hier trouwens) hoort op 13/12 wat het wordt met de GEO, maar heeft een sterk voorgevoel dat het dit keer een zoon wordt (ze heeft uit IVF 2 al een dochter).

Puk: heb jij inmiddels al een echo gehad? Heel benieuwd hoe het met je is!

Labgeek: Ben je aan het aftellen voor je verlof? Is alles al klaar: kamertje, spulletjes, etc?

Fijn dat je iets meer gerustgesteld bent, Windmolen. Kon je maar gewoon even binnen kijken he?! Ik moet wel zeggen dat ik het na de 24 weken wel iets makkelijker vond, omdat je de baby ook daadwerkelijk gaat voelen (zo bijzonder ), maar die weken daarvoor in het eerste trimester Hopelijk heb je straks gewoon een geweldige echo en kan een groot deel van de onrust die je voelt worden weggenomen.
Overigens was ik niet bang voor de C-section zelf - het ging mij meer om de angst haar alsnog te verliezen. Die zat diep. Tuurlijk ben ik heel soms nog steeds wel eens bang dat ze bijv. ziek wordt of een ongeluk krijgt, zoals elke ouder, maar niet meer zo erg als tijdens de zwangerschap. Overigens heb ik naderhand heel veel gehad aan het boek van Kate Brian 'precious babies' - misschien ook wat voor jou en anderen? Kost geen drol en leest heel makkelijk weg. Moest trouwens wel lachen om je plas verhaal. Ik heb ooit op het einde van mijn zwangerschap 's avonds -toen het donker was- op mijn hurken naast de auto geplast. Ik hield het echt niet meer tot huis ...

Sorry dat ik het topic ermee vervuil, maar omdat jullie het heel lief en belangstellend vroegen: met B. heb ik geen contact meer gehad na het laatste appje (waarin ik zei dat we het er nog wel een keer 1:1 over zouden hebben) en ik denk bij nader inzien dat het niet echt zinvol is. Er valt niet nl. zo veel uit te praten. Het contact is altijd wat triviaal geweest, weinig inhoudelijk en het is mij (en mijn man) wel eens opgevallen dat ze niet zo actief luistert naar een ander - zonder dat er boos opzet in het spel is trouwens, en het toch wel heel erg veel over haar pijnpunten ging (gebrek aan partner destijds, kinderwens, etc). Met sommige mensen die dicht bij mij staan, en zeker mijn studievriendinnen uit NL, heb ik dat soort dingen doorgaans niet en die hoef ik ook niet uit te leggen dat die lift actie van vorige week woe gewoon raar/horkerig was. Die hebben uit zichzelf genoeg Fingerspitzengefühl zeg maar... Anyway, ik ga maar braaf naar die verjaardag en neem genoeg contant geld mee zodat ik met goed fatsoen maar toch bijtijds kan aftaaien naar huis. En dan stuur ik in December braaf een kerstkaart en probeer het contact een beetje op z'n beloop te laten, zonder ruzie, zonder gedoe. En heel incidenteel een koffie drinken met haar als kennis is ook goed, maar geen diepzinnige gesprekken als bijvoorbeeld kinderen krijgen niet meer lukt...

Baggal, pffff had inderdaad al het verhaal gelezen bij het andere topic. Wat een 'vriendin' zeg. Snap inderdaad dat het voor nu even goed is en dat je wel ziet hoe het gaat, wat een raar gedoe allemaal. Ergens Klinkt het bijna als tienergedrag, kan me voorstellen dat je daar helemaal geen zin meer in hebt. Gewoon lekker energie stoppen in vriendschappen die het wel waard zijn inderdaad. En verder nog lekker aan het genieten van je schone huis na al het verbouw-gedoe?

Windmolen, hahaha die zoektocht naar die baarmoederrand herken ik ook . Was mezelf ook ongeveer blauw aan het drukken en wat ik nou precies zoek... Volgens mij is dat ook veels te vroeg bij mij al had de verloskundige dinsdag +3 opgeschreven dus ze heeft wel iets gevoeld..

En je bent 12 weken! Fijn! Weer een klein mijlpaaltje bereikt. Hier niet al te veel spanning voor de echo en keek ik vooral uit naar die 11 weken echo! Maar dat kwam voornamelijk omdat ik zelf in week 10 het hartje had gehoord en bij de verloskundige op dinsdag. Dus ik ging er wel vanuit dat het goed zat. Maar ik vond het vorige week ook zo spannend dat ik een Doppler heb gekocht dus ik snap jouw gevoel heel goed. Na heel veel internet research kwam ik tot de conclusie dat het geen kwaad kon zolang ik niet te veel en te lang met dat ding in de weer zou gaan. Daarnaast goed beseffen dat ik het hartje misschien niet zou vinden en daar niet van in paniek raken. Maar ik kon hem vorige week dus al zelf vinden, zo geweldig om naar te luisteren. Gelukkig dat jouw echo nu snel dichterbij komt. Ik snap het zo goed dat je je zorgen maakt. Ik heb wel wat kwaaltjes en vind het al lastig dus ik kan me voorstellen dat het gebrek daaraan het helemaal moeilijk maakt. Gelukkig betekent dat vaak helemaal niks! Nog een paar nachtjes en dan heerlijk lang genieten van jullie mini. Zo fijn als het volgende week is! Heb je nog een beetje van je vakantie kunnen genieten?

HD, heerlijk om te lezen dat het er weer goed uit zag! Heb ook maar gewoon voor NIPT met nevenbevindingen gekozen. Ook hier vinden we het fijn om alles te weten. Hoe gaat het verder en hoe was je gesprek met de psycholoog?

Ook voor jou een goede NIPT, wat fijn Boulu! En een meisje . Die opmerkingen lijken me ook echt irritant. Alsof het inderdaad eerder ook gewoon was gelukt als je maar ontspannen was geweest. Ze zullen niet helemaal realiseren wat ze zeggen maar ik wil ze dan echt serieus op hun hoofd gaan timmeren. Heb ik sowieso nu wat meer sinds ik zwanger ben . Ik dacht altijd dat ik het ook niet zo'n ramp zou vinden als ze mijn buik aan zouden raken totdat mijn schoonmoeder gisteren er vol voor ging. Misschien voelde het ook gewoon zo verkeerd omdat het niet een babybuik is op het moment. Maar het is zo'n schat dat ik me nog net kon beheersen om haar handen weg te slaan. Verder heel veel beterschap!

Labgeek, wat goed dat je besloten hebt met 34 weken te stoppen. Gelukkig dat het nog te doen is. Hopelijk blijft dat een beetje zo, zodat je nog wat kunt genieten van je verlof zonder al te veel pijn.

Yara, wat ben ik blij jou update te lezen! Maar wat een heftige weken heb jij gehad zeg. Gelukkig dat je nu weer wat meer kunt genieten.

Hier, helaas iets te vroeg gejuicht over de misselijkheid en gaat het een beetje heen en weer. Maar ik moet zeggen dat het nu de laatste dagen weer alleen in de ochtenden lastig was dus het lijkt toch wel wat beter te gaan. Gaat dus allemaal wel lekker hier! Dinsdag bij de verloskundige geweest en gisteren voor de echo. Alles zag er helemaal super uit en hij loopt nog steeds mooi 2 dagen voor dus weer helemaal gerustgesteld. Had wel een veel romantischer beeld van deze echo met een mooi zijaanzicht, een schattig neusje etc etc. Maar in de plaats daarvan hebben we naar een kleine ET zitten kijken, haha. De foto is ook echt sprekend een alien . Blijkbaar zijn de foto's toch wat anders als mini richting echoapparaat kijkt.. Maar heerlijk om hem weer te zien natuurlijk!

Windmolen, wat fijn dat je je er weer wat beter over voelt. En vaak moeten plassen hoort er idd een beetje bij. Nu komt het echo wel echt dichtbij.

Puk, fijn dat jij ook weer goede controles hebt gehad. Hopelijk is je misselijkheid over een paar weken echt weg. Welke doppler heb je gekocht? Fijn dat het je meteen lukte om het hartje te vinden.

Baggal, ik sluit me bij Puk aan. Idd je energie steken in vriendschappen die het wel waard zijn.

Ik weet nog niet zo goed wat ik van het gesprek met de psycholoog vond. Ze dacht aan mogelijk een lichte ptss door alle zorgen in mijn vorige zwangerschap en stelt EMDR voor. Ik vind dat allemaal nogal heftig en wellicht ook een beetje overdreven. Ik heb beloofd haar folder te lezen en heb over 2,5 week weer een afspraak. Super onhandig op een werkdag, maar het is even niet anders.
Verder heb ik het idd woensdag op social media gezet, leuke reacties op gehad. Op jouw vraag of ik een voorgevoel heb Baggal. Ik denk dat het een meisje is. Hoewel het me niet uitmaakt moet ik denk ik wel even schakelen als het een jongen blijkt te zijn bij de volgende echo.

HD, oh wat jammer dat je niet helemaal happy bent met het gesprek met de psych. Ik ken EMDR ook vooral voor behandeling van hele heftige trauma's, maar ik lees steeds vaker dat het ook ingezet wordt voor 'lichtere' problematiek. Mss idd even goed inlezen en dan beslissen. Zou ze je ook 'gewone' gesprekken aanbieden, mocht je geen EMDR willen doen? Ben heel benieuwd of je gevoel gelijk heeft en het een meisje is! En fijn dat je allemaal leuke reacties hebt gekregen op je aankondiging!

Oh Puk, wat bijzonder dat je het hartje al hebt kunnen horen met de doppler! Ik las overal dat dat pas veel later kon. Ik heb ook al overwogen om er eentje te kopen voor m'n gemoedsrust, maar was dan bang dat ik er in eerste instantie alleen maar onzeker van zou worden als het niet meteen lukt (zoals met de baarmoederrand ). Maar mss zou het dan toch ook een optie zijn voor mij. En wat fijn, weer een goede echo, en lekker dat-ie nog steeds 2 dagen voorloopt! Maar beetje jammer van de echofoto's, haha. Al is het vast een heel schattig alientje. Ben heel blij dat alles zo goed gaat bij jou, heel erg gegund!

Baggal, bedankt voor de tip van het boek, ik heb je er wel eens vaker over gelezen. Ga het eens opzoeken. En klinkt als een goed plan van aanpak met B. Niet teveel aandacht en energie insteken .

Lilly, ook jij bedankt voor je bemoedigende woorden. Ja, precies zo voelt het, zo ontzettend stil en leeg daarbinnen. Vind het dan echt moeilijk te geloven dat het toch goed kan gaan. Hoewel ik het rationeel natuurlijk wel weet dat het kan. Hopelijk morgen eindelijk bevestiging!

Hier gaat het inmiddels wel weer aardig, maar ik ben afgelopen vrijdag behoorlijk geschrokken. Ik had ineens weer bloed bij m'n stoelgang, precies zoals ik vaak vlak voor m'n menstruatie had, door de endo in m'n darm. Heel eng. Was ook precies vlak voordat we ons huisje uit moesten, dus lekkere timing ook allemaal. Uiteindelijk toch maar gewoon besloten af te wachten, aangezien het maar één veeg was en ik verder ook geen pijn of kramp had. Ga het uiteraard wel met m'n gyn bespreken morgen. Verder ook geen last gehad, hoewel ik sindsdien niet echt goed op de wc ben geweest ivm verstopping ineens (sorry voor alle details, meiden). Dat moet ik ook goed in de gaten houden, aangezien ik verhoogd risico heb op darmobstructie door de endo, dus even aan de extra vezels dan maar. Zelf ben ik eerder bang voor een darmperforatie, aangezien ik weet dat dat een bijwerking kan zijn van zwangerschap bij vrouwen waar de endo door de darm heen is gegroeid. Al is die kans ook wel heel erg klein (zo'n 22 gevallen bekend in de literatuur) en gebeurt dit vrijwel altijd pas in het derde trimester (fijn vooruitzicht...). Dus wederom onzekerheid en wantrouwen in m'n lichaam... Ben ook heel blij dat ik nu tenminste weer thuis ben, waar ik desnoods in no time in een goed ziekenhuis ben. En ook heel blij dat ik verder geen kramp heb gehad of bloedverlies elders. Als kleine goedmaker heb ik volgens mij gisteren dan wel m'n baarmoeder weten te voelen, haha (kon het toch niet laten natuurlijk ). Het lukt mij gek genoeg beter als ik sta en het voelt ook anders dan ik had verwacht. Helemaal geen keiharde rand, zoals het in m'n app staat, maar meer een regio waar m'n buik wat steviger voelt als ik erin druk. En als ik goed m'n best doe kan ik me idd voorstellen dat het enigszins rondig is. Nou ja, morgen hopelijk meer bevestiging. Heb de echo overigens pas 's avonds, dus een update zal even op zich laten wachten.

Succes vanavond windmolen! Ik hoop op weer een mooie echo.

Oh, lieve dames, alles was gewoon goed vanavond!! Kan het niet geloven!! Dit kindje gaat er gewoon echt komen, lijkt het!! Zo ontzettend blij en dankbaar!! Zo mooi om te zien!! M'n man is ook helemaal verliefd! Morgen meer details, we gaan weer lekker uit eten om het te vieren .

Jeej windmolen, wat een topnieuws!

Even snel voor Windmolen: yes!!! Zo blij voor jullie!! Wat super fijn dat alles goed was! En nu al duidelijk te zien allemaal hè.
Dus nu boven de 12 weken grens?
Heel fijn!!

Later deze week meer.