Zwanger
alle pijlers
Spijt abortus
dinsdag 26 september 2017 17:20
Ik wil graag mijn verhaal kwijt. En ik zou ook graag advies willen ontvangen. Maar a.u.b. geen oordeel over mijn abortus. Ik heb het daar al zwaar genoeg mee.
Ik ben een jonge vrouw van 35 jaar. Ik woon samen met mijn man en 2 kinderen. Ik heb in mijn leven al wel het een en ander meegemaakt. Veel verdriet maar ook veel blijdschap. Het afgelopen jaar was zwaar voor mij. Waardoor ik in een soort van burn-out zat. Alles was me te veel. Mijn man maakte zich ook veel zorgen over mij. Het leek alsof ik in een depressie zat. Tijdens deze moeilijke periode ben ik onverwachts zwanger geraakt. Het enige wat ik dacht toen ik zag dat ik zwanger was; ik wil het niet. Ik snap dat dit voor veel mensen niet te begrijpen is, die dit lezen. Maar ik kan mijn gedachte van toen niet veranderen. Ik had gewoon veel angst. Wat als ik niet voor het kindje kan zorgen (wegens een zware depressie). Elke dag was in die periode te veel. Uiteindelijk na heel veel praten met mijn man, nadenken, huilen, etc., heb ik een abortus gepleegd. Nu een paar maanden verder heb ik enorm veel spijt. Ik had dit nooit moeten doen. Ik heb er zoveel last van. Zoveel verdriet. Ik sta er elke dag mee op en ik ga er elke dag weer mee naar bed. Als ik een moeder met een baby zie krijg ik tranen in mijn ogen.
Nu wil ik zo graag een tweede kans krijgen. En toch heel bewust opnieuw zwanger worden. Maar aangezien het nu nog steeds niet zo goed met mij gaat, vanwege het feit dat ik een abortus heb gepleegd, heb ik toch nog een soort angst. Wat als ik alsnog in een depressie raak..
Ik weet het, het klinkt allemaal heel complex. En als je dit leest, lijk ik misschien een heel onstabiel iemand.
Ik ben even benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal. Ik voel me soms zo vreselijk eenzaam in mijn verdriet. Ik schaam me ervoor dat ik een abortus hebt gepleegd. Het is toch een soort taboe in de wereld. Dus ik praat er eigenlijk met niemand over. Dat maakt het verdriet soms erg zwaar. Misschien heel rare gedachte. Maar ik ben al 35. Als ik nog een kindje wil is dit het moment. Hoe ouder ik word, hoe lastiger het wordt om zwanger te raken (en ook de gezondheid van het kindje staat dan iets meer op het spel).
Ik ben een jonge vrouw van 35 jaar. Ik woon samen met mijn man en 2 kinderen. Ik heb in mijn leven al wel het een en ander meegemaakt. Veel verdriet maar ook veel blijdschap. Het afgelopen jaar was zwaar voor mij. Waardoor ik in een soort van burn-out zat. Alles was me te veel. Mijn man maakte zich ook veel zorgen over mij. Het leek alsof ik in een depressie zat. Tijdens deze moeilijke periode ben ik onverwachts zwanger geraakt. Het enige wat ik dacht toen ik zag dat ik zwanger was; ik wil het niet. Ik snap dat dit voor veel mensen niet te begrijpen is, die dit lezen. Maar ik kan mijn gedachte van toen niet veranderen. Ik had gewoon veel angst. Wat als ik niet voor het kindje kan zorgen (wegens een zware depressie). Elke dag was in die periode te veel. Uiteindelijk na heel veel praten met mijn man, nadenken, huilen, etc., heb ik een abortus gepleegd. Nu een paar maanden verder heb ik enorm veel spijt. Ik had dit nooit moeten doen. Ik heb er zoveel last van. Zoveel verdriet. Ik sta er elke dag mee op en ik ga er elke dag weer mee naar bed. Als ik een moeder met een baby zie krijg ik tranen in mijn ogen.
Nu wil ik zo graag een tweede kans krijgen. En toch heel bewust opnieuw zwanger worden. Maar aangezien het nu nog steeds niet zo goed met mij gaat, vanwege het feit dat ik een abortus heb gepleegd, heb ik toch nog een soort angst. Wat als ik alsnog in een depressie raak..
Ik weet het, het klinkt allemaal heel complex. En als je dit leest, lijk ik misschien een heel onstabiel iemand.
Ik ben even benieuwd of iemand zich herkent in mijn verhaal. Ik voel me soms zo vreselijk eenzaam in mijn verdriet. Ik schaam me ervoor dat ik een abortus hebt gepleegd. Het is toch een soort taboe in de wereld. Dus ik praat er eigenlijk met niemand over. Dat maakt het verdriet soms erg zwaar. Misschien heel rare gedachte. Maar ik ben al 35. Als ik nog een kindje wil is dit het moment. Hoe ouder ik word, hoe lastiger het wordt om zwanger te raken (en ook de gezondheid van het kindje staat dan iets meer op het spel).
dinsdag 26 september 2017 17:26
Dit. Een nieuwe zwangerschap/baby is niet zaligmakend en lost het gevoel en probleem niet op. Het is geen vervanging van!
Heel veel sterkte !
May the force be ever in your favor, Mr. Potter - Gandalf (The Chronicles of Narnia)
dinsdag 26 september 2017 17:29
dinsdag 26 september 2017 17:31
Dank voor je reactie. Ik heb 2 gesprekken gehad met een dokter. Na mijn abortus. En die zegt dat ik last heb van rouw. Dat ik in een rouwperiode zit. En de abortus moet verwerken. Maar ik ben het zat om mij constant zo verdrietig te voelen. Verwerken hoe doe je dit? IK heb geen idee. Ik denk nu dat een nieuw kindje zoveel vreugde en liefde met zich kan meebrengen. En het lijkt me nu zo fijn. Drie kindjes. Waar ik voor mag zorgen. Ik ben bang dat als ik straks in de veertig ben, ik altijd spijt heb van het feit dat ik geen derde kindje heb gekregen...omdat ik het heb laten weglaten.
dinsdag 26 september 2017 17:34
Het is niet enkel rouw...bel aub de goede hulpinstanties op, je kan dit niet alleen.dingentje schreef: ↑26-09-2017 17:31Dank voor je reactie. Ik heb 2 gesprekken gehad met een dokter. Na mijn abortus. En die zegt dat ik last heb van rouw. Dat ik in een rouwperiode zit. En de abortus moet verwerken. Maar ik ben het zat om mij constant zo verdrietig te voelen. Verwerken hoe doe je dit? IK heb geen idee. Ik denk nu dat een nieuw kindje zoveel vreugde en liefde met zich kan meebrengen. En het lijkt me nu zo fijn. Drie kindjes. Waar ik voor mag zorgen. Ik ben bang dat als ik straks in de veertig ben, ik altijd spijt heb van het feit dat ik geen derde kindje heb gekregen...omdat ik het heb laten weglaten.
dinsdag 26 september 2017 17:37
dingentje schreef: ↑26-09-2017 17:31Dank voor je reactie. Ik heb 2 gesprekken gehad met een dokter. Na mijn abortus. En die zegt dat ik last heb van rouw. Dat ik in een rouwperiode zit. En de abortus moet verwerken. Maar ik ben het zat om mij constant zo verdrietig te voelen. Verwerken hoe doe je dit? IK heb geen idee. Ik denk nu dat een nieuw kindje zoveel vreugde en liefde met zich kan meebrengen. En het lijkt me nu zo fijn. Drie kindjes. Waar ik voor mag zorgen. Ik ben bang dat als ik straks in de veertig ben, ik altijd spijt heb van het feit dat ik geen derde kindje heb gekregen...omdat ik het heb laten weglaten.
Je hebt juist een goede keuze gemaakt voor dat derde kindje. Je bent nu niet stabiel, heeft een kind, en je al bestaande kinderen (!) niks aan.
dinsdag 26 september 2017 18:19
een nieuw kind moet geen therapie of medicatie worden voor jouw problemen
rouw is normaal, en iedereen rouwt op eigen manier en tempo.
ga eerst weer genieten van de kinderen en gezinsleven wat je nu hebt.
ga terug naar de huisarts, twee gesprekken zijn waarschijnlijk niet voldoende
rouw is normaal, en iedereen rouwt op eigen manier en tempo.
ga eerst weer genieten van de kinderen en gezinsleven wat je nu hebt.
ga terug naar de huisarts, twee gesprekken zijn waarschijnlijk niet voldoende
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
dinsdag 26 september 2017 18:26
Wat mij betreft is het heel oneerlijk om een kind op de wereld te zetten met als taak jou gelukkig te maken. Dat mag je een kind niet aandoen, ook niet als je dat nooit zo verteld tegen het kind.
Ga naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een hulpverlener. Werk eerst aan je problemen en zorg dat jij weer stabiel bent en het gezin lekker draait voor je nog een kind krijgt. Je hebt niet alleen de nieuwe baby ermee als het misgaat maar ook de twee kinderen die je al hebt en je man die dan voor alle zorg opdraait als jij het niet kan. Dat kan een zware wissel op een relatie trekken.
Ga naar de huisarts en laat je doorverwijzen naar een hulpverlener. Werk eerst aan je problemen en zorg dat jij weer stabiel bent en het gezin lekker draait voor je nog een kind krijgt. Je hebt niet alleen de nieuwe baby ermee als het misgaat maar ook de twee kinderen die je al hebt en je man die dan voor alle zorg opdraait als jij het niet kan. Dat kan een zware wissel op een relatie trekken.
Difficulty is inevitable, drama is a choice.
dinsdag 26 september 2017 18:33
Ga aan jezelf werken, verwerk de abortus, zorg dat je goed in je vel zit. En zelfs als dat een jaar duurt dan heb je echt nog wel tijd om voor nog een kindje te kiezen.
Een zwangerschap en de babytijd is hartstikke zwaar, dat weet je zelf ook natuurlijk. De kans dat een nieuwe zwangerschap niet de oplossing gaat zijn voor deze gevoelens is heel groot. En je hebt niet voor niks de beslissing tot abortus genomen toentertijd, je bent pas een paar maanden verder. Grote kans dat je jezelf nu wijs maakt dat een nieuwe baby alles goed gaat maken, terwijl dat niet zo is.
Een zwangerschap en de babytijd is hartstikke zwaar, dat weet je zelf ook natuurlijk. De kans dat een nieuwe zwangerschap niet de oplossing gaat zijn voor deze gevoelens is heel groot. En je hebt niet voor niks de beslissing tot abortus genomen toentertijd, je bent pas een paar maanden verder. Grote kans dat je jezelf nu wijs maakt dat een nieuwe baby alles goed gaat maken, terwijl dat niet zo is.
dinsdag 26 september 2017 18:55
Het is toch vrij simpel, de eerste reactie is de meest puur nature. In jouw geval was dat schrik en je hebt het weg laten halen. Heel goed juist, je kon het niet aan en je hebt al kinderen.
Ik denk niet dat het zozeer spijt is van weghalen maar dat het in je hoofd nu een soort "als ik een baby heb komt het goed" En nee zo werkt het niet. Ga je door laten verwijzen en praat met je huisarts.
Ik denk niet dat het zozeer spijt is van weghalen maar dat het in je hoofd nu een soort "als ik een baby heb komt het goed" En nee zo werkt het niet. Ga je door laten verwijzen en praat met je huisarts.
dinsdag 26 september 2017 19:10
Hoe oud zijn je andere kinderen?
Je hebt het in je OP over "opnieuw zwanger worden" en "als ik een moeder met een baby zie"; een zwangerschap nu geeft je echter niet alleen een schattig baby'tje, maar een heel echt derde kind. Een kind met een eigen wil, een puberteit, dat later gaat studeren, een grotere auto, minder aandacht, geld en tijd voor de kinderen die je al hebt...
Je hebt het in je OP over "opnieuw zwanger worden" en "als ik een moeder met een baby zie"; een zwangerschap nu geeft je echter niet alleen een schattig baby'tje, maar een heel echt derde kind. Een kind met een eigen wil, een puberteit, dat later gaat studeren, een grotere auto, minder aandacht, geld en tijd voor de kinderen die je al hebt...
