Zwanger
alle pijlers
Ja, nee, misschien?
zondag 18 februari 2018 19:29
Alvast sorry voor het ietwat warrige verhaal.
Ik ben voor de 3e keer zwanger en sta in dubio.
Mijn eerste zwangerschap was zwaar en is helaas niet goed afgelopen. In week 23 is onze eerste dochter levenloos geboren. Ik was besmet met een E-coli bacterie die niet op tijd opgemerkt is. Ik heb op de natuurlijke weg moeten bevallen en ben hierbij bijna 2,5 liter bloed verloren.
5 maanden geleden ben ik bevallen van een gezonde dochter. Deze zwangerschap was mogelijk nog zwaarder en met veel complicaties; nierstuwing, regelmatig blaas- en nierbekkenontsteking, bekkeninstabiliteit, vanaf 19 weken voorweeen, bijna permanent aan de weenremmers, rolstoelafhankelijk bij meer dan 50 meter van huis, verkortte baarmoedermond, absolute bedrust. Al met al geen feestje. Met 37+4 ben ik uiteindelijk door middel van een spoedkeizersnede bevallen omdat de weeen doorzetten.. (Eigenlijke keizersnede stond gepland bij 38+1)
En nu ben ik dus opnieuw zwanger en word tussen alle mogelijke emoties heen en weer geslingerd. Ik ben dolgelukkig dat het ons nog eens gegeven is maar daar staat mijn lichamelijke gesteldheid dan weer loodrecht tegenover. Wil ik dit nog een keer? Man en ik zijn beide enig kind dus onze dochter zal ook niet met neefjes en/of nichtjes opgroeien. Wij wonen in het buitenland dus een vangnet van familie hebben we hier niet, van vrienden gelukkig wel.
Wat ik precies met dit topic wil weet ik niet, ik denk gewoon even mijn gedachten ventileren en ordenen. Mijn hoofd en hart geven namelijk tegenstrijdige signalen. Man zegt dat hij me in elke keuze zal ondersteunen.
Ik ben voor de 3e keer zwanger en sta in dubio.
Mijn eerste zwangerschap was zwaar en is helaas niet goed afgelopen. In week 23 is onze eerste dochter levenloos geboren. Ik was besmet met een E-coli bacterie die niet op tijd opgemerkt is. Ik heb op de natuurlijke weg moeten bevallen en ben hierbij bijna 2,5 liter bloed verloren.
5 maanden geleden ben ik bevallen van een gezonde dochter. Deze zwangerschap was mogelijk nog zwaarder en met veel complicaties; nierstuwing, regelmatig blaas- en nierbekkenontsteking, bekkeninstabiliteit, vanaf 19 weken voorweeen, bijna permanent aan de weenremmers, rolstoelafhankelijk bij meer dan 50 meter van huis, verkortte baarmoedermond, absolute bedrust. Al met al geen feestje. Met 37+4 ben ik uiteindelijk door middel van een spoedkeizersnede bevallen omdat de weeen doorzetten.. (Eigenlijke keizersnede stond gepland bij 38+1)
En nu ben ik dus opnieuw zwanger en word tussen alle mogelijke emoties heen en weer geslingerd. Ik ben dolgelukkig dat het ons nog eens gegeven is maar daar staat mijn lichamelijke gesteldheid dan weer loodrecht tegenover. Wil ik dit nog een keer? Man en ik zijn beide enig kind dus onze dochter zal ook niet met neefjes en/of nichtjes opgroeien. Wij wonen in het buitenland dus een vangnet van familie hebben we hier niet, van vrienden gelukkig wel.
Wat ik precies met dit topic wil weet ik niet, ik denk gewoon even mijn gedachten ventileren en ordenen. Mijn hoofd en hart geven namelijk tegenstrijdige signalen. Man zegt dat hij me in elke keuze zal ondersteunen.
"Nee" is ook een antwoord.
zondag 18 februari 2018 19:35
Is dit nou serieus de eerste opmerking die je hier maakt?!pamelacourson schreef: ↑18-02-2018 19:31Had je je dat niet beter af kunnen vragen vóórdat je zwanger werd?
TO, heb je al met een arts overlegd om te zien wat er vanuit medisch oogpunt over gedacht wordt? Als je het lichamelijk echt niet aan kunt heb je weinig keus. Als het lichamelijk mogelijk is maar wel zwaar wordt dan wordt het hard nadenken en kan ik me voorstellen dat de keuze heel zwaar is.
zondag 18 februari 2018 19:35
Jawel. Ik ben ook niet als zoveel vrouwen hier door de pil heen zwanger geworden. Laten we zeggen dat periodieke onthouding niet de beste anticonceptie is. Ik was eigenlijk aan het wachten op mijn volgende menstruatie zodat ik weer aan de prikpil kon beginnen.pamelacourson schreef: ↑18-02-2018 19:31Had je je dat niet beter af kunnen vragen vóórdat je zwanger werd?
"Nee" is ook een antwoord.
zondag 18 februari 2018 19:38
Ik heb de 27e een afspraak bij mijn gynaecoloog. In elk geval zou ik nu een cerclage krijgen en onder extra scherpe controle komen.Lady_Vintage schreef: ↑18-02-2018 19:35Is dit nou serieus de eerste opmerking die je hier maakt?!
TO, heb je al met een arts overlegd om te zien wat er vanuit medisch oogpunt over gedacht wordt? Als je het lichamelijk echt niet aan kunt heb je weinig keus. Als het lichamelijk mogelijk is maar wel zwaar wordt dan wordt het hard nadenken en kan ik me voorstellen dat de keuze heel zwaar is.
"Nee" is ook een antwoord.
zondag 18 februari 2018 19:42
Jeetje, wat een lastige keuze! Ik ben na een zeer voorspoedige zwangerschap na vier maanden bewust zwanger geworden van baby 2, maar merk toch dat deze zwangerschap zwaarder is omdat het de tweede keer is en je gewoon nog niet helemaal hersteld bent van de eerste. Toch zou ik niet kiezen voor een abortus op basis van wat er in het verleden mis is gegaan of er nu mogelijk kan gebeuren. Ik zou inderdaad de arts raadplegen. Realiseer je wel dat het ook nog zwaarder is omdat je er al een hebt die ook aandacht nodig heeft. Aan de andere kant is een kindje krijgen veel lijden waard, hoewel niet ten koste van alles. Ik wens je veel wijsheid!
zondag 18 februari 2018 20:46
Oef. Voor je lichaam was het echt beter geweest langer te herstellen.
Maar... ik denk dat een broertje/zusje voor je kind uiteindelijk wel fijn is (en ja, ik weet dat niet alle broers/zussen elkaars grootste vrienden zijn!).
Hier een soortgelijke situatie met in buitenland wonen en weinig netwerk. Dat is zwaar maar ik ben blij dat mijn kinderen samen opgroeien. Eén kind was, zonder neefjes/nichtjes, misschien best alleen-ig geweest.
Maar... ik denk dat een broertje/zusje voor je kind uiteindelijk wel fijn is (en ja, ik weet dat niet alle broers/zussen elkaars grootste vrienden zijn!).
Hier een soortgelijke situatie met in buitenland wonen en weinig netwerk. Dat is zwaar maar ik ben blij dat mijn kinderen samen opgroeien. Eén kind was, zonder neefjes/nichtjes, misschien best alleen-ig geweest.
zondag 18 februari 2018 21:46
Dit is ook voor een deel mijn redenatie. Alleen is ook maar zo alleen. Man en ik hebben allebei altijd een lading neefjes en nichtjes om ons heen gehad.IJskoffie schreef: ↑18-02-2018 20:46Oef. Voor je lichaam was het echt beter geweest langer te herstellen.
Maar... ik denk dat een broertje/zusje voor je kind uiteindelijk wel fijn is (en ja, ik weet dat niet alle broers/zussen elkaars grootste vrienden zijn!).
Hier een soortgelijke situatie met in buitenland wonen en weinig netwerk. Dat is zwaar maar ik ben blij dat mijn kinderen samen opgroeien. Eén kind was, zonder neefjes/nichtjes, misschien best alleen-ig geweest.
Eerst zeiden wij altijd een tweede past niet maar dit kwam voornamelijk vanuit ons verstand. We hebben elkaar telkens argumenten voor maar 1 kind aangedragen tot we aan het idee gewend waren. Bij mijn man heeft dit acceptatieproces erg lang geduurd. En nu had ik dus daarstraks een positieve test in handen. En nu kriebelt het. Heel erg. En tegelijk slaan de twijfels toe.
Oooooh man, ik word gek van mezelf! Dit kindje is zó welkom! De komende 9 maanden wordt zó afzien!
Man en ik kunnen allebei het woord abortus niet over onze lippen krijgen.
"Nee" is ook een antwoord.
zondag 18 februari 2018 23:13
Gefeliciteerd met je zwangerschap!!
Ik snap de dubio wel, moet je nu blij zijn of je heel veel zorgen maken over hoe de komende 9 maanden gaan zijn... Maar je weet het nooit... Iedere zwangerschap is anders en je staat nu extra onder controle. Zorg voor voldoende rust voor jezelf en probeer (hoe lastig ook) een beetje te genieten van je zwangerschap. Want hoe zwaar ook het blijft toch iets moois.
Heel veel sterkte!! En als je je zorgen maakt, knuffel gewoon even met je eindresultaat van je vorige zwangerschap.
Ik snap de dubio wel, moet je nu blij zijn of je heel veel zorgen maken over hoe de komende 9 maanden gaan zijn... Maar je weet het nooit... Iedere zwangerschap is anders en je staat nu extra onder controle. Zorg voor voldoende rust voor jezelf en probeer (hoe lastig ook) een beetje te genieten van je zwangerschap. Want hoe zwaar ook het blijft toch iets moois.
Heel veel sterkte!! En als je je zorgen maakt, knuffel gewoon even met je eindresultaat van je vorige zwangerschap.
maandag 19 februari 2018 13:18
Ik heb zojuist een eerste echo gehad. Er klopte nog geen hartje want te vroeg maar alles zag er verder wel goed uit.
Ik heb al een doorverwijzing op zak voor het ziekenhuis zodat ik zowel bij de gyn als bij het ziekenhuis onder controle kom. Verder kan ik vanmiddag bellen om een afspraak te maken voor het "dichtnaaien" van mijn baarmoedermond. Een cerclage+ zeg maar. De arts heeft er het volste vertrouwen in dat met de juiste (voor)zorg het een hele goede kans van slagen heeft. Nu moet ik zeggen dat ik na mijn bevalling van gyn gewisseld ben omdat ik in mijn oude geen vertrouwen meer heb. Als jij adequater gehandeld had was mijn vorige zwangerschap minder problematisch verlopen.
Ik heb al een doorverwijzing op zak voor het ziekenhuis zodat ik zowel bij de gyn als bij het ziekenhuis onder controle kom. Verder kan ik vanmiddag bellen om een afspraak te maken voor het "dichtnaaien" van mijn baarmoedermond. Een cerclage+ zeg maar. De arts heeft er het volste vertrouwen in dat met de juiste (voor)zorg het een hele goede kans van slagen heeft. Nu moet ik zeggen dat ik na mijn bevalling van gyn gewisseld ben omdat ik in mijn oude geen vertrouwen meer heb. Als jij adequater gehandeld had was mijn vorige zwangerschap minder problematisch verlopen.
"Nee" is ook een antwoord.
dinsdag 9 oktober 2018 23:44
Bijna 8 maanden geleden opende ik dit topic om mijn hart te luchten en gedachten op een rijtje te krijgen.
Inmiddels ga ik bijna bevallen, de keizersnede is gepland voor over iets meer dan 2 weken.
Het was zwaar. De eerste helft verliep redelijk voorspoedig maar de tweede helft was afzien. Wederom meerdere keren een dreigende vroeggeboorte, blaasontstekingen en natuurlijk bekkeninstabiliteit.
Gelukkig is mijn dochter een ontzettend makkelijk kind en heeft ons dagelijks leven ondanks de ongemakken toch gewoon door kunnen gaan.
Ik ben blij dat het er bijna op zit en het is nu ook wel klaar met zwanger zijn. Helaas doen ze op mijn leeftijd nog geen sterilisatie dus na de bevalling ga ik toch weer zo snel mogelijk aan de prikpil.
Ik raad het anderen niet aan om zo snel weer zwanger te worden maar ik hoop echt dat het kleine leeftijdsverschil tussen mijn dochters straks hun band extra versterkt.
Inmiddels ga ik bijna bevallen, de keizersnede is gepland voor over iets meer dan 2 weken.
Het was zwaar. De eerste helft verliep redelijk voorspoedig maar de tweede helft was afzien. Wederom meerdere keren een dreigende vroeggeboorte, blaasontstekingen en natuurlijk bekkeninstabiliteit.
Gelukkig is mijn dochter een ontzettend makkelijk kind en heeft ons dagelijks leven ondanks de ongemakken toch gewoon door kunnen gaan.
Ik ben blij dat het er bijna op zit en het is nu ook wel klaar met zwanger zijn. Helaas doen ze op mijn leeftijd nog geen sterilisatie dus na de bevalling ga ik toch weer zo snel mogelijk aan de prikpil.
Ik raad het anderen niet aan om zo snel weer zwanger te worden maar ik hoop echt dat het kleine leeftijdsverschil tussen mijn dochters straks hun band extra versterkt.
"Nee" is ook een antwoord.
