Zwanger
alle pijlers
Meerdere miskramen . Durf ik het nog aan
maandag 14 mei 2018 08:58
Hoi,
Ik ben 35 jaar en heb twee kinderen van 2 en 6 jaar.
We wilde graag voor een derde gaan en ik bleek vorig jaar oktober zwanger .
Kloppend hartje met 7 weken en met de echo van 9,5 week leefde het niet meer.
Dit heeft er heel erg ingehakt .
Tussen de andere twee kinderen heb ik ook een miskraam gehad en voor mijn eerste kind ook.
Ook heb ik 3 keer curettage gehad .
Aanvankelijk heb ik besloten dat ik niet meer voor een derde zou gaan en heb psychisch mijn wens voor een derde opzij geschoven.
(Mezelf ook wijs gemaakt dat twee veel makkelijker is)
Toch word ik steeds weer overvallen door kriebels om toch voor een derde te gaan.
Mijn man heeft die wens ook nog sterk.
Maar ik vind het eng: bang om weer een miskraam te krijgen, bang voor vergrote kans op dat er iets niet goed is , omdat ik ook de jongste niet meer ben.
En dan is er ook nog een hele kleine verhoogde kans op vroeggeboortes door mijn curretages.
Volgens de gynaecoloog mag en kan ik gerust weer zwanger worden want de kansen op vroeggeboortes zijn echt nihil.
De kans op een miskraam is natuurlijk wel aanwezig maar aangezien ik na iedere miskraam een gezond kind heb gekregen heb ik ook genoeg kans dat het wel goed gaat.
Als ik de garantie had dat het allemaal goed zou gaan, zou ik er vandaag nog voor gaan.
Maar die garanties heb je uiteraard niet.
Maar de kriebels blijven en ik voel ook de klok wel tikken qua leeftijd.
Maar natuurlijk ben ik ook al heel dankbaar dat ik twee gezonde kinderen heb.
Maar ik kan die wens niet zomaar wegpoetsen.
Wie zit er in soortgelijke situatie en wat gaf de doorslag voor je keuze?
Ik ben 35 jaar en heb twee kinderen van 2 en 6 jaar.
We wilde graag voor een derde gaan en ik bleek vorig jaar oktober zwanger .
Kloppend hartje met 7 weken en met de echo van 9,5 week leefde het niet meer.
Dit heeft er heel erg ingehakt .
Tussen de andere twee kinderen heb ik ook een miskraam gehad en voor mijn eerste kind ook.
Ook heb ik 3 keer curettage gehad .
Aanvankelijk heb ik besloten dat ik niet meer voor een derde zou gaan en heb psychisch mijn wens voor een derde opzij geschoven.
(Mezelf ook wijs gemaakt dat twee veel makkelijker is)
Toch word ik steeds weer overvallen door kriebels om toch voor een derde te gaan.
Mijn man heeft die wens ook nog sterk.
Maar ik vind het eng: bang om weer een miskraam te krijgen, bang voor vergrote kans op dat er iets niet goed is , omdat ik ook de jongste niet meer ben.
En dan is er ook nog een hele kleine verhoogde kans op vroeggeboortes door mijn curretages.
Volgens de gynaecoloog mag en kan ik gerust weer zwanger worden want de kansen op vroeggeboortes zijn echt nihil.
De kans op een miskraam is natuurlijk wel aanwezig maar aangezien ik na iedere miskraam een gezond kind heb gekregen heb ik ook genoeg kans dat het wel goed gaat.
Als ik de garantie had dat het allemaal goed zou gaan, zou ik er vandaag nog voor gaan.
Maar die garanties heb je uiteraard niet.
Maar de kriebels blijven en ik voel ook de klok wel tikken qua leeftijd.
Maar natuurlijk ben ik ook al heel dankbaar dat ik twee gezonde kinderen heb.
Maar ik kan die wens niet zomaar wegpoetsen.
Wie zit er in soortgelijke situatie en wat gaf de doorslag voor je keuze?
maandag 14 mei 2018 09:05
Ik heb geen ervaring maar misschien kan je, juist omdat je na iedere miskraam een gezond kindje hebt gekregen, het toch nog een keer proberen? Maak dan van te voren duidelijke afspraken met jezelf en manlief. Bijvoorbeeld dat dit de laatste poging is en mocht het weer verkeerd gaan, dan stoppen jullie ermee en indien nodig met behulp van een professional de rouw verwerking starten van de verloren kindjes en daarbij de niet verder vervulde kinderwens?
Succes TO!
Succes TO!
maandag 14 mei 2018 09:10
Dankjewel voor jullie reacties.
Ik had eigenlijk al besloten om het hierbij te laten.
Maar de gevoelens blijven me steeds achtervolgen en dat doet me zo twijfelen.
Omdat de gynaecoloog ook zei dat de kans nog altijd groter is dat het goed gaat.
Als ik zwangere vrouwen zie heb ik het moeilijk.
Ben toch ook zwanger geweest en zou 1 mei dit jaar uitgerekend zijn.
Ik kan dus niet doen alsof het me allemaal niks doet.
Al heb ik dat wel geprobeerd.
En gisteren zat mijn man te grappen: " we hebben zulke knappe en leuke kinderen, eigenlijk is het zonde om niet nog zo'n knapperd erbij op de wereld te zetten"
Ik had eigenlijk al besloten om het hierbij te laten.
Maar de gevoelens blijven me steeds achtervolgen en dat doet me zo twijfelen.
Omdat de gynaecoloog ook zei dat de kans nog altijd groter is dat het goed gaat.
Als ik zwangere vrouwen zie heb ik het moeilijk.
Ben toch ook zwanger geweest en zou 1 mei dit jaar uitgerekend zijn.
Ik kan dus niet doen alsof het me allemaal niks doet.
Al heb ik dat wel geprobeerd.
En gisteren zat mijn man te grappen: " we hebben zulke knappe en leuke kinderen, eigenlijk is het zonde om niet nog zo'n knapperd erbij op de wereld te zetten"
maandag 14 mei 2018 09:15
Maar ik begrijp redbulletje ook, (btw verbaasd het me dat je steeds op de zwangerschap pijler te vinden bent, ik dacht dat jij überhaupt niet van het fenomeen gezin hield)
in de zin van: soms is het beter om met je verstand te denken ipv met je gevoel en genoegen nemen met wat je hebt.
Maar toch, zo simpel ligt het niet als je een wens hebt en al zwanger bent geweest van de derde..
in de zin van: soms is het beter om met je verstand te denken ipv met je gevoel en genoegen nemen met wat je hebt.
Maar toch, zo simpel ligt het niet als je een wens hebt en al zwanger bent geweest van de derde..
maandag 14 mei 2018 09:17
De twee kinderen hebben per definitie geen leuk gezin meer als er een derde bij komt?redbulletje schreef: ↑14-05-2018 09:00Een leuk gezin bieden voor je huidige kinderen lijkt mij belangrijker dan je hormonale dwang volgen.
maandag 14 mei 2018 09:17
Wat naar om zoveel verdriet mee te maken! Gelukkig heb je al 2 (gezonde?) kinderen.
Denk je dat je na 3 kids wel “klaar” bent ? Wat mij erg helpt is de gedachte: “Wil ik nog een kind, of een baby?” Want kleintjes worden groot. En als het kind een serieuze afwijking blijkt te hebben. Heb je er dan ruimte/tijd voor?
Mocht je zeker zijn dat het na een derde genoeg is, zou je het kunnen proberen. Maar je kunt zelf het beste je emotionele “toestand” bepalen en dat kunnen wij niet.
Zou zeggen, bij twijfel niet doen, maar het is natuurlijk geen zomerjurkje ofzo.
Snap je dilemma. Maar ook: wees blij met wat je hebt. Een gezond gezin is heel wat waard!
Denk je dat je na 3 kids wel “klaar” bent ? Wat mij erg helpt is de gedachte: “Wil ik nog een kind, of een baby?” Want kleintjes worden groot. En als het kind een serieuze afwijking blijkt te hebben. Heb je er dan ruimte/tijd voor?
Mocht je zeker zijn dat het na een derde genoeg is, zou je het kunnen proberen. Maar je kunt zelf het beste je emotionele “toestand” bepalen en dat kunnen wij niet.
Zou zeggen, bij twijfel niet doen, maar het is natuurlijk geen zomerjurkje ofzo.
Snap je dilemma. Maar ook: wees blij met wat je hebt. Een gezond gezin is heel wat waard!
maandag 14 mei 2018 09:26
Zoals ik je berichten lees hebben jullie (gevoelsmatig) al besloten maar alleen nog niet hardop uitgesproken dat jullie ervoor gaan. Maargoed die conclusie kan ik niet trekken vanachter een laptop 
Mochten jullie de keuze maken voor een derde te gaan, blijft de angst voor een nieuwe miskraam over.
Het lijkt me goed het daar met elkaar over te hebben. Niet alleen; wat als het weer een miskraam wordt, maar ook hoe jullie willen omgaan met de ongetwijfeld angstige eerste periode.
Of andersom; het daar eerst over hebben en dan een knoop doorhakken.
Mochten jullie de keuze maken voor een derde te gaan, blijft de angst voor een nieuwe miskraam over.
Het lijkt me goed het daar met elkaar over te hebben. Niet alleen; wat als het weer een miskraam wordt, maar ook hoe jullie willen omgaan met de ongetwijfeld angstige eerste periode.
Of andersom; het daar eerst over hebben en dan een knoop doorhakken.
maandag 14 mei 2018 09:31
Bij ons wilde de tweede niet lukken. Ik heb 5 keer een miskraam gehad. Wij zijn het blijven proberen tot ik 35 was. Daarna vond ik mezelf te oud om nog een kind te krijgen en hoe ouder je word dan is de kans op een miskraam of ongezond kind nog groter. Mijn man heeft zich toen laten steriliseren anders kon ik het niet goed van me af zetten. Ik zou in jouw plaats dus zeker niet voor een derde gaan als je al 2 gezonde kinderen hebt.
maandag 14 mei 2018 09:37
Hier ook 35. We hebben 1 dochter van anderhalf. 11 maanden bezig voor een 2e. Ondertussen 3 miskramen gehad voor onze dochter ook 1. Wel maar 1 curretage. De wens voor een 2e groeit hier alleen maar na de eerste miskraam heel veel getwijfeld. Hier ondertussen bezig met onderzoeken. Ik ga voor een tweede verder dan ik ooit gedacht zou hebben. Wilden het eerst ook maar 1 jaar proberen ook dat is opgeschoven.
Ik maakte mezelf wijs dat 1 juist makkelijker is. Maar vaak kruipen de wensen toch ergens tussendoor.
Sterkte met jullie verlies en met de keuze maken.
Ik maakte mezelf wijs dat 1 juist makkelijker is. Maar vaak kruipen de wensen toch ergens tussendoor.
Sterkte met jullie verlies en met de keuze maken.
maandag 14 mei 2018 09:44
Afscheid nemen van een kinderwens is voor heel veel vrouwen lastig. Het maakt niet uit wat de reden is, of dat het niet lukt, of medische redenen, of leeftijd.
35 jaar, is tegenwoordig echt niet oud. Je hebt 2 gezonde kinderen, dus je lichaam kan het. Maar niet elke bevruchting wordt uiteindelijk een gezond blakend kind.
Je hormonen willen graag nog een baby.
Je hebt nu 2 kinderen. Zwangerschap, teleurstellingen, bevalling, een pasgeboren baby, hebben ook invloed op je gezin. Heb je die ruimte? Of ben je dan zo gefixeerd op de nieuwe mogelijke zwangerschap en hopelijk nieuwe baby, dat er geen ruimte is om met je 2 kinderen leuke dingen te gaan doen?
Verder nog alle praktische zaken, is er ruimte in huis, passen er 3 kinderzitjes op de achterbank, vakantiehuisjes zijn vaak voor 4 personen, etc.
35 jaar, is tegenwoordig echt niet oud. Je hebt 2 gezonde kinderen, dus je lichaam kan het. Maar niet elke bevruchting wordt uiteindelijk een gezond blakend kind.
Je hormonen willen graag nog een baby.
Je hebt nu 2 kinderen. Zwangerschap, teleurstellingen, bevalling, een pasgeboren baby, hebben ook invloed op je gezin. Heb je die ruimte? Of ben je dan zo gefixeerd op de nieuwe mogelijke zwangerschap en hopelijk nieuwe baby, dat er geen ruimte is om met je 2 kinderen leuke dingen te gaan doen?
Verder nog alle praktische zaken, is er ruimte in huis, passen er 3 kinderzitjes op de achterbank, vakantiehuisjes zijn vaak voor 4 personen, etc.
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
maandag 14 mei 2018 09:53
Blondie : wat naar!! Kan me voorstellen dat jullie voor de knip zijn gegaan, soms is het fijner om definitief een beslissing te maken dan al dat getwijfel.. dat geeft rust.
83angel: beetje zelfde schuitje dus ! Wat heftig ook! Zou je nog een miskraam trekken? Ik zelf denk ik wel, ja het hakt erin en flink, maar ben er alle keren ook weer bovenop gekomen.. wat fijn dat je onderzoeken krijgt.. bij mij vonden ze dat niet nodig omdat ik na elke miskraam een gezond kind heb gehad.. pure pech noemt de gynaecoloog het..
Probeer je vast te houden aan het feit dat de kans dat het goed gaat alsnog erg groot is.. voel je de tijd ook tikken met 35 jaar?
Hamerhaai: bedankt voor je bericht! ik denk dat 35 ook niet jong is en de kans op zwangerschap kleiner wordt en de kans op complicaties groter.
Ik merk dat ik al onregelmatiger ongesteld word en van de eerste twee was ik vrijwel direct zwanger en van de miskraam vorig jaar duurde het 7 maanden.
Vandaar heb ik het gevoel dat de klok wel doortikt en durf ik zeker niet tot 38 jaar te wachten.
Je verwoord dat goed inderdaad dat afscheid nemen van een kinderwens erg moeilijk is. Dat ervaar ik nu ook.. ik heb het namelijk heel hard geprobeerd. Maar als je nog in je vruchtbare periode zit dan blijf je denken: het kan ook gewoon goed gaan.
De praktische zaken heb ik erg lang over na kunnen denken
.
Dat zit wel goed. We hebben tijd en ruimte.
83angel: beetje zelfde schuitje dus ! Wat heftig ook! Zou je nog een miskraam trekken? Ik zelf denk ik wel, ja het hakt erin en flink, maar ben er alle keren ook weer bovenop gekomen.. wat fijn dat je onderzoeken krijgt.. bij mij vonden ze dat niet nodig omdat ik na elke miskraam een gezond kind heb gehad.. pure pech noemt de gynaecoloog het..
Probeer je vast te houden aan het feit dat de kans dat het goed gaat alsnog erg groot is.. voel je de tijd ook tikken met 35 jaar?
Hamerhaai: bedankt voor je bericht! ik denk dat 35 ook niet jong is en de kans op zwangerschap kleiner wordt en de kans op complicaties groter.
Ik merk dat ik al onregelmatiger ongesteld word en van de eerste twee was ik vrijwel direct zwanger en van de miskraam vorig jaar duurde het 7 maanden.
Vandaar heb ik het gevoel dat de klok wel doortikt en durf ik zeker niet tot 38 jaar te wachten.
Je verwoord dat goed inderdaad dat afscheid nemen van een kinderwens erg moeilijk is. Dat ervaar ik nu ook.. ik heb het namelijk heel hard geprobeerd. Maar als je nog in je vruchtbare periode zit dan blijf je denken: het kan ook gewoon goed gaan.
De praktische zaken heb ik erg lang over na kunnen denken
.Dat zit wel goed. We hebben tijd en ruimte.
maandag 14 mei 2018 09:58
Precies dat laatste. Als je weet dat je slecht nieuws ook aankunt met jouw man en gezin, dan zou ik de wens voor laten gaan op de angst.
maandag 14 mei 2018 10:02
Less is more. Meer rust, meer persoonlijke aandacht, meer ruimte, meer financiele mogelijkheden etc etcnouveauvague schreef: ↑14-05-2018 09:17De twee kinderen hebben per definitie geen leuk gezin meer als er een derde bij komt?
maandag 14 mei 2018 10:12
Als je zeker weet dat je niet helemaal instort bij een volgende miskraam, zou je er voor kunnen gaan. Je wens is erg groot en die van je man ook, dus dat weegt toch best zwaar, zou ik denken.
Maar je klinkt eerlijk gezegd alsof bij een miskraam of ander fout nieuws de grond onder je voeten weg zou zakken. Dat trekt dan ook een behoorlijke wissel op je gezinsleven.
Maar je klinkt eerlijk gezegd alsof bij een miskraam of ander fout nieuws de grond onder je voeten weg zou zakken. Dat trekt dan ook een behoorlijke wissel op je gezinsleven.
maandag 14 mei 2018 10:13
Leuk is het niet!Ana_Isabel2 schreef: ↑14-05-2018 09:58Precies dat laatste. Als je weet dat je slecht nieuws ook aankunt met jouw man en gezin, dan zou ik de wens voor laten gaan op de angst.
Maar die onvervulde wens is ook niet leuk.
Heb wel een break moeten nemen.
De miskraam is 9 maanden geleden en heb nu een spiraal.
Die rust had ik echt nodig.
Voel me nu weer sterk.
maandag 14 mei 2018 10:15
Of ik nog een miskraam aan kan weet ik niet. De derde hakte er behoorlijk bij in. Komt ook wel dat we nog het hartje zagen kloppen toen het al op weg naar buiten was. Ook nog een sterfgeval van een jong kindje in de omgeving gehad. Heb hiervoor ook ondersteuning gekregen om het allemaal te verwerken. De angst op nog een miskraam zal er de eerste weken altijd in zitten. Mijn klokje voel ik zeker tikken had het liever anders gezien maar helaas is dat niet zo. Ik word nog wel makkelijk zwanger. En mijn cyclus is nog nooit zo regelmatig geweest als na de 2e miskraam. 1e miskraam ronde 5. Dochter ronde 1 2e miskraam ronde 1 (curretage) 3e miskraam ronde 5 4e miskraam ronde 1. Nu hebben we ronde 1 gehad en ronde 2 overgeslagen ivm onderzoeken.
maandag 14 mei 2018 10:20
Dit. Het klinkt alsof jullie wens groter is dan jullie angst. Als jullie er nu niet voor gaan, hoe denk je dat je daar in de toekomst over zou denken? Als je vrede hebt met je huidige gezin, dan zou ik de gok niet nemen. Maar het klinkt alsof jullie toch wel erg graag een derde kind willen.Ana_Isabel2 schreef: ↑14-05-2018 09:58Precies dat laatste. Als je weet dat je slecht nieuws ook aankunt met jouw man en gezin, dan zou ik de wens voor laten gaan op de angst.
En ik zou er trouwens juist niet ervoor gaan "als laatste kans" zoals iemand anders adviseert. Dan maak je het zo enorm groot en beladen. Probeer er juist vrijblijvender in te staan (ja ik weet dat dit heel makkelijk gezegd is). Accepteer dat er nou eenmaal een redelijke kans is dat het fout gaat. Hoe je dat het beste kunt doen kun je het beste met je man bespreken, dat zal voor iedereen anders zijn. Ik ben zelf nu 12 weken zwanger en mijn vriend was erg angstig dat het fout zou gaan door recente ervaringen in onze omgeving. Zijn manier om hiermee om te gaan was om de hele zwangerschap de eerste weken compleet te ontkennen (wat eerlijk gezegd best lastig was voor mij soms). Bij de termijnecho ging hij er vanuit dat er geen kloppend hartje zou zijn. Pas nu we de kritische fase door zijn begint het voor hem en durft hij te hopen dat er over een half jaar een gezonde baby is. Dit gaat misschien wat ver (en is ook erg lastig als vrouw), maar als jullie er toch voor willen gaan zou ik proberen samen een manier te vinden om de angst kleiner te maken en er zo vrijblijvend mogelijk in te staan.
Wow, wat zie jij er vandaag geweldig uit!
maandag 14 mei 2018 10:20
Maar 1 miskraam gehad maar wij hadden ook beide de zeer sterke wens om een derde te krijgen.
Wij hebben dit gevoel laten spreken en ik weet zeker dat als onze derde er niet was gekomen omdat wij af haakten, dat ik altijd de wens zou blijven houden. Ik was overigens wel jonger (ik was zwanger met 26, 28 en 31.
De derde is er nu alweer 13,5 jaar en het voelt enorm compleet!
Wij hebben dit gevoel laten spreken en ik weet zeker dat als onze derde er niet was gekomen omdat wij af haakten, dat ik altijd de wens zou blijven houden. Ik was overigens wel jonger (ik was zwanger met 26, 28 en 31.
De derde is er nu alweer 13,5 jaar en het voelt enorm compleet!
maandag 14 mei 2018 10:28
Ik weet dat het niet leuk is. Na een bevalling met 16plus weken ben ik ook een kind kwijtgeraakt . Ik had al 3 gezonde kinderen. Ondanks mijn angst , vertrouwde ik op de gynaecoloog en het gegeven dat wij overal mee zouden kunnen dealen wat er ook op ons pad zou komen. We hadden het immers al meegemaakt. Het scheelt als je een sterke man achter je hebt staan.
maandag 14 mei 2018 10:29
Misschien heb ik er overheen gelezen, maar hebben jullie wel alle mogelijke onderzoeken naar oorzaken gehad? Ik geloof zelf niet dat 3 keer een miskraam nog toeval is, ik liep zelf op een gegeven moment op de herhaalde miskramen poli. Daar zijn ze op de hoogte van alle laatste wetenschappelijke onderzoeken omtrent vroeggeboortes en miskramen. Ik zou in ieder geval niet meer zomaar zwanger worden zonder overal voor te zijn getest en onder controle te zijn bij de beste artsen wat dat betreft.
maandag 14 mei 2018 10:30
Hier een miskraam tussen eerste en tweede kind en nog twee miskramen toen we voor de derde gingen. Ben nu 31 weken zwanger van de derde. Na die tweede miskraam baalde ik ook echt ontzettend, twee keer achter elkaar mis, wat een pech! Twijfelde toen ook of we het nog eens moesten proberen, niet omdat we geen derde meer wilden maar omdat ik opzag tegen weer een miskraam. Ik heb in ieder geval afgezien van verder onderzoek omdat ik al twee gezonde kinderen heb en ook niet meer de jongste (36). In de twijfelperiode opnieuw zwanger geraakt en nu goed.
Wat ons hielp: mijn man is nuchter en vond die miskramen jammer maar niet meer dan dat, ik ben ook nuchter en had wel verdriet maar stond zeker niet op punt van instorten. Liever een vroege miskraam dan een kind met een ernstige afwijking. Lichamelijk was ik het allemaal redelijk doorgekomen. Hoe langer je wacht/twijfelt, hoe ouder je wordt en hoe kleiner de kans dat het vanzelf goedkomt.
Wat ons hielp: mijn man is nuchter en vond die miskramen jammer maar niet meer dan dat, ik ben ook nuchter en had wel verdriet maar stond zeker niet op punt van instorten. Liever een vroege miskraam dan een kind met een ernstige afwijking. Lichamelijk was ik het allemaal redelijk doorgekomen. Hoe langer je wacht/twijfelt, hoe ouder je wordt en hoe kleiner de kans dat het vanzelf goedkomt.
maandag 14 mei 2018 10:32
Zo stonden wij er ook in. Ons kind had niet gezond geweest.oneenietweer schreef: ↑14-05-2018 10:30Hier een miskraam tussen eerste en tweede kind en nog twee miskramen toen we voor de derde gingen. Ben nu 31 weken zwanger van de derde. Na die tweede miskraam baalde ik ook echt ontzettend, twee keer achter elkaar mis, wat een pech! Twijfelde toen ook of we het nog eens moesten proberen, niet omdat we geen derde meer wilden maar omdat ik opzag tegen weer een miskraam. Ik heb in ieder geval afgezien van verder onderzoek omdat ik al twee gezonde kinderen heb en ook niet meer de jongste (36). In de twijfelperiode opnieuw zwanger geraakt en nu goed.
Wat ons hielp: mijn man is nuchter en vond die miskramen jammer maar niet meer dan dat, ik ben ook nuchter en had wel verdriet maar stond zeker niet op punt van instorten. Liever een vroege miskraam dan een kind met een ernstige afwijking. Lichamelijk was ik het allemaal redelijk doorgekomen. Hoe langer je wacht/twijfelt, hoe ouder je wordt en hoe kleiner de kans dat het vanzelf goedkomt.
